당신은 주제를 찾고 있습니까 “z czego składa się smyczek – Dlaczego mi nie gra smyczek?“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Agata Sanocka – Morys 이(가) 작성한 기사에는 조회수 944회 및 좋아요 16개 개의 좋아요가 있습니다.
Smyczek składa się z drzewca będącego elementem nośnym wykonanym z bardzo trwałego drewna (fernambuku, tabebuja), uchwytu, włosia i śruby naciągowej (żabka), pozwalającej uzyskać odpowiedni naciąg włosia, niezbędny do poprawnej gry.Pudło rezonansowe skrzypiec składa się z dwóch lekko wypukłych płyt. Płyta wierzchnia często wykonana z drewna świerkowego, a spodnia z drewna jaworowego. Płyty łączą ze sobą boczki, również z drewna jaworowego. Płyty mają boczne wycięcia w kształcie litery C.Struny i nie lakierowane elementy można czyścić szmatką z odrobiną spirytusu. Dla nadania połysku stosuje się odrobinę oleju lnianego. Włosie smyczka wymaga nasmarowania kalafonią. Jeżeli smyczek jest nowy, a kalafonia gładka i twarda, to warto ją najpierw zmatowić papierem ściernym.
z czego składa się smyczek 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Dlaczego mi nie gra smyczek? – z czego składa się smyczek 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Twój smyczek odmawia współpracy i nie chce wydawać żadnych sensownych dźwięków?Może ma lekki kryzys? Zobacz w filmie kryzys jakiej może być to natury 😉
Masz więcej pytań lub potrzebujesz konsultacji?
Zajrzyj na www.violinest.com
Do zobaczenia i usłyszenia!
Agata Sanocka – Morys
z czego składa się smyczek 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Smyczek, rodzaje włosia, usterki | InstrumentySmyczkowe.pl
Smyczek składa się z drzewca (wykonanego zazwyczaj z drewna brazylijskiego, fernambukowego), „żabki” w dolnej części smyczka, gdzie znajduje się …
Source: instrumentysmyczkowe.pl
Date Published: 6/18/2021
View: 3252
Jak dbać o smyczek? | Tuccata | o muzyce dla muzyków
Z czego składa się smyczek, jak o niego dbać, żeby służył latami? … Pocieranie smyczkiem o struny wywołuje ich drganie, przez co słyszymy …
Source: tuccata.com
Date Published: 11/9/2021
View: 8578
Na co zwrócić uwagę wybierając smyczek? – Muzyczny.pl
Ważna jest również waga smyczka. Uważajmy przede wszystkim wybierając smyczek dla początkującego muzyka, ponieważ tanie smyczki uczniowskie są z reguły bardzo …
Source: muzyczny.pl
Date Published: 9/12/2021
View: 8347
Smyczki – MAGNUS Hurtownia Muzyczna
Smyczki służą do wydobywania dźwięku na instrumentach smyczkowych, czyli do wprawiania w drganie struny. Smyczki składają się z drzewca zazwyczaj wykonanego …
Source: hurtowniamuzyczna.pl
Date Published: 2/8/2022
View: 8566
Smyczek – Smyczkowo.pl – instrumenty smyczkowe
Moi drodzy, oświećcie mnie proszę czym się różni smyczek altówkowy od … Bo tak się składa, że akurat wybierałam się w tym celu do …
Source: smyczkowo.pl
Date Published: 3/5/2021
View: 6374
Bądź uczniem … poznajemy INSTRUMENTY SMYCZKOWE i …
Wszystkie z nich mają podobną budowę i składają się z: główki, ślimaka, … kiedy posmarujesz smyczek kalafonią czyli najprawdziwszą żywicą z drzewa!
Source: psmrybnik.pl
Date Published: 6/4/2022
View: 1707
Najistotniejsze informacje o smyczkach – atmusic.pl
Najistotniejsze informacje o smyczkach … Z czego wykonane są smyczki? … Na budowę składają się również gumka, która chroni przed …
Source: www.atmusic.pl
Date Published: 11/26/2021
View: 1417
Wymiana włosia w smyczku – kto się tym zajmuje i jak?
Smyczek odpowiada za dźwięk skrzypiec. … Składa się on z kilku części. … strunami oraz tym, czy ktoś gra solowo, czy orkiestrowo.
Source: siwica.pl
Date Published: 6/28/2021
View: 8894
주제와 관련된 이미지 z czego składa się smyczek
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Dlaczego mi nie gra smyczek?. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 z czego składa się smyczek
- Author: Agata Sanocka – Morys
- Views: 조회수 944회
- Likes: 좋아요 16개
- Date Published: 최초 공개: 2021. 5. 8.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=7TVDxZDs3xk
Z czego robi się skrzypce?
Pudło rezonansowe skrzypiec składa się z dwóch lekko wypukłych płyt. Płyta wierzchnia często wykonana z drewna świerkowego, a spodnia z drewna jaworowego. Płyty łączą ze sobą boczki, również z drewna jaworowego. Płyty mają boczne wycięcia w kształcie litery C.
Jak wyczyścić włosie smyczka?
Struny i nie lakierowane elementy można czyścić szmatką z odrobiną spirytusu. Dla nadania połysku stosuje się odrobinę oleju lnianego. Włosie smyczka wymaga nasmarowania kalafonią. Jeżeli smyczek jest nowy, a kalafonia gładka i twarda, to warto ją najpierw zmatowić papierem ściernym.
Jak dbać o smyczek?
Przy pomocy ciepłej wody i małej ilości szarego mydła delikatnie oczyszczamy rozprężone włosie. Trzeba być ostrożnym, by nie poplątać włosia, ani nie zmoczyć pozostałych części smyczka, bo woda może je uszkodzić.
Jak naciągnąć smyczek?
Nowy smyczek nie jest od razu gotowy do gry, należy naciągnąć w nim włosie poprzez dokręcenie śrubki w żabce do momentu aż włosie oddali się od drzewca (drewniana część smyczka) na odległość równą grubości drzewca.
Jak zrobić smyczek?
Budowa. Smyczek składa się z drzewca będącego elementem nośnym wykonanym z bardzo trwałego drewna (fernambuku, tabebuja), uchwytu, włosia i śruby naciągowej (żabka), pozwalającej uzyskać odpowiedni naciąg włosia, niezbędny do poprawnej gry.
Jak nazywają się struny w skrzypcach?
Struny skrzypiec oznacza się zwykle dużymi literami G D A E. Najgrubsza struna G znajduje się z lewej strony. Strunę A stroi się do 440 Hz, a pozostałe struny w stosunku kwinty czystej (3/2). Czyli pusta struna G daje dżwięk g=195,56Hz.
Czym się smaruje smyczek?
Czas najwyższy na odpowiedź na najważniejsze pytanie: jak używać kalafonii? Jest to bardzo proste, ponieważ należy posmarować nią cały smyczek, przeciągając kilkakrotnie po naprężonym włosiu.
Ile kosztuje wymiana włosia w Smyczku?
Koszt wymiany włosia w smyczku skrzypcowym to ok 85zł (cena zawiera koszt włosia), smyczki mniejsze troszkę taniej. Oczywiście jeśli masz ochotę (i możliwości 🙂 ) zapraszamy do pracowni, wymiana włosia trwa 30-50 minut. 4. Instrument upadł lub był lekko uderzony (nawet w futerale) i mogła się przestawić dusza.
Jak wybrać dobry smyczek?
Stając przed zakupem akcesoriów do gry, pamiętajmy, że smyczek powinien być zwrotny oraz powinien posiadać odpowiednio wyważony, wyprofilowany i sprężysty pręt, który umożliwia prawidłowe i stabilne oparcie w każdej części smyczka.
Ile kosztuje nabicie smyczka?
Nabijanie włosiem smyczka to koszt między 100, a 200 zł – co 3-4 miesiące.
Jak często smarować smyczek kalafonią?
Ale najpierw posmaruj smyczek kalafonią. I po prostu rób to codziennie, aby uniknąć takich niespodzianek. Wystarczy kilka pociągnięć wzdłuż całego włosia (musi być naprężone tak, jak do grania).
Jak wymienic włosie w Smyczku?
W celu wymiany należy udać się do lutnika i zostawić smyczek na kilka godzin lub na cały dzień. Nowe włosie należy posmarować kalafonią lub poprosić o to lutnika, warto również zatroszczyć się o specjalistyczne oczyszczenie pręta.
Czym pociera się struny w instrumentach smyczkowych?
do pocierania struny,by wydobyć z niej dźwięk) – jest to smyczek (jeśli dysponujemy takowym – demonstrujemy go uczniom, jeśli nie – prezentujemy zdjęcie) SLAJD NR 11. Wyjaśniamy, iż składa się z części twardej – drewnianej – i miękkiej, zrobionej z końskiego włosia, i właśnie ta wchodzi najczęściej w kontaktze struną.
Co jest źródłem dźwięku w instrumentach strunowych smyczkowych?
Instrumenty strunowe to takie instrumenty muzyczne, których źródłem dźwięku jest drgająca struna. Instrumenty strunowe smyczkowe jest to odmienna grupa instrumentów strunowych, w których dźwięk wydobywany jest przy pomocy smyczka.
Jaki stroik do skrzypiec?
Dobrze jest mieć stroik gitarowy i PO strojeniu sprawdzić efekt, chociaż niektóre stroiki nie muszą pokazać idealnego dostrojenia, ale lepiej wtedy ostatecznie polegać na własnym słuchu.
Jak to jest zrobione skrzypce?
Produkcja skrzypiec.
Lutnik wybiera drewno, model i kolor. Wykrawa i rzeźbi płytę wierzchnią, spodnią i boczki, wyginając na formie, a pod wpływem temperatury formułuje kształt skrzypiec. Następnie skleja pudło i szyjkę, kołki i poleruje hebanową podstrunnicę. W środku umieszcza duszę i pokrywa lakierem.
Ile kosztuje skrzypce?
Koszt zakupu lepszej jakości, nowego instrumentu może już wynosić około 500 – 750 zł. Skrzypce o większych rozmiarach wyróżniają się większą różnorodnością cen. Dla przykładu, instrumenty muzyczne 1/8 mogą kosztować około 300 – 1 200 zł, z kolei średnia cena za skrzypce 1/2 wynosi 400 – 3 000 zł.
Jakie są rodzaje skrzypce?
Skrzypce 4/4 – standardowa, pełna wersja tego klasycznego instrumentu o długości 59 cm, przeznaczona jest dla dorosłych oraz dzieci w wieku powyżej 11 lat. Skrzypce ¾ – skrzypce ¾ posiadają długość ok. 55 cm i przeznaczone są dla dzieci w wieku około 11 lat.
Jak się nazywa kobieta która gra na skrzypcach?
Osoba grająca na skrzypcach to skrzypek, a osoba grająca na trąbce trębacz.
Smyczek (muzyka) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Różne rodzaje smyczków, używanych w różnych epokach
stick – drzewce, pad – uchwyt, hair – włosie, screw – śruba naciągowa, frog – żabka Budowa smyczka:– drzewce,– uchwyt,– śruba naciągowa,– żabka
Smyczek – element instrumentu smyczkowego służący do wzbudzania wibracji strun[1].
Smyczek składa się z drzewca będącego elementem nośnym wykonanym z bardzo trwałego drewna (fernambuku, tabebuja), uchwytu, włosia i śruby naciągowej (żabka), pozwalającej uzyskać odpowiedni naciąg włosia, niezbędny do poprawnej gry.
Włosie w smyczku pochodzi ze specjalnie wypreparowanych, odtłuszczonych włosów z ogona końskiego. W celu zwiększenia szorstkości włosia i tym samym zwiększenia jego przyczepności do strun stosuje się nacieranie kalafonią.
Drewno na smyczek pochodzi ze szlachetnych gatunków drewna, m.in. fernambuku czy drzewa wężowego. Istnieje bardzo dużo wariantów smyczków i modeli tworzonych przez lutników z różnych epok, a także z różnych surowców, w tym złota i skorupy żółwia (na żabkę)[2].
Współcześnie do budowy smyczków stosuje się również materiały sztuczne, np. włókno węglowe na drzewce, oraz włosie syntetyczne.
Francuski – kciuk pod włosiem, trzy palce nad prętem, stosowany dawniej do gry do tańca, do krótkich pociągnięć i gry ruchliwej. Kciuk pod włosiem regulował napięcie włosia podczas gry – stosowany powszechnie do połowy XVIII w. Na wielu obrazach z XVII wieku widać, że 5 palec nie spoczywał na smyczku tylko odginał się do góry w powietrzu.
Włoski – kciuk pomiędzy włosiem a prętem – do dłuższych pociągnięć smyczka, przy grze „poważniejszej”, powolnej i dostojnej.
Pozycja na strunach [ edytuj | edytuj kod ]
Smyczek zasadniczo powinien pocierać struny w połowie długości podstrunnicy od podstawka. Przesunięcie bliżej podstawka daje grę mocniejszą i bardziej szorstką, zaś bliżej podstrunnicy – brzmienie słabsze i delikatniejsze. Im bliżej podstawka pobudzana jest struna, tym większe są amplitudy wyższych składowych widma dźwięku i tym większa ich liczba w widmie[3].
Według greckiej mitologii smyczek wynalazła Safona biorąc go z końskiego włosia[4]. Pierwsze wizerunki instrumentów smyczkowych pojawiły się na freskach włoskich z początku XVI w.[5]
Smyczek takich dawniejszych instrumentów, jak np. fidel, rebec, lira da braccio czy viola da gamba miał podobną budowę, choć był nieco krótszy. Smyczki stosowane do muzyki tanecznej były krótkie. Smyczek niegdyś miał kształt wypukły, w kształcie łuku, w XVI wieku o znacznym wygięciu, zmniejszającym się w późniejszych modelach. Włosie mocowano dawniej bezpośrednio do zakończenia pręta, a z drugiej strony mocowania stosowano różnego rodzaju wiązania i ryglowania. Ponieważ smyczek nie posiadał główki, włosie zbliżające się na czubku smyczka bezpośrednio do drzewca nie pozwalało grać tą częścią smyczka. Główka odsuwająca włosie od smyczka pojawiła się na przełomie XV/XVI wieku. Zaczęto wtedy także stosować proste żabki w kształcie rogu. Do końca XVII wieku smyczek miał stałe napięcie włosia, nie podlegające regulacji. Pod koniec XVII wieku zaczęto stosować ruchomą żabkę z gwintem i śrubką naciągającą włosie smyczka oraz utrzymującą jego napięcie podczas gry[5].
Mechanizm smyczka został zmieniony w początkach XIX wieku przez europejskiego lutnika François Tourte’a. Udoskonalił on żabkę oraz wyprofilował drzewce smyczka tak, aby dźwięk mógł być prowadzony równomiernie, płynnie i z dużym natężeniem. Tourte opracował kształt smyczka oparty na krzywej złożonej, do którego można stosować znaczne naprężenia, dzięki czemu możliwe jest wzmocnienie nacisku na struny[6].
Inne instrumenty [ edytuj | edytuj kod ]
Smyczek stosowany jest również do grania na wibrafonie, talerzach i pile muzycznej.
Smyczek, rodzaje włosia, usterki
Smyczek służy do wprowadzania struny w drgania, czyli do wydobywania dźwięku w instrumencie smyczkowym. Jest równie istotny jak sam instrument. Bez smyczka grający jest właściwie niezdolny do wydobywania dźwięku z instrumentu (nie wliczając techniki zwanej pizzicato, która nie wymaga smyczka).
Smyczek składa się z drzewca (wykonanego zazwyczaj z drewna brazylijskiego, fernambukowego), „żabki” w dolnej części smyczka, gdzie znajduje się śrubka do regulacji naciągu smyczka, gumka zabezpieczająca dłoń przed ślizganiem i owijka, oraz z końskiego włosia. Końskie włosie smyczkowe posiada łuski, które umożliwiają przyczepność włosia ze strunami. Po pewnym czasie gry (około 612 miesięcy, w zależności od częstotliwości gry) łuski ścierają się i należy włosie wymienić (zużyte włosie w żadnym wypadku nie oznacza, że potrzebny jest zakup nowego smyczka). Istnieje wiele rodzajów włosia, między innymi: mongolskie, syberyjskie, polskie,mieszane itd. Ciekawym wizualnie jest włosie szare lub czarne, które jednak jest włosiem ostrym i nie nadaje się do gry solowej. Wymiany włosia dokonuje się u lutników, którzy odpowiednio do naszych potrzeb dobierają włosie i profesjonalnie je zakładają.
Istnieje również włosie syntetyczne, które może występować w różnych kolorach, jednakże nie jest to zbyt dobre jakościowo włosie. Włosie powinniśmy smarować specjalnie do tego przeznaczoną kalafonią, wtedy kiedy będziemy czuli, że jest to konieczne. Nie jest to trudne do rozpoznania smyczek źle przesuwa się po strunach i „nie zahacza” strun, a jedynie się ślizga. Z czasem kalafonia będzie sklejać włosie i zbierać się na włosiu, szczególnie w dolnej części smyczka (po dłuższym braku czyszczenia, w dolnej części smyczka włosie będzie po prostu czarne lub ciemno zielone). Powinniśmy wtedy przeczyścić włosie spirytusem, lecz unikając drzewca, aby nie zniszczyć lakieru. Nie można też zamoczyć pozostałych części smyczka, najlepiej czyścić włosie szmatką delikatnie zwilżoną spirytusem do całkowitego zniknięcia czarnych miejsc. Po czyszczeniu smyczek powinien leżeć w bezpiecznym miejscu w temperaturze pokojowej (nigdy na kaloryferze czy grzejniku). Po całkowitym wyschnięciu włosia należy obficie posmarować smyczek kalafonią. Zabieg czyszczenia możemy powtarzać do momentu zużycia włosia. Wtedy czyszczenia na niewiele się
zda, gdyż smyczek nie posiada już wcześniej wspomnianych łusek.
W wyniku niewłaściwego użytkowania lub złej konserwacji smyczka może wystąpić kilka usterek, takich jak pęknięcie, wygięcie drzewca, rozwijająca się owijka, blokująca się śrubka naciągu
smyczka itp. Niektóre z tych usterek mogą wynikać również po prostu z zużycia. W przypadku którejkolwiek z nich powinniśmy udać się do lutnika, który profesjonalnie zajmie się naszym
smyczkiem. Nigdy nie powinniśmy wykonywać napraw na własną rękę!
Smyczki do poszczególnych instrumentów występują w różnych rozmiarach. Przy doborze rozmiaru smyczka powinniśmy zasięgnąć rady specjalisty, gdyż nie ma sztywnych reguł regulujących poprawę smyczka, a źle dobrany smyczek może powodować dyskomfort gry oraz kontuzje. Najbardziej istotną rzeczą jest długość prawego ramienia oraz długość smyczka. Równie istotna jest waga smyczka, która nie będzie obciążała ręki. Smyczek powinien mieć prosty pręt oraz śrubkę działającą bez przeszkód. Dla początkujących nada się smyczek z drewna brazylijskiego. Nieco gorsze jakościowo są smyczki z tworzywa sztucznego, lecz na początek również się sprawdzą. Dla bardziej zaawansowanych muzyków z większymi wymaganiami przeznaczone są smyczki z drewna fernambukowego. Jest ono solidniejsze i bardziej elastyczne.
Aby długo cieszyć się smyczkiem bez potrzeby naprawiania usterek, powinniśmy pamiętać o właściwej konserwacji smyczka. Po każdorazowej grze należy „spuszczać” włosie smyczka, co oznacza po prostu luzowanie naciągu włosia za pomocą śrubki. Smyczek nie powinien być przechowywany w skrajnych temperaturach. Aby nie zatłuścić włosia unikajmy dotykania go. Przy zachowaniu podstawowych zasad konserwacji smyczek będzie nam służył i pomagał w eksplorowaniu świata muzyki oraz w rozwijaniu naszych umiejętności.
o muzyce dla muzyków
Głównymi elementami smyczka są: drzewiec, odpowiednio wyprofilowany pręt oraz włosie, które rozciąga się wzdłuż niego. Materiał używany do wytwarzania smyczków musi być trwały i sprężysty, dlatego do produkcji wykorzyst je się odpowiednie drewno lub specjalne polimery, które mają je imitować. Tylko kilka gatunków drzew ma drewno o określonych właściwościach, m. in. fernambuk i tabebuia, pochodzące z Ameryki Południowej.
Tradycyjnie włosie uzyskuje się z końskich ogonów, ale popularne są także tańsze, syntetyczne zamienniki. Włosie jest zaczepione przy szpicu – zakrzywionym końcu smyczka, ciągnie się wzdłuż drzewca i z drugiej strony jest zamocowane do żabki.
Żabka to element umieszczony z dołu smyczka, który ułatwia jego trzymanie. Przechodzi przez nią śruba, która służy do regulacji napięcia włosia.
Na wysokości chwytu smyczka znajduje się skórka i metalowa owijka zabezpieczające przed ślizganiem się dłoni i ułatwiające trzymanie smyczka.
O wartości smyczka decydują użyte materiały, jakość wykonania, ale także detale. Zdobiony szpic, skórka ze skóry węża, żabka wykonana z kości słoniowej lub żółwiej skorupy – to przykłady fantazji lutników do tworzenia unikatowych i drogocennych smyczków.
Skrzypce – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dźwięk skrzypiec (A. Vivaldi „Zima” – Allegro non molto)
model 3D skrzypiec
Skrzypce – muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych. Skrzypce są jednym z najmniejszych instrumentów z tej grupy, zarazem charakteryzują się najwyższym strojem[1].
1 – podbródek; 2 – strunociąg (strunnik); 3 – podstawek (mostek); 4 – struna; 5 – 6 – stroik; śrubka 7 – otwór rezonansowy; 8 – talia (wcięcie); 9 – żyłka (ornament); 10 – płyta górna; 11 – boczek; 12 – guzik; Budowa skrzypiec:– podbródek;– strunociąg (strunnik);– podstawek (mostek);– struna; podstrunnica (gryf);– stroik; śrubka– otwór rezonansowy;– talia (wcięcie);– żyłka (ornament);– płyta górna;– boczek;– guzik;
Pudło rezonansowe skrzypiec składa się z dwóch lekko wypukłych płyt. Płyta wierzchnia często wykonana z drewna świerkowego, a spodnia z drewna jaworowego. Płyty łączą ze sobą boczki, również z drewna jaworowego. Płyty mają boczne wycięcia w kształcie litery C. Na wierzchniej płycie umieszczone są otwory rezonansowe w kształcie litery f – stąd ich potoczna nazwa: „efy”. Wierzchnia płyta wzmocniona jest belką przebiegającą pod struną G. Od wewnątrz płytę wierzchnią i spodnią rozpiera drewniany kołeczek zwany duszą (przenosi on drgania z płyty wierzchniej na spodnią). Do pudła rezonansowego przymocowana jest szyjka, na niej znajduje się bezprogowa podstrunnica, a całość kończy komora kołkowa z główką najczęściej w charakterystycznym kształcie ślimaka. Cztery struny, podparte na podstawku (zwanym też mostkiem), napinane są za pomocą kołków umieszczonych w komorze kołkowej. Skrzypkowie bardzo często w otwory zaczepienia strun (w strunniku) zakładają jednak mikrostroiki (śrubki służące do dokładnego dostrajania skrzypiec). Strunnik przymocowany jest do guzika umieszczonego w dolnej części skrzypiec przy pomocy żyłki (najczęściej plastikowej)[2].
Struny skrzypiec, niegdyś wykonywane z preparowanych jelit zwierzęcych, dziś wykonywane są z nylonu, najczęściej z owijką metalową, lub z metalu (różne stopy, gdyż ma to wpływ na brzmienie instrumentów).
Smyczek to drewniany, sprężysty pręt, wykonany najwcześniej z drewna fernambukowego, na który naciąga się końskie włosie (z ogona). Z jednej strony włosie jest umieszczone w główce smyczka (szpic), a u dołu – w żabce (zwykle drewniana – wykonana z hebanu lub innego gatunku twardego drewna, ale może być też plastikowa czy z kości słoniowej). Na końcu żabki znajduje się śrubka służąca do regulacji napięcia włosia.
Na przestrzeni dziejów budowniczowie skrzypiec – lutnicy – szukając idealnego brzmienia instrumentu, eksperymentowali z jego wymiarami i zastosowanymi materiałami (np. do dziś uważa się, iż cała tajemnica instrumentów A. Stradivariego tkwi w składnikach lakieru). Działo się tak zwłaszcza w baroku, a potem w XIX wieku.
Dla potrzeb produkcji masowej, zwłaszcza koniecznej w przypadku szkolnictwa, stworzono osiem standardowych wielkości skrzypiec – podane poniżej wartości odnoszą się do długości całego instrumentu, razem z gryfem:
Skrzypce w futerale
Wielkość Długość cale cm 4/4
(pełnowymiarowe) 23 1/4 59,1 3/4 21 7/16 54,45 1/2 20 7/16 51,9 1/4 18 1/8 46,0 1/8 16 9/16 42,1 1/10 15 5/8 39,7 1/16 15 38,1 1/32 13 3/8 34,0
Instrument posiada cztery struny strojone w naturalnych kwintach do następujących dźwięków: g d¹ a¹ e² i obejmuje zakres dźwięków od g do g4 (w orkiestrze, zespole), a nawet do c5 (solo, z wykorzystaniem techniki flażoletowej)[3].
Sposób gry [ edytuj | edytuj kod ]
Skrzypek opiera instrument na lewym ramieniu, przytrzymując głową (kładąc ją na podbródku). Lewą ręką chwyta szyjkę, palcami naciskając struny w odpowiednich miejscach dla pożądanego dźwięku. W prawej ręce zaś trzyma smyczek, który opierając o strunę przesuwa w miejscu między podstawkiem a gryfem. Taka gra określana jest arco, może także szarpać struny palcami – ten sposób to pizzicato. Jest wiele rodzajów gry smyczkiem (rodzaje artykulacji) – legato (gra ciągła), détaché, portato (smyczki oddzielane), podrzucane, podbijane, odbijane – wszystkie te umiejętności świadczą o dobrym opanowaniu gry przez skrzypka.
Również lewa ręka ma swoje specjalizacje – grę w pozycjach (od 1 do 12), sposób i jakość wibracji (ruchu palca wzdłuż struny – w celu zmiękczenia dźwięku) celność palcowa (intonacja), biegłość (szybkość stawiania palców), chwytanie wielodźwięków (dwudźwięków). Nuty zapisywane są w kluczu wiolinowym.
Od XVII wieku ukazywały się podręczniki do nauki gry na skrzypcach. Dzisiaj stanowią cenne źródło informacji o dawnych instrumentach i sposobach gry. Najbardziej znany to: Leopold Mozart Versuch einer gründlichen Violinschule wydanej w 1756 w Augsburgu[4]. W XVII i XVIII wieku szkoły nauki gry na skrzypcach wydali też m.in. Daniel Speer, Georg Fackl, Daniel Merck, Caspar Majer i Francesco Geminiani[5].
Historia skrzypiec [ edytuj | edytuj kod ]
Według mitologii wynalazcą instrumentów smyczkowych był Merkury, a skrzypiec – Orfeusz. Safona wymyśliła smyczek naciągnięty włosami konia[6].
Współczesne skrzypce wywodzą się ze skrzypiec barokowych, które wyewoluowały z kilku instrumentów używanych wcześniej (łuk, fidel, lira da braccio zwana też violą da braccio, rebec, gęśliki podhalańskie, crwth itp.)
Niektórzy naukowcy przyjęli hipotezę, że początków skrzypiec należy szukać na ziemiach polskich. Ważnym dowodem są instrumenty smyczkowe znalezione na terenie Polski w trakcie badań archeologicznych: pochodzące z XI wieku gęśle z Opola, znaleziony w 1948 roku w Gdańsku pięciostrunowy instrument z XII wieku oraz sześciostrunowy instrument z XV wieku zwany fidelią płocką, wykopany w 1986 roku w Płocku.
Bezpośrednim przodkiem skrzypiec były najprawdopodobniej polskie skrzypce (niem. Polnische Geige)[7], które jako czterostrunowy instrument strojony w kwintach wspomina Martin Agricola (1545) i Michael Praetorius (1619), a które przeniknęły z Polski do Włoch.
Pierwsze użycie nazwy skrzypice można znaleźć w zabytkach literatury polskiej już z II połowy XV wieku i I połowy XVI wieku.
można znaleźć w zabytkach literatury polskiej już z II połowy XV wieku i I połowy XVI wieku. Pierwszy raz włoskiego terminu określającego skrzypce użyto w 1523 roku we Włoszech, w dokumencie będącym rachunkiem za wykonaną usługę za sześć skudów za naprawę trompetts et vyellon .
. Pierwsze graficzne wyobrażenie skrzypiec pochodzi z malowideł w kościele św. Krzysztofa w Vercelli Madonna degli aranci Gaudenzio Ferrari z roku 1529.
Gaudenzio Ferrari z roku 1529. Pierwszy znany występ z użyciem skrzypiec miał miejsce w czasie przyjęcia cesarza Karola V i króla Franciszka I przez papieża Pawła III w Bolonii w 1538.
Martin Agricola w traktacie Musica Instrumentalis Deutsch z 1528 roku opisuje szeroko używany w Polsce instrument – polnischen Geige [8] .
z 1528 roku opisuje szeroko używany w Polsce instrument – . Najstarsze skrzypce, które przetrwały do dzisiaj, zostały wykonane ok. r. 1560 w Cremonie przez Andrea Amatiego na zamówienie króla Francji Karola IX i noszą jego imię. Pochodzą z kompletu 24 skrzypiec, za które Amati został odznaczony przez króla.
Pierwsza publikacja muzyki na skrzypce pochodzi z 1581 i zawiera ówczesną francuską dworską muzykę taneczną.
Michael Praetorius w traktacie Syntagma Musicum (1619) zamieszcza ilustrację skrzypiec i – podobnie jak Agricola – używa nazwy polnische Geigen (pol. Polskie skrzypce) oraz stwierdza, że z Polski wywodzą się najwybitniejsi muzycy grający na tym instrumencie.
Okres baroku – wiek XVII i pierwsza połowa XVIII wieku – jest już okresem ogromnej popularności instrumentu. Skrzypce barokowe wyglądały nieco inaczej niż współczesne, miały nieco krótszą szyjkę, płaski i krótki gryf, struny z jelit zwierzęcych, nie używano także podbródka.
W tym okresie w całej Europie istniało wiele zakładów lutniczych produkujących skrzypce – głównie we Włoszech, Francji i Niemczech. Zajmowały się tym całe rody lutników, przekazując sobie szczegóły i tajemnice produkcji, jak np. Amati czy Guarneri.
Do najsłynniejszych budowniczych skrzypiec wszech czasów należy Antonio Stradivari. Wytworzył on około 1100 egzemplarzy, z których wiele zachowało się do dziś. Skrzypce Stradivariego są przedmiotem pożądania współczesnych instrumentalistów, stać na nie jednak tylko najbogatszych, często też są własnością instytucji, fundacji lub skarbu państwa.
W ostatnim dziesięcioleciu dwudziestego wieku na publicznych aukcjach sprzedano sześć par skrzypiec pochodzących z pracowni Stradivariego. Osiągnęły one następujące ceny:
listopad 1990- 820 000 GBP za instrument z 1720 r.
1 listopada 1994 – 501 390 USD
21 marca 1995 – 610 670 USD
20 czerwca 1995 – 604 555 USD
31 października 1995 – 219 620 USD
19 marca 1997 – 202 520 USD
18 listopada 1998 – 877 422 USD
Lutnicy polscy [ edytuj | edytuj kod ]
W Polsce począwszy od XVI wieku działały wybitne rody lutnicze Grobliczów (Kraków) i Dankwartów (Warszawa i Wilno), kojarzone z polską szkołą lutniczą[9]. Lutnictwo rozwijało się także w innych miastach – w Gdańsku czy Poznaniu[10].
W XX wieku w dwudziestoleciu międzywojennym rzeźbiarz oraz lutnik zamieszkały we wsi Ropa koło Gorlic w woj. małopolskim Antoni Hybel wynalazł skrzypce z niesymetryczną budową pudła rezonansowego. Miały one uproszczoną konstrukcję ułatwiającą grę w wysokich pozycjach[11].
Skrzypkowie i skrzypaczki [ edytuj | edytuj kod ]
W dawnej Europie skrzypce uważane były za instrument nienadający się dla młodych kobiet, zwłaszcza z tzw. dobrych domów, co tak wyjaśnia Danuta Gwizdalanka:
Skrzypce miały deformować sylwetkę, groziły szpecącym znamieniem na podbródku, a z łopotania obszernych rękawów sukni skrzypaczek naśmiewano się w prasie. Tabuizacja skrzypiec powoli zaczęła ustępować w połowie XIX stulecia, stopniowo wzrastała więc ilość dziewcząt wybierających dla siebie ów instrument. Około 1900 roku magazyny kobiece zapewniały niespokojne matki, iż gra na skrzypcach nie narusza zasad dobrego tonu[12].
Zobacz też [ edytuj | edytuj kod ]
o muzyce dla muzyków
Głównymi elementami smyczka są: drzewiec, odpowiednio wyprofilowany pręt oraz włosie, które rozciąga się wzdłuż niego. Materiał używany do wytwarzania smyczków musi być trwały i sprężysty, dlatego do produkcji wykorzyst je się odpowiednie drewno lub specjalne polimery, które mają je imitować. Tylko kilka gatunków drzew ma drewno o określonych właściwościach, m. in. fernambuk i tabebuia, pochodzące z Ameryki Południowej.
Tradycyjnie włosie uzyskuje się z końskich ogonów, ale popularne są także tańsze, syntetyczne zamienniki. Włosie jest zaczepione przy szpicu – zakrzywionym końcu smyczka, ciągnie się wzdłuż drzewca i z drugiej strony jest zamocowane do żabki.
Żabka to element umieszczony z dołu smyczka, który ułatwia jego trzymanie. Przechodzi przez nią śruba, która służy do regulacji napięcia włosia.
Na wysokości chwytu smyczka znajduje się skórka i metalowa owijka zabezpieczające przed ślizganiem się dłoni i ułatwiające trzymanie smyczka.
O wartości smyczka decydują użyte materiały, jakość wykonania, ale także detale. Zdobiony szpic, skórka ze skóry węża, żabka wykonana z kości słoniowej lub żółwiej skorupy – to przykłady fantazji lutników do tworzenia unikatowych i drogocennych smyczków.
Instrukcja obsługi instrumentów smyczkowych
Zobacz Akcesoria smyczkowe w sklepie Muzyczny.plZobacz Altówki w sklepie Muzyczny.plZobacz Futerały i pokrowce w sklepie Muzyczny.plZobacz Instrumenty smyczkowe w sklepie Muzyczny.plZobacz Kontrabasy w sklepie Muzyczny.plZobacz Poradnik w sklepie Muzyczny.plZobacz Skrzypce akustyczne w sklepie Muzyczny.plZobacz Skrzypce elektryczne w sklepie Muzyczny.plZobacz Smyczki w sklepie Muzyczny.plZobacz Struny w sklepie Muzyczny.pl
Każdy instrument muzyczny wymaga odpowiedniego traktowania, aby służył nam jak najdłużej. W szczególności instrumenty smyczkowe, które cechują się delikatnością powinny być traktowane i użytkowane wyjątkowo. Skrzypce, altówki, wiolonczele i kontrabasy są to instrumenty wykonane z drewna, wymagają więc odpowiednich warunków przechowywania (wilgotność, temperatura). Instrument powinien być zawsze przechowywany i transportowany w futerale. Gwałtowne wahania temperatury wpływają niekorzystnie na instrument, a w skrajnych przypadkach mogą doprowadzić do jego rozklejenia lub pęknięcia. Nie można również doprowadzić do zawilgocenia lub przesuszenia instrumentu (zwłaszcza zimą, gdy powietrze w domu jest nadmiernie wysuszone przez grzejniki), zalecamy stosowanie specjalnych nawilżaczy do instrumentu. Nigdy nie wolno przechowywać instrumentu w pobliżu grzejników.
LAKIERY
Stosuje się dwa rodzaje lakierów: spirytusowy i olejowy. Te dwie substancje są rozpuszczalnikami, natomiast istotą powłoki są żywice i balsamy. Te pierwsze sprawiają, że powłoka lakiernicza jest twarda, te drugie – że pozostaje ona elastyczna. Ponieważ struny mocno dociskają podstawek do płyty wierzchniej instrumentu, w miejscu kontaktu mogą pojawić się matowe odciski. Te odciski można usunąć w następujący sposób:
Lakier spirytusowy: Matowe odciski należy pocierać miękką szmatką nasączoną olejkiem do polerowania lub naftą (należy bardzo uważać stosując naftę, gdyż jest ona bardziej inwazyjna niż olejek do polerowania). Następnie polerować miękką szmatką i płynem lub mleczkiem do konserwacji.
Lakier olejowy: Matowe odciski należy pocierać miękką szmatką nasączoną olejkiem do polerowania lub proszkiem polerskim. Następnie polerować miękką szmatką i płynem lub mleczkiem do konserwacji.
USTAWIENIE PODSTAWKA
W większości przypadków podstawek nie jest ustawiony na instrumencie, lecz zabezpieczony i schowany pod strunnikiem. Struny również nie są naciągnięte, lecz zluzowane i schowane pod podstrunnicą. Te zabiegi mają zabezpieczyć płytę wierzchnia instrumentu przed ewentualnym uszkodzeniem w transporcie.
Prawidłowe ustawienie podstawka:
Podstawek dopasowywany jest indywidualnie do każdego instrumentu. Stopki podstawka idealnie przylegają do płyty wierzchniej instrumentu, a wysokość podstawka determinuje prawidłowe ustawienie strun.Podstawek ustawiony jest prawidłowo, gdy najcieńsza struna znajduje się na niższej stronie łuku podstawka, a najgrubsza na wyższej. Umiejscowienie podstawka na instrumencie wyznacza linia łącząca wewnętrzne wcięcia otworów rezonansowych w kształcie litery f. Rowki podstawka (mostka) i prożka powinny być grafitowane, co daje poślizg i zapewnia dłuższą żywotność strun.
SMYCZEK
Nowy smyczek nie jest od razu gotowy do gry, należy naciągnąć w nim włosie poprzez dokręcenie śrubki w żabce do momentu aż włosie oddali się od drzewca (drewniana część smyczka) na odległość równą grubości drzewca.
Następnie włosie należy natrzeć kalafonią, tak aby zaczęło stawiać opór strunom, w innym wypadku smyczek ślizga się po strunach , a instrument nie wydaje dźwięku. Jeśli kalafonia jest jeszcze nieużywana, jej powierzchnia jest całkowicie gładka, co utrudnia jej aplikację, zwłaszcza na nowe włosie. Należy wtedy lekko przetrzeć powierzchnię kalafonii drobnym papierem ściernym w celu jej zmatowienia.Gdy nie używamy smyczka i spoczywa on w futerale, włosie powinno być poluzowane poprzez odkręcenie śrubki w żabce.
KOŁKI
Kołki skrzypcowe działają na zasadzie klina. Podczas strojenia kołkiem należy jednocześnie go wciskać w otwór w główce skrzypiec – wtedy kołek nie powinien się „cofać”. Jeśli ten efekt jednak występuje należy kołek wyciągnąć, natrzeć element wchodzący w otwory w główce odpowiednią pastą do kołków, która zapobiega cofaniu się i rozstrajaniu instrumentu.
Na co zwrócić uwagę wybierając smyczek?
Zobacz Instrumenty smyczkowe w sklepie Muzyczny.plZobacz Smyczki w sklepie Muzyczny.pl
Obok jakości instrumentu oraz doboru odpowiednich strun, smyczek ma zasadnicze znaczenie dla wartości dźwięku. Przede wszystkim jego właściwości ergonomiczne mogą znacznie ułatwić lub utrudnić granie, a nasza rozwijająca się sprawność techniczna będzie powodować coraz większe wymagania wobec smyczka – oprócz tradycyjnego grania detaché pojawią się smyczkowania skaczące, a nieodpowiedni sprzęt znacznie utrudni nam ich naukę.
Na rynku dostępne są różne rodzaje smyczków skrzypcowych, altówkowych, wiolonczelowych i kontrabasowych.
Pierwszym, oczywistym kryterium wyboru, jest rozmiar smyczka. Należy wybrać rozmiar analogiczny do rozmiaru naszego instrumentu. Obsługa sklepu muzycznego na pewno pomoże nam w dopasowaniu. Sami możemy to sprawdzić w następujący sposób: chwytamy instrument tak, jak do grania, smyczek kładziemy na strunach i pociągamy smyczkiem w dół, aż do całkowitego wyprostowania ręki – smyczka nie może nam zabraknąć, powinniśmy skończyć ruch akurat przy szpicu – wtedy wiemy, że smyczek jest odpowiedniej długości.
Techniczne właściwości smyczków
Innym czynnikiem rozróżniającym smyczki jest materiał, z którego są wykonane. Wyróżnić można smyczki drewniane, fibrowe oraz z włókna kompozytowego węglowego.
Fibrowe smyczki dostępne są tylko dla altówek i skrzypiec. Są to tanie smyczki uczniowskie dość podatne na odkształcenia i na pewno nie dające swobody kreowania dźwięku. Jednak w pierwszym roku nauki, zanim nauczymy się nim sprawnie operować, jest to wystarczająca alternatywa.
Smyczki z włókna kompozytowego węglowego, to kolejna półka w jakości materiału. Są bardziej elastyczne, sprężyste i trwalsze, jednak nic nie zastąpi smyczka drewnianego. Ich jakość jest również bardzo zróżnicowana, ze względu na różne gatunki drewna używane przy produkcji.
Wyróżniamy pręty smyczkowe wykonane z drewna fernambukowego (uznane za najlepsze), wężowego i brazylijskiego. Fernambuk najlepszy jest ze względu na idealną sprężystość i odporność na odkształcanie. Żabka smyczkowa wykonywana jest również z przeróżnych materiałów – dawniej była to kość słoniowa, drewno fernambukowe lub heban, obecnie robi się je najczęściej z bawolej kości, hebanu, palisandru lub z drewna, z którego zrobiony jest pręt. ko smyczka – główka, nie powinna być zbyt cienka i delikatna, ponieważ utrzymuje ona całe napięcie włosia. Pręt smyczka może mieć przekrój okrągły, ośmiokątny lub rzadziej rowkowy. Nie ma on wpływu na dźwięk lub jakość.
Fizyczne właściwości smyczków
Pierwszą rzeczą, na którą powinniśmy zwrócić uwagę, kiedy dobierzemy już długość i materiał wykonania smyczka, jest jego kształt – smyczek nie może być krzywy. Jak to sprawdzić? Napinamy włosie, przykładamy smyczek śrubką żabki do oka i przymykając drugie oko patrzymy w kierunku szpica – smyczek nie może być odgięty w żadną stronę.
Ważna jest również waga smyczka. Uważajmy przede wszystkim wybierając smyczek dla początkującego muzyka, ponieważ tanie smyczki uczniowskie są z reguły bardzo lekkie i mogą podskakiwać przy graniu, co zaburzy ciągłość dźwięku, z kolei zbyt ciężki smyczek szybko zmęczy rękę. Konieczne jest też ustalenie środka ciężkości smyczka. W tym celu kładziemy go poziomo na wysuniętym palcu wskazującym i robimy tzw. „wagę” – musimy znaleźć miejsce, w którym smyczek utrzyma poziomą pozycję, nie opadając na żadną ze stron. Najczęściej to miejsce znajduje się nieco poniżej środka, w kierunku żabki. Niemożność ustalenia takiego miejsca może oznaczać, że smyczek jest źle wyważony.
Oprócz skoczności, smyczek powinien być również bardzo zwrotny, łatwy do płynnego prowadzenia, przy szpicu nie może drgać, a przy żabce powodować zgrzytów. Oczywiste jest, że dobre sprawdzenie smyczka zależy również od umiejętności grającego, więc kiedy nasze wymagania wobec sprzętu będą rosły, nie bójmy się poprosić bardziej doświadczonego muzyka o pomoc. Pręt smyczka powinien być elastyczny, niezbyt sztywny, a włosie możliwe do całkowitego rozluźnienia.
Włosie
Pod koniec naszego badania nad smyczkiem sprawdźmy jakie ma włosie –taśma włosa powinna być równo rozłożona, szeroka, bez widocznych wybrzuszeń. Jest to najmniej istotna sprawa, ponieważ włosie lutnik może wymienić w każdej chwili.
Smyczek to przedmiot bardzo delikatny, należy się z nim odpowiednio obchodzić. Zwróćmy uwagę na to, czy włosie nie jest za mocno naprężone – pręt smyczka zawsze powinien tworzyć łuk (brzuchem zwrócony do włosia, nie przeciwnie!). Po każdorazowym ćwiczeniu rozluźniajmy włosie, ponieważ pod wpływem temperatury i wilgotności samo może się skurczyć i doprowadzić nawet do pęknięcia pręta, a z tej sytuacji najczęściej już nie ma ratunku.
Ważne jest również utrzymanie odpowiedniej przyczepności włosia przez smarowanie kalafonią oraz utrzymanie go w czystości. Nie wolno dotykać włosia palcami, ponieważ zabrudzenia odbierają mu czepliwość i szorstkość, czyli najważniejsze jego właściwości.
Komentarze
MAGNUS Hurtownia Muzyczna
Smyczki
Smyczki
Smyczki służą do wydobywania dźwięku na instrumentach smyczkowych, czyli do wprawiania w drganie struny. Smyczki składają się z drzewca zazwyczaj wykonanego z fernambuku czy palisandru, włosia końskiego oraz “żabki”, czyli uchwytu, w którym znajduje się śrubka umożliwiająca regulację napięcia włosia. Powyżej żabki znajduje się kawałek skóry lub innego materiału zapobiegającego przemieszaniu się dłoni na smyczku oraz owijka, która z kolei powstrzymuje owy materiał od przemieszczania. Do budowy smyczka stosuje się też materiały syntetyczne, np włókno węglowe oraz syntetyczne włosie. Włosia nie należy dotykać palcami ani kontaktować w żaden sposób z tłuszczem, gdyż natłuszczone włosie nie daje się posmarować kalafonią. Smyczki do poszczególnych instrumentów różnią się jedynie długością oraz rozmiarem. W przypadku smyczka kontrabasowego żabka ma nieco inny kształt. W celu zwiększenia szorstkości włosia oraz zwiększenia przyczepności smyczka do strun naciera się włosie kalafonią.
W baroku smyczki wykonywane były w podobny sposób co dzisiejsze, lecz łuk smyczka wygięty był w przeciwną stronę, co nieco utrudniało grę. Zmianę łuku smyczka wprowadził Francois Tourte. Zmiana wygięcia łuku smyczka spowodowała, że smyczek stał się bardziej sprężysty i bardziej czuły pod względem nacisku.
Chętnie kupowanymi smyczkami są smyczki marki Hofner. Jednym z modeli jest model Hofner AS-23-V wykonany z drewna brazylijskiego o ośmiokątnym drzewcu i posrebrzanej owijce. Żabka wykonana jest z hebanu z pojedynczym oczkiem.
Smyczki Stagg, przykładowo model BOVNB, będą doskonałe dla początkujących skrzypków.
W przypadku smyczków należy pamiętać o odpowiednim doborze rozmiaru smyczka oraz odpowiedniej konserwacji. Smyczek po każdorazowym graniu należy spuszczać do stanu luźnego włosia. Smyczki są bardzo wrażliwe na temperaturę, dlatego powinno się unikać gwałtownych zmian temperatury, w której przebywa smyczek. Zaleca się również obserwację smyczka, gdyż włosie pod wpływem temperatury wydłuża się lub kurczy. Jeśli przypadkowo zatłuścimy smyczek powinniśmy przemyć go szmatką namoczoną delikatnie w spirytusie uważając jednocześnie, aby szmatka nie miała kontaktu z drzewcem, bo może uszkodzić lakier drzewca. Włosie smyczka w zależności od intensywności gry, powinno wymieniać się raz lub dwa razy w ciągu roku. Odpowiednia konserwacja smyczka przedłuży jego użyteczność i umożliwi nam wygodną grę.
Bądź uczniem … poznajemy INSTRUMENTY SMYCZKOWE i SZARPANE
Do tej grupy instrumentów należą: skrzypce, altówka, wiolonczela i kontrabas. Wszystkie z nich mają podobną budowę i składają się z: główki, ślimaka, kołków, szyjki, podstrunnicy, strun, pudła rezonansowego (płyta wierzchnia, spodnia, boczki), otworów rezonansowych, podstawka, strunnika, i w przypadku wiolonczeli oraz kontrabasu nóżki.
Na instrumentach strunowych grać można nie tylko smyczkiem (sprężystym drewnianym prętem, u góry zakończony tzw. „główką”, a u dołu „żabką” – pomiędzy tymi częściami naciągnięte jest pasmo włosia końskiego), ale też szarpiąc struny palcami – ten sposób grania nosi nazwę pizzicato.
Muzycy grający na instrumentach smyczkowych tworzą następujące klasyczne zespoły:
– kwartet smyczkowy (skład: skrzypce I, skrzypce II, altówka, wiolonczela)
– orkiestrę smyczkową zwaną kameralną (instrumenty podzielone są tu na 5 grup: skrzypce I, skrzypce II, altówki, wiolonczele i kontrabasy – im niżej brzmiące instrumenty, tym jest ich mniej, łącznie około 20 instrumentów).
Instrumenty smyczkowe są też bardzo ważnym elementem orkiestry symfonicznej (czyli takiej, w której grają prawie wszystkie klasyczne instrumenty). Również i tam smyczki dzielą się na 5 grup – identycznie jak w orkiestrze smyczkowej.
SKRZYPCE, instrument, który posiada prawdziwą duszę! I nawet można ją zobaczyć! To maleńki kołeczek, umieszczony wewnątrz instrumentu. Razem z nauczycielem na pewno zajrzycie do środka! Poszukacie także drewnianego ślimaka i żabki, a nawet zobaczycie koński ogon! Tak! Włosie w smyczku, którym będziesz grać po strunach, to nic innego jak prawdziwy koński ogon! Nauczysz się wydobywać dźwięk z pudła skrzypiec, które nazywamy rezonansowym. Zobaczysz, jak pięknie zabrzmią 4 struny skrzypiec, kiedy posmarujesz smyczek kalafonią czyli najprawdziwszą żywicą z drzewa!
Czy wiesz, że pierwsze struny wykonywano z baranich lub kozich jelit? Ale bez obawy, teraz wykonuje się je z różnych stopów metalu. Najstarsze skrzypce, które przetrwały do dziś zostały wykonane ok.1560 roku w Cremonie, a najsłynniejszym budowniczym skrzypiec – czyli lutnikiem – był Antonio Stradivari. Jego instrumenty sięgają dziś zawrotne ceny – nawet miliona dolarów!!!
Czy chcesz poznać tajniki gry skrzypcowej i zostać wirtuozem skrzypiec? Przyjdź na badanie przydatności! A jeśli już jesteś prawie wirtuozem i chcesz rozwijać swoje umiejętności dalej
w szkole muzycznej II stopnia, a także zasilić szeregi fantastycznej szkolnej orkiestry symfonicznej, chcesz wyjechać i zobaczyć kawałek świata, a także nawiązać przyjaźnie na całe życie, nie wahaj się! Przyjdź na egzamin wstępny!
ALTÓWKA, jest nieco większa od skrzypiec ale sporo mniejsza od wiolonczeli. Charakteryzuje się wyjątkowo szlachetnym, głębokim brzmieniem. Trzyma się ją tak samo jak skrzypce, i tak samo jak na skrzypcach dźwięk wydobywa się przy pomocy smyczka. Jeśli chcesz poznać i wykonywać wspaniałe dzieła pisane na ten instrument to zachęcam Cię do rozpoczęcia nauki na tym instrumencie, posiadającym wspaniałą wielowiekową tradycję. Na altówce możesz grać solo, w duecie, z akompaniamentem fortepianu, w zespołach kameralnych oraz w orkiestrze. Jest instrumentem, o którym często się mówi, że jest sercem orkiestry. Altówka, jak każdy instrument smyczkowy posiada duszę, przez którą swoim brzmieniem potrafi oddać każdą emocję i każdy sposób zaangażowania grającego. Z języka włoskiego jej nazwa to Viola – brzmi jak imię, prawda? Jeśli czujesz, że muzyka to coś, co bardzo Ciebie interesuje, szukasz sposobu na wyrażenie siebie i swoich emocji poprzez muzykę, to z pewnością altówka zostanie Twoim najlepszym przyjacielem, z którym wkroczysz w świat niezwykłych wrażeń oraz spędzisz wspaniałe chwile grając solo lub z innymi muzykami. Zapraszamy … odkryjmy razem Świat Muzyki …
WIOLONCZELA “to takie duże skrzypce!” mówią spostrzegawcze osoby, które choć raz widziały ten instrument. Dlaczego wiolonczela jest wyjątkowa? W rodzinie instrumentów smyczkowych jest większa od skrzypiec i altówki, ale mniejsza od kontrabasu. Moim zdaniem jest „w sam raz”! Jeśli zdecydujesz się na niej grać, będzie rosnąć razem z Tobą, gdyż jej rozmiar musi być podobny do Twojego wzrostu. Nosimy ją na plecach, a w aucie zajmuje jedno miejsce, tak jak Ty! Gramy na wiolonczeli na siedząco, grając obejmujemy ją i przytulamy. Wiolonczela ma rejestr zbliżony do ludzkiego. To oznacza, że kryje w sobie wszystkie piękne melodie, które możesz zaśpiewać Ty i każdy z Twoich bliskich. Aby wydobyć te dźwięki, możesz szarpać struny pizzicato, grając jak na gitarze. Jednak najpiękniej wiolonczela brzmi, gdy ciągniemy po strunach smyczkiem. Odpowiada wtedy głębokim dźwiękiem, zdradzając tkwiące w niej sekrety. Wiedziałeś, że na smyczek nabite jest naturalne końskie włosie? Wiolonczela lubi spędzać czas sam na sam ze swoim muzykiem, jednak niezwykle brzmi też w towarzystwie innych przyjaciół. Tworzy świetny duet z fortepianem. Gdy gra z instrumentami swojej smyczkowej rodziny pełni ważną rolę – jest podstawą brzmienia, czasami jednak wychodzi na pierwszy plan i oczarowuje słuchaczy pięknymi melodiami. Dołącz do naszej wiolonczelowej klasy, czekamy na Ciebie! Wiolonczela może zostać Twoim najlepszym przyjacielem!
KONTRABAS, to wielki instrument dla dużych ludzi? PRZECIWNIE! Naukę na tym instrumencie można rozpocząć już w wieku 10 lat. A to za sprawą mniejszych rozmiarów kontrabasów dostosowanych do twoich warunków fizycznych. Dzięki takiej możliwości nauka gry na kontrabasie nie stwarza problemów większych niż na innych instrumentach.
A może myślisz, że ten instrument nie będzie dobrym wyborem dla dziewczyny? To tylko stereotyp. Na kontrabasie mogą uczy się zarówno dziewczyny, jak i chłopacy. To jak dobrym kontrabasistą zostaniesz, zależy od twojej postawy i chęci do nauki. Może dlatego czasami dziewczyny, prześcigają w umiejętnościach chłopaków, ale to sprawka ich systematyczności.
Często można usłyszeć, że kontrabas to aktor drugiego planu. Ale to tylko ZŁUDNE WRAŻENIE. Może w orkiestrze kontrabas usytuowany jest w dalszych rzędach, ale to od niego zależy brzmienie całego kwintetu (tj. grupy smyczkowej, w skład, której wchodzą skrzypce I, skrzypce II, altówki, wiolonczele i kontrabasy), jak również strona rytmiczna i harmoniczna wykonywanego utworu.
Kontrabas posiada ogromne możliwości brzmieniowe i bogatą paletę dźwiękowych barw. Może zachwycić głębią basowego rejestru, ukoić subtelną średnicą skali i zaskoczyć strukturą dźwięków wysokich. Dlatego jest przyjacielem rozmaitych stylów i gatunków muzycznych. Kontrabas odnajduje się świetnie w twórczości klasycznej, od dawnej po współczesną, ale też znakomicie sprawdza się w jazzie i rozrywce. Słowem – kontrabas to INSTRUMENT DOSKONAŁY. Jeżeli masz ochotę rozpocząć naukę na tym doskonałym instrumencie, zapraszamy do klasy kontrabasu. Czekamy na Ciebie!
GITARA, to jeden z najpopularniejszych instrumentów muzycznych, szarpanych, występujący w kilku odmianach. Najważniejsza dla muzyki klasycznej jest… gitara klasyczna.
Gitara klasyczna zbudowana jest z ósemkowatego korpusu (pudła rezonansowego), szyjki i kołków, na które naciąga się struny. Korpus robiony jest z różnych rodzajów drewna. W górnej płycie z wysokiej jakości świerku lub cedru znajduje się okrągły otwór rezonansowy, boki i spód robi się z gęstszych rodzajów drewna, jak różane lub klonowe. Szyjka pokryta jest hebanowym lub palisandrowym gryfem (zwanym chwytnią lub podstrunnicą) z nabitymi, metalowymi progami. Gitara klasyczna to instrument wyposażony w 6 strun, które pobudzane są palcami lub/i paznokciami grającego. Trzy struny wysokie (wiolinowe) zrobione są z nylonu, a trzy niskie (basowe) z metalowych nitek owiniętych na nylonowej podstawie.
Najistotniejsze informacje o smyczkach
Na świecie istnieje wiele rodzajów instrumentów muzycznych. Jedną z kategorii są instrumenty smyczkowe, do których zaliczamy m.in. skrzypce, wiolonczelę czy kontrabas. Jak wskazuje nazwa tej kategorii, by wydobyć jakikolwiek dźwięk, potrzebne jest narzędzie zwane smyczkiem. Niezwykle istotnym jest więc odpowiedni wybór smyczka.
Z czego wykonane są smyczki?
Narzędzie to jest wykonane z drzewca, które wykonuje się najczęściej z brazylijskiego drewna, [i]„żabki”[/i] służącej do regulacji naciągu smyczka. Na budowę składają się również gumka, która chroni przed ześlizgiwaniem się dłoni, owijka oraz końskie włosie.
Końskie włosie
Końskie włosie smyczkowe, jest odpowiednio przygotowane i posiada specjalne łuski, dzięki którym owo włosie nie ześlizguje się ze strun. Ten dość wyjątkowy element budowy skrzypiec skrywa również więcej ciekawostek. Przykładowe rodzaje włosia to m.in. syberyjskie, mongolskie, polskie, włoskie czy mieszane. Wyróżnić należy również kolorowe włosie, które jest wykonane z materiałów syntetycznych. Nie jest ono jednak one zbyt dobrym wyborem, przy zakupie, ponieważ jego jakość pozostawia wiele do życzenia.
Chcąc uzyskać komfort podczas użytkowania instrumentu, nie można zapomnieć także o kalafonii.
Kalafonia to produkt pochodzenia naturalnego otrzymywany z potocznie zwanej żywicy, z drzew iglastych. Czynność nawilżania strun jest bardzo istotna, ponieważ jeśli włosie nie zostanie odpowiednio nawilżone i posmarowane, będzie ono niekomfortowo przesuwać się po strunach i o nie zahaczać.
Co może się popsuć w smyczku?
Nieprawidłowo użytkując lub konserwując, można dokonać jeszcze paru uszkodzeń smyczka. Jednymi z najczęściej występujących usterek tego przedmiotu jest rozwijanie się owijki, a także blokowanie się śruby naciągu. Równie często występują także pęknięcia i wygięcia drzewca. Ważnym jest, aby pamiętać, że smyczka nie należy naprawiać na własną rękę, tylko udać się do lutnika, ponieważ naprawa tego przedmiotu wymaga wyjątkowo wprawnej ręki.
Wymiana włosia w smyczku – kto się tym zajmuje i jak?
Instrumenty strunowe wymagają regularnej pielęgnacji i kontroli ich stanu technicznego. Ma to ogromny wpływ na dźwięki, jakie udaje się uzyskać. Skrzypce – uchodzą za jeden z najtrudniejszych instrumentów do nauki gry. Aby jednak tworzyć na nich tak zachwycającą muzykę, potrzebny jest odpowiedni smyczek. Składa się on z kilku części. Drewnianej, za którą trzymamy, mniejszych elementów mocujących oraz końskiego włosia, które dostępne jest w różnych rodzajach.
Rodzaj włosia może mieć wpływ na sam dźwięk, jego barwę i brzmienie. Dobór odpowiedniego włosia powinien być podyktowany również samymi skrzypcami i używanymi strunami oraz tym, czy ktoś gra solowo, czy orkiestrowo. Po pewnym czasie gry dochodzi do zużycia się włosia w smyczku i dźwięk instrumentu słabnie. To czas na wymianę włosia.
Włosie wymienia się we wszystkich smyczkach, tych mistrzowskich oraz tych szkolnych- dobre jakościowo włosie polepszy walory dźwiękowe nawet szkolnego instrumentu.
Jakie rodzaje włosia wyróżniamy?
Osobą, która najlepiej nam w tej kwestii doradzi, jest doświadczony lutnik. Rodzajów dostępnego na rynku włosia jest bardzo wiele. Wyróżniamy m.in. włosie: mongolskie, polskie, syberyjskie czy mieszane. Pod względem wizualnym bardzo ciekawie prezentuje się włosie w kolorze szarym lub czarnym, jednak są one wyjątkowo ostre, przez co nie sprawdzają się w przypadku gry solowej. Lutnik z pewnością odpowiednio dobierze włosie do naszych potrzeb i profesjonalnie je założy, dzięki czemu znów nasz instrument będzie w pełni sprawny i będzie mógł zachwycać swoją grą. Koński włos jest wytrzymały, w związku z czym zwykle jego wymiana konieczna jest dopiero po wielu miesiącach gry. Niekiedy zdarza się, że konieczne staje się wcześniejsze dokonanie wymiany, z uwagi na intensywność i sposób gry na instrumencie.
Wymiana włosia
Wymiana włosia w smyczku wymaga odpowiednich umiejętności, więc powinniśmy koniecznie oddać go do lutnika. Montaż nowego wymaga precyzji i odpowiedniego naciągnięcia. Każdy najdrobniejszy szczegół odbija się później na uzyskiwanym dźwięku i tym, jak nasza muzyka jest odbierana. W związku z tym warto powierzać instrumenty jedynie profesjonalistom.
키워드에 대한 정보 z czego składa się smyczek
다음은 Bing에서 z czego składa się smyczek 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Dlaczego mi nie gra smyczek?
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
Dlaczego #mi #nie #gra #smyczek?
YouTube에서 z czego składa się smyczek 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Dlaczego mi nie gra smyczek? | z czego składa się smyczek, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
