당신은 주제를 찾고 있습니까 “systemy organizacji produkcji odzieży – Nasz dzień pracy w Amazon. Jak wygląda przygotowanie tysięcy przesyłek dziennie?“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 gs24.pl 이(가) 작성한 기사에는 조회수 284,323회 및 좋아요 1,143개 개의 좋아요가 있습니다.
systemy organizacji produkcji odzieży 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Nasz dzień pracy w Amazon. Jak wygląda przygotowanie tysięcy przesyłek dziennie? – systemy organizacji produkcji odzieży 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Amazon w Kołbaskowie to aż 150 tys. m. kw., na których jest składowane ok. 13 milionów produktów, a tysiące z nich jest wysyłanych każdego dnia. Jak się w tym wszystkim nie pogubić? Postanowiliśmy to sprawdzić zamawiając produkt na www.amazon.de i wchodząc do środka centrum. Tak wcieliliśmy się w rolę pracowników Amazon i poznaliśmy codzienność zatrudnionych tam osób.
systemy organizacji produkcji odzieży 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Typy, metody i systemy produkcji odzieży by Wiktoria Karolina
Typy, metody i systemy produkcji odzieży. Number of times this content has been viewed … Typ produkcji odzieży. Systemy organizjacji produkcji …
Source: prezi.com
Date Published: 12/18/2022
View: 8786
Z4.01 – SlideShare
Co określają systemy organizacji produkcji odzieży? 10. Jakie są zalety poznanych systemów organizacji produkcji? 11. Jakie są wady poznanych …
Source: www.slideshare.net
Date Published: 7/16/2022
View: 2055
20 Organizowanie procesu produkcji w przedsiębiorstwie
Grupowa metoda organizacji produkcji odzieży w porównaniu z metodą … Systemy organizacji produkcji – obrazują sposób ustawienia stanowisk pracy oraz.
Source: zanotowane.pl
Date Published: 5/1/2022
View: 4989
Logistyka produkcji przedsiębiorstwa odzieżowego
Zadania logistyki produkcji odzieży i jej informatyczne wspomaganie. Logistyka produkcji to organizacja systemu produkcyjnego wraz z jego …
Source: www.logistyka.net.pl
Date Published: 11/21/2022
View: 3720
TECHNIK PRZEMYSŁU MODY
Technikum Odzieżowe nr 18 jest szkołą wchodzącą w skład Zespołu Szkół … 15) określa metody i systemy organizacji produkcji wyrobów odzieżowych;
Source: zsodz1.pl
Date Published: 11/15/2021
View: 8456
Włączenie kwalifikacji rynkowej “Prowadzenie działań …
Włączenie kwalifikacji rynkowej “Prowadzenie działań logistycznych związanych z produkcją odzieży” do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji.
Source: www.prawo.pl
Date Published: 9/15/2021
View: 4227
technologia_odziezy_czesc_1.pdf – SUPERSZKOLNA.PL
W główce tabeli wymienione są materiały odzieżowe użyte do produkcji wyrobu, z boku … rozróżniać systemy organizacji produkcji odzieży,.
Source: cms-v1-files.superszkolna.pl
Date Published: 2/17/2022
View: 9456
Proces Produkcyjny – Producent Odzieży, Firma Odzieżowa …
Zlecenia produkcyjne pośrednie. Inną formą pozyskiwania zleceń są tzw. biura organizacji produkcji, które pośredniczą w procesie spotkania się zleceniodawcy ze …
Source: www.abesc.pl
Date Published: 12/2/2022
View: 7667
Typy produkcji – Encyklopedia Zarządzania
wprowadzenie zautomatyzowanych systemów zarządzania przedsiębiorstwem. Bibliografia. M.Brzeziński “Organizacja i sterowanie produkcją”; PLACET, …
Source: mfiles.pl
Date Published: 2/9/2022
View: 7076
주제와 관련된 이미지 systemy organizacji produkcji odzieży
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Nasz dzień pracy w Amazon. Jak wygląda przygotowanie tysięcy przesyłek dziennie?. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 systemy organizacji produkcji odzieży
- Author: gs24.pl
- Views: 조회수 284,323회
- Likes: 좋아요 1,143개
- Date Published: 2018. 9. 18.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=A1wok4K6P7M
Z4.01
Girl, Wash Your Face: Stop Believing the Lies About Who You Are so You Can Become Who You Were Meant to Be Rachel Hollis
(3/5)
Free
20 Organizowanie procesu produkcji w przedsiębiorstwie
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
20
Metoda to świadomie i konsekwentnie stosowany sposób postępowania prowadzący do
osiągnięcia określonego celu. Wyróżniamy następujące metody wytwarzania odzieży:
a) indywidualna – polega na wykonywaniu danej odzieży przez jednego pracownika.
W ten sposób uzyskuje się odzież dostosowaną do wymiarów i figury poszczególnych
użytkowników. Cechą szczególną tej metody jest duży udział pracy ręcznej przy
szyciu, prasowaniu i wykończaniu. Wydajność pracy w dużym stopniu zależy od
umiejętności, zdolności i intensywności pracy pracownika. Metoda ta charakteryzuje
się dużą pracochłonnością w porównaniu do innych metod. Stosowana jest we
wzorcowni przy wytwarzaniu pojedynczych wzorów odzieży i w zakładach
usługowych szyjących odzież na miarę.
b) grupowa – polega na podziale pracy i wykonywaniu jej przez kilkuosobowe grupy
pracowników. Liczba stanowisk zależy od asortymentu odzieży i od stopnia podziału
pracy. Grupowa metoda organizacji produkcji odzieży w porównaniu z metodą
indywidualną, pozwala uzyskać wyższą wydajność pracy. Charakterystyczną cechą tej
metody jest brak rytmu pracy i przepływu produkcji. Najważniejszą zaletą tej metody
jest możliwość dokonywania częstych zmian wzorów i asortymentów produkcji, bez
większego wpływu na obniżenie wydajności pracy. Podstawowym warunkiem
zorganizowania grupowej metody organizacji są wysokie kwalifikacje pracowników.
Metoda grupowa jest stosowana przy produkcji krótkich serii odzieży w zakładach
przemysłowych oraz przy wytwarzaniu odzieży miarowej w dużych punktach
usługowych.
c) potokowa – polega na znacznym podziale procesu technologicznego w zespołach
wieloosobowych o określonej mocy produkcyjnej. Podział pracy na poszczególne,
proste czynności pozwala na znaczne wyspecjalizowanie pracowników, częstsze
zastosowanie maszyn specjalnych i urządzeń pomocniczych. Obrabiane elementy są
przemieszczane między stanowiskami pracy zgodnie z kolejnością technologiczną.
Metoda potokowa w przeciwieństwie do metody indywidualnej i grupowej wymaga
opracowania dokumentacji organizacyjnej. Charakterystyczną cechą tej metody jest:
− szczegółowy podział pracy,
− istnienie wyspecjalizowanych stanowisk pracy,
− przydział pracy jednorodnej wyspecjalizowanym stanowiskom pracy,
− ustalony rytm pracy,
− przepływowość produkcji.
Metoda potokowa jest stosowana przy produkcji masowej w zakładach
przemysłowych.
Zalety tej metody to krótkie odcinki transportu, mały zapas produkowanej odzieży,
przejrzysty plan pracy, prosta metoda produkcji i wcześniej możliwa do ustalenia
liczba produktów.
Natomiast wadami tej metody są: wymagające dużych nakładów pracy przygotowania,
wysokie koszty podczas zmiany modelu produkowanej odzieży, możliwość zaistnienia
błędów produkcyjnych podczas nieobecności jednej z wyspecjalizowanych osób
obsługujących stanowisko pracy oraz konieczność dostosowania tempa pracy ludzi do
określonego rytmu produkcji.
3. Systemy organizacji produkcji – obrazują sposób ustawienia stanowisk pracy oraz
przebieg pracy przy wytwarzaniu odzieży konfekcyjnej. W polskim przemyśle
odzieżowym stosuje się następujące systemy organizacji produkcji:
a) taśmowy,
b) taśmowo-sekcyjny,
c) potokowy z synchronizowanymi zespołami obróbkowymi,
d) synchro.
Logistyka produkcji przedsiębiorstwa odzieżowego
Kategoria logistyka została zdefiniowana przez Instytut Logistyki w 1998 roku jako zarządzanie strategiczne łańcuchem dostaw, który zawiera zapotrzebowanie, produkcję, dystrybucję i zagospodarowanie odpadów, łącznie z towarzyszącą tej działalności: transportem, magazynowaniem i technologią informatyczną. W tym samym okresie nastąpił przełom w rozwoju metod zarządzania logistycznego. Pojawiły się jego następujące metody:
interfunkcyjna, wykorzystująca narzędzia zarządzania: kalkulację kosztów, obsługę logistyczną oraz obsługę zapasów
interorganizacyjna, polegająca na koordynacji operacji realizowanych przez różne organizacje (uwzględnia różne kultury organizacyjne, wartości, struktury, procedury organizacyjne i systemy informatyczne oraz motywację do osiągania wspólnych celów i pozycję organizacji wewnątrz łańcucha dostaw).
Rozwój logistyki spowodował pojawianie się nowych definicji tego pojęcia. W XXI wieku autorzy określają, że jest to integracja procesów biznesowych, od źródeł pozyskania surowców do ostatecznego odbiorcy, wespół z obsługą serwisową i informacją umożliwiającą tworzenie wartości dodanej dla klienta. Takie sformułowanie pozwala stwierdzić, że krytycznym elementem zarządzania logistycznego jest przepływ zasobów (surowców, pracy, produktów, kapitału), a jego istotą obniżanie kosztu wprowadzania produktu na rynek oraz szybszy i łatwiejszy transfer zasobów pomiędzy rynkami. Z kolei system logistyczny przedsiębiorstwa został zdefiniowany jako system przestrzenno – czasowej transformacji towarów, który dzielimy na logistykę zaopatrzenia, produkcji, dystrybucji, części zamiennych i powtórnego zagospodarowania odpadów. Przedmiotem artykułu będzie logistyka produkcji w przedsiębiorstwie odzieżowym.
Zadania logistyki produkcji odzieży i jej informatyczne wspomaganie
Logistyka produkcji to organizacja systemu produkcyjnego wraz z jego najbliższym otoczeniem magazynowo – transportowym. Badania własne wykazały, że w przedsiębiorstwie odzieżowym obejmuje ona następujące zadania:
planowanie, organizację i kontrolę procesu produkcji odzieży
magazynowanie i ewidencję robót w toku produkcji odzieży
transport wewnątrzzakładowy
gospodarkę odpadami poprodukcyjnymi.
Planowanie, organizacja i kontrola procesu produkcji odzieży.
Planowanie produkcji wykonuje się w firmach odzieżowych w oparciu o plany sezonowe (wiosna – lato i jesień – zima). Skorelowanie posiadanego potencjału produkcji firmy z potrzebami sprzedaży oraz optymalizacja kosztów wytwarzania powoduje często podział zadań produkcyjnych i częściowe przekazanie ich do realizacji poza przedsiębiorstwo. Jak wykazały badania, udział outsourcingu i offshoring′u w przedsiębiorstwach odzieżowych był następujący:
1) całą produkcję odzieży poza firmą realizowało 6,9% próby badawczej;
2) ponad połowę produkcji zlecało na zewnątrz 6,9% próby;
3) mniej niż połowę produkcji zlecało 37,9% próby;
4) 48,3% próby korzystało wyłącznie z własnego potencjału produkcji.
Zbilansowane moce produkcyjne stanowiły podstawę do planowania miejsca i czasu realizacji poszczególnych modeli odzieży przez wskazane zespoły w firmie i poza nią. W prowadzonych badaniach nie stwierdzono korzystania ze specjalistycznego oprogramowania w planowaniu operatywnym. Zwykle stosowano proste, deterministyczne zależności do planowania i synchronizacji kolejnych faz procesu konfekcjonowania odzieży. Składa się on z produkcji wykrojów, wykonania połączeń klejowych i nitkowych oraz obróbki cieplnej wyrobów (międzyfazowej i końcowej). Organizacja produkcji odzieży obejmuje obszary:
1) kadrowe (wymagana ilość pracowników o zadanych kwalifikacjach i w określonym czasie do realizacji zdefiniowanego procesu technologicznego);
2) techniczne (niezbędne maszyny i urządzenia);
3) materiałowe (optymalna ilość materiałów/półfabrykatów na stanowiskach pracy).
Wymienione obszary warunkują wybór systemu konfekcjonowania odzieży: taśmowy, taśmowo – sekcyjny, sekcyjny z synchronizowanymi grupami obróbczymi, potokowy.
Istotnym czynnikiem determinującym organizację procesu produkcji jest wielkość zamówienia na dany model odzieży, możliwość łączenia produkcji kilku modeli w jednym procesie, itp. Wszystkie podejmowane działania organizacyjne mają na celu optymalizację kosztów wytwarzania oraz uzyskanie produktu wysokiej jakości. Kontrola procesu produkcji odzieży jest prowadzona przez brygadzistów w zespołach, którymi kierują. Dotyczy ona:
1) zgodności wykonania poszczególnych operacji z dokumentacją techniczno – technologiczną dla wyrobu;
2) jakości wykonania wszystkich węzłów technologicznych;
3) synchronizacji pracy stanowisk w zespole;
4) optymalizacji czasu wykonania produktu;
5) dbałości o bezpieczeństwo i atmosferę pracy podległego zespołu pracowników.
Magazynowanie i ewidencja robót w toku produkcji odzieży.
Zapasy robót w toku są niezbędne do utrzymania ciągłości pracy, lecz ich nadmiar wpływa negatywnie na wynik finansowy przedsiębiorstwa. Sposoby magazynowania zapasów w procesie produkcji odzieży bywają różne. Przechowywane są w wózkach transportowych i/lub na specjalnych regałach oraz przy stanowiskach pracy. Efektywne sterowanie zapasami i robotami w toku produkcji polega na prognozowaniu optymalnego zużycia oraz ciągłej ich kontroli. Określenie wielkości robót w toku każdego zespołu produkcyjnego dokonano na podstawie autorskiego algorytmu. Była to różnica pomiędzy ilością pobranego półfabrykatu na podstawie zlecenia produkcyjnego – dokument rozchodu wewnętrznego z magazynu RW, ilością przekazanych zwrotów półfabrykatu do magazynu – dokument ZW, a ilością przekazanych produktów do magazynu wyrobów gotowych – dokument K2. Suma ilości wyrobów określonych w dokumentach K2 powinna bilansować ilości zadane przez zlecenie produkcyjne na dany wzór odzieży. Prezentowany algorytm stał się podstawą utworzenia oprogramowania komputerowego nadzorującego wielkość zapasów robót w toku produkcji. Stopień szczegółowości ewidencji obejmował: datę produkcji, numer zespołu realizującego zadanie, symbol SWW, nazwę modelu odzieży oraz zadaną ilość sztuk. Przyjęto, że rozliczanie stanu zapasów w zespołach odbywać się będzie raz na dobę, po zakończeniu pracy. Projekt ten przygotowano na potrzeby przedsiębiorstwa, w którym autorka pełniła wówczas funkcję dyrektora produkcji. Napisane oprogramowanie stosowane było w praktyce i potwierdziło wysoką efektywność tego narzędzia do kontroli zapasów robót w toku produkcji. Tak więc nadmierne zapasy w tym obszarze świadczą o niewłaściwym kierowaniu produkcją i powodują zamrażanie środków finansowych, czyli wzrost kosztów wytwarzania. Ich optymalizacja jest ważnym zadaniem logistyki produkcji. Tymczasem, jeszcze w wielu przedsiębiorstwach odzieżowych nadzór nad robotami w toku odbywa się intuicyjnie, a dla potrzeb opracowania bilansu rocznego wykonuje się inwentaryzację z natury robót w toku. Zakłóca ona tok pracy, a jej wyniki nie mają wpływu na bieżące zarządzanie produkcją. Do prawidłowego kierowania operatywnego są niezbędne codziennie weryfikowane informacje o stanie zapasów w toku produkcji.
Artykuł pochodzi z czasopisma “Logistyka” 6/2009.
TECHNIK PRZEMYSŁU MODY
Technikum Odzieżowe nr 18 jest szkołą wchodzącą w skład Zespołu Szkół Odzieżowych Nr 1 im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie – szkoły o ponad 140- letniej tradycji.
Szkoła dysponuje bardzo dobrą bazą szkolenia ogólnego, zawodowego i sportowego. Praktyczna nauka zawodu prowadzona jest na terenie szkoły. Współpracujemy z zakładami odzieżowymi gdzie w ramach praktyk młodzież ma możliwość poznania organizacji produkcji w firmach odzieżowych specjalizujących się w krótkich i modnych kolekcjach. Zapewniamy dobre przygotowanie do egzaminów z kwalifikacji zawodowych, zdobycie umiejętności i fachowej wiedzy z zakresu konstrukcji i modelowania odzieży, technologii jej wytwarzanie i prezentowania ubiorów. Uczymy obsługi Komputerowego Systemu Projektowania i Przygotowania Produkcji Odzieży. Szkoła organizuje konkursy przedmiotowe, zawodowe, pokazy mody młodych projektantów. Realizujemy zajęcia pozalekcyjne dostosowane do indywidualnych potrzeb uczniów. Młodzi ludzie zdobywając w tym kierunku umiejętności zawodowe połączone z odpowiednim poziomem wiedzy ogólnej realizują swój sposób na życie.
Limit przyjęć: jeden oddział
Przedmioty punktowane ze świadectwa:
język polski
matematyka
j. angielski
plastyka
przedmioty rozszerzone: j. angielski
języki obce w trakcie nauki: angielski, francuski.
Technikum Odzieżowe zapewnia swoim absolwentom:
dobre przygotowanie do matury i studiów wyższych
naukę języka angielskiego i francuskiego
zdobycie umiejętności i fachowej wiedzy z zakresu konstrukcji i modelowania odzieży, technologii jej wytwarzania oraz projektowania i prezentowania ubiorów
przygotowanie do założenia i prowadzenia własnej firmy
dzięki wysoko wykwalifikowanej kadrze pedagogicznej, posiadającej bogate doświadczenie w przygotowaniu młodzieży do egzaminów maturalnych oraz zawodowych.
Umiejętności zawodowe uczniowie zdobywają w ramach następujących zajęć programowych:
– Projektowanie i stylizacja ubiorów
– Materiałoznawstwo odzieżowe
– Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
– Wytwarzanie wyrobów odzieżowych
– Język obcy zawodowy – j. angielski
– Marketing mody
– Komputerowe przygotowanie produkcji
W ramach tych przedmiotów uczniowie nauczą się projektowania i stylizacji ubiorów, doboru tkanin i dodatków uwzględniając właściwości użytkowe oraz przeznaczenie wyrobu. Wykonywania modeli wyrobów odzieżowych. Zdobędą umiejętność obsługi maszyn i urządzeń stosowanych podczas wytwarzania wyrobów odzieżowych. Poznają zasady konstrukcji i modelowania form odzieży, opracowania dokumentacji wytwarzania wyrobów odzieżowych oraz projektowania procesu produkcyjnego. Nauczą się obsługi programów komputerowych dotyczących projektowania i przygotowania procesu produkcyjnego. Poznają zasady działania firmy odzieżowej, tworzenia własnych kolekcji, prezentacji podczas pokazów mody organizowanych przez szkołę.
Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik przemysłu mody powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:
1) projektowania wyrobów odzieżowych;
2) opracowywania dokumentacji wyrobów odzieżowych;
3) wytwarzania wyrobów odzieżowych;
4) organizowania i kontrolowania procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych;
5) prowadzenia działań związanych z marketingiem mody.
Kwalifikacja MOD.o3. Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych MOD.11. Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
MOD.03. Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
1. Projektowanie wyrobów odzieżowych
Uczeń:
1) posługuje się projektami plastycznymi wyrobów odzieżowych;
2) wykonuje pomiary krawieckie;
3) dobiera materiały odzieżowe, dodatki krawieckie i zdobnicze do asortymentu odzieży;
4) stosuje zasady konstrukcji i modelowania form wyrobów odzieżowych;
5) wykonuje modelowanie form wyrobów odzieżowych;
6) przygotowuje szablony wyrobów odzieżowych;
7) projektuje układy szablonów zgodnie z zasadami;
8) planuje operacje technologiczne związane z wykonywaniem wyrobów odzieżowych;
9) dobiera rodzaje ściegów i szwów do określonych operacji technologicznych;
10) dobiera sposoby wykończania i uszlachetniania wyrobów odzieżowych.
2. Wykonywanie wyrobów odzieżowych
Uczeń:
1) posługuje się dokumentacją wyrobów odzieżowych;
2) oblicza zużycie materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich;
3) dokonuje rozkroju materiałów odzieżowych;
4) dobiera maszyny i urządzenia do wykonywania określonych wyrobów odzieżowych;
5) dobiera oprzyrządowanie maszyn szwalniczych;
6) obsługuje maszyny szwalnicze;
7) rozpoznaje nieprawidłowości w działaniu mechanizmów maszyn szwalniczych;
8) łączy elementy wyrobów odzieżowych;
9) wykonuje czynności związane z wykończaniem i uszlachetnianiem wyrobów odzieżowych;
10) stosuje obróbkę parowo-cieplną materiałów i wyrobów odzieżowych;
11) określa zakres prac związanych z przeróbką lub naprawą wyrobów odzieżowych;
12) oblicza koszty wykonania wyrobów odzieżowych;
13) ocenia jakość wykonanych wyrobów odzieżowych.
MOD.11.Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
1.Organizowanie procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Uczeń:
1) uwzględnia aktualne trendy mody w procesie projektowania wyrobów odzieżowych;
2) sporządza dokumentację wyrobów odzieżowych;
3) ocenia jakość materiałów odzieżowych przed rozkrojem;
4) przygotowuje układy kroju z wykorzystaniem programów komputerowych;
5) dobiera rodzaje warstwowania materiałów odzieżowych;
6) organizuje pracę w krojowni;
7) planuje proces rozkroju materiałów odzieżowych;
8) dobiera metody i techniki rozkroju materiałów odzieżowych;
9) dobiera maszyny oraz urządzenia do rozkroju materiałów odzieżowych;
10) dobiera techniki klejenia elementów wyrobów odzieżowych;
11) dobiera metody zdobienia elementów wyrobów odzieżowych;
12) dobiera metody znakowania i kompletowania wykrojów;
13) planuje zagospodarowanie odpadów materiałów odzieżowych;
14) organizuje pracę w szwalni;
15) określa metody i systemy organizacji produkcji wyrobów odzieżowych;
16) dobiera maszyny szwalnicze i urządzenia do produkcji wyrobów odzieżowych;
17) dobiera maszyny oraz urządzenia do obróbki parowo-cieplnej;
18) organizuje transport wewnętrzny w przedsiębiorstwie;
19) nadzoruje etapy wytwarzania wyrobów odzieżowych;
20) ocenia jakość gotowych wyrobów odzieżowych;
21) dobiera sposoby znakowania, pakowania i przechowywania wyrobów odzieżowych.
2.Organizowanie działań związanych z marketingiem oraz sprzedażą wyrobów odzieżowych
Uczeń:
1) rozpoznaje potrzeby grup docelowych klientów;
2) opracowuje kolekcje wyrobów odzieżowych;
3) rozpoznaje instrumenty promocji stosowane na rynku mody;
4) dobiera metody promocji kolekcji wyrobów odzieżowych;
5) organizuje pokazy kolekcji wyrobów odzieżowych;
6) organizuje działania związane z kontraktacją kolekcji wyrobów odzieżowych;
7) dobiera metody i kanały dystrybucji wyrobów odzieżowych;
8) planuje działania logistyczne związane z dystrybucją wyrobów odzieżowych;
9) podejmuje działania z zakresu marketingu mody;
10) aranżuje przestrzeń wystawową i sprzedażową salonów odzieżowych;
11) opracowuje koncepcje sprzedaży internetowej;
12) przestrzega zasad kultury sprzedaży;
13) udziela porad w zakresie indywidualnej stylizacji ubioru.
Producent Odzieży, Firma Odzieżowa, Produkcja Odzieży, Usługi Szycia i Przeszycia, Szycie na zamówienie
Spis treści:
Pozyskanie zlecenia Zlecenia produkcyjne pośrednie Zlecenia produkcyjne bezpośrednie Przyjęcie zlecenia i przygotowania do produkcji Rzeczywista produkcja
1. Pozyskanie zlecenia
Pierwszym etapem procesu produkcji jest pozyskanie zlecenia. Ze względu na specyfikę branży, dużą rolę odgrywa sieć kontaktów oraz system rekomendacji. Występuje to przede wszystkim przy dużych i regularnych zleceniach, w których to jeden zakład produkcyjny nie jest w stanie zrealizować całego zamówienia na czas i podzleca część produkcji partnerskiej szwalni. często najlepszą formą pozyskania klienta są rekomendacje.
a. Zlecenia produkcyjne pośrednie
Inną formą pozyskiwania zleceń są tzw. biura organizacji produkcji, które pośredniczą w procesie spotkania się zleceniodawcy ze zleceniobiorcą. Metoda ta jest bardzo skuteczna, ponieważ firma pośrednicząca daje gwarancje zawarcia kontraktu, jednakże jest kosztowna, ponieważ biura organizacji produkcji pobierają stały procent od wartości kontraktu, który to zazwyczaj jest płacony w większej części przez zleceniobiorcę.
b. Zlecenia produkcyjne bezpośrednie
Próby zawarcia kontraktu z klientem, z którym współpraca została nawiązana przez pośrednika, z wyłączeniem pośrednika są obłożone wysokimi karami umownymi i te obostrzenia działają przez kilka lat. Dlatego też ABE s.c. stara się pozyskać kontrahentów za pomocą giełd towarowych, internetowych platform handlowo-usługowych B2B (m.in. marketeo.com czy alibaba.com), jak i za pomocą intensywnego marketingu internetowego polegającego na pozycjonowaniu się w katalogach branżowych i wyszukiwarkach, strony firmowej, oraz dzięki reklamie w Internecie. Te środki wydają się być najbardziej odpowiednie dla firm sektora MSP ze względu na niski koszt pozyskania zlecenia, przy stosunkowo wysokiej efektywności. Jednym ze sprawdzonych pomysłów na przekonanie potencjalnego zleceniodawcy do skorzystania usług przedsiębiorstwa, było wprowadzenie portfolio, w którym to zawarte były rekomendacje wystawione przez poprzednich klientów. Dzięki temu przyszli klienci mieli świadomość z kim „robią interesy”.
2. Przyjęcie zlecenia i przygotowania do produkcji
Następnie przed przyjęciem zlecenia i przekazaniem go do działu przygotowania produkcji, wspólnicy wraz z kierownikiem zmiany robi wstępną analizę opłacalności, oraz podpisują umowę. Następnie zlecenie jest analizowane przez dział przygotowania produkcji. Istnieją dwa rodzaje usług oferowanych przez przedsiębiorstwo ABE s.c.
W jednym z nich przedsiębiorstwo jest odpowiedzialne za cały proces produkcyjny. Klient życzy sobie kompletnej usługi przeszycia, na która składa się projektowanie, sporządzenie dokumentacji technicznej, zamówienie potrzebnych półproduktów, takich jak tkaniny, nici, dodatki krawieckie, opakowania jednostkowe i opakowania zbiorcze. Na podstawie dostarczonej przez zleceniodawcę zamówienia, które zawiera takie informacje jak: ilość modeli w zleceniu, ilość sztuk w każdym modelu, przeszyty pierwowzór, wzornik kolorów tkaniny, oraz opcjonalnie przygotowany wykrój, dokładne dane odnośnie wielkości modeli, oraz ogólne uwagi.
Dział przygotowania produkcji zamawia potrzebne półprodukty. W między czasie zostaje zaprojektowany proces technologiczny produkcji. Podczas tego procesu ustalane są normy czasu pracy na wykonanie poszczególnych operacji dla pracowników, przygotowane są szablony pod wykrój, ciąg produkcyjny, oraz rodzaj transportu potrzebny do przewozu wyrobu gotowego. Tak przygotowana dokumentacja techniczna jest przekazywana do działu produkcji.
3. Rzeczywista produkcja
Pierwszym działaniem, który dzieje się rzeczywiście w szwalni jest rozkrój zakupionej na potrzeby zlecania tkaniny. według wytycznych z dokumentacji, oraz przygotowanych wcześniej szablonów. Ten proces ma miejsce w krojowni. W zależności od zaawansowania technologicznego szwalni, proces ten może mieć charakter całkowicie zautomatyzowany, bądź też ręczny. Jeżeli zlecenie ma charakter stały, i poziom skomplikowania wykroju nie jest wysoki, wtedy w zupełności wystarcza park maszynowy, który firma posiada, tzn. krajarki taśmowe, pionowe, oraz tarczowe, stoły krojownicze, odkrawacze tkanin, i inne. W przypadku, w którym wymagana jest wysoka jakość produktu, albo przedsiębiorstwo ma do czynienia z dużymi partiami tkaniny do pocięcia, proces ten jest podzlecany firmom krojarskim, które zazwyczaj są wyposażone w specjalistyczny i dokładny sprzęt, taki jak lagowarski automatyczne, oraz komputerowe projektowanie i wykrój. Tak pocięta tkanina, w postaci gotowych wykrojów jest przekazywana do szwalni.
Tam następuje przeszycie tkaniny. Następnie gotowy wyrób przekazywany jest do prasowalni. Jeżeli wymaga tego zlecenie, wcześniej produkcja przechodzi przez pralnię, celem uzyskania wyższej jakości finalnego towaru. Taka sytuacja może mieć miejsce w przypadku produkcji ubrań dla niemowlaków, czy czapeczek dziecięcych, ze względu na wysokie wymagania zleceniodawcy odnośnie higieny.
W większości przypadków, po etapie prasowalni, produkt przekazywany jest do brakarni. Jest to kluczowe miejsce w każdej szwalni, ponieważ w głównej mierze o jakości wychodzącego z firmy produktu decyduje zgrany i skuteczny blok brakarski. Wskazuje on uchybienia w produkcie, takie jak krzywe, bądź nieodpowiednie ściegi, niezgodne z dokumentacja połączenia poszczególnych elementów wykroju, braki dodatków krawieckich, plamy, dziury w tkaninie i inne błędy, których konsekwencją może być nieprzyjęcie towaru przez odbiorcę, i przez to uszczerbek na renomie firmy. Do zadań brakarni należy zatwierdzony wyrób ometkować, oraz zapakować do opakowań jednostkowych i zbiorczych, wskazanych przez zleceniodawcę. Tak przygotowaną produkcję, wraz z dokumentacją wysyłkową, przekazuje się do magazynu wyrobów gotowych, w którym to czeka na odbiór bądź wysyłkę.
Drugi rodzaj usługi oferowany przez przedsiębiorstwo różni się od pierwszego stopniem zaangażowania firmy w proces wytwórczy. Produkcja odzieży w tym przypadku opiera się głównie na przygotowanej przez firmę zlecającą dokumentacji, łącznie z wykrojami i pierwowzorem, a zadaniem ABE s.c. jest przeszycie odzieży, czyli pomijane są częściowo niektóre działania z zakresu przygotowania produkcji, takie jak przygotowanie dokumentacji, zamówienie półproduktów i dodatków krawieckich.
Pobierz jako pdf:
Tekst pochodzi z pracy magisterskiej pt. „Pozyskiwanie funduszy strukturalnych dla małych i średnich przedsiębiorstw”. Wszystkie teksty podlegają ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim. Używanie ich w jakikolwiek sposób bez uprzedniego, pisemnego zezwolenia wydanego przez ABE s.c. Mariusz i Aleksander Jaworscy jest zabronione i może spowodować pociągnięcie do odpowiedzialności cywilnej i karnej w maksymalnym zakresie dopuszczalnym przez prawo. Jeżeli jesteś zainteresowany wykorzystaniem powyższego tekstu lub jego fragmentów, najpierw skontaktuj się z nami.
Typy produkcji
Typem organizacji produkcji (typem produkcji) nazywamy stopień specjalizacji poszczególnego stanowiska roboczego i związany z nim poziom stabilności związany z wykonywaniem wyznaczonych części i operacji procesu produkcyjnego. Typ produkcji wynika z częstotliwości przezbrajania stanowiska roboczego, odnosi się do konkretnego stanowiska roboczego, które stanowi decydujące ogniwo produkcyjne w strukturze podstawowego procesu wytwórczego.
Do określenia typu produkcji wykorzystywane są dwa mierniki: współczynnik liczby detalooperacji przypadających na stanowisko robocze (dla istniejących jednostek produkcyjnych)
\(k = \frac{\sum{dli}}{Ld}\)
k – współczynnik detalooperacji (liczy przezbrojeń) w badanej komórce produkcyjnej dli – liczba (suma) wykonywanych detalooperacji (przezbrojeń) w diagnozowanej komórce produkcyjnej Ld- liczba stanowisk roboczych w diagnozowanej komórce produkcyjnej
Zakresy współczynnika k wyznaczają poszczególne typy produkcji:
k=1t typ produkcji masowej
k=2÷10 typ produkcji wieloseryjnej
k=10÷20 produkcji średnioseryjnrj
k=20÷30 produkcji małoseryjnej
k >30 produkcji jednostkowej
współczynnik obciążenia stanowiska roboczego określoną detalooperacją (dla nowo projektowanych jednostek produkcyjnych)
\(\eta ij = \frac{Zgi}{Mgij} = \frac{Nni * tij}{Fj * \phi j}\)
ηij – współczynnik obciążenia j-tego stanowiska roboczego ij-tą detalooperacją Zgi – zadanie godzinowe i-tego detalu Mgij – możliwość godzinowa ij-tej detalooperacji Nni – program produkcyjny i-tego detalu Fj – fundusz czasu pracy j-tego stanowiska roboczego tij – pracochłonność jednostkowa (normatywna) ij-tej detalooperacji φj – planowany, korekcyjny współczynnik wykonania normy
Przy użyciu współczynnika ηij wyróżnia się następujące typy produkcji:
ηij = 1 typ produkcji masowej
ηij = 0,5÷0,2 typ produkcji wielkoseryjnej
ηij = 0,2÷0,05 typ produkcji średnioseryjnej
ηij = 0,05÷0,03 typ produkcji małoseryjnej
ηij < 0,03 typ produkcji jednostkowej Typy produkcji Ze względu na charakter organizacji procesu produkcyjnego wyróżnia się następujące typy produkcji: Produkcja jednostkowa (indywidualna) - jest produkcją pojedynczych wyrobów (niewielka ilość wyrobów) o najmniej stabilnym charakterze produkcji na stanowiskach roboczych i najniższym stopniu specjalizacji. Produkcja jednostkowa zapewnia produkuwanie różnorodnych produktów o niestabilnej nomenklaturze i ograniczonej konsumpcji. Najważniejsze cechy tego typu produkcji: zróżnicowane produkty, najczęściej niepowtarzające się, organizacja miejsca pracy zgodnie ze specjalizacją technologiczną; wykorzystanie uniwersalnego sprzętu i oprzyrządowania, duża ilość procesów ręcznego montażu i operacji wykańczania, przeważająca liczba wykwalifikowanych pracowników-uniwersałów biorących udział w procesie produkcyjnym; długi czas trwania cyklu produkcyjnego, znaczna ilość produkcji w toku; decentralizacja planowania operacyjnego oraz zarządzania produkcją, nieracjonalności zautomatyzowania procesów kontroli jakości produktów, niemożliwość stosowania metod statystycznych w zarządzaniu jakością produkcji; stosunkowo wysokie koszty pracy żywej. Różnorodnością produkcj jednostkowej jest indywidualna produkcja, na przykład, wytwarzanie części dla przemysłu kosmicznego. Seryjna produkcja obejmuje jednoczesne wytwarzanie wielu jednorodnych produktów powtarzane przez długi czas. W ramach serii jest rozumiane wydanie szeregu strukturalnie identycznych produktów wprowadzanych do partii produkcyjnych, jednocześnie lub kolejno, w sposób ciągły w zaplanowanym okresie.Produkcja seryjna charakteryzuje się tym, że liczba wytwarzanych jednorazowo wyrobów jest duża i tworzy tzw. partię lub serię. Jest ona: niepowtarzalna (jednorazowa) powtarzalna w okresie powtarzalności (okresy powtarzalności mogą być jednakowe, np.: co miesiąc lub co kwartał, albo zmienne, nieregularne np.może to być produkcja seryjna rytmiczna lub nierytmiczna) Najważniejsze cechy seryjnego procesu produkcyjnego: stabilność dość dużej nomenklatury podobnej produkcji, wytwarzanej w dużych ilościach, specjalizacja miejsc pracy do wykonywania kilku operacji stałych, częstotliwość produkcji produktów seriami, obróbka części partiami, przewaga specjalnego i specjalistycznego sprzętu i wyposażenia technicznego, obecność niewielkiej ilości ręcznego montażu i operacji wykańczania, przeważająca liczba pracowników o przeciętnej wiedzy; mały czas trwania cyklu produkcyjnego, centralizacja planowania operacyjnego oraz zarządzania produkcją, automatyzacja procesu kontroli jakości wytwarzanych produktów; stosowanie statystycznych metod kontroli jakości produkcji, ujednolicenie wzorów części i produktów; typowanie procesów technologicznych i oprzyrządowania. Przykładem produkcji seryjnej mogą być zakłady produkcyjne samolotów i fabryki silników. W zależności od ilości wytwarzanych produktów w szeregu wyróżnia się małoseryjną, średnioseryjną oraz wielkoseryjną produkcję. W zależności od liczby sztuk wyrobu, wykonywanych jednorazowo w serii, rozróżnia się produkcję: małoseryjną (wykonuje się od 25 do 50, a czasami nawet 100 części i operacji;produkcje są niewielkie, czas obróbki wynosi do kilku godzin, a niektóre operacje mogą się nawet nie powtarzać cyklicznie) średnioseryjną (wykonuje od 5 do 25 części i operacji w okrasie powtarzalności) wielkoseryjną (wykonuje od 2 do 5, a niekiedy do 10 części i operacji przy bardzo podobnych obrabianych częściach i operacjach w okresie powtarzalności) Produkcja masowa polega na długotrwałym wytwarzaniu wyrobów w jednym lub kilku zbliżonych do siebie wariantach o najwyższym stopniu specjalizacji dający największą stabilność produkcji. Jej zasadniczą cechą jest niezmienne obciążenie stanowisk roboczych tą samą pracą przez dłuższy czas np. sezon, rok, kilka lat.Masowa produkcja charakteryzuje się ciągłością i stosunkowo długim okresem wytwarzania ograniczonej liczby produktów w jednolitych dużych ilościach. Do przedsiębiorstw z produkcją masową mogą być przypisane, na przykład fabryki samochodów, ciągników i maszyn rolniczych. Masowa produkcja - najwyższa forma specjalizacji produkcji, co pozwala firmie skupić się na kwestii jednego lub więcej typów i rozmiarów podobnych produktów. W tym typie organizacji produkcji różne produkty są produkowane w tym samym czasie i z reguły, w sposób ciągły. Warunkiem niezbędnym do produkcji masowej jest wysoki stopień standaryzacji i ujednolicenia przy konstrukcji części. Produkcja masowa posiada następne osobliwości: wytwarzanie niewielkiej liczby produktów w ogromnych ilościach, specjalizacja miejsca pracy do realizacji, zwykle jednej stałej operacji; lokalizacja miejsc pracy w kolejności operacji, duża waga specjalnego i specjalistycznego sprzętu oraz wyposażenia technicznego, wysoki procent zmechanizowanych i zautomatyzowanych procesów, gwałtowny spadek ilości prac wykończeniowych; zatrudnienie niskowykwalifikowanych pracowników wykonyjących wyznaczoną dla każdego z nich, jedną operację, minimalny czas trwania cyklu produkcyjnego, w porównaniu do seryjnej produkcji, centralizacja zarządzania i planowania produkcji, wprowadzenie zautomatyzowanych systemów zarządzania przedsiębiorstwem. Bibliografia M.Brzeziński "Organizacja i sterowanie produkcją"; PLACET, Warszawa 2002 Gawlik J., Plichta J., Świć A.; 2013, "Procesy produkcyjne"; Wydawnictwo: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Rogowski A.; 2010, "Podstawy Organizacji i Zarządzania Produkcją w Przedsiębiorstwie"; Wydawnictwo: CeDeWu Sp.z o.o., Brzeziński M.; 2013, "Organizacja produkcji w przedsiębiorstwie"; Wudawnictwo: Difin, Gornowicz M., Romaniuk K., Szczubełek G.; 2014, Ekonomika produkcji, [w:] 2.2. Typy, formy i odmiany organizacji produkcji ;Wydawnictwo: EXPOL, ;Wydawnictwo: EXPOL, Anil Kumar S., Suresh N., Production and operation management, [w:] 1.4 Production System ; Wydawnictwo: New age international publishers, ; Wydawnictwo: New age international publishers, Panicker Vinay V.; Production management, [w:] 4.5. Classification of production system Autor: Magdalena Litwińska, Małgorzata Miernik, Kyrylo (Cyryl) Chabanivskyi
키워드에 대한 정보 systemy organizacji produkcji odzieży
다음은 Bing에서 systemy organizacji produkcji odzieży 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Nasz dzień pracy w Amazon. Jak wygląda przygotowanie tysięcy przesyłek dziennie?
- amazon
- szczecin
Nasz #dzień #pracy #w #Amazon. #Jak #wygląda #przygotowanie #tysięcy #przesyłek #dziennie?
YouTube에서 systemy organizacji produkcji odzieży 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Nasz dzień pracy w Amazon. Jak wygląda przygotowanie tysięcy przesyłek dziennie? | systemy organizacji produkcji odzieży, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
