당신은 주제를 찾고 있습니까 “szkoła montessori wady i zalety – Szkoła Montessori vs tradycyjna“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Lekcja Montessori 이(가) 작성한 기사에는 조회수 6,716회 및 좋아요 142개 개의 좋아요가 있습니다.
szkoła montessori wady i zalety 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Szkoła Montessori vs tradycyjna – szkoła montessori wady i zalety 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Tym razem kilka interesujących informacji o szkole Montessori w porównaniu ze szkołą tradycyjną.
Zapraszam na stronę:
https://lekcjamontessori.pl/
muzyka: www.bensound.com
zdjęcia: https://unsplash.com/@evieshaffer
szkoła montessori wady i zalety 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Na czym polega metoda Montessori? Wady i zalety
Sprawdź, na czym polega metoda Montessori, jakie są jej wady i zalety oraz zdecyduj, czy warto posłać dziecko do szkoły montessoriańskiej.
Source: policealna.gowork.pl
Date Published: 10/9/2021
View: 1487
Metoda Montessori: zasady, wady i zalety, koszt przedszkola …
Ile kosztuje szkoła? Metoda Marii Montessori jest opozycją do tradycyjnego modelu edukacji – stawia bowiem na kształtowanie umiejętności dziecka …
Source: mamusiowo.pl
Date Published: 11/27/2021
View: 3993
Wady i zalety metody Montessori – dzieciofaza.pl
System ten jak każdy inny niesie ze sobą wiele pozytywnych aspektów, ale również obawy i zagrożenia. Metoda Montessori w szkołach i …
Source: dzieciofaza.pl
Date Published: 5/11/2021
View: 7567
“Montessori? Jestem na NIE” – nebule.pl
Czy nie będzie zbyt odizolowane od reszty dzieci gdy zetknie się z “normalną” szkołą?” Pedagogika Marii Montessori jest dostosowana do każdego dziecka. Została …
Source: www.nebule.pl
Date Published: 6/18/2021
View: 9600
Zalety szkół Montessori – OurKids.net
Szkoły i przedszkola Montessori cieszą się uznaniem od dziesięcioleci. Omawiamy liczne zalety edukacji Montessori. Warto zapoznać się z nimi bliżej.
Source: www.ourkids.net
Date Published: 11/17/2022
View: 5481
Metoda Montessori w pigułce: na czym polega i jakie ma wady …
Metoda Montessori w pigułce: na czym polega i jakie ma wady i zalety? Marzec 22, 2021 | Wyświetleń: 3124 | Kategorie: Blog, Nauka i szkoła. Dziś na naszym …
Source: zabawkaiwyprawka.pl
Date Published: 11/20/2021
View: 2003
Montessori – zalety i wady – Poradzimy24.pl
Przedszkola i szkoły prowadzące zajęcia zgodnie z naukami Montessori cieszą się coraz większą popularnością. Jakie są zalety i wady edukacji …
Source: poradzimy24.pl
Date Published: 7/6/2021
View: 8972
Wady i zalety metody Montessori w wychowaniu dzieci
Zadaniem szkoły i placówki jest jedynie pobudzanie aktywności dziecka, jego twórczej ekspresji, zindywualizowanie nauczania oraz stosowanie …
Source: gazetaobywatelska.com
Date Published: 1/27/2021
View: 921
Metoda Montessori budzi kontrowersje. Dlaczego?
Jeśli wpływają na nauczyciela skargi – zazwyczaj kończy swoją misję w przedszkolu lub szkole. ➡ Zalet jest o wiele więcej! Nie mniej jednak …
Source: rodzicedzieci.pl
Date Published: 11/16/2021
View: 6962
PEDAGOGIKA MARII MONTESSORI
Maria Montessori urodziła się 31.08.1870 r. we Włoszech … przedszkole we Włoszech. Pomagała dzieciom upośledzonym … Zalety pedagogiki montessoriańskiej.
Source: www.sdmo.edu.pl
Date Published: 5/3/2022
View: 7719
주제와 관련된 이미지 szkoła montessori wady i zalety
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Szkoła Montessori vs tradycyjna. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 szkoła montessori wady i zalety
- Author: Lekcja Montessori
- Views: 조회수 6,716회
- Likes: 좋아요 142개
- Date Published: 2019. 9. 1.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=iACMEgmwB3A
Metoda Montessori: zasady, wady i zalety, koszt przedszkola/szkoły
Metoda Marii Montessori jest opozycją do tradycyjnego modelu edukacji – stawia bowiem na kształtowanie umiejętności dziecka według tego, jaki jest jego indywidualny rytm rozwoju. Jak w teorii, a jak w praktyce wygląda metoda Montessori?
Kim była twórczyni metody Montessori?
Maria Montessori była pedagogiem, lekarzem oraz naukowcem. Urodziła się w 1870 roku – w czasach, gdy jako kobieta musiała o wiele rzeczy zawalczyć: wykazywać się np. determinacją, aby studiować medycynę (ukończyła te studia jako jedna z pierwszych kobiet we Włoszech!). Ponadto pracowała w szpitalu psychiatrycznym, w którym leczono dzieci upośledzone umysłowo. I to właśnie w tej pracy widzimy początki metody Montessori: kobieta zauważyła, że w dzieciach przebywających w szpitalu, drzemie duży pęd do wiedzy – starała się wówczas mocno je w tym wspierać. Dostrzegła wówczas zależność rozwoju umysłowego od zdolności manualnych. Zaczęła przeglądać badania różnych lekarzy oraz opracowała własne pomoce edukacyjne. Szybko okazało się, że dzieci zrobiły bardzo duże postępy w rozwoju. Niedługo potem w Rzymie otwarto Dom Dzieci, który był dedykowany zaniedbanym dzieciom z biednej dzielnicy, a kierowanie nim powierzono Marii Montesorri (dzieci były w wieku od 3 do 6 lat) – i to właśnie tutaj kobieta rozwinęła skrzydła. Pierwszym jej krokiem było zamówienie mebli odpowiednich do wzrostu dzieci. Przyniosła także wykonane przez siebie pomoce edukacyjne. Zdobywając doświadczenie w Domu Dzieci, opracowała metodę, która dzisiaj nazywana jest pedagogiką Montessori lub metodą Montessori. Jej działania bardzo szybko zaczęły przynosić efekty. Dzieci rozwijały się ponadprzeciętnie i osiągały świetne wyniki. Co więcej, zmiany poczynione w przedszkolu zaczęły był widoczne w całej dzielnicy: mieszkańcy zaczęli dbać o czystość i porządek. Podopieczni Marii stali się zatem motorem do zmiany, motywując do niej także swoich rodziców.
Maria Montessori
Wkrótce o Domu Dzieci zrobiło się głośno, nie tylko we Włoszech. Maria chętnie dzieliła się swoją wiedzą z dziennikarzami i pedagogami. Prowadziła w późniejszym czasie liczne konferencje, pisała książki, pomagała zakładać nowe placówki bazujące na jej pedagogice.
Jak widać, historia Marii Montessori jest niezwykle ciekawa, wręcz fascynująca. Z tego powodu Montessori zaliczana jest dziś do reformatorów edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej.
Koncepcja rozwoju dziecka wg pedagogiki Marii Montessori
W pedagogice Marii Montessori dziecko traktowane jest jako indywidualna jednostka, która dąży do uzyskania niezależności od dorosłych, poprzez m.in. aktywność oraz samodzielne działanie. Podstawą do rozwoju dziecka i wychowania, jest jego aktywność. Nikt – wg tej metody – nie jest w stanie wyręczyć dziecka w rozwoju – musi ono samo kształtować swoją osobowość. Rozwój dziecka przebiega według indywidualnego planu rozwoju – jest on inny dla każdego człowieka i nie należy tworzyć jednego, utrwalonego systemu wychowawczo-dydaktycznego dla dziecka, nie biorąc pod uwagi jego indywidualnego rozwoju. Zatem pomoc wychowawcza musi być dostosowana do dziecka. Najważniejsza jest tutaj zasada: daj dziecku czas i uszanuj prawa rozwojowe. Według Montessori wychowanie to udzielanie dziecku pomocy i wspieranie jego indywidualnego rozwoju na wszystkich obszarach: emocjonalnym, duchowym, psychofizycznym czy umysłowym. Celem jest doprowadzenie dziecka do samodzielności, odpowiedzialności za siebie i świat, a także uzyskanie niezależności od dorosłych.
Maria Montessori wyróżniła kilka faz rozwoju dziecka:
Faza odkrywcy – rozpoczyna się ona w momencie urodzenia i trwa do ok. 6. roku życia. Dziecko eksploruje wówczas otaczający je świat, zadaje pytania, naśladuje dorosłych, jest wrażliwe na język (zarówno mówiony, jak i pisany), na naukę oraz rozwija umiejętności poznawcze. Maria Montessori nazywa ten etap „najbardziej chłonnym”.
Faza świadomego poznawania świata – trwa od ok. 6. do 12. roku życia. Dziecko w tym okresie poznaje otoczenie w sposób bardziej świadomy. Zaczyna chętniej współpracować z rówieśnikami. Dochodzi do rozwoju jego wyobraźni oraz myślenia abstrakcyjnego.
Faza odnajdywania siebie w społeczeństwie – trwa od 12. do 18. roku życia. Dziecko (nastolatek) w tym okresie zaczyna poszukiwać swojej tożsamości. Próbuje znaleźć swoje miejsce w społeczeństwie. Szuka także autorytetu, na którym będzie mógł się wzorować.
Faza współtworzenia świata – następuje po 18. roku życia. Człowiek w tym okresie zyskuje stabilność. Jest aktywnie zaangażowany w pracę nad sobą, nad swoim charakterem. Rośnie również potrzeba współpracy z mentorem.
Jakie są zasady Montessori?
Dzieci wychowywane w duchu edukacji Marii Montessori poznają świat poprzez wszystkie pięć zmysłów – a nie tylko przez obserwowanie, słuchanie czy czytanie, jak ma to miejsce w tradycyjnej edukacji. Uczą się tego, na co aktualnie mają ochotę – zdobywanie wiedzy przynosi im więc satysfakcję. Nauczyciel staje się obserwatorem: szanuje on wybory dziecka, nie narzuca mu działań. Dopasowuje tok nauczania do możliwości dziecka oraz jego zainteresowań. Szkoła Montessori wyklucza rywalizację między dziećmi i zakłada podejście bez systemu kar i nagród. Inne zasady pedagogiki Montessori to:
samodzielność – nauczyciel wspiera dziecko wtedy, gdy jest to konieczne, ale uczniowie mają dużą swobodę wyboru miejsca, czasu oraz rodzaju wykonywanej pracy;
brak kar i nagród – to jedno z podstawowych założeń pedagogiki Marii Montessori – dzięki temu dzieci uczą się chętniej, ponieważ nie odczuwają przymusu;
nauczyciel-mentor – nauczyciel ma wspierać ucznia, nie ganić go, nie oceniać, ani nie pospieszać;
indywidualnie dostosowane tempo nauczania – każde dziecko jest inne, więc wg metody Montessori uczeń pracuje we własnym tempie i uczy się tego, co go aktualnie interesuje;
lekcja ciszy – ta zasada ma ułatwić dziecku koncentrację i skupienie się, a także uzyskanie wewnętrznego spokoju – dzięki lekcji ciszy praca uczniów jest efektywniejsza i lepiej przyswajają oni wiedzę;
stopniowanie trudności – polega na nauce zagadnień w kolejności od najłatwiejszych, do najtrudniejszych;
porządek – zasada ta polega na uczeniu dzieci utrzymywania porządku w otoczeniu.
Ponadto podstawy pedagogiczne systemu Montessori opierają się na koncepcji przygotowanego otoczenia, a także na koncepcji pośredniej roli dorosłego – ma on być towarzyszem dziecka w rozwoju. Zadaniem osoby dorosłej – nauczyciela lub rodzica – jest takie przygotowanie otoczenia w domu/przedszkolu/szkole, aby służyło ono rozwojowi dziecka. Otoczenie musi dostarczać bodźców i impulsów, które odpowiadają wrażliwym fazom rozwoju oraz umożliwiają częstą polaryzację uwagi.
Otoczenie zgodne z koncepcją Montessori
Wygląd klasy w szkole Montessori. Źródło: Gazeta Wyborcza
Jak powinno wyglądać otoczenie zgodne z koncepcją Montessori? Powinno być ono bogate, odpowiednio zorganizowane, a także dostosowane do samego dziecka – aby mogło ono dokonywać własnego rozwoju i aktywności. Wyróżnia się 3 aspekty przygotowanego otoczenia: materialny, dynamiczny oraz społeczny.
1. Aspekt materialny Montessori
Aspekt materialny otoczenia to np. budynek, funkcjonalne pomieszczenia, estetyczne i jasne kolory ścian, duże okna, taras łączący salę z ogrodem, odpowiednie wyposażenie (niskie regały, otwarte półki), łatwy dostęp do wody, materiały rozwojowe w zasięgu wzroku oraz ręki dziecka. Materiały rozwojowe to:
materiał do ćwiczeń praktycznego życia,
materiał sensoryczny,
językowy,
matematyczny
oraz materiał do poznawania środowiska przyrodniczo-społecznego).
Ponadto materiał Montessori spełnia ważne z punktu widzenia pracy dziecka zasady, takie jak:
zasada estetyki – materiał powinien być atrakcyjny, zapraszać do skorzystania, przyciągać uwagę (np. kolorem, kształtem), absorbować,
izolacja jednej trudności – materiał powinien ukazywać jeden problem do rozwiązania i mieć przejrzystą budowę; nic nie powinno dziecka rozpraszać, a słowa powinny być ograniczone do minimum (dziecko uczy się przez doświadczenie),
kontrola błędów – materiał jest tak skonstruowany, że dziecko samo będzie umiało dostrzec popełniony błąd i go skorygować, co umożliwia samodzielną pracę i uniezależnia dziecko od oceny dorosłego,
ograniczenie materiału – materiał powinien występować w pojedynczych egzemplarzach, co ma dwie podstawy: nic nie występuje we wszechświecie identycznie (nie ma dwóch jednakowych rzeczy) oraz ograniczenie materiały powoduje naukę respektowania potrzeb innych, ustępowanie koledze itd.,
stopniowanie trudności – cały materiał jest ze sobą powiązany i stanowi całość – przechodzenie od jednego materiału do coraz bardziej abstrakcyjnego to naturalne stopniowanie trudności; praca z jednym materiałem przygotowuje dziecko do nauki wiedzy zawartej w kolejnym.
Materiał rozwojowy pełni wiele funkcji. Ma rozwijać zdolności percepcyjne, sensoryczne, umysłowe. Wspomagać rozumienie pojęć, wspierać zdobywanie wiedzy. Uczyć dziecko porządkować i klasyfikować zdobywane doświadczenia. Diagnozować zaburzenia i trudności.
2. Aspekt społeczny Montessori
Aspekt społeczny to szczególnie zróżnicowana pod względem wieku gruba dzieci, która ma przypominać naturalną grupę – rodzinę wielodzietną. Dzięki temu dzieci mogą przyjmować różne role społeczne: młodsze dzieci uczą się od starszych, z kolei starsze opiekują się i pomagają młodszym. Taki układ wzbudza wzajemny szacunek i respektowanie potrzeb innych ludzi. Nawiązują się ponadto silne relacje.
W przygotowaniu otoczenia pod względem społecznym, istotny jest również nauczyciel – to on powinien być twórcą i organizatorem grupy, troszczyć się o ład, porządek, estetykę materiałów i pomagać dzieciom w rozwoju czy aktywnościach. Powinien być wnikliwym obserwatorem i podążać za dzieckiem. Osobę taką powinna cechować miłość oraz szacunek do dzieci, a także cierpliwość.
3. Aspekt dynamiczny Montessori
Aspekt dynamiczny to przede wszystkim następujące zasady pedagogiczne oraz formy pracy:
zasada indywidualizacji – zasadzie tej służy m.in. zróżnicowana wiekowo grupa dzieci oraz obserwacja dzieci, aby móc określać aktualne umiejętności czy zainteresowania i uzdolnienia,
zasada samodzielności – tej zasadzie sprzyja dostępność wszystkich materiałów, samodzielne rozwiązywanie zadania bez naśladowania innych, izolacja trudności oraz stopniowanie trudności w materiale, kontrola błędów w materiale (uniezależnia to od dorosłych i buduje poczucie wiary w siebie),
zasada swobody oraz wolności w podejmowanym działaniu – swobodny wybór materiału rozwojowego, swobodny wybór rodzaju aktywności czy miejsca, swobodny wybór czasu. Taka swoboda uczy dziecko decydowania, odpowiedzialności, organizacji oraz planowania pracy. Dziecko uczy się respektować także wolność i prawo do swobody innych dzieci czy nauczyciela. Ponadto brak stosowania rywalizacji, tradycyjnego oceniania, nagród czy kar, uczy dziecko radości z wykonywanej pracy; dzieci same wykonują także szereg czynności, takich jak mycie, ubieranie się, jedzenie, sprzątanie po sobie,
zasad ograniczenia – sprzyja jej ograniczenie miejsca pracy (jeden materiał na stoliku), materiały w jednym egzemplarzu (dziecko uczy się cierpliwości), ograniczenie dostępu do nauczyciela,
zasada porządku i ładu – utrzymywanie sali w porządku, wszystko ma swoje miejsce, porządek występuje też w budowie materiału; dziecko pracuje tylko z jednym materiałem; porządek zewnętrzny buduje porządek wewnętrzny.
Przedszkole i szkoła Montessori – jak funkcjonują takie placówki?
Przedszkole Montessori przyjmuje założenia pedagogiki Montessori – daje dzieciom przestrzeń do rozwojowej zabawy i do nauki. Wszystkie meble są na wysokości dziecka, a przedmioty – w zasięgu jego ręki – co daje poczucie samodzielności, gdyż dziecko nie musi nikogo prosić o podanie danej rzeczy. Zwykle sale są podzielone na 6 stref: każda z nich służy rozwijaniu w dziecku innych umiejętności. Strefy te dotyczą życia codziennego, matematyki, języka, kultury i sztuki, nauki i przyrody oraz sensoryki. Pedagogika Montessori stosowana w przedszkolu pomija tradycyjne zabawki, takie jak np. misie, lalki, kolorowanki. Na sali znajdują się natomiast przedmioty domowego użytku, które wspierają ćwiczenie zdolności manualnych czy umiejętność organizacji pracy. Poza tym znajdują się tam materiały rozwojowe – o których piszę w dalszej części w artykułu. Uczą one logicznego myślenia i skupienia.
W przedszkolu i szkole Montessori stosuje się zabawki z naturalnych materiałów
Jeśli chodzi o szkołę Montessori, znajdują się tam tylko tablice i ławki oraz przedmioty umożliwiające wykonywanie eksperymentów czy zadań kreatywnych. W placówce Montessori już 6-letnie dzieci prowadzą samodzielnie różne projekty, organizują wycieczki terenowe czy wystawy swoich prac. Ponadto stawia się na wystąpienia publiczne, aby łagodzić w dzieciach w sposób łagodny strach przed nimi (np. organizując występu artystyczne). Nauczyciel Montessori jest obserwatorem: szanuje on wybory oraz indywidualne tempo rozwoju dziecka. Musi on dopasować tok nauczania w taki sposób, by był on zgodny z możliwościami i zainteresowaniami ucznia. Dziecko nie jest ponadto oceniane, nie stosuje się też kar i nagród. Z drugiej strony niepowodzenia nie są pomijane – wraz z nimi pojawia się komunikat, że następnym razem dziecko na pewno wykona dane zadanie lepiej.
Szkoła Montessori a tradycyjna – jakie są różnice?
Szkoła w duchu Montessori jest zdecydowanie inna od szkoły tradycyjnej: widać to już po samym wyglądzie klas. Panuje w nich wzorcowy porządek, a każdy przedmiot ma swoje miejsce. Dziecko dzięki temu buduje ład wewnętrzny, poprzez przebywanie w uporządkowanym otoczeniu. Uczniowie mają dostęp do materiałów dydaktycznych, które powstają na bieżąco przed nauczycieli – na podstawie wnikliwej obserwacji dzieci. Pomoce dydaktycznej obejmują wiele dziedzin i odpowiadają zarówno programowi nauczania, jak i go rozszerzają. Ponadto w szkole Montessori znajdują się przedmioty codziennego użytku, np. narzędzia do pracy w ogrodzie, przybory do sprzątania, kuchenka czy lodówka – w ten sposób bardzo często są wyposażone przedszkola w Norwegii. Każdy przedmiot występuje tylko w jednym egzemplarzu, aby dziecko uczyło się dzielenia z innymi i cierpliwości.
Inne ważne cechy szkoły Montessori, które odróżniają ją od tradycyjnej szkoły to:
brak podręczników czy zeszytów ćwiczeń,
klasy nie są podzielone ze względu na wiek – w niektórych jest nawet 3-letnia różnica wieku,
brak prac domowych (w domu dziecko powinno mieć czas na zabawę, a w szkole – uczyć się),
brak kar i nagród oraz ocen czy sprawdzianów,
brak 45-minutowych lekcji i przerw.
Czy można wdrożyć metodę Montessori w domu?
Montessori coraz częściej jest wdrażania w środowisku domowym – już od pierwszych miesięcy życia dziecka, rodzice dbają o to, aby otaczały go typowe pomoce montessoriańskie, np. kocyki sensoryczne czy zabawki wykonane z naturalnych materiałów.
Niska lodówka w domu Montessori. Źródło: Pinterest
Zastosowanie metody Montessori w domu może być trudne, gdyż wymaga zaangażowania wszystkich domowników. Pomocy można szukać w specjalistycznych podręcznikach Montessori. Wskazują one m.in., aby w otoczeniu zadbać o niskie meble, przechowywać przedmioty codziennego użytku w zasięgu wzroku i ręki dziecka, a także angażować dziecko w obowiązki domowe – w miarę jego możliwości.
Czy dziecko wychowywane w duchu Montessori będzie „niegrzeczne”?
Wszystko wygląda pięknie: dajemy dziecku wolność, swobodę w wyborach, dostosowujemy wszystko do jego aktualnych potrzeb i tempa rozwoju. Nie stosujemy kar i nagród, tworzymy atmosferę bliskości i zaufania, gdzie nie trzeba się bać. Jednak wielu rodziców zastanawia się, czy dziecko wychowywane w taki sposób będzie „rozpieszczone”? Jak to, dziecko ma dyktować, co mamy teraz robić? Mamy mu pozwolić na wszystko? Na to pytanie trafnie odpowiada dr Agnieszka Guzik w wywiadzie dla Interii:
„Montessori dużo pisała o dyscyplinie. Mówiła, że jest ona drugą stroną medalu wolności. Wolność to nie swawola. My dorośli mamy pomagać dzieciom wyzwolić tę wewnętrzną dyscyplinę. Myślenie o tym, że ja nie pójdę i nie szturchnę kolegi, tylko dlatego, że pani na mnie nie patrzy i dostanę dwóję – tylko: nie zrobię tego, bo wiem, że to jest złe.”
Zabawki i pomoce edukacyjne w Montessori
Materiał montessoriański jest podzielony, jak w poniższej tabeli. Poniższe zabawki oraz pomoce edukacyjne wspierają rozwój dziecka na każdym etapie i w każdej aktywności.
Montessori – zabawki, pomoce naukowe, materiał rozwojowy
Pomoce stosowane są zarówno przez szkoły, jak i przedszkola. Można również zastosować je w domu. To zwykle przedmioty służące do zabawy – która jednak stanowi jednocześnie pracę nad poznawaniem świata wszelkimi zmysłami. Przedmioty są jasne, starannie wykonane i bezpieczne. Zabawki Montessori pomagają przyspieszyć rozwój dziecka przez wzbudzanie jego ciekawości, naukę samodzielności, kształtowanie wyobraźni, myślenia abstrakcyjnego oraz logicznego. To często maty, drewniane klocki czy puzzle. Materiały te powinny jednak spełniać takie warunki, jak:
być dobrej jakości,
być wykonane z naturalnych tworzyw,
odzwierciedlać rzeczywistość.
Zabawki Montessori nie są zatem fikcją. Dla przykładu, zabawka przedstawiająca krowę jest czarno-biała, a nie różowa, a warzywa są – warzywami – nie maskotkami z oczami. Zasady Montessori odrzucają wielokolorowe zabawki o nieokreślonych kształtach, wykonane z plastiku. Odrzuca się ponadto elektroniczne gadżety.
Metoda Montessori w punktach – na czym polega?
Chłonny umysł – dziecko do 6. roku życia poznaje intensywnie świat wszystkimi zmysłami, wręcz „chłonie” wszystko, niczym gąbka. To okres, gdy uczenie się przebiega najszybciej, bez wysiłku – już nigdy tak nie będzie w późniejszym życiu. W życiu dziecka występują okresy szczególnej wrażliwości – w ich trakcie dziecko jest sfokusowane na zdobywaniu nowych umiejętności i wtedy interesuje się związanymi z nimi aktywnościami. Gdy dana umiejętność zostanie przez niego opanowana, okres wrażliwości mija. Szczególne skupienie uwagi na jednej czynności – dziecko potrafi dużo czasu spędzić na jednej czynności i wielokrotnie ja powtarzać. Uczy się wtedy najszybciej i samodzielnie dokonuje odkryć. Nie powinno się mu w tym przeszkadzać. Wolność i swoboda w rozwoju – to dziecko decyduje, jakie umiejętności będzie ćwiczyć w danym czasie czy jakie aktywności będzie podejmować. Rozwija się bowiem we własnym tempie – nie wolno nam nic mu narzucać, tylko pozwolić na swobodę w wyborze zabaw czy ćwiczeń. Nauka samodzielności – pomagaj dziecku zrobić coś samodzielnie, wspieraj go, ale nie wyręczaj – niech samo uczy się ważnych, codziennych czynności, nawet jeśli próby ich wykonywania są niezgrabne i trwają długo. Dobrze przygotowane otoczenie – wspierające rozwój dziecka, czyli przedmioty wspomagające rozwój na wyciągnięcie ręki, niskie meble, wszystko uporządkowane, wszystko w jednym egzemplarzu, zabawki wykonane z naturalnych materiałów, zabawki służące rozwojowi i odzwierciedlające rzeczywistość, jasne i przyjazne kolory. Pomoce edukacyjne Montessori – powinny być tak skonstruowane, aby skupiały się na jednej umiejętności (aby dziecko nie rozpraszała wielość funkcji). Na przykład klocki powinny być w jednym kolorze, jeśli mamy je układać według wielkości – aby dziecko skupiło się na rozmiarze. Stopniowanie trudności – jedno zadanie przygotowuje dziecko do kolejnego, i nieco większym stopniu trudności. Angażowanie dziecka w prace domowe – uczy to samodzielności i odpowiedzialności. Wychowanie bez kar i nagród – aby motywacja dziecka płynęła w jego wnętrza, a nie wynikała z zewnętrznych pochwał czy strachu przed karą. Pozwólmy dziecku pracować samodzielnie i swobodnie dobierać aktywności – pod wpływem wewnętrznej motywacji będzie efektywnie pracować, a nagrodą będzie dla niego obserwowanie efektów.
Jakie są wady i zalety metody Montessori?
Na sam koniec postaram się podsumować wady i zalety metody Montessori. Zacznijmy od zalet. Montessori bazuje na możliwości angażującej nauki i szacunku dla indywidualności każdego dziecka. Dzięki temu dzieci uczą się chętniej, gdyż nie ciąży nad nimi widmo oceny czy kary. Nie potrzebują one zewnętrznej motywacji w postaci nagrody – motywacja płynie z wnętrza i jest silna. Uczniowie dzięki tej metodzie unikają niepotrzebnego stresu czy krytyki. Ponadto edukacja w duchu Montessori nastawiona jest na rozwijanie talentów, pasji, uczenie samodzielności, szacunku do innych czy odpowiedzialności. Dziecko lepiej opanowuje wiele umiejętności, łatwiej koncentruje się na jednej aktywności, uczy się zasad panujących w grupie, dzieli się z innymi i jest cierpliwe. Posłuszeństwo wynika w tym schemacie nie z przymusu ze strony dorosłych, ale z samokontroli (więcej na temat samokontroli i Self-Reg pisałam w innym artykule – zapraszam do lektury).
Metoda Montessori nie jest jednak pozbawiona wad. Jej przeciwnicy zauważają, że dzieci wychowane w jej duchu mogą mieć problem w przyszłości z akceptacją zasad panujących na kolejnych etapach edukacji. Dla przykładu, dziecko, które uczęszczało do przedszkola Montessori czy szkoły, w liceum lub na studiach oraz w pracy zawodowej niestety zderza się z inną rzeczywistością, która jest pełna pośpiechu, krytyki, ocen czy stresu. Takie elementy mogą być dla wielu dzieci montessoriańskich barierą nie do przeskoczenia. Jednakże amerykańscy naukowcy postanowili zbadać, czy absolwenci przedszkoli i szkół Montessori rzeczywiście mają większe problemy z przystosowaniem się w innych placówkach. Okazało się, że nie stwierdzono żadnych problemów z nauką, a problemy z adaptacją były krótkotrwałe. Badacze stwierdzili, że taka sytuacja wynikała z wysoko rozwiniętych umiejętności społecznych dzieci montessoriańskich. Źródło badań podaję w bibliografii.
Niepokój budzi także kwestia bezpieczeństwa w placówkach, ponieważ dzieci korzystają z prawdziwych sprzętów czy narzędzi (np. widelców czy kuchenek). Kolejna wada według przeciwników Montessori, to podejrzenie, że dzieci wychowywane w tym duchu wyrosną na rozkapryszone i roszczeniowe osoby, ze względu na zbyt dużą swobodę. Tę kwestię jednak już wyjaśniłam wyżej, wspominając, że Maria Montessori kładzie duży nacisk na dyscyplinę, a swoboda nie oznacza przywalania na swawolę.
Ile kosztuje przedszkole lub szkoła Montessori?
Zapisanie dziecka do przedszkola lub szkoły Montessori nie należy do najtańszych. W dużych miastach za wpisowe trzeba zapłacić od 500 do nawet 1700 zł, a za każdy semestr dodatkowo od 700 do 1800 zł. Placówki Montessori nie są ponadto dostępne we wszystkich miastach.
Bibliografia
Wady i zalety metody Montessori
Metoda Montessori to system wychowawczy, który obecnie jest znany na całym świecie. Metoda ta stawia nacisk na samodzielność dziecka i wykorzystywanie jego możliwości indywidualnego rozwoju. System ten jak każdy inny niesie ze sobą wiele pozytywnych aspektów, ale również obawy i zagrożenia.
Metoda Montessori w szkołach i przedszkolach
W szkołach i przedszkolach, w których stosuje się tę metodę nauczyciele oraz opiekunowie powierzają dzieciom wyłącznie te zadania, które dostosowane są do ich fazy rozwojowej. Natomiast otoczenie jest przygotowywane tak, aby w pełni sprzyjało wykonywanym przez dzieci zadaniom i wspomagało ich rozwój. Jakie są jednak wady i zalety metody Montessori?
Popularność metody Montessori wzrosła po porównaniu wyników dzieci, które uczyły się w tym systemie do wyników dzieci uczących się w sposób tradycyjny. Dzieci montessoriańskie osiągały lepsze wyniki w obszarze rozwoju intelektualnego, ale co ciekawe również w środowisku pozaszkolnym. W przedszkolach oraz szkołach stosujących system Montessori nauczyciele i opiekunowie powierzają dzieciom do wykonania jedynie te zadania, do których są one gotowe. Równocześnie środowisko, w którym dzieci te przebywają, ma w pełni sprzyjać wykonywaniu zadań oraz wspomagać ich rozwój.
Dzieci montessoriańskie są bardziej spragnione wiedzy same z siebie, a nie z przymusu edukacyjnego. Dzięki temu ich wyniki w nauce są zdecydowanie lepsze.
Zalety metody Montessori
Jeśli chodzi o wady i zalety opisywanej metody warto podkreślić, że Metoda Montessori wspiera indywidualność dziecka. Uczniowie w placówkach, które stosują ten system nie są „szarą masą” czy numerkiem w dzienniku. Rozwijają się w sposób odpowiedni dla siebie, dzięki czemu mogą osiągać szczyty swoich możliwości rozwojowych.
Nie ma tradycyjnych lekcji, dzieci zajmują się zadaniami samodzielnie lub w małych grupkach. W końcu nikt z nas raczej nie wspomina miło, gdy musiał nudzić się w ławce, czekając na resztę grupy lub gdy za nią nie nadążał.
System ten nie uwzględnia ocen, kar oraz nagród. Niektórzy mogą oczywiście stwierdzić, że dziecko powinno być nagradzane i karane, bo do tego jesteśmy przyzwyczajeni. Jednak brak ocen ma powodować, że dziecko będzie chciało uczyć się dla siebie. Nie będzie tego robiło dla pochwały nauczyciela czy braku kary za złe oceny. W takim wypadku brak „ślepej pogoni” za ocenami brzmi logicznie.
Wady metody Montessori
Metoda Montessori jak każda inna metoda wychowawcza niesie ze sobą szereg zagrożeń. Jako opiekunowie musimy być ich świadomi, zanim zdecydujemy się na zapisanie dziecka do szkoły lub przedszkola stosującego tę metodę.
W skrócie można stwierdzić, że największe zagrożenie dla dziecka montessorianskiego stanowi jego zetknięcie się z system, tzn. pracą lub tradycyjną placówką oświaty. Spotkanie się z pośpiechem, hałasem i stresem może być szokiem.
Kwestia bezpieczeństwa również jest kwestią sporną. Dziecko w czasie nauki nie będzie stykało się z zabawkowymi atrapami, a często prawdziwymi, ostrymi narzędziami, np. tarką kuchenną. W związku z tym wymaga to czujności nauczyciela, który również musi być osobą wybitną w swoim fachu. Dlaczego? Dlatego, że praca zgodnie z metodą Montessori wymaga od niego wyzbycia się myślenia, że tylko dorosły wie co jest dla dziecka najlepsze.
Ocena pracy dziecka według Montessori
Ocena pracy dziecka według Montessori
Na początku XX wieku na podstawie osobistych doświadczeń i obserwacji Maria Montessori opracowała metodę zindywidualizowanego nauczania, która stanowi jedną z alternatywnych form edukacji dzieci w wieku przedszkolnym i wczesno-szkolnym.
Celem metody Montessori jest przygotowanie wychowanka do samodzielnego życia przez wspieranie jego potencjalnych możliwości. Doktor Montessori twierdziła bowiem, iż dziecko ma swój własny, naturalny plan rozwoju, aktywizowany przez środowisko wychowawcze. Odpowiednio przygotowane otoczenie szkolne stanowi więc podstawowy warunek osiągnięcia przez uczniów pełnego rozwoju i życiowej niezależności. Zaprojektowanie klasowego środowiska pracy należy do powinności nauczyciela. On też, będąc integralną częścią przygotowanego otoczenia, ma do spełnienia takie samo jak i dziecko zadanie – pomóc mu w procesie samorozwoju.
W pracowni Montessori dzieci w różnym wieku pracują niezależnie od siebie (lub w małych grupach) nad dowolnie wybranym zadaniem dydaktycznym. W tak zorganizowanym procesie kształcenia na pierwszy plan wysuwa się indywidualna nauka dziecka oraz nierozerwalnie z nią związane samokontrola wykonywanej pracy, jak również samodzielna korekta błędów.
Twórczyni metody zindywidualizowanego nauczania przyznawała prawo do błędu wszystkim ludziom. – Błąd jest kompanem nierozerwalnie związanym z naszym życiem – mówiła Montessori. Wiele z nich człowiek naprawia metodą prób i błędów, po prostu żyjąc, albowiem w ten sposób stale zdobywa nowe wiadomości i umiejętności niezbędne do zrozumienia popełnianych omyłek. Rozpoznanie zatem błędu, a nie kara prowadzi do jego usunięcia. Kara stanowi rodzaj poniżenia, znieważa człowieka i ubliża jego godności. Co więcej, każda reprymenda zmniejsza poczucie osobistej wartości i wiarę we własne siły. Szkolny system dyscyplinowania i kontrolowania – oparty na karach i nagrodach – odrywa uwagę dziecka od zadań edukacyjnych i kieruje ją w stronę ewentualnych konsekwencji wykonania bądź niewykonania pracy. Uczeń traci w ten sposób zainteresowanie procesem uczenia się, a elementem motywującym do nauki staje się prawdopodobieństwo otrzymania kary lub nagrody. Ponadto opisywany system kar i nagród rozwija wśród dzieci zazdrość, rywalizację, współzawodnictwo, arogancję, donosicielstwo itp.
Nie znaczy to, że w systemie Montessori rezygnuje się z nagród. Są one jednak natury wewnętrznej, a nie zewnętrznej. Nagrodą staje się satysfakcja dziecka z dobrze wykonanego zadania. Zadowolenie ucznia wzrasta, gdy nauczyciel lub koledzy okazują zainteresowanie i solidarność z jego pracą. Kara pojawia się (…) jako wstrzymanie lub cofnięcie konsekwencji nagradzających. Tak więc, jeśli dziecko nie posługuje się materiałem lub nie wykorzystuje swej wolności w sposób właściwy, są mu one odbierane aż do momentu, w którym poczuje, że gotowe jest spróbować jeszcze raz (Ch. Galloway 1988).
Tradycyjny system kar i nagród traktowała Montessori jako sposób wymuszania na uczniach posłuszeństwa, a nie zachęcania ich do pokonywania trudności. Tylko świadomość popełnienia błędu wpływa regulująco na działania ucznia (jak i nauczyciela). Do prawidłowej organizacji procesu dydaktycznego jest zatem niezbędna zasada korekty błędu. Jej istota polega na zapewnieniu uczniom możliwości rozpoznania błędu.Dlatego uczestnicy procesu kształcenia muszą znać wskaźniki czy narzędzia pozwalające określić poprawność wykonanych zadań: Potęga rozwoju pochodzi (…) z wolności i świadomości drogi, którą idziemy. Dlatego niezbędna jest nam wiedza o tym, czy i kiedy zboczyliśmy z drogi. Przenosząc swoje myśli na grunt praktyki pedagogicznej, Montessori tak zaprojektowała otoczenie szkolne, aby dostarczyło dzieciom konkretnych sposobów sprawdzania własnej pracy. Kontrola błędu kryje się w materiale dydaktycznym (np. kontrola mechaniczna, sensoryczna czy kontrola oparta na porównywaniu z modelem), kontroli koleżeńskiej lub nauczycielskiej. Kiedy dzieci nauczą się nimi posługiwać, zrozumieją ideę samokontroli, a to pozwoli im osiągnąć perfekcję, posłuszeństwo i dyscyplinę.
Dyscypliny w systemie Montessori nie osiąga się przymusem czy nakazem. Dziecko stanie się posłuszne, gdy ukształtuje świadomą siłę woli i samo będzie mogło decydować o swoim zachowaniu. Nie ma nic bardziej szkodliwego w opinii włoskiej badaczki niż okazywanie dezaprobaty i karcenie dziecka w czasie, kiedy nie zgromadziło ono jeszcze własnego budulca, nie wykreowało żadnych umiejętności rozwojowych. Dopóki dziecko nie jest panem swojego działania, dopóki nie może być posłuszne własnej woli, nie będzie posłuszne woli innych. Wewnętrzna dyscyplina rozwija się stopniowo, przechodząc kolejne stadia:
Brak wewnętrznej dyscypliny. Dziecko nie jest w pełni świadome własnych działań ponieważ dopiero asymiluje wrażenia z otaczającego środowiska, nie porządkuje ich i nie systematyzuje.
Stadium świadomości i posłuszeństwa. Dziecko zaczyna spontanicznie wybierać samodyscyplinę (P.P. Lillard 1975), może więc kierować się własną wolą lub wolą innych osób.
Stadium samodyscypliny. Dziecko samodzielnie i skutecznie koryguje swoje zachowanie.
Osiągnięcie najwyższego stadium posłuszeństwa oznacza uzyskanie wolności własnego rozwoju, wolność i dyscyplina bowiem to dwie strony medalu. Dziecko, które potrafi kierować własnym postępowaniem, przestaje być zależne od dorosłych, staje się bardziej spostrzegawcze, wierzy we własne siły, jest partnerem zarówno dla innych dzieci, jak i nauczyciela, potrafi samodzielnie pokonywać trudności oraz rozpoznać i naprawić popełnione błędy.
Rozwój wg Montessori jest procesem ciągłych zmian: zachowań, sposobu myślenia, aktywności itp. Podstawową metodą poznawania rozwijającego się dziecka jest obserwacja. Jej głównym celem jest rejestracja spostrzeganych faktów i zjawisk, a następnie ich wyjaśnienie i interpretacja. W przypadku takiego systemu oceniania nauczyciel rejestruje konkretne osiągnięcia dzieci, ich ewentualne trudności, napotykane w procesie indywidualnego rozwoju. Spostrzegane w bezpośrednim poznawaniu fakty są z kolei wartościowane, a zewnętrzną formą wartościowania jest ocena opisowa (R. Więckowski 1995). W klasach Montessori nauczyciel jest zobowiązany do prowadzenia systematycznej i wieloaspektowej obserwacji dziecka. “Przy pomocy mojej metody nauczyciel uczy mało, obserwuje dużo”, a przede wszystkim ukierunkowuje i organizuje aktywność uczniów.
Przyjęcie przez nauczyciela roli obserwatora z tradycyjnego punktu widzenia nie jest możliwe, na lekcji bowiem nauczyciel jest osobą aktywną. Jest to również trudne do zrozumienia, biorąc pod uwagę fakt, że dorośli mają tendencję do częstego ingerowania w poczynania dzieci – “dla ich dobra”. Nauczyciel w szkole Montessori musi zrozumieć, że to właśnie dla dobra dziecka, jego rozwoju powinien pozostawać w cieniu wychowanka. Dzięki temu nie tylko lepiej pozna ucznia, ale także przygotuje się do udzielenia mu pomocy.
Do podstawowych technik obserwacyjnych w metodzie Montessori zalicza się: dziennik obserwacji, technikę próbek zdarzeń, technikę próbek czasowych. Poniżej przedstawiam przykłady praktycznych rozwiązań w tej dziedzinie, które mogą zostać wykorzystane przez nauczycieli klas początkowych w czasie gromadzenia materiałów o uczniu, niezbędnych do sporządzenia oceny opisowej.
Dziennik obserwacji
Celem obserwacji jest zebranie informacji o wszystkich członkach grupy. Nauczyciel obserwuje dzieci w ciągu całego dnia pracy. Po opuszczeniu przez uczniów pracowni w spokoju i samotności przypomina sobie
i niemal jednocześnie zapisuje, określenia charakteryzujące zachowania każdego wychowanka. Zapisuje swoje myśli na zasadzie pierwszych, szybkich skojarzeń. Jeżeli nie przychodzi mu na myśl żadne określenie, na arkuszu obserwacji zaznacza to kreseczką “–”.
Arkusz obserwacji składa się z sześciu kolumn. W pierwszej są wpisywane imiona (bądź imiona i nazwiska) dzieci. W kolejnych (po jednej na każdy dzień tygodnia) zapisuje się określenia związane z zachowaniem uczniów. Ponieważ obserwację nauczyciel prowadzi codziennie, dla uniknięcia autosugestii powinien zasłaniać wypełnione uprzednio pola.
Po około dwóch, trzech tygodniach nauczyciel może dokonać analizy zapisów. Okaże się wtedy, że w grupie znajdują się dzieci, którym nauczyciel będzie musiał się przyjrzeć dokładnie, ponieważ zgromadził za mało informacji bądź zebrane informacje są jednostronne, np. wartościują tylko postawy dziecka, nic nie mówiąc o jego pracy. Wobec tego wychowawca powinien uzupełnić swoją wiedzę o dziecku, przeprowadzając obserwację techniką próbek czasowych, tj. trzykrotnie w ciągu dnia przez pięć minut zapisywać wszystkie czynności i zachowania dziecka (bez ich oceny). Na czas prowadzenia takiej obserwacji musi odizolować się od aktywności grupy.*
Jeżeli nauczyciel dysponuje 10-15 szczegółowymi zapisami aktywności dziecka, przystępuje do ich interpretacji. Analiza spostrzeżeń pozwoli ocenić stan środowiska pracy ucznia. Czy jest ono przygotowane w odpowiedni sposób? Czy trzeba coś poprawić? Jeśli tak, to co? Z jakich materiałów dziecko korzysta najchętniej, a jakich nie wybiera? O czym to może świadczyć?
Technika próbek zdarzeń
Celem obserwacji jest zebranie informacji o tym, które dzieci koncentrowały swoją uwagę na nauczycielu, a które na sobie, a dokładniej, które były niesamodzielne w pracy, szukały pomocy, a które pracowały swobodnie. Jest to obserwacja uczestnicząca, prowadzona w czasie pracy uczniów. Arkusz obserwacyjny powinien zawierać większą liczbę kolumn. W pierwszej, tak jak poprzednio, wpisuje się listę dzieci. W kolejnych kolumnach nauczyciel umownym znakiem określa, którym dzieciom zwracał uwagę “<”, a które dzieci zwracały się do niego “>”. Dlatego nie może używać czerwonego koła.
Obserwację należy prowadzić kilkakrotnie w ciągu dnia pracy, przez około dziesięć minut. Po tygodniu nauczyciel zbiera uzyskane wyniki i dokonuje ich analizy. Okaże się, że są dzieci, które bardzo często szukały kontaktów z nauczycielem, lub którym nauczyciel często zwracał uwagę. Co w związku z tym należy zmienić w otoczeniu? Dlaczego nie wszystkie dzieci pracowały samorzutnie? Nauczyciel powinien porównać otrzymane wyniki z wynikami poprzedniej obserwacji. Czy dziecko, które nie kontaktuje się z nauczycielem, to także to, którego zachowanie trudno było określić? Czy dziecko, które szuka z nim kontaktów, to jest to samo dziecko, które nie potrafi skoncentrować się na pracy? Duża liczba znaków “<”, “>” oznacza, że praca dziecka nie przebiega prawidłowo, trzeba pomyśleć o otoczeniu, zmienić sposób udzielania lekcji zapoznającej ze sposobem wykonywania ćwiczeń na podstawie nowego materiału dydaktycznego itd.
Technika próbek czasowych
Celem kolejnej obserwacji jest zebranie uwag o sposobie wykorzystywania przez dziecko czasu wolnej pracy. Symbolem “+” nauczyciel zaznacza koncentrację dziecka na zadaniu, znak “–” informuje, że dziecko nie pracuje. Jest to obserwacja uczestnicząca, do jej przeprowadzenia nauczyciel używa symbolu czerwonego koła.
Na arkuszu obserwacji ponownie umieszcza się kolumny, w których będą nanoszone wyniki. W pierwszej kolumnie wpisuje się listę dzieci, a każdą kolejną dzieli się na trzy części. Opisywana obserwacja jest obserwacją próbek czasowych. Notowanie wyników trzeba rozpocząć od pierwszej osoby z listy, zakończyć na ostatniej i powtórzyć ten cykl trzykrotnie. Notowanie znaków “+” lub “–” powinno się odbywać impulsywnie, w sposób zdecydowany, bez rozpamiętywania zachowania dziecka, kilka razy w ciągu dnia.
Po tygodniu można przystąpić do analizy danych, porównać je z wynikami pozostałych przeprowadzonych obserwacji i podjąć decyzję dotyczącą ewentualnej reorganizacji otoczenia, przeprowadzenia obserwacji fotograficznej wybranego dziecka. Zamieszczone przeze mnie przykłady technik obserwacyjnych są komplementarne wobec siebie i powinny być stosowane łącznie. Stosowane inaczej stają się nie dość wyczerpujące i ogólnikowe.
Nauczyciel Montessori jest zobowiązany do prowadzenia innych rodzajów obserwacji, np.: praca dziecka z materiałem (rodzaj materiału, czas pracy, koncentracja na zadaniu, sposób wykonania), kontakty społeczne w grupie itp. Obserwacja jest podstawą wnioskowania o postępach ucznia, których wyrazem jest ocena opisowa. W klasach Montessori nie ma ocen wyrażanych stopniami, nie ma corocznej promocji z klasy do klasy wyższej programowo.
Zgodnie z założeniami systemu dziecko przez trzy lata uczy się na każdym z poziomów, a po trzech latach przechodzi na poziom wyższy. Jest możliwe wcześniejsze przejście na wyższy poziom, co zależy od uzdolnień i postępów ucznia. Ocenę półroczną i roczną sporządza się na specjalnie przygotowanych arkuszach (….). Ocena jest podstawą indywidualnych rozmów nauczyciela z rodzicami, dotyczących postępów i niedociągnięć dziecka. Do wychowanka nauczyciel kieruje list, w którym bardzo mocno podkreśla wkład pracy dziecka w proces uczenia się, motywując go tym samym do dalszego wysiłku (J. Wierucka, B. Skwarna 1994).
Jakkolwiek według twórczyni metody w szkole nie powinno się przeprowadzać testów i sprawdzianów z kilku powodów: dziecko, ucząc się samodzielnie, powinno samo naprawiać popełnione pomyłki; testy i sprawdziany służą selekcji dzieci, są stresujące, to w wielu szkołach są one stosowane. Problem stosowania pisemnych metod kontroli tkwi w sposobie ich interpretacji. Dopóki wyniki testów są traktowane jako rodzaj informacji zwrotnej o postępach i pracy dziecka i dopóki dziecko je traktuje jako kolejne zadanie do wykonania, dopóty mają one rację bytu w szkole. Nie mogą natomiast być narzędziem selekcji, etykietowania i utrzymywania rygoru wśród uczniów.
Maria Montessori uczyniła przedmiotem oceny cykl pracy ucznia. Błąd w pedagogice Montessori jest traktowany jako zjawisko normalne, bo każdy, kto działa, ma do niego prawo. Istotne staje się jego rozpoznanie i poprawa oraz satysfakcja z doprowadzenia pracy do końca. Zmiana funkcji oceny osadza się więc w myśleniu nauczyciela o dziecku, o jego zaangażowaniu w toku pracy, wysiłku, uczeniu się także przez dostrzeganie, analizę i poprawę własnych błędów, tworzeniu sytuacji samooceny, samokontroli, powstaniu refleksji ucznia nad samym sobą, nad zmianą tego, nad sposobami swojej pracy (M. Jakowicka 1994).
Beata Bednarczuk
Uniwersytet MCS, Lublin
Dlaczego Rodzice wybierają Montessori? – Przedszkole Montessori Magnolia
Co kryje w sobie ten montessoriański fenomen?
Cała istota ukryta jest w metodzie, która jest zgodna z naturą Dziecka. Co to oznacza w praktyce?
Indywidualny plan rozwoju każdego dziecka
Uniwersalność i popularność na całym świecie Metoda Montessori zyskuje, przede wszystkim przez możliwość tworzenia indywidualnego programu rozwoju dla każdego dziecka. Rozwija się ono w swoim tempie i każde potrzebuje innego czasu, aby opanować daną umiejętność czy przyswoić wiedzę. Szanujemy możliwości dziecka i pozwalamy rozwijać się w swoim tempie. Każde dziecko ma przygotowany własny plan rozwoju, dostosowany do jego potrzeb i możliwości.
Koncentracja
Jeżeli dziecko potrafi skupić swoją uwagę na wykonywanej czynności, jego nauka będzie o wiele bardziej owocna i efektywna, co w konsekwencji przyniesie sukces w edukacji szkolnej. Otoczenie w Przedszkolach Montessori jest tak zaprojektowane, aby dziecko każdego dnia miało możliwość wykonywania wielu ćwiczeń, które budują jego koncentrację. Przez to dzieci stają się spokojne, radosne i twórcze.
Sensoryczny Odkrywca
Dziecko poznaje świat i otoczenie wszystkimi zmysłami. W otoczeniu Montessori znajdują się przedmioty, które dają możliwość odkrywania i zdobywania wiedzy, aktywując wszystkie zmysły, a przez to są doskonałą pożywką dla rozwoju mózgu. Dlatego też dziecko uczy się szybko, łatwo, lekko i z przyjemnością.
Rozwijanie aktywności ruchowej
Potrzeba ruchu jest jedną z najsilniejszych potrzeb małego dziecka. Intensywny rozwój mózgu w wieku przedszkolnym wymaga wzmożonego ruchu. Przestrzeń właściwie zorganizowana daje możliwość poruszania się zgodnie z naturalną potrzebą dziecka. Rozumiemy, że przez aktywność fizyczną dbamy również o rozwój inteligencji.
Montessoriański Materiał Rozwojowy
Unikatowe pomoce rozwojowe są kluczem do sukcesów dziecka. Przygotowane tak, aby kształcić wszystkie zmysły, dostarczają wiedzy i umiejętności w możliwie aktywizujący i przystępny sposób. Dają możliwość poznawania świata, poprzez działanie i eksperymentowanie w otoczeniu, co jest najbardziej naturalne dla dziecka. Materiał zawiera kontrolę błędu, aby dziecko samodzielnie mogło dostrzec pomyłkę i ją poprawić – bez kontroli dorosłego. Na Sali znajduje się jeden egzemplarz każdej pomocy, aby wykluczyć porównywanie z innymi, a także uczy to cierpliwości, która jest zaczynem do samodyscypliny. Materiały są czyste, estetyczne, kompletne, wykonane z naturalnych tworzyw.
Samodzielność
Celem wychowania jest osiągnięcie przez dziecko samodzielności, czy inaczej mówiąc niezależności. Wspieramy dziecko w tym rozwoju, aby jak najszybciej mogło osiągnąć swój potencjał. Każdego dnia dzieci rozwijają swoje możliwości przez ćwiczenia życia codziennego, w czasie, których mają możliwość nauki posługiwania się łyżką, nożem, ubierania się, dbają o otoczenie, samodzielnie nakrywają do stołu, nakładają sobie posiłek, sprzątają po sobie. Uczą się prania, prasowania, czyszczenia butów i to wszystko nie „na niby”, ale prawdziwie wykonują te czynności, co sprawia im wiele radości. Sadzą warzywa, pielęgnują ogród i przygotowują na zajęciach kulinarnych różne potrawy.
Budowanie poczucia własnej wartości i pewności siebie
Ważną kompetencją dziecka jest nauka czytania, pisania i chociaż w Przedszkolach Montessori dzieci uczą się tej umiejętności w wieku 4-5 lat, wówczas przychodzi im to z wielką łatwością i radością, to jednak największą wartością tej metody jest pewność siebie i poczucie własnej wartości, które dzieci osiągają poprzez otoczenie, dopracowane z wielką starannością, wyjątkowy program, ale przede wszystkim podejście do dziecka z wielkim szacunkiem i łagodnością. W naszych przedszkolach dzieci mają zgodę na popełnianie błędów, nie porównujemy pracy dzieci i pozwalamy im odkrywać świat zgodnie z ich potrzebami i indywidualnymi możliwościami.
Metoda Montessori
Część odnośników w artykule to linki afiliacyjne. Po kliknięciu w nie możesz zapoznać się z ofertą na konkretny produkt – nie ponosisz żadnych kosztów, a jednocześnie wspierasz pracę naszej redakcji i jej niezależność.
Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online
SPIS TREŚCI
Montessori – co to jest?
Montessori to skrót myślowy odnoszący się do metody Marii Montessori. Chodzi o metodę nauczania, która stoi w opozycji do zasad edukacji tradycyjnej. Dzieci montessoriańskie poznają świat za pomocą wszystkich pięciu zmysłów, podczas gdy w tradycyjnej szkole praktykowane jest uczenie poprzez słuchanie, czytanie i obserwowanie.
Przebieg edukacji Montessori wyznaczany jest przez same dzieci. To one, posiadając setki różnych możliwości, wybierają, czego chcą się uczyć – według własnych chęci, zainteresowań i uzdolnień. Tym samym w nauczaniu metodą Montessori możliwe jest samodzielne wyznaczanie kierunku kształcenia i rozwoju.
Zobacz też: Czy twoje dziecko rozwija się prawidłowo?
Maria Montessori – autorka metody
Metoda edukacji Montessori liczy sobie już ponad 100 lat. Nazwa pochodzi od nazwiska jej autorki – dr Marii Montessori, jednej z pierwszych kobiet lekarzy we Włoszech. To ona założyła w jednej z biedniejszych dzielnic Rzymu szkołę, która miała być otwarta dla wszystkich dzieci, niezależnie od pochodzenia czy majętności
Początkowo dr Maria Montessori podczas swojej pracy opartej na wiedzy z zakresu pedagogiki i antropologii analizowała metody nauczania u dzieci niepełnosprawnych. To dla nich opracowała efektywny program metody Montessori, daleki tradycyjnemu systemowi edukacji. Wkrótce zorientowała się jednak, że równie dobrze metody sprawdzają się u dzieci w pełni sprawnych.
Przeczytaj: Procesy poznawcze – podział i charakterystyka, procesy poznawcze u dziecka, zaburzenia funkcji poznawczych u dziecka
Metoda Montessori – założenia
Metoda Montessori polega na rozwijaniu obszarów takich jak:
obserwacja prowadzona przez nauczyciela indywidualnie w przypadku każdego dziecka w celu dostrzeżenia ewentualnych przeszkód w rozwoju, indywidualny tok rozwoju według własnych możliwości dziecka, opierający się na podejmowaniu tych zadań, do których uczeń jest przygotowany, uczenie poprzez spontaniczną aktywność – nauczanie Montessori zakłada, że nauczyciele są partnerami w procesie wychowawczym i nie narzucają podopiecznym żadnych działań, społeczne reguły – praca w zróżnicowanym środowisku pozwala na wymianę doświadczeń i zrozumienie, że nie wolno przeszkadzać innym czy niszczyć ich rzeczy, typowa szkoła Montessori to taka, w której dzieci niepełnosprawne mają szansę rozwijać się razem z dziećmi bez dysfunkcji intelektualnych, a często w grupach znajdują się uczniowie w różnym wieku, koncentracja , która objawia się nauką systematyczności i dokładności w działaniu, samodzielność – uczniowie Montessori sami (lub wraz z partnerem) decydują gdzie, kiedy i nad jakim materiałem będą pracować, dzięki czemu mogą nauczyć się oceniać własne umiejętności, praca w ciszy, porządek w swoim najbliższym otoczeniu i rozumienie ładu społecznego.
To cię zainteresuje: Ćwicz z dzieckiem koncentrację
Montessori – zasady i cele
Metoda Montessori to nie tylko poszerzanie wiedzy, ale również rozwijanie kompetencji społecznych i personalnych. Dzieci montessoriańskie mają być konsekwentne i skupione na swoich zadaniach, pewne siebie i ciekawe świata, chętne do pomocy i angażujące się społecznie. Autorka nauczania metodą Montessori zauważyła cztery stadia rozwoju u uczniów, do których ma być dopasowany program:
fazę odkrywcy (do 6. roku życia), fazę świadomego poznawania świata (między 6. a 12. rokiem życia), fazę odnajdywana się w społeczeństwie (między 12. a 18. rokiem życia), fazę współtworzenia świata (po 18. roku życia).
Celem metody Montessori jest wywołanie w uczniu satysfakcji ze zdobytej wiedzy lub umiejętności. Nauka ma cieszyć, nie zaś stresować. Pedagogika Montessori zakłada podejście bezwarunkowe – nie ma tu kar i nagród.
Montessori – pomoce
Pomoce używane są zarówno przez szkoły, jak i przedszkola Montessori. To zazwyczaj przedmioty służące do zabawy, która jednocześnie stanowi pracę nad chłonięciem świata wszystkimi zmysłami. To przedmioty proste, starannie wykonane i bezpieczne dla dzieci bez względu na wiek.
Zabawki Montessori pozwalają przyspieszyć rozwój poprzez wzbudzanie naturalnej ciekawości, naukę samodzielności, kształtowanie wyobraźni i rozwijanie umiejętności logicznego myślenia. Są to najczęściej maty, drewniane klocki czy puzzle. Według metody Montessori materiały dla dzieci powinny spełniać następujące warunki:
być dobrej jakości, być zrobione z naturalnych materiałów, przedstawiać świat rzeczywisty (odzwierciedlać rzeczywistość).
Oznacza to, że pomoce Montessori dla najmłodszych nie mogą być fikcją. Krowa jest biało-czarna, a nie różowa, a warzywa są warzywami – nie maskotkami z oczami i uśmiechem.
Metoda Montessori odrzuca wielokolorowe, plastikowe zabawki o nieokreślonych kształtach. Odcina się się też od elektronicznych gadżetów, a przede wszystkich od nierzeczywistych superbohaterów i bajkowych stworów. W końcu dziecko nie zetknie się z nimi w prawdziwym życiu.
Dowiedz się więcej: Terapia logopedyczna – kiedy i dlaczego warto udać się do logopedy
Przedszkole Montessori – zasady
Przedszkole Montessori przyjmuje założenia metodyki Montessori, dając dzieciom przestrzeń do kreatywnej zabawy i nauki. Wszystkie sprzęty meble w takim przedszkolu znajdują się na wysokości dziecka i w zasięgu jego ręki. Daje to poczucie samodzielności – przedszkolak nie musi nikogo prosić o podanie danej rzeczy.
Zazwyczaj sale w przedszkolu Montessori podzielone są na 6 stref. Każda z nich służy rozwijaniu innych umiejętności. W myśl zasad Montessori strefy dotyczą dziedzin takich jak życie codzienne, nauka i natura, kultura i sztuka, język, matematyka i rozwój zmysłów (sensoryka).
Pedagogika Montessori w przedszkolu pomija tradycyjne zabawki, takie jak samochodziki, misie, lalki czy kolorowanki. W sali znaleźć można natomiast przystosowane do małych dzieci przedmioty domowego użytku, które pozwalają na ćwiczenie zdolności manualnych, a także umiejętności organizacji pracy i czasu. Poza tym w wyposażeniu przedszkola Montessori materiały rozwojowe – jednokolorowe, wykonane najczęściej z naturalnych materiałów, uczące logicznego myślenia i skupienia.
Większość przedmiotów w sali przedszkola Montessori dostępnych jest w jednym egzemplarzu. Przez to dzieci muszą nauczyć się dzielić, cierpliwie czekać na swoją kolej i przede wszystkim podejmować zajęcia inne niż pozostałe przedszkolaki.
Czy wiesz, że… bardzo często w przedszkolach Montessori hodowane są jakieś zwierzątka? Mogą to być rybki, żółw czy chomik, rzadziej pies. Opieka sprawowana jest przez dzieci pod okiem opiekuna. Dzięki temu dzieci Montessori uczą się odpowiedzialności, a także empatii.
Zobacz też: Przedszkole może przyspieszać rozwój mowy u dzieci
Szkoła Montessori – co to jest?
Szkoły Montessori to takie, które implementują w swoim nauczaniu metodę Montessori. Ich sale wyposażone są nie tylko w tablicę i ławki, ale również przedmioty służące wykonywaniu eksperymentów, zadań kreatywnych czy imitujące przedmioty domowego użytku.
W placówce szkolnej Montessori już 6-latki prowadzą samodzielne projekty, organizują wycieczki terenowe i gromadzą informacje, aby potem się nimi dzielić. Organizują wystawy swoich prac, projekty naukowe i występy artystyczne. Metoda Montessori uważa za istotne oswajanie dzieci z wystąpieniami publicznymi i łagodzenie związanego z nimi strachu.
Nauczyciel Montessori jest obserwatorem, który szanuje wybory dziecka. Jego zadaniem jest dopasowanie toku nauczania do zainteresowań i możliwości ucznia. Według pedagogiki Montessori dziecko nie jest oceniane. Niepowodzenia dziecka nie są jednak pomijane, ale wraz z nimi pojawia się komunikat, że następnym razem uczeń z pewnością wykona zadanie lepiej.
Do najważniejszych cech szkoły Montessori należy:
brak szczegółowego planu lekcji, brak książek i zeszytów ćwiczeń, grupy składające się z dzieci w różnym wieku (nawet do 3 lat różnicy) – w szkole Montessori spontaniczna nauka przez zabawę w grupie mieszanej wiekowo pozwala na uczenie się od siebie wzajemnie, a uczniowie mogą sami określić swój poziom pracy; jest to odzwierciedlenie naturalnych relacji społecznych, w których chociażby członkowie rodziny są w różnym wieku, pomoce dydaktyczne umieszczone na półkach w sali – obejmują różne dziedziny wiedzy (matematykę, przyrodę, język) i tematycznie odpowiadają, a nawet rozszerzają, obowiązujący program nauczania; według metody Montessori uczniowie sami wybierają, którą dziedziną chcą się zająć w danym momencie, materiały przygotowywane (projektowane i wykonywane) na bieżąco przez nauczycieli, na podstawie obserwacji indywidualnej uczniów, brak prac domowych – Montessori zakłada, że miejscem do zdobywania i weryfikowania wiedzy jest szkoła; po powrocie do domu dziecko powinno zająć się obowiązkami domowymi lub zabawą.
Montessori a autyzm
Metoda Montessori powstała w efekcie poszukiwania najefektywniejszej metody nauczania u dzieci z różnego rodzaju niepełnosprawnością intelektualną. Badania autorki nie obejmowały jednak autyzmu, gdyż ten nie był jeszcze wtedy rozpoznany.
Dziś integracja Montessori to jedna z najpopularniejszych metod nauczania dzieci z zaburzeniem ze spektrum autyzmu. Jej efektywność polega na indywidualnym podejściu i dopasowaniu toku nauczania do możliwości i potrzeb dziecka.
Dowiedz się więcej: Autyzm. Jak go rozpoznać i leczyć?
Metoda Montessori w domu
Metoda Montessori jest coraz częściej wykorzystywana przez rodziców w domu. Już od pierwszych miesięcy życia dziecka dbają oni, aby malucha otaczały typowe pomoce montessoriańskie – kocyki sensoryczne, zabawki z naturalnych materiałów. Często też organizują dom i życie rodzinne według metody.
Zaimplementowanie zasad Montessori może być trudne na co dzień, bo wymaga zaangażowania i uwagi ze strony rodzica. Wiedzy można szukać w specjalistycznych podręcznikach Montessori. Jest jednak kilka prostych sposobów na stworzenie przestrzeni dla dziecka. Należą do nich:
niskie meble (również łóżko rodziców), przechowywanie przedmiotów codziennego użytku w zasięgu dziecka, angażowanie dziecka w czynności domowe (w miarę jego możliwości).
Treści z serwisu medonet.pl mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.
“Montessori? Jestem na NIE”
“Montessori? Jestem na NIE”
MONTESSORI
5 min. czytania
komentarze [37]
Pojawiło się kilka ciekawych pytań na temat Montessori, na które udzieliłam odpowiedzi.
“Jak to jest z dziećmi, które spędziły lata przedszkolne w filozofii Montessori, a potem idą do zwykłej szkoły. A nawet takie, które całą podstawówkę zrobiły w Montessori, a potem muszą zmierzyć się z normalnym liceum. Są jakieś badania, statystyki na ten temat?”
oraz bardzo podobne:
“Moje pytanie: jak dziecko nie chwalone, nie karane, pracujące samo przy stoliku poradzi sobie w życiu? Czy nie będzie zbyt odizolowane od reszty dzieci gdy zetknie się z “normalną” szkołą?”
Pedagogika Marii Montessori jest dostosowana do każdego dziecka. Została stworzona na potrzeby pracy z dziećmi upośledzonymi. Maria Montessori bardzo szybko zauważyła, że ta metoda sprawdza się również u dzieci w normie intelektualnej. Dzieci doskonale potrafiły dostosować się do zasad, które panowały w Casa dei Bambini. Wolność oraz brak kar i nagród spowodowały rozwój motywacji wewnętrznej wśród wychowanków. W dzisiejszych czasach coraz częściej się na ten temat mówi i rodzice, którzy nawet nie ukończyli żadnych kursów bardzo intuicyjnie nie używają kar i nagród, czyli w przypadku szkoły ocen.
Z ogromnym zainteresowaniem obserwuję reformy edukacji. Pamiętam jeszcze jak w klasach 1-3 były oceny (bez niedostatecznej). Od dłuższego czasu są to oceny opisowe. Bardzo podobnie jest w systemie nauczania wg pedagogiki Montessori. Panuje błędny obraz tej metody. Dzieci same opracowują materiał wg programu i zgłaszają się na “zaliczenie” tego zakresu wiedzy. Są również karty pracy, które dzieci uzupełniają w czasie pracy własnej, więc przygotowywane są również pod tym kątem. Liczę na to, że w szkołach tradycyjnych w ciągu najbliższych lat zostaną zniesione prace domowe- tak jest w systemie Montessori. To czy sobie dziecko “poradzi” jest wypadkową wielu cech i umiejętności. Myślę, że rodzaj placówki przedszkolnej nie ma tu najmniejszego wpływu. A to rodzice najczęściej tym się przejmują. Dzieci mają niesamowitą zdolność do adaptacji. Zwrócę jeszcze uwagę na fakt, że naprawdę niewielu rodziców, którzy zapisują dzieci do placówek Montessori stosują tę metodę w domu. A i tak dzieci świetnie sobie radzą.
“Po czym poznać prawdziwe przedszkole/żłobek montressori od takiego, które nazwę metody stosuje głównie jako chwyt reklamowy?”
Polecam bardzo obszerny wpis na ten temat: Czy to prawdziwe Montessori
“Dzwoneczek zwiastujący ciszę, i same drewniane zabawki, układanki, zamki, guziki ect. Jestem jak najbardziej na NIE, nie podoba mi się ta metoda nauczania, wychowywania dzieci”
Metoda M.Montessori od wielu lat ma swoich zwolenników, jak i przeciwników. Wiele wątpliwości na temat tej pedagogiki pojawia się przede wszystkim z niewiedzy. Wszystkie elementy doskonale się uzupełniają i razem współgrają. Co z tym dzwoneczkiem? W przedszkolach tradycyjnych Panie mają również swoje sposoby aby odgraniczyć następne aktywności: klaszczą w dłonie, puszczają muzykę lub nawet używają gongu. Jest to niewerbalny sposób aby zwrócić uwagę na nauczyciela oraz oddzielić jedną aktywność od drugiej. Tak samo jest z dzwonkiem w szkole.
“Same drewniane zabawki, układanki, zamki, guziki etc. “- zabawki (zwane w Montessori pomocami edukacyjnymi) na półkach różnią się znacznie od tych, które możemy znaleźć w przedszkolach tradycyjnych. Rodzice mogą mieć pewność, że są to pomoce przemyślane i służą rozwojowi jakiejś funkcji. Jednak w placówkach Montessori znajdziecie również bardziej standardowe zabawki takie jak: kuchnia do gotowania, klocki, lalki bobasy, książeczki.
Tutaj chciałabym również zwrócić uwagę na to, że metoda Marii Montessori nie jest metodą wychowywania dzieci. Wg mnie jest to dość ryzykowne- całościowe stosowanie tej metody w domu, a ostatnio jest dość modne. Nie ma żadnych badań na ten temat. Warunki panujące w placówce są zdecydowanie inne. Owszem, można kilka elementów z powodzeniem stosować, ale cała metoda jest bez wątpienia do wykorzystania w przedszkolach i szkołach.
“Moje pytanie do konsultacji:-) Mam 7 letnią Córeczkę. Pedagogikę Montessori niestety odkryłam dosłownie kilka miesięcy temu- żałuję ogromnie. Zagłębiając się w jej założenia tym bardziej doświadczam żalu i wyrzutów sumienia, że nie miałam okazji więcej wcielać jej w codzienność przy dotychczasowym wychowywaniu Córci, choć intuicyjnie niektóre jej przesłanki również udawało mi się realizować, jednak zupełnie nieświadomie i nie aż w takim zakresie jak zrobiłabym to dziś. Mieszkam w niewielkim mieście i nie ma tu niestety ani jednego przedszkola Montessori. Doświadczenia z przedszkola publicznego mamy baaardzo dalekie od ideału, niestety. Czy mam więc jakąkolwiek szansę nadrobić jeszcze te zaległe lata przedszkolne w dalszej pracy rodzicielskiej z Córcią zgodnie z pedagogiką Montessori? Czy mam szansę choć trochę zniwelować skutki nieodpowiednio prowadzonej pracy z dziećmi w przedszkolu, której doświadczyła moja Córcia? Pocieszam się, że choć te pierwsze lata życia są bardzo istotne i niezwykle ważne, to jednak nasza pamięć w późniejszym życiu nie sięga aż tak daleko. Często zaczyna się ona właśnie od początków lat szkolnych, dlatego teraz chciałabym już bardziej świadomie nadrobić to co było. I w sumie ogromnie liczę tu na pocieszenie od Pani Ani i otrzymanie nadziei co mogę robić dalej od dziś…”
Droga Mamo, pamiętaj proszę, że Montessori nie jest metodą wychowywania dzieci. Skup się na przyszłości i budowaniu bliskiej relacji z Córką. Obojętnie jak. Najważniejsze żeby to było zgodne z Twoim sercem i potrzebami dziecka. Jeżeli masz chęć zgłębić metodę Montessori to polecam książkę: Odkrycie dziecka
“Mnie bardzo interesuje temat pochwał, a raczej ich braku w duchu Montessori, i jak się powstrzymać przed ciągłym “super, świetne” gdy samo ciśnie się na usta.”
Myślę, że najłatwiej jest się postawić w roli dziecka i pomyśleć czy samo “super, świetnie, cudownie” by zadowoliło mnie jeżeli napracowałbym się po uszy. Co by mi to dało? A co jeżeli zrobiłbym rysunek byle jak, a mama lub tata użyłaby uniwersalnego i pasującego do wszystkiego “super, świetnie, cudownie”?
Na początku mojej ścieżki zawodowej również miałam z tym problemy. Pomogło mi opisywanie danej czynności. Jeżeli np. dziecku po długich próbach w końcu udało się założyć but i przyszło do mnie pokazać swoją nową umiejętność, najczęściej używałam opisu: “Sam założyłeś but” lub “O, narysowałaś czerwony domek z kominem”. Czasami kiedy dziecko pomaga mi w domu i zrobi coś o co poproszę zamiast “super, brawo, świetnie” mówię zwyczajne “dziękuję”. Myślę, że to wystarczy.
“A ja właśnie chciałabym zapytać o przedszkole Montessori. Chciałabym do takiego posłać córkę, ale nie jestem pewna czy zróżnicowanie wiekowe dzieci w przedszkolu to na pewno dobry pomysł już dla 2,5-latki. Kiedy byłyśmy na dniach otwartych czterolatek ofuknął moją córkę, że akwarium nie wolno dotykać i ona (jak rzadko) stanęła jak wryta i nie widziała co zrobić. Czy taki maluch poradzi sobie ze starszymi dziećmi, czy nie stanie się “najsłabszym ogniwem” grupy, tym który się podporządkowuje starszym dzieciom? Córka jest bardzo rezolutna, otwarta, chętnie wchodzi w relacje z innymi, ale nie wiem czy to nie za wcześnie na takie połączenie ze starszakami… byłabym bardzo wdzięczna za odpowiedź.”
Jest to jedno z najbardziej popularnych pytań odnośnie pedagogiki Montessori. Maria Montessori dążyła do naturalności w każdym aspekcie. Tak jak w społeczeństwie – rzadko kiedy będziemy pracować tylko z rówieśnikami – stworzyła model grupy mieszanej wiekowo. Zadbała również o to żeby w grupie znalazły się również osoby niepełnosprawne, które żyją w każdym społeczeństwie.
Grupa mieszana wiekowo ma być jak rodzina. Najpierw dziecko wchodzi do grupy jako najmłodsze. Ma możliwość uważnego obserwowania starszych dzieci i nauki od nich. Dzieci starsze pomagają tym najmłodszym. Za rok to ono będzie starsze i odnajdzie się w innej roli. Będzie miało okazję przebywać z dziećmi najstarszymi i najmłodszymi. Tylko w grupach montessoriańskich mają taką możliwość.
Zróżnicowanie wiekowe w grupie wg mnie jest bardzo korzystne. Przede wszystkim dla dzieci, które idą pierwszy rok do przedszkola. Wchodzą do grupy, która funkcjonuje już kolejny rok. Adaptacja przebiega wtedy łagodniej ponieważ przykładowa 30 trzylatków nie płacze z tęsknoty za mamą. Uważam również, że przebywanie ze starszymi dziećmi ma bardzo pozytywny wpływ na rozwój mowy. Dzieci obserwują uczą się słownictwa, którego prawdopodobnie nigdy nie usłyszałyby od rówieśnika.
Dziękuję bardzo za wszystkie pytania i zainteresowanie
Zapraszam też do wpisu “Metoda Montessori w domu – co nam się sprawdziło a co nie”
Anna Trawka – pedagog specjalny, nauczyciel Montessori z kilkuletnim doświadczeniem w pracy w przedszkolach prowadzonych Metodą Marii Montessori, Logopeda, Terapeuta Integracji Sensorycznej, Autorka książek dla dzieci
Zalety szkół Montessori
Na tej stronie:
Wielu rodziców, których dzieci dopiero rozpoczynają naukę, ale także tych, którzy już przeszli przez kilka jej etapów, zauważa poważne wady standardowej edukacji. Oczywiście szkoły publiczne umożliwiają rozwój intelektualny dziecka, jednak w wielu przypadkach także wpływają na zahamowanie jego predyspozycji. Nauczyciele, z wielu powodów nie mają możliwości w pełni zająć się dzieckiem i indywidualnie podejść do jego potrzeb. Dlatego też znaczna część rodziców zauważa, że ich dziecko nie może rozwinąć swojego potencjału w zwykłej szkole. Jakie mamy opcje? Możemy pomyśleć o szkołach prywatnych. Tu wybór jest naprawdę duży, a przez to trudny. Co będzie najlepsze dla dziecka? Co pomoże mu się rozwijać?
W tym artykule omówimy niezwykle popularną, choć niestety niezbyt dobrze zrozumianą metodę Montessori, która – jeśli jest poprawnie wprowadzona w życie – może okazać się znakomitym sposobem na wyedukowanie dziecka inteligentnego, kreatywnego i empatycznego. Na czym polega metoda Montessori i jakie są jej największe zalety?
Pedagogika Montessori
Maria Montessori była wykwalifikowaną lekarką i badaczką, która zajęła się edukacją dzieci z upośledzeniem umysłowym. Na początku XX wieku dzieci te trzymane były w szpitalach psychiatrycznych dla osób dorosłych. Gdy w końcu otwarto instytut zajmujący się dziećmi z upośledzeniami, Montessori zaczęła w nim pracę, która pokazała jej, iż odpowiednie metody nauczania są w stanie pomóc usamodzielnić się chorym. Te same metody wprowadziła zatem do nauki z dziećmi zdrowymi i okazało się to strzałem w dziesiątkę.
Najważniejsze elementy metody Montessori
Dziecko jest w centrum
Metoda Montessori opiera się przede wszystkim na obserwowaniu i wspieraniu dziecka, nie zaś na zmuszaniu go do czegokolwiek, jak w tradycyjnych szkołach. To uczeń samodzielnie wybiera materiały, które interesują go najbardziej, rozwija się we własnym rytmie i tempie. W szkołach Montessori szanuje się to, że każde dziecko jest inne i trzeba podchodzić do niego jako do jednostki, nie zaś do części ogółu. Ważne jest także to, aby pozostawić uczniowi jak największe pole wyboru, swobodę, która zapewnia mu poczucie bezpieczeństwa i sprawczości. Wielu rodziców obawia się, iż bez jasnego ustalenia granic, dziecko nie będzie rozumiało, jak ma się zachowywać. Metoda Montessori pokazuje jednak, że można sobie z tym poradzić. Jak?
Doświadczenie i aktywność
Dziecko uczy się najaktywniej nie przy książkach, próbując zapamiętać to, co zostało przez kogoś napisane, ale poprzez doświadczenie i aktywność. Metoda Montessori ma zapewnić mu jak największą możliwość działania, poznawania na własnej skórze życia i codzienności, dotykania i poruszania się. To sprawia, że wiedza przechodzi z abstraktu do konkretu i jest dużo łatwiej przyswajana, nawet przez najmłodszych.
Swoboda
To jeden z najtrudniejszych do pojęcia elementów metody Montessori dla rodziców, którzy sami edukowani byli w tradycyjnym modelu. Trudno im bowiem zrozumieć, że dziecko jest w stanie nauczyć się więcej w trakcie zabawy, niż podczas wertowania książeczek z literkami. A tymczasem, przede wszystkim, jest to najlepszy sposób na to, by uczeń był zainteresowany samym procesem nauki i to nie tylko przez krótki okres. Przypomnijcie sobie, jak początkowo idąc do szkoły chcieliście uczyć się wszystkiego, szybko jednak straciliście zapał. W szkołach montessoriańskich coś takiego nie ma miejsca. Dziecko układa puzzle przez tydzień, jeśli ma na to ochotę, poznając przy tym swoje możliwości i sposoby na zdobywanie wiedzy. Po tym czasie samo skieruje się w stronę czegoś zupełnie innego, co pozwoli mu na dalszą naukę. Każde doświadczenie przynosi nam rozwój – nie wolno o tym zapominać.
Samodzielność
To jedna z głównych zasad Montessori – zrób to sam! Nauczyciel ma za zadanie jedynie wskazać dziecku, jak można wykonać dane zadanie w sposób modelowy. Dziecko może powtórzyć ruchy pedagoga, ale może także zrobić coś zupełnie innego, bardziej kreatywnego, skupionego na innych aspektach. Zadaniem nauczyciela jest zauważenie tego i wyciągnięcie wniosków. Zadaniem dziecka jest tylko nauczenie się samodzielnego podejmowania decyzji. To uczy nie tylko samodzielności, ale tego, że nie ma złych odpowiedzi, są po prostu różne pytania, które możemy zadać. Ta metoda nie ma bowiem za zadanie zamykać umysłu dziecka, ale go otwierać.
Praktyki stosowane w klasach Montessori
Przyjrzymy się trzem praktykom stosowanym w klasach Montessori: nieprzerwanym okresom pracy, konkretnej nauce i współpracy między uczniami.
Nieprzerwane cykle pracy
Jednym z plusów edukacji Montessori jest nieprzerwany cykl pracy. Niektóre badania pokazują, że nieprzerwany czas pracy może zwiększyć skupienie, koncentrację i dyscyplinę. Może również poprawić miękkie funkcje społeczne. Dla przykładu Jacqueline Cossentino (“Montessori Schools Help Children Exposed to Trauma”, 2016) omawia, w jaki sposób nieprzerwany cykl pracy powoduje rodzaj podwyższonej świadomości, podobnie jak medytacja. Głęboka koncentracja jest podstawą zarówno pedagogiki Montessori, jak i medytacji. Tak jak regularna medytacja, pozwala osobie praktykującej stać się spokojniejszą, bardziej świadomą i ogólnie mającą większą samokontrolę. Maria Montessori odkryła, że dzieci, które angażują się i mocno koncentrują na celowej pracy, stają się spokojniejsze, mają bardziej rozwiniętą samokontrolę i wyższe kompetencje społeczne.
Ucieleśnione poznanie
Uczniowie używają “ucieleśnionego poznania”: uczą się poprzez swoje umysły i ciała. Zalety takiej nauki są dobrze znane. Używając rąk do pracy z przedmiotami, angażują wiele zmysłów. W ten sposób uczą się szybciej i wydajniej. Stają się bardziej skupieni i zaangażowani. Angeline Stoll Lillard wykonała wiele badań na temat pedagogiki Montessori. W “Montessori: The Science Behind the Genius (2005)” bardziej szczegółowo opisuje korzyści wynikające z ucieleśnionego poznania. Istnieje wiele badań pokazujących, że ruch i poznanie są ze sobą ściśle powiązane. Ludzie lepiej postrzegają przestrzenie i przedmioty, oceniają szybciej i dokładniej, lepiej zapamiętują informacje i wykazują lepsze poznanie społeczne, gdy ich ruchy są dostosowane do tego, o czym myślą lub czego się uczą. Tradycyjne klasy nie są nastawione na wykorzystanie związku między ruchem a poznaniem. Natomiast w Montessori jest on kluczowy.
Umysł i ciało są ze sobą ściśle powiązane – uczymy się najlepiej, kiedy możemy poruszać naszymi ciałami w sposób zgodny z naszym poznaniem. Nic w tym dziwnego, ponieważ nasze umysły ewoluowały w kierunku działania, zachowania w otoczeniu. Materiały sensoryczne wykorzystywane w placówkach Montessori są specjalnie zaprojektowane, aby m.in. szkolić zmysły i rozwijać zdolności motoryczne.
Uczenie się od siebie nawzajem
Inna praktyka Montessori to wzajemne uczenie się uczniów od siebie. Podsumowując, sytuacje, w których dzieci uczą się od swoich rówieśników za pomocą specyficznych, ustrukturyzowanych instrukcji, są bardzo korzystne. Programy nauczania rówieśniczego można włączyć do tradycyjnych metod nauczania i są one tam coraz częściej wykorzystywane. W edukacji Montessori są kluczowe.
Zalety szkół Montessori: pytania i odpowiedzi
Zapytaliśmy Tima Seldinga, prezesa Fundacji Montessori i przewodniczącego Międzynarodowej Rady Montessori, o korzyści i zalety edukacji Montessori.
Our Kids: Jakie są unikalne cechy szkoły Montessori?
Tim Selding: To, o co stara się szkoła Montessori, to nie tworzenie filozofii edukacji czy znormalizowanego programu nauczania, ale podążanie za dzieckiem. Szkoły są projektowane wokół tego, co wiemy o poszczególnych stadiach rozwojowych dzieci. Nasi nauczyciele i szkoły postrzegają każde dziecko jako wyjątkową osobę. Montessori nie jest jednym podejściem dla każdego dziecka, ale takim, które pasuje do osobowości i poziomu wiekowego każdego dziecka i pozwala mu uczyć się we własnym tempie.
Our Kids: Jakie są zalety szkoły Montessori?
Tim Selding: Zawartość tego, co jest w szkołach Montessori, jest równa, jeśli nie lepsza, od tej, którą można znaleźć w najlepszych programach niepublicznych i publicznych szkół. Mamy znacznie lepsze wyniki w nauce, dojrzałość emocjonalną i umiejętności społeczne u dzieci ze szkół Montessori. Dziecko, które kończy taką edukację, spełnia najśmielsze marzeniem profesorów. Są to zazwyczaj supergwiazdy. Niektóre z największych na świecie korporacji, w tym Google.com i Amazon.com, są prowadzone przez naszych absolwentów.
Our Kids: Skąd mam wiedzieć, czy szkoła Montessori jest odpowiednia dla mojego dziecka?
Tim Selding: Niezależnie od tego, czy dziecko jest ponadprzeciętnie utalentowane, czy nieco poniżej średniej, a nawet ma specjalne potrzeby edukacyjne, metoda ta działa. Problemem może być podejście rodziców. Wielu z nich bardzo niepokoi się wynikami w nauce dziecka i testami. Nasze dzieci nie są oceniane. Chodzi o rozwijanie wewnętrznej motywacji oraz o rozwój charakteru, w przeciwieństwie do podejścia, które oferuje nagrody, takie jak stopnie.
Więcej o prywatnych szkołach i przedszkolach Montessori.
Poradzimy24.pl
Przedszkola i szkoły prowadzące zajęcia zgodnie z naukami Montessori cieszą się coraz większą popularnością. Wielu rodziców nie jest zadowolonych ze standardowej edukacji i poszukuje placówek, które umożliwiają rozwijanie naturalnych predyspozycji dzieci oraz zapewniają bardziej indywidualne podejście. Metody Marii Montessori znacznie różnią się od tych, które stosuje się w tradycyjnych instytucjach. Jakie są zalety i wady takiego podejścia?
Edukacja w duchu Montessori – zalety
Sposoby nauczania opracowane przez włoską lekarkę początkowo były wykorzystywane podczas pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo. Okazało się jednak, że takie podejście znakomicie sprawdza się również w przypadku zdrowych maluchów. Tym co wyróżnia metody jest przede wszystkim indywidualne podejście, cierpliwość, stymulowanie kreatywności dziecka i dążenia do naturalnego rozwoju jego predyspozycji. Jakie korzyści wynikają z takiego sposobu nauczania?
Podążanie za dzieckiem – w przeciwieństwie do standardowej edukacji, gdzie dziecko funkcjonuje w ustalonym z góry systemie opartym o kary i nagrody, placówki Montessori skupiają się na indywidualnym podejściu. Co za tym idzie, nauczyciele podchodzą do każdego dziecka w inny sposób, dopasowując się do jego osobowości i pozwalając na naukę we własnym tempie.
Możliwości swobodnego rozwoju – dzieci uczęszczające do takich placówek mogą same wybierać materiały, które najbardziej ich interesują, w ten sposób rozwijając swoje pasje już od najmłodszych lat. Co więcej, nauka następuje poprzez zdobywanie nowych doświadczeń. Metody Montessori są skupione wokół tego, aby dostarczyć maluchom jak najwięcej możliwości działania. Bardzo duży nacisk kładzie się też na naukę samodzielności.
Placówki Montessori – zagrożenia
Wielu rodziców zastanawia się nad tym czy dzieci uczęszczające do przedszkola i szkół stosujących metody włoskiej lekarki poradzą sobie na późniejszych etapach edukacji, gdy koniecznie będzie dopasowanie się do istniejącego systemu. Swoboda wybierania tych zadań, które maluch uznaje za ciekawe, kłóci się z podejściem panujących w tradycyjnych szkołach, gdyż każdy uczeń musi uczyć się tych samych rzeczy. Co więcej, założenia dydaktyczne i podejście nauczycieli mogą różnić się w zależności od placówki Montessori. Z tego względu, przed wyborem konkretnego przedszkola lub szkoły, trzeba zawsze zapoznać się z opiniami na jej temat.
Artykuł powstał dzięki uprzejmości Dwujęzycznego Prywatnego Przedszkola Montessori Elipsa z Poznania.
Wady i zalety metody Montessori w wychowaniu dzieci
W ostatnim czasie sporą popularność zyskują placówki przedszkolne uczące w oparciu o filozofię pedagogiczną Marii Montessorii. Postulowana przez Włoszkę metoda wychowania sprzeciwia się tradycyjnym metodom nauczania opartym na surowej dyscyplinie i postuluje pobudzanie ciekawości dziecka poprzez określone metody pracy nad jego rozwojem. Jakie są założenia oraz zalety metody Montessori? Czy istnieją także wady tego sposobu wychowania dzieci? Wyjaśniamy poniżej!
„Pomóż mi, bym zrobił to samodzielnie” – brzmi jedna z najważniejszych zasad pedagogiki Marii Montessori, lekarki, pedagog, która opracowała metodę wychowawczą polegającą na przyjęciu roli obserwatora w rozwoju naturalnych umiejętności dziecka. Za pośrednictwem odpowiednich pomocy naukowych podkreśla się wolną wolę dziecka w jego chęci do nauki, zamiast przymuszania go do przyswajania konkretnego fragmentu wiedzy. Zadaniem szkoły i placówki jest jedynie pobudzanie aktywności dziecka, jego twórczej ekspresji, zindywidualizowanie nauczania oraz stosowanie testów pomiaru zdolności zamiast egzaminów.
Do niewątpliwych zalet metody Montessori należą:
Krzewienie samodzielności – dzieci od najmłodszych lat uczą się niezależności, dzięki czemu szybciej przyswajają umiejętności potrzebne im do codziennego funkcjonowania. Wynika to z faktu, że poprzez dużą dozę wolności jest ono jedynie wspierane w swoich próbach nauki jedzenia, chodzenia, liczenia itd. Nie ma pośpiechu, oceniania. Dziecko może wybierać miejsce, rodzaj i czas pracy Poczucie wartości – dzieci wychowane w metodzie Montessori mają wzmacniane poczucie własnej wartości i kształtują umiejętność dokonywania samooceny. Przedszkolaki zdobywają bowiem przekonanie, że są zdolne do uczenia się nowych rzeczy, a brak stosowania kar i nagród pozwala im na samodzielne zmaganie się z problemami. Rozwój talentów – bez wątpienia metoda Montessori jest nakierowana na rozwój talentów drzemiących w każdym z nas. Poprzez pozwolenie dziecku na naukę dowolnych tematów, czy wybór odpowiadających jego zainteresowaniem zajęć dziecko jest skoncentrowane na doskonaleniu umiejętności, które są jego mocną stroną. Poprzez stosowanie indywidualnego nauczania każde dziecko jest w stanie rozwinąć zdolności i pasje, które niekoniecznie są zbieżne z tym co oferuje tradycyjny program nauczania. Dzieci uczą się chętnie, gdyż nie ciąży na nich widmo złej oceny. Nauka porządku – pomieszczenia przeznaczone do pedagogiki Montessori są nastawione na estetykę i ład. Są schludne, nieprzejaskrawione kolorami, uporządkowane, każda zabawka ma swoje miejsce. W ten sposób dziecko buduje swój wewnętrzny ład i uczy się porządku w swoich otoczeniu. Nauka szacunku – dzieci od samego początku uczone są, aby nie krzywdzić, niszczyć i nie przeszkadzać innym w zabawie. Uczą się również dzielenia z innymi oraz czekania na swoją kolej, gdyż zabawki są najczęściej w jednym egzemplarzu. Poprzez stosowanie testów pomiaru zdolności indywidualnie dla każdego, dzieci nie porównują się i każde z nich skupia się na własnej pracy i zdobytych umiejętnościach. Uczą się samokontroli i racjonalnej oceny sytuacji, a także wyrażania własnej opinii, jednocześnie szanując zdanie innych.
Metoda Montessori posiada również swoich przeciwników. Do najczęściej zauważanych wad jest podważanie autorytetów – rodziny, nauczycieli, pracodawcy, osób starszych itd. Dziecko będąc w centrum poprzez naukę niezależności nie jest uczone posłuszeństwa ani pracy w jakimkolwiek schemacie. Powoduje to, że w dorosłym życiu może spotkać się z problemami z odnalezieniem się we wspólnocie oraz opierać się zasadom obowiązującym w społeczeństwie. Ciągłe skoncentrowanie na sobie i realizacji pragnień, wolności od przymusu, dostosowania wyłącznie pod jego oczekiwania może w dziecku zrodzić pyszność, brak pokory, poczucie wyższości i brak chęci stosowania kompromisów.
Metoda Montessori jest z pewnością rewolucyjnym podejściem w wychowaniu i nauczaniu dzieci. Być może niektóre z jej elementów okażą się niezwykle pomocne w nauce i wychowaniu Twojego dziecka.
Metoda Montessori budzi kontrowersje. Dlaczego?
W dobie wątpienia w system edukacji rodzice szukają dla swoich pociech najlepszych warunków do nauki i dorastania. Budzi niepokój szkolnictwo, a także podejście nauczycieli do dzieci. I wcale nie można się temu dziwić, bo polska szkoła to miejsce, w którym panują żelazne zasady, są stosowane kary i nagrody, a także każde dziecko traktowane jest tak samo. To do końca nie jest słuszne, no ale dzieci do przedszkola, czy szkoły pójść MUSZĄ. I chociaż szkolnictwo pozostawia wiele wątpliwości, to chciał, nie chciał, próbujemy polubić ten system i zachęcamy do tego dzieciaki.
Metoda Montessori – dlaczego nie? A może tak?
Wraz z czasem, a właściwie z rozwijającą się nauką oraz badaniami, dzisiaj wiemy już, że dzieci są jednostką, którą musimy pielęgnować i nie tłamsić. Jako rodzice, mamy pojęcie o tym, że każde dziecko jest wyjątkowe i każde potrzebuje czegoś innego: być może jest to więcej czasu na wykonanie zadania, być może jest to niebywała potrzeba bliskości i kontaktu z rodzicem, a może to zapewnienie dziecku ciszy i spokoju. Nieważne właściwie co to jest, ważne, aby dziecko dostawało to, czego potrzebuje, jednocześnie ucząc się funkcjonowania w społeczeństwie. Bo o tym chyba metoda Montessori zapomniała (chociaż twierdzi inaczej). Bo każde dziecko musi uczyć się podporządkowania w jakimś stopniu społeczeństwu. Na studiach nie ma już Montessori – lektor nie będzie powtarzał studentowi dziesięć razy tych samych zagadnień. A praca? Nie będzie wykonywana, kiedy pracownikowi się zachce, tylko w przyjętych, odgórnych godzinach. Nawet jeśli były uczeń szkoły Montessori zostanie artystą, rzemieślnikiem, a nawet freelancerem, to i tak spotka się z żelazną dyscypliną czy to w umowach z klientami, czy pracowaniem na czas, aby opłacić ZUS i zarobić na chleb.
❗Trochę brzmi to wszystko, jakbyśmy byli na NIE, ale tak nie jest. Tylko takie są fakty. Taka jest niestety rzeczywistość.
‼Nie mniej jednak metodzie Montessori warto się przyjrzeć, przeczytać nawet książkę dotyczącą wychowania dzieci w tym popularnym ostatnimi czasy duchu i wyciągnąć z niej wszystko, co najlepsze. A nawet jeśli mamy taką ochotę i metoda ta okaże się zgodna z naszymi poglądami, możemy zapisać dziecko do takiego przedszkola, czy szkoły. Może będzie ciężko przystosować się mu do szarej rzeczywistości po opuszczeniu swojej placówki, ale może okazać się, że dzięki niej poradzi sobie nawet z nauczycielem po skończonej pedagogice, czterdzieści lat temu, czyli wzorowanego na „starej szkole”. Bo pamiętajmy – szkoła, czy przedszkole to znaczna część życia młodych odkrywców. Znaczna, ale nie jedyna. Więc jeżeli będziemy umieć wprowadzić metodę Montessori również u siebie w domu, jednocześnie pokazując dzieciom sytuacje, w jakich mogą znaleźć się za kilka lat, to czemu nie?
Osobiście, jeśli miałbym wybierać słuszność metody nauczania Montessori, a słuszność systemu edukacji, to wybrałabym Montessori. Pomimo tego, że ta metoda również nie jest do końca jasna i przekonywająca.
❗ Przedstawiamy największe (naszym zdaniem) kontrowersje dotyczące tej idei oraz najlepsze dla dziecka rozwiązania, które włączają się w ten cel.
Metoda Montessori
➡Według Marii Montessori, dzieci do szóstego roku życia nie powinny czytać żadnych baśni i oglądać bajek. Zwłaszcza jeśli są one przesiąknięte fantastyką i nierealnymi wydarzeniami. Maria uważała, że dzieci w pierwszych sześciu latach życia powinny otaczać się tylko i wyłącznie realnym światem, by jak najlepiej go poznać.
➡Dzieci mogą korzystać z jednego „materiału” edukacyjnego przez cały dzień pod warunkiem, że nikomu nie przeszkadzają. Mogą do woli więc poruszać się po sali, nawet kiedy prowadzone są zajęcia. Warunek jest tylko jeden – nie mogą przeszkadzać innym. Materiał czasami „wałkowany” jest do skutku, a kontynuacja lekcji może odbyć się nawet po miesiącu.
➡Zazwyczaj posiłki nie są wydawane w jednej godzinie. Dziecko może podejść do bufetu, nałożyć sobie to, co chce, kiedy tylko zapragnie. To oczywiście z jednej strony jest dobre, a z drugiej kłóci się z ważną ideą, aby posiłki dziecka były przede wszystkim regularne.
➡Czytając książkę „Metoda Montessori od 6 do 12 lat”, można wysnuć wnioski, że rodzic ma być poddanym dziecka i cytując: „służyć mu”. Nie mogłam znaleźć nic o autorytecie, który jest niezwykle ważny oraz o stawianiu zasad, które są kluczowe, aby dziecko czuło się bezpiecznie. Znajdziemy tam tylko kilka zdań o podziale obowiązków, współpracy i pozwalaniu sobie na emocje, co jest akurat w porządku.
➡Metoda Montessori może wydać się nieco przytłaczająca dla niektórych rodziców, po prostu.
➡Sama Maria Montessori jest bardzo kontrowersyjną postacią, o czym możemy dowiedzieć się, czytając jej biografię.
➡W „normalnym” przedszkolu i szkole to nauczyciel jest centrum dowodzenia. W Montessori to nauczyciel musi spełniać wymagania uczniów. Co z jednej strony jest oczywiście dobre, a z drugiej strony znowu może (chociaż nie musi), okazać się, że dziecko nie będzie umiało odnaleźć się w roli, kiedy będzie musiało podporządkować się osobie starszej.
❗‼W internecie bardzo trudno o prawdziwe opinie dotyczące metody Montessori. Rodzice podzielili się na dwie grupy: zwolenników i całkowitych przeciwników. W sieci znajdziemy bardzo dużo samych dobrych opinii dotyczących Montessori. Rzadko kiedy ktoś porusza kwestię wad, a takie oczywiście są w każdej metodzie nauczania, czy to wychowawczej. Znam kilka osób, których dzieci chodzą do przedszkola Montessori, i pomimo tego, że są zadowoleni, to potrafią powiedzieć, co według nich jest dziwne, czy też niepotrzebne.
❗A teraz zalety, których jest mimo wszystko mnóstwo.
➡Można powiedzieć, że Maria Montessori zapoczątkowała godne szkolnictwo dzieci. Dążyła do tego, aby dorośli zaczęli dostrzegać w dzieciach potencjał i wreszcie przestali je przedmiotowo traktować.
➡Montessori skupia się na tym, że każde dziecko jest wyjątkowe i trzeba tę wyjątkowość pielęgnować, oraz rozumieć. Natomiast system szkolnictwa w Polsce, nie oszukujmy się – próbuje w jakiś sposób stłamsić wyjątkowość uczniów, stawiając na pierwszym miejscu oceny.
➡Ocen w Montessori nie ma. Według nich są zbędne, ponieważ nauczyciel interesuje się każdym dzieckiem na tyle, że jest w stanie określić, czy dziecko robi postępy. Widząc system oceniania w niektórych placówkach oraz obserwując to, jak bardzo dzieci skupione są na ocenach, a nie na wiedzy, można stwierdzić, że jest to dobre rozwiązanie.
➡Placówki dysponują dużą ilością sprzętów edukacyjnych, przez co dzieci są zainteresowane danym tematem. Ucząc się, wykorzystują aż pięć zmysłów! Podczas kiedy w „normalnej” szkole zazwyczaj tych zmysłów wykorzystuje się tylko dwa.
➡Nauczyciele są różni. Niekiedy zmęczeni swoją pracą, wypaleni lub po prostu nerwowi. Czasami nie czują potrzeby, aby uczniowie naprawdę coś zrozumieli. W prawdziwej szkole Montessori tego nie ma – nauczyciele mają surowy obowiązek przykładać się do pracy, współpracować z dziećmi. Jeśli wpływają na nauczyciela skargi – zazwyczaj kończy swoją misję w przedszkolu lub szkole.
➡Zalet jest o wiele więcej!
Nie mniej jednak Montessori budzi kontrowersje i słusznie. Ponieważ nie ma jeszcze idealnej metody nauczania i nigdy takiej nie wymyślą, nie stworzą. Ponieważ każde dziecko jest inne. I nawet Montessori nie każdemu dziecku może przypasować. Najczęściej rodzice zastanawiają się, czy po takiej szkole, czy przedszkolu młody człowiek będzie w stanie poradzić sobie z szarą rzeczywistością – innym systemem edukacji, oraz całkiem innymi wymaganiami. I to są słuszne wątpliwości. Bo dzieci bardzo szybko przyzwyczajają się do tego, co dobre. A Montessori jest dobre, ale czy dla każdego? A jeśli jest dobre, to nie znaczy, że jest idealne.
Tak samo, jak nasz powszechny system edukacji. Wnioski musicie wysnuć sami i koniecznie się z nimi podzielcie. Wszystkie metody wychowania oraz nauczania sprowadzają się i tak do jednego – do rodziców. Bo to rodzice powinni trzymać za rękę swoje dzieci: dbać o pozytywne relacje, budowanie u dziecka poczucia wartości oraz wyjątkowości. Jeśli dziecko jest cały czas wspierane, a rodzice o nie dbają – przejdzie przez nawet najbardziej elitarną szkołę. Z dwójkami, czy jedynkami. Ale przejdzie z uniesioną głową i z poczuciem, że jest kimś wartościowym.
키워드에 대한 정보 szkoła montessori wady i zalety
다음은 Bing에서 szkoła montessori wady i zalety 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Szkoła Montessori vs tradycyjna
- szkoła
- porównanie
- czym się różni
- różnica
- różnice
- szkoła publiczna
- indywidualne podejście
Szkoła #Montessori #vs #tradycyjna
YouTube에서 szkoła montessori wady i zalety 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Szkoła Montessori vs tradycyjna | szkoła montessori wady i zalety, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
