당신은 주제를 찾고 있습니까 “program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem – JASPERGER – Atak szału u dzieci z Aspergerem, jak radzić“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 JAsperger 이(가) 작성한 기사에는 조회수 22,914회 및 좋아요 271개 개의 좋아요가 있습니다.
program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 JASPERGER – Atak szału u dzieci z Aspergerem, jak radzić – program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
W tym odcinku JASPERGER rozmawiamy o tym, dlaczego Asperger dostaje ataku szału, jakie myśli mogą przechodzić przez głowę oraz to jak rodzice powinni się zachować. Odpowiadamy na pytanie, czy dziecko jest rozwydrzone, a może niezrozumiano tego co chce powiedzieć…
program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
IPET dla ucznia szkoły podstawowej. Zespół Aspergera
Pobierz przykładowy Indywualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny dla … wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, …
Source: epedagogika.pl
Date Published: 5/26/2021
View: 4101
Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny dla ucznia …
Indywualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny dla ucznia z Zespołem Aspergera … Imiona i nazwisko rodziców (prawnych opiekunów dziecka):
Source: www.edukacja.edux.pl
Date Published: 12/15/2021
View: 4176
Program wstępny dla dzieci z Zespołem Aspergera i ich …
W latach 2006-2012, wraz z Anną Chrzanowską – Mańka adaptowałam tę metodę do pracy terapeutycznej z uczniami z zespołem Aspergera. Zasady tej …
Source: amity.pl
Date Published: 2/3/2022
View: 2030
주제와 관련된 이미지 program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 JASPERGER – Atak szału u dzieci z Aspergerem, jak radzić. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem
- Author: JAsperger
- Views: 조회수 22,914회
- Likes: 좋아요 271개
- Date Published: 2017. 11. 28.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=SHMLr74YuRU
Jak napisać IPET dla dziecka z zespołem Aspergera?
- Imię (imiona) i nazwisko: XXX.
- Data i miejsce urodzenia: XXX.
- Podstawa prawna objęcia pomocą psychologiczno-pedagogiczną: …
- Przyczyna objęcia kształceniem specjalnym: zespół Aspergera. …
- Nazwa szkoły (placówki): XXX.
- Etap edukacyjny: II, klasa: IV.
Co zawiera indywidualny program edukacyjno terapeutyczny?
Nie ma obligatoryjnego wzoru IPET. Indywidualny program edukacyjno – terapeutyczny zazwyczaj zawiera: 1. Metryczkę z danymi dziecka (imię i nazwisko, adres, wiek, klasa, rodzaj niepełnosprawności, nr orzeczenia PPP) 2. Rozpoznanie wynikające z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.
Jaka jest podstawa przygotowania Ipetu?
Podstawą do przygotowania IPET-u są informacje zawarte w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego oraz informacje pochodzące z wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia (tzw. WOPFU), którą tworzą pracownicy i specjaliści pracujący z dzieckiem.
Kto pisze IPET w szkole?
Najczęściej jest to wychowawca lub specjalista szkolny (pedagog, psycholog, pedagog specjalny). W terminie 30 dni od dostarczenia orzeczenia lub do 30 września roku szkolnego, w którym uczeń rozpoczyna naukę, zespół nauczycieli uczących przeprowadza Wielospecjalistyczną Ocenę Poziomu Funkcjonowania Ucznia (WOPFU).
Czym się różni IPET od Wopfu?
Zgodnie z rozporządzeniem zanim stworzymy IPET musimy przeprowadzić WOPFU (wielospecjalistyczną ocenę poziomu funkcjonowania ucznia) spisując w nim „indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne, mocne strony, predyspozycje, zainteresowania i uzdolnienia ucznia” (§6 pkt. 10 ust. 1).
Co to jest program terapeutyczny?
Indywidualny program edukacyjno – terapeutyczny określa zakres i sposób dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia, przez zastosowanie odpowiednich metod i form pracy z dzieckiem.
Ile jest czasu na stworzenie Ipetu?
Indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny należy opracować do dnia 30 września roku szkolnego, w którym uczeń rozpoczyna naukę od początku roku szkolnego lub w ciągu 30 dni od dnia złożenia w przedszkolu, szkole lub ośrodku orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego albo 30 dni przed upływem okresu, na jaki …
Co daje dziecku IPET?
Co to jest IPET? Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny to dokument potwierdzający, w jaki sposób szkoła wywiązuje się z obowiązku zorganizowania kształcenia specjalnego dla ucznia niepełnosprawnego. Jak sama nazwa wskazuje, jest dokumentem opracowanym dla konkretnego niepełnosprawnego ucznia.
Ile razy pisze się IPET?
Wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania jest dokonywana co najmniej 2 razy w roku, IPET jest modyfikowany w razie potrzeby – na podstawie wyników WOPFU (§ 6 ust. 9 rozporządzenia w sprawie warunków organizowania kształcenia uczniów niepełnosprawnych).
Jak napisać ipet w szkole podstawowej?
IPET powinien zawierać wiele ważnych informacji, odnośnie pracy z dzieckiem z niepełnosprawnością, w tym zakres dostosowań wymagań edukacyjnych, zgodnie z wydanym przez poradnię orzeczeniem. Powinna się tam znaleźć informacja o zajęciach rewalidacyjnych, jakie przyznane zostają dziecku w ramach IPET-u, np.
Czy Wopfu daje się rodzicom?
Rodzice nie muszą podpisywać IPET i WOPFU
IPET. Jeśli są obecni na spotkaniu, to wtedy również podpisują dokument. Szkoła ma natomiast obowiązek przekazania rodzicom ucznia wielospecjalistycznych ocen oraz IPET-u. Przepisy nie wskazują w jaki sposób ma się to dokonać.
Kto pisze ipet 2021?
IPET jest przygotowywany zgodnie z konkretnymi potrzebami ucznia. Tworzy go (tak samo jak ocenę funkcjonowania dziecka) zespół specjalistów pracujący w porozumieniu z poradnią psychologiczno-pedagogiczną oraz rodzicami ucznia, którego IPET dotyczy.
Czy nauczyciel wspomagający pisze IPET?
Nauczyciel wspomagający musi doskonale znać wyniki wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania ucznia oraz indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny. Warto wykorzystać dokument Formy wsparcia określone w IPET, aby wynotować najważniejsze informacje.
Czy dziecko z orzeczeniem musi mieć nauczyciela wspomagającego?
W orzeczeniu często zawarte jest zalecenie zatrudnienia dla ucznia dodatkowego wsparcia. Nie musi to być nauczyciel wspomagający, o którego najczęściej Państwo pytacie. W niektórych przypadkach zatrudnienie dodatkowej pomocy dla ucznia będzie zależało od uzyskania zgody organu prowadzącego.
Czy rada pedagogiczna zatwierdzą IPET?
W przypadku, gdy statut danej niepublicznej szkoły stanowi o istnieniu dokumentu nazwanego „wykaz IPET” i przewiduje jego opiniowanie, musi również wymieniać, jaki organ wykonuje takie opiniowanie – rada pedagogiczna (uchwałą jako organ kolegialny), czy dyrektor (zarządzeniem, decyzją lub w innej statutowo określonej …
Co powinna zawierać Wopfu?
WOPFU jest dokumentem, który ma określać indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne, mocne strony, predyspozycje, zainteresowania i uzdolnienia ucznia; zakres, formy i metody wsparcia ze strony nauczycieli, specjalistów i/lub pomocy nauczyciela; trudności w funkcjonowaniu ucznia i przyczyny niepowodzeń edukacyjnych …
Jakie są założenia i zasady konstruowania indywidualnych programów edukacyjno terapeutycznych?
IPET tworzony jest na podstawie wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania dziecka, czyli oceny jego słabych i mocnych stron oraz opisu funkcjonowania w różnych sferach. Czyniona jest ona na podstawie orzeczenia, informacji pozyskanych od nauczycieli oraz rodziców.
Czy IPET robi się co roku?
Zgodnie z § 6 ust. 5 rozporządzenia MEN z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki uczniów niepełnosprawnych, IPET opracowuje się na okres, na jaki zostało wydane orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, nie dłuższy jednak niż etap edukacyjny.
Kiedy robi się Wopfu?
Kiedy przeprowadzamy WOPFU? Wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania ucznia powinna być przeprowadzona przed opracowaniem indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego dla ucznia, zatem powinna być dołączona do IPET wówczas, gdy jest on opracowywany lub zmieniany .
Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny dla ucznia z Zespołem Aspergera, pierwszy etap edukacyjny
Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny
dla ucznia z Zespołem Aspergera
pierwszy etap edukacyjny
I. Dane dotyczące ucznia:
1. Informacje o uczniu:
Imię i nazwisko:
Data i miejsce urodzenia:
Adres zamieszkania:
Imiona i nazwisko rodziców (prawnych opiekunów dziecka):
2. Rozpoznanie wiodące:
Zespól Aspergera
Orzeczenie nr ….. wydane przez Zespół Orzekający Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej ……..
3. Informacje uzupełniające:
Nazwa szkoły, do której uczęszcza uczeń:
Klasa: Ia
Wychowawca: mgr …………………….
Nauczyciel wspierający: mgr ……………………….
Rewalidacja: mgr ………………………….
Język angielski: mgr …………………………….
Wychowanie fizyczne: mgr ………………………………….
Religia: mgr ………………………………….
Zajęcia basenowe: mgr ………………………………….
II. Wyniki rozpoznania z wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia:
1. Możliwości / mocne strony dziecka:
• obszerna wiedza na tematy przyrodnicze, techniczne,
• chęć bycia docenionym,
• uzdolnienia artystyczne,
• bogaty zasób słów.
2. Ograniczenia / słabe strony funkcjonowania dziecka:
• niepełna umiejętności odczytywania i interpretowania znaczenia zachowań innych ludzi,
• występowanie nieadekwatnych reakcji emocjonalnych (płaczliwość podczas wykonywania nowych zadań, wycofywanie się),
• niska potrzeba kontaktu z rówieśnikami (przygląda się, obserwuje, jest jakby „obok” dzieci),
• problemy z „wychodzeniem” na przerwę na korytarzu (zbyt głośno, brak zorganizowanego czasu),
• rzadko inicjuje kontakty społeczne z rówieśnikami, lecz je akceptuje,
• w komunikacji pozawerbalnej: niekiedy pojawia się nieadekwatna ekspresja mimiczna, nietaktowny język ciała (buja się na krześle, zakłada nogę na nogę),
• w komunikacji werbalnej: zdarza mu się mruczeć, podśpiewywać podczas lekcji i wydawać „nietypowe” dźwięki.
3. Funkcjonowanie dziecka w zespole klasowym:
• próbuje dołączać się do grupy dzieci podczas przerwy, na placu zabaw,
• coraz częściej spontanicznie nawiązuje kontakt z nauczycielami (dzieli się swoją wiedzą, choć nadal niechętnie odpowiada na pytania; powie to, co chce i odchodzi),
• wykonuje zadania, choć wymaga ciągłej uwagi ze strony nauczyciela, aktywizowania i ukierunkowywania uwagi.
III. Zintegrowane działania nauczycieli, wychowawców, specjalistów uczących dziecko.
Cele programu indywidualnego:
A. Terapeutyczny: kształtowanie samodzielności w życiu codziennym, kształtowanie kontaktów społecznych i nauka zachowań społecznie akceptowanych, pomoc w uwalnianiu się od zachowań niepożądanych, nauka umiejętności przebywania w grupie oraz opanowania umiejętności wspólnej zabawy i pracy, kształtowanie rozumienia mowy, wykształcenie motywacji do komunikowania się, wzbudzanie zainteresowania otoczeniem, poprawa umiejętności spostrzegania, odbioru i przetwarzania informacji napływających z otoczenia, usprawnianie motoryczne, zmniejszanie i redukowanie zachowań utrudniających naukę, budowanie poczucia własnej wartości, bezpieczeństwa, łagodzenie stresu, pozytywne wzmacnianie osiągnięć, ćwiczenie funkcji pamięci.
B. Edukacyjny: poszerzenie zakresu wiedzy ogólnej ucznia, pomoc w rozwiązywaniu problemów dydaktycznych, a także w ramach posiadanych przez niego realnych możliwości, wyposażanie go w takie umiejętności i wiadomości, aby uczeń:
– porozumiewał się z otoczeniem w najpełniejszy sposób, werbalnie lub pozawerbalnie,
– zdobył maksymalną niezależność życiową w zakresie zaspakajania podstawowych potrzeb życiowych,
– był zaradny w życiu codziennym adekwatnie do własnego, indywidualnego poziomu umiejętności i sprawności oraz miał poczucie sprawczości,
– uczestniczył w różnych formach życia społecznego na równi z innymi członkami danej społeczności, znając i przestrzegając norm przez nią przyjętych, zachowując prawo do swej inności.
IV. Zakres dostosowania wymagań edukacyjnych.
Uczeń realizuje Program edukacji wczesnoszkolnej w klasach I-III szkoły podstawowej „Odkrywam siebie. Ja i moja szkoła” (Mac Edukacja), którego autorem jest Jolanta Faliszewska dostosowany do jego możliwości.
Dostosowanie programu nauczania do możliwości ucznia obejmuje:
• wzmacnianie pozytywne,
• niwelowanie zachować społecznie niepożądanych,
• rozwijanie zainteresowań dziecka na bazie już istniejących,
• doskonalenie umiejętności społecznych przez modelowanie zachowań, pokazywanie sposobów radzenia sobie w kontaktach z innymi dziećmi, odwoływanie się do doświadczeń,
• stosowanie jasnych, prostych poleceń, unikanie metafor, przenośni, wypowiedzi niejednoznacznych,
• wzmacnianie osiągnięć dziecka i wykorzystywanie wiedzy na dany temat w czasie zajęć,
• opracowanie i stosowanie sygnału przywołującego uwagę chłopca w czasie lekcji,
• dzielenie trudnych lub złożonych zadań na etapy, upewnienie się, że dziecko właściwie zrozumiało polecenie, zadanie,
• uwzględnienie wolnego tempa pracy, zwłaszcza przy wykonywaniu prac manualnych,
• doskonalenie sprawności motorycznej,
• eliminowanie stymulacji zgodnie z zaleceniami terapeuty dziecka i lekarza prowadzącego.
V. Procedury osiągania celów:
A. Zasady pracy:
W kontekście dysfunkcji komunikacyjnych:
– zdobycie uwagi dziecka zanim rozpocznie się rozmowę,
– dostosowanie języka do poziomu dziecka,
– mówienie i jednoczesne pokazywanie tego, co się ma na myśli- stosowanie języka gestów,
– zrozumienie prób komunikacyjnych dziecka,
– unikanie metafor i przenośni- pomoc w zrozumieniu,
– unikanie nadmiernego mówienia,
– mówienie o rzeczach ważnych i istotnych dla dziecka,
– informowanie o tym, co ma zrobić, a nie czego nie należy robić,
– powtarzanie i parafrazowanie tego, co mówi dziecko,
– „podpowiadanie” tego, co ma powiedzieć do innej osoby, szczególnie w sytuacjach dla niego nowych,
– odnoszenie wypowiedzi do zjawisk w otoczeniu, wskazując na nie, dotykając…,
– nauczenie sposobów proszenia o wyjaśnienie lub pomoc w momencie dezorientacji,
– pamiętanie o innych kanałach komunikacji poza mową: oddech, sygnały płynące z ciała, wyraz oczu, mimika, postawa- układ ciała, gestykulacja, odgłosy nieartykułowane.
W kontekście nieprawidłowości funkcjonowania społecznego:
– nauczenie dziecka prowadzenia obserwacji innych dzieci, aby miało wzór, co należy robić,
– zachęcanie do zabaw polegających na współpracy i współdziałaniu,
– modelowanie właściwego zachowania,
– zorganizowanie aktywności dziecka w czasie wolnym- np. w czasie przerw,
-zachęcanie do zawierania przyjaźni,
– prezentowanie przykładów wyrażania emocji,
– pomoc w wyrażaniu emocji,
W kontekście braku elastyczności w zachowaniu i myśleniu:
– redukowanie poziomu stresu,
– nauczenie koncepcji czasu- wspólne odtwarzanie rozkładu zajęć,
– uprzedzanie o mającej się zakończyć czynności(np. „ jeszcze jeden raz” „ za dwie minuty”),
W kontekście funkcjonowania sensorycznego:
-stosowanie bodźców uspakajających i organizujących- rysowanie podczas przerw,
W kontekście rozwijania funkcji poznawczych:
– wykorzystywanie mocnych stron dziecka- wiedzy o świecie etc…,
B. Metody pracy: oglądowa, słowna, praktycznego działania, podająca, problemowa, sytuacyjna, współpracy, integracyjna, aktywizująca, praca grupowa, praca z książką, dyskusja, gry dydaktyczne, burza mózgów, drama, scenki rodzajowe.
C. Formy pracy: ćwiczenia rozwijające naśladownictwo, percepcję, motorykę dużą i małą, koordynację wzrokowo-ruchową, działania poznawcze, mowę czynną, samodzielność i uspołecznienie.
D. Środki dydaktyczne: wszystkie dostępne i konieczne do zastosowania przy: przekazywaniu trudnych dla ucznia treści edukacyjnych, realizacji wskazań terapeutycznych, wypełniania założeń programu wychowawczego, wypełniania założeń szkolnego programu profilaktyki.
E. Rodzaj pomocy i wsparcia niezbędny dla realizacji celów głównych i treści nauczania:
• zadawania dodatkowych pytań, w trakcie wypowiedzi ustnych,
• niwelowanie presji czasu,
• wzmacnianie pozytywne,
• zachęcanie do pracy samodzielnej,
• indywidualna pomoc nauczyciela w wykonywaniu zadań,
• indywidualny kontakt podtrzymujący uwagę,
• używanie jasnych i konkretnych komunikatów,
• dostosowanie tempa pracy do możliwości psychomotorycznych dziecka,
• współpraca z rodzicami dziecka.
VI. Pomoc psychologiczno- pedagogiczna:
1. Tygodniowy rozkład zajęć obowiązkowych, wynikający realizacji podstaw programowej:
2. Tygodniowy rozkład zajęć specjalistycznych:
rewalidacja:
3. Inne formy wsparcia dziecka na terenie szkoły:
opieka pedagoga szkoły
Rodzaj pomocy Czas trwania pomocy Uwagi
VII. Zakres współpracy z rodzicami ucznia:
• wszystkie działania konsultowane będą na bieżąco z rodzicami dziecka,
• obowiązujące metody i zasady codziennej pracy, dostosowane zostaną do kondycji psychofizycznej ucznia.
VIII. Działania wspierające rodziców dziecka:
Porady, konsultacje: drzwi otwarte, zebrania, zespoły
Osoby odpowiedzialne –
VIII. Ewaluacja.
Po przeprowadzeniu klasyfikacji śródrocznych, planuje się dokonanie oceny porównawczej osiągnięć ucznia z zamierzeniami określonymi w programie nauczania z poszczególnych przedmiotów. Analiza problemu dokonana wśród zespołu nauczycieli pozwoli na sformułowanie wniosków do dalszej pracy i korekt w indywidualnych programach edukacyjnych.
IX. Ocena efektywności pomocy psychologiczno- pedagogicznej udzielanej uczniowi.
1. Sposób oceny osiągnięć ucznia (ewaluacja pod koniec I semestru roku szkolnego 2012/2013).
Osiągnięcia ucznia Analiza założonych celów szczegółowych
Zalecenia/modyfikacja
Osoba oceniająca
Edukacyjne
(mierzone ilościowo: wiedza, dane umiejętności, poziom wiadomości, oceny)
Terapeutyczne
(mierzone jakościowo: poziom motywacji, stosunek do wykonywanych zadań, kontakty z rówieśnikami)
Wnioski do dalszej pracy na II semestr: ………………………………….
2. Sposób oceny osiągnięć ucznia (ewaluacja pod koniec II semestru roku szkolnego 2012/2013)
Osiągnięcia ucznia Analiza założonych celów szczegółowych
Zalecenia/modyfikacja
Osoba oceniająca
Edukacyjne
(mierzone ilościowo: wiedza, dane umiejętności, poziom wiadomości, oceny)
Terapeutyczne
(mierzone jakościowo: poziom motywacji, stosunek do wykonywanych zadań, kontakty z rówieśnikami)
Wnioski do dalszej pracy na czas ………………………………….
………………………………….
3. Zalecenia dotyczące modyfikacji oddziaływań pracy z uczniem na czas……………………………
Obszar modyfikacji
(formy, sposoby pracy) Zalecenia dotyczące zmiany oddziaływań Osoba odpowiedzialna
X. Terminy spotkań Zespołu ds. pomocy psychologiczno- pedagogicznej:
Data spotkania …………………….
Data spotkania ………………………
Data spotkania ……………………..
Osoby planowane do uczestnictwa w Zespole:
(Tabela – dop. red.)
Lp. Imię i nazwisko osoby uczestniczącej w zespole Funkcja Podpis
1. przewodnicząca wychowawca
2. nauczyciel wspierający
3. nauczyciel wychowania fizycznego
4. nauczyciel języka angielskiego
5. Nauczyciel religii
6. nauczyciel rewalidant
Zatwierdzenie Indywidualnego Programu Edukacyjno – Terapeutycznego przez Dyrektora szkoły w dniu ……………………..
………………………………….
podpis dyrektora
Zapoznałam/em się z Indywidualnym Programem Edukacyjno- Terapeutycznym dla mojego dziecka.
……………………………….. ………………………………….
data imię i nazwisko rodzica
Program wstępny dla dzieci z Zespołem Aspergera i ich rodziców. Zastosowanie Treningu Zastępowania Agresji (TZA) w procesie rozwijania umiejętności adaptacyjnych u dzieci z zespołem Aspergera.
Jolanta Gęsiarz
Zespół Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych
Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna Nr 3
w Częstochowie
Zespół Aspergera to zaburzenie mieszczące się w całościowych zaburzeniach rozwojowych (wg.ICD-10) i w autystycznym spektrum – Autism Spectrum Disorder (wg. DSM –V). Objawy charakterystyczne dla spektrum autyzmu (wg.ICD-10) należą do triady nieprawidłowości, na którą składają się zaburzenia w obszarach :
relacji społecznych,
komunikacji,
zachowania i zainteresowań (sztywne, stereotypowe wzorce aktywności).
Podłożem zaburzenia jest najprawdopodobniej szeroko pojęta genetyka oraz nieprawidłowości systemu neurologicznego.
Dzieci i młodzież z Zespołem Aspergera pomimo nierzadko wysokiej inteligencji, bywają odrzucane przez rówieśników. Dzieje się tak ponieważ, na skutek deficytów uwarunkowanych zaburzeniem, mają poważne trudności z zastosowaniem skutecznych strategii w relacjach interpersonalnych. Problemy z adaptacją społeczną sprawiają, że osoby z zespołem Aspergera czują się osamotnione, niezrozumiane, a jednocześnie – same nie rozumieją innych ludzi, ich motywów, potrzeb. Czując się zagubione i niepewne – w różnych sytuacjach społecznych reagują nieadekwatnie, impulsywnie, a nawet agresywnie ,co dodatkowo nasila ich zagubienie i wyalienowanie z grupy.
Dzieci z Zespołem Aspergera niewątpliwie potrzebują terapii, programu który ułatwiłby im adaptację społeczną. Potrzebują wsparcia w sferze emocjonalno – społecznej.
W Polsce najczęściej korzystają w tym celu z różnego typu Treningów Umiejętności Społecznych (51%) . Zaledwie 3% korzysta z TZA. Jednocześnie 37% rodziców tych dzieci deklaruje, że w przyszłości chcieliby, by ich pociechy mogły korzystać z TZA. Wśród 30 ocenianych przez rodziców terapii, TZA zajmuje 1-szą pozycję w rodzicielskich planach na przyszłość. (Dane z raportu : „Sytuacja dzieci z zespołem Aspergera w Polsce. Raport z badań 2014” – Grzegorz Całek Katarzyna Kwapińska, Polskie Towarzystwo Zespołu Aspergera)
Coraz więcej rodziców jest zainteresowanych Treningiem Zastępowania Agresji(TZA) jako programem rozwijającym umiejętności adaptacyjne dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Dzieje się tak najprawdopodobniej dlatego, że TZA, w odróżnieniu od tradycyjnych treningów umiejętności społecznych, rozwija umiejętności adaptacyjne dzieci w sposób bardziej wszechstronny oddziałując nie tylko na sferę zachowania ale i sferę emocji oraz sferę poznawczą.
Jestem certyfikowanym trenerem TZA. Swoje szkolenie odbyłam w Instytucie Amity w Warszawie. W latach 2006-2012, wraz z Anną Chrzanowską – Mańka adaptowałam tę metodę do pracy terapeutycznej z uczniami z zespołem Aspergera. Zasady tej adapatacji Treningu Zastępowania Agresji dla uczniów z Zespołem Aspergera zostały przedstawione w artykule: Doświadczenia Treningu Zastępowania Agresji (ART) w terapii uczniów z rozpoznaniem Zespołu Aspergera i wsparciem ich rodziców autorstwa Jolanty Gęsiarz i Anny Chrzanowskiej – Mańka. Artykuł jest umieszczony na stronie Instytutu Amity, w zakładce: Strefa wiedzy oraz na międzynarodowej stronie trenerów ART. (TZA).
Od 2012 roku prowadzę grupy przy współpracy psychologów Zdzisławy Świerczyńskiej i Danuty Żal ,w niektórych grupach pomagają mi rodzice dzieci. Każdego roku prowadzimy w poradni 4-5 grup dzieci i młodzieży realizując programy będące adaptacją TZA dla potrzeb dzieci z zespołem Aspergera. Prowadząc grupy jako główny trener przez tak wiele lat, zauważyłam, że dzieciom w młodszym wieku szkolnym trudno jest w pełni zrozumieć nawet ten zaadaptowany dla nich program TZA. Wymagają one dodatkowych uproszczeń i modyfikacji aby z sukcesem uczestniczyć w zajęciach.
Odpowiadając na potrzeby tych dzieci i ich rodziców – wprowadziłam do programu kolejne zmiany, które roboczo nazwałam „Programem wstępnym”. Główne zasady tego programu omówię w niniejszym artykule.
W pracy z uczniami z zespołem Aspergera i ich rodzicami wykorzystuję elementy TZA zawarte w książce ” Trening Zastępowania Agresji” autorstwa B. Glicka, J. Gibbsa i A. Goldsteina, wskazówki zawarte w książce „Kształtowanie umiejętności prospołecznych małego dziecka „autorstwa E. McGinnis i A. Goldsteina .W pracy inspirują mnie też publikacje S. Barona – Cohena i T. Attwooda , naukowców zajmujących się spektrum autystycznym.
Opracowałam też na potrzeby grup autorskie metody jak : trening emocji prostych i mieszanych, ilustrowane dylematy społeczne czy specjalny sposób wprowadzania procedur umiejętności społecznych.
Terapeutyczny cykl adaptacyjny dla dzieci z zespołem Aspergera rozpoczynam programem wstępnym. W czasie zajęć wstępnych dzieci doskonalą umiejętności społeczne, niezbędne do pracy w zespole, oraz trenują rozpoznawanie emocji prostych i mieszanych u siebie i u innych. Przy pomocy ilustrowanych dylematów społecznych próbuję umożliwić dzieciom widzenie świata w szerszej perspektywie i uczyć ich stosowania optymalnych strategii w różnych sytuacjach życiowych. Zastosowana przeze mnie specjalna procedura wprowadzania umiejętności społecznych , odwołująca się do poziomów w grze komputerowej jest dla dzieci ze spektrum autyzmu bardziej zrozumiała i czytelna.
Program wstępny – zasady prowadzenia zajęć
Jedna grupa liczy od 5-ciu do 6-ciu dzieci i tyle samo rodziców. W grupie są dzieci w podobnym wieku (różnica 1-2 lat) i o podobnym stopniu zaawansowania Za aktywność na zajęciach uczestnicy dostają punkty, które mogą na bieżąco wymienić w domu na konkretne przywileje. Zajęcia prowadzone są przez dwóch trenerów. Spotkania odbywają się 1 raz w tygodniu, trwają 1 godzinę zegarową. W następujących po sobie tygodniach realizowane są kolejno :
– zajęcia doskonalące umiejętności społeczne,
– trening emocji prostych i mieszanych będący przygotowaniem do TKZ
– trening wyboru optymalnej strategii w oparciu o dylematy społeczne.
Ten rytm powtarza się aż do zakończenia programu. Najlepsze efekty przynosi program rozpoczynający się w klasach młodszych szkoły podstawowej, a nawet w czasie rocznego przygotowania przedszkolnego.
Grupa spotyka się przez 1 – 2 lata (przy czym dzieci które osiągają największe postępy kończą trening wcześniej). Program wstępny jest realizowany cotygodniowo od września do czerwca. Potem następuje przerwa wakacyjna. Dzieci które zakończą program wstępny, w kolejnym roku szkolnym przechodzą do właściwego programu TZA przedstawionego w podręczniku „Trening Zastępowania Agresji” B. Glicka i J.C. Gibbsa, a raczej do jego wspomnianej już adaptacji .
Zakończenie całego programu terapii przez ucznia traktujemy jako jego sukces, wejście na wyższy poziom niezależności i samodzielności. Jednocześnie, po zakończeniu cyklu dziecko jest wspierane poprzez konsultacje z rodzicami lub z rodzicami i nauczycielami. W razie trudności zawsze też może wrócić do grupy. Uczestniczący w terapii uczniowie oraz ci którzy zakończyli terapię, realizują program nauczania w systemie klasowo – lekcyjnym, nie korzystają z nauczania indywidualnego, dzięki czemu mogą przenosić zdobyte umiejętności do codziennego życia.
Program wstępny – treści programowe
Program wstępny rozpoczyna się cyklem zajęć organizacyjnych i integrujących zespół. Następnie realizowane są kolejno w następujących po sobie tygodniach : trening umiejętności społecznych, trening emocji prostych i mieszanych, trening wnioskowania w oparciu o dylematy społeczne. Poniżej przedstawiona jest tematyka zajęć.
I. Zajęcia z rodzicami: poznanie się, omówienie założeń i zasad programu, diagnozowanie potrzeb, sprawy organizacyjne.
II. Zajęcia z rodzicami i z dziećmi: poznanie się, omówienie założeń programu, diagnozowanie potrzeb (w starszych grupach), sprawy organizacyjne.
III. Ustalenie zasad grupowych.
IV. Gry i zabawy integrujące zespół.
V. Trening umiejętności społecznych. Podstawowa lista umiejętności:
Słuchanie Ignorowanie. Przedstawianie się Dołączanie Zadawanie pytań Mówienie „Dziękuję”. Wyrażanie sympatii. Komplementowanie. Pragnienie bycia pierwszym. Czekanie na swoją kolej. Radzenie sobie z przegrywaniem. Akceptowanie konsekwencji. Radzenie sobie z dokuczaniem. Działanie według wskazówek. Radzenie sobie z presją grupy.
Kroki trenowanej umiejętności społecznej zapisane są na osobnych arkuszach i rozłożone na podłodze. (fot.1)Dzieci stojąc na arkuszu 1 wykonują polecenie tam zapisane i przechodzą na arkusz nr 2 ,potem – 3 i 4 . Kolejne kroki porównywane są do etapów w grze komputerowej. Kroki umiejętności rozgrywające się w myślach trenującego zaznaczone są kolorem niebieskim, kroki w których uczeń działa – czerwonym lub czarnym. Realizując kroki „w myślach” dziecko trzyma rękę na głowie aby wszystkim łatwiej było zrozumieć całą procedurę. Rodzice pomagają trenującym dzieciom stojąc za ich plecami i w razie potrzeby podpowiadając kolejne czynności.
Fotografia 1.
VI. Przygotowanie do Treningu Kontroli Złości. Emocje proste i mieszane:
Rozpoznawanie emocji podstawowych (radość, smutek, strach, złość, obrzydzenie, zaciekawienie) u siebie i u innych, naśladowanie cudzej mimiki, pokazywanie danej emocji w lustrze. Rozpoznawanie emocji na zdjęciach, obrazkach, zastanawianie się nad motywami przeżywania takich, a nie innych emocji przez widoczne na obrazach osoby. Skale emocji . Różne natężenie emocji u siebie i innych ludzi w reakcji na ten sam bodziec. Dzieci otrzymują na przykład zadanie : oceń w skali od 0 do 11 jak bardzo cieszyłbyś się gdybyś otrzymał w prezencie książkę o dinozaurach. Dzieci oceniają pisząc swoje imię przy danej wartości liczbowej (fot.2).
Fotografia 2
Przeżywanie mieszanych emocji. Zmiany w przeżywaniu emocji w zależności od sytuacji i punktu widzenia. Cudzy punkt widzenia.
Rozdaję dzieciom obrazki z twarzami przedstawiającymi 6 podstawowych emocji (za P. Ekmanem) Do każdej emocji przyporządkowany jest określony kolor (fot.3).
Fotografia 3.
Każde dziecko otrzymuje kartki z „kolorowymi emocjami” (fot.3) oraz kartki z konturami postaci i opowiadaniem (fot.4). Słuchając kolejnych fragmentów opowiadania, wszystkie dzieci, jednocześnie, zamalowują postaci kolorami odpowiadającymi emocjom, jakie ich zdaniem, bohaterzy opowiadania przeżywają w danej chwili. Kiedy potem w grupie oglądamy rysunki – okazuje się, że:
różne osoby w tej samej sytuacji mogą odczuwać to samo co my, albo coś innego.
emocje mogą się zmieniać co chwila , w zależności od sytuacji.
czasami przeżywamy w danej sytuacji kilka różnych emocji – mamy mieszane emocje. (fot.4).
Fotografia 4.
VII. Przygotowanie do Treningu Wnioskowania Moralnego jako wyboru optymalnej opcji postępowania – praca z ilustrowanymi dylematami społecznymi.
Na potrzeby grupy opracowuję dylematy zgodnie z koncepcją ANIMA przedstawioną w książce :”Praktyk zastępowania Agresji” E. Morawskiej i J. Morawskiego. Moja wersja jest jednak mocno uproszczona , zgodnie z potrzebami dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.
Dylematy ilustruję , co dodatkowo ułatwia dzieciom rozumienie treści(fot.5). Tak opracowane dylematy mają za zadanie poszerzać perspektywę poznawczą dziecka i pomagać mu w wyborze optymalnej strategii postępowania w różnych sytuacjach życiowych.
Przykład dylematu : przyznać się czy nie ?
Marek odwiedził Tomka. Chłopcy bawili się nowym zdalnie sterowanym samolotem który Tomek dostał od wujka z Francji. W pewnym momencie mama zawołała Tomka i Marek został sam w pokoju. Chciał uruchomić samolot, ale zrobił to tak niezręcznie, że samolot upadł na podłogę i coś w nim dziwnie zagrzechotało. Marek odstawił samolot na półkę, szybko pożegnał się i wyszedł. Na drugi dzień w szkole zasmucony Tomek powiedział Markowi, że samolot nie wiadomo dlaczego przestał nagle działać. Na dodatek rodzice Tomka gniewają się bo myślą, że to Tomek go popsuł. Marek wie, że zawsze należy przyznawać się do błędów, ale obawia się konsekwencji.
Dlaczego ta sytuacja jest trudna dla Marka? Co może zrobić Marek w tej sytuacji, podaj wszystkie możliwe rozwiązania? Kto oprócz Marka poniesie konsekwencje jego decyzji? Jakie zachowanie Marka byłoby odważne? Które z tych rozwiązań ty wybrałbyś gdybyś był na miejscu Marka? Jak czujesz się z takim wyborem? Jak mogą czuć się inni?
Poniżej jest przedstawiona ilustracja do dylematu (fot.5).
Fotografia 5.
W trakcie pracy nad danym dylematem dzieci tworzą też proste komiksy wpisując w dymki zdania które ich zdaniem wypowiadają i myślą bohaterowie . To ćwiczenie pomaga im spojrzeć na daną kwestię z cudzego punktu widzenia, zrozumieć innych oraz to, że ludzie nie zawsze mówią to co myślą (fot.6.) Dzieci zamalowują też postaci kolorami odpowiadającymi odczuwanym przez bohaterów w danej chwili emocjom.
Fotografia 6
Program wstępny jest realizowany od września do czerwca. Dzieci które zakończą program wstępny , w kolejnym roku szkolnym przechodzą do programu TZA przedstawionego w podręczniku „Trening Zastępowania Agresji” B. Glicka i J.C. Gibbsa adaptowanego przez nas dla dzieci z zespołem Aspergera.
Udział rodziców w pracy grupy.
W programach uczestniczą też rodzice dzieci. Ich udział w pracy grupy jest bardzo ważny. Rodzice w czasie zajęć swoim zachowaniem i wypowiedziami modelują właściwe reakcje dzieci. Uzyskują informacje jak pomóc własnemu dziecku w rozwijaniu konkretnej umiejętności i w utrwalaniu jej w codziennym życiu, stając się trenerami transferu. Operując systemem nagród uczestniczą w procesie wzmacniania pożądanych zachowań dzieci. Uczestnictwo rodziców w zajęciach ma też duże znaczenie dla ich psychoedukacji i skutkuje zwiększeniem kompetencji wychowawczych.
W zależności od potrzeb organizujemy też grupowe spotkania dla samych rodziców oraz rodzinne spotkania w których uczestniczą oboje rodziców albo rodzice z dzieckiem. Rodzice często też telefonują do siebie lub spotykają się poza grupą udzielając sobie nawzajem wsparcia .
Efekty
Dzieci z Zespołem Aspergera nabywają nowe umiejętności, które potem efektywnie stosują
w środowisku życia. Z obserwacji oraz wywiadów wynika, że w wyniku uczestnictwa w programie dzieci :
lepiej rozumieją sytuacje społeczne w których się znajdują i w związku z tym reagują bardziej adekwatnie;
stają się odporniejsze na stres i frustrację, bo zaczynają lepiej rozumieć siebie i innych oraz efektywniej to okazywać;
napotykają w życiu coraz mniej stresujących i frustrujących sytuacji, ponieważ podejmują coraz lepsze decyzje społeczne;
już nie są całkiem samotni – na zajęciach spotykają rówieśników, którzy ich rozumieją i chcą się z nimi bawić;
system rodzinny lepiej funkcjonuje ponieważ rodzice nabywają nowe umiejętności wychowawcze.
Analiza losów byłych uczestników programu przekonuje mnie, że zarówno Program wstępny jak i zmodyfikowany trening TZA, pozytywnie oddziałują na deficyty osób z zespołem Aspergera. Wzmacniają się ich mechanizmy adaptacyjne. Zmienia się środowisko rodzinne. Wyuczone dzięki programom wzorce rozumowania i zachowań są jak narzędzia – protezy ułatwiające osobom z zespołem Aspergera życie w społeczności.
Często zdarza się, że rodzice po pierwszym roku zajęć mówią, że nauczyciele przestali się skarżyć na ich dziecko . Po trzecim roku cieszą się, że wreszcie pojawili się u ich dziecka koledzy – to znak, że można zakończyć trening.
Ściągnij PDF: Jolanta Gęsiarz 2018 Program wstępny dla dzieci z Zespołem Aspergera i ich rodziców
Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny dla ucznia z zespołem Aspergera
a. Mocne strony – cechy sprzyjające rozwojowi – sprawność intelektualna w normie,
– funkcje poznawcze powyżej przeciętnej we wszystkich sferach,
– inteligencja wyższa niż przeciętna,
– bardzo dobre predyspozycje umysłowe do nauki,
– dobre wyniki w nauce,
– na dobrym poziomie zasób wiadomości i umiejętności ze wszystkich przedmiotów,
– dobre funkcjonowanie w sytuacjach przewidywalnych, z jasnymi regułami,
– logiczne, rozbudowane i poprawne wypowiadanie się,
– podejmuje próby nawiązania kontaktu z rówieśnikami i nauczycielami,
– dobrze pracuje w krótkich okresach czasu,
– rysuje z pasją,
– dobrze pracuje w grupie przy precyzyjnym określeniu polecenia, niewymagającego dłuższego okresu koncentracji.
b. Trudności rozwojowe i edukacyjne ucznia – słabe strony – dysfunkcja percepcji wzrokowej i koordynacji wzrokowo-ruchowej,
– zaburzenia w dynamice procesów nerwowych,
– impulsywność, nadruchliwość, trudności z koncentracją uwagi,
– trudności z utrzymaniem kontaktu wzrokowego, koncentracji uwagi,
– dziecko łatwo się rozprasza, przerywa pracę, dekoncentruje,
– ma problemy z adaptacją w nowych sytuacjach,
– występuje sztywność zachowania, manieryzmy ruchowe, słaba kontrola emocji, trudności w odczytywaniu przekazów pozawerbalnych,
– dziecko nieprawidłowo trzyma długopis, nie lubi pisać,
– widoczna znaczna męczliwość ręki podczas pisania,
– dziecko popełnia błędy mimo znajomości reguł,
– występują zaburzenia w odbiorze i przetwarzaniu bodźców sensorycznych,
– nadwrażliwość dotykowa i słuchowa,
– sztywność zachowania.
c. Inne (niewymienione w orzeczeniu) informacje o trudnościach ucznia – dziecko wychowuje się w rodzinie pełnej, rodzice sprawni intelektualnie, dbają o rozwój,
– dobra relacja rodziców z wychowawcą, nauczycielami i specjalistami,
– dziecko wykazuje zainteresowanie przyrodą,
– nie lubi „dłuższego” przepisywania poleconych treści,
– nie lubi zmian np. kolejności wykonywanych czynności, itp.,
– dużo czasu zajmują mu zadania związane z pisaniem oraz prace domowe.
키워드에 대한 정보 program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem
다음은 Bing에서 program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 JASPERGER – Atak szału u dzieci z Aspergerem, jak radzić
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
JASPERGER #- #Atak #szału #u #dzieci #z #Aspergerem, #jak #radzić
YouTube에서 program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 JASPERGER – Atak szału u dzieci z Aspergerem, jak radzić | program terapeutyczny dla dziecka z aspergerem, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
