당신은 주제를 찾고 있습니까 “pozytywna opinia o uczniu – FWB czyli POROZMAWIAJMY O SENSIE PRZYJAŹNI Z BENEFITAMI DLA KOBIETY.“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Stosunkowo 이(가) 작성한 기사에는 조회수 1,352회 및 좋아요 244개 개의 좋아요가 있습니다.
pozytywna opinia o uczniu 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 FWB czyli POROZMAWIAJMY O SENSIE PRZYJAŹNI Z BENEFITAMI DLA KOBIETY. – pozytywna opinia o uczniu 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
KONSULTACJE :
https://maxistosunkowo.wixsite.com/website
My wchodzimy w układ z nadzieja, Oni żyją chwilą i korzystają.
My najczęściej „łapiemy” uczucia, Oni mogą mieć 5 różnych przyjaciółek i z żadna nie wiązać przyszłości.
Kobiety i mężczyźni, mimo że pod wieloma względami równi (i Alleluja!!!!) wciąż!
Różnimy się od siebie!
Różnimy się biologicznie, różnimy się hormonalnie.
Dzisiaj odcinek o świadomym randkowaniu i działaniu na swoją korzyść!
Reszta w odcinku!
Love
Maxi
RESET:
Zacznij wspierać ten kanał, a dostaniesz te bonusy:
https://www.youtube.com/channel/UCFliQ-c_8yhjhoVyu_im5SA/join
pozytywna opinia o uczniu 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Opinia o uczniu – Edukator – Edux.pl
Opinia o uczniu. Informacja o dziecku. Sylwia Wiśniewska. Zgierz. Opinia wychowawcy o uczniu. Alicja Pieńkowska. Warszawa. Opinia o uczniu. Anna Kiernożycka.
Source: edukator.edux.pl
Date Published: 1/29/2021
View: 7994
Opinia wychowawcy o uczennicy – EduPage
Dominika jest miłą, wesołą uczennicą. Lubiana jest zarówno przez rówieśników, jak i grono nauczycielskie. Można na niej polegać, ponieważ jest.
Source: cloud6.edupage.org
Date Published: 1/22/2021
View: 686
OPINIA NAUCZYCIELA/WYCHOWAWCY … – PCPR Limanowa
OPINIA O UCZNIU. Imię i nazwisko ucznia… … Stosunek ucznia do samego siebie (wierzy w swoje możliwości, chętnie podejmuje nowe zadania, potrafi przyznać …
Source: pcpr-limanowa.pl
Date Published: 6/26/2021
View: 781
OPINIA O UCZNIU
Opinia przygotowywana jest przez wychowawcę, pedagoga lub psychologa szkolnego. Opinię przygotowuje się na prośbę: rodziców/prawnych opiekunów ucznia,.
Source: bsip.miastorybnik.pl
Date Published: 1/28/2022
View: 8331
Opinia o uczniu skierowanym na badania do poradni …
Nawiązuje pozytywne, rzadkie kontakty rówieśnicze. Z szacunkiem odnosi się do nauczycieli i pracowników szkoły. Często na udzielane ze strony …
Source: pedagogika-specjalna.edu.pl
Date Published: 10/19/2021
View: 3595
OPINIA O UCZNIU WYSTAWIONA PRZEZ SZKOŁĘ
Opinia o uczniu wystawiana przez szkołę jest na pewno dokumentem. Po pierwsze – zawiera informacje o funkcjonowaniu dziecka w szkole, …
Source: www.glospedagogiczny.pl
Date Published: 1/4/2022
View: 4337
Przykładowa opinia o uczniu – neuroróżnorodni.com
Opinia o dziecku Miejscowość, data Opinia nauczyciela o dziecku Imię i … wpłynęły pozytywnie na rozwój i utrzymanie na dobrym poziomie tej …
Source: neuroroznorodni.com
Date Published: 2/27/2022
View: 3373
opiniaouczniu-wzor.pdf
OPINIA O UCZNIU. I. Nazwisko i imię… … Funkcjonowanie ucznia w grupie klasowej (proszę podkreślić). • Ma kolegów w klasie; Ma kolegów w szkole; …
Source: www.zs-ilawa.pl
Date Published: 12/7/2021
View: 1260
Wzory opinii o uczniach – Oskwarek.pl
Czasem trzeba ucznia skierować do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Jako wychowawca masz wtedy obowiązek przedstawić opinię o uczniu. Nie …
Source: www.oskwarek.pl
Date Published: 3/19/2021
View: 7116
주제와 관련된 이미지 pozytywna opinia o uczniu
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 FWB czyli POROZMAWIAJMY O SENSIE PRZYJAŹNI Z BENEFITAMI DLA KOBIETY.. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 pozytywna opinia o uczniu
- Author: Stosunkowo
- Views: 조회수 1,352회
- Likes: 좋아요 244개
- Date Published: 2022. 8. 19.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=7cQbnLporlE
Co napisać w opinii o uczniu?
W formułowaniu wypowiedzi o uczniu staraj się trzymać struktury: stwierdzenie, wyjaśnienie, przykład. Następnie odnosić je do wartości, kompetencji kluczowych, celów wychowawczych rodziny, społeczności, szkoły. Kacper reaguje emocjami nieadekwatnie do sytuacji.
Jak napisać opinię o uczniu zdolnym?
Szanował i rozwijał dobre tradycje szkoły, dbał o kulturę życia codziennego, przejawiał troskę o mienie szkoły, własność społeczną, indywidualną. Zawsze punktualny i zdyscyplinowany, o wysokiej kulturze osobistej, odpowiedzialny za powierzone obowiązki jest przykładem wzorowego traktowania obowiązków szkolnych.
Kto pisze opinie o uczniu do sądu?
Przytoczone powyżej przepisy prawne wyraźnie określają, że autorem szkolnej opinii o uczniu ma być pracownik pedagogiczny – nauczyciel, wychowawca oraz specjalista szkolny.
Ile czasu ma nauczyciel na wydanie opinii o uczniu?
Opinię przygotowuje się w terminie 7 dni od wpłynięcia do sekretariatu szkoły pisemnego wniosku o jej sporządzenie.
Jak napisać opinię o uczniu do poradni psychologiczno pedagogicznej?
Na zajęcia uczęszcza niesystematycznie, często jest nieprzygotowany do lekcji. Pracuje w wolnym tempie, mało starannie i mało uważnie, szybko rozprasza się. Wymaga ciągłego wsparcia, pozytywnych wzmocnień, uczeń nie pracuje samodzielnie. Jest zawsze zdyscyplinowany, zna zwroty grzecznościowe, potrafi je stosować.
Jak napisać opinię do poradni?
- Oczywiście w opinii powinny się znaleźć podstawowe dane ucznia: imię i nazwisko, data urodzenia, informacja o tym, w której aktualnie jest klasie.
- Trzeba napisać, co jest bezpośrednim powodem zalecenia wizyty w poradni. …
- Trzeba napisać, czy były już podejmowane jakieś działania pomocowe.
Jak napisać opinię wzór?
- Miejscowość, data;
- Dane osoby/instytucji opiniującej;
- Nagłówek („Opinia”);
- Przedstawienie osoby opiniowanej i relacji formalnej w jakiej pozostawała z opiniującym;
- Wprowadzająca charakterystyka osoby, a także przedstawienie jej aktywności, predyspozycji, zawierające ocenę;
- Krótkie przedstawienie ostatecznej oceny;
Jak opisać ucznia zdolnego?
- już w dzieciństwie wyprzedza rówieśników pod względem rozwoju psychomotorycznego,
- występują u niego wzmożone potrzeby poznawcze, interesuje się otoczeniem, poznaje nowe zjawiska i sytuacje,
- sam wynajduje sobie zadania,
- cechuje go postawa dociekliwości i intelektualnej ciekawości.,
Jak napisać opinię o dziecku do sądu?
Gdy sama piszę prośbę o wgląd w sytuację rodzinną to opisuję sytuację jak najbardziej konkretnie tj. zawieram daty zdarzeń, interwencji lub rozmów. Opisuję wszystkie ważne wydarzenia i fakty dotyczące sytuacji dziecka i jego rodziny. Na koniec podpisuję się i oddaję informację o uczniu do sprawdzenia dyrekcji.
Ile czasu na napisanie opinii?
Opinię wydaje się w terminie 7 dni od dnia otrzymania przez dyrektora prośby o wydanie opinii. Kopię opinii przekazuje się rodzicom dziecka lub ucznia lub pełnoletniemu uczniowi.
Komu nauczyciel może udzielić informacji o uczniu?
Szkoła może udostępniać informacje osobie upoważnione
Rodzice są opiekunami prawnymi i przedstawicielami ustawowymi niepełnoletniego dziecka, kiedy pozostaje pod ich władzą rodzicielską. Są oni uprawnieni do tego, aby upoważnić inną osobę do uzyskiwania informacji o funkcjonowaniu dziecka w szkole.
Ile czasu ma Poradnia na wydanie opinii?
Poradnia wydaje opinię na pisemny wniosek rodzica dziecka albo pełnoletniego ucznia, którego dotyczy opinia – DRUKI – WNIOSKI (złożony w sekretariacie Poradni po przeprowadzonej diagnozie), w terminie nie dłuższym niż 30 dni, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach w terminie nie dłuższym niż 60 dni, od dnia złożenia …
Co jest ważniejsze opinia czy orzeczenie?
Opinia jest dokumentem zalecającym szkole podjęcie określonych działań, natomiast orzeczenie obliguje do szczególnej organizacji kształcenia. Najczęściej do szkół dostarczane są orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Wskazane w nich zalecenia muszą być respektowane.
Czy dziecko z opinią może nie zdać?
Powtarzanie klasy na wniosek rodziców lub za ich zgodą może zdarzyć się wówczas, gdy dziecko nie radzi sobie z przyswajaniem materiału. Uzasadnieniem może być także zły stan jego zdrowia lub rozwój emocjonalny (dziecko może nie zdać do kolejnej klasy, gdy uważa się, że nie jest na to gotowe).
Czy dziecko z orzeczeniem może nie zdać?
Z powyższego wynika, że przepisy nie wykluczają podjęcia decyzji o niepromowaniu ucznia, również z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym. Zgodnie z art. 44o ust.
Jak napisać dobrą opinię o człowieku?
…
- Przemyśl dobrze treść opinii.
- Pamiętaj o zawarciu wszystkich niezbędnych informacji.
- Wskaż cel opinii.
- Pamiętaj, że opinia nie musi być wyłącznie pozytywna.
- Pisz konkretnie, zrozumiale i rzeczowo.
- Dbaj o poprawność językową.
Jak napisać opinię wzór?
- Miejscowość, data;
- Dane osoby/instytucji opiniującej;
- Nagłówek („Opinia”);
- Przedstawienie osoby opiniowanej i relacji formalnej w jakiej pozostawała z opiniującym;
- Wprowadzająca charakterystyka osoby, a także przedstawienie jej aktywności, predyspozycji, zawierające ocenę;
- Krótkie przedstawienie ostatecznej oceny;
Jak napisać opinię o studencie?
- Miejsce, data.
- Dane osoby/instytucji opiniującej.
- Nagłówek („Opinia”)
- Przedstawienie osoby opiniowanej i relacji formalnej w jakiej pozostawała z opiniującym.
- Wprowadzająca charakterystyka osoby, a także przedstawienie jej aktywności, predyspozycji, zawierające ocenę.
- Krótkie przedstawienie ostatecznej oceny.
Jak napisać opinię o dziecku do sądu?
Gdy sama piszę prośbę o wgląd w sytuację rodzinną to opisuję sytuację jak najbardziej konkretnie tj. zawieram daty zdarzeń, interwencji lub rozmów. Opisuję wszystkie ważne wydarzenia i fakty dotyczące sytuacji dziecka i jego rodziny. Na koniec podpisuję się i oddaję informację o uczniu do sprawdzenia dyrekcji.
Opinia o uczniu
Używamy plików cookie i zbieramy dane m.in. w celach statystycznych i personalizacji reklam. Jeśli nie wyrażasz na to zgody, więcej informacji i instrukcje znajdziesz » tutaj «
Jak napisać opinię o uczniu ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
Podejmując współpracę ze specjalistami, przygotowując się do rozmów z rodzicami, do spotkań zespołu nauczającego pojawia się pytanie jak napisać opinię o uczniu. Co powinno się w niej znaleźć, by osoba do której opinia jest kierowana wiedziała jak postąpić.
Jest wiele szkół pisania opinii. Funkcjonalna, taka, która pokazuje mocne i słabe strony. Niektórzy lubią dużo przykładów inni sądzą, że trzeba się zmieścić w wyznaczonym polu na karcie zgłoszenia do poradni.
Poniżej zbieram moje doświadczenia z pisania opinii dla różnych instytucji oraz z czytania ich w poradni i w szkole.
Opinia zawsze w sprawie i do konkretnego odbiorcy
Chyba najważniejszym elementem formalnym opinii jest jasne stwierdzenie w jakiej sprawie i dla kogo ją piszemy. Proste zdanie: „Opinię sporządzono na prośbę rodzica, w sprawie trudności w poprawnej ortograficznie pisowni celem przedłożenia w gabinecie terapii pedagogicznej (nazwa)” układa całą sprawę. Dzięki temu łatwiej jest się pilnować i pisać tylko na temat, bez wycieczek typu „słaba relacja z młodszym bratem”, które nic nie wnoszą w sprawie.
Często w procesie obserwowania, diagnozowania zdarza się, że odkryjemy coś więcej. Uczniowie, gdy poczują relację potrzebna w procesie diagnostycznym, otwierają się opowiadają o sytuacji w domu. My trochę bardziej skupieni widzimy np. brudne ubrania, rany na ciele. Te odkrycia wymagają dalszych działań, ale nie muszą się pojawić w opinii. A nawet nie powinny.
Jak napisać opinię o uczniu by zawierała kluczowe kwestie
Obszary, które proponuję wynikają bardzo mocno z psychologicznego podejścia, ale w wielu sytuacjach okazują się być uniwersalne.
Uwaga
Uwaga jest pierwszą funkcją poznawczą. Jest jak wrota do świadomości. Jeśli coś nie przejdzie przez uwagę nie zostanie przemyślane i zapamiętane (poznaj uwagę). Zatem zanim postawimy hipotezę, że dziecko nie rozumie warto się zapytać, czy w ogóle zdaje sobie sprawę, że jest coś do zrozumienia.
Uwagę pisujemy na kilku wymiarach:
selektywność, ukierunkowanie, czuwanie / gotowość, przerzutność, pojemność, przełączanie kanałów.
Zamiast tłumaczyć każdy z osobna (może kiedyś przyjdzie czas i na to w osobnych wpisach) zaproponuję kilka pytań, które pozwolą rozjaśnić kolejne wymiary.
Czy uczeń koncentruje się na temacie lekcji? Jak długo potrafi być skupiony na: słuchaniu, pracy samodzielnej, pracy w grupie, pracy twórczej, pracy odtwórczej, wyszukiwaniu informacji? Czy panuje nad swoją uwagą (np. zapatrzy się w okno, ale sam wraca z zapatrzenia)? Jak długo jest w stanie znieść nudę? Jak szybko skupia się po rozproszeniu uwagi? Czy potrafi kontrolować wykonywanie kilku czynności (np. pisanie, słuchanie, szukanie odpowiedzi na pytania)? Jaki kanał (słuch, wzrok, dotyk itd.), który u ucznia dominuje? Czy przestaje np. słuchać, gdy zobaczy coś interesującego? Do jakiego stopnia potrafi odróżnić rzeczy istotne od nieistotnych?
Odpowiedzi na te pytania warto zapisać „na brudno” jako taką listę zachowań ucznia. Ważne jest, żeby pisać o konkretnych sytuacjach, unikać uogólnień. Głównie dlatego, że każde uogólnienie jest uproszczeniem, a na razie nie jest nam to potrzebne.
Myślenie
Wolę gdy obserwatorzy zachowań uczniów skupiają się na myśleniu zamiast na inteligencji, potencjale intelektualnym, zdolnościach poznawczy i innych tajemnych kategoriach.
Proponuję zatem kilka wymiarów, na które warto zwrócić uwagę od razu z pytaniami:
Treść – Czy uczeń myśli o tym, co jest w danej chwili istotne? Do jakiego stopnia jego myśli są zhierarchizowane, to znaczy, czy potrafi wybrać to co jest ważną, główną przewodnią myślą a co dygresją? Czy gdy opowiada to bardziej po kolei co się zdarzyło, czy od najważniejszego wydarzenia do najmniej istotnego?
Funkcja – Czy jego myśli prowadzą go do oczekiwanego celu (np. gdy potęguje dochodzi na końcu do wyniku liczbowego, a nie jakiegoś pojęcia, albo uczucia).
Inercja / Labilność – W jakim stopniu jest zdolny do płynnego zmieniania treści myślenia (np. z matematycznego na historyczne gdy przechodzi z klasy do klasy).
Tempo – Czy myśli na tyle szybko, by podczas myślenia nie zapominać od czego myśl się rozpoczęła?
Struktura – Czy dostrzega organizację myśli, np. co jest przesłanką a co wnioskiem?
Pamięć
Kilka istotnych rzeczy musi się zdarzyć, żebyśmy coś zapamiętali. Po pierwsze do pamięci trafia tylko to, na co zwróciliśmy uwagę. W tak zwanej pamięci operacyjnej znajduje się to, nad czym aktualnie pracujemy. To takie miejsce spotkań tego co przychodzi z zewnątrz z naszymi dotychczasowymi doświadczeniami, wspomnieniami, skojarzeniami i emocjami. To miejsce ma swoją pojemność. To znaczy, że jest ograniczona czasem przechowywania danych. Przejście informacji z pamięci operacyjnej do długotrwałej wymaga świadomości i woli. Jeśli nie nastąpi to dane najzwyczajniej giną.
Dlatego zdarza się, że ucząc się w wieczór przed sprawdzianem uczeń opanowuje temat, ma poczucie, że pamięta wszystko, a następnego dnia siada do pustej kartki z pustą głową. Dzieje się tak ponieważ nie udało się przekazać danych do pamięci długotrwałej. Pamiętamy, że pamiętaliśmy, ale nie pamiętamy co.
Wymiary na których opisujemy pamięć i pytania pomocnicze do opisu:
pamięć bezpośrednia – Ile informacji uczeń potrafi zapamiętać i od razu powtórzyć (np. 10 losowych liczb, dwa polecenia ruchowe itd.)
łączenie aktualnych doświadczeń z posiadaną wiedzą – W jakim stopniu uczeń potrafi skorzystać ze swojej wiedzy w nowej sytuacji? Jak przebiegają jego skojarzenia (np. do jak dawnych informacji ma dostęp w nowych sytuacjach)?
Pojemność pamięci długotrwałej -Jak wiele i jak dawnych informacji uczeń potrafi sobie przypomnieć gdy go o nie zapytamy (np. Czy pamiętasz jakie drzewa rosną w lesie iglastym, rozmawialiśmy o tym 3 miesiące temu)?
Wybiórczość pamięci – Czy uczeń zapamiętuje tylko informacje związane ze swoimi zainteresowaniami? Z zapamiętywaniem jakich treści ma trudność (np. pamięta daty, ale z trudem przypomina sobie przyczyny zdarzeń historycznych)?
Techniki zapamiętywania – Czy uczeń włada jakimiś technikami zapamiętywania (np. robi notatki a potem odczytuje je na głos, buduje mapę skojarzeń, prosi o odpytanie dorosłych)?
Emocje
To temat szeroki i wymagający dłuższego opisu, który nie pasuje do formy tego tekstu. O emocjach pisałem już na blogu (Emocje – krótka ulotka użytkownika, Emocje w konflikcie, czyli ja wchodzę a oni warczą, Spokój i współczucie – uważność, mindfulness, medytacja, Mam rację i to co robię jest ważne!, Życie emocjonalne mózgu, Emocje ujawnione). W skrócie należy powiedzieć, że emocje mają natężenie (to jak silne powodują pobudzenie organizmy), treść (to jaką niosą ze sobą informację, np. boję się), zbliżają lub oddalają od tego co je wywołało, są adekwatne lub nie do sytuacji, w której występują i trwają przez określony czas.
By skutecznie opisać emocje proponuję zapytać:
Jaką emocje przeżywa uczeń w sytuacji (np. podczas pisania sprawdzianów, odpowiedzi ustnych itd.)? Do jakiego stopnia ta emocja jest adekwatna do sytuacji (np. Czy cieszy się z innymi)?Czy jego emocje sprawiają, że uczeń zabiera się za zadanie, czy go unika? Jak długo odczuwa tę emocję którą odczuwa teraz (np. smutek, który trwa nieprzerwanie od ponad 3 miesięcy jest objawem i wymaga diagnozy)? Jak szybko zmieniają się emocje przeżywane przez ucznia (np. Ile czasu zajmuje mu uspokojenie się po konflikcie z rówieśnikami)?
Uczeń w sytuacji społecznej
Ostatnim kluczowym elementem, na który proponuję zwrócić uwagę jest funkcjonowanie ucznia w sytuacji społecznej. Ten opis sugeruję podzielić na trzy obszary: rówieśnicy, dorośli, zasady.
W relacjach z rówieśnikami warto zwrócić uwagę na to, czy uczeń w ogóle buduje relacje, czy jest lubiany, kto jest dla niego bliskim kolegą / przyjacielem, z kim spędza czas, czy kiedy jest sam to z wyboru. Ważne jest też to jak uczeń sam określa swoje relacje z innymi.
W relacjach z dorosłymi warto zwrócić uwagę na stosunek ucznia do granic i zasad komunikacji wynikających z różnych ról. To znaczy, czy zwraca się do dorosłych inaczej niż do rówieśników (np. proszę pani), czy dorośli powodują u ucznia skoncentrowanie uwagi, a może lęk lub nadmierną bliskość.
W kontekście społecznym warto spojrzeć na relację ucznia do zasad jak na relację z innym człowiekiem i zapytać: czy je zauważa, czy godzi się na ich obecność, czy ich unika, czy dają mu poczucie bezpieczeństwa, czy wchodzi z nimi w konflikt i czy potrafi te konflikty rozwiązywać.
Jak napisać opinię o uczniu tak, by była początkiem współpracy
Częstym pytaniem jakie mamy po przeczytaniu opinii o uczniu jest: „No i co z tego?”. To ważne pytanie, któremu należy wyjść na przeciw i w podsumowaniu każdego akapitu zastanowić się nad tym co powoduje zachowanie, które właśnie opisujemy.
Kacper koncentruje uwagę na zadaniu przez nie więcej niż 5 minut. W związku z tym ma trudność w kończeniu rozpoczętych aktywności, gubi się w trakcie i często go to złości. Ta sytuacja powoduje, że nie rozwija umiejętności systematycznej pracy.
Odwrócenie tego zdania daje nam wartość, cel i wyznacznik skuteczności naszych działań.
Ważne jest by Kacper nabył i rozwijał umiejętność systematycznej pracy. Dlatego stawiamy sobie za cel aby kończył rozpoczęte przez siebie zadania. By osiągnąć ten cel będziemy podejmować działania, by koncentrował uwagę na conajmniej pięć minut.
Do każdego „Kacpra” jest inny klucz, natomiast przy tak sformułowanej opinii i planie działania łatwiej będzie nauczycielom tego klucza szukać.
W formułowaniu wypowiedzi o uczniu staraj się trzymać struktury: stwierdzenie, wyjaśnienie, przykład. Następnie odnosić je do wartości, kompetencji kluczowych, celów wychowawczych rodziny, społeczności, szkoły.
Kacper reaguje emocjami nieadekwatnie do sytuacji. To znaczy, że gdy grupa coś przeżywa on zdaje się przeżywać coś innego, lub nic. Na przykład podczas ostatniej lekcji WF drużyna w której był Kacper wygrała mecz. wszyscy byli zadowoleni i gratulowali sobie, on zaś zdawał się obojętny i niewzruszony zwycięstwem. Takie zachowanie utrudnia mu budowanie relacji z rówieśnikami.
Ważne jest również, by w rozmowie z rodzicem skoncentrować się najpierw na wspólnej wartości. Może to być na przykład systematyczna praca lub umiejętność zawierania znajomości. Chodzi tu o coś tak ogólnego i istotnego zarazem by i nauczyciel i rodzic wspólnie zgodzili się, że chcą do tego zmierzać. Dopiero po nawiązaniu takiego porozumienia można mówić o konkretach (np. Żeby pani Kacper pracował systematycznie musimy pomóc mu koncentrować się na więcej niż 5 minut.)
Jak napisać opinię o uczniu – sktót
Ustal w jakiej sprawie i do kogo piszesz opinię,
wypisz sobie zachowania ucznia, które zwracają twoją uwagę,
zastanów się jak uczeń funkcjonuje w obszarze uwagi, myślenia, pamięci, emocji i społecznym (z uwzględnieniem rówieśników, dorosłych i zasad),
odnieś swój opis do wartości, które dzielisz z uczniem, rodzicem, szkołą tak by to ta wartość stała się podstawą porozumienia w opisywanej sprawie,
formułując zalecenia odwróć swój opis – wyjdź od wartości, następnie postaw cel na podstawie konkretnego zachowania, które powinno się zmienić i określ po czym poznasz, że zachowanie zostało zmienione.
Problem jak napisać opinię o uczniu jest szeroki i składa się z wielu niuansów. Jednak mam nadzieję, że struktura zaproponowana w tym tekście pomoże uporządkować kilka spraw.
Przykładowa opinia o uczniu zdolnym – szkoła ponadgimnazjalna
Opinia o uczniu
Jan – uczeń Zespołu Szkół Nr ………., klasy z rozszerzonym programem nauczania: historii, języka polskiego i języka niemieckiego podczas trzech lat nauki dał się poznać jako uczeń, który zawsze wzorowo wypełniał obowiązki wynikające ze Statutu Szkoły.
Jan prezentował wysoką kulturę osobistą w szkole i poza nią, nigdy nie uległ szkodliwym wpływom i nałogom, reprezentował klasę, szkołę w konkursach i olimpiadach, aktywnie uczestniczył w pracach na rzecz szkoły, klasy, miasta, środowiska-godnie reprezentował szkołę na zewnątrz.
Zawsze służył pomocą kolegom, szanował poglądy innych, dbał o bezpieczeństwo i zdrowie własne oraz innych osób. Godnie, kulturalnie zachowywał się w szkole i poza nią, okazywał szacunek innym osobom. Regularnie uczęszczał do szkoły, nie spóźniał się na zajęcia, nieliczne nieobecności natychmiast usprawiedliwiał. Jan przykładnie spełniał wszystkie obowiązki szkolne, samodzielnie rozwijał swoje zainteresowania i uzdolnienia (szczególnie z historii). Potrafił korzystać ze wszystkich dostępnych źródeł informacji i samodzielnie, systematycznie wzbogacał swoją wiedzę. Potrafił uzasadnić swoje zdanie używając odpowiedniej argumentacji, będącej skutkiem nabytej samodzielnie wiedzy. Wiedza Jana znacznie wykraczała poza zakres materiału programowego, co wynikało z jego samodzielnych poszukiwań i przemyśleń.
Szanował i rozwijał dobre tradycje szkoły, dbał o kulturę życia codziennego, przejawiał troskę o mienie szkoły, własność społeczną, indywidualną. Zawsze punktualny i zdyscyplinowany, o wysokiej kulturze osobistej, odpowiedzialny za powierzone obowiązki jest przykładem wzorowego traktowania obowiązków szkolnych. Jan stał się wzorem do naśladowania.
OPINIA O UCZNIU WYSTAWIONA PRZEZ SZKOŁĘ
Mama Bolka prosi wychowawcę o opinię na temat funkcjonowania syna w szkole. Tata Helenki potrzebuje opinię o problemach córki w uczeniu się. Kurator sądowy chce opinię o zachowaniu Kuby i jego wynikach w nauce. Opinię o Zosi – potrzebuje dzielnicowy, o Agacie – Miejskie Centrum Pomocy Rodzinie, o Jacku – adwokat jego ojca…
Niemal każdego dnia nauczyciele i specjaliści szkolni wystawiają pisemną opinię o którymś ze swoich podopiecznych. Niezbyt to lubią, bo czynność ta zasadniczo różni się od uwag na jego temat, jakimi spontanicznie dzielą się w pokoju nauczycielskim. Poza tym zabiera cenny czas, wymaga sprawnego oddzielania faktów od osobistej ich interpretacji, zmusza do dbałości o wyważone poglądy oraz czytelny przekaz, bez nadmiaru emocji. Wielu pedagogów ma też wątpliwości, czy na pewno należy to do ich obowiązków, a jeśli tak – to w jakiej formie sensownie skonstruować taką opinię, jakie umieścić w niej informacje bez narażania się na zarzut złamania tzw. tajemnicy nauczycielskiej, do której utrzymania zobowiązuje ich art. 30a ustawy Prawo oświatowe oraz art. 13b ustawy o systemie oświaty. Spróbujmy przyjrzeć się temu obszarowi nauczycielskiej działalności w kontekście obowiązującego prawa.
Czym jest opinia o uczniu?
Opinia o uczniu wystawiana przez szkołę jest na pewno dokumentem. Po pierwsze – zawiera informacje o funkcjonowaniu dziecka w szkole, po drugie – obrazuje, na podstawie danych gromadzonych w tej placówce, przebieg nauczania i wychowania oraz udzielania mu pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Dzisiaj, co powszechnie wiadomo, dane te są poufne. Stąd też powinny być odpowiednio zabezpieczone, a ich udostępnianie innym osobom i instytucjom musi jasno wynikać z przepisów prawa. A tych jest naprawdę sporo, co postaram się wykazać poniżej. Na ten moment proszę przyjąć bez wątpienia:
POLECAMY
Opinia, jako dokument wystawiany przez szkołę, powinna być: sporządzana zgodnie z obowiązującą w szkole procedurą (przykładowy wzór znajduje się w Narzędziowni); opatrzona zarówno pieczęcią szkoły, jak i dyrektora lub innej osoby upoważnionej przez niego w tym zakresie; podpisana przez osobę, która tę opinię opracowała.
Jeśli o opinię wnioskuje rodzic, warto ją opatrzyć klauzulą: „Opinię wydaje się na prośbę rodzica w celu przedłożenia w …”. To dla ostrożności, zdarzają się bowiem sytuacje, że rodzic prosi o opinię o dziecku dla PPP, a potem przekazuje ją np. lekarzowi lub adwokatowi do sprawy rozwodowej.
Sposób przekazywania opinii (informacji o uczniu) musi być zgodny ze statutem, a obieg takiej dokumentacji zgodny z instrukcją kancelaryjną.
Na jakiej podstawie szkoła sporządza taką opinię?
To zależy od tego, na czyją prośbę taka pisemna opinia jest sporządzana. Jeśli na wniosek rodziców/prawnych opiekunów, to na podstawie Konstytucji RP oraz ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, gwarantujących im dostęp do wszelkich informacji na temat ich dziecka i spraw, które jego dotyczą, a więc również do informacji posiadanych przez szkołę.
Trzeba jednak wiedzieć, że uprawnienie do otrzymania określonych informacji o uczniu oraz jego danych przez inne podmioty, a z drugiej strony – obowiązek ich udostępnienia przez dyrektora szkoły, mogą również:
być wprost wyrażone w treści konkretnego przepisu prawa oświatowego;
wynikać z określonego przepisami prawa zakresu zadań realizowanych przez dany podmiot (organ, instytucję), z których wynika, że w celu ich realizacji konieczny jest dostęp do takich właśnie informacji i danych uczniów.
Chcąc uniknąć zarzutu o niedopełnienie obowiązku lub posądzenia o popełnienie rażących błędów, warto pamiętać, że:
Rozporządzenie MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017 r., poz. 1591 z późn. zm.) wskazuje dwie konkretne sytuacje, kiedy od szkoły wymagana jest opinia o uczniu.
W przypadku gdy rodzice ucznia składają do PPP wniosek w sprawie objęcia ich dziecka zindywidualizowaną ścieżką realizacji obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego oraz zindywidualizowaną ścieżką zajęć edukacyjnych. Wtedy właśnie muszą dostarczyć opinię nauczycieli i specjalistów, prowadzących zajęcia z dzieckiem, o jego funkcjonowaniu w przedszkolu lub szkole (§ 12 ust. 3). Opinia ta powinna zawierać – obok danych i informacji, o których mowa jest w kilku przepisach w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (opisane poniżej) – również wskazania:
zakresu, w jakim uczeń nie może brać udziału w zajęciach wychowania przedszkolnego lub zajęciach edukacyjnych wspólnie z oddziałem przedszkolnym lub szkolnym;
okresu objęcia ucznia zindywidualizowaną ścieżką, nie dłuższy jednak niż rok szkolny;
działań, jakie powinny być podjęte w celu usunięcia barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola lub szkoły (§ 12 ust. 6).
W przypadku gdy mimo udzielanej uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu, szkole lub placówce nie następuje poprawa jego funkcjonowania, wówczas dyrektor – za zgodą rodziców ucznia albo pełnoletniego ucznia – występuje do publicznej poradni z wnioskiem o przeprowadzenie tzw. pogłębionej diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania problemu tego ucznia (§ 20 ust. 11–12). Wniosek dyrektora musi zawierać informacje o:
rozpoznanych indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych, możliwościach psychofizycznych ucznia oraz jego potencjale rozwojowym;
występujących trudnościach w funkcjonowaniu ucznia w przedszkolu, szkole czy placówce lub szczególnych uzdolnieniach ucznia;
działaniach podjętych przez nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów w celu poprawy jego funkcjonowania w przedszkolu, szkole i placówce, formach udzielanej mu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, okresie ich udzielania oraz efektach podjętych działań i udzielanej pomocy;
wnioskach dotyczących dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia.
Rozporządzenie MEN z dnia 7 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1743) wskazuje, że poradnia, która na wniosek rodziców ma wydać dziecku opinię we wskazanej przez nich sprawie, może zwrócić się do dyrektora przedszkola, szkoły lub placówki, do której dziecko uczęszcza, o wydanie opinii nauczycieli lub specjalistów udzielających mu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, informując o tym oczywiście rodziców (§ 7 ust. 2–3). O wydanie takiej opinii może również zwrócić się sam rodzic-wnioskodawca i osobiście dostarczyć ją do poradni. Przy czym: Opinię należy wydać w terminie 7 dni od dnia otrzymania przez dyrektora prośby o jej wydanie. Kopię opinii należy przekazać rodzicom dziecka lub pełnoletniemu uczniowi. Opinia w szczególności powinna zawierać informację o:
rozpoznanych przez nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych lub specjalistów prowadzących zajęcia z dzieckiem lub uczniem o indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwościach psychofizycznych dziecka lub ucznia, w tym mocnych stronach i uzdolnieniach; funkcjonowaniu dziecka lub ucznia w przedszkolu, szkole, ośrodku lub placówce, w tym występujących trudnościach, a w przypadku dzieci lub uczniów: niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem społecznym objętych kształceniem specjalnym – wielospecjalistyczną ocenę poziomu funkcjonowania dziecka lub ucznia, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim objętych zajęciami rewalidacyjno-wychowawczymi – okresową ocenę funkcjonowania dziecka; działaniach podjętych przez nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych lub specjalistów w celu poprawy funkcjonowania dziecka lub ucznia w przedszkolu, szkole, ośrodku lub placówce, formach udzielonej dziecku lub uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, okresie jej udzielania oraz efektach podjętych działań i udzielanej pomocy oraz wnioskach dotyczących dalszej pracy z dzieckiem lub uczniem, mających na celu poprawę funkcjonowania dziecka lub ucznia.
Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 969) wskazuje w art. 4a „Udzielanie informacji przez podmioty współdziałające z sądem rodzinnym”: Podmioty współdziałające z sądem rodzinnym, a w szczególności: instytucje państwowe, społeczne lub jednostki samorządowe oraz osoby godne zaufania, w zakresie swego działania, udzielają na żądanie sądu rodzinnego informacji niezbędnych w toku postępowania.
Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 161 z późn. zm.) oraz ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1014 z późn. zm.) dają podstawę zwrócenia się do szkoły o udzielenie pełnej informacji o uczniu oraz udostępnienie posiadanej dokumentacji.
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1507 z późn. zm.), szczególnie art. 9 ust. 1, art. 19 ust. 2, art. 105 ust. 1, art. 121 oraz ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1111 z późn. zm.), szczególnie art. 129, art. 130, art. 131 oraz art. 190a, stanowią podstawę, na mocy której dana jednostka pomocy społecznej – MOPS, OPS, PCPR – może żądać od szkoły informacji o uczniu.
Ważne! Niedopuszczalne jest przekazywanie informacji związanych z danymi uczniów przez telefon, ponieważ stwarza to zagrożenie udostępniania danych osobom nieupoważnionym.
Jak prawidłowo opracować opinię o uczniu?
Przytoczone powyżej przepisy prawne wyraźnie określają, że autorem szkolnej opinii o uczniu ma być pracownik pedagogiczny – nauczyciel, wychowawca oraz specjalista szkolny. Chodzi oczywiście o te osoby, które na co dzień pracują z danym dzieckiem, a więc najlepiej je znają, na bieżąco orientują się w jego sytuacji edukacyjnej, sposobie bycia, kontaktach z innymi. Krótko mówiąc, posiadają najwięcej, a do tego różnych informacji przydatnych do opracowania opinii. Zatem, zgodnie z zasadą „co dwie głowy, to nie jed…
Procedura wydawania opinii o uczniu
PROCEDURA WYDAWANIA OPINII O UCZNIU
W PUBLICZNEJ SZKOLE PODSTAWOWEJ NR 6 Z ODDZIAŁAMI INTEGRACYJNYMI IM. ORŁA BIAŁEGO W RADOMIU
I PODSTAWA PRAWNA
Rozporządzenia MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach
i placówkach (Dz. U. z 2017, poz. 1591), 7 ust. 2 i ust. 3 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7.09.2017 r. (Dz. U. z dnia 14.09.2017 r. poz. 1743) w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych
II POSTANOWIENIA OGÓLNE
Opinia o uczniu Publicznej Szkoły Podstawowej nr 6 z Oddziałami Integracyjnymi im. Orła Białego w Radomiu jest przygotowywana przez wychowawcę, nauczyciela bądź specjalistę. Opinię przygotowuje się na pisemną prośbę :
a) rodziców/prawnych opiekunów ucznia,
b) poradni psychologiczno-pedagogicznej bądź innej poradni specjalistycznej,
c) Sądu Rejonowego (w tym kuratorów sądowych),
d) innych instytucji wspomagających, w tym: Policji, MOPS,
3. Opinię przygotowuje się w terminie 7 dni od wpłynięcia do sekretariatu szkoły pisemnego wniosku o jej sporządzenie.
4. Druki wniosków dla rodziców/opiekunów są do pobrania w sekretariacie szkoły lub ze strony internetowej szkoły.
5. Opinia zostaje przygotowana w dwóch egzemplarzach z podpisem osoby sporządzającej opinię oraz dyrektora szkoły. Opinia opatrzona jest pieczęcią szkoły i numerem.
6. W opinii należy umieścić tylko te informacje, na które wychowawca, nauczyciel bądź psycholog/pedagog szkolny mają potwierdzenie w swojej dokumentacji oraz informacje uzyskane z wiarygodnych źródeł mające istotny wpływ na rozpatrywaną sprawę.
7. Rodzic ( prawny opiekun) zobowiązany jest do wskazania we wniosku dokładnych danych instytucji, do której opinia ma zostać przekazana przez szkołę.
8. Kopię wydanej informacji ( opinii) przechowuje się w dokumentacji szkolnej.
9. Nauczyciel/pracownik szkoły nie wydaje opinii o uczniu bez zachowania przyjętej procedury.
10. Opinia o sytuacji dydaktycznej i wychowawczej dziecka lub ucznia przygotowana do poradni psychologiczno – pedagogicznej powinna zawierać:
a) informację o rozpoznanych indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych, możliwościach psychofizycznych dziecka lub ucznia, w tym mocnych stronach
i uzdolnieniach;
b) informację o funkcjonowaniu dziecka lub ucznia, w tym występujących trudnościach, a w przypadku dzieci lub uczniów:
niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem społecznym objętych kształceniem specjalnym – wielospecjalistyczą ocenę poziomu funkcjonowania dziecka lub ucznia,
c) informację o działaniach podjętych przez nauczycieli lub specjalistów w celu poprawy funkcjonowania ucznia, formach pomocy psychologiczno – pedagogicznej udzielanej dziecku lub uczniowi w szkole, okresie ich udzielania oraz efektach podjętych działań
i udzielanej pomocy oraz wnioskach dotyczących dalszej pracy z dzieckiem lub
z uczniem mających na celu poprawę funkcjonowania dziecka lub ucznia.
Załączniki:
Druk opinii o sytuacji dydaktycznej i wychowawczej ucznia – załącznik nr 1; Druk opinii o sytuacji dydaktycznej i wychowawczej ucznia w przypadku ubiegania się
o orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego – załącznik nr 2; Wniosek o wydanie opinii – załącznik nr 3
Odsłony: 8999
Opinia o uczniu skierowanym na badania do poradni psychologiczno-pedagogicznej
Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika Specjalna
Opublikowano: 21 kwietnia 2021 roku.
Uczeń posiada orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej o kształceniu specjalnym w szkole masowej na pierwszy etap kształcenia. Na jego podstawie ma opracowany Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny. Zajęcia edukacyjne dostosowywane są do możliwości i potrzeb rozwojowych dziecka.
XXX uczeń klasy 3 integracyjnej Szkoły Podstawowej XXX, w roku szkolnym XXX na zajęcia lekcyjne i specjalistyczne uczęszczał nieregularnie ze względu na pobyty w szpitalu.
Uczeń jest grzecznym, kulturalnym, ale bardzo zamkniętym w sobie i nieśmiałym chłopcem. Słabo rozumie kontekst sytuacji społecznych. W sytuacjach dla niego trudnych i niezrozumiałych oraz powodujących radość, zadowolenie, wykazuje nadmierny spokój, wycofanie, jest małomówny, ma skłonności do pieszczotliwego sposobu mówienia. Nawiązuje pozytywne, rzadkie kontakty rówieśnicze. Z szacunkiem odnosi się do nauczycieli i pracowników szkoły. Często na udzielane ze strony nauczyciela wzmocnienia reaguje wyraźnym zawstydzeniem, opuszcza głowę, nie nawiązuje kontaktu wzrokowego, całkowicie wycofuje się. Na zajęciach w pracy zespołowej i grupowej jest bierny w działaniu. Rzadko wykazuje jakąkolwiek aktywność. Na zajęcia uczęszcza niesystematycznie, często jest nieprzygotowany do lekcji. Pracuje w wolnym tempie, mało starannie i mało uważnie, szybko rozprasza się. Wymaga ciągłego wsparcia, pozytywnych wzmocnień, uczeń nie pracuje samodzielnie. Jest zawsze zdyscyplinowany, zna zwroty grzecznościowe, potrafi je stosować. Uczeń rozpoznaje i rozumie swoje emocje i uczucia oraz nazywa je, często się wzrusza, płacze.
Chłopiec posiada ubogi zasób słownictwa czynnego i biernego, dlatego ma ogromne trudności z wypowiedziami ustnymi i pisemnymi. Czyta głównie głoskując, podejmuje próby czytania krótkich wyrazów całościowo. Rzadko rozumie czytany tekst. Przepisuje i pisze w wolnym tempie z licznymi błędami graficznymi i ortograficznymi. Pismo ucznia jest mało czytelne, zeszyty i ćwiczenia mało estetyczne. Słabo opanował wiadomości gramatyczne, nazywa części mowy z pomocą pytań pomocniczych zadawanych przez nauczyciela. Chłopiec posiada ogólną wiedzę o najbliższym otoczeniu. Oblicza tylko na konkretach, popełniając błędy rachunkowe. Zapamiętał kilka działań tabliczki mnożenia. Radzi sobie z prostymi działaniami matematycznymi wykonywanymi sposobem pisemnym bez przekroczenia progu dziesiątkowego. Brak rozumienia czytanego tekstu powoduje, że zadania tekstowe wykonuje tylko z osobą dorosłą. Nie opanował wiadomości praktycznych dotyczących obliczeń pieniężnych, kalendarza czy prostych zadań geometrycznych. XXX opanował materiał z języka angielskiego dostosowany do jego możliwości. Rozumie znaczenie wyrazów, gdy są wspierane obrazem. Próbuje wykonywać prace plastyczne i techniczne, nadal są one ubogie w szczegóły. Ma duże trudności z zapamiętywaniem krótkich tekstów do wyuczenia na pamięć. Próbuje śpiewać w grupie. Uczeń nie wykonywał ćwiczeń ruchowych, gimnastycznych, ponieważ miał zwolnienie lekarskie. Podczas nauczania zdalnego sprawnie posługiwał się za pomocą nowych technologii.
Autorki: Ewa Rozmarynowicz oraz Joanna Traczyk – Czytelniczki Portalu
OPINIA O UCZNIU WYSTAWIONA PRZEZ SZKOŁĘ
Mama Bolka prosi wychowawcę o opinię na temat funkcjonowania syna w szkole. Tata Helenki potrzebuje opinię o problemach córki w uczeniu się. Kurator sądowy chce opinię o zachowaniu Kuby i jego wynikach w nauce. Opinię o Zosi – potrzebuje dzielnicowy, o Agacie – Miejskie Centrum Pomocy Rodzinie, o Jacku – adwokat jego ojca…
Niemal każdego dnia nauczyciele i specjaliści szkolni wystawiają pisemną opinię o którymś ze swoich podopiecznych. Niezbyt to lubią, bo czynność ta zasadniczo różni się od uwag na jego temat, jakimi spontanicznie dzielą się w pokoju nauczycielskim. Poza tym zabiera cenny czas, wymaga sprawnego oddzielania faktów od osobistej ich interpretacji, zmusza do dbałości o wyważone poglądy oraz czytelny przekaz, bez nadmiaru emocji. Wielu pedagogów ma też wątpliwości, czy na pewno należy to do ich obowiązków, a jeśli tak – to w jakiej formie sensownie skonstruować taką opinię, jakie umieścić w niej informacje bez narażania się na zarzut złamania tzw. tajemnicy nauczycielskiej, do której utrzymania zobowiązuje ich art. 30a ustawy Prawo oświatowe oraz art. 13b ustawy o systemie oświaty. Spróbujmy przyjrzeć się temu obszarowi nauczycielskiej działalności w kontekście obowiązującego prawa.
Czym jest opinia o uczniu?
Opinia o uczniu wystawiana przez szkołę jest na pewno dokumentem. Po pierwsze – zawiera informacje o funkcjonowaniu dziecka w szkole, po drugie – obrazuje, na podstawie danych gromadzonych w tej placówce, przebieg nauczania i wychowania oraz udzielania mu pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Dzisiaj, co powszechnie wiadomo, dane te są poufne. Stąd też powinny być odpowiednio zabezpieczone, a ich udostępnianie innym osobom i instytucjom musi jasno wynikać z przepisów prawa. A tych jest naprawdę sporo, co postaram się wykazać poniżej. Na ten moment proszę przyjąć bez wątpienia:
POLECAMY
Opinia, jako dokument wystawiany przez szkołę, powinna być: sporządzana zgodnie z obowiązującą w szkole procedurą (przykładowy wzór znajduje się w Narzędziowni); opatrzona zarówno pieczęcią szkoły, jak i dyrektora lub innej osoby upoważnionej przez niego w tym zakresie; podpisana przez osobę, która tę opinię opracowała.
Jeśli o opinię wnioskuje rodzic, warto ją opatrzyć klauzulą: „Opinię wydaje się na prośbę rodzica w celu przedłożenia w …”. To dla ostrożności, zdarzają się bowiem sytuacje, że rodzic prosi o opinię o dziecku dla PPP, a potem przekazuje ją np. lekarzowi lub adwokatowi do sprawy rozwodowej.
Sposób przekazywania opinii (informacji o uczniu) musi być zgodny ze statutem, a obieg takiej dokumentacji zgodny z instrukcją kancelaryjną.
Na jakiej podstawie szkoła sporządza taką opinię?
To zależy od tego, na czyją prośbę taka pisemna opinia jest sporządzana. Jeśli na wniosek rodziców/prawnych opiekunów, to na podstawie Konstytucji RP oraz ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, gwarantujących im dostęp do wszelkich informacji na temat ich dziecka i spraw, które jego dotyczą, a więc również do informacji posiadanych przez szkołę.
Trzeba jednak wiedzieć, że uprawnienie do otrzymania określonych informacji o uczniu oraz jego danych przez inne podmioty, a z drugiej strony – obowiązek ich udostępnienia przez dyrektora szkoły, mogą również:
być wprost wyrażone w treści konkretnego przepisu prawa oświatowego;
wynikać z określonego przepisami prawa zakresu zadań realizowanych przez dany podmiot (organ, instytucję), z których wynika, że w celu ich realizacji konieczny jest dostęp do takich właśnie informacji i danych uczniów.
Chcąc uniknąć zarzutu o niedopełnienie obowiązku lub posądzenia o popełnienie rażących błędów, warto pamiętać, że:
Rozporządzenie MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017 r., poz. 1591 z późn. zm.) wskazuje dwie konkretne sytuacje, kiedy od szkoły wymagana jest opinia o uczniu.
W przypadku gdy rodzice ucznia składają do PPP wniosek w sprawie objęcia ich dziecka zindywidualizowaną ścieżką realizacji obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego oraz zindywidualizowaną ścieżką zajęć edukacyjnych. Wtedy właśnie muszą dostarczyć opinię nauczycieli i specjalistów, prowadzących zajęcia z dzieckiem, o jego funkcjonowaniu w przedszkolu lub szkole (§ 12 ust. 3). Opinia ta powinna zawierać – obok danych i informacji, o których mowa jest w kilku przepisach w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (opisane poniżej) – również wskazania:
zakresu, w jakim uczeń nie może brać udziału w zajęciach wychowania przedszkolnego lub zajęciach edukacyjnych wspólnie z oddziałem przedszkolnym lub szkolnym;
okresu objęcia ucznia zindywidualizowaną ścieżką, nie dłuższy jednak niż rok szkolny;
działań, jakie powinny być podjęte w celu usunięcia barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola lub szkoły (§ 12 ust. 6).
W przypadku gdy mimo udzielanej uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu, szkole lub placówce nie następuje poprawa jego funkcjonowania, wówczas dyrektor – za zgodą rodziców ucznia albo pełnoletniego ucznia – występuje do publicznej poradni z wnioskiem o przeprowadzenie tzw. pogłębionej diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania problemu tego ucznia (§ 20 ust. 11–12). Wniosek dyrektora musi zawierać informacje o:
rozpoznanych indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych, możliwościach psychofizycznych ucznia oraz jego potencjale rozwojowym;
występujących trudnościach w funkcjonowaniu ucznia w przedszkolu, szkole czy placówce lub szczególnych uzdolnieniach ucznia;
działaniach podjętych przez nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów w celu poprawy jego funkcjonowania w przedszkolu, szkole i placówce, formach udzielanej mu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, okresie ich udzielania oraz efektach podjętych działań i udzielanej pomocy;
wnioskach dotyczących dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia.
Rozporządzenie MEN z dnia 7 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1743) wskazuje, że poradnia, która na wniosek rodziców ma wydać dziecku opinię we wskazanej przez nich sprawie, może zwrócić się do dyrektora przedszkola, szkoły lub placówki, do której dziecko uczęszcza, o wydanie opinii nauczycieli lub specjalistów udzielających mu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, informując o tym oczywiście rodziców (§ 7 ust. 2–3). O wydanie takiej opinii może również zwrócić się sam rodzic-wnioskodawca i osobiście dostarczyć ją do poradni. Przy czym: Opinię należy wydać w terminie 7 dni od dnia otrzymania przez dyrektora prośby o jej wydanie. Kopię opinii należy przekazać rodzicom dziecka lub pełnoletniemu uczniowi. Opinia w szczególności powinna zawierać informację o:
rozpoznanych przez nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych lub specjalistów prowadzących zajęcia z dzieckiem lub uczniem o indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwościach psychofizycznych dziecka lub ucznia, w tym mocnych stronach i uzdolnieniach; funkcjonowaniu dziecka lub ucznia w przedszkolu, szkole, ośrodku lub placówce, w tym występujących trudnościach, a w przypadku dzieci lub uczniów: niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem społecznym objętych kształceniem specjalnym – wielospecjalistyczną ocenę poziomu funkcjonowania dziecka lub ucznia, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim objętych zajęciami rewalidacyjno-wychowawczymi – okresową ocenę funkcjonowania dziecka; działaniach podjętych przez nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych lub specjalistów w celu poprawy funkcjonowania dziecka lub ucznia w przedszkolu, szkole, ośrodku lub placówce, formach udzielonej dziecku lub uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, okresie jej udzielania oraz efektach podjętych działań i udzielanej pomocy oraz wnioskach dotyczących dalszej pracy z dzieckiem lub uczniem, mających na celu poprawę funkcjonowania dziecka lub ucznia.
Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 969) wskazuje w art. 4a „Udzielanie informacji przez podmioty współdziałające z sądem rodzinnym”: Podmioty współdziałające z sądem rodzinnym, a w szczególności: instytucje państwowe, społeczne lub jednostki samorządowe oraz osoby godne zaufania, w zakresie swego działania, udzielają na żądanie sądu rodzinnego informacji niezbędnych w toku postępowania.
Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 161 z późn. zm.) oraz ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1014 z późn. zm.) dają podstawę zwrócenia się do szkoły o udzielenie pełnej informacji o uczniu oraz udostępnienie posiadanej dokumentacji.
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1507 z późn. zm.), szczególnie art. 9 ust. 1, art. 19 ust. 2, art. 105 ust. 1, art. 121 oraz ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1111 z późn. zm.), szczególnie art. 129, art. 130, art. 131 oraz art. 190a, stanowią podstawę, na mocy której dana jednostka pomocy społecznej – MOPS, OPS, PCPR – może żądać od szkoły informacji o uczniu.
Ważne! Niedopuszczalne jest przekazywanie informacji związanych z danymi uczniów przez telefon, ponieważ stwarza to zagrożenie udostępniania danych osobom nieupoważnionym.
Jak prawidłowo opracować opinię o uczniu?
Przytoczone powyżej przepisy prawne wyraźnie określają, że autorem szkolnej opinii o uczniu ma być pracownik pedagogiczny – nauczyciel, wychowawca oraz specjalista szkolny. Chodzi oczywiście o te osoby, które na co dzień pracują z danym dzieckiem, a więc najlepiej je znają, na bieżąco orientują się w jego sytuacji edukacyjnej, sposobie bycia, kontaktach z innymi. Krótko mówiąc, posiadają najwięcej, a do tego różnych informacji przydatnych do opracowania opinii. Zatem, zgodnie z zasadą „co dwie głowy, to nie jed…
Przykładowa opinia o uczniu
Opinia o dziecku
Miejscowość, data
Opinia nauczyciela o dziecku
Imię i nazwisko: Zosia N.
Data i miejsce urodzenia: Poznań
Cel wydania opinii:
W związku z zaobserwowanymi, nasilającymi się niepokojącymi czynnościami wykonywanymi przez Zosię zaproponowano rodzicom, aby skonsultowali się ze specjalistą – psychologiem/seksuologiem celem zdiagnozowania dziecka.
Opinie wydaje się na prośbę rodziców dziecka.
ŚRODOWISKO RODZINNE
Zosia wychowywana jest w rodzinie pełnej, pięcioosobowej – rodzice i troje dzieci. Wraz z bratem bliźniakiem uczęszcza do Przedszkola nr … w…., do grupy 3- latków.
Do przedszkola przyprowadzana jest zazwyczaj przez oboje rodziców, odbierana między godziną 15.30 a 16.30. Dziewczynka jest zadbana, czysta, schludnie ubrana, pod opieką okulistyczną (nosi okulary).
Rodzice pozostają w stałym kontakcie z nauczycielem, monitorują sprawy związane z dzieckiem- rozwojem, funkcjonowaniem w grupie społecznym oraz związanym z samoobsługą.
ROZWÓJ EMOCJONALNY I SPOŁECZNY
Zosia, bez problemu rozstaje się z rodzicami. Dziewczynka jest silnie emocjonalnie związana ze swoim bratem – potrafi reagować płaczem i histerią, gdy brat ponosi konsekwencje swojego zachowania np. jest odsunięty od zabawy i siedzi przy stoliku. Zosia demonstruje swoje niezadowolenie płaczem, histeria, tupaniem nogą i plątaniem rąk na wysokości klatki piersiowej.
Jest zachowawcza w kontaktach z dorosłymi, rzadko opowiada o sobie, swoich zainteresowaniach, czy zdarzeniach z minionych dni. Potrafi nawiązać poprawne kontakty z rówieśnikami, choć są to kontakty sporadyczne, gdyż większość czasu Zosia siedzi przy stoliku i zaciska nogi, a wszelkie próby odwrócenia uwagi, odciągnięcia od tej czynności w rezultacie kończą się powrotem do niej. Po 3 miesiącach uczęszczania dziecka do przedszkola, czynności te nasiliły się, w rezultacie Zosia nie podejmuje żadnej aktywności zabawowej poza rysowaniem (co umożliwia jej siedzenie przy stoliku i zaciskanie nóg). Ostatnio, dziewczynka ściska się, nie rzadko aż do zaczerwienienia policzków. W wywiadzie przeprowadzonym z mamą dziecka, otrzymałam informację, że takie zachowania miały miejsce już w żłobku (nie z takim natężeniem), jednak doradzono rodzicom, aby przeczekać i obserwować. Mama dziewczynki powiedziała, że ma podobne spostrzeżenia odnośnie funkcjonowania dziewczynki w środowisku domowym – podobnie jak w przedszkolu zaciska nogi i dzieje się to częściej.
Dziewczynka raczej stosuje ustalone zasady w grupie, czasami aktywnie uczestniczy w zabawach zorganizowanych (zawsze siedzi na dywanie, jednak nie skupia się na zadaniach, nie wykonuje poleceń, jest rozproszona). Wszelkie próby zachęcenia do realizowania poleceń np. przeliczenia elementów, udzielenia odpowiedzi na pytania napotykają na opór ze strony dziecka. Zosia uczestniczy w pełni jedynie w zabawach ruchowych, czasami plastycznych. Zdarza się jej zapominać o zwrotach grzecznościowych i odkładaniu zabawek na wyznaczone miejsce.
CZYNNOŚCI SAMOOBSŁUGOWE
Dziewczynka jest w pełni samodzielna w zakresie załatwiania potrzeb fizjologicznych oraz czynności higienicznych typu podcierania się, mycia i wycierania rąk. Dziewczynka miała trudności z właściwym zachowaniem się przy stole – nadgryzała chleb i odkładała na wspólną tacę; wydawała dziwne odgłosy, rozmawiała, wierciła się, bawiła się jedzeniem oraz wrzucała swoje jedzenie do talerzy rówieśników. Aktualnie zachowania te pojawiają się rzadziej, wrzucanie swojego jedzenia do talerzy rówieśników – nie występuje. Jednak pojawiły się czynności związane z zaciskaniem nóg nawet podczas spożywania posiłków.
Do połowy roku dziewczynka nie podejmowała żadnych prób samodzielnego ubierania/rozbierania – zawsze oczekiwała wyręczania ze strony dorosłych. Wszelkie próby zachęcania, namawiania kończyły się buntem dziewczynki, który demonstrowała histerią, tupnięciem nogą, wiązaniem rąk. Prosiłam dziewczynkę, aby w weekendy ćwiczyła samodzielne ubieranie/rozbieranie się. Obecnie Zosia poczyniła ogromne postępy z zakresu samoobsługi w tym zakresie – wymaga jedynie pomocy przy zapinaniu kurtki. Regularne pochwały i brawa od rówieśników za samodzielne ubieranie/rozbieranie oraz wsparcie rodziców, wpłynęły pozytywnie na rozwój i utrzymanie na dobrym poziomie tej umiejętności.
ROZWÓJ SPRAWNOŚCI RUCHOWEJ
Zosia jest w pełni sprawna ruchowo. Chętnie uczestniczy w zabawach ruchowych swobodnych i zorganizowanych, zarówno w sali gimnastycznej, jak i na świeżym powietrzu. Dziewczynka radzi sobie z pokonywaniem niskich przeszkód, potrafi wspinać się po równi pochyłej, bujać na huśtawkach równoważnych, choć nie zawsze przestrzega zasad bezpieczeństwa, mimo iż je bardzo dobrze zna. Zofia prawidłowo reaguje na ustalony sygnał.
SPRAWNOŚĆ MANUALNA, PAMIĘĆ SŁUCHOWA, PERCEPCJA WZROKOWA
Zosia bardzo dobrze radzi sobie ze złożeniem obrazka składającego się z 4 części. W pracy indywidualnej potrafi powiedzieć, co widzi na obrazku (przy pracy z całą grupą, nie wypowiada się spontanicznie na żaden temat, ani jeśli zostanie poproszona). Skupia uwagę na krótko, przez co pamięciowe opanowanie nawet krótkich wierszyków i rymowanek wy-maga więcej czasu. Zosia prawidłowo trzyma kredkę, zawsze w prawej dłoni (ustalona lateralizacja – lewostronna). Dziewczynka odpowiednio do wieku, potrafi narysować koło i głowonoga. Lubi zajęcia przy stoliku, jednak może wynikać to z możliwości zaciskania nóg.
Mama Zosi (na podstawie obserwacji w domu) poinformowała, że dziewczynka od-stępuje od czynności zaciskania nóg, gdy ma zajęte ręce – rysuje , lepi. Zastosowane zabawy sensoryczne w przedszkolu – ulepianie przesuszonej masy plastycznej , piankoliny, zabawy kubkami sensorycznymi, wyściełanymi materiałami o różnej fakturze – odwracały uwagę dziewczynki od czynności zaciskania nóg na bardzo krótko, bądź w ogóle.
ROZWÓJ KOMPETENCJI MATEMATYCZNYCH
Zosia potrafi nazwać i wskazać wybrane części ciała. Rozpoznaje koło spośród innych figur geometrycznych, rozumie określenia wielkości przedmiotów. Dostrzega różnice w wyglądzie przedmiotów oraz radzi sobie z podziałem przedmiotów na takie same i inne oraz segregacją ze względu na podana cechę np. kredki ze względu na kolor. Ma trudności z chodzeniem pod dyktando typu do przodu do tyłu, w jedna-w druga stronę (myli strony) oraz z określaniem położenia przedmiotów w przestrzeni – na, pod, za. Liczy w wąskim zakresie (Karolina Janaczyk, 2020).
Podpis nauczyciela
źródło: edux.pl
키워드에 대한 정보 pozytywna opinia o uczniu
다음은 Bing에서 pozytywna opinia o uczniu 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 FWB czyli POROZMAWIAJMY O SENSIE PRZYJAŹNI Z BENEFITAMI DLA KOBIETY.
- Fwb
- Układ
- romans
FWB #czyli #POROZMAWIAJMY #O #SENSIE #PRZYJAŹNI #Z #BENEFITAMI #DLA #KOBIETY.
YouTube에서 pozytywna opinia o uczniu 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 FWB czyli POROZMAWIAJMY O SENSIE PRZYJAŹNI Z BENEFITAMI DLA KOBIETY. | pozytywna opinia o uczniu, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
