당신은 주제를 찾고 있습니까 “opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu – Dziecko autystyczne w przedszkolu“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Fundacja SYNAPSIS 이(가) 작성한 기사에는 조회수 2,577회 및 좋아요 7개 개의 좋아요가 있습니다.
opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Dziecko autystyczne w przedszkolu – opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Film zrealizowany we współpracy z portalem abcAutyzm.pl
opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Opinia nauczyciela dotycząca funkcjonowania dziecka w …
Opinia nauczyciela dotycząca funkcjonowania dziecka w przedszkolu na prośbę rodzica – autyzm ……………
Source: www.edukacja.edux.pl
Date Published: 9/16/2022
View: 5880
Przykładowa opinia przedszkolaka – neuroróżnorodni.com
Opinia o dziecku przedszkolnym. Chłopiec…………………., urodzony 2011r. w …, zamieszkały w … Przedszkole w …………………. Rozwój umysłowy: Dziecko o …
Source: neuroroznorodni.com
Date Published: 5/17/2021
View: 1241
Kategoria: Przykładowa opinia dziecka w wieku przedszkolnym
Posts about Przykładowa opinia dziecka w wieku przedszkolnym written by sylwiaiwan. … Flaming – arkusz pracy dla ucznia ze spektrum autyzmu.
Source: autyzm.life
Date Published: 5/2/2021
View: 6149
Dziecko z autyzmem w przedszkolu – ePedagogika
Artykuł dotyczy funkcjonowania dziecka z autyzmem w przedszkolu oraz zawiera wskazówki dla nauczycieli pracujących z dzieckiem autystycznym.
Source: epedagogika.pl
Date Published: 5/13/2021
View: 8323
Dziecko z autyzmem w przedszkolu – tak czy nie? – HelloMama
Dziecko z autyzmem w przedszkolu – jak je traktować?/ … rodzic nie powinien się oburzać, zniechęcać, podważać opinii. U dziecka …
Source: hellomama.pl
Date Published: 3/28/2022
View: 6550
Dziecko z Autyzmem i zespołem Aspergera w przedszkolu
Dziecko z Autyzmem i zespołem Aspergera w przedszkolu … opinię czy orzeczenie o niepełnosprawności!), wydane ze względu na autyzm, w tym zespół Aspergera, …
Source: www.miastorybnik.pl
Date Published: 11/12/2021
View: 5856
Dziecko autystyczne i z zespołem Aspergera w przedszkolu i …
Wprowadzenie. Zasadniczym problemem dzieci autystycznych i dzieci z zespołem Aspergera jest funkcjonowanie w relacjach z ludźmi. Trudności w tej sferze …
Source: www.ore.edu.pl
Date Published: 9/5/2022
View: 4594
opinia o funkcjonowaniu dziecka/ucznia z przedszkola/szkoły
opinia o funkcjonowaniu dziecka/ucznia z przedszkola/szkoły. Szukaj: logo-eduma-the-best-lms-wordpress-theme. (22) 666 17 74 · [email protected].
Source: ppp20.pl
Date Published: 7/13/2022
View: 2783
AUTYZM U DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
do przedszkola zaczęło uczęszczać dziecko autystyczne. Autyzm był dla mnie ob … nia, nagradzania, jako wyraz poszanowania wychowanka, jego uczuć i opinii.
Source: nowa.elzbietanki.pl
Date Published: 10/15/2021
View: 8719
주제와 관련된 이미지 opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Dziecko autystyczne w przedszkolu. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu
- Author: Fundacja SYNAPSIS
- Views: 조회수 2,577회
- Likes: 좋아요 7개
- Date Published: 2011. 1. 18.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=g-ypdCQ0USg
Jak opisac dziecko z autyzmem?
Dziecko autystyczne przestaje rozmawiać, a jeśli mówi, to w sposób zaburzony, nielogiczny, ciągle powtarza słowa lub hasła z reklam telewizyjnych. Zamiast „ja”, mówi „ty”, posługuje się niezrozumiałymi zwrotami. Zachowania dziecka z autyzmem są stereotypowe – macha rękami lub kręci się w kółko.
Jak zachowuje się dziecko z autyzmem w przedszkolu?
Często brakuje gestów, dziecko nie potrafi zobrazować ruchem tego, co chciałoby przekazać. Nie rozumie również złożonych zdań opiekunów, ich próśb, wymagań. Rośnie frustracja i poczucie porażki – co prowadzi często do różnorodnych zachowań, które można uznać za agresywne.
Czy dziecko ze spektrum autyzmu w przedszkolu?
Zgodnie z prawem rodzice dziecka z autyzmem mogą wybrać przedszkola ogólnodostępne, integracyjne i specjalne. Dziecko z autyzmem w „zwykłym” przedszkolu może sobie dobrze radzić, ale może by też tak, że będzie przebodźcowane lub przytłoczone nadmiarem wrażeń.
Jakie zachowania wykluczają autyzm?
Autyzm u dzieci powstaje na skutek zaburzeń neurologicznych, które zakłócają pracę mózgu. Dziecko z autyzmem najczęściej przestaje mówić, zaczyna unikać kontaktów z ludźmi i jest niezainteresowane zabawą z rówieśnikami.
Jak myśli dziecko z autyzmem?
Kłopoty w komunikacji z innymi mogą objawiać się tym, że dziecko nie mówi zupełnie nic, jak również tym, że dziecko opowiada ciągle na temat swoich zainteresowań. Dziecko z autyzmem rozumie świat inaczej niż inne dzieci.
Czego nie potrafią dzieci z autyzmem?
Dzieci autystyczne cechuje też często brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponują czynności, nie wymyślają zabaw. – Dzieci z autyzmem często nie bawią się zabawkami. Kręcą się w kółko, bujają, zabawki ustawiają w szeregu i to jest ich rozrywką. Nie potrafią też bawić się symbolicznie, np.
Jak uspokoić dziecko z autyzmem w przedszkolu?
- Postaraj się zobaczyć świat takim, jak widzi go twój podopieczny.
- Stwarzaj mu zawsze poczucie bezpieczeństwa.
- Wierz w możliwości dziecka.
- Staraj się wykorzystać indywidualne predyspozycje dziecka.
Co lubią dzieci z autyzmem?
Gry, układanki, klocki, książeczki a nawet mebelki stymulujące rozwój dziecka autystycznego pomagają rodzicom w codziennej terapii. Ale i w zwykłych sklepach z zabawkami znajdziemy zabawki odpowiednie dla dzieci z autyzmem.
Czy dziecko z autyzmem lubi kontakt fizyczny?
„Skoro ktoś mówi, to znaczy, ze nie ma autyzmu”. Część osób z Zespołem Aspergera czy z tzw. wysoko funkcjonującym autyzmem biegle używa języka. Osoby z autyzmem nie kontaktują się z innymi ludźmi, unikają ludzi, izolują się fizycznie, siedzą w kącie, patrzą niewidzącym wzrokiem.
Co jest mylone z autyzmem?
Mutyzm – zaburzenie polegające na tym, że dziecko w niektórych sytuacjach nie mówi – bywa mylony z autyzmem, co uniemożliwia prawidłową terapię – poinformowały podczas wtorkowej (28 marca 2017) konferencji prasowej w Katowicach specjalistki zajmujące się tymi problemami.
Czy dziecko z autyzmem robi papa?
Inne objawy, które możesz zaobserwować to: Brak dążenia do kontaktów z dziećmi, preferowane zabawy w samotności. Brak gestu „papa” Nieumiejętność wyrażania emocji lub prezentowanie emocji skrajnych (nagłe wybuchy śmiechu lub płaczu)
W jakim wieku dzieci z autyzmem zaczynaja mowic?
U dzieci prawidłowo się rozwijających pojawi się on około 9 miesiąca. Opóźnienie rozwoju mowy nie wpłynie na czas wystąpienia tego gestu. W przypadku autyzmu gest wskazywania palcem nie występuje, czasem jest zastępowany gestem sięgania z użyciem całej rączki. Zdolność do naśladowania.
Czy dziecko z autyzmem się śmieje?
Nawet wysokofunkcjonujące osoby z autyzmem są postrzegane jako dziwaczne – mówią z nietypową intonacją, potrafią się śmiać czy pokrzykiwać bez przyczyny, zdarza się, że wykonują nieoczekiwane gesty. Nie oznacza to, że autystyczne dzieci nie potrzebują bliskości i innych ludzi – po prostu trudniej to dostrzec.
Jak śpi dziecko z autyzmem?
Wśród dzieci ze spektrum autyzmu, znacznie częściej niż w przypadku dzieci neurotypowych występują problemy ze snem. Doświadcza ich od 40 do 83%. Do najczęstszych należą: • problemy z zasypianiem, • zmęczenie i obniżona jakość snu, • wczesne i częste budzenie się, • lęki i koszmary nocne.
Co jedzą dzieci z autyzmem?
Produkty zbożowe i/lub nuggetsy z mięsa kurczaka były preferowaną żywnością dla 92% dzieci z autyzmem, które miały wybiórcze preferencje żywieniowe. Jedynie dzieci z autyzmem wykazywały zachowania typu picia lub „chomikowanie” pokarmów w ustach.
O czym w pracy pedagogicznej należy pamiętać pracując z dzieckiem w spektrum autyzmu?
Należy pracować na pozytywach, wzmocnieniach i nagrodach pożądanych zachowań. Ważne jest poznanie mocnych stron dziecka i bazowanie na nich. Miejsce nauki powinno być indywidualnie dostosowane do dziecka, poukładane, bez rozpraszających bodźców. Należy pomagać mu w organizacji miejsca pracy, nauki.
Co słyszy dziecko z autyzmem?
Dziecko z autyzmem odbiera o wiele więcej bodźców, niż ty czy ja. Słyszy dźwięk upadającej monety, przytłaczający szelest reklamówki, telewizor oślepia go swoim światłem, a zapach rozpylonych w pobliżu perfum jest nie do wytrzymania.
Jak uczą się dzieci z autyzmem?
Utrzymuj prosty i zwięzły język komunikacji, mów powoli i w odpowiednim tempie. Uczniowie z autyzmem mają trudności z czytaniem “między wierszami”, zrozumieniem abstrakcyjnych pojęć takich jak sarkazm, interpretowaniem mimiki czy precyzowaniem uczuć zarówno swoich jak i innych osób.
Czy dziecko z autyzmem rozumie co się do niego mówi?
– Dziecko autystyczne często nie rozumie, co do niego ktoś mówi, rodzice czy inne osoby, czyli występują zaburzenia w rozwoju mowy i porozumiewania się, gestów i rozumienia mimiki – tłumaczy Maria Wroniszewska, terapeutka.
Opinia nauczyciela dotycząca funkcjonowania dziecka w przedszkolu na prośbę rodzica – autyzm
………………………………….
(pieczęć przedszkola)
Informacja nauczyciela wychowania przedszkolnego o dziecku
1. Imię i nazwisko dziecka:
2. Przedszkole Publiczne nr
3. Data i miejsce urodzenia:
4. Cel wydania opinii:
Opinię wygenerowano na prośbę rodziców dziecka.
5. Sytuacja rodzinna dziecka:
Chłopiec jest drugim dzieckiem w rodzinie, otoczony opieką rodziców i babci.
6. Analiza obserwacji rozwoju dziecka przez nauczycielkę wychowania przedszkolnego:
Chłopiec nie nawiązuje kontaktu z rówieśnikami podczas zajęć organizowanych przez nauczycielkę. Zachęcony, uczestniczy w zabawach muzyczno-ruchowych i ruchowych
na zasadzie naśladownictwa. Rozumie część poleceń i potrafi je wykonać. Podczas zajęć indywidualnych nawiązuje krótki kontakt z nauczycielką. Chętnie posługuje się kredkami – znacząco wzrosło zainteresowanie czynnościami szkolnymi. Potrafi samodzielnie wykonywać czynności samoobsługowe. Unika jedzenia, odmawia pomocy podczas posiłku.
… próbuje naśladować proste słyszane dźwięki, niechętnie werbalizuje swoje potrzeby, unika słownego kontaktu z rówieśnikami oraz dorosłymi. Preferuje „mowę ciała” i gesty. Współdziała z drugim dzieckiem na zasadzie naśladownictwa. Manipuluje przedmiotami, sprawnie chwyta drobne przedmioty (chwyt pęsetowy). Dziecko bardzo powoli nawiązuje kontakt z rówieśnikami i dorosłymi. Coraz chętniej współdziała z jednym dzieckiem – unika zadań zespołowych. Bierze udział w zabawach samorodnych. Nie podejmuje prób samodzielnego spożywania posiłków. Samodzielnie pije z kubka. Maluje i kreśli proste kształty. Nawiązuje coraz lepszy kontakt wzrokowy. Ma wykształconą reakcję na swoje imię. Wdrażanie i rozwijanie potrzeby pochwały za dobrze wykonane zadanie wywołuje prawidłową reakcję na bodziec – dziecko pochwalone, nagrodzone coraz chętniej podejmuje działania
i nawiązuje relacje z drugą osobą.
Nauczycielki starają się budzić aktywność poznawczą dziecka poprzez wprowadzanie nowych pojęć z otaczającego świata i dostarczanie informacji dotyczących życia codziennego. Pobudzają rozwój pamięci dowolnej chłopca poprzez utrwalanie informacji o sobie, zabawy pamięciowe. Usprawniają percepcję wzrokową i pamięć wzrokową na materiale konkretnym, kształtują wrażliwość słuchową, rozwijają orientację w schemacie własnego ciała i przestrzeni. Usprawniają funkcje manualne i grafomotoryczne.
W wyniku prowadzonej wspólnie z rodzicami pracy terapeutycznej dziecko poczyniło znaczne postępy w rozwoju psychoruchowym. Potrafi się przedstawić i mówić, ile ma lat – pokazuje na palcach. Potrafi przez dłuższą chwilę skupić uwagę na interesującym go przedmiocie czy zabawie. Zwykle bawi się samo. Poważne trudności z mową utrudniają chłopcu nawiązywanie kontaktów interpersonalnych, jest to przyczyną preferowania zabaw niewymagających kontaktu werbalnego. Potrafi prawidłowo rysować proste wzory po śladzie: linie poziome, pionowe i ukośne. Rysunki dowolne i tematyczne są na etapie bazgrot. Podczas wypełniania gotowej kolorowanki bardzo stara się zachować linię konturu, wypełnia rysunek ruchem nieregularnym. Prace manualne wykonuje powoli, rozpoczęte zadanie doprowadza jednak do końca. Rysunki dowolne są ubogie w szczegóły.
W zakresie czynności manualnych jest widoczny znaczny postęp.
W ciągu ponad trzech lat pobytu w przedszkolu chłopiec poczynił duże postępy w rozwoju funkcji zarówno społecznych, jak i percepcyjno-motorycznych. Jednak nadal nie podejmuje zabaw tematycznych w wybranych kącikach zainteresowań wspólnie z innymi dziećmi. Sporadycznie reaguje za polecenia kierowane do całej grupy. W reakcji na zakaz lub polecenie reaguje gwałtownie i nieprzewidywalnie. Poszczególne czynności wykonuje jedynie na wyraźne, proste komunikaty nauczycielek.
Obecnie jest dzieckiem posiadającym dość szeroki zakres wiedzy ogólnej. Dobrze funkcjonuje w grupie przedszkolnej, najchętniej jednak bierze udział w zajęciach, zabawach dowolnych w małych grupach. W zajęciach grupowych uczestniczy czynnie przez krótki czas (krótki czas koncentracji uwagi). Niechętnie bierze udział w zabawach wymagających dłuższej koncentracji uwagi, działania w grupie, przestrzegania określonych reguł i zasad. Wymaga indywidualnego wsparcia ze strony nauczyciela, częstych zachęt, wzmocnień pozytywnych. Jego poziom zaradności życiowej jest dość wysoki – opanował podstawowe umiejętności z zakresu samoobsługi.
………………………………….
(czytelny podpis nauczyciela/wychowawcy)
Przykładowa opinia przedszkolaka
Opinia o dziecku przedszkolnym
Opinia o dziecku przedszkolnym
Chłopiec…………………., urodzony 2011r. w …, zamieszkały w … Przedszkole w ………………….
Rozwój umysłowy:
Dziecko o dobrym kontakcie słownym; na ogół rozumie treści krótkich opowiadań, obrazków i prostych zagadek słownych. Nie potrafi jednak opowiadać o prezentowanych treściach pełnymi zdaniami; posługuje się zdaniem prostym i równoważnikami zdań, pod kierunkiem nauczyciela podejmuje próby budowania zdań i wypowiadania się z użyciem dłuższych form wypowiedzi. Rozumie proste zależności przyczynowo-skutkowe, słownik jednak jest ubogi, w dalszym ciągu występują wyraźne problemy z komunikacją werbalną związane z występującą wadą wymowy.
Dziecko rozpoznaje i nazywa zależności pomiędzy różnymi wielkościami, klasyfikuje proste zbiory. Ma duże problemy z zapamiętywaniem nowych nazw: wierszy, nazw barw, słów, szczególnie spoza codziennego słownika. Bardzo duże problemy ze skupieniem uwagi na zadaniu, szczególnie wśród bodźców rozpraszających (dźwiękowych lub innych). Bardzo mało wytrwały w sytuacjach zadaniowych; widoczna męczliwość i brak motywacji do pracy. Dziecko o ograniczonym krytycyzmie w stosunku do własnej osoby, chętnie przyciągające uwagę nauczyciela, szczególnie w sytuacjach zadaniowych, wymaga zachęty i pochwały, często stara się odwrócić uwagę prowadzącego od zadania.
Rozwój emocjonalno-społeczny:
Wychowanek na ogół podporządkowuje się poleceniom kierowanym do całej grupy, wymaga jednak indywidualnego traktowania w sytuacjach zadaniowych. Ig…. ma poprawne relacje z rówieśnikami, lgnie do podtrzymywania kontaktów z rówieśnikami, czasem je inicjuje. Na ogół przestrzega zasad i reguł zabaw z rówieśnikami, w zabawach opartych na rywalizacji jest uległy, nie popada w konflikty z rówieśnikami. Samodzielnie korzysta z toalety, ubiera się z pomocą nauczyciela. Jest chłopcem na ogół pogodnym, chętnie uczestniczy w zajęciach przedszkolnych, coraz lepiej znosi rozłąkę z matką – miewa jednak złe nastroje, kiedy bywa płaczliwy, wycofany, skarży się na złe samopoczucie.
Rozwój motoryki:
Widoczny jest postęp w zakresie rozwoju motoryki dużej i małej. Chłopiec trochę sprawniej się porusza. Nie lubi jednak prac wymagających dłuższego skupienia i prac ręcznych. Jego prace plastyczne są ubogie w treści, pobieżnie i niestarannie zrobione (poniżej poziomu rozwojowego w porównaniu do rówieśników). Chwyt przyborów do pisania i kreślenia jest prawidłowy, nieprawidłowy nacisk ołówka i kierunek kreślenia. Dziecko ma wyraźne problemy z odwzorowywanie prostych kształtów i szlaczków; zaburzona wielkość, położenie i proporcje kształtów.
Analiza i synteza wzrokowa i słuchowa:
Wychowanek z trudem i przy pomocy nauczyciela układa obrazek z elementów. Potrafi ułożyć obrazek z 4 elementów. W związku z wadą artykulacji widoczne są wyraźne problemy z odtwarzaniem dźwięków, wychowanek nie dokonuje analizy i syntezy głoskowej i sylabowej wyrazów , ma problem z oznaczeniem głosek na początku i końcu wyrazu.
Tempo pracy i aktywność:
Wszelkie prace dziecka wykonywane są pospiesznie i z niewielką starannością. Chłopiec dąży do jak najszybszego zakończenia zadania i powrotu do zabawy. Ma tendencje do uporu i narzucania tematu zajęć, dążąc do szybkiego tempa i częstych zmian realizowanych prac. Wychowanek z trudnością włącza się do zadań dydaktycznych realizowanych w grupie; prezentuje postawę bierną i wyczekującą.
Rodzaj i efekty dotychczasowych oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych:
Chłopiec objęty od 2 lat wczesnym wspomaganiem rozwoju dziecka. Cześć zajęć, tj. terapia psychologiczna i rehabilitacja jest prowadzona, w uzgodnieniu z matką, poza przedszkolem. Na terenie przedszkola wychowanek jest objęty indywidualną terapią prowadzoną przez oligofrenopedagoga i terapią logopedyczną.
Widoczny jest postęp w zakresie komunikacji dziecka. Stopniowemu wzbogaceniu ulega jego słownik i usprawnieniu artykulacja. Dziecko w sposób zrozumiały określa swoje potrzeby , znacznie sprawniej porusza się i wykonuje czynności samoobsługowe – wyraźny postęp w zakresie motoryki dużej. Coraz częściej i z coraz większą sprawnością realizuje zajęcia plastyczne i inne zadania wymagające zaangażowania pracy rąk, ich manipulacji. Stopniowo wydłuża się czas skupienia uwagi dziecka na zadaniu. Dziecko coraz chętniej i aktywniej uczestniczy w zajęciach, widoczna jest poprawa frekwencji wychowanka na zajęciach w przedszkolu.
Opracowała
Wychowawca grupy : Dorota Kubisa- Skalska
Na wniosek rodziców
źródło: edux.pl
Przykładowa opinia dziecka w wieku przedszkolnym – autyzm.life i Neuroróżnorodni
……………………………………………………………..(pieczęć przedszkola / szkoły) Informacja o gotowości szkolnej dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej – przykład Imię i nazwisko dziecka:Rok szkolny: Forma wychowania przedszkolnego – przedszkole Informacja o stanie przygotowania dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej Umiejętności społecznych i odporności emocjonalnej:1) mocne strony dziecka: stosuje się do norm społecznych, podporządkowuje się poleceniom dorosłych, … Czytaj dalej Informacja o gotowości szkolnej dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej – przykład
Autyzm – przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie
Część odnośników w artykule to linki afiliacyjne. Po kliknięciu w nie możesz zapoznać się z ofertą na konkretny produkt – nie ponosisz żadnych kosztów, a jednocześnie wspierasz pracę naszej redakcji i jej niezależność.
Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online
SPIS TREŚCI
Czym jest autyzm?
Autyzm nazywany także zespołem Kannera od nazwiska psychiatry, który w 1943 roku dokonał pierwszego opisu autystycznego dziecka. Autyzm jest zaburzeniem o charakterze neurologicznym, dotyczącym mózgu i mającym najczęściej podłoże genetyczne. Pierwsze objawy ujawniają się już na etapie okresu dziecięcego i trwają tak naprawdę do końca życia.
Autyzm cechuje brak reakcji ze strony dziecka na polecenia, brak zabawy z rówieśnikami, trudności z wyrażaniem emocji czy porozumiewaniem się zarówno za pomocą gestów jak i mowy. Często zachowanie autystycznego dziecka odbieramy jako dziwne.
Autyzm rozumiany jest jako spektrum. Oznacza to, że autyzm przebiega inaczej w przypadku każdej osoby. Osoby z diagnozami ze spektrum autyzmu mają bardzo różne nasilenie zachowań i cech wynikających z autyzmu.
Zaburzenie to ma wiele odmian, zdarza się, że dziecko po prostu się wolniej rozwija – co często mylone jest właśnie z autyzmem. Mimo że istnieje wiele czynników zwiększających ryzyko autyzmu, nadal nie są znane konkretne przyczyny powstawania tego zaburzenia.
Warto wiedzieć Słowo „autyzm” (ang. autism)pochodzi od greckiego słowa autos, co oznacza „sam”. Do psychiatrii pojęcie to wprowadził Eugen Bleuler w 1911 roku dla określenia nieumiejętności utrzymywania relacji z otoczeniem. Realne relacje według tego szwajcarskiego psychiatry zastępowane były przez osoby z autyzmem marzeniami bądź też urojeniami.
Czym jest Światowy Dzień Świadomości Autyzmu i kiedy przypada? Przeczytaj: Światowy Dzień Świadomości Autyzmu
Przyczyny powstawania autyzmu
Nie do końca wiadomo, co tak naprawdę powoduje autyzm, jednak za główny czynnik rozwoju tego zaburzenia uważa się genetykę (określono dużą liczbę genów odpowiedzialną za autyzm) oraz środowisko.
Badania przeprowadzone u autystycznych pacjentów wykazały pewne nieprawidłowości w kilku rejonach mózgu. Oprócz tego inne badania sugerują, że osoby z autyzmem mają zły poziom serotoniny i innych neuroprzekaźników w mózgu. To wszystko może sugerować, że zakłócenia w rozwoju mózgu u płodu na wczesnym etapie rozwoju oraz zaburzenia w genach, mogą wpływać na powstawanie autyzmu.
Jesteś w ciąży? Pamiętaj o regularnych badaniach kontrolnych. Polecamy Badania w ciąży – pakiet badań krwi , który umożliwia również pobranie krwi w domu pacjenta.
U około 15-20 proc. dzieci z autyzmem obecna jest mutacja genetyczna, która zwiększa ryzyko rozwój zaburzenia. Niektóre choroby uwarunkowane genetycznie, jak zespół łamliwego chromosomu X czy zespół Retta, są dobrze znane z tego, że zwiększają ryzyko autyzmu.
W przypadku, gdy rodzice mają już jedno dziecko autystyczne, ryzyko, że drugie również urodzi się z tym zaburzeniem wynosi blisko 20 proc. – dowodzą tego przełomowe badania naukowców z University of California w Davis. W przypadku, gdy rodzice posiadają dwójkę dzieci z autyzmem, ryzyko, że trzecie również będzie autystyczne, wynosi już aż 32 proc., komentuje autorka pracy Sally Ozonoff.
Szereg przeprowadzonych badań donosi, że lek przeciwdrgawkowy (kwas walproinowy) może zwiększać ryzyko autyzmu u dzieci, które były narażone na jego działanie jeszcze przed przyjściem na świat.
Z kolei inne badanie wykazało wyższe ryzyko tego zaburzenia występuje wśród dzieci eksponowanych w życiu płodowym na leki przeciw depresji.
Natomiast stosowanie w okresie prenatalnym witamin powiązano z niższym ryzykiem autyzmu. Właśnie dlatego kobieta w ciąży powinna suplementować witaminy i składniki mineralne. Polecamy np. Pregnancy Complex – kobieta w ciąży Viridian.
Podsumowując, wśród przyczyn autyzmu dominują 4 czynniki: czynniki genetyczne, rozwojowe, infekcyjne, a także związane z ciążą i porodem.
Czynniki genetyczne wpływające na rozwój autyzmu:
zespół łamliwego chromosomu X – to dolegliwość obecna u 2–3% osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. W momencie odkrycia tej przyczyny autyzmu, wierzono, że on rozwiąże on problem powstawania autyzmu. Późniejsze badania wykazały jednak, że obserwuje się go jedynie u autystycznych chłopców z częstością 2,6%; stwardnienie guzowate – schorzenie obecne u około 2% osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu; mutacja genu ADA2 – wiąże się z nieprawidłowym metabolizmem zasad purynowych i występuje u około 20% dzieci ze spektrum autyzmu; mutacje niektórych regionów chromosomu 2. i chromosomu 7. – co zostało stwierdzone w badaniach, które objęły 150 par rodzeństwa.
Czynniki rozwojowe w budowie i funkcjonowaniu mózgu wpływające na rozwój autyzmu:
podwyższony poziom serotoniny w krwi; zmiany w układzie GABA-ergicznym; nieprawidłowości mechanizmów plastyczności synaptycznej związanych z mTOR; podwyższona objętość mózgu dzieci autystycznych do czasu ukończenia przez nie 4. roku życia; nadaktywność ciał migdałowatych; odmienny sposób postrzegania ludzkich twarzy – zwracanie większej uwagi na okolice ust, zaś mniejszej na okolice oczu; różnice dotyczące aktywności prawego płata skroniowego mózgu przy aktywnościach wymagających rozpoznawania przeżyć i emocji innych osób; niższa aktywność lewego płata czołowego przy zadaniach angażujących pamięć i umiejętności językowe; powiększenie komór mózgu.
Czynniki infekcyjne wpływające na rozwój autyzmu:
możliwe są immunologiczne przyczyny autyzmu takie, jak matczyne przeciwciała skierowane przeciwko tkankom płodu, zwłaszcza tkance nerwowej.
Czynniki związane z ciążą i porodem wpływające na rozwój autyzmu:
podwyższona częstość występowania autyzmu w grupie dzieci z predyspozycjami genetycznymi, u których miały miejsce powikłania okołoporodowe; krwawienia podczas ciąży; cukrzyca w ciąży; niedotlenienie płodu; powikłania związane z pępowiną; opóźniony rozwój płodu; niska masa urodzeniowa; niska liczba punktów w skali Apgar w piątej minucie po porodzie; wady wrodzone; niezgodności grup krwi pomiędzy matką a płodem w układach grupowych AB0 i Rh – konflikt serologiczny wysoki poziom bilirubiny u noworodka; zaawansowany wiek ojca dziecka; zaawansowany wiek matki dziecka.
Więcej o przyczynach autyzmu możesz przeczytać tutaj: Autyzm – przyczyny
Mity na temat przyczyn autyzmu
Pomimo licznych badań i opracowań na temat autyzmu w powszechnej opinii wciąż można spotkać się z mitami związanymi z przyczynami autyzmu. Wśród nich wskazuje się przede wszystkim na:
szczepienie MMR a autyzm – obecnie nie ma żadnych naukowych dowodów na to, aby – obecnie nie ma żadnych naukowych dowodów na to, aby szczepionki na odrę, świnkę i różyczkę wpływały na rozwój autyzmu. Nie ma też żadnego potwierdzenia, które wskazywałoby, że obecny w szczepionkach MMR rtęcioorrganiczny konserwant, tiomersal, miałby się przyczyniać do występowania czy rozwoju autyzmu. Stężenie tego związku w szczepionkach wynosi od 0,003% do 0,01%, co oznacza, że w preparatach zawierających 0,01% tiomersalu znajduje się ok. 25 μg rtęci na dawkę 0,5 ml. To błędne przekonanie o związku przyczynowo-skutkowym między szczepieniem a autyzmem jest efektem zbieżności czasowej pomiędzy kalendarzem szczepień a pojawianiem się pierwszych objawów autyzmu u dzieci; relacje rodziców z dzieckiem a autyzm – pierwotne założenia Leo Kannera, czyli austriacko-amerykańskiego lekarza psychiatry, który w 1943 roku jako pierwszy opisał zespół objawów składających się na autyzm wczesnodziecięcy okazały się nietrafne. Sądził on, że chłód emocjonalny rodziców prowadził do rozwoju autyzmu dziecięcego. Badania porównawcze rodziców dzieci autystycznych i nieautystycznych nie ujawniły żadnych istotnych różnic pomiędzy obiema grupami.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o szczepionkach MMR w kontekście autyzmu, przeczytaj: Szczepionka MMR wywołuje autyzm?
Autyzm – objawy
W typowych postaciach objawy autyzmu pojawiają się przed 3. rokiem życia. Pierwsze symptomy u dziecka obserwują zazwyczaj rodzice – w niektórych przypadkach już w wieku niemowlęcym. Martwi ich to, że dziecko jest za bardzo grzeczne, spokojne, nie wzdryga się na hałas, nie skupia wzroku na wchodzących osobach, a gdy weźmie się je na ręce – sztywnieje. Oprócz tego dziecko godzinami wpatruje się w jeden punkt, np. tykający zegar, nie gaworzy oraz nie rozwija mowy. Zdarza się również, że początkowo rozwój dziecka przebiega prawidłowo, a nietypowe zachowania pojawiają się niespodziewanie.
Jak zachowuje się dziecko cierpiące na autyzm?
Dziecko autystyczne zamyka się w swoim świecie. Jest on nieco zniekształcony, ale na tyle absorbujący, że dziecko nie widzi potrzeby rozmowy z ludźmi znajdującymi się w jego otoczeniu.
Dochodzi do całościowego zaburzenia rozwoju. Dziecko unika kontaktu z rówieśnikami i rodziną. Bez powodu przestaje odzywać się do mamy, wszystkich wokół traktuje jak powietrze. Nie pozwala się dotykać i sztywnieje, gdy weźmie się je na ręce, nie ma na nic ochoty. Nie prosi rodziców o super zabawki. Nie reaguje na ból. Nie cieszy się, gdy przejeżdża ukochana dotychczas ciocia. Gdy dostanie ulubione lody – nie okazuje, że mu bardzo smakują.
Delikatne znaki (grymas, gesty innych osób) nie mają dla niego większego znaczenia. Można się uśmiechać do niego z najszczerszą czułością, a ono wcale nie zwróci na to uwagi i nie odbierze tego jako czegoś miłego.
Dziecko autystyczne przestaje rozmawiać, a jeśli mówi, to w sposób zaburzony, nielogiczny, ciągle powtarza słowa lub hasła z reklam telewizyjnych. Zamiast „ja”, mówi „ty”, posługuje się niezrozumiałymi zwrotami.
Zachowania dziecka z autyzmem są stereotypowe – macha rękami lub kręci się w kółko. Nadmiernie przywiązuje się do niektórych przedmiotów. A jeśli ktoś mu je zabierze, wpada w panikę. Nie lubi, gdy ktoś zmienia jego dotychczasowe przyzwyczajenia. Lubi chodzić tą samą drogą, jeść z tego samego talerza, sprzątać tą samą szczotką. Źle znosi zmiany w jego codziennych czynnościach.
Dzieci z zaburzeniem ze spektrum autyzmu mają często bardzo wybiórczy i ograniczony zakres zainteresowań, z tego powodu bywają ekspertami w wąskich dziedzinach. Czasami wykazują niezwykłą pamięć, której jednak nie wykorzystują w życiu codziennym, w szkole, w kontakcie ludźmi.
Dzieci autystyczne często odczuwają lęk i łatwo stają się agresywne, miewają zaburzony sen.
Diagnoza spektrum autyzmu stawiana jest przez zespół, w którego skład wchodzą psycholog, pedagog specjalny oraz psychiatra. Jeśli potrzebujesz pomocy, zarezerwuj Konsultację z psychiatrą dziecięcym Arkmedic.
Podsumowanie symptomów występujących u dzieci autystycznych. Dziecko z zaburzeniami autyzmu:
nie uczestniczy w zabawie z rówieśnikami; lubi samotność; bardzo rzadko się uśmiecha; bardziej interesuje się kontaktem z przedmiotami niż ludźmi; ma mimikę, która nie wyraża wielu emocji; zazwyczaj unika kontaktu wzrokowego z inną osobą; bywa nadpobudliwe i impulsywne; nie reaguje na swoje imię; często wpada w agresję bez wyraźnego powodu; prawie wcale nie mówi, a jeśli już to używa słów nie mających znaczenia; wprowadza przedmioty w jednostajny ruch obrotowy; kiwa, obraca się w jednym miejscu bez przerwy; ma utrudnione kontakty z innymi ludźmi; jeśli rozmawia – to na jeden temat; jest nadwrażliwe na dźwięki i dotyk; czasem nie reaguje na ból; nie biega w podskokach; nie ma spontanicznych odruchów.
Warto także nadmienić, że u dzieci ze spektrum autyzmu, często wsytępują także choroby wpółistniejące. Pośród zaburzeń często współwystępujących z autyzmem dziecięcym najczęściej wymienia się: niepełnosprawność intelektualną, padaczkę, bezsenność, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi ADHD, alergie pokarmowe, w okresie dziecięcym częste objawy ze strony układu pokarmowego oraz drobne infekcje.
Jeśli zauważasz u swojego dziecka niepokojące objawy, możesz umówić się na szybką konsultację on-line z psychiatrą.
Autyzm – diagnostyka
Nie ma jednoznacznych testów medycznych, które od zaraz dają nam odpowiedź na pytanie, czy dziecko cierpi na autyzm. Badania krwi czy moczu nie są w stanie tego zdiagnozować. W rozpoznaniu autyzmu specjaliści przede wszystkim skupiają się na obserwacji zachowania dziecka i jego rozwoju.
Diagnostyka autyzmu dzieli się na dwa etapy
1. Badanie rozwoju dziecka: specjalista przeprowadza test, którego celem jest wykazanie czy dziecko posiada podstawowe umiejętności dla danego okresu życia, czy ma pewne opóźnienia. W trakcie tego badania lekarz zadaje rodzicom szereg pytań, np. czy dziecko dobrze się uczy, jak mówi, jak się zachowuje, czy prawidłowo się porusza.
Jest to istotne, ponieważ opóźnienie w każdym z wymienionych obszarów wskazywać może na zaburzenia w rozwoju. Każde dziecko, które trafia do specjalisty badane jest pod kątem opóźnienia rozwoju i niepełnosprawności odpowiednio w wieku: 9 miesięcy, 18 miesięcy, 24 lub 30 miesięcy.
Gdy zachodzi podejrzenie, że dziecko jest w grupie wysokiego ryzyka zaburzeń rozwojowych wynikających z tego, że inne osoby w rodzinie mają autyzm, przedwczesnego porodu czy niskiej wagi urodzeniowej – wykonuje się dodatkowe badania przesiewowe. Badaniom przesiewowym podczas kontroli należy poddawać dzieci w wieku 1,5-2 lat.
2. Wszechstronna ocena dziecka – to drugi etap diagnostyki. Ocena dziecka obejmuje zachowanie dziecka i wywiad z rodzicami, ponadto można wykonać badania neurologiczne i genetyczne oraz inne badania medyczne. Dokładniej oceny dziecka zazwyczaj dokonują:
neurolodzy – oceniający pracę mózgu i nerwów; pediatrzy rozwojowi – oceniają rozwój dziecka; psychologowie dziecięcy bądź psychiatrzy – mają wiedzę o ludzkim umyśle i wykorzystują ją w badaniu chorego.
Uwaga Zawsze jeśli zachodzi podejrzenie, że nasze dziecko nie rozwija się odpowiednio, należy udać się do specjalisty! Najczęściej rodzice zgłaszają się do psychologów lub pedagogów.
Na konsultację psychologiczną można umówić się również online. E-wizyta u psychologa dziecięcego daje możliwość przedstawienia aktualnych problemów bez dojeżdżania do przychodni.
W rozpoznawaniu autyzmu ważne jest odróżnienie, czy mamy do czynienia z autyzmem, zwykłymi zaburzeniami (problemy ze słuchem lub wzrokiem) lub zaburzeniami którejś ze stref rozwoju np. mowy. Są pewne choroby, które mogą przypominać autyzm, dlatego należy to wykluczyć za pomocą odpowiednich badań. Obserwacja dziecka i rozmowa z rodzicami/opiekunami to ważne elementy potrzebne do postawienia diagnozy. Zdolności edukacyjne badane są przez wielodyscyplinarny zespół .
Podsumowując: na podstawie doświadczenia rodziców i ich obserwacji warto wykonać poniższe badania:
badanie krwi i moczu; badania laryngologiczne – aby wykluczyć kłopoty z aparatem mowy i słuchu; cytomegalii; badanie w kierunku toksoplazmozy badania słuchu – w celu wykluczenia problemów ze słuchem; badania neurologiczne – wykonywane w celu wykluczenia innych zaburzeń neurologicznych; badania okulistyczne – aby wykluczyć problemy ze wzrokiem; badanie genetyczne lub metaboliczne – często wykonywane przez rodziców, w celu wykluczenia innych chorób podobnych do autyzmu.
W celu zrealizowania jednego z pierwszych etapów oceny zdrowia dziecka można zacząć od wykonania badań laboratoryjnych. Podstawowe badania diagnozujące stan zdrowia dziecka w jednym pakiecie to wstępna informacja dla specjalistów prowadzących diagnostykę.
Autyzm – kryteria diagnostyczne
Według klasyfikacji ICD-10 kryteria autyzmu dziecięcego dzieli się na 3 podgrupy.
Po pierwsze w przypadku autyzmu stwierdza się nieprawidłowy lub upośledzony rozwój wyraźnie widoczny przed 3. rokiem życia w co najmniej jednym z następujących obszarów:
rozumienie i ekspresja językowa używane w społecznym porozumiewaniu się; rozwój wybiórczego przywiązania społecznego lub wzajemnych interakcji społecznych; zabawa funkcjonalna lub symboliczna.
Aby zespół orzekający mógł postawić diagnozę o spektrum autyzmu musi wystąpić łącznie co najmniej sześć objawów spośród wymienionych w punktach I, II i III, przy czym co najmniej dwa z punktu I i po co najmniej jednym z punktów II i III.
I. Jakościowe nieprawidłowości wzajemnych interakcji społecznych, manifestujące się w co najmniej dwóch z następujących obszarów:
niedostateczne wykorzystywanie kontaktu wzrokowego, wyrazu twarzy, postawy ciała i gestów do odpowiedniego regulowania interakcji społecznych; niedostateczny rozwój relacji rówieśniczych, obejmujących wzajemne współdzielenie zainteresowań, aktywności i emocji; brak odwzajemniania społeczno-emocjonalnego, przejawiający się upośledzeniem lub odmiennością reagowania na emocje innych osób, brak modulowania zachowania odpowiednio do społecznego kontekstu, słaba integracja zachowań społecznych, emocjonalnych i komunikacyjnych, brak spontanicznej potrzeby dzielenia z innymi osobami radości, zainteresowań lub osiągnięć.
II. Jakościowe nieprawidłowości w porozumiewaniu się, manifestujące się w co najmniej jednym z następujących obszarów:
opóźnienie lub całkowity brak rozwoju języka mówionego, które nie wiążą się z próbą kompensowania za pomocą gestów lub mimiki jako alternatywnego sposobu porozumiewania się; względny niedostatek inicjatyw i wytrwałości w czasie rozmowy, w której zachodzą zwrotne reakcje na komunikaty innej osoby; stereotypowe i powtarzające się, idiosynkratyczne wykorzystywanie słów i wyrażeń; brak spontanicznej różnorodności zabawy w udawanie lub zabawy naśladującej role społeczne.
III. Ograniczone, powtarzające się i stereotypowe wzorce zachowania, zainteresowań i aktywności przejawiane w co najmniej jednym z następujących obszarów:
pochłonięcie jednym lub liczniejszymi stereotypowymi zainteresowaniami o nieprawidłowej treści i zogniskowaniu lub jednym lub więcej zainteresowaniami nieprawidłowymi z powodu swej intensywności i ograniczenia, a nie z powodu treści i zogniskowania; wyraziście kompulsywne przywiązanie do specyficznych, niefunkcjonalnych czynności rutynowych i zrytualizowanych; stereotypowe i powtarzające się manieryzmy ruchowe, obejmujące stukanie bądź kręcenie palcami; lub złożone ruchy całego ciała; koncentracja na cząstkowych lub niefunkcjonalnych właściwościach przedmiotów służących do zabawy.
Ponadto autyzm może zostać zdiagnozowany jeśli aktualnego obrazu klinicznego nie można wyjaśnić:
innymi objawami całościowych zaburzeń rozwojowych; specyficznymi rozwojowymi zaburzeniami rozumienia języka z wtórnymi trudnościami społeczno-emocjonalnymi; reaktywnymi zaburzeniami przywiązania ani zaburzeniem selektywności przywiązania; upośledzeniem umysłowym z pewnymi cechami zaburzeń emocji i zachowania; schizofrenią o niezwykle wczesnym początku zespołem Retta.
Znane są także inne klasyfikacje ustalające kryteria rozpoznania autyzmu, takie jak DSM-5 czy DSM-IV, jednak w diagnostyce spektrum autyzmu najczęściej wykorzystywane są kryteria ICD-10.
Jak rozpoznać autyzm? Sprawdź: Jakie są objawy autyzmu?
Autyzm – czy to zaburzenie można leczyć?
Autyzm może mieć różne nasilenie u każdego dziecka. Dziecko wymaga stałej opieki. Leczenie polega na różnych formach psychoterapii – powinna ona dotyczyć całej rodziny.
Im wcześniej wdrożymy proces terapeutyczny, tym większe szanse na poprawę funkcjonowania.
Leczenie autyzmu może przybierać kilka wymiarów. Wymienia się leczenie terapeutyczne, farmakologiczne czy też dietetyczne.
Leczenie terapeutyczne opiera się zazwyczaj na terapii behawioralnej, rehabilitacji i specjalnej edukacji. Terapia i zajęcia odbywają się w ośrodkach, które specjalizują się w leczeniu dzieci autystycznych. Podczas terapii odbywają się zajęcia dotyczące zaburzeń komunikacji, zachowania czy też treningi umiejętności społecznych. Skuteczność tego typu terapii wiąże się z tym jak wcześnie dziecko zostanie skierowane do takiego specjalistycznego ośrodka. Im wcześniej, tym lepsze efekty.
Dzieciom ze spektrum autyzmu coraz częściej proponuje się muzykoterapię, hipoterapię, dogoterapię. delfinoterapię, arteterapię, ale także jogging, taniec czy sztuki walki
Farmakoterapia, a zwłaszcza leki przeciwpsychotyczne, takie rysperydon i arypiprazol zalecane są jedynie w przypadkach utrzymujących się zachowań trudnych.
Nierzadko pacjentom z autyzmem podawane są metylofenidat lub atomoksetyna. Leki te pomagają redukować objawy ADHD. Podawanie leków przeciwpadaczkowych jak na razie nie wykazało zbyt pozytywnych rezultatów.
Warto nadmienić, że dotychczasowe badania wskazują na brak przydatności leków z grupy SSRI, takich jak fluoksetyna, fluwoksamina i citalopram.
W terapii autyzmu ważna jest też właściwa dieta. Okazuje się bowiem, że znacząca część osób z autyzmem może mieć problemy gastryczne i jelitowe, ale ich związek z tym zaburzeń wciąż jest niejasny.
Pomocniczo w terapii autyzmu warto stosować kołdry obciążeniowe, które wspierają walkę z lękiem i zaburzeniami sensorycznymi. Kołdry obciążeniowe dostępne na medonetmarket.pl mają różne rozmiary i obciążenia. Znajdziesz tu kołdry bawełniane z minky dla dzieci, a także całoroczne kołdry dla dorosłych.
Jak leczyć autyzm? Sprawdź: Czy istnieje lekarstwo na autyzm?
Autyzm – wskazówki dla rodziców
Skonsultujcie się z lekarzem, jeśli dziecko:
ma zaburzony rozwój mowy, nie komunikuje się z otoczeniem; nie nawiązuje kontaktów społecznych; nie reaguje na imię.
To niezwykle ważne, by leczenie rozpocząć możliwie wcześnie.
Dziecko z autyzmem w przedszkolu – tak czy nie?
Dziecko z autyzmem w przedszkolu może budzić niepokój zarówno rodziców, jak i personelu. Czy sobie poradzi? Czy nauczy się współpracy? Jak wygląda funkcjonowanie dziecka z autyzmem w przedszkolu? Zwykle zauważalna jest różnica w zakresie funkcjonowania społecznego dziecka z autyzmem w porównaniu z relacjami społecznymi w obrębie najbliższej rodziny.
Jeśli rodzic decyduje się na umieszczenie dziecka z autyzmem w przedszkolu publicznym, konieczne jest poinformowanie personelu o diagnostyce, terapii, własnych obserwacjach, ustaleniach lokalnej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Nie należy zatajać takich informacji w obawie np. o ostracyzm. Dla dobra dziecka trzeba przekazywać wszelkie informacje o stanie jego zdrowia.
Jeśli personel zauważy objawy mogące sugerować zaburzenia rozwoju i doradzi wizytę w poradni lub podjęcie diagnostyki, rodzic nie powinien się oburzać, zniechęcać, podważać opinii. U dziecka autystycznego w przedszkolu mogą występować objawy, których nie zauważa się w domu. Dlatego ocena dziecka przez bliskich i przez osoby z zewnątrz może być diametralnie różna.
Zgodnie z prawem rodzice dziecka z autyzmem mogą wybrać przedszkola ogólnodostępne, integracyjne i specjalne. Dziecko z autyzmem w „zwykłym” przedszkolu może sobie dobrze radzić, ale może by też tak, że będzie przebodźcowane lub przytłoczone nadmiarem wrażeń. To kwestia indywidualna. Rodzice czasami opierają się przed placówkami integracyjnymi lub specjalnymi, mylnie biorąc je za stygmatyzujące. Tymczasem są to miejsca z kompetentnym personelem, który umie zajmować się dziećmi o specjalnych potrzebach.
Istotnym aspektem są zajęcia dla dzieci z autyzmem w przedszkolu, np. ćwiczenie integracji sensorycznej lub trening umiejętności społecznych. Dzieci mające orzeczenie mogą otrzymać w przedszkolu pomoc asystenta dziecka z autyzmem, a następnie nauczyciela wspomagającego w okresie nauki szkolnej.
Są również dzieci, które mimo pewnych trudności dobrze sobie radzą. W przypadku dzieci z podejrzeniem spektrum autyzmu, ale bez diagnozy, możliwe jest uzyskanie za pośrednictwem poradni psychologiczno-pedagogicznej wsparcia w codziennym funkcjonowaniu w przedszkolu w postaci dodatkowego personelu.
W przypadku dzieci zdiagnozowanych, mających orzeczenia o autyzmie czy zespole Aspergera, poradnie psychologiczno-pedagogiczne mogą wydawać zalecenia kształcenia specjalnego. Wówczas przedszkole otrzymuje odpowiednie subwencje, czyli dofinansowania, służące zorganizowaniu zajęć czy pomocy dla dziecka autystycznego.
Autyzm u dzieci. Jak zachowuje się dziecko z autyzmem?
Autyzm u dzieci rozpoczyna się bardzo wcześnie. Zazwyczaj pierwsze objawy zauważają zaniepokojeni rodzice – dziecko nie mówi, nie utrzymuje kontaktu wzrokowego i nie rozumie poleceń. Jakie są inne objawy autyzmu wczesnodziecięcego i rokowania dotyczące tego zaburzenia? Podpowiadamy!
Autyzm u dzieci (inaczej autyzm wczesnodziecięcy) to zespół zaburzeń ze spektrum autyzmu związana z występowaniem zaburzeń rozwoju. Pojawia się zazwyczaj w pierwszych trzech latach życia dziecka, cztery razy częściej u chłopców. Jakie są objawy i rokowania autyzmu u dzieci oraz jak wygląda leczenie? Sprawdź!
Autyzm u dzieci powstaje na skutek zaburzeń neurologicznych, które zakłócają pracę mózgu. Dziecko z autyzmem najczęściej przestaje mówić, zaczyna unikać kontaktów z ludźmi i jest niezainteresowane zabawą z rówieśnikami. Symptomy choroby niepokoją rodziców, którzy zaczynają zauważać dziwne zachowania swoich podopiecznych.
Autyzm u dzieci – jak zachowuje się dziecko z autyzmem?
Autyzm u dzieci daje szereg podobnych objawów. Dwulatek, który powinien już nazywać osoby, przedmioty i czynności i rozumieć proste zdania i polecenia, ma problem z tą sferą. Nie utrzymuje kontaktu wzrokowego z matką, ignoruje głośne dźwięki przy jednoczesnym zainteresowaniu cichymi dźwiękami. Dziecko z autyzmem nie czuje potrzeby nawiązywania kontaktu z rówieśnikami, a nawet własną rodziną. Nie rozumie uczuć i emocji innych osób i może reagować na nie w sposób nieprzewidywalny. Przytulone przez matkę może ją odepchnąć.
Autyzm u dzieci upośledza trzy sfery życia danej osoby:
Relacje społeczne:
dziecko z autyzmem nie interesuje się innymi,
nie inicjuje rozmowy i nie potrafi jej podtrzymać,
utrzymuje dystans nawet w stosunku do bliskich mu osób,
nie potrafi nawiązać relacji z rówieśnikami,
unika kontaktu wzrokowego,
reaguje nieadekwatnie do sytuacji (np. dziwnymi minami, grymasami).
Komunikacja:
dziecko z autyzmem zazwyczaj nie mówi lub może mówić śpiewnym, wysokim głosem, jak z maszyny,
nie rozumie poleceń ani znaczenia słów “tak” i “nie”,
nie reaguje na własne imię,
nieprawidłowo używa składni i fonologii,
nie rozumie aluzji i metafor.
Stereotypowe zachowania:
objawy autyzmu u dzieci to również stereotypowe zachowania i ograniczona aktywność,
dziecko z autyzmem nie toleruje zmian,
może wykazywać dziwne zachowania w związku z zabawą – np. rozstawiać zabawki, zamiast się nimi bawić,
u dzieci z autyzmem obserwuje się manieryzmy ruchowe, np. dziecko kręci się lub kiwa, macha rękami lub uderza głową.
Autyzm u dzieci – inne objawy
Zaburzenia integracji sensorycznej:
Zmysły dziecka z autyzmem nie potrafią ze sobą współpracować, dlatego może ono wykazywać charakterystyczne objawy zaburzenia integracji sensorycznej, m.in.:
żąda tylko określonych pokarmów, np. tylko słonych lub wodnistych, “papkowatych” i łatwych do przełknięcia,
może nie tolerować pewnego materiału lub w ogóle ubrań,
nie toleruje przytulania lub przeciwnie – uwielbia być mocno przytulane (może podchodzić do innych i ich mocno ściskać),
przeszkadzają mu określone dźwięki, hałas.
Mniej specyficzne objawy autyzmu u dzieci:
Czasem autyzm trudno odróżnić od innych zaburzeń, np. upośledzenia umysłowego. Zaburzeniom ze spektrum autyzmu u dzieci mogą towarzyszyć inne reakcje ze strony organizmu, np.
osłabienie odporności – dzieci z autyzmem mogą być podatne na alergie i infekcje z powodu uszkodzenia systemu immunologicznego, zaburzenia trawienia – zaleca się dietę bezglutenową i bez kazeiny,
niedobór witamin i minerałów – dzieci autystyczne ze względu na problemy gastryczne i monotonną dietę mogą cierpieć na niedobór witaminy z grupy B, C, A, E, magnezu, selenu, cynku oraz chromu,
osłabiona zdolność odtrucia organizmu – dzieci z autyzmem mogą łatwo zatruć się metalami ciężkimi.
Autyzm u dzieci – rokowania
Aby rozwiać wszelkie wątpliwości, czy dziecko cierpi na autyzm, należy spotkać się ze specjalistą. Trafna diagnoza może ustrzec malucha przed deficytami rozwojowymi. Dziecku można i należy pomóc, dlatego działania należy podjąć jak najszybciej.
Pierwszy krok w diagnozie autyzmu to wizyta u psychiatry dziecięcego. W dokładnym rozpoznaniu jednak bierze udział również psycholog, pedagog i logopeda. Wraz z podejrzeniem autyzmu u dziecka wykonywane są badania mające na celu wykluczenie innych zaburzeń, m.in. zespołu Retta, zaburzeń psychotycznych czy zespołu Downa.
Im szybsza diagnoza, tym lepsze rokowania dla dziecka, które będzie w stanie zacząć odpowiednią terapię. Głównymi metodami stosowanymi u dzieci z autyzmem są terapia behawioralna i trening umiejętności społecznych, które uczą podstawowych metod komunikacji, np. zachowania kontaktu wzrokowego czy wykonywania prostych poleceń. Czasem wskazana jest farmakoterapia, jeśli dziecko wykazuje duże wahania nastroju lub zachowania autoagresywne.
Uwaga! Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.
Bądź na bieżąco. Polub fanpage Zdrowie Radio ZET na Facebooku!
Dziecko z autyzmem w przedszkolu – tak czy nie?
Dziecko z autyzmem w przedszkolu może budzić niepokój zarówno rodziców, jak i personelu. Czy sobie poradzi? Czy nauczy się współpracy? Jak wygląda funkcjonowanie dziecka z autyzmem w przedszkolu? Zwykle zauważalna jest różnica w zakresie funkcjonowania społecznego dziecka z autyzmem w porównaniu z relacjami społecznymi w obrębie najbliższej rodziny.
Jeśli rodzic decyduje się na umieszczenie dziecka z autyzmem w przedszkolu publicznym, konieczne jest poinformowanie personelu o diagnostyce, terapii, własnych obserwacjach, ustaleniach lokalnej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Nie należy zatajać takich informacji w obawie np. o ostracyzm. Dla dobra dziecka trzeba przekazywać wszelkie informacje o stanie jego zdrowia.
Jeśli personel zauważy objawy mogące sugerować zaburzenia rozwoju i doradzi wizytę w poradni lub podjęcie diagnostyki, rodzic nie powinien się oburzać, zniechęcać, podważać opinii. U dziecka autystycznego w przedszkolu mogą występować objawy, których nie zauważa się w domu. Dlatego ocena dziecka przez bliskich i przez osoby z zewnątrz może być diametralnie różna.
Zgodnie z prawem rodzice dziecka z autyzmem mogą wybrać przedszkola ogólnodostępne, integracyjne i specjalne. Dziecko z autyzmem w „zwykłym” przedszkolu może sobie dobrze radzić, ale może by też tak, że będzie przebodźcowane lub przytłoczone nadmiarem wrażeń. To kwestia indywidualna. Rodzice czasami opierają się przed placówkami integracyjnymi lub specjalnymi, mylnie biorąc je za stygmatyzujące. Tymczasem są to miejsca z kompetentnym personelem, który umie zajmować się dziećmi o specjalnych potrzebach.
Istotnym aspektem są zajęcia dla dzieci z autyzmem w przedszkolu, np. ćwiczenie integracji sensorycznej lub trening umiejętności społecznych. Dzieci mające orzeczenie mogą otrzymać w przedszkolu pomoc asystenta dziecka z autyzmem, a następnie nauczyciela wspomagającego w okresie nauki szkolnej.
Są również dzieci, które mimo pewnych trudności dobrze sobie radzą. W przypadku dzieci z podejrzeniem spektrum autyzmu, ale bez diagnozy, możliwe jest uzyskanie za pośrednictwem poradni psychologiczno-pedagogicznej wsparcia w codziennym funkcjonowaniu w przedszkolu w postaci dodatkowego personelu.
W przypadku dzieci zdiagnozowanych, mających orzeczenia o autyzmie czy zespole Aspergera, poradnie psychologiczno-pedagogiczne mogą wydawać zalecenia kształcenia specjalnego. Wówczas przedszkole otrzymuje odpowiednie subwencje, czyli dofinansowania, służące zorganizowaniu zajęć czy pomocy dla dziecka autystycznego.
Dziecko z Autyzmem i zespołem Aspergera w przedszkolu
Zacznijmy od krótkiego wyjaśnienia, czym się charakteryzuje autyzm i zespół Aspergera. Przede wszystkim nie są to choroby, lecz całościowe zaburzenia rozwoju. Autyzm definiuje triada zaburzeń (w oparciu o kryteria diagnostyczne Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10): oznaki sztywności, braku elastyczności i płynności w przebiegu procesów myślowych i zachowania (tu również stereotypowe zachowania); zaburzenia rozwoju języka i wszelkich form komunikowania się; zaburzenia relacji społecznych. Zespół Aspergera wydaje się być jednostką lepiej rokującą na przyszłość, gdyż cechuje ją umiejętność słownego komunikowania się, mowa i rozumienie są tu zazwyczaj prawidłowo rozwinięte.
Do placówek ogólnodostępnych nie trafiają raczej ciężkie przypadki autyzmu czy zespołu Aspergera, zazwyczaj są one pod opieką placówek specjalnych. Do przedszkoli ogólnodostępnych rodzice posyłają dzieci ze stwierdzonym autyzmem lub ZA, ponieważ uważają, że kontakt z pełnosprawnymi rówieśnikami może ich pociechom jakoś pomóc. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych, do których uczęszczają dzieci posiadające orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego (nie opinię czy orzeczenie o niepełnosprawności!), wydane ze względu na autyzm, w tym zespół Aspergera, zatrudnia się dodatkowo pomoc nauczyciela lub asystenta. Dziecko z tego typu zaburzeniami również ma prawo przebywać w grupie rówieśniczej. Specyfika jego trudności wymaga jednak od nas – dorosłych – szczególnego podejścia.
Dzieci z autyzmem lub zespołem Aspergera często nie potrafią się dostosować do wymagań, choć bardzo tego chcą. Jeżeli już coś „zakodowały” sobie w głowie, czegoś się nauczyły (np. Najpierw pije, a dopiero potem siada do jedzenia), ciężko będzie im to zmienić, nie potrafią wyjść poza swój schemat. Stereotypie możemy podzielić na: ruchowe (powtarzalne ruchy ciała, które pozwalają uzyskać komfort w odczuwaniu czy kontrolę nad emocjami lub pomóc w wyrażeniu emocji, np. machanie rękami, nawijanie włosów na palec), poznawcze (powtarzalne czynności, np. liczenie w myślach schodów, zapamiętywanie tablic rejestracyjnych) oraz zachowania kompulsywne (które łączą się z poczuciem przymusu, niemożność realizacji takiej potrzeby powoduje dyskomfort i napięcia, mogą to być np. zamykanie wszystkich otwartych drzwi, wchodzenie na schody zawsze prawą nogą). Stereotypowe zachowania często mogą zaskakiwać, być dla nas niezrozumiałe, jednak początkowo nie będziemy w stanie ich zmienić. Zmiany budzą w ludziach z zaburzeniami autystycznymi strach i niepokój. Z czasem jednak cierpliwością i wzmocnieniami pozytywnymi (np. pochwała, nagroda – sytuacja, która sprawia, że dane zachowanie będzie pojawiało się częściej) można wypracować małą zmianę.
Dzieci z autyzmem czy zespołem Aspergera zazwyczaj rozumieją wszystko dosłownie, myślą konkretnie, nie są w stanie zrozumieć żartów, ironii, metafor czy związków frazeologicznych (np. Rzuć na to okiem). Zdarza się, że nie potrafią używać ani odczytywać u innych mowy pozawerbalnej (mimika, gesty, ton wypowiedzi). Lepiej więc zamiast krzyku, wypowiedzieć w stronę dziecka (będąc naprzeciw jego twarzy) słowa: Nie podoba mi się twoje zachowanie. Polecenia powinny być krótkie, proste, mówione zrozumiałym dla dziecka językiem. Dzieci z Autyzmem i zespołem Aspergera często nie potrafią też kłamać, są więc szczere, czasem aż do bólu, ale także łatwowierne.
Zachowania aspołeczne mogą objawiać się strachem przed nieznaną osobą, uciekaniem przed obcym, agresją, brakiem kontaktu wzrokowego czy unikaniem dotyku. Niektóre osoby z autyzmem czy zespołem Aspergera mogą mieć problem z zabawą nie tylko z drugą osobą, ale również blisko niej. Może to być spowodowane strachem, ale także zbyt intensywnym odbieraniem bodźców z otoczenia – zapachu, ruchu, dźwięku, dotyku (układ nerwowy w autyzmie i ZA jest dużo bardziej wyczulony niż u osób w normie rozwojowej, a jednocześnie nie umie ignorować bodźców nieistotnych). Choć osoby z tego typu zaburzenia mają zazwyczaj prawidłowo rozwinięte narządy zmysłów, jednak odbiór informacji z otoczenia nie przebiega u nich prawidłowo. Jedne osoby uwielbiają się huśtać, bujać, wszędzie ich pełno, drugie zaś preferują siedzący tryb życia, często kręci im się w głowie – to zmysł równowagi płata im figle. Zaburzony może być również zmysł czucia powierzchniowego – delikatne dotknięcie może powodować ból, a nieoczekiwany dotyk strach lub wstręt, lub wręcz przeciwnie mogą odczuwać ciągłą potrzebę dotykania czegoś, zwłaszcza rzeczy o wyrazistej fakturze. Wzrok również może płatać figle – dzieciom z autyzmem i zespołem Aspergera może się wydawać, że świat składa się z miliona obrazów, które wirują, przeskakują, przerażają… Ale mogą mieć również wrażenie, że świat jest zbyt mało ruchliwy, ciemny, szary. Słuch również może być bardzo czuły lub przeciwnie – stale jest dla nich za cicho, szukają więc miejsc pełnych hałasu, gdyż mózg domaga się większej porcji dźwięku. Zdarzają się również problemy ze zmysłem smaku i węchu – dzieci ze spektrum autyzmu mogą akceptować potrawy tylko o określonej konsystencji czy jeden rodzaj mięsa, z drugiej strony mogą być w stanie zjeść wszystko, nawet rzeczy niejadalne (np. papier) i to ze smakiem. Czasem nadmiernie odczuwają woń proszku, perfum, kawy, ludzkiego oddechu, niektórym zaś może doskwierać brak zapachów w otoczeniu. W powyższych przypadkach mamy do czynienia z dwoma przeciwnymi reakcjami – nazywamy je: nadwrażliwością i niedowrażliwością sensoryczną.
Jak byśmy funkcjonowali, gdybyśmy słyszeli każdy dźwięk tak samo wyraźnie jak rozmowę tuż obok, dotyk sprawiałby ból, zapachy przyprawiałyby o mdłości, a ruch ludzi sprawiałby wrażenie przebywania na karuzeli? Między innymi z takimi problemami zmaga się na co dzień dziecko z Autyzmem i Zespołem Aspergera.
Dzieci z autyzmem i zespołem Aspergera, które dosyć dobrze funkcjonują, mogą poczynić ogromne postępy rozwojowe i już po roku uczęszczania do przedszkola możemy zobaczyć różnicę w funkcjonowaniu takiego dziecka. Choć oczywiście nie jest to regułą, gdyż każde dziecko jest inne.
Opracowała: Wioleta Staryk
na podstawie:
1. “Dziecko z Autyzmem i zespołem Aspergera w przedszkolu ogólnodostępnym” w: Bliżej przedszkola nr 1.184/2017, s. 6-9.
2. Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera, Ławicka Joanna, Wyd. Seven Heroes, Wrocław 2016.
키워드에 대한 정보 opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu
다음은 Bing에서 opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Dziecko autystyczne w przedszkolu
- przedszkole
- zachowanie
Dziecko #autystyczne #w #przedszkolu
YouTube에서 opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Dziecko autystyczne w przedszkolu | opinia o dziecku z autyzmem w przedszkolu, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
