당신은 주제를 찾고 있습니까 “winorośl cięcie na głowę – Vitis – cięcie formujące winorośli owocowej – forma prowadzenia \”Niska głowa (Gavot)\”“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Clematis Źródło Dobrych Pnączy 이(가) 작성한 기사에는 조회수 5,411회 및 좋아요 43개 개의 좋아요가 있습니다.
winorośl cięcie na głowę 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Vitis – cięcie formujące winorośli owocowej – forma prowadzenia \”Niska głowa (Gavot)\” – winorośl cięcie na głowę 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
winorośl cięcie na głowę 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Forma Głowy – Winnica Przybyłówka – sadzonki winorośli
“Głowa” – łatwa w prowadzeniu i czasami niezastąpiona forma prowadzenia … dla winorośli lubiących lub przynajmniej dobrze tolerujących krótkie cięcie.
Source: www.winnicaprzybylowka.pl
Date Published: 4/6/2022
View: 4231
Formy cięcia winorośli – Winogrona.org
Zdjęcie nr 4 przedstawia „Głowę” przed cięciem. Forma Głowy. i po cięciu na owocowanie. Forma Głowy. Usuwamy pędy, które owocowały, …
Source: www.winogrona.org
Date Published: 9/21/2022
View: 8503
Cięcie winorośli – podstawowe zasady, bez zawiłych …
Bez skomplikowanych podziałów na zagmatwane formy: Guyot, Royat, Casenave, głowa, sznur, podwójne, pojedyncze, krótkie, średnie, długie, etc. W …
Source: zielonaterapia.pl
Date Published: 8/22/2021
View: 1744
na głowę (prowadzenie winorośli „na głowę”) | czaswina.pl
na głowę (prowadzenie winorośli „na głowę”) … forma prowadzenia krzewu winorośli polegająca na ukształtowaniu niskiego pnia, z którego górnego …
Source: czaswina.pl
Date Published: 5/23/2022
View: 875
Sposoby cięcia winorośli – Winnica Golesz
Winorośl wymaga corocznego i bardzo silnego cięcia. Krzewy niecięte zagęszczają się każdego roku kilkakrotnie, rodząc drobne, niskiej jakości owoce – informuje …
Source: www.winnica.golesz.pl
Date Published: 9/14/2022
View: 8598
winnice/terroir – Po co komu głowa w winnicy? – WINOLOGIA
Wspomniana głowa (kopferziehung, gobelet), to znany co najmniej od czasów rzymskich sposób formowania winorośli, który polega na tym, …
Source: www.winologia.pl
Date Published: 8/2/2022
View: 3349
Vitis – cięcie formujące – forma prowadzenia “Głowa na pniu”
Vitis – formujące cięcie winorośli owocowej – forma prowadzenia “Głowa na pniu” … Film instruktażowy z cyklu “Winorośl owocowa – cięcie” …
Source: www.clematis.com.pl
Date Published: 9/7/2021
View: 504
Kiedy i jak przycinamy winorośl? – Plumeria Sklep Ogrodniczy
Prawłowe przycinanie winorośli to bardzo ważny zabieg w uprawie tego pnącza. Częste cięcie wpływa na obfite owocowanie i ładny, …
Source: plumeria.sklep.pl
Date Published: 4/5/2021
View: 4949
주제와 관련된 이미지 winorośl cięcie na głowę
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Vitis – cięcie formujące winorośli owocowej – forma prowadzenia \”Niska głowa (Gavot)\”. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 winorośl cięcie na głowę
- Author: Clematis Źródło Dobrych Pnączy
- Views: 조회수 5,411회
- Likes: 좋아요 43개
- Date Published: 2020. 3. 31.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=E8As3J-_aqM
Kiedy przycinać winogrona na wiosnę?
Najlepiej przycinać je już pod koniec lutego, na początku marca albo dopiero na początku kwietnia. Nie należy jednak z tą czynnością zbytnio zwlekać. Nie zaleca się późnego cięcia, zwłaszcza w okresie płaczu łozy. Wtedy miejsca cięcia bardzo wolno się goją, a zwiększa się ryzyko zakażenia przez choroby.
Jak przycinać winogrona na wiosnę?
Przycinanie winogron – na wiosnę
Nie należy zwlekać z cieciem by nie wejść w tzw okres “płaczu łozy” – wówczas cięcia bardzo wolno się goją i zwiększone jest ryzyko zakażenia chorobą grzybową. Wiosną skracamy grubsze pędy nad 2-3 oczkiem a cieńsze 1 oczkiem.
Kiedy przycina się winorośl?
Winorośl powinniśmy przycinać dwa razy do roku – podczas sezonu zimowego (listopad, grudzień) i wiosennego (koniec lutego, początek marca). Unikajmy wykonywania zabiegów w trakcie mrozów, gdyż może to doprowadzić do uszkodzenia pąków i pędów.
Jak ciąć stare winogrona?
W pierwszym roku winorośl prowadzimy na dwa pędy. Wiosną, przycinamy sadzonkę i zostawiamy tylko 2 najsilniejsze pędy. W drugim roku będziemy mogli uformować pień. Pęd skracamy na wysokości 70–80 cm, a w trakcie wegetacji pozwalamy rosnąć tylko 2–4 młodym latoroślom w górnej części pnia.
Czy obcinać liście winogron?
Obrywanie liści wykonuje się pod koniec dojrzewania owoców, 2 tygodnie przed zbiorem. Usuwamy nadmiar liści bezpośrednio zacieniających owoce, będą one wtedy lepiej przewietrzane i zdrowsze, mniej podatne na szarą pleśń. Istotna jest jednak nie liczba, lecz powierzchnia ogólna liści.
Kiedy nawóz pod winogrona?
Aby rośliny były optymalnie odżywione, można zasilać je kilka razy w sezonie: wczesną wiosną przed kwitnieniem (marzec/kwiecień), w czasie kwitnienia (maj/czerwiec), w czasie związywania owoców.
Jak nawozić winorośl?
Coroczne stosowanie obornika w ilości około 5kg/m² pozwala na odpowiedni rozwój krzewów winorośli. Oprócz obornika bydlęcego można stosować także obornik owczy, który z reguły ma wyższą zawartość składników pokarmowych, co pozwala stosować go w niższych dawkach. Obornik można zastąpić także kompostem.
Na jakich pędach rosną winogrona?
Po pierwsze, winorośle rodzą owoce na pędach dwuletnich, czyli latoroślach, które wyrosły z łozy (zdrewniałej latorośli z zeszłego sezonu). Po drugie, liście rosną jedynie na pędach tegorocznych.
Jak prawidłowo prowadzić winogron?
Krzewy prowadzimy przy drutach, odmiany deserowe w formie sznura skośnego, natomiast odmiany przerobowe w formie Guyota jedno bądź dwuramiennego. Tak prowadzone krzewy można łatwo zabezpieczyć na zimę. Winorośl można sadzić również przy pergolach.
Kiedy uszczykiwać pędy winogron?
Na początku lipca (u odmian wczesnych) lub na przełomie lipca i sierpnia (u odmian późnych) przychodzi z kolei pora na uszczykiwanie pędów owoconośnych. Przyrosty plonujących latorośli skracamy na wysokości drugiego liścia nad najwyższą kiścią winogron.
Po jakim czasie od posadzenia owocuje winogron?
Uprawa winorośli wymaga odrobiny cierpliwości. Jak prawie każda roślina owocująca, potrzeba trochę czasu, około trzech lat, aby rośliny zaczęły owocować. Zbieraj winogrona dopiero po osiągnięciu pełnej dojrzałości owoców.
Co to jest płacz loży?
Co roku w okolicach marca zaczyna się na winnicy płacz łozy. To naturalne zjawisko, które świadczy o tym, że idzie wiosna! Ziemia się ogrzała na poziomie korzeni na tyle, że ruszyła wegetacja. Soki w roślinie zaczynają krążyć i z miejsc cięcia właśnie tak zaczyna wyciekać sok.
Jak uratować stary winogron?
Przycinamy starą winorośl w lutym
W przypadku tego gatunku często zdarza się, że młode wiotkie pędy ukorzeniają się same. Jak uda się nam takie znaleźć w pobliżu krzewu matecznego winogrona możemy je z powodzeniem przesadzić w inne miejsce, albo zostawić do odrodzenia rośliny.
Jak długo rośnie winorośl?
Winorośle to szybko rosnące pnącza, które mogą osiągać nawet 30 m długości. Zależnie od odmiany kwitną od połowy kwietnia do połowy maja. Z kwiatów rozwijają się niezwykle smaczne owoce. Jeśli uwielbiasz ich smak i chcesz mieć te krzewy w ogrodzie, sprawdź, jak sadzić winogrona i o nie dbać.
Kiedy przesadzić winogron 4 lat?
Stare winorośle najlepiej przesadzić we wrześniu lub październiku (IX-X).
Jak prawidłowo prowadzić winogron?
Krzewy prowadzimy przy drutach, odmiany deserowe w formie sznura skośnego, natomiast odmiany przerobowe w formie Guyota jedno bądź dwuramiennego. Tak prowadzone krzewy można łatwo zabezpieczyć na zimę. Winorośl można sadzić również przy pergolach.
Kiedy można przycinać agrest?
Agrest przycinamy najczęściej wiosną zaraz po posadzeniu oraz w kolejnych latach na przedwiośniu (przed rozpoczęciem wegetacji). Po piątym roku uprawy na przedwiośniu wykonujemy silniejsze cięcie, niż to wykonywane w latach ubiegłych.
Kiedy przesadzić winogron 4 lat?
Stare winorośle najlepiej przesadzić we wrześniu lub październiku (IX-X).
Jak nawozić winorośl?
Coroczne stosowanie obornika w ilości około 5kg/m² pozwala na odpowiedni rozwój krzewów winorośli. Oprócz obornika bydlęcego można stosować także obornik owczy, który z reguły ma wyższą zawartość składników pokarmowych, co pozwala stosować go w niższych dawkach. Obornik można zastąpić także kompostem.
Winnica Przybyłówka
“Głowa” – łatwa w prowadzeniu i czasami niezastąpiona forma prowadzenia winorośli.
Krzew prowadzony w ten sposób, po przycięciu rzeczywiście przypomina głowę, bulwę itp. Jest zarezerwowana dla winorośli lubiących lub przynajmniej dobrze tolerujących krótkie cięcie. Co to znaczy lubiących lub tolerujących?
Otóż znaczy to, że w takiej formie mogą być prowadzone i uprawiane odmiany winorośli, które owocują już z pierwszych oczek na łozie lub nawet z pąków przy nasadowych.
Jak każda forma prowadzenia winorośli ma swoje zalety: prosta i niezawodna w prowadzeniu
krzew tak prowadzony zajmuje mało powierzchni, co przy niewielkiej działce i chęci spróbowania większej liczby odmian, nie jest bez znaczenia
ze względu na jej niewielką wysokość (15-20cm) bardzo łatwa do okrycia na zimę (agrowłókniną albo ziemią) i przed wiosennymi przymrozkami (klosz z białej agrowłókniny o gramaturze 50)
jest formą niezastąpioną i nieocenioną przy uprawie winorośli w donicach
nie wymaga skomplikowanych i drogich podpór – wystarczy jeden palik
krótkie cięcie zapewnia, nawet przy odmianach słabo drewniejących, że na przyszły sezon będziemy mieli dobrze zdrewniałą łozę z dojrzałymi oczkami (łoza drewnieje od nasady w kierunku wierzchołka, dlatego nawet gdyby wystąpiła nagła zima w październiku to kilka centymetrów łozy na pewno zdąży zdrewnieć) i wady: duże skupisko łóz (wszystkie wyrastają niemalże z jednego miejsca) powoduje, że forma ta jest mniej przewiewna, co może zwiększać ryzyko wystąpienia infekcji grzybowych.
w przypadku niezabezpieczania przed wiosennymi przymrozkami większe ryzyko uszkodzenia przez przymrozek niż przy formach wysokich (wiadomo, że przymrozek jest największy bezpośrednio przy gruncie). Rozważając powyższe można bezsprzecznie stwierdzić, że dla uprawy w donicach forma ta nie ma wad! W pierwszym roku po posadzeniu sadzonki winorośli, prowadzimy jeden silny pęd.
Staramy się aby jak najlepiej wyrósł. Często zdarza się, że przy sprzyjających warunkach tj. właściwie przygotowanej glebie i odpowiedniej agrotechnice (stosowne nawożenie, spulchnianie ziemi itp.) już w pierwszym roku latorośl potrafi osiągnąć 2-3m długości i grubość u nasady znacznie przekraczającą 1cm. Szczególnie ładnie rosną sadzonki z nienaruszonym systemem korzeniowym (i tu wyższość sadzonek doniczkowych nad wykopywanymi jesienią – goło korzeniowymi) wysadzone jesienią poprzedniego roku.
Jeżeli nie uda nam się uzyskać takiego pędu w pierwszym roku to należy powtórzyć czynność z pierwszego roku a mianowicie ponownie przyciąć krótko – na 1-2 oczek i wyhodować jeden “porządny” pęd.
Rysunek nr 1 przedstawia właśnie taki “porządny” pęd jesienią. Wtedy to ustalamy wysokość na jakiej ma być osadzona “głowa”. Po zdecydowaniu na jakiej wysokości będzie się mieścić, dokonujemy cięcia łozy, około 1,5cm nad ostatnim oczkiem. Wszystkie oczka (pąki) znajdujące się pod tym oczkiem usuwamy.
Tak przycięty krzew koniecznie zabezpieczamy na zimę – najlepiej kopczykując ziemią lub jeżeli jest to sadzonka, która będzie uprawiana w donicy – wynosimy do pomieszczenia (idealne są ziemne piwnice ale może być np. kanał samochodowy w nieogrzewanym garażu itp.) gdzie temperatura zimą nie będzie przekraczała +5°C i nie będzie spadała poniżej – 5°C.
Rysunek nr 2 przedstawia ten sam krzew wiosną po odsłonięciu.
Jak wiemy z budowy krzewu, każde oczko składa się z trzech pąków, tzn. wewnątrz każdego oczka są trzy pąki: jeden główny i dwa zapasowe. W zależności od warunków wzrostu roślina korzysta z jednego, dwóch a czasami wszystkich trzech pąków. W tym przypadku, gdy krzew jest prawidłowo wyrośnięty, zdrowy i o dobrze rozwiniętym systemie korzeniowym, przy pozostawieniu tylko jednego oczka na 99,9% roślina wykorzysta wszystkie trzy pąki znajdujące się w oczku.
Oznacza to, że z jednego miejsca wyrosną trzy latorośla. Na miejscu , z którego wyrastają owe latorośla roślina wytwarza narośl – zgrubienie, żeby pogrubiające się w miarę wzrostu łóz ich posadowienie miało “oparcie”.
Właśnie tą cechę winorośli wykorzystujemy budując formę głowy.
Rysunek nr 3 przedstawia ten sam krzew jesienią (drugi rok po posadzeniu przy założeniu, że już w pierwszym wyrosła odpowiednia łoza).
Jak widać na zamieszczonym rysunku wszystkie łozy wyrosły z tego samego miejsca dając zaczątek głowie.
Rysunek nr 4 przedstawia krzew na wiosnę w trzecim roku po posadzeniu.
Wyrosłe w poprzednim roku trzy łozy tniemy pozostawiając po jednym oczku na każdej i to oczku umiejscowionym jak najbliżej nasady. Jeżeli byłyby oczka bardzo blisko siebie, co przy nasadzie łozy często się zdarza można zostawić 2 oczka. Jednak pozostały po przycięciu “czopek” nie powinien być dłuższy niż 1-2cm.
W praktyce z powstałego zgrubienia i przy nasadzie łóz zaczną wybijać latorośla z oczek tzw. śpiących.
Przy dobrze rosnącym krzewie o dużej sile wzrostu takich latorośli ze śpiących oczek może być grubo ponad dziesięć.
W tym momencie nadchodzi czas na decyzje i inicjatywę hodowcy, który pozostawia 5-7 łóz w taki sposób aby były równomiernie rozmieszczone na tworzącym się zgrubieniu – głowie. Latorośle, których nie planujemy wykorzystać po prostu wyłamujemy na samym początku ich wzrostu.
Na tym etapie wzrostu możemy pokusić się o 1-2 gron kontrolnych, jednak nie więcej, gdyż nadmiernie obciążony krzew znacznie spowolniłby tworzenie się “głowy”.
Rysunek nr 5 przedstawia krzew jesienią. Latorośla wyrosłe w okresie wegetacyjnym tworzą już spory krzew o dużej powierzchni asymilacyjnej a co za tym idzie proporcjonalnie dużym rozwoju korzeni. Jest to na tym etapie bardzo istotne, gdyż od następnego sezonu zaczniemy krzew “na poważnie” obciążać owocowaniem. Łozy przycinamy bardzo krótko – na jedno oczko.
Ostatni rysunek (nr 6) przedstawia krzew – głowę, po przycięciu, na wiosnę w czwartym roku po posadzeniu. Zgrubienie, z którego wyrastają czopki jest już znacznych rozmiarów i w tym sezonie wegetacyjnym osiągnie wystarczającą wielkość aby przejść do cyklicznego cięcia.
Formy cięcia winorośli – Winogrona.org
Z Winogrona.org
Guyot
Kandydat na podwójnego Guyot’a z dwoma czopkami zastępczymi:
po przycięciu: (czopki niżej z przeznaczeniem na owocowanie w kolejnym roku, dwie łozy owocujące powyżej)
Jednoramienny Guyot bez czopa zastępczego.
Klasyczny jednoramienny Guyot
Klasyczny dwuramienny Guyot. Łozy zostaną przygięte na wiosnę.
Dwuramienny Guyot bez czopów zastępczych(Parasol)
Filmy instruktarzowe :
(klikając w link nad filmem, mamy możliwość obejrzenia go w całym oknie i w lepszej jakości)
podwójny Guyot :
Pojedyńczy Guyot :
Pojedyńczy Guyot cz2 :
Pojedyńczy Guyot cz3 :
Podwójny Guyot cz2 (efekty szkolenia)
Guyot na podwójnym pniu bez czopków zastępczych
Dwuramienny Guyot z jednym czopkiem
Royat
Jednoramienny Royat.
Casenave Sznur skośny – sposoby cięcia typu Royat
autor – Pawel
Ostatnio ktoś zadał mi na pytanie, czym różni się sznur skośny od Royata, a ten od Casenave’a itd. Korzystając z ładnej pogody zrobiłem kilka zdjęć swoich sznurów skośnych. Jestem zagorzałym zwolennikiem tej formy prowadzenia krzewów i myślę, że w naszym klimacie jest to jedna z najlepszych form dla amatorskiej uprawy odmian deserowych jak i winnych wymagających okrywania na zimę.
Generalna forma krzewów prowadzonych sznurem skośnym w uprawie przyściennej (Agat Doński)
Rondo prowadzone sznurem skośnym w uprawie szpalerowej
Ideę wyprowadzenia sznura skośnego przedstawiałem kiedyś korzystając z programu Rebenschnittdemonstrationsprogramm Cięcie . Nie będę tego powtarzał tylko skupię się na sposobie formowania ogniw krzewienia. Generalnie sznur skośny jest formą całego krzewu – konkretnie pnia, który w tym wypadku można nazwać także ramieniem wieloletnim (pień płynnie przechodzi w ramię). Określenia Royat i Casenave’a należy wiązać ze sposobem formowania ogniw krzewienia. Sznur skośny umożliwia wyprowadzanie ogniw typ Royata jak i Casenave’a. Zacznijmy od Royata.
Sposób cięcia polega na pozostawianiu na ramieniu wieloletnim/pniu dwuoczkowego ogniwa krzewienia. Podczas cięcia w całości wycinamy łozę, która podczas lata wyrosła z górnego oczka. Razem z tą łozą wycinamy także fragment dwuletniego czopka tuż nad dolną łozą. Dolną łozę przycinamy krótko na 2 oczka. Można oczywiście pozostawiać nieco większą ilość oczek np. 3-4. Na sznurze skośnym wyprowadzamy kilka do kilkunastu takich ogniw krzewienia, zależnie od planowanego obciążenia krzewu. Jest to bardzo prosty sposób formowania. Uwaga, dobry tylko dla odmian dobrze znoszących krótkie cięcie!
Cięcie typu Royat (5-cio letni krzew Agata Dońskiego)
Dla odmian, które wymagają cięcia dłuższego proponuję zastosować cięcie typu Casenave.
W tym wypadku w ogniwie krzewienia mamy dwuoczkowy czopek i długą strzałkę owocującą. Strzałka może mieć 4-12 oczek. Cięcie polega na całkowitym wycięciu strzałki (razem ze wszystkimi 4-12 łozami) wraz z fragmentem starego czopka. Dwuoczkowy czopek tniemy znowu analogicznie – górna łoza na długą strzałkę, dolna łoza na dwuoczkowy czopek. Na sznurze skośnym wyprowadzamy 3-6 takich ogniw krzewienia, zależnie od długości strzałki i planowanego obciążenia krzewu. Jest to forma dobra dla odmian wymagających dłuższego cięcia.
Cięcie typu Casenave’a (5-cio letni krzew Nero)
Oczywiście nie ma przeszkód, aby oba sposoby cięcia zastosować na jednym krzewie.
Cięcie typu Royata i Casenave’a (5-cio letni krzew Agata Dońskiego)
Aby ułatwić sobie okrywanie krzewów warto je wstępnie przyciąć np. całkowicie wyciąć strzałkę, skrócić łozy na czopkach. Na jesieni nie zaleca się wyjściowego, krótkiego przycinania łozy z uwagi na możliwość przemarzania.
Krzewy okryte na zimę.
Mam nadzieję, że nieco rozjaśniłem początkującym te bardzo proste, podstawowe zasady cięcia.
Pozdrawiam, Paweł
Głowa
autor – Gronkowiec
Przedstawiam prosty i skuteczny sposób wyprowadzenia formy „Głowy”. Do formowania przystępujemy w przedwiośniu na krzewach, które mają jedną dobrze wyrośniętą łozę. Ścinamy ją nad oczkiem (pąkiem) znajdującym się na wysokości 10 – 15 cm nad ziemią, gdyż pień nie może być dłuższy przy okrywaniu na zimę. Zostawiamy tylko jedno oczko (tuż pod cięciem), a pozostałe usuwamy. Obciążając krzew jednym oczkiem wymuszamy rozwój pąka głównego i pąków bocznych, przez co z jednego miejsca wybiją 3 latorośle tworząc początek „Głowy” (patrz: zdj. nr 1, 2, 3,)
Te same krzewy po przycięciu w drugim roku obciążamy trzema płodnymi latoroślami, zostawiając na każdej po 1 – 2 kwiatostanie, a w następnych latach więcej, w zależności od siły wzrostu.
Zdjęcie nr 4 przedstawia „Głowę” przed cięciem
i po cięciu na owocowanie
Usuwamy pędy, które owocowały, a na dwu – pąkowe czopy (max. 4 – 5) tniemy łozy, które wyrosły z pąków przynasadowych (pąki u nasady czopów), czy pąków śpiących (pąki, z których latorośle wyrastają bezpośrednio z pnia „Głowy”). Od 4 – 5 roku krzewy obciążamy 8 – 10 płodnymi latoroślami. W celu uzyskania plonów jakościowych na każdej latorośli dokonujemy selekcji kwiatostanów, zostawiając 2 na odmianach dających małe grona i 1 kwiatostan na odmianach dających grona średnie do dużych. W żadnym roku nie możemy dopuścić do nadmiernego owocowania, ponieważ na przeciążonych krzewach nie wybijają pędy z pąków przynasadowych, czy śpiących potrzebnych do cięcia na czopy w następnym roku. Dochodzi do ucieczki krzewów w górę. Widać to wyraźnie wiosną następnego roku, kiedy przystępujemy do cięcia na owocowanie. Z „Głowy” wychodzą krótkie ramiona (drewno wieloletnie) zwane sęczkami – na końcu ich łozy, które możemy przyciąć na 2 oczkowe czopy.
Po kilkukrotnym wydłużeniu się sęczków forma przybiera kształt „jelenich rogów”, stając się trudną w okrywaniu (kopczykowaniu) na zimę. Na starszych krzewach po uszkodzeniu przymrozkami forma nie traci kształtu, ponieważ wybijają nowe pędy z pąków śpiących bezpośrednio z „Głowy”. Tracimy owocowanie, ale nie czas na odbudowę formy. Przestrzegając zasad prawidłowego cięcia i regulacji plonowania utrzymamy „Głowę” blisko ziemi w niezmienionym kształcie przez wiele lat, a nawet dłużej tj. do końca uprawy krzewu. Tym sposobem możemy uprawiać odmiany wymagające okrywania, dobrze plonujących przy krótkim cięciu. Forma nadaje się na gleby piaszczyste o małej ilości opadów. Oto młode i starsze Głowy
Pozdrawiam Zdzisław
Autorzy: Grzegorz (posy),Andrzej(jantar), Waldek(heavy), Lucynka (aguskac), Zdzisław(gronkowiec), Paweł (Pawel)
Cięcie winorośli – kiedy i jak przycinać winorośl? Podpowiadamy!
Cięcie winorośli to jeden z najbardziej istotnych zbiegów decydujących o ogólnym stanie rośliny. Regularne przycinanie jest niezbędne do kontrolowania pędów. Ma też duży wpływ na jakość plonów. Przez cięcie winorośli uzyskamy wcześniejsze owocowanie, stworzymy warunki dobre do wzrostu, plonowania i pielęgnacji krzewu. Odpowiednie pozwoli na osiągniecie wysokich plonów i owoców dobrej jakości. Jeśli go zaniechamy, większość składników pokarmowych zostanie spożytkowana na wzrost pędów i liści, a uzyskane owoce będą bardzo drobne i kwaśne.
Kiedy ciąć winorośl?
Ciecie winorośli przeprowadzamy zarówno w czasie spoczynku zimowego roślin, jak i w okresie wegetacji. Najlepiej przycinać je już pod koniec lutego, na początku marca albo dopiero na początku kwietnia. Nie należy jednak z tą czynnością zbytnio zwlekać. Nie zaleca się późnego cięcia, zwłaszcza w okresie płaczu łozy. Wtedy miejsca cięcia bardzo wolno się goją, a zwiększa się ryzyko zakażenia przez choroby. Nie należy także ciąć winorośli, gdy występują bardzo silne mrozy, ponieważ istnieje wówczas ryzyko wystąpienia uszkodzeń pędów i pąków. Jeśli decydujemy się na cięcie jesienne, przystępujemy do niego, gdy krzewy nie mają już liści. Przyciętą łozę zabezpieczmy przed zimą, gdyż istnieje ryzyko całkowitego jej przemarznięcia. W trakcie wegetacji ograniczamy się głównie do ograniczania zielonej masy, czyli usuwania zbędnych liści i kwiatostanów.
Właściwa technika cięcia
Najczęstszy błąd popełniany podczas cięcia winorośli to niewystarczające, zbyt słabe przycinanie. Lekkie przycinanie nie daje tak dobrych skutków jak silne cięcie, pobudzające roślinę do wytwarzania nowych pędów, na których pojawiają się owoce. Radykalne cięcie zapewnia najwyższe plony owoców dobrej jakości. Grube i twarde zdrewniałe części winorośli tniemy sekatorem lub piłką ogrodniczą. Powstała rana powinna być jak najmniejsza i gładka. Powstałe większe zranienia smarujemy preparatem przeznaczonym do zabezpieczania ran. Łozę przycina się na ok. 2 cm nad węzłem, pod lekkim skosem przeciwnym do oczka, tak by wypływający ze zranienia sok nie spływał na pąk.
Wyróżniamy trzy sposoby skracania zdrewniałych pędów winorośli. Cięcie krótkie – na łozie pozostawiamy od 1 do 4 dolnych pąków. Krzew cięty w ten sposób może się nierównomiernie rozrastać i nadmiernie zagęszczać, co z kolei powoduje jego gorsze doświetlenie i przewietrzenie. Średnie polega na skróceniu łozy do 5–8 pąków, stosuje się je głównie w przypadku odmian źle znoszących cięcie krótkie. W przypadku cięcia długiego zostawiamy więcej niż 8 pąków. Ta metoda pozwala na równomierne rozpięcie latorośli na podporach. Poprawia doświetlenie i przewietrzenie krzewu. W ten sposób przyciętą łozę nagina się poziomo i mocuje do rusztowania.
Cięcie winorośli
Cięcie formujące
Cięcie formujące ma na celu nadanie krzewowi pożądanej formy. Przeprowadza się je przez kilka kolejnych lat na bardzo młodych krzewach. Podczas sadzenia nowego krzewu kupionego w szkółce skraca się go na dwa pąki. W pierwszym roku po posadzeniu winorośl prowadzimy na dwa pędy. Jeśli wiosną wybije więcej latorośli, pozostawiamy jedynie dwie najsilniejsze, pozostałe natomiast wyłamujemy.
W przypadku słabego krzewu, którego pędy mają długość poniżej 1 m i grubość 3–4 mm, pędy przycinamy krótko, pozostawiając 1 lub 2 pąki. Jeśli pędy są bardzo zróżnicowane, silniejszy przycinamy na 2, słabszy zaś na 1 pąk. Inaczej tniemy silne krzewy, który wytworzyły przynajmniej jeden dobrze rozrośnięty pęd mający na wysokości 1 m średnicę przekraczającą 6 mm. W drugim roku wzrostu będziemy mogli uformować pień. Pęd skracamy na wysokości 70–80 cm, a w trakcie wegetacji pozwalamy rosnąć tylko 2–4 młodym latoroślom w górnej części pnia. Z bardzo silnie rosnących krzewów, które w pierwszym roku po posadzeniu osiągną 2 lub 3 m wysokości, już w drugim roku będziemy mogli uformować nie tylko pień, lecz także poziomy pęd owoconośny. Krzew przycinamy na wysokości ok. 1,5 m i przyginamy poziomo do rusztowania. Pozostawiamy jedynie 4–6 pędów wyrastających z poziomego pędu. Wszystkie inne usuwamy.
Cięcie zasadnicze
W naszym klimacie cięcie zasadnicze najlepiej wykonać na przedwiośniu, gdy przejdą już mrozy. Ma ono na celu zachowanie odpowiedniej formy krzewu i pobudzenie go do obfitego owocowania. Polega ono na skracaniu łoz. Wtedy też usuwamy przemarznięte pędy. Dobre rozwiązanie to rozłożenie w czasie cięcia winorośli. Jesienią wstępnie przycinamy krzew, usuwając grubsze pędy, a na wiosnę łozy już właściwie skracamy. Dzięki temu jesienią łatwiej będzie nam okryć krzew przed zimą.
Cięcie na owocowanie
Cięcie na owocowanie jest niezwykle ważne, jeśli zależy nam na uzyskaniu wysokiego plonu o dobrej jakości. Polega ono na ograniczaniu liczby płodnych pąków pozostawionych na krzewie. Z nich podczas wegetacji wyrosną latorośle, na których pojawią się owoce. Przyjęło się, że mniejszą liczbę pąków, ok. 6–8, pozostawia się na krzewach odmian bardziej plennych, a na mniej plennych od 10 do 12 pąków.
Cięcie winorośli
Cięcie odmładzające
Cięcie odmładzające ma na celu przywrócenie krzewowi właściwej formy. Poza tym poprawia jego kondycję i stan zdrowotny. Nadanie formy bardzo zaniedbanemu, od lat nieciętemu krzewowi może potrwać dłużej niż rok, nawet 2–3 lata. Na początku trzeba się zastanowić, jak krzew ma wyglądać. Dopiero później stopniowo przeprowadzamy cięcie. Na początku usuwamy wszystkie zbędne, chore i uszkodzone pędy. Następnie skracamy zbyt długie pędy. Robimy to w miejscu, w którym powinien znajdować się pęd jednoroczny. W kolejnym sezonie ze śpiących oczek w tym miejscu wyrośnie nowa latorośl. W ten sposób osiągniemy wcześniej zaplanowaną formę krzewu.
Ten rodzaj cięcia stosuje się również w przypadku regularnie ciętych winorośli. Wydłużające się i narastające czopy starego drewna z czasem wydają coraz słabsze pędy. Aby odmłodzić taki krzew, wyrastający w pobliżu czopa silny pęd, zamiast go wycinać, skracamy na dwa oczka. W następnym roku wyrosną z niego nowe odrosty. Wtedy z jednego pędu tworzymy ramię owocujące, drugi zaś skracamy na dwa oczka, będzie to pęd zastępczy. Starą, zdrewniałą, wieloletnią część wycinamy. Co kilka lat można również wymienić całe ramię. W takim wypadku pozostawiamy wyrosłą w pobliżu ramienia łozę, z której uformujemy nowe ramię, a na nim ogniwa owocujące. Następnie stare ramię w całości usuwany.
Cięcie zielone
Cięcie zielone jest zabiegiem, który ma za zadanie wzmocnienie krzewu i skierowanie większej ilości składników odżywczych do kwiatów i owoców. Pozwoli ono na uzyskanie maksymalnego plonu, dużych i smacznych owoców. Polega na wyłamywaniu zbędnych, bezpłodnych i nadmiernie zagęszczających krzew pędów. Pędy te usuwamy stopniowo, aby zbytnio nie osłabić krzewu. Następny krok to uszczykiwanie pędów owocujących. Silny wzrost pędów przypada na okres kwitnienia. Ma to niekorzystny skutek może prowadzić do niezapylenia części kwiatów, a nawet zrzucania zawiązków. Skracamy wierzchołki silnie rosnących pędów owoconośnych na kilka dni przed kwitnieniem. Usuwamy również boczne pędy wyrastające w kątach liści, tzw. pasierby. Przyczyniają się one do zbytniego zagęszczenia i zacienienia krzewu. W czerwcu i lipcu wycinamy ich wierzchołki nad 2., 3. liściem. W sierpniu, gdy owoce osiągnęły już właściwą wielkość i zaczynają się wybarwiać, możemy skrócić pędy. Wierzchołki przycinamy o 30–60 cm w zależności od siły wzrostu lub na 30–40 cm nad górnym końcem podpory. Usuwamy również dolne, stare liście oraz te zacieniające grona. Wszystkie te zabiegi przyczynią się do poprawy zdrowotności krzewu oraz do właściwego plonowania.
Autor: Justyna Przasnyska
lato, jesień, zima, wiosna. Kiedy przycinać winogrona?
Przycinanie winogron
Winorośl rośnie silnie zwłaszcza na glebie żyznej i wilgotnej. To pnącze prowadzimy inaczej, gdy głównym celem uprawy jest pozyskiwanie owoców, inaczej zaś, kiedy ma ono być głównie osłoną od słońca i dekoracją. Przy uprawie na owoce cięcie zależy od planowanego sposobu prowadzenia oraz cech danej odmiany.
Przycinanie winogron – kiedy?
Jeśli jednak niezbyt zależy nam na owocach, to w pierwszych 2-3 latach mocno ścinamy szczególnie najgrubsze pędy. W tym okresie przycinamy też najmłodsze przyrosty w taki sposób, by pozostały tylko ich odcinki nie dłuższe niż 0,7-1 m. W następnych latach to cięcie zależeć będzie od tego, jak dużą roślinę chcemy mieć. Zwykle jednak jest ono jeszcze silniejsze od poprzedniego.
Należy także usuwać część pędów bocznych, aby zawiązujące się owoce miały dobry dostęp do światła. Silne pędy najlepiej ciąć późną jesienią, boczne zaś w okresie wegetacji, po zawiązaniu owoców. Zabiegi wiosenne powodują silne wydzielanie soków.
Jak prawidłowo przycinać winorośl?
Istotnym zabiegiem w uprawie winorośli jest jej podcinanie, które zapewni prawidłowy wzrost rośliny i jej obfite owocowanie. Nie jest to jednak łatwe zadanie, gdyż zbyt rzadkie przycinanie winorośli spowoduje, że będzie się ona nadmiernie zagęszczać, a owoce będą małe i kwaśne. Natomiast częste cięcie może skutkować w braku jakichkolwiek plonów. Zatem zanim rozpoczniemy uprawę winorośli, zapoznajmy się z prawidłowymi metodami przycinania krzewów.
Kiedy przycinać winorośl?
Winorośl powinniśmy przycinać dwa razy do roku – podczas sezonu zimowego (listopad, grudzień) i wiosennego (koniec lutego, początek marca). Unikajmy wykonywania zabiegów w trakcie mrozów, gdyż może to doprowadzić do uszkodzenia pąków i pędów. W okresie wiosennym nie wykonujmy cięcia zbyt późno, szczególnie wystrzegajmy się cięcia winorośli w okresie płaczu łozy (wypływanie soku roślinnego), ponieważ miejsca cięcia rośliny bardzo wolno się goją i są podatne na zakażenie i zachorowanie.
Właściwa technika przycinania winorośli
Podczas uprawy winorośli staramy się uzyskać krótki, mocny pień. Od niego odchodzi kilka ramion, na których wyrosną łozy (część owoconośna) oraz latorośle (młode pędy).
Wiele osób podczas przycinania winorośli popełnia ten sam błąd – niewystarczające cięcie, które nie pobudzi odpowiednio rośliny do wypuszczania nowych pędów. Pamiętajmy, że tylko radykalne przycinanie pomoże w wytworzeniu dużych, soczystych i słodkich owoców.
Zimowe przycinanie
Podczas zimowego cięcie, przycinamy niezdrewniałe pędy i owijamy całą roślinę grubym włóknem, które możemy kupić w każdym sklepie ogrodniczym. Formujemy również kopiec u podstawy winorośli tak, aby zabezpieczyć system korzeniowy przed niskimi temperaturami.
Wiosenne przycinanie
Przycinanie wiosenne rozpoczynamy od usunięcia uschniętych, zdrewniałych części za pomocą sekatora nożycowego jednoręcznego lub sekatora kowadełkowego jednoręcznego. Wybierzmy narzędzia, które są lekkie oraz które posiadają wytrzymałe ostrze ze stali nierdzewnej, zachowujące swoją ostrość na długo. Pędy winorośli możemy przyciąć na trzy sposoby. Pierwsza metoda polega na wykonaniu takiego cięcia, aby na łozie pozostawić od 1 do 5 pąków. Krzewy przycinane tą metodą mogą jednak nadmiernie się zagęszczać oraz rozrastać, a w konsekwencji nasze plony nie będą zadowalające. Kolejnym sposobem jest przycięcie od 5 do 8 pąków, a ostatnim przycięcie powyżej 8 pąków, dzięki któremu roślina jest dobrze prześwietlona.
Podczas przycinania starajmy się nie szarpać, ani nie rozrywać pędów, a jedynie przeciąć je zdecydowanym ruchem pod lekkim skosem, aby sok nie spływał na sąsiednie pąki. Rany po cięciu smarujemy specjalną maścią do zabezpieczania ran.
Na zdjęciu: Sekator jednoręczny nożycowy
Kiedy i jak przycinamy winorośl?
Przycinanie winorośli często wydaje się bardzo skomplikowanym zabiegiem. Nie jest to takie trudne, znając kilka podstawowych zagadnień.
Winorośl jest niewątpliwie pnączem czy krzewem owocowym przy którym cięcie jest jednym z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych. Jak właściwie przycinać winorośl aby obficie owocowała? Oto kilka cennych wskazówek.
1. Cięcie winorośli w pierwszym roku na jesień. Zacznijmy od pory roku która jest obecnie. Po posadzeniu nowej sadzonki winorośli już możemy wykonać pierwsze cięcie. W zależności od tego jak duży jest pęd, skracamy go na wysokości 1-1,5 m. Pamiętajmy, że cięcie najlepiej przeprowadzić gdy pnącze nie ma już liści. Rany po cięciu dobrze jest zabezpieczyć specjalną maścią ogrodniczą która zapobiegnie wnikaniu patogenów do wnętrza pędu. Taką sadzonkę zabezpieczamy przed mrozami, okrywając ją agrotkaniną.
2. Cięcie formujące
Cięcie formujące przeprowadzamy na młodych pnączach przez kilka lat. Nowa sadzonkę winorośli tniemy i zostawiamy pęd z dwoma pąkami. W pierwszym roku winorośl prowadzimy na dwa pędy. Wiosną, przycinamy sadzonkę i zostawiamy tylko 2 najsilniejsze pędy. W drugim roku będziemy mogli uformować pień. Pęd skracamy na wysokości 70–80 cm, a w trakcie wegetacji pozwalamy rosnąć tylko 2–4 młodym latoroślom w górnej części pnia. W przypadku silnie rosnących krzewów o 2-3 m długości, w drugim roku możemy już uformować pień oraz pęd owoconośny. Pnącze przycinamy na wysokości ok. 1,5 m i przyginamy poziomo do podpory np.: rusztowania, siatki czy ogrodzenia. Pozostawiamy jedynie 4–6 pędów wyrastających z poziomego pędu. Pozostałe pędy usuwamy. Podczas prac przy cięciu winorośli warto zabezpieczyć dłonie zakładając mocne rękawice ogrodnicze.
3. Jak wykonać cięcie zasadnicze oraz “na owocowanie”?
Ten rodzaj cięcia najlepiej będzie zrobić tuż przed wiosną, po ustaniu przymrozków. Rolą cięcia zasadniczego jest prawidłowe uformowanie krzewu oraz pobudzenie winorośli do mocnego owocowania. Przy okazji tego zabiegu usuwamy również martwe pędy. Cięcie na owocowanie przeprowadza się skracając pędy przez zostawienie na nich 6 -8 pąków u odmian plennych oraz 10-12 pąków przy odmianach słabiej owocujących.
4. Cięcie odmładzające
Gdy mamy w ogrodzie stary, mocno rozrośnięty krzew winorośli, można go jeszcze uratować, przeprowadzając cięcie odmładzające. Taki zabieg poprawi ogólna kondycję winorośli i pobudzi ją do owocowania. Na początku usuwamy wszystkie zbędne, chore i uszkodzone pędy. Następnie skracamy zbyt długie pędy. To cięcie stosuje się także w przypadku zadbanych winorośli. Wydłużające się i narastające czopy starego drewna z czasem wydają coraz słabsze pędy. Aby odmłodzić taki krzew, wyrastający w pobliżu czopa silny pęd, zamiast go wycinać, skracamy na dwa oczka aby w kolejnym roku mógł wypuścić dwa pędy. Wtedy z jednego pędu tworzymy ramię owocujące a drugi skracamy na dwa oczka, tworząc tym samym pęd zastępczy. Starą, zdrewniałą, wieloletnią część wycinamy. Co kilka lat można również wymienić całe ramię. W takim wypadku pozostawiamy wyrosłą w pobliżu ramienia łozę, z której uformujemy nowe ramię, a na nim ogniwa owocujące a stare ramę usuwamy.
5. Cięcie zielonych pędów
Zabieg ten polega na wyłamywaniu zbędnych, bezpłodnych i nadmiernie zagęszczających krzew pędów. Kolejny krok to uszczykiwanie pędów owocujących. Silny wzrost pędów przypada na okres kwitnienia, co może prowadzić do niezapylenia części kwiatów oraz zrzucania zawiązków. Skracamy wierzchołki silnie rosnących pędów owoconośnych na kilka dni przed kwitnieniem. Wycinamy również boczne pędy wyrastające w kątach liści, tzw. pasierby. W czerwcu i lipcu wycinamy ich wierzchołki nad 2., 3. liściem. W sierpniu, gdy owoce osiągnęły już właściwą wielkość i zaczynają się wybarwiać, możemy skrócić pędy. Wierzchołki przycinamy o 30–60 cm w zależności od siły wzrostu lub na 30–40 cm nad górnym końcem podpory. Usuwamy również dolne, stare liście oraz te zacieniające grona.
Cięcie winorośli – podstawowe zasady, bez zawiłych szczegółów
W możliwie najbardziej klarowny sposób, wyjaśniamy złożony temat cięcia winorośli. Bez skomplikowanych podziałów na zagmatwane formy: Guyot, Royat, Casenave, głowa, sznur, podwójne, pojedyncze, krótkie, średnie, długie, etc.
W przypadku krótkiej, ciepłej zimy cięcie wykonujemy już na przełomie stycznia i lutego. Najpóźniej tniemy do połowy marca. Zbyt późne cięcie spowoduje wypływanie soków, tym samym znaczne osłabienie rośliny oraz możliwość infekcji ran. Jeżeli przez dłuższy czas utrzymuje się temperatura powyżej 10°C to możemy się spodziewać wyciekających soków.
Zawsze znajdziecie informacje o tym, że należy dostosować zasady cięć do odmiany winorośli i oczywiście jest to prawda. Wszystko zależy od tego ile czasu macie na to, by uszczegóławiać swoją wiedzę na temat cięcia winorośli, a na ile chcecie poznać ogólne zasady.
Aby przybliżyć podstawowe praktyki związane z cięciem winorośli należy wyjaśnić kilka pojęć dotyczących budowy winorośli:
Pień oraz ramiona wieloletnie są zdrewniałą, bezlistną częścią krzewu.
są zdrewniałą, bezlistną częścią krzewu. Łoza to zdrewniały pęd, powstały późną jesienią z latorośli. Posiada pąki, inaczej oczka, z których wyrastają latorośle.
to zdrewniały pęd, powstały późną jesienią z latorośli. Posiada pąki, inaczej oczka, z których wyrastają latorośle. Latorośl to zielony, ulistniony pęd. Jeśli wyrasta z łozy (jest owoconośna), jeśli z pędu wieloletniego (jest wegetatywna, nie daje owoców).
to zielony, ulistniony pęd. Jeśli wyrasta z łozy (jest owoconośna), jeśli z pędu wieloletniego (jest wegetatywna, nie daje owoców). Pasierby są pędami wyrastającymi z pąków, w kącikach ogonów liściowych.
są pędami wyrastającymi z pąków, w kącikach ogonów liściowych. Wilk to latorośl, która wyrosła z wieloletniej części krzewu, jest wegetatywna. Jednak pozostawiona może stać się łozą, z której w kolejnym sezonie wyrośnie już latorośl owoconośna. Wykorzystywane to jest przy odmładzaniu starych winorośli.
Istotne są również dwie zasady, o których należy pamiętać. Po pierwsze, winorośle rodzą owoce na pędach dwuletnich, czyli latoroślach, które wyrosły z łozy (zdrewniałej latorośli z zeszłego sezonu). Po drugie, liście rosną jedynie na pędach tegorocznych.
Brak prawidłowego i regularnego prowadzenia winorośli powoduje ich osłabienie, przerost oraz słabe owocowanie lub wręcz brak owocowania. Dlatego wymagają one kilku rodzajów cięć:
NA PRZEDWIOŚNIU
Cięcie sanitarne
Polega na usunięciu wszystkich pędów przemarzniętych i złamanych.
Cięcie formujące
Młodą winorośl musimy ukształtować. Pierwsze 2-3 sezony to cięcie formujące szkielet: pień i krótkie ramiona wieloletnie. Szkielet winorośli (zdrewniała część wieloletnia) nie powinien być zbyt krótki, ponieważ im więcej jest części wieloletniej tym lepsza jest plenność rośliny.
Występuje wiele form prowadzenia winorośli. Nie zajmujemy się profesjonalnym prowadzeniem winnicy także możemy pewne kwestie uprościć. Dla ułatwienia wyjaśniania skomplikowanych reguł, można wyróżnić pewne podstawowe zasady ogólne. Najlepiej prowadzić jest jeden pień (najwyżej dwa) i krótkie ramiona wieloletnie. Pień powinien mieć ok. 70 cm.
Cięcie na owocowanie
Generalnie celem cięcia jest pozostawienie dwóch łoz. Znajdującą się wyżej tniemy pozostawiając ok. 5-9 pąków (oczek) i ją przyginamy do poziomu, mocując do rusztowania. Na niej wyrosną latorośle owocujące. Drugą łozę, tą niżej osadzoną (tzw. zastępczą) przycinamy pozostawiając 2 oczka. Z niej utworzymy łozę z owocującymi latoroślami w przyszłym sezonie. Tą owocującą w obecnym sezonie, w przyszłym zlikwidujemy całkowicie. Dlaczego? Ponieważ winorośl zawiązuje owoce na latorośli wyrosłej z łozy, która powstała w wyniku zdrewnienia zeszłorocznej, owocującej latorośli.
Przy cięciu, do pozostawienia wybieramy łozy grube i zdrowe. Jak odróżniamy łozę zdrową od słabej? Zdrowa jest gruba, jej kora jest gładka i ma brązowy lub brunatny kolor. Jej przekrój jest biały w środku i zielony na obwodzie. Słaba ma szary kolor, po przekrojeniu jest ciemno-szara lub czarna.
Cięcie odmładzające
Jeżeli mamy starą, słabą winorośl, która coraz słabiej owocuje, to wykonujemy cięcie odmładzające. Pozostawiamy pędy młode (wilki) wyrastające tuż nad ziemią z pnia. Resztę usuwamy.
WIOSNĄ
Cięcie wiosenne wykonujemy w maju. Usuwamy pędy słabe, nieowocujące oraz wszystkie, które są zbędne, po to aby uzyskać smaczne, dorodne owoce.
LATEM
Przez czerwiec, lipiec i sierpień, kiedy mamy już zawiązane owoce, skracamy latorośle. Za ostatnim gronem pozostawiamy jeszcze 6 liści a resztę ścinamy. Wszystkie pasierby wyrastające z pąków, w kącikach ogonów liściowych są zbędnymi pędami. Tniemy je za pierwszym liściem. Czynność cięcia letniego powtarzamy kilkukrotnie, według potrzeby.
– SPOSÓB CIĘCIA –
Poprawna technika cięcia polega na tym, że pęd tniemy 1,5 cm nad pąkiem, pod skosem w stronę przeciwną do pąka. Jest to ważne ze względu na ewentualny „płacz łozy”, czyli wyciekanie soków z rośliny. Jeżeli sok zaleje pąk to nie rozwinie się on poprawnie, wcale lub wystartuje za późno, co z kolei ma znaczenie dla przetrwania wiosennych przymrozków.
Przy cięciu winorośli należy przyjąć taki sposób prowadzenia rośliny, aby po wieloletnim cięciu nie spowodować zaczopowania wewnętrznego przepływu substancji pokarmowych. Chodzi o to, że w obrębie wykonanego cięcia, wewnątrz łozy, powstaje czop. Regularne cięcie naprzemienne powoduje ograniczony przepływ substancji pokarmowych, dlatego zawsze należy łozę ciąć z jednej strony a nowa latorośl powinna być zostawiana po stronie zewnętrznej.
Trzymając się schematu, który przedstawiamy w artykule, nie powodujemy zaczopowania światła łozy.
Jak widzicie, z nami cięcie winogron – nie taki diabeł straszny 🙂
Jeżeli macie jakiekolwiek pytania – piszcie!
#cięciewinogron #cięcieroślin
#wiosnaWogrodzie #praceWogrodzie #kalendarzOgrodnika #roślinywiosną
na głowę (prowadzenie winorośli „na głowę”)
forma prowadzenia krzewu winorośli polegająca na ukształtowaniu niskiego pnia, z którego górnego końca wyprowadzone są łozy owocujące.
Pędy są co roku krótko przycinane, tak że po kilku latach u góry pnia tworzy się zgrubienie, tak zwana „głowa”. Zależnie od żywotności krzewu i sztywności pędów (w różnych odmianach) może on przyjąć formę swobodnie rosnącą (bez podpór) lub pędy są przywiązywane do palika.
Ta forma prowadzenia krzewu winorośli najlepiej sprawdza się w ciepłym, suchym klimacie, także na ubogich glebach, oraz korzystna jest dla słabiej (wolniej) rosnących odmian. Na północy stosowano tę formę również ze względu na łatwość okrycia (lub okopania ziemią) krzewów na zimę. Jej zaletą jest lepsze dojrzewanie owoców (wyższa zawartość cukru), wadą zaś nadmierne zagęszczenie formy krzewu powodujące niebezpieczeństwo gnicia i chorób grzybowych. Wymaga dużego nakładu pracy (spory udział pracy ręcznej).
Obecnie stosuje się tę formę głównie na południu Europy i na Bliskim Wschodzie (forma bez palika).
Prowadzenie „na głowę” to jeden z najstarszych sposobów prowadzenia winorośli, stosowany przynajmniej od czasów średniowiecza. Od początku obecnego stulecia zastępowana przez inne formy. Wynika to z trudności zastosowania mechanizacji uprawy. W żartach mówi się, że wysokość prowadzenia winorośli w tym systemie zależała od wzrostu winiarza. Jest to jednak nieprawda – głównym powodem jest klimat, a zwłaszcza wilgotność, częstość występowania przymrozków na danym obszarze.
SYNONIMY: fr. – goblet, hiszp. – en vaso.
Sposoby cięcia winorośli
Sposoby cięcia winorośli
Młoda winnica
Technika cięcia
Cięcie pędów zdrewniałych
Winnica w pierwszym roku prowadzenia
Cięcie formujące
Dwuletni krzew na wiosnę
Zasadnicze cięcie na owocowanie
Regulowanie wielkości i jakości plonu
Obliczanie stopnia obciążenia krzewu
10 000kg/ha x 2.0m2
———————-
10 000m2 x 2 x 0,12kg = 20 000
—–
2400 = 8,33
Cięcie odmładzające
Cięcie sanitarne
Ciecie krzewów podczas wegetacji
Dwuramienna forma Guyota
Przerzedzanie latorośli i kwiatostanów
Cięcie pędów przedwczesnych (syleptycznych)
Uszczykiwanie wierzchołków latorośli przed kwitnieniem
Letnie ogławianie latorośli
Obrywanie liści
Rys. 1. Wyprowadzenie sznura Guyota.
IIIa- krzew w trzecim raku przed cięciem
IIIb-krzew w trzecim roku po cięciu (z zastępczym czopem mrozowym)
IVa-krzew w czwartym roku przed cięciem (zaznaczone miejsce wycięcia czopa mrozowego)
IVb-krzew w czwartym roku po cięciu
Na rysunku pokazano typowy układ drutów Rys. 2. Sposób przycięcia sadzonki Rys. 3. Cięcie krzewów jednorocznych.
a. krzew w drugim roku na wiosnę przed cięciem
b. krzew po cięciu Rys. 4. Sposób cięcia
(przycięcia łozy) Rys. 5. Wyprowadzenie pnia Rys. 6. Pęd przedwczesny (pasierb) Rys. 7. Cięcie pasierbów Rys. 8. Ogławianie latorośli
Roman Myśliwiec
Warzywa 2/08
Bardzo częstym zjawiskiem w Polsce są zbyt słabo przycięte krzewy winorośli. Również bardzo radykalne, zbyt silnie przycięte krzewy mogą słabiej plonować, jednak właściwe jest powiedzenie, że “lepiej przyciąć krzew źle, niż nie przyciąć go wcale”. Sposób cięcia krzewów zależy od obranej formy przestrzennej, uprawianej odmiany oraz warunków mikroklimatycznych związanych z nasłonecznieniem.Winorośl wymaga cięcia zarówno w okresie zimowego spoczynku krzewów, jak i podczas wegetacji. Na przedwiośniu w okresie tak zwanego spoczynku wymuszonego tnie się zdrewniałe pędy jednoroczne, rzadziej pędy wieloletnie w celu osiągnięcia określonej formy krzewu (cięcie formujące) oraz w celu właściwego obciążenia krzewów owocami (cięcie na owocowanie). Podczas wegetacji krzewów powtarza się wielokrotnie cięcie organów zielonych, czyli: przerzedzanie latorośli i kwiatostanów, cięcie pędów przedwczesnych (tzw. pasierbów), uszczykiwanie wierzchołków latorośli przed kwitnieniem, ogławianie latorośli, obrywanie zbędnych liści itp. W wyniku prawidłowo wykonanych zabiegów cięcia na krzewach powinny znajdować się tylko pędy owocujące oraz potrzebne do odnowienia formy krzewu w następnym roku (pędy zastępcze).Cięcie grubych części wieloletnich wykonuje się sekatorem lub piłką ogrodniczą. Powierzchnia cięcia powinna być możliwie mała i gładka. Większe rany po cięciu należy zdezynfekować jednym z gotowych preparatów do zabezpieczania ran. Cięcie zdrewniałych pędów jednorocznych wykonuje się sekatorem. Łozę tnie się około 10-15 mm nad węzłem tak, aby płaszczyzna cięcia była odchylona w stronę przeciwną do pąka. Do cięcia letniego, np. ogławiania latorośli, najwygodniej jest używać nożyc szpalerowych.Zależnie od długości pozostawionych na krzewie pędów rozróżnia się cięcie krótkie, średnie i długie.Cięcie krótkie – po tym cięciu pozostaje na łozie od 1 do 4 dolnych pąków, nie licząc pąków przynasadowych. Wprawdzie krótko przycięte czopy wydają mocniejsze latorośle, jednak niektóre odmiany przy takim cięciu gorzej plonują. Znaczna część odmian słabo rodzi z dwóch pierwszych pąków na łozie owoconośnej – mówi się wtedy, że takie odmiany źle znoszą krótkie cięcie. Inną wadą krótkiego cięcia krzewów jest nierównomierne rozmieszczenie latorośli na rusztowaniu, co pogarsza nasłonecznienie i przewietrzanie krzewów. Takie latorośle gorzej drewnieją i częściej w zimie przemarzają.Cięcie średniej długości – w wyniku cięcia średniej długości pozostają na łozie 5-8-pąkowe czopy przeznaczone na owocowanie. Cięcie średniej długości stosuje się wówczas, gdy odmiana źle znosi krótkie cięcie, a z różnych względów nie może być cięta długo.Cięcie długie – po nim pozostaje na łozie powyżej 8 pąków przeznaczonych na owocowanie. Długie cięcie nie przeciąża krzewów zbytnią liczbą latorośli. Typową formą krzewów, w której stosuje się długie cięcie łozy, jest jedno- lub dwuramienny sznur Guyota. Krzewy cięte systemem Guyota dają nieco niższy plon, ale dorodniejszych owoców. Poziome przygięcie długo przyciętej łozy umożliwia równomierne rozmieszczenie latorośli na rusztowaniu (rys. 1). Poprawia nasłonecznienie i przewietrzanie krzewów, co w naszym klimacie jest bardzo potrzebne. Większość odmian winorośli znacznie lepiej rodzi przy cięciu długim, gdyż najlepiej wykształcone i najbardziej płodne pąki znajdują się na łozie między 6 a 12 węzłem. Cięcie długie jest w praktyce sposobem mieszanym, bywa bowiem uzupełniane cięciem krótkim w postaci 2-pąkowych czopów zastępczych, z których wyrosną pędy owocujące w roku następnym.Podczas sadzenia przyrosty ze szkółki skraca się na 2 pąki (rys. 2) i w pierwszym roku młode krzewy prowadzi się zawsze na dwa pędy, bez względu na formę przestrzenną, jaką będą miały w przyszłości. Jeżeli więc wiosną wybije i przerośnie przez kopczyk większa liczba latorośli, to dwie najmocniejsze (najdłuższe i najgrubsze) pozostawiamy, a pozostałe wyłamujemy.Cięcie młodych krzewów jednorocznych wykonuje się na przedwiośniu, gdy tylko ziemia rozmarznie i obeschnie.W praktyce są trzy sposoby traktowania młodych krzewów podczas cięcia w zależności od tego na ile urosły w pierwszym roku uprawy:Pierwszy sposób przycięcia dotyczy krzewów najsłabszych (wzrost najwyżej kilkadziesiąt centymetrów, grubość pędów 3-4 mm). Silniejszy z dwóch pędów przycina się na 2 pąki, a słabszy lub niżej osadzony na 1 pąk (rys. 3). Gdy obydwa pędy mają podobną grubość to przycina się je krótko na1 lub 2 pąki (około 1,5 cm długości). Cięcie wykonuje się tak, aby płaszczyzna cięcia była skierowaną w przeciwną stronę w stosunku do pąka. Chodzi o to, aby wyciekające soki nie oblewały pąka, co może utrudniać jego rozwój (rys. 4).Drugi sposób cięcia dotyczy krzewów mocniejszych, które posiadają przynajmniej jeden dobrze wyrośnięty pęd, który na wysokości 1 m nad ziemią ma średnicę minimum 6 mm. Na takich krzewach można już w drugim roku uformować pień. Cięcie należy wykonać na wysokości 70-80 cm od ziemi, nieco powyżej nośnego drutu rusztowania (rys. 5). W trakcie wegetacji pozwala się rosnąć tylko 2-4 latoroślom (w zależności od kondycji krzewu), wyrastającym z górnych pąków na pniu.Trzeci sposób cięcia dotyczy krzewów najmocniejszych, które zdarza się, że dorastają w pierwszym roku uprawy do 2 lub nawet 3 metrów wysokości, a średnicę około 6 mm mają na wysokości 1,5 m nad ziemią. Na takich krzewach można już w drugim roku uformować nie tylko pień, ale i poziome ramię owocujące. Krzew należy w takim przypadku przyciąć na wysokości około 1,5 m i po przygięciu przywiązać poziomo do nośnego drutu rusztowania. Podczas wegetacji pozwala się na wzrost 4-6 latorośli wyrastających z poziomego ramienia, a wszystkie pozostałe usuwa się.Cięcie zasadnicze zdrewniałych pędów jednorocznych, czyli łozy, należy wykonywać na przedwiośniu, tj. w pierwszej lub najpóźniej w drugiej dekadzie marca. Termin jesienny lub zimowy jest w naszym klimacie niebezpieczny, gdyż osłabione cięciem krzewy mogą być łatwiej uszkadzane przez mrozy. Wykonując cięcie po przejściu mrozów, mamy możliwość usunięcia pędów przemarzniętych. Odpowiednim cięciem można naprawić szkody mrozowe i nie dopuścić do zmniejszenia plonu owoców nawet wówczas, gdy uszkodzone jest nawet 50% wszystkich pąków na krzewie. Zbyt późne cięcie krzewów w fazie “płaczu łozy” powoduje długotrwały i intensywny wyciek soków z powstałych ran. Optymalnym rozwiązaniem jest wstępne cięcie jesienią (listopad), a zasadnicze na przedwiośniu. Jesienią usuwa się przede wszystkim grubsze części krzewów, które będą na pewno niepotrzebne w następnym roku. Po wstępnym przycięciu łatwiej okryć krzewy na zimę, jeśli to jest konieczne.Cięcie krzewów na owocowanie jest podstawowym czynnikiem regulującym wielkość i jakość plonu owoców. W praktyce jest to liczba pozostawionych płodnych pąków na krzewie, z których wyrosną podczas wegetacji owocujące latorośle. Przeciętny plon owoców z każdego krzewu powinien być zawsze powiązany z powierzchnią winnicy. Zależność ta wyraża się tzw. powierzchnią dyspozycyjną krzewu. Na przykład przy szerokości międzyrzędzi 2,0m i odstępach między krzewami w rzędach 1,0m, powierzchnia ta będzie wynosić 2m2. Według ogólnej zasady, mniejszą liczbą pąków (6-8 na 1 m2 powierzchni dyspozycyjnej) obciąża się krzewy odmian bardziej plennych, a większą (10-12) mniej plennych. Także odmiany wykształcające duże grona obciąża się słabiej (4-6 pąków na 1 m2), a odmiany z małymi gronami mocniej (12-15 pąków na 1 m2). Obliczając stopień obciążenia krzewów, trzeba również uwzględnić stan zdrowotny i ogólną kondycję poszczególnych krzewów, żyzność i wilgotność gleby, stanowisko plantacji oraz tzw. współczynnik płodności odmiany. Jest to stosunek przeciętnej liczby gron na krzewie do całkowitej liczby latorośli. Jest to średnia liczba gron na jednym owocującym pędzie, która wynosi zazwyczaj 2.Zakładamy, że plon z 1 ha winnicy powinien wynieść 10 ton winogron. Krzewy prowadzone są w formie jednoramiennego sznura Guyota w rozstawie 2,0 x 1,0 m, czyli na każdy krzew przypada 2,0 m2 powierzchni winnicy. Współczynnik płodności uprawianej odmiany wyraża się cyfrą 2, czyli na każdej latorośli odmiana zawiązuje przeciętnie dwa grona, a średnia masa gron dla tej odmiany wynosi 120 g. Obliczamy, ile pąków pozostawić po cięciu na jednym krzewie:czyli 8-9 pąkówWedług tych teoretycznych obliczeń, o ile nie zajdą nieprzewidziane przeszkody, przy obciążeniu 8-9 pąków na każdy krzew możemy spodziewać się zaplanowanego plonu owoców w wysokości 10 t/ha.Z upływem kolejnych lat owocowania wydłużające się czopy starego drewna wydają coraz to słabsze latorośle, dlatego też ogniwa owocujące należy odmładzać. W tym celu wyrosłą w pobliżu, bezpośrednio z pnia, łozę zamiast wycinać, skracamy na 2 pąki. Wyrosłe z czopa dwa pędy w następnym roku tnie się na owocowanie i zastępstwo, tworząc nowe ogniwo, a całą część wieloletnią ze starym ogniwem odcina się. Ramiona wieloletnie (trwałe) można również raz na kilka lat wymieniać w całości. Wyrosłą z pnia w pobliżu nasady ramienia łozę pozostawia się, formując na niej ogniwa owocujące, a stare ramię w całości odcina się. Częste odmładzanie krzewów pozwala zachować ich formę przestrzenną w niezmienionym kształcie przez wiele lat owocowania. Odmładzanie ma także korzystny wpływ na kondycję i stan zdrowotny krzewów.Wykonuje sieje w razie uszkodzeń mechanicznych nadziemnej części krzewu lub wówczas, gdy tkanka drewna została zaatakowana przez choroby. Uszkodzone lub chore fragmenty drewna odcina się, a rany dezynfekuje.Wykonuje się je w drugiej połowie maja lub na początku czerwca, gdy minie już zagrożenie przymrozkami wiosennymi. Wyłamuje się wszystkie niepotrzebne latorośle (te bez kwiatostanów), jeśli tylko nie będą potrzebne w następnym roku do odbudowy formy przestrzennej krzewów, jako tzw. pędy zastępcze. Usunięcie nadmiaru latorośli poprawia warunki odżywiania pozostałych oraz nasłonecznienie i przewietrzanie krzewów. Na krzewie należy pozostawić wyłącznie latorośle płodne i zastępcze, a wszystkie pozostałe usunąć. Również usunięcie nadmiaru kwiatostanów wpływa korzystnie na pozostałe, znajdujące się na poszczególnych latoroślach.Pędy przedwczesne, popularnie zwane pasierbami, są to latorośle wyrosłe w czasie wegetacji z pąków letnich znajdujących się w kątach ogonków liściowych (rys. 6). Należy je wyłamywać w całości lub tylko skracać. Na krzewach prowadzonych nisko i ciętych krótko, np. w formie bezpiennej – krzaczastej, pasierby należy bezwzględnie usuwać. Zagęszczają one i tak już mocno zagęszczone latoroślami krzewy. Pasierby wyłamuje się w początkowej fazie rozwoju, gdy mają długość 5-7 cm (rys. 7). Usuwanie zbyt długich pasierbów powoduje rany i może uszkodzić pąki główne. Na krzewach prowadzonych w szpalerach na pniu średniej wysokości (0,6-0,8 m) pasierby należy usuwać zwłaszcza z dolnych części pędów w okolicy gron, gdyż przestrzeń w pobliżu owoców nie powinna być zbytnio zagęszczona. Swobodny dopływ powietrza ma korzystny wpływ na zdrowotność, a lepsze nasłonecznienie poprawia wybarwienie owoców. Na krzewach formowanych wysoko, latorośle i pasierby rosną znacznie słabiej i zabieg cięcia jest często pomijany.Stosuje się w prowadzeniu odmian bardzo silnie rosnących i gorzej zawiązujących owoce. Skrócenie wierzchołków wzrostu wszystkich latorośli znajdujących się na krzewie hamuje na kilka dni ich wzrost, kierując tym samym większą ilość związków odżywczych w stronę kwiatostanów. Zabieg należy wykonać bezpośrednio przed kwitnieniem.Zabieg ma na celu przyhamowanie wzrostu latorośli i przyspieszenie procesu ich drewnienia. Ogławianie winorośli wykonuje się pod koniec fazy wzrostu jagód, gdy osiągną one naturalną dla uprawianej odmiany wielkość. W zależności od przebiegu pogody w danym roku, termin pierwszego zabiegu przypada na 2. lub 3. dekadę lipca. W praktyce przycinanie latorośli wykonuje się 3-, 4-krotnie w odstępach kilkudniowych. Zbyt późne przycięcie latorośli jest mało skuteczne, natomiast zbyt wczesne może działać pobudzająco na wzrost pasierbów, a w krańcowych przypadkach może spowodować przedwczesne rozwinięcie się pąków zimowych. Prawidłowo przeprowadzony zabieg wpływa na zwiększenie wytrzymałości krzewów na warunki zimowe i poprawia nasłonecznienie gron. Aby prawidłowo przebiegała asymilacja podczas fazy dojrzewania owoców, należy pozostawić co najmniej 6-10 liści powyżej ostatniego grona na latorośli (rys. 8). Istotna jest powierzchnia ogólna liści, więc liści dużych zostawia się mniej, a małych więcej.Pod koniec fazy dojrzewania owoców można usunąć 2-3 liści najniżej położonych na pędach. Starsze, przebarwione liście znacznie słabiej asymilują i można je oberwać bez większej szkody dla krzewu. Poprawia się tym zabiegiem przewiewność krzewów i dostęp światła do gron. Nadmierne obrywanie liści jest natomiast poważnym błędem. Zdrowe liście znajdujące się na latoroślach w pobliżu gron mają największy udział w fotosyntezie. Usunięcie ich sprzyja wprawdzie lepszemu wybarwieniu owoców, ale nie przyspiesza dojrzewania.
Po co komu głowa w winnicy?
a r t y k u ł y | uprawa/terroir PO CO KOMU GŁOWA W WINNICY? Wojciech Bosak | 20-03-2012
Winnica Uroczysko, maj 2011 Jedna z projektowanych przeze mnie winnic, posadzona zeszłej wiosny, znajduje się w wyjątkowo uroczym miejscu – na stumetrowym wzniesieniu górującym nad doliną Dunajca, z którego widok obejmuje kilka pasm górskich, aż po charakterystyczny zarys Pienin na horyzoncie. Realizacja tego projektu nie była jednak tak sielankowa, jak opisany landszaft. Podczas prac przygotowawczych w najbardziej stromej części zbocza powstało osuwisko, które szczęśliwie udało się naprawić i zabezpieczyć, ale kazało nam to jeszcze raz przemyśleć dalsze przeznaczenie tego kawałka gruntu. Po rozważeniu paru innych pomysłów (którymi nie będę tutaj zanudzał) postanowiliśmy wraz z inwestorami, że najbardziej narażona na erozję partia stoku będzie uprawiana wyłącznie ręcznie, gdyż mechaniczny sprzęt mógłby spowodować tam kolejne osuwiska. Dlatego też parcelka ta została obsadzona winoroślą w bardzo gęstym rozstawie 1,2 na 0,8 metra, aby z każdej piędzi owej pracochłonnie uprawianej ziemi uzyskać możliwie wysoki plon, nie przeciążając przy tym zanadto poszczególnych krzewów. Zdecydowaliśmy, że rosnące tam winorośle będą prowadzone tradycyjnym sposobem na głowę.
Krzewy prowadzone na głowę przy palikach i na niskim szpalerze, fragment projektu rekonstrukcji winnicy przy zamku w Janowcu, rys. W. Bosak, 2010 Wspomniana głowa (kopferziehung, gobelet), to znany co najmniej od czasów rzymskich sposób formowania winorośli, który polega na tym, że krzewy co roku przycina się bardzo krótko, najwyżej kilkanaście centymetrów nad ziemią, pozostawiając kilka krótkich czopków z pąkami na owocowanie. Po kilku latach cięcia tworzy się w tym miejscu zgrubienie w formie pięści, zwane właśnie głową. Prowadzone w ten sposób krzewy z reguły podwiązuje się do osobnych palików, choć wyrastające z głowy latorośle można także rozpiąć w formie niskich szpalerów na rusztowaniu z drutów. Jeszcze przed 60–70 laty był to podstawowy sposób uprawy winnic, stosowany w całej północnej i środkowej Europie, od Szampanii po Siedmiogród, nie wyłączając Zielonej Góry i Warki. Dziś jednak prowadzone w tej manierze winne krzewy prędzej zobaczymy na starych fotografiach, niż w naturze. Jednym z nielicznych miejsc na świecie, gdzie współcześnie próbuje się przywrócić ten tradycyjny system uprawy w nowo zakładanych winnicach są Węgry. Prowadzenie na niską głowę przynosi bowiem szczególnie dobre efekty przy uprawie popularnej tam kadarki, która na szpalerach nigdy nie osiąga porównywalnej koncentracji i finezji aromatu (o takich eksperymentach można poczytać m.in. »tu).
Prowadzone na głowę krzewy kadarki, góra Eged k. Egeru Zresztą w literaturze często podkreśla się lepszą jakość wina pochodzącego z ciętych na głowę krzewów, co bierze się z ich niższej plenności, a także z tego, że winogrona dojrzewają bliżej ziemi, w bardziej stabilnym reżimie termicznym. W naszych warunkach klimatycznych wielką zaletą tego sposobu prowadzenia jest też łatwość okrywania krzewów na zimę. Wystarczy bowiem parę ruchów szpadlem lub motyką, aby głowę wraz z pąkami, z których wyrosną przyszłoroczne latorośle całkowicie obsypać ziemią, a wtedy winorośli nie straszne są nawet trzydziestostopniowe mrozy.
Krzew prowadzony na głowę, wg Jules Guyot, Sur la viticulture du Nord-Est de France, Paris 1864 I to był właśnie główny argument za wyborem tej formy prowadzenia krzewów w przypadku wspomnianej winnicy nad Dunajcem. Zakładając bowiem, że jej część i tak będzie uprawiana ręcznie, można było sobie przy takim prowadzeniu pozwolić na nieco większe plantacje stosunkowo wrażliwych odmian Vitis vinifera – w sumie ponad 1600 krzewów traminera, pinot noir i pinot gris – co przy uprawie na szpalerach byłoby raczej ryzykowne. Mam też nadzieję, że rosnące w tak dużym zagęszczeniu krzewy wymuszą na sobie wzajemnie rozwój głębszych korzenieni, co dodatkowo zwiększy ich odporność na mróz i choroby.
Winnica Uroczysko, maj 2011 Formowanie na głowę ma też swoje wady, które zadecydowały, że po ostatniej wojnie ten tradycyjny sposób prowadzenia winorośli został na większych winnicach niemal całkowicie zastąpiony przez formy szpalerowe. Uprawa takich krzewów jest bowiem bardzo pracochłonna, niewygodna (wymaga częstego schylania się) i trudna do jakiejkolwiek mechanizacji. Wyraźnie niższa, niż na szpalerach jest także wydajność plonu z jednego krzewu, choć w przeliczeniu na hektar te różnice nie są aż takie duże, z uwagi na większą gęstość nasadzeń.
Winnica w Somló Poza tym forma na głowę nie wszędzie się udaje. Nisko prowadzone przy ziemi krzewy wymagają bowiem miejsc słonecznych, przewiewnych i dobrze chronionych przed przymrozkami, co w chłodniejszych regionach winiarskich mogą zapewnić tylko odpowiednie pochyłości i przewyższenia terenu. Jest to prawdopodobnie najlepszy – także z ekonomicznego punktu widzenia – sposób prowadzenia winorośli na bardzo stromych zboczach a także na bardzo suchych i ubogich glebach kamienistych i piaszczystych. Głowa zawodzi natomiast na terenach żyznych i bardziej wilgotnych, gdzie znajdujące się nisko nad ziemią owoce są szczególnie narażone na choroby grzybowe. ©tekst, rysunki i zdjęcia: Wojciech Bosak
Video tutorials
Where to buy?
Our plants are sold in good shops and garden centers throughout the country. We can provide information about the addresses of your nearest stationary stores that sell our plants.
The widest range of products has a cooperating online store near us:
www.e-clematis.com which accepts orders for all plants available from us.
The nursery runs only wholesale sales.
키워드에 대한 정보 winorośl cięcie na głowę
다음은 Bing에서 winorośl cięcie na głowę 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Vitis – cięcie formujące winorośli owocowej – forma prowadzenia \”Niska głowa (Gavot)\”
- clematis
- pnącza
- powojniki
- szkółka marczyński piotrowski
- clematis seedlings
- Baumschule
- Kletterpflanzen
- 铁线莲栽培
- 铁线莲种苗
- tiexianlian miaopu
- клематис
- питомник
- ліани
- саженцы
Vitis #- #cięcie #formujące #winorośli #owocowej #- #forma #prowadzenia #\”Niska #głowa #(Gavot)\”
YouTube에서 winorośl cięcie na głowę 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Vitis – cięcie formujące winorośli owocowej – forma prowadzenia \”Niska głowa (Gavot)\” | winorośl cięcie na głowę, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
