당신은 주제를 찾고 있습니까 “terapia zaburzeń odżywiania poznań – Terapia zaburzeń odżywiania – dr Angelika Staszewska, Joanna Gutral“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS 이(가) 작성한 기사에는 조회수 11,898회 및 좋아요 268개 개의 좋아요가 있습니다.
terapia zaburzeń odżywiania poznań 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Terapia zaburzeń odżywiania – dr Angelika Staszewska, Joanna Gutral – terapia zaburzeń odżywiania poznań 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Zaburzenia odżywiania – czym są? jakie jest podłoże ich powstawania? kto jest najbardziej narażony na takie zaburzenia i z jakimi konsekwencjami się wiążą? Na te i inne pytania odpowiada dr Angelika Staszewska, doktor nauk o zdrowiu, wykładowca, specjalista w zakresie psychodietetyki, dietetyki i promocji zdrowia. Dowiemy się również jak wygląda psychoterapia zaburzeń odżywiania i jaki rodzaj terapii ma największą skuteczność w pracy z tymi zaburzeniami. Rozmowę prowadzi Joanna Gutral, psycholożka i psychoterapeutka z Uniwersytetu SWPS w Warszawie.
dr Angelika Staszewska – Doktor nauk o zdrowiu, wykładowca, specjalistka w zakresie psychodietetyki, dietetyki i promocji zdrowia, z tytułem MBA dla kadr medycznych. Absolwentka Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu oraz Uniwersytetu SWPS. Założycielka Poradni Dietetyki i Psychodietetyki w Poznaniu. Pracuje w interdyscyplinarnych zespołach specjalistów. Koordynator projektów edukacyjnych i szkoleniowych z obszaru zdrowia. Autorka publikacji oraz redaktor serii wydawniczej Nowe oblicza ochrony zdrowia, w ramach której ukazały się trzy pozycje książkowe dotyczące ochrony zdrowia. Obszary działania: promocja zdrowego stylu życia i racjonalnych zachowań żywieniowych, zmiana nawyków żywieniowych, praca z pacjentami m.in. z nadwagą, otyłością, zaburzeniami odżywiania (anoreksja, bulimia). Z Uniwersytetem SWPS związana od 2011 roku.
Joanna Gutral – psycholożka, doktorantka na Wydziale Psychologii Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich Uniwersytetu SWPS w Warszawie, certyfikowana psychoterapeutka poznawczo-behawioralna, członkini Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej, absolwentka podyplomowej czteroletniej szkoły psychoterapii poznawczo-behawioralnej Uniwersytetu SWPS. Od lat zajmuje się psychoedukacją organizując warsztaty i spotkania, które uświadamiają, że psychoterapia to metoda oparta na dowodach naukowych. Jest współzałożycielką portalu Zdrowa Głowa i organizatorką kampanii społecznej „Mam Terapeutę”. Pracuje dydaktycznie na Uniwersytecie SWPS w Warszawie.
W cyklu „ABC Psychoterapii” realizowanym w ramach Strefy Psyche Uniwersytetu SWPS wraz z zaproszonymi gośćmi poruszamy tematy dotyczące zdrowia psychicznego.
Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS to projekt popularyzujący wiedzę psychologiczną na najwyższym merytorycznym poziomie oraz odkrywający możliwości działania, jakie daje psychologia w różnych sferach życia zarówno prywatnego, jak i zawodowego. Projekt obejmuje działania online, których celem jest umożliwienie rozwoju każdemu, kto ma taką potrzebę lub ochotę, niezależnie od miejsca, w którym się znajduje. Więcej o projekcie: psyche.swps.pl
Interesujesz się psychologią? Dołącz do nas w grupie Strefy Psyche Uniwersytetu SWPS (https://www.facebook.com/groups/StrefaPsyche).
#zaburzeniaodżywiania #psychoterapia #psychodietetyka
terapia zaburzeń odżywiania poznań 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Zaburzenia odżywiania, Poznań – ZnanyLekarz.pl
Zaburzenia odżywiania specjaliści w Poznaniu. Jakiego specjalisty szukasz? Psycholog Psychoterapeuta Dietetyk Psychiatra
Source: www.znanylekarz.pl
Date Published: 8/26/2022
View: 7204
Leczenie zaburzeń odżywiania – Poznań – Klinika LMC
Zacznij terapię z Kliniką LMC. … Zaburzenia odżywiania są powodem wyniszczania ciała, … Ośrodek leczenia zaburzeń odżywiania – Poznań – Klinika LMC.
Source: klinika-lmc.pl
Date Published: 3/29/2021
View: 7660
Anoreksja, bulimia – Psychoterapia zaburzeń odżywiania
Terapia pomagająca uporać się z zaburzeniami odżywiania takimi jak anoreksja czy bulimia. … Leczenie anoreksji i bulimii – Poznań …
Source: renatagraduszynska.pl
Date Published: 9/12/2022
View: 9729
Wielkopolskie Centrum Zaburzeń Jedzenia: Aktualności
Pierwsze, co nasuwa się na myśl słysząc pojęcie “zaburzenia odżywiania”, to anoreksja i bulimia. Prawda? Czy wiecie, że poza nimi, wśród.
Source: www.zaburzeniajedzenia.pl
Date Published: 6/26/2022
View: 9453
Zaburzenia odżywiania Poznań – Pracownia Emocji
Zaburzenia odżywiania Poznań. Do najczęściej występujących zaburzeń odżywiania należy anoreksja i bulimia. Tego typu trudności najczęściej dotykają ludzi …
Source: pracownia-emocji.pl
Date Published: 9/7/2022
View: 9959
Centrum Terapii Zaburzeń Odżywiania – Home – Facebook
Kompleksowa pomoc w terapii zaburzeń odżywiania. Fundacja Centrum Terapii Zaburzeń Odżywiania w… Ślusarska 6/3, 61-778 Poznan, Poland.
Source: www.facebook.com
Date Published: 4/29/2021
View: 4034
OLZO – Ośrodek Leczenia Zaburzeń Odżywiania
prowadzimy diagnostykę i kompleksowe leczenie anoreksji, bulimii oraz takich zaburzeń jedzenia jak: zespół gwałtownego objadania się, …
Source: amonaria.pl
Date Published: 10/21/2022
View: 7244
Terapia zaburzeń odżywiania
Terapia zaburzeń odżywiania – Poznań. W Centrum Psychoterapii i Pomocy Psychologicznej Ergo w Poznaniu mają Państwo możliwość uczestniczenia w terapii …
Source: www.centrumergo.pl
Date Published: 11/20/2021
View: 8399
주제와 관련된 이미지 terapia zaburzeń odżywiania poznań
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Terapia zaburzeń odżywiania – dr Angelika Staszewska, Joanna Gutral. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 terapia zaburzeń odżywiania poznań
- Author: Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS
- Views: 조회수 11,898회
- Likes: 좋아요 268개
- Date Published: 실시간 스트리밍 시작일: 2021. 8. 30.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=gwf9qIabiWI
Gdzie szukać pomocy w zaburzenia odżywiania?
Ten krok można jednak pominąć i od razu udać się do psychoterapeuty lub psychiatry. Tylko psychiatra może bowiem wystawić diagnozę zaburzeń odżywiania, co pomaga ustalić dalszą ścieżkę leczenia.
Jak wyleczyć się z zaburzeń odżywiania?
Jej zdaniem, do najbardziej skutecznych i popularnych metod należą: psychoterapia dynamiczna, poznawczo-behawioralna oraz systemowa (tzw. rodzinna). Szczególnie trudne jest leczenie anoreksji, ze względu na złożony charakter tej choroby, jak też silny lęk dotkniętej nią osoby przed przyrostem masy ciała.
Jak postępować z dzieckiem z zaburzeniami odżywiania?
- Stwórz dziecku przestrzeń do rozmowy. …
- Otwarcie i wyraźnie mów o swoich obawach i wyrażaj troskę. …
- Nie nakazuj dziecku zmiany. …
- Okaż dziecku, że jest dla ciebie bardzo ważne.
Jakie są rodzaje zaburzeń odżywiania?
- jadłowstręt psychiczny (anoreksję),
- żarłoczność psychiczną (bulimię),
- zaburzenie z napadami objadania się,
- zaburzenie z ograniczaniem/unikaniem przyjmowania pokarmów,
- zespół Pica (łaknienie spaczone),
- zaburzenie przeżuwania,
Ile trwa leczenie zaburzeń odżywiania?
Leczenie zaburzeń odżywiania się jest trudne. Niemniej całkowite, trwałe usunięcie objawów (tj. utrzymywanie prawidłowej wagi oraz normalne jedzenie bez potrzeby kontrolowania się), oraz poprawa funkcjonowania społecznego to cel możliwy do osiągnięcia. Terapia może trwać od kilku miesięcy do 2 lat lub dłużej.
Jak samemu wyjść z zaburzeń odżywiania?
Należy postarać się odsunąć te myśli. Skupić się na zdrowiu, na walce. Osoby z zaburzeniami odżywiania mają bardzo silną potrzebę kontroli, poczucia sprawczości. Warto przekuć to ogromne zaangażowanie w coś, co będzie zdrowe – znalezienie hobby jest często momentem zwrotnym.
Do kogo udać się z zaburzeniami odżywiania?
Z tego względu leczenie zaburzeń odżywiania powinno być stale nadzorowane przez lekarza psychiatrę, który będzie monitorował stan osoby i zadba o to, aby nie wyrządziła sobie krzywdy. Bardzo dużą pomocą w leczeniu zaburzeń odżywiania są również leki, które może przepisać psychiatra.
Czy są leki na zaburzenia odżywiania?
Podstawą leczenia zaburzeń odżywiania są różne formy działań psychoterapeutycznych. Farmakoterapię stosuje się tylko w określonych przypadkach w celu łagodzenia niektórych objawów lub leczenia zaburzeń współistniejących np. depresji. W terapii zarówno dzieci, młodzieży, jak i dorosłych nie ma leków w pełni skutecznych.
Od czego zaczynają się zaburzenia odżywiania?
Początek choroby przypada zazwyczaj na okres dojrzewania i jest na ogół poprzedzony epizodem anoreksji. Przyczyny zaburzeń odżywiania się nie są jeszcze dokładnie poznane. Możemy jednak wyróżnić czynniki ryzyka (genetyczne, środowiskowe oraz kulturowe), które mają znaczący wpływ na ich rozwój.
Do jakiego lekarza jak dziecko nie chce jesc?
Do jakiego lekarza z niejadkiem? Najpierw trzeba skonsultować się ze sprawdzonym lekarzem pediatrą, który oceni, czy dziecko rozwija się prawidłowo i zleci ewentualnie dalsze badania czy specjalistyczne konsultacje w razie wątpliwości. Zweryfikuje, czy dziecko ma prawidłową masę ciała i wzrost.
Co myśli anorektyczka?
W anoreksji widoczne są głównie pozytywne i negatywne myśli związane z jedzeniem oraz negatywne myśli o sobie. Brak myśli przyzwalających powoduje, że nawet spożycie niewielkiej ilości pokarmu skutkuje wystąpieniem myśli negatywnych na temat jedzenia.
Do jakiego lekarza gdy dziecko nie chce jeść?
Jeśli mimo wszelkich prób Twoje dziecko nie chce jeść, a jego masa ciała spada skonsultuj się z lekarzem pediatrą, który pomoże znaleźć Ci przyczynę problemu. Może ona wynikać z nastawienia psychicznego, niedoborów pokarmowych, a nawet nadwrażliwości sensorycznej.
Kto diagnozuje zaburzenia odżywiania?
Diagnoza najczęściej stawiana jest przez lekarza psychiatrę, który zaleca dalsze odpowiednie sposoby leczenia i postępowania. Terapia chorych na bulimię jest leczeniem kompleksowym, które powinno obejmować psychoedukację, psychoterapię i farmakoterapię.
Z jakim BMI idzie się do szpitala?
Hospitalizacja jest wskazana np. w przypadku osób, u których BMI ma wartość <15 kg/m2. Inne przesłanki, bez względu na wagę to np. współwystępowanie innych zaburzeń psychicznych – np.
Czy zaburzenia odżywiania to choroba psychiczną?
Zaburzenia odżywiania to bardzo poważny problem. To zaburzenia psychiczne, które wpływają na całe życie człowieka. Oddziałują na jego sferę fizyczną, ale też psychiczną i społeczną. Nieleczone zaburzenia odżywiania mogą doprowadzić w wielu przypadkach do nawet skrajnego wyniszczenia organizmu.
Jak pomóc osobie która nie chce jesc?
Spróbuj podawać choremu posiłki bardzo małe objętościowo, ale często (nawet co 2 godziny). Wtedy na jeden posiłek wystarczy 50-100 ml wysokoenergetycznego pożywienia. Przy niezdolności chorego do połknięcia pokarmu (np. przy nowotworach ślinianki, języka), pozwól choremu pożuć jedzenie, posmakować i wypluć.
Jak rozmawiać z nastolatką z zaburzeniami odżywiania?
- uważnie słuchaj i nie oceniaj dziecka – nawet jeżeli wyczuwasz, że córka lub syn nie mówią Ci całej prawdy, nie okazuj im niezadowolenia. …
- zachęcaj do szczerego wyrażania uczuć – poproś dziecko, by szczerze o nich mówiło.
Co myśli anorektyczka?
W anoreksji widoczne są głównie pozytywne i negatywne myśli związane z jedzeniem oraz negatywne myśli o sobie. Brak myśli przyzwalających powoduje, że nawet spożycie niewielkiej ilości pokarmu skutkuje wystąpieniem myśli negatywnych na temat jedzenia.
Jak przekonać anorektyczkę do jedzenia?
Unikamy rozmawiania przy stole, a tym bardziej przy jedzeniu. Nie próbujemy na siłę przekonywać dziecka, że ma anoreksję – skupiamy się na własnych obserwacjach i odczuciach. Kluczowe jest słuchanie dziecka, niebagatelizowanie jego uczuć i kompleksów związanych z wyglądem, a także bezwarunkowa akceptacja.
Leczenie zaburzeń odżywiania
Anoreksja
Anoreksja (anorexia nervosa), zwana też jadłowstrętem psychicznym, wiąże się z restrykcyjnym ograniczeniem jedzenia. Osoba z tymi zaburzeniami mimo znacznej utraty wagi nie jest zadowolona ze swojego ciała i kontynuuję dietę, z czasem zaostrzając wprowadzane ograniczenia. Wyróżniane są 2 typy anoreksji. Pierwszy z nich to typ bulimiczny, w którym oprócz ograniczania przyjmowania pokarmów występuje napadowe objadanie się, wymioty, stosowanie środków przeczyszczających. W typie ograniczającym (zwanym też restrykcyjnym) główną cechą jest jedynie ograniczanie pokarmów i sporadyczne stosowanie środków przeczyszczających.
Objawy
Podstawą zdiagnozowania anoreksji są następujące objawy:
zmniejszenie masy ciała dla BMI poniżej 17,5 i utrzymywanie tego stanu lub dążenie do dalszego spadku masy ciała;
obawa przed przytyciem;
zaburzony obraz ciała – osoba z anoreksją może nadal postrzegać siebie, jako osobę “grubą”, mimo znacznego wychudzenia, nie jest świadoma, jak rzeczywiście wygląda jej ciało;
utrzymujące się zachowania mające na celu utratę wagi, np. ograniczanie jedzenia, aktywność fizyczna, stosowanie środków przeczyszczających.
Na podstawie tych objawów można zauważyć, że nie każda osoba, która ogranicza spożywanie tuczących pokarmów, jest na diecie czy prowadzi aktywny tryb życia jest chora na anoreksję. Szczególną uwagą powinny zostać objęte osoby przed 25 rokiem życia, zwłaszcza osoby nastoletnie, ponieważ największy odsetek pojawienia się choroby przypada na ten właśnie wiek. Dodatkowym kryterium stosowanym przy diagnozowaniu anoreksji u kobiet jest zanik miesiączki.
Przyczyny
Trudno jest określić, jakie jest źródło zaburzeń psychicznych. Zakłada się obecnie, że wiele czynników jest odpowiedzialnych za powstawanie anoreksji. Podkreśla się konieczność współwystępowania określonych czynników biologicznych, kulturowych, rodzinnych i osobowościowych. Oznacza to, że nie można jednoznacznie stwierdzić, co powoduje pojawianie się anoreksji u pacjenta. W badaniach wykazano współwystępowanie anoreksji z zaburzeniem neurotransmisji serotoniny.
Leczenie
Przebieg leczenia zależny jest od postaci anoreksji i stadium zaawansowania. Pierwszym krokiem w celu wyleczenia się jest udanie się na konsultację psychologiczną i psychiatryczną. Podstawą leczenia jest przede wszystkim psychoterapia. W przypadku, kiedy współtowarzyszą anoreksji inne zaburzenia psychiczne konieczne jest stosowanie równolegle farmakoterapii, a w sytuacji znacznej utraty masy ciała konieczny jest pobyt w szpitalu, w celu ustalenia stopnia wyniszczenia organizmu i zahamowaniu kolejnych negatywnych skutków utraty wagi. Osoba chorująca na anoreksję ma zaburzone postrzeganie siebie, więc bardzo często nie jest świadoma występowania choroby, dlatego konieczna jest interwencja osób bliskich. Konsultacja psychologiczna i psychiatryczna może odbyć się tylko za zgodą pacjenta, wyjątkiem są sytuacje, kiedy zagrożone jest życie pacjenta (współwystępujące myśli samobójcze czy znaczne wyniszczenie ciała). Czas leczenia zależny jest od głębokości zaburzenia, trwa on od kilku miesięcy do kilku lat.
Rokowania
Leczenie anoreksji to proces długotrwały, ale w przypadku braku jakichkolwiek podjęcia jakichkolwiek działań 10% przypadków choroby kończy się śmiercią, najczęściej spowodowaną wyniszczeniem organizmu. Warto więc podjąć walkę o wyzdrowienie.
Bulimia
Bulimia, zwana żarłocznością psychiczną, pojawia się nieco później niż anoreksja, bo najczęściej pierwsze objawy występują w okolicach 18.-24. roku życia. Polega ona na nadmiernym kontrolowaniu swojej wagi przy jednoczesnym występowaniu napadów objadania się, które wywołują w pacjencie zachowania mające na celu zredukowanie skutków przyjmowania nadmiernej ilości pokarmów. Są to wymioty, wywoływanie biegunek, nadmiernej aktywności fizycznej, wykonywanie lewatyw. Występowanie określonych zachowań kompensacyjnych jest podstawą do różnicowania 2 typów bulimii. W typie przeczyszczającym osoba chora wywołuje wymioty, biegunki, natomiast w typie nieprzeczyszczającym podstawą rekompensaty za nadmierną ilość spożywanego jedzenia jest głodówka lub nadmierna aktywność fizyczna.
Objawy
Podstawą diagnozowania bulimii jest:
okresowe występowanie napadów jedzenia dużej ilości pokarmów w małej ilości czasu połączone z uczuciem braku kontroli nad tym, co się dzieje;
występowanie zachowań komepensaycjnych, mających na celu powstrzymanie przyrostu wagi po napadach żarłoczności, takich jak: prowokowanie wymiotów, biegunek, stosowanie głodówek, nadmierna aktywność fizyczna, stosowanie lewatyw,
obawa przed przytyciem, nadmierne skupienie się na kontrolowaniu masy ciała.
Tak, jak w przypadku anoreksji, ważna jest czujność bliskich, ponieważ osoba chora na bulimię bardzo często ukrywa swoje objawy.
Przyczyny
Badania przeprowadzone na temat występowania bulimii pokazują, że może ona mieć podłoże wieloczynnikowe – zarówno czynniki genetyczne jak i osobowościowe czy rodzinne są jej podłożem. Występowanie powiązania między chorobą a chromosomem 10 stanowi podstawę do stwierdzenia, że istnieje podatność genetyczna do powstawania choroby, która w połączeniu z niską samooceną, brakiem dostatecznej emocjonalnej opieki w dzieciństwie, trudnościami z adaptacją w grupie rówieśniczej może powodować powstanie bulimii. Przyczyną bulimii może być również uszkodzenie ośrodka sytości u pacjenta.
Leczenie i rokowania
Podstawą leczenia jest psychoedukacja i psychoterapia. Drogę leczenia uzależnia się od typu i czasu trwania choroby. W przypadku występowania powikłań somatycznych konieczny jest kontakt z lekarzem w celu ustalenia stopnia wyniszczenia organizmu. Niezbędna jest przeprowadzenie konsultacji psychiatrycznej i psychologicznej. Są to pierwsze kroki, które powinny zostać podjęte w celu wyleczenia. Czasem psychiatra decyduje się na wprowadzenie farmakoterapii. Leki mogą redukować ilość pojawiających się napadów żarłoczności. Rokowania uzależnione są od czasu rozpoznania i podjęcia leczenia, im wcześniej podjęte są kroki ku wyzdrowieniu, tym większa szansa na całkowite wyzdrowienie. Często występują nawroty choroby, dlatego stała opieka specjalistyczna pomaga zapobiec kolejnym atakom choroby. Długoterminowa psychoterapia stanowi podstawę walki z chorobą.
Ortoreksja
Godna uwagi jest również coraz częściej występująca ortoreksja, która zaliczana jest do zaburzeń odżywiania. Polega ona na nadmiernej kontroli jakości spożywanych produktów i bardzo dużej dbałości o jakość obróbki posiłków. Nosi ona miano obsesji na punkcie jedzenia – osoba chorująca na ortoreksję całymi dniami planuje posiłki, szuka punktów, gdzie może zdobyć żywność ekologiczną, przygotowuje dania z nadmierną dbałością o każdy szczegół. Połączone jest to z dużym lękiem przed chorobą lub starzeniem się organizmu przy zjedzeniu czegoś, spoza listy produktów, które pacjent uważa za dopuszczalne. Odstępstwa od zaleceń dietetycznych powodują poczucie winy. Zaburzenie nie jest obecnie jeszcze wystarczająco zbadane, jednak może ono prowadzić do niedoborów witamin i składników mineralnych oraz zachowań, które izolują osobę chorą od bliskich. W przypadku podejrzenia ortoreksji ważne jest udanie się na konsultację psychologiczną w celu ustalenia czy mamy do czynienia ze zdrowym stylem życia czy już z zaburzeniem psychicznym.
Zaburzenia odżywiania są grupą zaburzeń psychicznych, które łatwo przeoczyć w czasach, w których kult ciała jest dominujący. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości warto udać się na konsultację psychiatryczną lub psychologiczną.
Zaburzenia odżywiania, leczenie anoreksji, bulimii
Leczenie anoreksji i bulimii – Poznań
Anoreksja
Spośród różnego rodzaju zaburzeń odżywiania, jednym z coraz częściej rozpoznawanych, jest anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny. Schorzenie to polega na tym, że osoba chora odczuwa silny lęk przed przytyciem i dąży do uzyskania możliwie jak najniższej wagi. By zrealizować ten cel, sięga po różne metody, w tym drastyczne i wyniszczające organizm głodówki, intensywne ćwiczenia fizyczne, a niekiedy także po środki przeczyszczające. Trzeba pamiętać, że anoreksja wyniszcza nie tylko ciało, ale także umysł. Bez względu na swoją wagę, osoba chora nie przyjmuje do wiadomości, że głodując, tylko pogarsza swój stan.
Jakie wyróżnia się rodzaje anoreksji?
Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje anoreksji:
Typ restrykcyjny, w którym głównymi sposobami zredukowania wagi są głodówki oraz ćwiczenia fizyczna,
Typ bulimiczny, w którym osoba chora poza ograniczeniem ilości przyjmowanych pokarmów kompensuje liczbę spożytych kalorii poprzez prowokowanie wymiotów, a także stosowanie środków moczopędnych i przeczyszczających.
W jaki sposób rozpoznać anoreksję?
Widocznym symptomem anoreksji jest przede wszystkim wychudzenie. Jednak zanim do niego dojdzie, osoba cierpiąca na tego typu zaburzenie:
Przesadnie interesuje się jedzeniem (czyta książki dotyczące planowania posiłków, liczy kalorie itp.),
Stara się wyeliminować ze swojego jadłospisu jak najwięcej różnorodnych produktów,
Często gotuje dla najbliższych, ale później nie spożywa przyrządzonych przez siebie dań,
Zwykle jada w samotności,
Na uwagi rodziny, że zbyt mało je, reaguje złością i furią,
Odczuwa przewlekłe zmęczenie, ma kłopoty z koncentracją,
Staje się coraz bardziej drażliwa, izoluje się od rodziny i znajomych,
Cierpi z powodu bólów brzucha, wymiotuje, miewa nudności, zaparcia itp.,
Czuje silny lęk przed przybraniem na wadze pomimo utrzymującej się niedowagi.
Jakie skutki niesie ze sobą anoreksja?
Anoreksja stopniowo prowadzi do poważnych niedoborów żywieniowych, a w rezultacie do postępujących zaburzeń czynności wszystkich narządów i układów. Osoba chora ma zwolnione tętno i obniżone ciśnienie tętnicze krwi, jest nadwrażliwa na niskie i wysokie temperatury, ma wolniejszą perystaltykę jelit oraz zaburzenia pracy nerek. Bardzo poważne skutki pociąga za sobą także zanik miesiączki – jeśli trwa dłużej niż pół roku, wówczas zanik estrogenów prowadzi do obniżenia gęstości kości, co wiąże się ze wzrostem zachorowania na osteoporozę.
Leczenie anoreksji
Jadłowstręt psychiczny można leczyć w warunkach ambulatoryjnych, podczas stałych wizyt u psychoterapeuty lub na oddziale szpitalnym.
W naszym gabinecie w Poznaniu proponujemy różne sposoby leczenia anoreksji, w tym psychoterapię indywidualną oraz grupową. Najczęściej stosowanym podejściem jest terapia poznawczo-behawioralna, która uczy nowych schematów zachowań związanych z jedzeniem i postrzeganiem swojego ciała. W przypadku osób niepełnoletnich możliwa jest terapia rodzinna, która pomaga zrozumieć rodzicom chorobę ich dziecka i pokazuje, w jaki sposób mogą je wspierać w procesie powrotu do zdrowia.
Bulimia
Żarłoczność psychiczna, czyli bulimia, to zaburzenie odżywiania, które charakteryzuje się występowaniem nagłych napadów objadania się. Osoby chore na to schorzenie obsesyjnie dbają o sylwetkę, a po przyjęciu dużej ilości pokarmów najczęściej prowokują wymioty, stosują lewatywy lub zażywają środki przeczyszczające.
Jakie rodzaje bulimii się wyróżnia?
Katalog zachowań oraz objawów związanych z żarłocznością psychiczną jest dość szeroki. Trzeba jednak pamiętać, że nie każda osoba cierpiąca na to zaburzenie będzie zachowywać się tak samo. Różnica może dotyczyć np. częstotliwości napadów objadania się.
Przyjęło się wyróżniać dwa podstawowe rodzaje bulimii:
Typ przeczyszczający, w którym osoba chora wywołuje wymioty, a także przyjmuje środki przeczyszczające i moczopędne,
Typ nieprzeczyszczający, w którym do zachowań kompensacyjnych zalicza się intensywne treningi fizyczne oraz stosowanie diet – głodówek.
Jakie są główne przyczyny bulimii?
Poza czynnikami rodzinnymi oraz biologicznymi takimi jak uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu do głównych przyczyn żarłoczności psychicznej zalicza się:
Zaniedbanie emocjonalne dziecka w okresie dzieciństwa,
Zaburzenie mechanizmów samoregulacji oraz samokontroli,
Brak samoakceptacji,
Konflikty rodzinne,
Brak akceptacji swojego wyglądu oraz wagi,
Brak uczucia zadowolenia z własnego ciała,
Brak akceptacji w grupie rówieśniczej,
Pragnienie podwyższenia samooceny za wszelką cenę.
Bulimia – jak ją rozpoznać?
Na pierwszy rzut oka objawy żarłoczności psychicznej mogą być niedostrzegalne. Osoba cierpiąca na to zaburzenie:
Początkowo utrzymuje prawidłową wagę lub na nieznaczną niedowagę,
Podobnie jak anorektyk/anorektyczka fascynuje się jedzeniem – czyta książki kucharskie, liczy kalorie itp.,
Niekiedy po obfitym posiłku chodzi do toalety i prowokuje wymioty, zagłuszając ich dźwięk np. głośną muzyką,
Czasami miewa lekko opuchniętą twarz,
Do posiłków najczęściej zasiada, kiedy nie ma nikogo w dom lub w nocy, aby uniknąć przyłapania na gorącym uczynku.
W jaki sposób przebiega leczenia bulimii?
W naszym specjalistycznym gabinecie w Poznaniu, w którym diagnozujemy i leczymy różne zaburzenia odżywiania, prowadzimy także profesjonalną psychoterapię bulimii. Skuteczna terapia w żarłoczności psychicznej bazuje przede wszystkim na pomocy ze strony terapeuty, ale trzeba pamiętać, że wymaga wiele wysiłki od pacjenta. Dobrze poprowadzone leczenie daje nadzieję na wyeliminowanie napadów objadania się oraz zredukowanie zachowań kompensacyjnych. Jako uzupełnienie psychoterapii pacjent może przyjmować odpowiednie środki farmakologiczne.
Warto zdawać sobie sprawę, że bulimia stanowi poważne zaburzenie odżywiania, które może zagrażać nie tylko zdrowiu chorej osoby, ale nawet jej życiu. Chorzy najczęściej nie są w stanie poradzić sobie samodzielnie z tym problemem. Poza psychoterapią ważne jest także wsparcie ze strony najbliższej rodziny i przyjaciół. Choroba ta wyczerpuje zarówno fizycznie, jak i psychicznie, dlatego istotne jest pozostawanie pod stałą obserwacją psychologiczną.
WIELKOPOLSKIE CENTRUM ZABURZEŃ JEDZENIA
To sprawa mocno złożona. Zacznijmy od tego, że nigdy nie będzie we mnie zgody na przerzucanie całej odpowiedzialności na dziecko. Tak…
Zaburzenia odżywiania Poznań
Do najczęściej występujących zaburzeń odżywiania należy anoreksja i bulimia. Tego typu trudności najczęściej dotykają ludzi młodych, często nastolatków. Ważnymi objawami zaburzeń odżywiania jest najczęściej zaabsorbowanie wokół własnej sylwetki, wagi oraz nieadaptacyjne schematy dotyczące obrazu samego siebie.
Poznawczo-behawioralny model zaburzeń odżywiania odwołuje się do błędnych przekonań i myśli (a co za tym idzie postaw/zachowań i emocji) pacjenta na temat jedzenia, masy ciała oraz własnego wyglądu, oraz pozytywnych i negatywnych wzmocnień zachowań charakterystycznych dla tych zaburzeń.
Specjalistyczne Gabinety Lekarskie oraz Psychologiczne
Z artykułu dowiesz się m.in.: Co to jest psychodietetyka? Kim jest psychodietetyk? Kiedy udać się […]
objawy. Leczenie zaburzeń odżywiania
Zaburzenia odżywiania to problem, którego źródło kryje się nie tylko w lodówce. Zwykle są efektem nawarstwionych wielopłaszczyznowych trudności. Zaburzenia odżywiania to nie moda czy fanaberia. To choroba psychiczna, która wymaga intensywnego leczenia.
Zaburzenia odżywiania – objawy Jako nastolatka miałam koleżankę, która była szczupła, bardzo szczupła. Ja, wówczas obdarzona figurą klepsydry i ogromnym biustem, który powodował niewybredne komentarze, zazdrościłam jej bardzo tej szczupłości. Szczególnie, że – jak zapewniała – była naturalnie szczupła, a mi ani sport, ani (w miarę) zdrowa dieta nie pomagały schudnąć. Aż pewnego dnia odwiedziłam ją w porze obiadu. Jej mama powiedziała, że nie będzie mogła wyjść ze mną, dopóki nie zje zupy. Malutkiej filiżanki zupy. Wtedy zobaczyłam zupełnie inne oblicze mojej koleżanki. Wpadła w histerię. Płacz, rozpacz, spazmy. Błagała, żeby nie jeść tej zupy. W końcu z największym trudem przełknęła dwie łyżki – takie do herbaty. Dwie łyżki i mama pozwoliła jej wyjść. A ja nagle zrozumiałam tę chudość i tę rozpacz, i to nowe oblicze koleżanki. To oblicze nazywa się anoreksja. Anoreksja, najprościej mówiąc, to odmawianie spożywania pokarmów mające na celu osiągnięcie szczupłości. Dla anorektyczki jedzenia nigdy nie jest zbyt mało, za to masa ciała zawsze jest zbyt wysoka. To jedno z przykazań internetowych społeczności pro-ana: „Nigdy nie jesteś zbyt szczupła”. Anorektyczki ograniczają kaloryczność posiłków do minimum. Potrafią chować żywność, ukradkiem wyrzucać, jeśli mieszkają z kimś, kto mógłby to sprawdzić. Opracowują to do mistrzostwa, opowiadają innym, jak dużo jedzą. To, co można zauważyć gołym okiem, to szczupłość, chudość, zmęczenie i osłabienie, bladość, suchość skóry, wypadanie włosów, dewastacja organizmu powodowana niedożywieniem. Bulimiczki jedzą, a potem prowokują wymioty, szukają środków przeczyszczających. Ich chudość nie zawsze jest tak drastyczna, za to mogą pojawiać się zajady w kącikach ust, popsute zęby, zniszczone kwasami z żołądka, nieświeży oddech. Ortoreksja to obsesja zdrowego żywienia. Wydaje się, że to nic groźnego, a wręcz chwalebne? Ortoreksja potrafi zawładnąć życiem do tego stopnia, że rzutuje na pracę i relacje społeczne. Osoby z zaburzeniami odżywiania uzależniają życiowy sukces od swojej wagi i złudnej kontroli nad ciałem. Wydaje im się, że schudnięcie zagwarantuje sukces towarzyski, powodzenie w miłości, lepszą organizację pracy, dobre wyniki w nauce.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie umysłu Naturell Ashwagandha, 60 tabletek 18,15 zł Zdrowie umysłu WIMIN Głębokie skupienie, 30 kaps. 79,00 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł PROMOCJA Zdrowie umysłu Good Sleep from Plants 60 kaps. wegański 45,00 zł 90,00 zł Zdrowie umysłu Miralo, Suplement diety wspomagający odporność na stres, 20 kapsułek 20,99 zł
Zaburzenia odżywiania – rodzaje Choroba, jaką są zaburzenia odżywiania, ma różne twarze. Formalnie dzieli się je na zaburzenia specyficzne i niespecyficzne. Wśród tych pierwszych są anoreksja, bulimia, bulimoreksja, ortoreksja. Pozostałe to kompulsywne objadanie się, zespół nocnego jedzenia, zespół przeżuwania, anarchia żywieniowa. Łączy je jedno – sedno problemu to psychika i negatywne emocje, z którymi chore osoby, w większości dziewczyny, próbują się uporać jedząc – albo odmawiając jedzenia. Osoby z zaburzeniami odżywiania nierzadko mają depresję, skłonności do autodestrukcji, nałogów i uzależnień behawioralnych. Często potrzeba chudnięcia jest efektem strachu przed dorosłością, dojrzałością płciową. Przyczyn upatruje się w medialnej presji na szczupłą sylwetkę. Na szczęście od kilku lat trendy w modelingu się odwracają, ale za dążeniem do niedoścignionego ideału, za odmawianiem jedzenia lub prowokowaniem wymiotów stoją zwykle problemy psychiczne, zaburzona samoocena, samotność, dysfunkcje wyniesione z rodzinnego domu. Dla zdrowej osoby jedzenie to źródło substancji odżywczych napędzających organizm do działania. Osoby chore na zaburzenia odżywiania jedzeniem lub jego brakiem budują – lub próbują budować – swoje dobre samopoczucie, pewność siebie, poczucie szczęścia lub jego namiastkę. To skutek kompleksów, niskiego poczucia własnej wartości, utraty kontroli nad życiem. Ten jeden aspekt – żywienie – staje się obsesją, daje pozory siły i utrzymywania życia w ryzach. W rzeczywistości choroba zaczyna „sterować” życiem osoby zaburzonej. Wszystko koncentruje się wokół jedzenia, tylko wokół niego krążą myśli.
Zaburzenia odżywiania – leczenie Leczenie zaburzeń odżywiania to coś więcej niż nakarmienie głodnego. Na forach można znaleźć relacje ze szpitali: „Ważą co drugi dzień. U osób, które nie chcą jeść, gdy waga jest zbyt niska, zakładają sondę. Udawaj, że chcesz wyzdrowieć. Gdy przytyjesz, wypuszczą cię i znowu będziesz mogła schudnąć”, „Przed ważeniem pij bardzo dużo wody, wkładaj do stanika coś ciężkiego”, „U mnie ważenie było o różnych porach, niezapowiedziane, żeby utrudnić oszukiwanie. Dziewczyny wkładały monety w kok, nosiły kilka par bielizny naraz, wlewały w siebie wodę”, „Biegałam w miejscu w toalecie, ale wiem, że czasami wchodzą pielęgniarki z dziewczynami do toalet, patrzą, czy nie wymiotujesz, zamykają potem wc na klucz”. Anoreksja i bulimia to choroby przebiegłe i przewlekłe. Samo przyjmowanie pokarmów to wierzchołek góry lodowej problemów, z którymi pacjentka musi się zmierzyć. W trudnych chwilach, w stresie, problem może wracać, choć może przybierać inne oblicza: układanie idealnego menu, zaangażowanie w sport. Leczenia wymaga nie tylko wyniszczone ciało, ale przede wszystkim dusza. Niezbędna jest terapia i dotarcie do przyczyn anoreksji, nie tylko do jej skutków. – Bulimia, ortoreksja, napady objadania się, anoreksja, są trudne w leczeniu, ale jak najbardziej możliwe. W skrajnych przypadkach zaburzenia odżywiania wymagają hospitalizacji z uwagi na stopień wyniszczenia organizmu, zaburzenie równowagi jego funkcjonowania oraz nawet zagrożenie życia. Istotną, poza leczeniem wyniszczonego ciała, jest psychoterapia osoby chorującej i jej najbliższego otoczenia rodzinnego. Angażowanie otoczenia w leczenie jest sensowne i korzystne, gdyż uważa się, że etiologia zaburzeń ożywienia, szczególnie anoreksji, ma miejsce w zaburzeniach relacji w rodzinie, bo jej podłoże jest emocjonalne – mówi psycholog Urszula Struzikowska – Marynicz. Jak i gdzie szukać pomocy, mając zaburzenia odżywiania? Odpowiada Maria Pruszyńska, która chorowała, pokonała zaburzenia i założyła organizację „Nowonajedzone”, wspierającą osoby w procesie leczenia. – Podejmując decyzję o walce z zaburzeniami odżywiania dobrze mieć przy sobie osobę, której ufamy. To ważne, aby ze zdrowieniem nie mierzyć się w pojedynkę, bo to bardzo wyboista droga. Kiedy zaczniemy dostrzegać u siebie problemy z jedzeniem, dobrze na początek udać się do lekarza pierwszego kontaktu, który może wypisać skierowanie do psychiatry oraz na terapię. Ten krok można jednak pominąć i od razu udać się do psychoterapeuty lub psychiatry. Tylko psychiatra może bowiem wystawić diagnozę zaburzeń odżywiania, co pomaga ustalić dalszą ścieżkę leczenia. Niestety w Polsce trudno o terapię zaburzeń odżywiania w ramach NFZ. Często kolejki są długie lub zaoferowane spotkania zbyt rzadkie, aby mogły gwarantować aktywną pracę z zaburzeniami. Dlatego też koszty leczenia często w całości lub większości musi pokryć pacjent, co stanowi problem ze względu na to, że terapia zaburzeń odżywiania, aby mogła być efektywna, musi odbywać się regularnie często przez kilka lat. Poszukując terapeuty, warto znaleźć osobę specjalizującą się w zaburzeniach odżywiania, znającą specyfikę tego rodzaju trudności.
Czy można samemu wyjść, „wyrosnąć” z zaburzeń odżywiania, czy jednak niezbędna jest pomoc psychologiczna, terapia? – W moim odczuciu niemożliwe jest wyjście z zaburzeń odżywiania bez odpowiedniego wsparcia profesjonalistów. Być może, jeśli zareaguje się na odpowiednio wczesnym etapie, wymiar tej pomocy będzie mniejszy, ale uważam, że nadal potrzebny. Osoba cierpiąca na zaburzenia odżywiania nie jest w stanie obiektywnie ocenić swojego zachowania. Dlatego niewielką poprawę oceniać może jako wyzdrowienie, podczas gdy nadal jej relacja z jedzeniem jest niszcząca, a mechanizmy i wydarzenia, które doprowadziły do zachorowania nieodkryte. Decyzja o podjęciu leczenia i uczęszczaniu na terapię jest przerażająca, ale stanowi niepowtarzalną możliwość poznania siebie, lepszego zrozumienia swojego zachowania i zbudowania w sobie nowych, bezpiecznych mechanizmów ochronnych. Nie możemy mówić o “wyrastaniu” z zaburzeń odżywiania, ponieważ nie jest to etap w życiu, a poważne zaburzenie osobowości. Bagatelizowanie trudności z jedzeniem może doprowadzić tylko do zaostrzenia problemu. Dlatego tak ważne jest znalezienie odpowiedniej pomocy i podjęcie leczenia- podkreśla Maria Pruszyńska.
Co zrobić, jeśli bliska osoba ma zaburzenia odżywiania? Czy w ogóle można pomóc, czy każda osoba musi pomóc sobie sama? Maria Pruszyńska przyznaje: – To bardzo trudne, kiedy osoba nam bliska cierpi na zaburzenia odżywiania – nie są to tylko kobiety; zaburzenia odżywiania dotykają osób każdej płci. Mamy w sobie potrzebę zrobienia czegoś, zareagowania. Często piszą do mnie mamy dziewczyn chorych na zaburzenia odżywiania z pytaniem: “Co zrobić? Nie mogę patrzeć, jak moje dziecko się zabija”. Nie ma złotej recepty na to, jak się zachować. Tym, co możemy zrobić, to być. Zapewnić chorą osobę, że jesteśmy przy niej i chcemy jej pomóc. Nie oskarżajmy o brak dobrej woli, czy utrudnianie. Zapewnijmy, że może nam zaufać i kiedy będzie gotowa porozmawiać z nami o wszystkim. Wierzmy, że taki moment nastąpi. Czasami jednak stan chorej lub chorego jest tak poważny, że nie możemy czekać. W tej sytuacji możliwa jest przymusowa hospitalizacja. Musimy jednak pamiętać, że niemożliwe jest wyzdrowienie, jeśli osoba chora nie widzi problemu. Decyzja o leczeniu musi być podjęta przez osobę chorą.
Zaburzenia odżywiania u dzieci Zaburzenia odżywiania zauważalne bywają już u kilkuletnich dzieci. Zdaniem specjalistów to oznaka problemów, które dotyczą całej rodziny. W takiej sytuacji niezbędna jest konsultacja psychologiczna również dla rodziców. Dziecko może wymagać długotrwałej psychoterapii, bo, jak w przypadku osób dorosłych, zaburzenia odżywiania to objaw szeregu innych problemów, takich jak presja rodzicielska i rówieśnicza, brak więzi rodzinnych, brak pewności siebie, nadmiar obowiązków szkolnych. Jeśli nie dotrze się do źródła problemów, sytuacja będzie się pogarszać. Jak dowodzą statystyki, już blisko co 4. osoba poniżej 18 r.ż. okalecza się, co 10. podejmuje zamach na swoje życie. Zaburzenia odżywiania dotyczą prawdopodobnie ok. 10 proc. dzieci i młodzieży. Zdaniem WHO polskie nastolatki są najbardziej w Europie niezadowolone ze swojego wyglądu i mają najniższą samoocenę, na tle rówieśników z ponad 40 innych krajów. Każda z nas ma taką koleżankę, a część z nas może jest lub była właśnie taką dziewczyną, która cała się trzęsie na myśl o łyżce zupy, a każdy kęs jedzenia to koszmar. – Jak rozmawiać? Tak, by chory nie czuł się atakowany, porównywany, oskarżany czy oceniany – zwraca uwagę Urszula Struzikowska-Marynicz, psycholog. – Nieodpowiedni komunikat może przynieść w efekcie nasilenie się tendencji dążenia do perfekcji i w rezultacie wzmacniać niepożądane reakcje i zachowania chorego. Na przykład mówiąc: jesteś coraz chudsza, niechcący można wzmocnić pożądany przez chorującego efekt odchudzania… Komunikowanie troski i zmartwienia warto oprzeć na tym, co się zobaczyło, co zaniepokoiło, i zachęcić do kontaktu ze specjalistą, być może wspólnej wizyty u niego. Psychologa potraktujmy jako kogoś, kto różnice w postrzeganiu sytuacji sporej w kwestii zdrowia i zachowań chorego „rozstrzygnie”, skonsultuje. Psycholog dodaje, że podstawą leczenia jest dotarcie do psychicznych źródeł problemów pacjenta. – Wiedząc, że zaburzenia odżywiania mają emocjonalne podłoże, warto też nie tyle odnosić się do widocznych skutków niezdrowych zachowań, ile do tego, co się pod nimi kryje. Warto odwoływać się do poczucia samoakceptacji chorego, jego wartości, znaczenia dla nas, jego poczucia bezpieczeństwa czy potrzeby miłości i wpływu na swoje życie i najbliższą przestrzeń wokół niego – podkreśla Urszula Struzikowska – Marynicz.
Poleć artykuł koleżankom
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Urszula Struzikowska-Marynicz psycholog
Leczenie zaburzeń odżywiania wyjątkowo trudne, ale możliwe
Zaburzenia odżywiania, takie jak anoreksja, bulimia oraz napadowe objadanie się, wyjątkowo trudno jest leczyć, nie znaczy to jednak, że w tzw. pułapce „głodnego mózgu” skuteczna terapia nie jest możliwa – przekonują eksperci. Mówiono tym podczas IV Narodowego Kongresu Żywieniowego w Warszawie, którego głównym tematem poza otyłością były coraz częściej występujące zaburzenia łaknienia.
Fot. pixabay.com
„Pacjenci (z zaburzeniami odżywiania – PAP) przejawiają silny opór wobec leczenia, a powikłania zdrowotne często zmuszają specjalistów do wycofania się z procedur leczenia zgodnych z protokołem badawczym” – twierdzi prof. n. med. Katarzyna Kucharska z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.
Zdaniem specjalistki, u osób będących w tzw. pułapce „głodnego mózgu” najlepsze efekty daje wszechstronna terapia prowadzona przez zespół różnych specjalistów, głównie psychiatrów i psychologów. Wynika to z tego, że zaburzenia odżywiania mogą mieć wieloraki charakter i zróżnicowane podłoże, zarówno biologiczne (silne predyspozycje genetyczne), jak i psychospołeczne (zaburzenia osobowości i wpływ środowiska).
W przypadku anoreksji (jadłowstrętu psychicznego) i bulimii (żarłoczności psychicznej) jednym z głównych problemów jest zaburzony obraz własnego ciała. Często współwystępuje on wraz ze sztywnością myślenia, zaburzeniami społecznego poznania, zakłóconym postrzeganiem i wyrażaniem własnych emocji oraz nerwicami.
Najważniejsze jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie leczenia zaburzeń odżywiania. „Szybkie szukanie pomocy już przy pierwszych epizodach i we wczesnych stadiach choroby daje lepsze rokowania. Im dłużej bowiem trwają zaburzenia odżywiania, tym trudniej jest je leczyć” – przekonuje psycholog kliniczny warszawskiego Instytutu Psychiatrii i Neurologii Magdalena Wayda-Zalewska.
Kłopot polega na tym, że początkowe objawy zaburzeń łaknienia mogą być mało widoczne, mogą się objawiać jedynie zaburzeniami nastroju.
Wayda-Zalewska zwraca uwagę, żeby wybierać terapie o udowodnionej i popartej badaniami skuteczności. Jej zdaniem, do najbardziej skutecznych i popularnych metod należą: psychoterapia dynamiczna, poznawczo-behawioralna oraz systemowa (tzw. rodzinna).
Szczególnie trudne jest leczenie anoreksji, ze względu na złożony charakter tej choroby, jak też silny lęk dotkniętej nią osoby przed przyrostem masy ciała. Trzeba jednak rozpocząć od spożywania niskokalorycznych posiłków, choćby jedynie płynnych lub półpłynnych w przypadku osób mocno już wyniszczonych długotrwałym niedojadaniem.
Zdaniem dietetyka Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie dr Agnieszki Chruścikowskiej, leczenie dietetyczne powinno być dobierane indywidualnie, w zależności od stanu zdrowia i aktualnej masy ciała pacjenta. Najlepiej zacząć od diety o zawartości kalorycznej 30-40 kcal/kg masy ciała na dobę i stopniowo ją zwiększać do 70-100 kcal/kg.
„Początkowo muszą to być porcje o bardzo małej objętości, niepowodujące dyskomfortu wskutek nadmiernego rozciągnięcia ścian żołądka. Następnie należy stopniowo wprowadzać porcje o standardowej wielkości” – podkreśla dr Chruścikowska.
Specjalistka dodaje, że co najmniej połowa znajdującego się w diecie białka powinna być pochodzenia zwierzęcego. Lepiej stosować tłuszcze lekkostrawne i unikać diety bogatotłuszczowej, której osoby z anoreksją na ogół nie tolerują.
Celem leczenia żywieniowego w jadłowstręcie psychicznym nie jest jednak jedynie uzyskanie prawidłowej masy ciała. „W trakcie rehabilitacji żywieniowej powinno się dążyć również do ukształtowania odpowiednich nawyków wobec żywienia oraz osiągnięcia przez pacjenta zdolności do prawidłowego postrzegania stanu głodu i sytości” – podkreśla dr Chruścikowska.
Anoreksję od niedawna próbuje się leczyć przy użyciu tzw. głębokiej stymulacji mózgu, podobnej do tej, jaką od wielu lat wykorzystuje się w leczeniu choroby Parkinsona. Metoda ta wymaga jednak wszczepienia elektrod do struktur mózgu podejrzewanych o to, że są odpowiedzialne za anoreksję.
Z prób, jakie przeprowadził dr Nir Lipsman z Sunnybrook Health Sciences Center w Kanadzie wynika, że taka stymulacja mózgu u niektórych pacjentów powoduje ustąpienie objawów choroby lub są one mniej nasilone.
Zaburzenia odżywiania – jakie są ich rodzaje i jak je rozpoznać?
Uzależnienia są coraz częściej pojawiającym się problemem wśród ludzi. Jeśli ktoś chce skończyć z paleniem papierosów, musi usunąć całkowicie pewien problem ze swojego życia. Co, jeśli pewnego rodzaju uzależnieniem jest czynność, której nie można się pozbyć, jak na przykład jedzenie? W sytuacji, w której jedzenie przejmuje nad człowiekiem kontrolę lub kiedy myśli o pożądanej sylwetce całkowicie determinują nasz sposób jedzenia, niezależnie, czy będzie to z korzyścią dla naszego zdrowia, czy wręcz przeciwnie, mowa o zaburzeniach odżywiania. Jest to coraz częściej pojawiająca się w społeczeństwie choroba, która może być trudna do zrozumienia, ponieważ kręci się wokół czynności fizjologicznej, koniecznej dla każdego organizmu, żeby żyć.
Zaburzenia odżywiania – czym są i dlaczego się pojawiają?
Zaburzenia odżywiania są to jednostki chorobowe, charakteryzujące się zaburzeniami łaknienia na poziomie psychicznym. Określa się w ten sposób nieprawidłowe zachowania żywieniowe oraz zachowania koncentrujące się na kontroli masy ciała oraz jej celowej utracie. Samo zaburzenie lub przeświadczenia mu towarzyszące prowadzą do pogorszenia się stanu zdrowia zarówno psychicznego, jak i fizycznego oraz pogorszenia funkcjonowania wśród społeczności.
W przypadku najbardziej powszechnych – anoreksji i bulimii – zaburzenia odżywiania często pojawiają się w związku z kreowanym przez media nierealnym obrazem idealnego ciała, brakiem samoakceptacji czy akceptacji najbliższych lub rówieśników. Zaczynają się wtedy, kiedy dana osoba zbyt mocno skupia się na masie ciała oraz spożywanej żywności. U wielu osób ciągłe dążenie do idealnej sylwetki staje się pewnego rodzaju obsesją, niepozwalającą na normalne funkcjonowanie w społeczeństwie.
Dodatkowo powodem pojawienia się zaburzeń odżywiania mogą być na przykład uszkodzenia ośrodka sytości w mózgu lub inne problemy fizjologiczne. Zaburzenia te często pojawiają się u osób z depresją lub zaburzeniami lękowymi, często także działa to w drugą stronę – u osób z zaburzeniami odżywiania pojawia się depresja.
Kogo najczęściej dotyczą zaburzenia odżywiania?
Rozpowszechnienie wszystkich zaburzeń odżywiania w ciągu życia wynosi 5%, najczęściej są to zaburzenia z napadami objadania się, bulimia oraz anoreksja. Większość przypadków dotyczy społeczeństwa zachodniego, osób pochodzących z klasy średniej lub wyższej, w znaczącej większości kobiet (nawet 90%), chociaż coraz częściej chorują także mężczyźni. W ogromnej ilości przypadków pojawiają się w okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości, ale nie jest to reguła.
Zaburzenia odżywiania – objawy
Objawy zaburzeń odżywiania będą bardzo różne, w zależności od konkretnego zaburzenia. Dodatkowym utrudnieniem jest to, że większość chorych stara się ukrywać swoje problemy, a tylko w przypadku anoreksji widocznym wyznacznikiem jest niska masa ciała, która wydaje się być widoczna na pierwszy rzut oka. Pozostałe zaburzenia mogą być bardzo niewidoczne dla osoby z boku.
W przypadku bulimii i anoreksji na pewno warto zwrócić uwagę, kiedy ktoś z bliskich bardzo mocno skupia się na swoim wyglądzie, ogranicza jedzenie i boi się przybrania kilogramów. Osoby chorujące na anoreksję nie mają miesiączki i często nie chcą spożywać posiłków w towarzystwie innych osób. Chorzy na bulimię po posiłkach często znikają w łazience, aby pozbyć się spożytego jedzenia, a w ich śmieciach nierzadko można znaleźć opakowania po dość dużej ilości jedzenia (podobnie u osób z atakami napadowego objadania się).
Terapia zaburzeń odżywiania – Poznań
W Centrum Psychoterapii i Pomocy Psychologicznej Ergo w Poznaniu mają Państwo możliwość uczestniczenia w terapii zaburzeń odżywiania. Jest ona skierowana do wszystkich osób cierpiących na takie choroby jak anoreksja, bulimia czy nałogowe objadanie się. W Ergo doskonale zdajemy sobie sprawę, że problemy z jedzeniem są tylko jednym z objawów bardziej złożonych dolegliwości. Specjaliści w naszym Centrum są gotowi, aby nieść pomoc osobom identyfikującym u siebie takie zaburzenia. Nasze doświadczenie pozwala nam zapewnić Państwa, że dzięki profesjonalnej pomocy udzielonej przez specjalistów oraz pracy pacjenta możliwy jest powrót do zdrowia.
Jeżeli cierpicie na wymienione wyżej zaburzenia albo jesteście bliskimi osoby, która cierpi na tego typu dolegliwości, nie zwlekajcie i natychmiast postarajcie się o pomoc specjalisty.
Nasz ośrodek Centrum Ergo prowadzi skuteczne terapie zaburzeń odżywiania. W naszej poradni każda osoba zmagająca się z anoreksją, bulimią lub chorobowym objadaniem się otrzyma kompleksową pomoc specjalistów.
키워드에 대한 정보 terapia zaburzeń odżywiania poznań
다음은 Bing에서 terapia zaburzeń odżywiania poznań 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Terapia zaburzeń odżywiania – dr Angelika Staszewska, Joanna Gutral
- psychologia
- psychoterapia
- zaburzenia odżywiania
- terapia zaburzeń odżywiania
- dietetyka
- psychodietetyka
- nadwaga
- otyłość
- bulimia
- anoreksja
- rodzaje zaburzeń odżywiania
- leczenie zaburzeń odżywiania
- SWPS
- Uniwersytet SWPS
- studia SWPS
- strefa psyche
Terapia #zaburzeń #odżywiania #- #dr #Angelika #Staszewska, #Joanna #Gutral
YouTube에서 terapia zaburzeń odżywiania poznań 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Terapia zaburzeń odżywiania – dr Angelika Staszewska, Joanna Gutral | terapia zaburzeń odżywiania poznań, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
