Terapia Poznawczo Behawioralna Kraków | Psychoterapia Poznawczo-Behawioralna - Na Czym Polega? - Ida Derezińska I Joanna Gutral 12 개의 새로운 답변이 업데이트되었습니다.

당신은 주제를 찾고 있습니까 “terapia poznawczo behawioralna kraków – Psychoterapia poznawczo-behawioralna – na czym polega? – Ida Derezińska i Joanna Gutral“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS 이(가) 작성한 기사에는 조회수 39,739회 및 좋아요 717개 개의 좋아요가 있습니다.

Table of Contents

terapia poznawczo behawioralna kraków 주제에 대한 동영상 보기

여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!

여기에서 동영상 보기

d여기에서 Psychoterapia poznawczo-behawioralna – na czym polega? – Ida Derezińska i Joanna Gutral – terapia poznawczo behawioralna kraków 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

Psychoterapia poznawczo-behawioralna (Cognitive Behavioral Therapy, CBT) powstała w latach 60. z myślą o leczeniu depresji, a dziś stała się najszybciej rozwijającą się formą terapii. Na czym polega psychoterapia poznawczo-behawioralna? Czym różni się od innych modalności i nurtów psychoterapeutycznych? Dla osób z jakimi problemami i zaburzeniami jest wskazana? Jak długo może trwać? Na czym polega jej skuteczność? Jakie techniki terapeutyczne stosuje się w CBT? Jakich chorób raczej nie leczy się w tym nurcie? Czym jest trzecia fala CBT?
W ramach cyklu ABC Psychoterapii o psychoterapii poznawczo-behawioralnej rozmawiają: psychoterapeuta i superwizor Ida Derezińska z Kliniki Terapii Poznawczo-Behawioralnej Uniwersytetu SWPS oraz psycholog Joanna Gutral.
Ida Derezińska – psycholog kliniczny, psychoterapeuta (PTTPB, EABCT) i superwizor psychoterapii (PTTPB). Wykładowca Uniwersytetu SWPS, superwizor w Klinice Terapii Poznawczo-Behawioralnej Uniwersytetu SWPS. Wiele lat pracowała klinicznie z dziećmi, młodzieżą, dorosłymi i rodzinami w różnych ośrodkach i oddziałach szpitalnych, w tym w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży przy SWZPZ POZ oraz w Oddziale Klinicznym Psychiatrii SPDSK w Warszawie. Ma doświadczenie w pracy klinicznej i badawczej dotyczącej psychoterapii osób dorosłych (współpracownik ICGZ UW w programie badań i terapii PTSD). Obecnie pracuje jako psychoterapeuta, a także prowadzi wykłady i superwizje z zakresu psychoterapii poznawczo-behawioralnej.
W ramach Szkoły Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej Uniwersytetu SWPS jest kierownikiem merytorycznym czteroletnich studiów podyplomowych w psychoterapii poznawczo-behawioralnej w Uniwersytecie SWPS w Sopocie.
Joanna Gutral – psycholożka, psychoterapeutka poznawczo-behawioralna. Naukowo zajmuje się związkiem między oczekiwaniami społecznymi, podstawowymi potrzebami psychologicznymi i zmianami w zakresie cech osobowości na przestrzeni życia. Bada percepcję zmian i ich wpływ na dobrostan wśród osób w różnych grupach wiekowych. W obszarze jej zainteresowań pozostają zagadnienia związane z porównaniami społecznymi, a także psychoedukacją i rozwojem osobistym. Zajmuje się również problemem stygmatyzacji osób chorych psychicznie, leczeniem i profilaktyką zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych oraz zagadnieniem dobrostanu i postrzegania zmian w czasie. Ukończyła Podyplomową Szkołę Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej Uniwersytetu SWPS, posiada certyfikat Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej, pracuje pod superwizją. Laureatka nagrody im. Z. Pietrasińskiego (2016), wyróżniona stypendium i grantem badawczym finansowanym przez Narodowe Centrum Nauki (Etiuda 7 i Preludium 16). Prowadzi portal psychoedukacyjny Zdrowa Głowa i kampanię społeczną „Mam Terapeutę”.
Interesujesz się psychologią? Zapraszamy na naszą stronę: https://www.swps.pl/strefa-psyche – znajdziesz tam jeszcze więcej merytorycznych materiałów w formatach audio, wideo i tekstowych.
#psychoterapia #cbt #psychologia

terapia poznawczo behawioralna kraków 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Terapia behawioralna w Krakowie – 20 Polecanych Specjalistów

Terapia behawioralna w Krakowie. Sprawdź ceny, opinie i umów wizytę online w pierwszym wolnym terminie – wystarczy jedno kliknięcie.

+ 여기에 자세히 보기

Source: www.znanylekarz.pl

Date Published: 1/9/2021

Centrum Terapeutyczno-Szkoleniowe Terapia Poznawczo …

If you are in Kraków, call us today! … Terapia poznawczo-behawioralna (w skrócie CBT z ang. cognitive-behavioral therapy).

+ 더 읽기

Source: tercognitiva.pl

Date Published: 6/13/2022

Psychoterapia poznawczo-behawioralna – psycholog Kraków

Terapeuta poznawczo-behawioralny będzie na każdym etapie terapii transparentny – nie będzie przez nami ukrywać, co i po co robi, będzie starać się wszystko …

+ 더 읽기

Source: www.psychologkrakowski.pl

Date Published: 9/7/2022

Centrum Dobrych Myśli: Psychoterapia i pomoc …

Sesje psychoterapii poznawczo-behawioralnej oraz terapii schematu odbywają się w formie online lub w gabinecie w Krakowie. Rodzaj, czas trwania procesu …

+ 여기를 클릭

Source: centrumdobrychmysli.pl

Date Published: 8/3/2022

Terapia poznawczo-behawioralna * Gabinet psychoterapii …

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT therapy, cognitive-behavior therapy) to jeden z nurtów psychoterapii. Podejście to opiera się na modelu poznawczym, …

+ 여기에 자세히 보기

Source: terapia-cbt.pl

Date Published: 5/19/2022

Terapia poznawczo-behawioralna Kraków | Mind Health

Terapia poznawczo-behawioralna zalecana jest w wielu problemach zdrowia psychicznego. Sprawdź, jak jest prowadzona w Krakowie i jak się zapisać.

+ 여기에 더 보기

Source: mindhealth.pl

Date Published: 6/26/2021

Psychoterapia CBT (behawioralno – poznawcza) Kraków | CMP

Psychoterapia poznawczo–behawioralna (CBT) to metoda leczenia zaburzeń psychicznych, emocjonalnych oraz innych problematycznych zachowań.

+ 여기에 자세히 보기

Source: cmp.krakow.pl

Date Published: 9/25/2021

Zespół gabinetów CBT Kraków – terapia-poznawcza.pl

CBT Gabinety Terapii Poznawczo-Behawioralnej powstały z myślą o połączeniu nowoczesnych metod leczenia psychologicznego z emaptycznym podejściem do pacjenta …

+ 여기에 표시

Source: www.terapia-poznawcza.pl

Date Published: 9/26/2022

Centrum Poznawczo-Behawioralne Ad Rem: Psychoterapia …

Psychoterapia poznawczo-behawioralna (CBT) depresji, zaburzeń lękowych, fobii, zaburzeń odżywiania, zaburzeń osobowości w centrum Krakowa.

+ 여기에 표시

Source: centrum-poznawcze.pl

Date Published: 9/20/2022

주제와 관련된 이미지 terapia poznawczo behawioralna kraków

주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Psychoterapia poznawczo-behawioralna – na czym polega? – Ida Derezińska i Joanna Gutral. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.

주제에 대한 기사 평가 terapia poznawczo behawioralna kraków

Author: Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS
Views: 조회수 39,739회
Likes: 좋아요 717개
Date Published: 실시간 스트리밍 시작일: 2020. 9. 24.
Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=DuHtBZphU2g

Czy terapia poznawczo-behawioralna jest skuteczna?

Badania nad efektami terapii wyraźnie pokazują, że terapia poznawczo-behawioralna skutecznie łagodzi objawy zaburzenia po stresie urazowym (PTSD). Około 60 procent osób, które poddały się terapii poznawczej doznało poprawy, przy czym nawroty były bardzo rzadkie (Seligman, 2003).

Na czym polega psychoterapia poznawczo-behawioralna?

Terapia poznawczo-behawioralna jest połączeniem dwóch metod terapeutycznych: Terapia behawioralna, jej założeniem jest przekonanie o wpływie otoczenia i doświadczeń na zachowanie oraz myślenie człowieka. W terapii behawioralnej chodzi o zmianę wyuczonych, nieprawidłowych reakcji.

Na czym polega terapia schematu?

Inaczej też niż w terapii poznawczo-behawioralnej, terapia schematów nacisk kładzie przede wszystkim na technikach skoncentrowanych na emocjach oraz na dużo większą rolę relacji terapeutycznej. Terapia schematów kładzie nacisk na emocje i rozwiązywanie oraz opracowywanie problematycznych kwestii w tym zakresie.

Jak długo trwa terapia poznawczo-behawioralna?

Trwa od kilku do kilkunastu tygodni przy spotkaniach odbywających się na ogół raz w tygodniu – terapia krótkoterminowa. Zdarza się, że trwa długoterminowo, czyli rok lub nawet dłużej – zależy to od głębokości problemu oraz zapotrzebowania i gotowości do zmiany.

Po jakim czasie są efekty terapii?

Pacjenci, którzy trafiają na terapię z określonymi objawami nerwicowymi, depresyjnymi, z kryzysem w związku, zdradą, oczekują efektu z postaci zniwelowania tych problemów. Bywa, że na efekty trzeba poczekać co najmniej kilka miesięcy. Jednak ten czas nie stanowi problemu.

Ile kosztuje terapia poznawczo behawioralna?

Cena psychoterapii indywidualnej waha się w granicach 100–180 zł za jedną wizyt. Ostateczny koszt leczenia zależy od liczby spotkań. Krótsza terapia, czyli przykładowo 10 spotkań, to wydatek rzędu 1000–1800 zł.

Co daje terapia behawioralno poznawcza?

Terapia poznawczo–behawioralna pozwala zastąpić nie sprawdzające się sposoby radzenia sobie, myślenia, odczuwania i zachowania się bardziej użytecznymi, bardziej „sprzyjającymi właścicielowi”.

Co daje terapia behawioralna?

Terapia behawioralna służy:

rozwijaniu pozytywnych wzorów zachowań i regukowaniu zachowań niepożądanych, rozwijaniu kompetencji społecznych, umiejetności związanych z samodzielnością dziecka, nabywaniu umiejętności poznawczych (uczenie się, mowa, pamięć, itp.)

Jak dlugo trwa terapia schematów?

Ile trwa terapia schematów? Terapia schematów jest podejściem długoterminowym i zazwyczaj trwa od roku do trzech lat. W tym okresie psychoterapeuta spotyka się z pacjentem raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie. Każda sesja indywidualna jest 50-minutowa, a sesja par 90 lub 120-minutowa.

Jakie są rodzaje psychoterapii?

Główne rodzaje psychoterapii

Do powszechnie znanych rodzajów psychoterapii należą: psychoterapia psychodynamiczna, psychoterapia poznawczo-behawioralna, psychoterapia Gestalt i psychoterapia psychoanalityczna.

Jakie są schematy poznawcze?

Schemat poznawczy jest rozumiany jako organizacja naszych uprzednich doświadczeń z jakimś rodzajem zdarzeń, osób czy obiektów.
…
Rodzaje schematów:

SKRYPTY (reprezentacje ciągów zdarzeń i działań)
SCHEMATY OSÓB (STEREOTYPY & SCHEMATY RÓL SPOŁECZNYCH)
SCHEMATY CECH.

Centrum Terapeutyczno-Szkoleniowe Terapia Poznawczo-Behawioralna

Skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej potwierdzają liczne badania naukowe. Od czasów powojennych nurt CBT cały czas intensywnie się rozwija i opracowywane są w nim nowe metody leczenia.

W Polsce podejście poznawczo-behawioralne jest stosunkowo nowe, ale bardzo szybko zdobyło zaufanie pacjentów, którzy cenią skuteczność, przejrzystość i zrozumiałość tego rodzaju terapii.

Nasi pacjenci przy pomocy terapeuty poznają zależności między swoimi emocjami, myślami i zachowaniem – przy czym materiałem wyjściowym do pracy na sesjach są zawsze konkretne sytuacje z ich życia. Już samo poznanie i nazwanie mechanizmów podtrzymujących nasze problemy przynosi pewną ulgę. Jednak w terapii poznawczo-behawioralnej proponujemy dużo więcej: oferujemy konkretne sposoby wprowadzania zmian w emocjach, zachowaniu czy sposobie myślenia o trudnościach. Plan terapii tworzony wspólnie z pacjentem – zawiera on bowiem element ćwiczeń i zadań.

Pacjent jest aktywnym uczestnikiem i współautorem leczenia, jest także na bieżąco informowany o jego przebiegu. Dzielimy się z nim swoimi przemyśleniami i hipotezami. Praca terapeutyczna polega na partnerskiej współpracy i wspólnym poszukiwaniu sposobów wprowadzania zmian.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna Kraków

To forma psychoterapii, która nie tylko pozwala naprawdę zrozumieć problem, z którym zgłaszamy się po pomoc, ale również dysponuje szeregiem metod i sposobów o udowodnionej naukowo skuteczności, które wspierają proces powracania do zdrowia i równowagi. Zakłada, że nasze reakcje na to, co nas w życiu spotyka są efektem zarówno wrodzonego temperamentu jak i wcześniejszych doświadczeń – tego, czego nauczyliśmy się o sobie i o świecie w toku wychowania i dotychczasowych kontaktów z bliskimi i rówieśnikami. Późniejsze doświadczenia mogą albo korygować, albo odwrotnie – wzmacniać, dysfunkcyjne wzorce. Niekiedy nasze doświadczenia były na tyle trudne i bolesne, że w ich efekcie wykształciliśmy sztywne i mało przystosowawcze sposoby reagowania na trudności.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna sięga do tych wyuczonych schematów i stara się je uelastycznić lub przekształcić. Dzieje się to jednocześnie na trzech poziomach: poprzez analizę tego, co myślimy w konkretnej sytuacji, oraz ukrytych głębiej tzw. przekonań kluczowych i schematów; poprzez odkrywanie i wyrażanie emocji związanych z tymi schematami; oraz poprzez uczenie się i utrwalanie nowych sposobów reagowania.

W tym podejściu psychoterapeutycznym liczy się bliski i głęboki kontakt z psychoterapeutą. Rolą psychoterapeuty jest nas poznać i zrozumieć oraz nauczyć nas nowych sposobów radzenia sobie. Od nas proces ten wymaga zaangażowania i współpracy – jest to psychoterapia oparta na współ-działaniu. Terapeuta poznawczo-behawioralny będzie na każdym etapie terapii transparentny – nie będzie przez nami ukrywać, co i po co robi, będzie starać się wszystko dokładnie wytłumaczyć i upewni się, że dobrze to rozumiemy. Będzie także starać się zaangażować nas w terapię i proces zmiany.

Efektem psychoterapii poznawczo-behawioralnej ma być wyeliminowanie lub zminimalizowanie objawów, z którymi zgłosiliśmy się do gabinetu, oraz trwała zmiana tych dysfunkcjonalnych przekonań, które powodują i podtrzymują nasze problemy w życiu prywatnym i zawodowym, żebyśmy uwolnili się od naszych wewnętrznych ograniczeń i mogli szeroko rozłożyć skrzydła.

Pracownia Psychologiczna

Terapia poznawczo-behawioralna to jedna z najskuteczniejszych metod terapeutycznych. Skąd tak wielka skuteczność tego stylu terapeutycznego? Początkowo terapia poznawcza stosowana była do leczenia depresji i różnych typów lęku. Dla tych zaburzeń funkcjonowania, terapia poznawczo-behawioralna (TPB) jest najskuteczniejszą metodą leczenia.

Co więcej, ten styl terapeutyczny jest najbardziej skuteczną metodą w leczeniu problemów towarzyszących tym zaburzeniom, czyli w przypadku: myśli samobójczych i prób samobójczych, zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego (najprościej opisując: jest to odczuwanie przymusu wykonywania jakiejś czynności), zaburzenia odżywiania (anoreksja i bulimia). Wielu terapeutów jest w stanie zapewnić swoich pacjentów, że metodą, którą pracują jest najlepsza. Poniżej zamieszczam więc wyniki niektórych badań dotyczących skuteczności TPB. Terapia poznawczo-behawioralna jako pierwsza zaczęła sprawdzać, czy techniki przez nią stosowane są skuteczne. Jest to o tyle ważne, że wcześniej to, czy jakaś technika była skuteczna oceniano intuicyjnie. Dotychczas pojawiło się ponad 325 opracowań podających wyniki badań nad skutecznością terapii poznawczo-behawioralnej. Aby uniknąć zbyt skomplikowanego opisu statystycznego, pokażę porównanie terapii poznawczo-behawioralnej (TPB) z farmakoterapią (czyli leczeniem za pomocą leków) i z innymi technikami terapeutycznymi. w nawiasach umieszczone są odnośniki do odpowiedniej literatury, z której pochodzą wyniki badań.

Depresja

Pierwsze badanie, które sprawdzało skuteczność terapii poznawczej dotyczyło depresji. Osoby do tego badania wybierane były w sposób losowy (decydował o tym przypadek a nie stan zdrowia). 19 osób trafiło do grupy leczonej terapią poznawczą, 22 osoby leczone były tylko i wyłącznie lekami (Imipraminą). Wszyscy pacjenci mieli ciężkie objawy depresji z historią choroby trwającą średnio 8 lat. Co więcej 75 procent osób badanych przejawiało myśli i tendencje samobójcze. Terapia i farmakoterapia trwały maksimum 12 tygodni (3 miesiące) przy czym lek (Imipramina) podawany był codziennie, natomiast spotkań z terapeutą w ciągu tego okresu było maksimum 20. Po upływie tego czasu u obu grup zmniejszyły się objawy depresji. Grupa poddana terapii poznawczej miała jednak znacząco lepsze wyniki – u 78,9 procent osób depresja ustąpiła całkowicie (15 osób z 19), podczas gdy w grupie “lekowej” takich osób było jedynie 22,7 procent (5 osób na 22). Terapia nie tylko była skuteczniejsza, ale również dawała trwalsze rezultaty. w okresie 6 miesięcy od ukończenia terapii, tylko 16 procent osób z grupy leczonej terapią poznawczą miało nawrót depresji, w przypadku leczenia lekami tych osób było znacznie więcej – 68 procent (por. Rush, i in., 1977). Powyższe wyniki pochodzą z pierwszego badania dotyczącego skuteczności, a od roku 1977 wiele w terapii poznawczej się zmieniło. Analiza 28 badań nad skutecznością tej terapii (Dobson, 1989) wykazała albo wyższość terapii poznawczej albo przynajmniej równoważność z innymi stylami terapeutycznymi. Największą zasługą terapii poznawczej jest najmniejszy wskaźnik nawrotów depresji we wszystkich badaniach, co oznacza, że terapeuta poznawczy dostarcza pacjentowi wiedzę, która istnieje mimo zakończenia terapii.

Myśli samobójcze

W badaniu przeprowadzanym od roku 2000 do roku 2002 brało udział 120 osób, które podjęły próbę samobójstwa i zostały odratowane. Ponieważ badanie przeprowadzane było w USA, osoby te automatycznie trafiały na obserwację do szpitala z oddziałem psychiatrycznym. Tam 60 osób zostało losowo przydzielone do grupy leczonej terapią poznawczą, podczas gdy pozostałe 60 osób otrzymywało normalną opiekę psychiatryczną. Oprócz leków, pacjenci mogli dobrowolnie uczestniczyć w terapiach grupowych, terapiach odwykowych, czy też w pracach socjalnych. Osoby uczestniczące w tym badaniu miały od 18 do 66 lat, z czego 61 procent to były kobiety. w czasie całego badania, prawie dwa razy więcej osób z grupy “szpitalnej” podjęło następną próbę samobójczą (23 osoby – 41,6 procent) w porównaniu do grupy terapii poznawczej (13 osób – 24,1 procent). Różnice pomiędzy grupami były istotne statystycznie. Grupa poddana terapii poznawczej miała również słabsze symptomy depresji, niż grupa “szpitalna” mimo, że terapia była nastawiona jedynie na weryfikację myśli samobójczych. Głównym atutem terapii poznawczej było zmniejszenie poczucia beznadziejności (przywrócenie wiary w sens życia) u osób poddawanych terapii.

Zaburzenia lękowe

Wyróżniamy wiele typów zaburzeń lękowych. Dlatego przed danymi statystycznymi dotyczącymi skuteczności terapii poznawczo-behawioralnej, opiszę krótko jak objawia się dane zaburzenie.

O napadach paniki mówimy wtedy, kiedy osoba przeżyła bardzo intensywny strach wraz z towarzyszącymi mu objawami z ciała (np. kołatanie serca, ból w klatce piersiowej lub strach przed śmiercią). Takiemu doznaniu strachu towarzyszy poczucie zagrażającego bezpośrednio niebezpieczeństwa lub nadciągającej zguby i pragnienie ucieczki. Dodatkowo osoba przez większość czasu odczuwa lęk przed możliwością ponownego wystąpienia ataku paniki. Według wielu badań dotyczących skuteczności terapii poznawczo-behawioralnej, od 80 do 87 procent osób leczonych tym stylem terapeutycznym uwolniło się od paniki po zakończeniu leczenia (Reinecke, Clark, 2005).

Zaburzenie po stresie urazowym może się rozwinąć u osób, które z przerażeniem, strachem lub poczuciem bezradności doświadczają lub są naocznym świadkiem traumatycznego zdarzenia, stanowiącego zagrożenie dla życia lub bezpieczeństwa fizycznego. Do takich zdarzeń należą katastrofy naturalne (powiedzie, trzęsienia ziemi itd.), katastrofy budowlane, pożary, wypadki komunikacyjne, bycie świadkiem przestępstwa (ofiary gwałtu, zakładnicy itp.). Badania nad efektami terapii wyraźnie pokazują, że terapia poznawczo-behawioralna skutecznie łagodzi objawy zaburzenia po stresie urazowym (PTSD). Około 60 procent osób, które poddały się terapii poznawczej doznało poprawy, przy czym nawroty były bardzo rzadkie (Seligman, 2003). Nie ma skuteczniejszej metody terapii w przypadku tego typu zaburzenia. To co jest najważniejsze, to fakt, że skuteczność została potwierdzona w przypadku różnych doświadczeń traumatycznych (Reinecke, Clark, 2005; Foa, i in., 1999).

Fobia społeczna objawia się uporczywym strachem przed jedną lub większą liczbą sytuacji lub zachowań społecznych, w którym osoba jest wystawiona na kontakt z nieznajomymi ludźmi lub jest obserwowana przez innych. Osoba boi się, że jej zachowanie będzie źródłem upokorzenia i drwin. Fobia to silne uczucie strachu w przypadku kontaktu (lub nawet wyobrażenia sobie tego kontaktu) z bodźcem nie stanowiącym zagrożenia dla życia. Przykładem może być fobia przed pająkami, wężami i innymi zwierzętami lub miejscami: lęk wysokości, lęk przed podróżą samolotem itp. Zarówno w przypadku fobii społecznej jak i fobii w ogóle, stosuje się więcej technik behawioralnych niż poznawczych. Techniki te są jednak najbardziej skutecznymi metodami radzenia sobie z tym typem zaburzeń. Według badań od 60 – 80 procent osób badanych odczuwa wyraźną poprawę, a maksymalnie 10 procent osób ma nawroty choroby. Warto podkreślić, że ten typ terapii jest również najlepszy dla dzieci (por. Seligman, i in., 2003).

Pozostałe zaburzenia również mogą być leczone za pomocą terapii poznawczo-behawioralnej. Warto również wspomnieć o tym, że większość kryzysów życiowych (tj. śmierć bliskiej osoby; rozwód; ciężka choroba itp.) może być złagodzonych dzięki terapii poznawczo-behawioralnej.

Kolejnymi zaburzeniami leczonymi przez terapię poznawczą są zaburzenia osobowości (por. Beck, i in., 2005), czy też terapia uzależnień (por. Beck, i in., 2007).

Warto więc znaleźć w swoim mieście terapeutę poznawczo-behawioralnego i zgłosić się do niego na konsultację. Jeśli będziemy mieć problem, z którym ten terapeuta nie będzie potrafił sobie poradzić, na pewno odeśle nas do dobrego specjalisty.

Co wpływa na skuteczność terapii?

Terapia poznawczo-behawioralna jest jedną z najskuteczniejszych metod terapeutycznych. Trzeba jednak dodać, że na skuteczność każdej metody terapeutycznej wpływają w większości te same czynniki:

Związek terapeutyczny czyli relacja między pacjentem a terapeutą. Terapeuta nie ma być przyjacielem dla swojego klienta, ale musi między nimi nawiązać się pewna więź oparta na zaufaniu. Warto więc na pierwszym spotkaniu (konsulatacjach) zastanowić się, czy ten terapeuta wzbudza moje zaufanie i czy będę chciał razem z nim przezwyciężać własne problemy. Musimy czuć się rozumiani przez naszego terapeutę, odczuwać z jego strony wsparcie, troskę i zaufanie. Przeżywanie emocji jest również jednym z podstawowych elementów każdej terapii. w gabinecie terapeuty mamy możliwość uzewnętrzniania własnych emocji bez obawy, że zostanie to odebrane w zły sposób. Uwolnienie duszonych w sobie emocji często przynosi ulgę i pozwala zrzucić z siebie ogromny ciężar. Ten czynnik jest mocno powiązany z poprzednim, ponieważ musimy dobrze czuć się u swojego terapeuty, żeby swobodnie wyrażać to co czujemy. Dzięki ujawnianiu własnych emocji, możemy nabyć umiejętność do ufania drugiemu człowiekowi. Uczenie się to nabywanie nowej wiedzy na temat siebie, swoich problemów i prawidłowości życia psychicznego, oraz nabywanie nowych umiejętności potrzebnych do radzenia sobie z codziennymi problemami. Dzięki temu czynnikowi terapeuta poznawczo-behawioralny jest tak bardzo skuteczny, ponieważ daje swoim pacjentom nowe umiejętności pozwalające mu przezwyciężyć nie tylko aktualne problemy, ale również te, które jeszcze są przed nim. Ćwiczenie nowych zachowańpozwala przetestować nabyte umiejętności we własnym życiu. Ponieważ to pacjent jest ekspertem od własnego życia i to pacjent wie najlepiej jakie zmiany mogą realnie być wprowadzane w jego życie, to właśnie on wraz z terapeutą ustalaja plan działania. Na nic zdałaby się wiedza zdobyta w gabinecie terapeuty, jeśli nie wprowadzałoby się jej w życie. Dlatego też w terapii poznawczo-behawioralnej są prace domowe, które pozwalają przetestować nowe umiejętności we własnym życiu.

Literatura

Terapia poznawczo-behawioralna. Co to jest? – SUPER-ego

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) uznawana jest za jedną z najskuteczniejszych metod wykorzystywanych przy leczeniu zaburzeń psychicznych na tle emocjonalnym. Została opracowana na początku lat 60. XX wieku przez amerykańskiego psychiatrę Aarona Becka, a z biegiem czasu sukcesywnie była rozwijana, badana i przeszła niemałą ewolucję. Czym jest CBT, na czym polega i dlaczego jest tak skuteczna?

Terapia poznawczo-behawioralna CBT – co to jest?

Terapia poznawczo-behawioralna jest połączeniem dwóch metod terapeutycznych:

Terapia behawioralna, jej założeniem jest przekonanie o wpływie otoczenia i doświadczeń na zachowanie oraz myślenie człowieka. W terapii behawioralnej chodzi o zmianę wyuczonych, nieprawidłowych reakcji.

Terapia poznawcza oparta jest na założeniu, że każdy człowiek konstruuje własną rzeczywistość, a sposób interpretowania wydarzeń wpływa na to, jak się zachowujemy. Aktywność poznawcza oddziałuje na emocje i zachowania. Modyfikując określone przekonania człowieka, powodujemy zmianę w jego zachowaniu i eliminujemy dręczące go problemy.

Główne założenia tej formy leczenia:

poprzez modyfikację myślenia i nastawienia można osiągnąć zmianę nastroju i zachowania;

poprzez uświadomienie pacjenta o jego określonych reakcjach i zachowaniach, można zmienić zafałszowany lub wykrzywiony odbiór otoczenia i nauczyć pacjenta nowych reakcji na sytuacje.

Każdy człowiek utrwala pewne sposoby postrzegania świata. Gdy przekonania i zachowania te są niewłaściwe, konieczna jest terapia, w celu usunięcia fałszywych poglądów i wypracowania nowych. Na tym polega właśnie technika stosowana w naszym centrum terapii poznawczo-behawioralnej.

Komu polecana jest terapia poznawczo-behawioralna?

Psychoterapia w tym modelu najlepiej sprawdza się w celu leczenia wszelkiego rodzaju zaburzeń emocjonalnych i myślowych, bardzo skuteczna jest na przykład terapia poznawczo-behawioralna zaburzeń lękowych, ale model ten jest wykorzystywany również w leczeniu:

depresji,

nerwicy,

ataków paniki,

fobii społecznych,

stresu pourazowego i przewlekłego,

zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych,

Terapia poznawczo-behawioralna bywa stosowana wspomagająco u osób walczących z nałogiem i przy niektórych dolegliwościach fizycznych związanych z psychiką np. w zespole jelita drażliwego, migrenach, nawracających bólach głowy, zespole przewlekłego zmęczenia, nerwobólach.

Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna?

Podczas indywidualnych zajęć z terapeutą odkrywamy schematy myślenia, którymi kieruje się pacjent i reakcje utrudniające mu życie. Techniki terapii poznawczej pomagają odkryć, w jaki sposób ukształtował się dany sposób myślenia. Kluczem do wyleczenia jest uświadomienie sobie problemu i jego mechanizmów, czyli praca poznawcza, następnie pacjent musi podjąć decyzję o tym, czy chce zmienić schematy myślenia. Tutaj zaczyna się terapia behawioralna, wykorzystująca techniki pozwalające na oswojenie się z lękami i ich przezwyciężenie, oduczenie się negatywnych nawyków i wyrobienie sobie nowych. Leczenie zawsze musi być dobrane indywidualnie do pacjenta i stanowić przemyślany proces. Terapia poznawczo-behawioralna wykorzystuje zestawy ćwiczeń i „zadań domowych”, które pacjent wykonuje z terapeutą oraz samodzielnie. Pacjent musi odkryć źródło swoich przekonań, a terapeuta kieruje pacjenta w taki sposób, by ten sam doszedł do określonych wniosków.

Czy metoda ta jest skuteczna?

Metoda poznawczo-behawioralna jest skuteczna i potwierdzona wieloma badaniami, efekty terapii są stałe, a pacjent zostaje wyposażony w techniki radzenia sobie z problemami, również w przyszłości. Terapia ta należy do najlepiej zbadanych form psychoterapii.

Oprócz wysokiej skuteczności, zaletą terapii poznawczo-behawioralnej jest czas jej trwania. W porównaniu z innymi metodami (np. psychoanalityczną czy psychodynamiczną) jest krótkotrwała, trwa od kilku do kilkunastu tygodni; choć zdarzają się sytuacje, w których konieczne jest prowadzenie długoterminowych zajęć z pacjentem.

Pozytywne efekty przynosi zarówno terapia behawioralna dzieci, jak i dorosłych. Pacjent zyskuje większą samoświadomość, potrafi lepiej kontrolować swoje zachowania i zostaje wyposażony w zestaw narzędzi, które może wykorzystać w każdej chwili.

Zachęcamy do kontaktu i umówienia się na wizytę ze specjalistą psychoterapii indywidualnej SUPER-ego we Wrocławiu.

Terapia Schematów

Jeżeli zmagasz się z problemem, który nie reaguje na tradycyjne terapie, proszę rozważyć wypróbowanie terapii schematycznej. Możesz być zaskoczony, jak bardzo może ona pomóc!

Terapia schematów jest stosunkowo nową formą terapii poznawczo-behawioralnej, która koncentruje się na leżących u podstaw emocjonalnych i poznawczych wzorcach, które przyczyniają się do problematycznych zachowań. W odróżnieniu od tradycyjnych terapii poznawczo-behawioralnych, terapia schematów jest bardziej holistyczna i zajmuje się nie tylko objawami, ale również przyczynami leżącymi u podstaw problemów. Dzięki temu terapia schematyczna jest szczególnie skuteczna w przypadku zaburzeń, które są uporczywie odporne na inne formy leczenia.

Czym jest terapia schematów?

Terapia schematów to jedna z nowszych form terapii. Została opracowana przez Jeffreya Younga oraz jego współpracowników. To nowe, integracyjne podejście do psychoterapii. Choć podejście jest nowe, to jest coraz bardziej popularne. Istnieje też całkiem sporo badań na temat tej metody i jej skuteczności, które wskazują na bardzo pozytywne aspekty tej metody. Dlatego choć metoda należy do nowszych już znalazła miejsce wśród nurtów psychoterapeutycznych i wszystko wskazuje na to, że popularność będzie tylko rosła.

Terapia schematów wyrasta na pniu terapii poznawczo-behawioralnej, jednak czerpie też z wielu innych nurtów – koncepcji skoncentrowanej na osobie, terapii Gestalt, teorii przywiązania Bowlby’ego, teorii relacji z obiektem czy analizy transakcyjnej Berne’a. Inaczej też niż w terapii poznawczo-behawioralnej, terapia schematów nacisk kładzie przede wszystkim na technikach skoncentrowanych na emocjach oraz na dużo większą rolę relacji terapeutycznej. Terapia schematów kładzie nacisk na emocje i rozwiązywanie oraz opracowywanie problematycznych kwestii w tym zakresie. Terapia schematów zakłada bowiem, że zmiana, która występuje w funkcjonowaniu poznawczym nie musi od razu zakładać, że od razu zachodzi poprawa w zakresie regulacji emocji danej osoby.

Kluczowym dla terapii schematów jest założenie, że w życiu każdego człowieka tworzą się określone schematy i ma to miejsce już na wczesnym etapie dzieciństwa. Czym jest schemat? Żeby to w pełni zrozumieć najlepiej jest przyjrzeć się konkretnym przykładom.

Gdy Ewa miała pięć lat jej rodzice rozwiedli się, a ojciec nie był zainteresowany utrzymaniem kontaktu z córką ani nawet regularnym płaceniem alimentów. Ewa wraz z mamą, starszym bratem i młodszą siostrą, musiały przenieść się do mieszkania babci. Babcia nie była człowiekiem łatwym w obyciu. Była osobą apodyktyczną i podporządkowującą sobie wszystkich. Wywierała na Ewie i reszcie rodziny presję. Dawała dach nad głową, a więc Ewa z mamą i rodzeństwem byli od niej zależni. Gdy mama wyjechała za granicę, by zarabiać pieniądze i móc się uniezależnić, Ewa wraz z rodzeństwem została z babcią.

Babcia wymuszała bezwzględne posłuszeństwo krzykiem, szantażami emocjonalnymi, a nierzadko nawet rękoczynami. Ewa szybko nauczyła się, że najlepsze, co może zrobić, to zacząć babci przytakiwać. To pomagało jej przetrwać, a gniew babci nie spadał też na resztę rodzeństwa. Czasami widziała jak brat się buntował, krzyczał i próbował sprzeciwić się babci, ale takie zachowanie nie przynosiło żadnych pozytywnych rezultatów. Mama podczas rozmów przez telefon zawsze kazała nie denerwować babci. Babcia miała więc ogromną przewagę, a przy tym za przejaw nieposłuszeństwa jednego z rodzeństwa, potrafiła ukarać wszystkich.

Ewa szybko zrozumiała, że nie ma sensu się przeciwstawiać, że receptą na spokój w domu będzie podporządkowywanie się. Wypracowała więc w sobie taki schemat, który pomógł jej przetrwać.

Teraz Ewa jest już dorosłą kobietą i założyła nawet własną rodzinę. Jest żoną i matką. Nadal jednak nie jest w stanie zerwać z tym, co wyniosła z dzieciństwa. Nadal stara się za wszelką cenę zadowolić swoje otoczenie, nie mówi o swoich pragnieniach i potrzebach, skupiając się wyłącznie na innych ludziach. Nie potrafi odmawiać, nie potrafi postawić zdrowych granic i zawsze stara się, by wszyscy wokół byli szczęśliwi. Nawet jeśli nie ma na coś ochoty, nie ma czasu czy jest zwyczajnie zmęczona lub zajęłaby się czymś innym. Jej życie kręci się wokół zaspokajania potrzeb jej rodziny, a jej potrzeby nie mają dla niej znaczenia.

Jest jeszcze Paweł. Paweł bardzo chciałby wejść w poważny związek. Z dzieciństwa jednak wyciągnął przekonanie, że nie jest wart miłości. Jego rodzice byli bardzo wymagający i nie dali Pawłowi przekonania, że kochają go warunkowo. Paweł już na etapie bardzo wczesnego dzieciństwa zrozumiał, że musi zasłużyć na miłość i nigdy nie będzie wystarczająco dobry. Teraz każdy jego związek kończy się bardzo szybko. Paweł garnie do nowopoznanych osób, bardzo się angażuje, chce nadrobić wszystkie braki emocjonalne i zaspokoić swoją potrzebę bliskości. Takie związki bardzo szybko się wypalają i Paweł zostaje sam. Nawet gdy kiedyś miał szansę na zupełnie inny scenariusz – sam doszedł do wniosku, że nie jest godny miłości i niedługo na pewno zostanie porzucony. Do rozwinięcia relacji nie doszło.

Widzisz w obu tych przykładach pewne powtarzające się wzorce zachowań? To właśnie jest schemat. Schemat nie zawsze jest czymś złym – człowiek jest w stanie w toku życia wypracować sobie zdrowe, jak najbardziej pożądane schematy postępowania. Jednak może dojść też do wykształcenia się wzorców jak najbardziej negatywnych. Schematy te rządzą życiem danego człowieka. Człowiek wytwarza je, by poradzić sobie w życiu zależnie od okoliczności, w których przyszło mu żyć.

Tryby schematów

Tryby schematów, zwane w literaturze fachowej po prostu w skrócie trybami, to swoiste wzorce myślenia, zachowania czy odczuwania, które są względnie niezależne od siebie nawzajem. Tryby aktywowane są przez stany emocjonalne, a dana osoba może się pomiędzy konkretnymi schematami „przełączać” w zależności od okoliczności i stanu emocjonalnego, w którym dana osoba się znajduje. Jeffrey Young wraz ze współpracownikami, gdy opracowywał całą teorię, początkowo wyróżnił dziesięć podstawowych trybów, które przypisane były do czterech różnych kategorii. Jakie to kategorie?

Tryby dziecięce

Nieadaptacyjne tryby rodzicielskie

Nieadaptacyjne tryby radzenia sobie

Zdrowy Dorosły

Sam obraz schematów można scharakteryzować. Do trybów dziecięcych zalicza się:

Impulsywne Dziecko – ten tryb pozwala na rozładowanie wszystkich, zablokowanych wcześniej emocji. Rozładowanie ma charakter nagły, impulsywny właśnie i ma na celu zaspokojenie własnych potrzeb. Nader często nie są to potrzeby podstawowe, tylko chwilowe zachcianki. Osoba w tym trybie nie jest w stanie przewidzieć negatywnych konsekwencji swoich poczynań, a przy tym nie potrafi także odroczyć w czasie gratyfikacji

Niezdyscyplinowane Dziecko – dyskomfort i brak satysfakcji są wystarczającym powodem, by porzucić wykonywane zadanie. Taka osoba nie jest w stanie dokończyć zadania, które jest nawet konieczne do wykonania, ale jest odbierane jako nudne i frustrujące. Taka osoba łatwo się poddaje i najłatwiej porównać je do rozpieszczonego dziecka.

Złoszczące Się Dziecko – w tym przypadku osoba czuje bardzo silną złość. Jest niecierpliwa, może czuć się też upokorzona, zdradzona czy porzucona. Wszystkie te negatywne emocje biorą się z faktu, że podstawowe potrzeby danej osoby nie są zaspokojone. Buntuje się przeciwko niesprawiedliwości, która ją dotyka. Złości się bardzo intensywnie, właśnie jak dziecko.

Rozwścieczone Dziecko – to stan bardzo podobny, ale o wiele bardziej intensywny. Tutaj osoba traci nad sobą kontrolę. Może też, inaczej niż w trybie Złoszczącego Się Dziecka, atakować innych czy przejawiać zachowania obraźliwe lub niszczące. Może te uczucia kierować w stronę innych lub w swoją własną – zupełnie tak samo jak dziecko, które w ataku wściekłości niszczy własne rzeczy

Uparte Dziecko – w tym przypadku osoba się złości, ale nie wyraża tego otwarcie. Jedynie uparcie tkwi w swoich przekonaniach i oczekiwaniach, nawet jeśli dla innych nie mają one sensu i postrzegane są jako nielogiczne.

Samotne Dziecko – tutaj osoba czuje wewnętrzną emocjonalną pustkę. Czuje się porzucona, niekochana i niewarta w ogóle miłości

Upokorzone Dziecko – w tym przypadku pacjent też jest samotny, ale bardziej czuje się upokorzony i zawstydzony samym sobą. Czuje się wykluczony i gorszy od innych

Zależne Dziecko – obowiązki osoby dorosłej są na tyle przytłaczające, że dana osoba czuje się nieporadna i szuka kogoś, kto weźmie za nią odpowiedzialność i udzieli wsparcia emocjonalnego

Porzucone i Maltretowane Dziecko – tutaj pojawia się przejmujący smutek, rozpacz, poczucie porzucenia, strachu czy wręcz przerażenia, bólu i cierpienia. W tym przypadku osoba bardzo szuka osoby, która będzie jej figurą rodzicielską.

Szczęśliwe Dziecko – w tym przypadku pacjent czuje się osobą kochaną, wartościową, jego potrzeby są zaspokojone, a on sam odczuwa satysfakcję ze swojego życia. Czuje się rozumiany i ważny, ma też silne poczucie bezpieczeństwa. Jest to jedyny zdrowy tryb spośród trybów dziecięcych

Nieadaptacyjne tryby rodzicielskie to kategoria, która zawiera w sobie dwa schematy:

Wymagający Rodzic – w tym przypadku pacjent czuje, że musi za wszelką cenę i jak najlepiej realizować reguły, normy i wartości, którymi kieruje się w życiu – nawet jeśli są skrajnie surowe i bardzo rygorystyczne. Dąży do perfekcjonizmu za wszelką cenę, ale nigdy nie dorasta do własnych standardów, nigdy też nie jest zadowolony z efektów swoich działań, choć poświęca na to czas i całą swoją energię kosztem wszystkich innych kwestii.

Karzący Rodzic – osoba w tym trybie jest względem siebie niesamowicie krytyczna, nietolerancyjna czy wręcz agresywna. Nie wybacza sobie błędów, wstydzi się ich i żyje w przekonaniu, że zasługuje na surową karę.

Z kolei wśród Nieadaptacyjnych Trybów Radzenia Sobie wymienia się tryby w zależności od trzech sposobów radzenia sobie ze schematem. Dana osoba może poddać się schematowi, unikać schematu lub kompensować sobie schemat. W przypadku poddania się schematowi mowa o trybach:

Użalającej Się Ofiary – pacjent czuje ogromny ból, użala się nad sobą, ale nie podejmuje żadnych działań, które mają na celu polepszenie jego sytuacji

Posłusznego Poddanego – w celu uniknięcia negatywnych konsekwencji – konfliktów, ukarania, odrzucenia – podporządkowuje swoje życie innym. Skupia się na ich potrzebach i oczekiwaniach, a własne spycha na dalszy plan.

Gdy dana osoba stara się Unikać Schematu, przybiera z kolei jeszcze inne tryby:

Odłączony Obrońca – w tym trybie człowiek całkowicie odcina się od silnych uczuć i emocji. Wychodzi bowiem z przekonania, że mogą one wymknąć się spod kontroli i okazać się bardzo niebezpieczne. Może stać się bardzo pesymistyczny lub cyniczny, odczuwać pustkę wewnętrzną, wycofać się z życia społecznego

Unikający Obrońca – w tym przypadku dana osoba za wszelką cenę unika wszystkich sytuacji i bodźców, które mogą wyzwolić negatywne emocje i doprowadzić do zranienia samego siebie

Odłączony Samoukoiciel – tutaj osoba odcina się od bodźców, negatywnych uczuć i emocji i poszukuje ucieczki. Ucieczki szukać może w alkoholu, narkotykach i innych używkach lub aktywnościach autostymulujących – nadmierne zaangażowanie w pracę, seks, gry wideo i wiele innych

Złoszczący Się Obrońca – pacjent demonstruje swoją złość, często niemal ostentacyjnie. Pod maską złości skrywa inne gnębiące go nieprzyjemne emocje, jak na przykład smutek czy rozpacz. Od Rozzłoszczonego Dziecka różni się tym, że o wiele lepiej kontroluje swój gniew

W przypadku ostatniej kategorii, Nadkompensatora, można wymienić tryby:

Oszust i Manipulator – taka osoba jest w stanie oszukiwać, kłamać i manipulować innymi, by uniknąć kary, osiągnąć to, czego chce za wszelką cenę lub zaszkodzić komuś innemu.

Perfekcjonistyczny Nadmierny Kontroler – tutaj dany człowiek chce wszystko trzymać pod absolutną kontrolą, by uchronić się przed niebezpieczeństwem, nawet jeśli niebezpieczeństwo jest urojone i istnieje tylko w jego głowie. Stara się być absolutnie perfekcyjny

Tryb Ataku i Zastraszania – dana osoba boi się być pod kontrolą innych, nie chce zostać skrzywdzona, więc sama zaczyna kontrolować innych. Jest agresywna, czerpie sadystyczną przyjemność z krzywdzenia innych ludzi, zachowania agresywne są spontaniczne i związane z silnymi emocjami

Samouwielbiacz – dany człowiek jest przekonany, że jest lepszy od innych. Wywyższa się, popisuje i robi to, co chce, bez zwracania uwagi na innych. Umniejsza też innym, by czuć się jeszcze lepszym

Poszukiwacz Uwagi – taka osoba za wszelką cenę chce zyskać uwagę innych i przyciąga ją na wiele sposobów – na przykład przez ekstrawaganckie zachowanie

Drapieżca – pacjent jest skupiony na tym, by wyeliminować zagrożenie. Jest agresywny, ale jego agresja jest zimna i skalkulowana na wyeliminowanie tego, co uważa za ryzyko

Strofujący Nadmierny Kontroler – tutaj dana osoba stara się kontrolować innych, narzucać im swoją wolę, strofować ich, pouczać, poprawiać. Oczekuje, że będą się zachowywać zgodnie z narzuconymi przez niego standardami

Paranoidalny Nadmierny Kontroler – tutaj w grę wchodzi nadmierna czujność i podejrzliwość, a także przekonanie, że musi kontrolować i sprawdzać innych, bo inni tylko czekają na okazję, by zrobić coś złego.

Istnieje jeszcze jeden, drugi po Szczęśliwym Dziecku, prawidłowy tryb – Zdrowego Dorosłego. Zdrowy Dorosły to osoba szczęśliwa i pogodzona sama ze sobą. Ma dobrą samoocenę, myśli o sobie pozytywnie i neutralnie, podejmuje zdrowe aktywności i ma dobre relacje z innymi ludźmi.

Kiedy warto wybrać się na terapię schematów?

Czy terapia schematów jest czymś odpowiednim dla Ciebie? Tak naprawdę sam musisz sobie odpowiedzieć na to pytanie. Nie ma bowiem jednej, uniwersalnej odpowiedzi. Jeśli jednak zauważasz, że w Twoim życiu powtarzają się pewne sytuacje, wpadasz w konkretne schematy i zauważasz powtarzający się wzór, który negatywnie odciska się na Twoim życiu – terapia schematów może być faktycznie czymś odpowiednim dla Ciebie. Co może Cię zaniepokoić? Jakie symptomy mogą świadczyć o tym, że terapia schematów przyniesie dobre efekty w Twoim przypadku i pomoże Ci odzyskać radość z życia, a także korzystać z niego w pełni?

Masz zaburzoną samoocenę – jesteś względem siebie bardzo krytyczny, nie dostrzegasz swoich zalet, gdy się porównujesz to zawsze wypadasz w tych porównaniach niekorzystnie, nigdy nie jesteś z siebie zadowolony

Masz zaburzenia osobowości – osobowość narcystyczna, osobowość histrioniczna, borderline, zależne zaburzenia osobowości, unikające zaburzenia osobowości i antyspołeczne zaburzenia osobowości czy psychopatyczne zaburzenia osobowości są wskazaniem do terapii, dobre efekty osiąga właśnie terapia schematów

Zapominasz o swoich potrzebach i skupiasz się wyłącznie na potrzebach innych osób

Nie jesteś osobą asertywną

Ciągle odtwarzasz ten sam, negatywny wzorzec w relacjach – wiążesz się z osobami, które Cię krzywdzą, unikasz związków lub szybko się nimi nudzisz

Nie panujesz nad swoimi emocjami i nie wiesz dlaczego w określonych sytuacjach zachowujesz się w dany sposób

Jakiś obszar Twojego życia nie wygląda tak, jakbyś tego chciał, ale nie wiesz dlaczego tak się dzieje, coś Cię blokuje przed zmianą Twojego postępowania.

Nie czekaj, nie ignoruj własnych problemów. Terapia schematów jest stosunkowo nowym nurtem terapeutycznym, ale jest w stanie znacząco podnieść komfort Twojego życia – oczywiście, pod warunkiem, że będziesz ciężko pracował razem z psychoterapeutą, by osiągnąć właśnie taki cel.

Oceń wpis

Czujesz że problem psychozy dotyczy Ciebie lub kogoś ci bliskiego ? Potrzebujesz profesjonalnej pomocy ? SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI ! Poradnia CO tam? to skuteczna psychoterapia dla osób w każdym wieku. Dzięki znakomitej wiedzy i wieloletniemu doświadczeniu naszych specjalistów pomagamy skutecznie. Obdarzamy naszych pacjentów ogromną dozą zrozumienia, empatii i szacunku dla trudności, z jakimi się mierzą. Pomożemy w doborze najlepszego specjalisty. +48 22 256 24 74 Możesz również umówić samodzielnie wizytę w gabinecie, do twojej dyspozycji są aż 5 placówek w Warszawie, lub sesję online. W gabinecie Online

CENTRUM DOBRYCH MYŚLI

Psychoterapia par

Psychoterapia par

Jest to spotkanie dwojga Osób będących w związku z Psychoterapeutą par. Terapeuta pomaga znaleźć wspólną przestrzeń do porozumienia, do wysłuchania siebie nawzajem, do wyjścia z kryzysu, aby móc dalej zdrowo budować relację lub w rozstać się z szacunkiem.

Terapia poznawczo-behawioralna * Gabinet psychoterapii * Kraków * MIND WORKS

Dlaczego terapia poznawczo-behawioralna?

Od początku stosowania podejścia poznawczo-behawioralnego psycholodzy skupiali się na badaniu efektywności oraz doskonaleniu stosowanych metod. Spowodowało to, że dziś wyróżnia się ono spośród innych nurtów psychoterapii wysokim poziomem skuteczności w leczeniu większości problemów psychicznych. Często jest jedynym rodzajem pomocy oferowanej pacjentowi. Ale w razie potrzeby bywa wykorzystywane razem z innymi metodami (np. farmakoterapią).

Co czyni ją skuteczną metodą radzenia sobie z problemami?

Pacjent wraz z psychoterapeutą koncentrują się na odkrywaniu indywidualnych sposobów rozumienia rzeczywistości. Przyglądają się obecnym i przeszłym trudnym sytuacjom z życia pacjenta. Analizując je, rozpoznają, w jaki sposób pacjent myśli i zachowuje się w konkretnych okolicznościach. Sprawdzają także, jak jego przekonania i zachowanie wpływają na stan emocjonalny oraz doznania fizyczne.

Poznanie zależności rządzących samopoczuciem pacjenta pozwala psychoterapeucie zaproponować działania, które mają na celu zmianę sposobu myślenia lub zachowania. A wprowadzając modyfikacje w tych obszarach, pacjent wpływa na poprawę swojego stanu emocjonalnego oraz samopoczucia fizycznego.

To właśnie ze względu na tę zależność samopoczucia od zachowań i indywidualnych interpretacji rzeczywistości, terapia poznawczo-behawioralna zakłada stosowanie dwóch grup metod:

metod poznawczych (cognitive) – czyli pracy nad zmianą sposobu myślenia i przekonań,

metod behawioralnych (behavior) – czyli pracy nad zmianą zachowania.

Jaki jest cel terapii?

Zadaniem psychologa stosującego terapię poznawczo-behawioralną jest udzielenie pacjentowi pomocy w pokonaniu trudności psychicznych. Szczegółowy cel terapii jest ustalany wspólnie przez terapeutę i pacjenta przed rozpoczęciem właściwych działań psychoterapeutycznych.

Terapia poznawczo-behawioralna może być wykorzystana do zmiany sposobu myślenia, przekonań oraz zachowania. W czasie pracy z psychoterapeutą pacjent wypracowuje własne sposoby radzenia sobie z nurtującym go problemem.

Celem terapii może być np.:

Jak wygląda praca z psychoterapeutą?

Sesje terapeutyczne są prowadzone przez doświadczonych psychologów. Mają formę rozmów, eksperymentów i ćwiczeń. Wykonywanie działań w obecności terapeuty oraz udzielane przez niego wyjaśnienia pozwalają pacjentowi lepiej zrozumieć proces, a także stosować wypracowane metody między sesjami oraz po zakończeniu terapii.

W razie potrzeby psychoterapeuta może też polecić pacjentowi sprawdzone podręczniki, strony internetowe oraz aplikacje wspomagające samodzielną pracę nad poprawą samopoczucia i funkcjonowania.

Ile trwa terapia?

Sesje z psychoterapeutą odbywają się regularnie. Na początku terapii zazwyczaj mają miejsce co tydzień. Po pewnym czasie terapeuta wraz z pacjentem mogą zdecydować, że wystarczą spotkania raz na dwa tygodnie. Każda sesja trwa 50 minut. Cała terapia jest ograniczona w czasie i – w zależności od konkretnego problemu – trwa zazwyczaj od kilku do kilkunastu sesji.

Zobacz też: terapia schematów >