당신은 주제를 찾고 있습니까 “zajęcia terapeutyczne dla dzieci – Zajęcia z psychologiem dla dzieci 4 – 7. ZŁOŚĆ.“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Michał Borkowski – zdalny psycholog 이(가) 작성한 기사에는 조회수 9,957회 및 좋아요 231개 개의 좋아요가 있습니다.
zajęcia terapeutyczne dla dzieci 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Zajęcia z psychologiem dla dzieci 4 – 7. ZŁOŚĆ. – zajęcia terapeutyczne dla dzieci 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Komentarz dla rodziców pod linkiem: https://www.youtube.com/watch?v=trP-S5YY0uE
oraz w formie pisemnej: https://bycojcem.pl/2020/04/01/jak-uczyc-dziecko-zarzadzania-zloscia/
https://facebook.com/bycojcem.mikroblog/
zajęcia terapeutyczne dla dzieci 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Ćwiczenia terapeutyczne
Ćwiczenia terapeutyczne. Terapia pedagogiczna, to inaczej reedukacja lub zajęcia korekcyjno – kompensacyjne dla dzieci i młodzieży z trudnościami w uczeniu …
Source: ppp.powiatbrzozow.pl
Date Published: 9/4/2021
View: 2886
Zajęcia edukacyjne i terapeutyczne – Wspólny Świat
Poprzez różne elementy i rodzaje, zróżnicowane formy odbierania i uprawiania, muzyka wywiera leczniczy wpływ zarówno na dzieci, jak i osoby …
Source: www.wspolnyswiat.com.pl
Date Published: 8/12/2021
View: 2959
Zajęcia terapeutyczne dla dzieci z autyzmem i zespołem …
Zajęcia terapeutyczne. Odpowiednio wczesne podjęcie terapii pozwala dzieciom autystycznym osiągnąć wysoki pułap rozwojowy. Stanie się fundamentem do …
Source: www.terapeutyczna.chocimska.edu.pl
Date Published: 8/30/2022
View: 5285
Płatne zajęcia terapeutyczne dla dzieci – cennik – Otwarte Okno
Nasza oferta zajęć terapeutycznych w dużej mierze obejmuje usługi ukierunkowane na najbardziej istotne elementy rozwoju dziecka. Chcemy aby poprzez zajęcia …
Source: www.otwarteokno.edu.pl
Date Published: 1/25/2021
View: 8847
Zajęcia terapeutyczne
Integracja sensoryczna jest to proces, podczas którego wszystkie zmysły dziecka wysyłają informacje do ośrodkowego układu nerwowego. Dziecko z zaburzeniami …
Source: niebieskikoralik.pl
Date Published: 11/8/2022
View: 2041
Grupy terapeutyczne dla dzieci | Centrum Terapii MedMental
Dla dzieci, które nie mogą uczestniczyć w cyklu zajęć planujemy warsztaty weekendowe. Podczas pracy terapeutycznej staramy się przekształcić trudność dziecka w …
Source: www.medmental.pl
Date Published: 6/11/2021
View: 4220
Oferta dla dzieci i młodzieży – EMPATIA – twojerozwiazania.pl
Przed podjęciem terapii lub diagnozy dziecka rodzic zapraszany jest na pierwsze … Zajęcia terapeutyczne mają zatem dwa główne cele: terapeutyczny – zmianę …
Source: www.twojerozwiazania.pl
Date Published: 8/5/2022
View: 9469
Zajęcia dodatkowe – Terapia pedagogiczna
Zajęcia terapeutyczne odbywają się dwa raz w tygodniu. … W związku z koniecznością pozostania dzieci w domu, będę przedstawiać Państwu propozycje zabaw i …
Source: niezapominajka.edupage.org
Date Published: 1/15/2021
View: 322
Zajęcia edukacyjno-terapeutyczne dla dzieci ze specyficznymi …
Zakres Tematyczny. Zajęcia skierowane są do dzieci z: Opóźnionym rozwojem mowy i trudnościami w porozumiewaniu się. Trudnościami w uczeniu się (kolory, …
Source: www.terapiamalegodziecka.pl
Date Published: 1/4/2022
View: 7749
주제와 관련된 이미지 zajęcia terapeutyczne dla dzieci
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Zajęcia z psychologiem dla dzieci 4 – 7. ZŁOŚĆ.. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 zajęcia terapeutyczne dla dzieci
- Author: Michał Borkowski – zdalny psycholog
- Views: 조회수 9,957회
- Likes: 좋아요 231개
- Date Published: 2020. 4. 1.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=27mKJzgdKeM
Jakie są zajęcia terapeutyczne?
- Ergoterapia.
- Arteterapia.
- Estetoterapia.
- Chromoterapia.
- Kinezyterapia.
- Ludoterapia.
- Zajęcia relaksacyjne.
Co to są zajęcia terapeutyczne?
Terapia pedagogiczna, to inaczej reedukacja lub zajęcia korekcyjno – kompensacyjne dla dzieci i młodzieży z trudnościami w uczeniu się, spowodowanymi dysleksją, dysgrafią, dysortografią, dyskalkulią lub innymi czynnikami. Celem terapii pedagogicznej jest stymulowanie ogólnego rozwoju dzieci i młodzieży.
Jakie uprawnienia daje terapia pedagogiczna?
studia wyższe, na poziomie wymaganym do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym typie szkoły lub placówki, i studia pierwszego stopnia lub studia podyplomowe, w zakresie terapii pedagogicznej, oraz ma przygotowanie pedagogiczne.
Na czym polega terapia pedagogiczna?
Terapia pedagogiczna zwana dawniej reedukacją lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, to specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania.
Jakie rodzaje zajęć odbywają się w ramach terapii pedagogicznej?
W szkole terapia pedagogiczna odbywa się zazwyczaj w postaci zajęć korekcyjno-kompensacyjnych (grupy do 5 dzieci) lub wyrównawczych (grupy do 8 dzieci). Zajęcia odbywają się najczęściej raz w tygodniu.
Jakie zajęcia może prowadzić pedagog szkolny?
Pedagog może realizować zajęcia z zakresu pomocy psychologiczno – pedagogicznej, np. korekcyjno-kompensacyjne, rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne, rewalidacyjne (§ 4 ust. 2, § 6 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r.
Kto może prowadzić zajęcia terapeutyczne?
Prowadzenie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych i innych zajęć o charakterze terapeutycznym jest zadaniem terapeuty pedagogicznego. W związku z tym prowadzenie tych zajęć można powierzyć nauczycielowi posiadającemu odpowiednie kwalifikacje – terapeucie pedagogicznemu – § 27 pkt 3 rozporządzenia MEN z 9 sierpnia 2017 r.
Co daje terapia zajęciowa?
Terapia zajęciowa pozwala pacjentowi odkryć umiejętności i predyspozycje do pracy i tworzenia, co zmniejsza frustrację pacjenta, pozwala na wykonywanie pracy i zajęć twórczych, które zmniejszają stres i napięcie nerwowe.
Jakie zajecia prowadzi psycholog w szkole?
Inicjuje różne formy pomocy w środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów, np. zajęcia profilaktyczne. Inicjuje i prowadzi działania mediacyjne oraz interwencyjne w sytuacjach kryzysowych. Wspiera nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów.
Kto może prowadzić zajęcia terapeutyczne w szkole?
Jednymi z dodatkowych zajęć specjalistycznych mogą być zajęcia korekcyjno-kompensacyjne. Okazuje się, że prowadzenie tych zajęć leży w zakresie zadań terapeuty pedagogicznego. Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne może prowadzić tylko i wyłącznie osoba zajmująca stanowisko terapeuty pedagogicznego.
Czy pedagog może zostać terapeutą?
Jego wykształcenie nie przygotowuje go do prowadzenia psychoterapii. Może jednak po ukończeniu studiów przejść szkolenie w psychoterapii. Pedagodzy zwykle pracują w szkołach, poradniach psychologiczno-pedagogicznych, placówkach penitencjarnych, centrach pomocy rodzinie, niekiedy w placówkach medycznych.
Co to są inne zajęcia o charakterze terapeutycznym?
Inne zajęcia o charakterze terapeutycznym organizuje się dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, a także dla mających problemy w funkcjonowaniu w szkole oraz z aktywnym i pełnym uczestnictwem w życiu szkoły.
Co jest najważniejsze w terapii?
Uogólniając można stwierdzić, że kluczem do powodzenia terapii jest zaangażowana i pozytywna postawa terapeuty i klienta, porozumienie wobec celów pracy terapeutycznej i zaufanie.
Od czego zaczac zajecia korekcyjno kompensacyjne?
Na początku zajęć korekcyjno–kompensacyjnych terapeuta powinien dokonać oceny umiejętności ucznia (np. sprawdzić poziom umiejętności czytania i pisania oraz funkcji słuchowo-językowych i funkcji wzrokowo-przestrzennych).
Czy terapia pedagogiczna to to samo co zajęcia korekcyjno kompensacyjne?
Zakładając, że zajęcia korekcyjno–kompensacyjne są prowadzone przez terapeutę pedagogicznego, można przyjąć, że jest to wyłącznie kwestia nazewnictwa. A zajęcia korekcyjno–kompensacyjne są tożsame z zajęciami terapii pedagogicznej (§ 8, § 27 pkt 1 i 3 rozporządzenia w sprawie pomocy psychologiczno-pedagogicznej).
Czy terapia pedagogiczna to to samo co zajęcia korekcyjno-kompensacyjne?
Zakładając, że zajęcia korekcyjno–kompensacyjne są prowadzone przez terapeutę pedagogicznego, można przyjąć, że jest to wyłącznie kwestia nazewnictwa. A zajęcia korekcyjno–kompensacyjne są tożsame z zajęciami terapii pedagogicznej (§ 8, § 27 pkt 1 i 3 rozporządzenia w sprawie pomocy psychologiczno-pedagogicznej).
Gdzie można pracować po diagnozie i terapii pedagogicznej?
- poradniach psychologiczno – pedagogicznych.
- placówkach edukacyjnych.
- ośrodkach wspierania rozwoju dzieci i młodzieży z problemami edukacyjnymi.
- świetlicach szkolnych.
- internatach i bursach.
- ośrodkach interwencji kryzysowej.
- centrach pomocy rodzinie.
Czy oligofrenopedagog może prowadzić terapię pedagogiczną?
Nauczyciel posiadający kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym typie szkoły oraz kwalifikacje z oligofrenopedagogiki ma uprawnienia do prowadzenia zajęć rewalidacyjnych z dziećmi i młodzieżą z niepełnosprawnością intelektualną.
Czy terapeuta pedagogiczny może prowadzić zajęcia rewalidacyjne?
Odpowiadając bezpośrednio na pytanie – tak, terapeuta pedagogiczny może prowadzić zajęcia rewalidacyjne.
Ćwiczenia terapeutyczne – Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Brzozowie
Terapia pedagogiczna, to inaczej reedukacja lub zajęcia korekcyjno – kompensacyjne dla dzieci i młodzieży z trudnościami w uczeniu się, spowodowanymi dysleksją, dysgrafią, dysortografią, dyskalkulią lub innymi czynnikami.
Celem terapii pedagogicznej jest stymulowanie ogólnego rozwoju dzieci i młodzieży. Zadaniem terapii jest również łagodzenie zaburzeń emocjonalnych, będących efektem niepowodzeń szkolnych oraz utraconej wskutek tych niepowodzeń motywacji do nauki, a także obniżonej samooceny.
Cele terapii pedagogicznej:
• podniesienie efektywności uczenia się,
• usprawnienie zdolności koncentracji uwagi,
• nauczenie się sposobów radzenia sobie ze stresem,
• wspomaganie rozwoju psychicznego – budowanie wiary we własne siły,
• kształtowanie umiejętności współdziałania w grupie,
• rozwijanie samodzielności,
• eliminowanie przyczyn i przejawów zaburzeń.
Warunki skuteczności terapii:
1. wczesne jej rozpoczęcie przez dzieci, u których dostrzegamy opóźnienia rozwoju funkcji niezbędnych do uczenia się (już w wieku przedszkolnym),
2. systematyczne uczestnictwo w zajęciach terapeutycznych przez okres co najmniej dwóch lat,
3. praca w domu zgodnie ze wskazówkami terapeuty.
Terapia przeznaczona jest dla dzieci i młodzieży:
• z nieharmonijnym rozwojem psychomotorycznym,
• z trudnościami w czytaniu i pisaniu,
• ze zdiagnozowaną dysleksją, dysgrafią, dysortografią, dyskalkulią,
• z problemami z koncentracją uwagi,
• leworęcznych, ze skrzyżowaną lateralizacją,
• mniej sprawnych ruchowo, manualnie i grafomotorycznie,
• z niską odpornością na stres,
• nieśmiałych,
• nadwrażliwych,
• niesamodzielnych,
• z innymi problemami utrudniającymi efektywną naukę.
Terapia pedagogiczna nie jest równoznaczna z nauczaniem i nie służy wyrównywaniu zaległości i braków w nauce.
Nigdy nie jest za późno na udział w terapii i pracę związaną z pokonywaniem trudności w nauce i przyswajaniu wiedzy.
Zaburzenia analizy i syntezy wzrokowej
Objawy:
– trudności w różnicowaniu kształtów graficznych, zapamiętywaniu i odwzorowywaniu z modelu lub z pamięci,
– trudności w rozpoznawaniu znaków i przedmiotów zbliżonych wielkością, kształtem,
– mylenie liter: a-o, m-n, l-f- ł, e-c,
– mylenie liter o zbliżonym kształcie a różnym położeniu w stosunku do osi pionowej, np. p-g, d-blub osi poziomej, np. u-n, b-p, d-g,
– odwracanie kolejności liter w wyrazach, np. pan – nap,
– opuszczanie drobnych elementów graficznych liter, np. kropki nad i, ogonka przy ą, ę,
– zapisywanie liter wybiegając poza linie, pismo nierówne, rozchwiane,
– robienie za dużych lub za małych odstępów między literami.
Jak pomóc dziecku?
Zestaw ćwiczeń:
– ćwiczenia na materiale geometrycznym (figury geometryczne, mozaika geometryczna, tangram),
– dowolne manipulowanie figurami geometrycznymi,
– różnicowanie figur geometrycznych pod względem kształtu, barwy, grubości, wielkości. Wyszukiwanie figur jednakowych i podobnych. Układanie figur we wzory dowolne i według podanego wzoru,
– ćwiczenia przy pomocy stempli z figurami geometrycznymi, klocków – budowanie całości z części,
– ćwiczenia na materiale obrazkowym – układanki obrazkowe, loteryjki i domina, układanie w całość pociętych obrazków, pocztówek; rozpoznawanie i nazywanie przedmiotów na obrazkach; podział przedmiotów na grupy, np. rośliny, zwierzęta, owoce, warzywa, meble, przybory szkolne (rozwijanie myślenia logicznego, np. mak – do czego należy? do roślin, do kwiatów, do czego nie należy?),
– ćwiczenia spostrzegania i zapamiętywania. Pokazujemy dziecku obrazek lub przedmiot na kilka sekund i zakrywamy. Pytamy: co było na obrazku? Jakiego koloru były przedmioty? Ile było przedmiotów? Opisz, który był największy, najmniejszy itp. Ćwiczenie dodatkowo doskonali myślenie, wyobraźnię, uwagę i mowę.
– historyjki obrazkowe – porządkowanie obrazków, zgadywanie i opowiadania, co będzie dalej, opowiadanie zdarzeń,
– kalkowanie obrazków przez kalkę techniczną,
– ćwiczenia na materiale literowym, sylabowym, wyrazowym i zdaniowym: rozpoznawanie kształtu liter, wyszukiwanie takich samych liter, dopasowanie litery do obrazka i odwrotnie, tworzenie i czytanie sylab otwartych typu: pa, ba, da, tworzenie z nich wyrazów,
– dobieranie podpisów do obrazków i czytanie ich,
– układanie i przekształcanie wyrazów z liter alfabetu ruchomego,
– uzupełnianie brakujących części wyrazów,
– rozwiązywanie rebusów, krzyżówek i zagadek w gazetkach dziecięcych np. „Świerszczyk”,
– wyszukiwanie i zaznaczanie w czasopismach dziecięcych liter na zasadzie: dźwięczna- bezdźwięczna k-g, d-t, lub podobne graficznie: a-c, u-n, w-m, d-b, p-g, m-n, l-t-ł, e-c, s-z.
Uwaga!
Podczas czytania przyzwyczajamy dziecko do ujmowania wyrazu jako pewnej całości. Głoskowanie i sylabizowanie staramy się przezwyciężać poprzez przeciąganie samogłosek przy czytaniu. Rodzic czyta wyraźnie i głośno – dziecko słucha i patrzy, co czytamy. Innym sposobem jest czytanie w duecie. Aby tekst był zrozumiały dla dziecka zachęcamy go do opowiedzenia przeczytanej treści – pomagamy przy opowiadania zadając pytania, dopowiadając.
Zaburzenia analizy i syntezy słuchowej
Objawy:
– trudności w rozumieniu bardziej skomplikowanych poleceń słownych,
– trudności w zapamiętaniu, powtórzeniu trudnych wyrazów i dłuższych zdań,
– trudności w dokonywaniu syntezy wyrazu,
– trudności w pisaniu ze słuchu dłuższych wyrazów,
– trudności w czytaniu całych wyrazów
– często mały zasób słów, agramatyzmy, tylko proste zdania w opowiadaniu,
– zniekształcanie wyrazów w dyktandzie,
– trudności w pisowni wyrazów zmiękczonych,
– kłopoty z różnicowaniem „j-i”,
– trudności w odróżnianiu samogłosek nosowych od „on”, „om”,
– łączenie przyimka z rzeczownikiem, np. w klasie,
– opuszczanie wyrazów, końcówek wyrazów,
– zamiana głosek dźwięcznych na bezdźwięczne- b-p, d-t,
– zamiana syczących na szumiące lub ciszące, np. s- sz, ś,
– trudności w nauce języków obcych,
– trudności w nauce wierszy, tabliczki mnożenia, zapamiętywaniu ciągów słownych (łatwiej się uczą mając tekst przed oczami).
Jak pomóc dziecku?
Ćwiczenia usprawniające:
– wysłuchiwanie i wymawianie głosek na początku wyrazu (nagłos),
– wysłuchiwanie i wymawianie głosek na końcu wyrazu (wygłos),
– wysłuchiwanie i wymawianie w środku wyrazu (śródgłos),
– zabawy w słowa: wymyślanie wyrazów na określoną głoskę, szukanie do nich rymu
– gra państwa-miasta – wyszukiwanie i zapisywanie wyrazów na określona głoskę w odpowiednich kategoriach np. imię, rzecz, roślina, zwierzę,
– zabawy i gry rytmiczne – wystukiwanie rytmu, odgadywanie jaka to melodia na podstawie wysłuchanego rytmu, próby komponowania melodii do zdań,
– bogacenie słownika biernego i czynnego poprzez opowiadania, opisy, rozmowy
– nauka wierszy na pamięć, nauka fragmentów prozy,
– zapamiętywanie ciągów literowych (alfabet) lub określonych nazw np. miesięcy w połączeniu z rytmem lub melodia,
– ćwiczenia graficzno-ortograficzne – rodzic wymawia słowo, dziecko dokonuje analizy głoskowej, omawiamy z dzieckiem trudności, a następnie dziecko zapisuje wyraz.
Opóźnienia rozwoju ruchowego
Objawy:
– na początku niechęć do czynności i zabaw ruchowych,
– nadmierna męczliwość,
– nadmierne bądź za małe napięcie mięśniowe (mała precyzja ruchów), kurczowe trzymanie ołówka, silne przyciskanie, częste współruchy (języka, dłoni),
– zaburzona szybkość ruchów, np. dłoni, palców, trudności w majsterkowaniu, wycinaniu, szyciu, zapinaniu guzików, zawiązywaniu sznurówek,
– niewłaściwa koordynacja wzrokowo-ruchowa, trudności w rysowaniu, pisaniu (brzydkie pismo, brak połączeń między literami, zmiana wielkości i kąta nachylenia pisma, wolne tempo pisania, niestaranne zeszyty, kleksy, pogięte kartki, liczne skreślenia i poprawki),
– trudności przyspieszenia czytania na skutek powolnych ruchów gałek ocznych.
Jak pomóc dziecku?
Ćwiczenia:
a) usprawniające całe ciało
– gimnastyka, pływanie, uprawianie sportu,
– zachęcanie do udziału w grach i zabawach ruchowych – jazda na rowerze, skoki przez skakankę itp.,
– pilnowanie, by dziecko nie spędzało więcej niż 2 godziny w ciągu dnia przed telewizorem i komputerem,
– wykorzystywanie zabaw ruchowych do utrwalania schematu ciała i orientacji przestrzennej: lewa – prawa, góra – dół, w prawo – w lewo.
b) usprawniające manualnie
– ćwiczenia ogólne usprawniające ruchy rąk z wykorzystaniem jak największej liczby technik plastycznych,
– ćwiczenia graficzne ukierunkowane na doskonalenie pisma,
– ćwiczenia i zabawy zwalniające napięcie stawowo-mięśniowe:
* płynne ruchy ramion (naśladowanie lotu ptaków, marsz w wysokiej trawie, drzewa na wietrze),
* zabawy zręcznościowe (rzuty do celu, popychanie piłek lekarskich, rzucanie piłki w parach, ćwiczenia na równoważni, zabawy stolikowe jak pchełki, bierki, bilard stołowy),
* zabawy na orientację w przestrzeni i lateralizację.
Ćwiczenia manualne obejmują:
– ćwiczenia ruchliwości palców i sprawności czubków palców,
– lepienie z gliny, plasteliny,
– gra na instrumentach, wyszywanie, haftowanie, pisanie na klawiaturze komputerowej lub maszynie, wycinanki, wydzieranki, nawlekanie korali,
– malowanie palcami na dużym formacie
– ugniatanie kul jedną ręką (z bibuły, gazety)
– kalkowanie wzorów,
– swobodne projektowanie ozdobnych szlaczków malowanych grubym pędzlem na dużej powierzchni
– wypełnianie kolorowanek oraz wzorów wykonanych stemplami,
– wycinanie różnych wzorów wcześniej malowanych
– wydzieranie z papieru różnych postaci,
– zamalowywanie dużych płaszczyzn.
Zaburzenia orientacji przestrzennej
Objawy:
– słabe rozumienie określeń słownych, dotyczących stosunków przestrzennych, przyimki (w, za, nad, pod, obok, przed…),
– rysunki o niskim poziomie graficznym, mała ilość szczegółów, złe rozplanowanie przedmiotów,
– niewłaściwe rozplanowanie wyrazów w stosunku do strony zeszytu, nie mieszczenie się w liniach zeszytu, częste wybieranie złych linijek
– mylenie kierunku zapisu (pismo lustrzane)
– mylenie liter o podobnym położeniu w stosunku do osi poziomej i pionowej p-g, d-b, u-n, g-b, dotyczy to także czytania i pisania.
– trudności w opanowaniu pojęć dotyczących rozróżniania stron świata, pór roku, miesięcy, pór dnia, dni tygodnia
– trudności w nauce geometrii
Jak pomóc dziecku?
Ćwiczenia usprawniające:
– określanie położenia poszczególnych przedmiotów w przestrzeni, na obrazku,
– rysowanie przedmiotów w odpowiednim położeniu:
* dorysuj pod oknem ławkę
* obok drzewa dorysuj chmurkę itd.
– udzielanie słownej odpowiedzi na pytania dotyczące otaczającej rzeczywistości lub sytuacji przedstawionej na rysunku:
* Obok czego stoi krzesło?
* W którym roku narysowano słońce?
* Co jest w prawym dolnym rogu?
– Kolorowanie obrazka według instrukcji , np.:
* pola oznaczone kółkiem zamaluj na czerwono,
* pola z wynikiem 25 pokoloruj na niebiesko.
– Utrwalanie rozróżniania stron ciała:
* pokaż prawą rękę, lewą nogę, prawe ucho,
* podnieś lewą nogę, schowaj piłkę do lewej kieszeni
* narysuj kreskę po prawej stronie kartki itp.
– śledzenie wzrokiem przedmiotów poruszanych przez rodzica
– śledzenie linii na obrazku tzw. plątaninki
– układanie konstrukcji z klocków np. lego
– kreślenie kształtów graficznych w powietrzu
– rysowanie z zachowaniem kierunku od prawej do lewej szlaczków i kształtów literopodobnych.
Proponowana literatura:
• E. Chmielewska „Zabawy logopedyczne i nie tylko – poradnik dla nauczycieli i rodziców” Wydawnictwo Mac 1996 :
Zeszyt 1 – Ćwiczenia służące doskonaleniu wymowy
Zeszyt 2 – Ćwiczenia służące doskonaleniu percepcji wzrokowej
Zeszyt 3 – Ćwiczenia służące doskonaleniu percepcji słuchowej
Zeszyt 4 – Ćwiczenia służące kształtowaniu orientacji przestrzennej
Zeszyt 5 – Ćwiczenia służące doskonaleniu rozwoju ruchowego
Zeszyt 6 – ćwiczenia służące kształtowaniu rozwoju emocjonalnego
• M.Bogdanowicz „Ćwiczenia grafomotoryczne przygotowujące do nauki pisania wg Tymichowej dla klas 0-3”
• H. Tymichowa „Ćwiczenia rozwijające sprawność ruchową ręki”
• M. Barańska „Ćwiczenia korekcyjno-kompensacyjne dla dzieci 6 – 9 letnich”
• R.Z. Rutkowska „Zestaw ćwiczeń do zajęć korekcyjno-kompensacyjnych dla dzieci w wieku 10-12 lat”
• M. Bogdanowicz „Trudne litery b, d, g, p”
• Tońska –Szyfelnbein „Chodzą słuchy, czyli ćwiczenia usprawniające percepcję słuchową dla uczniów klas IV – VI szkoły podstawowej oraz uczniów gimnazjum”
• E. Szymankiewicz „Dyslektyczne ucho – Zbiór ćwiczeń stymulujących rozwój percepcji słuchowej nie tylko dla uczniów z dysleksją”
• A. Małasiewicz „Ćwiczenia dla uczniów młodszych klas szkoły podstawowej z zaburzoną percepcją wzrokową”
• A.Małasiewicz „Trenuj wzrok – ćwiczenia dla uczniów starszych klas szkoły podstawowej, gimnazjalistów i licealistów z zaburzoną percepcją”
• M. Frostig, D. Horne „Wzory i obrazki. Program rozwijający percepcję wzrokową”
• Z. Handzel „Dyktanda graficzne”
• A.Jaglarz „Ćwiczę koncentrację”
• A.Jurek „Skoncentruj się – zestaw ćwiczeń dla uczniów gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych”
• M. Koc „ Zabawy w edukacji elementarnej – 105 zabaw z wykorzystaniem prostych przedmiotów”
opracowała:
mgr Anita Kafel – pedagog, terapeuta pedagogiczny
Terapia zajęciowa – ergoterapia, arteterapia, estetoterapia, chromoterapia, kinezyterapia, ludoterapia, zajęcia relaksacyjne
Terapia zajęciowa to rodzaj psychoterapii mającej na celu przyspieszenie powrotu utraconych funkcji i sprawności, a w przypadkach zmian nieodwracalnych wyrobienie funkcji zastępczych. Terapia zajęciowa to metoda leczenia usprawniającego. Może przybierać różne formy.
1. Ergoterapia
Ergoterapia określana jest jako właściwa terapia zajęciowa, stanowiąca oddzielną formę rehabilitacji. Obejmuje różnego rodzaju prace ręczne, na przykład:
Zobacz film: “Terapia sianem dla zestresowanych”
wikliniarstwo,
tkactwo,
garncarstwo i ceramikę,
krawiectwo,
dziewiarstwo,
hafciarstwo,
kaletnictwo,
metaloplastykę,
stolarstwo,
ogrodnictwo.
2. Arteterapia
Arteterapia to inaczej terapia przez sztukę. Jej formami jest między innymi:
biblioterapia – terapia z zastosowaniem książek, dzięki tej formie terapii zajęciowej można uzyskać właściwe zmiany w zachowaniu i postawie, w przypadku dzieci wykorzystuje się bajki terapeutyczne w optymistycznym tonie i z odpowiednim przesłaniem;
w optymistycznym tonie i z odpowiednim przesłaniem; choreoterapia – terapia tańcem i ruchem, polega na integracji jednostki przez odczuwanie identyfikacji, cielesności, samoświadomości, na choreoterapię składają się ćwiczenia i improwizacje muzyczno-ruchowe oraz taniec;
i ruchem, polega na integracji jednostki przez odczuwanie identyfikacji, cielesności, samoświadomości, na choreoterapię składają się ćwiczenia i improwizacje muzyczno-ruchowe oraz taniec; dramatoterapia – terapia zajęciowa poprzez teatr, zgodnie z jej założeniami podopieczni mają za zadanie przygotować i odegrać przedstawienia teatralne, występowi towarzyszy dyskusja na temat odczuć, jakie wywołała sztuka;
muzykoterapia – psychoterapia przez słuchanie muzyki, śpiewanie i grę na instrumentach;
poezjoterapia – zasadniczym elementem tej formy terapii jest poezja, którą podopieczni tworzą, czytają i recytują.
3. Estetoterapia
Estetoterapia to terapia zajęciowa wykorzystująca kontakt z pięknem otoczenia i przyrody. Wiąże się między innymi z wyjściami do muzeum bądź galerii. Jedną z jej form jest sylwoterapia, polegająca na spacerowaniu po lesie, a także talasoterapia, czyli spacerowanie brzegiem morza.
4. Chromoterapia
Chromoterapia to metoda terapeutyczna posługująca się kolorami. Chromoterapia wykorzystywana jest w tworzeniu odpowiedniego otoczenia do terapii osób z deficytami intelektualnymi. Ta forma terapii zajęciowej pozwala na polisensoryczne poznawanie otoczenia. Odpowiedni dobór kolorów obowiązuje zarówno w kwestii sali zajęciowej, jak i w kwestii ubioru.
5. Kinezyterapia
Kinezyterapią określa się terapię ruchem. Jest ona formą rehabilitacji, wykorzystywaną również w innych rodzajach terapii zajęciowej. Niekiedy przybiera formę gimnastyki porannej, tańca, spacerów i rozgrywek sportowych.
6. Ludoterapia
Ludoterapia jest rodzajem terapii zajęciowej szczególnie często wykorzystywanym w przypadku małoletnich podopiecznych. Polega ona na grach i zabawach, które sprawiają dzieciom radość, wyzwalając przy tym wiele emocji i uczuć.
7. Zajęcia relaksacyjne
Celem zajęć relaksacyjnych jest złagodzenie skutków stresu poprzez odprężenie i rozładowanie napięcia psychofizycznego i mięśniowego, rozluźnienie i wyciszenie. Zajęcia relaksacyjne wykorzystują elementy muzykoterapii i poezjoterapii.
Terapia zajęciowa to psychoterapia poprzez czynności mające na celu usprawnianie psychiczne i fizyczne. Zajęcia prowadzone są grupowo lub indywidualnie.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.
Ćwiczenia terapeutyczne – Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Brzozowie
Terapia pedagogiczna, to inaczej reedukacja lub zajęcia korekcyjno – kompensacyjne dla dzieci i młodzieży z trudnościami w uczeniu się, spowodowanymi dysleksją, dysgrafią, dysortografią, dyskalkulią lub innymi czynnikami.
Celem terapii pedagogicznej jest stymulowanie ogólnego rozwoju dzieci i młodzieży. Zadaniem terapii jest również łagodzenie zaburzeń emocjonalnych, będących efektem niepowodzeń szkolnych oraz utraconej wskutek tych niepowodzeń motywacji do nauki, a także obniżonej samooceny.
Cele terapii pedagogicznej:
• podniesienie efektywności uczenia się,
• usprawnienie zdolności koncentracji uwagi,
• nauczenie się sposobów radzenia sobie ze stresem,
• wspomaganie rozwoju psychicznego – budowanie wiary we własne siły,
• kształtowanie umiejętności współdziałania w grupie,
• rozwijanie samodzielności,
• eliminowanie przyczyn i przejawów zaburzeń.
Warunki skuteczności terapii:
1. wczesne jej rozpoczęcie przez dzieci, u których dostrzegamy opóźnienia rozwoju funkcji niezbędnych do uczenia się (już w wieku przedszkolnym),
2. systematyczne uczestnictwo w zajęciach terapeutycznych przez okres co najmniej dwóch lat,
3. praca w domu zgodnie ze wskazówkami terapeuty.
Terapia przeznaczona jest dla dzieci i młodzieży:
• z nieharmonijnym rozwojem psychomotorycznym,
• z trudnościami w czytaniu i pisaniu,
• ze zdiagnozowaną dysleksją, dysgrafią, dysortografią, dyskalkulią,
• z problemami z koncentracją uwagi,
• leworęcznych, ze skrzyżowaną lateralizacją,
• mniej sprawnych ruchowo, manualnie i grafomotorycznie,
• z niską odpornością na stres,
• nieśmiałych,
• nadwrażliwych,
• niesamodzielnych,
• z innymi problemami utrudniającymi efektywną naukę.
Terapia pedagogiczna nie jest równoznaczna z nauczaniem i nie służy wyrównywaniu zaległości i braków w nauce.
Nigdy nie jest za późno na udział w terapii i pracę związaną z pokonywaniem trudności w nauce i przyswajaniu wiedzy.
Zaburzenia analizy i syntezy wzrokowej
Objawy:
– trudności w różnicowaniu kształtów graficznych, zapamiętywaniu i odwzorowywaniu z modelu lub z pamięci,
– trudności w rozpoznawaniu znaków i przedmiotów zbliżonych wielkością, kształtem,
– mylenie liter: a-o, m-n, l-f- ł, e-c,
– mylenie liter o zbliżonym kształcie a różnym położeniu w stosunku do osi pionowej, np. p-g, d-blub osi poziomej, np. u-n, b-p, d-g,
– odwracanie kolejności liter w wyrazach, np. pan – nap,
– opuszczanie drobnych elementów graficznych liter, np. kropki nad i, ogonka przy ą, ę,
– zapisywanie liter wybiegając poza linie, pismo nierówne, rozchwiane,
– robienie za dużych lub za małych odstępów między literami.
Jak pomóc dziecku?
Zestaw ćwiczeń:
– ćwiczenia na materiale geometrycznym (figury geometryczne, mozaika geometryczna, tangram),
– dowolne manipulowanie figurami geometrycznymi,
– różnicowanie figur geometrycznych pod względem kształtu, barwy, grubości, wielkości. Wyszukiwanie figur jednakowych i podobnych. Układanie figur we wzory dowolne i według podanego wzoru,
– ćwiczenia przy pomocy stempli z figurami geometrycznymi, klocków – budowanie całości z części,
– ćwiczenia na materiale obrazkowym – układanki obrazkowe, loteryjki i domina, układanie w całość pociętych obrazków, pocztówek; rozpoznawanie i nazywanie przedmiotów na obrazkach; podział przedmiotów na grupy, np. rośliny, zwierzęta, owoce, warzywa, meble, przybory szkolne (rozwijanie myślenia logicznego, np. mak – do czego należy? do roślin, do kwiatów, do czego nie należy?),
– ćwiczenia spostrzegania i zapamiętywania. Pokazujemy dziecku obrazek lub przedmiot na kilka sekund i zakrywamy. Pytamy: co było na obrazku? Jakiego koloru były przedmioty? Ile było przedmiotów? Opisz, który był największy, najmniejszy itp. Ćwiczenie dodatkowo doskonali myślenie, wyobraźnię, uwagę i mowę.
– historyjki obrazkowe – porządkowanie obrazków, zgadywanie i opowiadania, co będzie dalej, opowiadanie zdarzeń,
– kalkowanie obrazków przez kalkę techniczną,
– ćwiczenia na materiale literowym, sylabowym, wyrazowym i zdaniowym: rozpoznawanie kształtu liter, wyszukiwanie takich samych liter, dopasowanie litery do obrazka i odwrotnie, tworzenie i czytanie sylab otwartych typu: pa, ba, da, tworzenie z nich wyrazów,
– dobieranie podpisów do obrazków i czytanie ich,
– układanie i przekształcanie wyrazów z liter alfabetu ruchomego,
– uzupełnianie brakujących części wyrazów,
– rozwiązywanie rebusów, krzyżówek i zagadek w gazetkach dziecięcych np. „Świerszczyk”,
– wyszukiwanie i zaznaczanie w czasopismach dziecięcych liter na zasadzie: dźwięczna- bezdźwięczna k-g, d-t, lub podobne graficznie: a-c, u-n, w-m, d-b, p-g, m-n, l-t-ł, e-c, s-z.
Uwaga!
Podczas czytania przyzwyczajamy dziecko do ujmowania wyrazu jako pewnej całości. Głoskowanie i sylabizowanie staramy się przezwyciężać poprzez przeciąganie samogłosek przy czytaniu. Rodzic czyta wyraźnie i głośno – dziecko słucha i patrzy, co czytamy. Innym sposobem jest czytanie w duecie. Aby tekst był zrozumiały dla dziecka zachęcamy go do opowiedzenia przeczytanej treści – pomagamy przy opowiadania zadając pytania, dopowiadając.
Zaburzenia analizy i syntezy słuchowej
Objawy:
– trudności w rozumieniu bardziej skomplikowanych poleceń słownych,
– trudności w zapamiętaniu, powtórzeniu trudnych wyrazów i dłuższych zdań,
– trudności w dokonywaniu syntezy wyrazu,
– trudności w pisaniu ze słuchu dłuższych wyrazów,
– trudności w czytaniu całych wyrazów
– często mały zasób słów, agramatyzmy, tylko proste zdania w opowiadaniu,
– zniekształcanie wyrazów w dyktandzie,
– trudności w pisowni wyrazów zmiękczonych,
– kłopoty z różnicowaniem „j-i”,
– trudności w odróżnianiu samogłosek nosowych od „on”, „om”,
– łączenie przyimka z rzeczownikiem, np. w klasie,
– opuszczanie wyrazów, końcówek wyrazów,
– zamiana głosek dźwięcznych na bezdźwięczne- b-p, d-t,
– zamiana syczących na szumiące lub ciszące, np. s- sz, ś,
– trudności w nauce języków obcych,
– trudności w nauce wierszy, tabliczki mnożenia, zapamiętywaniu ciągów słownych (łatwiej się uczą mając tekst przed oczami).
Jak pomóc dziecku?
Ćwiczenia usprawniające:
– wysłuchiwanie i wymawianie głosek na początku wyrazu (nagłos),
– wysłuchiwanie i wymawianie głosek na końcu wyrazu (wygłos),
– wysłuchiwanie i wymawianie w środku wyrazu (śródgłos),
– zabawy w słowa: wymyślanie wyrazów na określoną głoskę, szukanie do nich rymu
– gra państwa-miasta – wyszukiwanie i zapisywanie wyrazów na określona głoskę w odpowiednich kategoriach np. imię, rzecz, roślina, zwierzę,
– zabawy i gry rytmiczne – wystukiwanie rytmu, odgadywanie jaka to melodia na podstawie wysłuchanego rytmu, próby komponowania melodii do zdań,
– bogacenie słownika biernego i czynnego poprzez opowiadania, opisy, rozmowy
– nauka wierszy na pamięć, nauka fragmentów prozy,
– zapamiętywanie ciągów literowych (alfabet) lub określonych nazw np. miesięcy w połączeniu z rytmem lub melodia,
– ćwiczenia graficzno-ortograficzne – rodzic wymawia słowo, dziecko dokonuje analizy głoskowej, omawiamy z dzieckiem trudności, a następnie dziecko zapisuje wyraz.
Opóźnienia rozwoju ruchowego
Objawy:
– na początku niechęć do czynności i zabaw ruchowych,
– nadmierna męczliwość,
– nadmierne bądź za małe napięcie mięśniowe (mała precyzja ruchów), kurczowe trzymanie ołówka, silne przyciskanie, częste współruchy (języka, dłoni),
– zaburzona szybkość ruchów, np. dłoni, palców, trudności w majsterkowaniu, wycinaniu, szyciu, zapinaniu guzików, zawiązywaniu sznurówek,
– niewłaściwa koordynacja wzrokowo-ruchowa, trudności w rysowaniu, pisaniu (brzydkie pismo, brak połączeń między literami, zmiana wielkości i kąta nachylenia pisma, wolne tempo pisania, niestaranne zeszyty, kleksy, pogięte kartki, liczne skreślenia i poprawki),
– trudności przyspieszenia czytania na skutek powolnych ruchów gałek ocznych.
Jak pomóc dziecku?
Ćwiczenia:
a) usprawniające całe ciało
– gimnastyka, pływanie, uprawianie sportu,
– zachęcanie do udziału w grach i zabawach ruchowych – jazda na rowerze, skoki przez skakankę itp.,
– pilnowanie, by dziecko nie spędzało więcej niż 2 godziny w ciągu dnia przed telewizorem i komputerem,
– wykorzystywanie zabaw ruchowych do utrwalania schematu ciała i orientacji przestrzennej: lewa – prawa, góra – dół, w prawo – w lewo.
b) usprawniające manualnie
– ćwiczenia ogólne usprawniające ruchy rąk z wykorzystaniem jak największej liczby technik plastycznych,
– ćwiczenia graficzne ukierunkowane na doskonalenie pisma,
– ćwiczenia i zabawy zwalniające napięcie stawowo-mięśniowe:
* płynne ruchy ramion (naśladowanie lotu ptaków, marsz w wysokiej trawie, drzewa na wietrze),
* zabawy zręcznościowe (rzuty do celu, popychanie piłek lekarskich, rzucanie piłki w parach, ćwiczenia na równoważni, zabawy stolikowe jak pchełki, bierki, bilard stołowy),
* zabawy na orientację w przestrzeni i lateralizację.
Ćwiczenia manualne obejmują:
– ćwiczenia ruchliwości palców i sprawności czubków palców,
– lepienie z gliny, plasteliny,
– gra na instrumentach, wyszywanie, haftowanie, pisanie na klawiaturze komputerowej lub maszynie, wycinanki, wydzieranki, nawlekanie korali,
– malowanie palcami na dużym formacie
– ugniatanie kul jedną ręką (z bibuły, gazety)
– kalkowanie wzorów,
– swobodne projektowanie ozdobnych szlaczków malowanych grubym pędzlem na dużej powierzchni
– wypełnianie kolorowanek oraz wzorów wykonanych stemplami,
– wycinanie różnych wzorów wcześniej malowanych
– wydzieranie z papieru różnych postaci,
– zamalowywanie dużych płaszczyzn.
Zaburzenia orientacji przestrzennej
Objawy:
– słabe rozumienie określeń słownych, dotyczących stosunków przestrzennych, przyimki (w, za, nad, pod, obok, przed…),
– rysunki o niskim poziomie graficznym, mała ilość szczegółów, złe rozplanowanie przedmiotów,
– niewłaściwe rozplanowanie wyrazów w stosunku do strony zeszytu, nie mieszczenie się w liniach zeszytu, częste wybieranie złych linijek
– mylenie kierunku zapisu (pismo lustrzane)
– mylenie liter o podobnym położeniu w stosunku do osi poziomej i pionowej p-g, d-b, u-n, g-b, dotyczy to także czytania i pisania.
– trudności w opanowaniu pojęć dotyczących rozróżniania stron świata, pór roku, miesięcy, pór dnia, dni tygodnia
– trudności w nauce geometrii
Jak pomóc dziecku?
Ćwiczenia usprawniające:
– określanie położenia poszczególnych przedmiotów w przestrzeni, na obrazku,
– rysowanie przedmiotów w odpowiednim położeniu:
* dorysuj pod oknem ławkę
* obok drzewa dorysuj chmurkę itd.
– udzielanie słownej odpowiedzi na pytania dotyczące otaczającej rzeczywistości lub sytuacji przedstawionej na rysunku:
* Obok czego stoi krzesło?
* W którym roku narysowano słońce?
* Co jest w prawym dolnym rogu?
– Kolorowanie obrazka według instrukcji , np.:
* pola oznaczone kółkiem zamaluj na czerwono,
* pola z wynikiem 25 pokoloruj na niebiesko.
– Utrwalanie rozróżniania stron ciała:
* pokaż prawą rękę, lewą nogę, prawe ucho,
* podnieś lewą nogę, schowaj piłkę do lewej kieszeni
* narysuj kreskę po prawej stronie kartki itp.
– śledzenie wzrokiem przedmiotów poruszanych przez rodzica
– śledzenie linii na obrazku tzw. plątaninki
– układanie konstrukcji z klocków np. lego
– kreślenie kształtów graficznych w powietrzu
– rysowanie z zachowaniem kierunku od prawej do lewej szlaczków i kształtów literopodobnych.
Proponowana literatura:
• E. Chmielewska „Zabawy logopedyczne i nie tylko – poradnik dla nauczycieli i rodziców” Wydawnictwo Mac 1996 :
Zeszyt 1 – Ćwiczenia służące doskonaleniu wymowy
Zeszyt 2 – Ćwiczenia służące doskonaleniu percepcji wzrokowej
Zeszyt 3 – Ćwiczenia służące doskonaleniu percepcji słuchowej
Zeszyt 4 – Ćwiczenia służące kształtowaniu orientacji przestrzennej
Zeszyt 5 – Ćwiczenia służące doskonaleniu rozwoju ruchowego
Zeszyt 6 – ćwiczenia służące kształtowaniu rozwoju emocjonalnego
• M.Bogdanowicz „Ćwiczenia grafomotoryczne przygotowujące do nauki pisania wg Tymichowej dla klas 0-3”
• H. Tymichowa „Ćwiczenia rozwijające sprawność ruchową ręki”
• M. Barańska „Ćwiczenia korekcyjno-kompensacyjne dla dzieci 6 – 9 letnich”
• R.Z. Rutkowska „Zestaw ćwiczeń do zajęć korekcyjno-kompensacyjnych dla dzieci w wieku 10-12 lat”
• M. Bogdanowicz „Trudne litery b, d, g, p”
• Tońska –Szyfelnbein „Chodzą słuchy, czyli ćwiczenia usprawniające percepcję słuchową dla uczniów klas IV – VI szkoły podstawowej oraz uczniów gimnazjum”
• E. Szymankiewicz „Dyslektyczne ucho – Zbiór ćwiczeń stymulujących rozwój percepcji słuchowej nie tylko dla uczniów z dysleksją”
• A. Małasiewicz „Ćwiczenia dla uczniów młodszych klas szkoły podstawowej z zaburzoną percepcją wzrokową”
• A.Małasiewicz „Trenuj wzrok – ćwiczenia dla uczniów starszych klas szkoły podstawowej, gimnazjalistów i licealistów z zaburzoną percepcją”
• M. Frostig, D. Horne „Wzory i obrazki. Program rozwijający percepcję wzrokową”
• Z. Handzel „Dyktanda graficzne”
• A.Jaglarz „Ćwiczę koncentrację”
• A.Jurek „Skoncentruj się – zestaw ćwiczeń dla uczniów gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych”
• M. Koc „ Zabawy w edukacji elementarnej – 105 zabaw z wykorzystaniem prostych przedmiotów”
opracowała:
mgr Anita Kafel – pedagog, terapeuta pedagogiczny
Terapeuta pedagogiczny – Czasopismo Głos Pedagogiczny
Na łamach „Głosu Pedagogicznego” chcemy wspierać wszystkich nauczycieli specjalistów. Z myślą o nich stworzyliśmy nowy dział, w którym pochylimy się nad ich pracą: omówimy najważniejsze zadania i podpowiemy rozwiązania przydatne w codziennej pracy. Na początek przyjrzymy się wymaganiom, jakie są stawiane przed terapeutami pedagogicznymi. Zapraszamy do lektury nowego cyklu
Terapeuta pedagogiczny to osoba, którą – zgodnie z rozporządzeniem MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017 r., poz. 1591 z późn. zm.) – zatrudnia się w szkole do prowadzenia zajęć korekcyjno-kompensacyjnych dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi (deficyty w zakresie funkcji poznawczych, nieharmonijny rozwój intelektualny, nieprawidłowe nawyki uczenia się wykształcone we wczesnych etapach edukacji), w tym ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja rozwojowa: dysleksja, dysortografia, dysgrafia, dyskalkulia). Jak sama nazwa wskazuje, jest to osoba, której zadaniem jest organizowanie i prowadzenie terapii pedagogicznej, procesu szeregu długotrwałych oddziaływań nastawionych na:
POLECAMY
pomoc dziecku, niwelowanie trudności, przyczyn i objawów niepowodzeń szkolnych;
eliminowanie ujemnych konsekwencji tych trudności;
podwyższanie samooceny i motywacji dziecka do dalszego działania, do aktywnego podejmowania obowiązków szkolnych;
dążenie do wszechstronnego rozwoju jego zdolności poznawczych i percepcyjno-motorycznych.
Terapia pedagogiczna zamiennie bywa nazywana reedukacją lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi. Pierwsza nazwa, stosowana zazwyczaj przez nauczycieli „starej daty”, jest nietrafnym sformułowaniem, gdyż oznacza uczenie się czegoś od nowa, a sensem terapii pedagogicznej nie jest uczenie czegoś od początku, tylko wspieranie w procesie trwającym, zastanym. Druga z kolei jest jak najbardziej właściwa i można stosować ją zamiennie. Korekcja bowiem oznacza poprawę i usprawnianie za pomocą specjalnie dobranych ćwiczeń, a kompensacja polega na wskazywaniu i doskonaleniu tych funkcji, które są dobrze rozwinięte, a co za tym idzie, uświadamiania uczniowi, jak poradzić sobie z problemami, wykorzystując własne mocne strony, i wyrównać braki w umiejętnościach edukacyjnych dziecka.
Ważne!
Terapia pedagogiczna nie jest równoznaczna z nauczaniem, nie polega więc na wyrównywaniu zaległości i braków w nauce. Temu służą zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, będące zupełnie inną formą pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniom na terenie szkoły. Stąd właśnie zajęcia z zakresu terapii pedagogicznej może prowadzić jedynie specjalista mający odpowiednie kwalifikacje.
Kwalifikacje zawodowe i kompetencje
Zgodnie z przepisem § 22 obecnie obowiązującego rozporządzenia MEN z dnia 1 sierpnia 2017 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli (Dz. U. z 2017 r., poz. 1575) kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela terapeuty pedagogicznego w przedszkolach, szkołach i placówkach ma osoba, która ukończyła:
studia wyższe w zakresie terapii pedagogicznej, na poziomie wymaganym do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym typie szkoły lub placówki, oraz ma przygotowanie pedagogiczne, lub
studia wyższe, na poziomie wymaganym do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym typie szkoły lub placówki, i studia pierwszego stopnia lub studia podyplomowe, w zakresie terapii pedagogicznej, oraz ma przygotowanie pedagogiczne.
Niby wszystko jest tu jasno zapisane, w rzeczywistości jednak z przestrzeganiem tych zapisów bywa różnie. W wielu szkołach zadania terapeuty pedagogicznego wykonują nauczyciele bez wymaganych kwalifikacji, o czym przekonuję się w trakcie spotkań szkoleniowych i konferencji, również odpowiadając na pytania zadawane na portalach oświatowych. Wyjaśniam zatem, że wymagane uprawnienia terapeuty pedagogicznego można zdobyć jedynie w trakcie
studiów:
dziennych, wieczorowych i zaocznych na wydziałach pedagogicznych – o ile uczelnia zapewnia zdobycie danych umiejętności w programie studiów;
podyplomowych w zakresie terapii pedagogicznej, które adresowane są głównie do czynnych nauczycieli, chcących rozszerzyć swoje uprawnienia o świadectwo umożliwiające prowadzenie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych.
Przykład
Absolwent Akademii Pedagogiki Specjalnej na specjalizacji terapia pedagogiczna prowadzonej w ramach kierunku pedagogika specjalna oraz absolwent Europejskiej Uczelni w Warszawie na kierunku diagnoza i terapia pedagogiczna – zgodnie z przedstawionym syllabusem zyskują prawo do prowadzenia zajęć korekcyjno-kompensacyjnych.
Absolwent każdej uczelni w zakresie pedagogiki ogólnej, pedagogiki szkolnej lub pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej, ale bez specjalizacji terapia pedagogiczna, a także absolwent z ukończonymi studiami podyplomowymi innymi niż terapia pedagogiczna, np. w zakresie integracji sensorycznej czy rewalidacji i edukacji osób ze spektrum autyzmu – nie mają kompetencji do prowadzenia zajęć korekcyjno-kompensacyjnych.
Proszę zauważyć, że ww. rozporządzenie słowem nie wspomina o kursach kwalifikacyjnych ani różnych, nawet wielomiesięcznych, formach szkoleniowych, co oznacza, że w przypadku terapeuty pedagogicznego nie dają one kwalifikacji wymaganych prawem.
Przykład
Nauczyciel przedmiotowy, który przedstawia dyplom ukończenia kursu
„Diagnoza pedagogiczna dzieci i młodzieży” z rozpisanym programem: Diag-
noza pedagogiczna dzieci i młodzieży ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu – 25 godz., Dysleksja rozwojowa – diagnoza – 25 godz.,
Dysleksja rozwojowa – terapia młodzieży – 25 godz., Dysleksja rozwojowa – terapia pedagogiczna młodszych dzieci dyslektycznych – 25 godz. – nie powinien być zatrudniony na stanowisku terapeuty pedagogicznego. Odbyty przez niego kurs jest jedynie formą doskonalenia zawodowego, a nie wymaganymi studiami podyplomowymi.
Poza tym podstawowe wykształcenie tego nauczyciela nie odpowiada rodzajowi prowadzonych zajęć.
Ważne!
Projekt rozporządzenia MEN z dnia 19 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie kwalifikacji zawodowych wymaganych od nauczycieli przewiduje zmianę w § 22 ust. 2 poprzez dopisanie do kwalifikacji do zajmowania stanowiska nauczyciela terapeuty pedagogicznego w przedszkolach, szkołach i placówkach kursu kwalifikacyjnego w zakresie terapii pedagogicznej oraz posiadanie przygotowania pedagogicznego. Rozporządzenie wejdzie w życie w terminie 14 dni od jego ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Za politykę kadrową w szkole odpowiada dyrektor. Warto więc pamiętać, że w sprawie kwalifikacji danego nauczyciela to on podejmuje ostateczną decyzję. Jeśli ma jakiekolwiek wątpliwości, oceny kwalifikacji powinien dokonać poprzez porównanie programu ukończonego kierunku (specjalności) studiów z zadaniami, jakie będzie ta osoba realizować na stanowisku terapeuty pedagogicznego. Dlatego powinien oczekiwać od osoby przyjmowanej na stanowisko terapeuty pedagogicznego przedstawienia dyplomu wraz z suplementem, w którym wymienione są kursy, które absolwent ukończył. Reforma szkół wyższych zniosła obowiązek dostosowania się uczelni do ram opracowanych przez urzędników. Dziś to władze uczelni same nazywają kierunek i opracowują program, dlatego nie nazwa ukończonego kierunku, a właśnie suplement dyplomu ma tutaj decydujące znaczenie.
Zakres obowiązków według prz…
Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 82 im. Jana Pawła II
Terapeuta to specjalista posiadający przygotowanie merytoryczne i metodyczne oraz umiejętność organizacji odpowiednich zajęć dla osób, którymi się zajmuje. Jego wykształcenie opiera się na podstawach psychopedagogiki, która ma cechy nauki stosowanej i zajmuje się psychologicznymi aspektami oddziaływań pedagogicznych na podmiot edukacji. Jest świadomy problemów szkolnych swoich uczniów, szuka obszarów stwarzających szansę ich sukcesu, pobudzając aktywność, motywację i wytrwałość w przezwyciężaniu nadmiaru trudności. Jest znawcą metod i technik oraz środków diagnozy i terapii, które stosuje w taki sposób, by angażowały uczniów w rozwiązywanie określonych zadań i wykonywanie odpowiednich czynności, wpływających na oczekiwane zmiany przewidziane w przyjętym programie terapeutycznym. W swoich efektywnych działaniach wpływa na poprawę ich umiejętności szkolnych, sprawności psychomotorycznej, komunikacji językowej, powodzenia w nauce, samopoczucia i zachowania w szkole oraz poza nią. Dzięki temu uczy ich akceptacji własnych ograniczeń.
zadania_i_obowiazki_nauczyciela_terapii.pdf
Terapia pedagogiczna zwana dawniej reedukacją lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, to specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania. Zaburzenia te koryguje się poprzez odpowiednie oddziaływania specjalistyczne o charakterze psychologiczno-pedagogicznym, profilaktycznym i medycznym. Jest to szczególnie ważne na początku kariery szkolnej dziecka.
Brak osiągnięć w nauce, częste niepowodzenia zazwyczaj wiążą się z trudnościami w czytaniu, pisaniu, liczeniu i innych czynnościach szkolnych i odnoszą się do dzieci:
o inteligencji przeciętnej i niższej niż przeciętna,
z zakłóceniami funkcji wzrokowych i słuchowych,
z zakłóceniami i opóźnieniami rozwoju ruchowego razem z zakłóceniami procesu lateralizacji,
o zaburzonym rozwoju procesów emocjonalno–motywacyjnych,
z zaburzeniami mowy,
z zaburzeniami zdolności matematycznych,
z zaburzeniami dynamiki procesów nerwowych.
Trudnościom szkolnym często towarzyszą także trudności wychowawcze, zaburzenia aktywności, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia relacji społecznych.
Terapia pedagogiczna stwarza dzieciom z zakłóceniami rozwojowymi możliwości wszechstronnego rozwoju.
W celu eliminowania niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji oddziaływuje się za pomocą środków pedagogicznych na przyczyny i przejawy trudności dzieci w uczeniu się.
Terapię pedagogiczną prowadzi się w formie indywidualnej i grupowej (liczba uczestników zajęć wynosi od 2 do 5 uczniów), by spowodować określone, pozytywne zmiany w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno-motywacyjnej oraz wiedzy i umiejętnościach dziecka.
Opracowała Marzena Głuszczak
Zajęcia terapeutyczne dla dzieci z autyzmem i zespołem Aspergera
W naszym Serwisie używamy plików cookies. Korzystając dalej z Serwisu, wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z Polityką prywatności. Wyrażenie zgody jest dobrowolne, w każdej chwili można ją cofnąć poprzez zmianę ustawień dotyczących plików „cookies” w używanej przeglądarce internetowej. Kliknij „Akceptuję”, aby ta informacja nie wyświetlała się więcej.
Terapeutyczny Punkt Przedszkolny Niebieski Koralik
Poprzez terapię pedagogiczną rozwijamy wszystkie te sprawności intelektualne, które służą dziecku do zdobywania wiedzy i gromadzenia doświadczeń. Ważna jest organizacja zajęć, by dziecko nabywało nowych kompetencji mimochodem, przy okazji zabawy i eksperymentów. Przedszkole wyposażone jest w bogaty materiał poznawczy, cały czas rozszerzany. Staramy się by wszystkie zabawki były rozwijające, co za tym idzie, mogły uczyć. Każda zabawa staje się edukacją! Uczymy się radzić sobie z konfliktami, dzielić zabawkami, ale też dzielić osiągnięciami. Uczymy się pocieszać dzieci płaczące, naśladować te, które zachowują się koleżeńsko i reagować na niewłaściwe zachowania. Uczymy się wreszcie siebie w kontaktach z drugim człowiekiem, swoich reakcji w trudnych sytuacjach i tego, jak rozwiązywać trudności. Głównym celem terapii pedagogicznej w naszym przedszkolu jest rozwój, a także przygotowanie dziecka do dalszego kształcenia i integracji. Staramy się by nasze dzieci poszły do szkoły z bogatym bagażem doświadczeń i umiejętności. W codzienne zajęcia wplatamy elementy Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, program Aktywności Knillów, a więc metody które uczą i pozwalają poznać własne możliwości.
Grupy terapeutyczne dla dzieci
Dla dzieci i młodzieży przygotowaliśmy szeroką ofertę zajęć grupowych, których celem jest rozwijanie określonych sfer i umiejętności. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu. Grupa zwykle ma charakter zamknięty, niezbędny jest udział dziecka w całym cyklu zajęć. Wyjątkowo możliwe jest dołączenie do grupy w trakcie jej trwania w przypadku dzieci młodszych. Pierwsze zajęcia to spotkanie z rodzicami (ustalenie zasad, przekazanie informacji dotyczących zajęć – ich formy, treści). Na zakończenie zajęć odbywa się kolejne spotkanie z rodzicami – podsumowanie pracy terapeutycznej z dziećmi, przekazanie zaleceń. Konsultacje indywidualne są umawiane na miarę potrzeb z terapeutą prowadzącym zajęcia. Dla dzieci, które nie mogą uczestniczyć w cyklu zajęć planujemy warsztaty weekendowe. Podczas pracy terapeutycznej staramy się przekształcić trudność dziecka w określonym obszarze w nowe umiejętności. Ważne jest, aby dziecko przestało myśleć o sobie przez pryzmat niepowodzeń i nauczyło się radzić sobie z trudnościami w konstruktywny sposób. Udział w grupie terapeutycznej nie sprawi, że dziecko np. przestanie się w ogóle bać, ale nauczy się, jak z przeżywanym lękiem sobie radzić.
Przed zapisem do grupy terapeutycznej odbywa się konsultacja z psychologiem. Chcemy mieć pewność, że grupa jest odpowiednią formą pracy dla Państwa dziecka.
Zapraszamy dzieci na wspólną przygodę w pokonywaniu trudności!
Odwaga to panowanie nad strachem, a nie brak strachu. Mark Twain
Proponowane grupy terapeutyczne – październik 2020:
RAZEM LEPIEJ
Grupa rozwijająca kompetencje społeczne, umiejętne i konstruktywne wyrażanie własnych potrzeb, prawidłowe budowanie relacji z innymi. Zachęcamy do udziału dzieci przejawiające mniejszą chęć i zainteresowanie byciem z rówieśnikami, pozostające na uboczu na grupy, które mają trudność w wyrażaniu własnych uczuć, potrzeb i poglądów, mniej pewne siebie. Zapraszamy też dzieci, które z kolei mają trudność w rozumieniu przeżyć, emocji i zachowań innych ludzi, u których warto rozwijać większą uważność na potrzeby innych. Udział w grupie terapeutycznej jest okazją na to, by uczestnicy lepiej poznali samych siebie, nabrali większej odporności na przeżywane na co dzień frustracje (lęk przed oceną, lęk przed odrzuceniem).
Harmonogram zajęć na rok szkolny 2020/ 2021.
poniedziałek
17.00 – 18.30 (1,5 godz.) – klasa VI/VII,
17.00 – 18.30 (1,5 godz.) – klasa VI/VII, wtorek
15.30 – 16.20 (50 min.) – 4/5 latki,
16.30 – 17.30 (1 godz.) – 5/6 latki,
17.45 – 18.45 (1 godz.) – 5/6 latki,
15.30 – 16.20 (50 min.) – 4/5 latki, 16.30 – 17.30 (1 godz.) – 5/6 latki, 17.45 – 18.45 (1 godz.) – 5/6 latki, środa
16.45 – 18.00 (1,15 godz.) – klasa I/II,
18.15 – 19.30 (1,15 godz.) – klasa IV/V,
16.45 – 18.00 (1,15 godz.) – klasa I/II, 18.15 – 19.30 (1,15 godz.) – klasa IV/V, czwartek
18.00 – 19.15 (1,15 godz.) – klasa III/IV,
18.00 – 19.15 (1,15 godz.) – klasa III/IV, piątek
16.45 – 18.15 (1,5 godz.) – klasa VI/VII.
Ilość osób w grupie: 6 – 9.
Czas trwania: zajęcia trwają od 60 do 90 minut, w zależności od wieku dzieci.
Koszt: 100 złotych za spotkanie.
Miejsce zajęć: budynek Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS, ul. Ostrowskiego 30 b, we Wrocławiu, sala 55.
Płatności za grupy, które odbywają się na ulicy Ostrowskiego prosimy kierować na poniższe konto bankowe do 10 dnia danego miesiąca. Numer konta: 78 1090 2486 0000 0001 4031 0885 Bank: Santander Bank Polska S.A. Centrum Terapii MEDMENTAL Izabela Bancewicz-Mikulewicz ul. Jemiołowa 44 lok. 109, 53-426 Wrocław
LEPSZY START
Grupa rozwijająca kompetencje społeczne, umiejętność podejmowania współpracy oraz funkcje poznawcze (rozumienie złożonych komunikatów, koncentrację uwagi). Zajęcia kierowane są do dzieci, które przejawiające mniejsze potrzeby społeczne lub mają trudność w rozumieniu intencji i zachowań innych, także dla dzieci, które mają problem w wyrażaniem siebie, własnych uczuć i myśli.
Harmonogram zajęć na rok szkolny 2020/ 2021.
środa
15.30 – 16.30 (1 godz.) – 3/4 latki,
16.45 – 17.45 (1 godz.) – 7 latki,
Ilość osób w grupie: maksymalnie 4 osoby.
Czas trwania: zajęcia trwają 60 minut.
Koszt: 80 złotych za spotkanie.
Miejsce zajęć: Centrum Terapii MEDMENTAL, ul. Jemiołowa 44/ lok. 109, we Wrocławiu, gabinet nr 5.
Dodatkowe informacje można uzyskać pod nr telefonu 607-409-405 (psycholog Izabela Bancewicz-Mikulewicz koordynująca pracę grup) lub w rejestracji 698-300-100.
Proponowane treningi – październik 2020:
MAPY PAMIĘCI – Trening pamięci i koncentracji uwagi
Powiedz mi, to zapomnę. Naucz mnie, to może zapamiętam. Zaangażuj mnie, to się nauczę. Benjamin Franklin
Trening kierowany jest do dzieci, które mają trudności w koncentracji uwagi, często sprawiają wrażenie nieuważnych, nieobecnych, mają kłopot z organizacją swojego działania oraz zakończeniem rozpoczętych zadań i aktywności. Ćwiczenia pamięci i koncentracji szczególnie pomocne będą dzieciom, którym nauka zajmuje dużo czasu a osiągnięcia szkolne są nieadekwatne do wkładanego wysiłku i potencjału intelektualnego.
Celem treningu jest rozwijanie u dziecka technik efektywnego uczenia się, polepszenie uwagi i percepcji, poprawa zapamiętywania nowych informacji, rozwijanie myślenia przyczynowo – skutkowego oraz wzrost wytrwałości podczas wykonywania zadań.
Trening jest oparty na pozytywnym wzmacnianiu oraz rozwijaniu poczucia własnej skuteczności. Zajęcia prowadzone są indywidualnie oraz w grupie rówieśniczej.
Harmonogram zajęć na rok szkolny 2020/ 2021.
termin do ustalenia po stworzeniu grupy
Ilość osób w grupie: maksymalnie 4 osoby.
Czas trwania: zajęcia trwają 60 minut.
Koszt: 90 złotych za zajęcia grupowe (140 złotych indywidualnie).
Miejsce zajęć: Centrum Terapii MEDMENTAL, ul. Jemiołowa 44/ lok. 109, we Wrocławiu, gabinet nr 5.
Zajęcia dodatkowe – Terapia pedagogiczna
Zajęcia terapeutyczne odbywają się dwa raz w tygodniu.
Zajęcia prowadzi pani Leokadia Maczuga i pani Małgorzata Linek.
Zajęcia te swoją nazwę zawdzięczają głównym funkcjom jakie mają spełniać: kompensacji i korekcji.
Mówiąc prościej ich celem jest usprawnianie zaburzonych funkcji i pobudzenie mechanizmów zastępowania słabiej funkcjonujących obszarów mózgu bardziej sprawnymi.
W naszym przedszkolu w ramach zajęć terapeutycznych:
– usprawniane są przede wszystkim funkcje najbardziej zaburzone
– przechodzi się od ćwiczeń łatwych do coraz trudniejszych
– systematycznie utrwalane są zdobyte wiadomości
– uwzględnia się indywidualne potrzeby dziecka
– ćwiczenia mają formę interesującą i ciekawą
W czasie zajęć wykorzystywane są najnowsze metody wspomagania rozwoju psychofizycznego, poprawy efektywności przyswajania treści programowych, korygowania i kompensowania zaburzeń funkcji poznawczych.
Prawidłowy przebieg terapii pedagogicznej uzależniony jest od pracy rodziców z dzieckiem w domu. W kontaktach z rodzicami omawiane są przyczyny trudności dziecka i podawane konkretne wskazówki oraz przykładowe ćwiczenia do pracy w domu.
W związku z koniecznością pozostania dzieci w domu, będę przedstawiać Państwu propozycje zabaw i aktywności na ciekawe spędzanie czasu „domowej kwarantanny”.
Jeżeli Państwo są zainteresowani konsultacją, proszę o kontakt na podany adres e – mail: [email protected]
Ćwiczenia i zabawy rozwijające motorykę małą
Motoryka to ogólna sprawność fizyczna i ruchowa człowieka, jego zdolność do wykonywania działań związanych z ruchem. Motoryka mała odnosi się do sprawności dłoni i palców, a motoryka duża do sprawność fizycznej całego ciała.
Rozwój motoryki, zarówno dużej, jak i małej, jest bardzo istotny dla prawidłowej sprawności fizycznej, ale i codziennego funkcjonowania. Aby dziecko mogło właściwie wykonywać złożone ruchy motoryki małej, musi opanować proste ruchy z zakresu motoryki dużej. To dlatego, aby stymulować rozwój ruchowy trzeba pamiętać, że zadaniem priorytetowym jest motoryka duża, czyli rozwijanie ogólnej sprawności ruchowej. Dopiero później można zająć się rozwojem motoryki małej. Motoryka duża wymaga koordynacji ruchów dużych partii ciała. Motoryka mała wymaga usprawniania drobnych części ciała, zwłaszcza doskonalenia precyzyjnych ruchów rąk.
Motorykę trzeba ćwiczyć i rozwijać od narodzin. Należy przy tym pamiętać, że o przebiegu rozwoju motorycznego decydują też czynniki genetyczne, tak zwane uzdolnienia ruchowe i wpływy zewnętrzne, czyli środowiskowe. Rozwój motoryczny u dzieci przebiega w różnym tempie – warto o tym pamiętać. Tempo rozwoju cech motorycznych jest nierówne, zależy od wieku i typu budowy ciała.
Propozycje ćwiczeń i zabaw stymulujące rozwój sprawności manualnej i grafomotorycznej znajdują się w poniższym linku:
Motoryka.doc
Cwiczenia_motoryki_malej_i_duzej_1.doc
Cwiczenia_motoryki_malej.doc
Cwiczenia_sprawnosci_manualnej_i_grafomotorycznej.doc
Cwiczenia_motoryki_malej_2.doc
Cwiczenia_i_zabawy_rozwijajace_motoryke_mala_-_wykonanie_upominkow_z_okazji_Dnia_Matki.doc
Zajęcia sensoryczne z użyciem farb i folii – https://www.youtube.com/watch?v=cB7wW0lJENw
Domowa terapia ręki – https://teczowakrainaczarow.blogspot.com/2017/05/domowa-terapia-reki.html?fbclid=IwAR0spocP3lYsBGDemCRfznMOaTzpE8Ohqzl10mQpgjARk2jAVMcUzT3Rh4E
Doskonalenie_umiejetnosci_wycinania.doc
Cwiczenia_rozwijajace_umiejetnosci_grafomotoryczne.docx
Ćwiczenia i zabawy rozwijające percepcję wzrokową
Percepcja_wzrokowa.doc
Propozycje_zabaw_i_cwiczen_-_percepcja_wzrokowa.doc
Propozycja_zabaw_i_cwiczen_rozwijajacych_percepcje_wzrokowa.doc
Cwiczenia_percepcji_wzrokowej.doc
Ćwiczenia i zabawy rozwijające percepcję słuchową
Percepcja_sluchowa.docx
Propozycje_zabaw_i_cwiczen_-_percepcja_sluchowa.doc
Propozycje_zabaw_i_cwiczen_-_percepcja_sluchowa_3.doc
Zabawy_i_cwiczenia_rozwijajace_sluch_i_uwage_sluchowa_dziecka.doc
Cwiczenia_sluchowe_2.docx
Ćwiczenia kompetencji matematycznych
Kompetencje_matematyczne_u_dzieci.docx
Propozycje_zabaw_i_cwiczen_-_matematyka.doc
Zabawy_w_matematyke.doc
Doskonalenie_umiejetnosci_matematycznych_-_cwiczenia.doc
Nawlekanie__sekwencje__liczenie.doc
Nauka figur geometrycznych w zabawie:
Zabawy_rozwijajace_zdolnosci_logiczno-matematyczne.doc
Cwiczenia_matematyczne.doc
Muzyczna_matematyka.doc
Ciężki i lekki – Przeciwieństwa – https://www.youtube.com/watch?v=QhBK5z2ERP8
Bawimy_sie_i_uczymy_online_-_figury_geometryczne.doc
Ćwiczenia i zabawy rozwijające orientację przestrzenno – kierunkową
Orientacja_przestrzenno-kierunkowa.doc
Propozycje_zabaw_i_cwiczen_-_orientacja_przestrzenno-kierunkowa.doc
Propozycje_zabaw_i_cwiczen_-_orientacja_w_schemacie_ciala.doc
Propozycje__zabaw_i_cwiczen_-_stosunki_przestrzenne.doc
Rozwój emocjonalny dziecka – ćwiczenia i zabawy
Emocje_przedszkolaka.doc
Cwiczenia_z_emocjami.doc
Zabawy_z_emocjami.doc
Ćwiczenia i zabawy rozwijające logiczne myślenie
Cwiczenia_usprawniajace_logiczne_myslenie.doc
Zabawy_ogolnorozwojowe_logiczno.doc
Ćwiczenia i zabawy usprawniające pamięć i koncentrację uwagi
Pamiec_i_koncentracja.doc
Trening_pamieci_-_cwiczenia.doc
Cwiczenia_poprawiajace_zdolnosc_koncentracji_uwagi.doc
Cwiczenia_na_koncentracje_uwagi.doc
Zajęcia edukacyjno-terapeutyczne dla dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (indywidualne)
Zakres Tematyczny
Zajęcia skierowane są do dzieci z:
Opóźnionym rozwojem mowy i trudnościami w porozumiewaniu się
Trudnościami w uczeniu się (kolory, kształty, litery, liczby)
Słabą koordynacją wzrokowo-ruchową
Porażeniem mózgowym
Zespołem Downa
Zaburzeniami widzenia
Zaburzeniami zachowania o charakterze nadpobudliwości psychoruchowej
키워드에 대한 정보 zajęcia terapeutyczne dla dzieci
다음은 Bing에서 zajęcia terapeutyczne dla dzieci 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Zajęcia z psychologiem dla dzieci 4 – 7. ZŁOŚĆ.
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
Zajęcia #z #psychologiem #dla #dzieci #4 #- #7. #ZŁOŚĆ.
YouTube에서 zajęcia terapeutyczne dla dzieci 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Zajęcia z psychologiem dla dzieci 4 – 7. ZŁOŚĆ. | zajęcia terapeutyczne dla dzieci, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
