당신은 주제를 찾고 있습니까 “zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie – Guyon’s Canal , Ulnar tunnel syndrome .Everything You Need To Know – Dr. Nabil Ebraheim“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 nabil ebraheim 이(가) 작성한 기사에는 조회수 165,570회 및 좋아요 1,501개 개의 좋아요가 있습니다.
zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Guyon’s Canal , Ulnar tunnel syndrome .Everything You Need To Know – Dr. Nabil Ebraheim – zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Dr. Ebraheim’s educational animated video describes the compression of the ulnar nerve in the Guyon’s canal.
The ulnar nerve rises from the medial cord of the brachial plexus. After the ulnar nerve passes through the arm, it runs from the medial epicondyle to the pisiform bone in the wrist in a direct trajectory. Two carpal bones are important in relation to the ulnar nerve in the wrist:
1-Pisiform
2-Hamate
Both the ulnar nerve and artery enter the Guyon’s canal. The Guyon’s canal is approximately 4 cm long. The ulnar nerve enters the wrist medial to the ulnar artery. The Guyon’s canal has one proximal entrance and 2 distal exits: one superficial, one deep. The Guyon’s canal contains the ulnar nerve with its superficial sensory and deep motor branches.
Ulnar nerve compression neuropathy can occur in the Guyon’s canal.
Zones of Guyon’s canal compression
•Zone I:
Location: proximal bifurcation of the nerve
Symptoms: mixed motor and sensory
Common causes: ganglia and hook of hamate fractures.
•Zone II:
Location: deep motor branch
Symptoms: motor only.
Common causes: ganglia and hook of hamate fractures.
•Zone III:
Location: superficial sensory branch
Symptoms: sensory only
Common causes: ulnar artery thrombosis or aneurysm.
The deep branch of the ulnar nerve innervated all of the interosseous muscles and the 3rd and 4th lumbricals . it also innervates the hypothenar muscles, the adductor pollicis muscles, and the deep head of the flexor pollicis brevis muscle. The superficial branch of the ulnar nerve is mainly sensory. It gives supply to the digitial nerves if the 4th and 5th fingers and a motor branch to the palmaris brevis muscle.
Presentation/symptoms
•Based on the location of compression in the Guyon canal, the affected area of the nerve may be purely motor, purely sensory or a mixture or motor and sensory.
•Pain and paresthesia in the ulnar 11/2 digits
•Clawing of the 4th and 5th fingers
•Loss of the intrinsic (it normally flexes the MCP and extends the IP joints)
•In low ulnar nerve injury, the flexor digitorum profundus is working, flexing the 4th and 5th fingers and casuing the clawing.
•Ulnar nerve palsy resulting in paralysis of the intrinsic muscles, test the first dorsal interosseous muscle and check for atrophy.
•Weak pinch: 70% of pinch is lost due to loss of adductor muscles.
•Froment;s test is positive: when pinching a piece of paper between the thumb and index, the thumb IP joint will flex if the adductor pollicis muscle is weak due to ulnar nerve palsy.
•Weak grasp due to intrinsic weakness
•Wartenberg’s sign: abduction of 5th finger due to ulnar nerve palsy.
•Allen’s test: should be done to check for ulnar artery thrombosis.
•Carpal tunnel view x-rays and CT scans are useful to evaluate hook of hamate fractures and nonunions.
•Ultrasound is useful to check vascular status and diagnose ulnar artery thrombosis.
•EMG and nerve studies are helpful.
Differential diagnosis-high or low ulnar nerve injury
•In low ulnar nerve injury or compression, the flexor digitorum profundus muscle is working, flexing the 4th and 5th fingers and causing clawing.
•High ulnar nerve palsy
Less clawing of the hand
Sensory deficit to the dorsum of the hand
In cubital tunnel syndrome you can also find:
Tinel’s sign at the elbow
Positive elbow flexion test.
The dorsal cutaneous branch arises before the Guyon’s canal. If you have high ulnar nerve palsy, there will be sensory deficit on the dorsum of the hand.
Treatment
•Non-operative: activity modification, NSAIDS, splinting.
•Surgery: release of the carpal tunnel: in patients diagnosed with both carpal tunnel and ulnar tunnel, the Guyon’s canal is adequately decompressed by the release of the carpal tunnel. Local decompression especially if non-operative treatment fails. Decompression of the ulnar nerve by addressing the cause. The success of surgery depends on finding a cause.
Become a friend on facebook:
http://www.facebook.com/drebraheim
Follow me on twitter:
https://twitter.com/#!/DrEbraheim_UTMC
Donate to the University of Toledo Foundation Department of Orthopaedic Surgery Endowed Chair Fund:
https://www.utfoundation.org/foundation/home/Give_Online.aspx?sig=29
Background music provided as a free download from YouTube Audio Library.
Song Title: Every Step
zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Za te choroby zawodowe dostaniesz odszkodowanie, w tym …
Przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego wywołane sposobem wykonywania pracy: 1. zespół cieśni w obrębie nadgarstka 2. zespół rowka nerwu łokciowego
Source: polskatimes.pl
Date Published: 6/17/2021
View: 9710
Uszkodzenie nerwu łokciowego odszkodowanie Lublin
Uszczerbek na zdrowiu – jak uzyskać odszkodowanie za uszkodzenie nerwu łokciowego. Ubi ius, ibi onus | gdzie prawo, tam obowiązek. W jakich okolicznościach …
Source: ubiius.pl
Date Published: 3/17/2022
View: 6438
Uszkodzenie nerwu łokciowego odszkodowanie w jakiej …
Witam, spotkał mnie bardzo niemiły wypadek przez który miałem uszkodzenie nerwu łokciowego odszkodowanie z PZU powinienem dostać.
Source: forum.helpfind.pl
Date Published: 8/30/2021
View: 849
Przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego
Kiedy przysługuje mi odszkodowanie za przewlekłe choroby obwodowego układu … Zespół rowka nerwu łokciowego – główne objawy to uczucie drętwienia, …
Source: camps-odszkodowania.co.uk
Date Published: 8/27/2021
View: 8535
Treść orzeczenia VIII Ua 18/14
o jednorazowe odszkodowanie. na skutek apelacji organu rentowego … 3. pourazowy zespół rowka nerwu łokciowego prawego.
Source: orzeczenia.gliwice.so.gov.pl
Date Published: 3/5/2022
View: 9066
Za takie choroby zawodowe można dostać wysokie …
Za takie choroby zawodowe można dostać wysokie odszkodowania. Oto aktualne kwoty! · 1) zespół cieśni w obrębie nadgarstka · 2) zespół rowka nerwu łokciowego · 3) …
Source: pomorska.pl
Date Published: 12/13/2021
View: 5759
IV U 196/20 Szczegóły orzeczenia – SAOS
o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej … ponadto uszkodzenie nerwu łokciowego w okolicy rowka nerwu łokciowego ; po prawej …
Source: www.saos.org.pl
Date Published: 5/29/2022
View: 7542
Treść orzeczenia I C 3979/18
We włóknach ruchowych nerwu łokciowego prawego aksonalne uszkodzenie … oraz pourazowego zespołu rowka nerwu łokciowego prawego leczonego …
Source: orzeczenia.lubin.sr.gov.pl
Date Published: 2/8/2021
View: 7138
Odszkodowanie za choroby zawodowe układu nerwowego w …
zespół cieśni w obrębie nadgarstka; zespół rowka nerwu łokciowego; zespół kanału de Guyona; uszkodzenie nerwu strzałkowego wspólnego u osób wykonujących …
Source: wypadek-w-pracy.uk
Date Published: 11/20/2022
View: 9011
Przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego
Kiedy przysługuje mi odszkodowanie za przewlekłe choroby obwodowego układu … Zespół rowka nerwu łokciowego – częstymi objawami są: uczucie drętwienia, …
Source: claimspot.co.uk
Date Published: 6/26/2022
View: 7146
주제와 관련된 이미지 zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Guyon’s Canal , Ulnar tunnel syndrome .Everything You Need To Know – Dr. Nabil Ebraheim. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie
- Author: nabil ebraheim
- Views: 조회수 165,570회
- Likes: 좋아요 1,501개
- Date Published: 2014. 12. 4.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=3yfj9ecNGC8
Za te choroby zawodowe dostaniesz odszkodowanie, w tym za COVID-19 (LISTA) Ile Ci się należy?
Przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego wywołane sposobem wykonywania pracy:
1. zespół cieśni w obrębie nadgarstka
2. zespół rowka nerwu łokciowego
3. zespół kanału de Guyona
4. uszkodzenie nerwu strzałkowego wspólnego u osób wykonujących pracę w pozycji kucznej.
WYSOKOŚĆ ODSZKODOWANIA:
917 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu oraz z tytułu zwiększenia tego uszczerbku co najmniej o 10 punktów procentowych
16 048 zł z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji ubezpieczonego, także wskutek pogorszenia się stanu zdrowia rencisty
82 531 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest małżonek lub dziecko zmarłego ubezpieczonego lub rencisty
41 265 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest członek rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty inny niż małżonek lub dziecko
82 531 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie małżonek i jedno lub więcej dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, oraz 16 048 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na każde z tych dzieci
16 048 zł, gdy obok małżonka lub dzieci do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie inni członkowie rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, każdemu z nich niezależnie od odszkodowania przysługującego małżonkowi lub dzieciom
41 265 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są tylko członkowie rodziny inni niż małżonek lub dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, oraz 16 048 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugiego i każdego następnego uprawnionego
Uszkodzenie nerwu łokciowego odszkodowanie Lublin
W jakich okolicznościach można uzyskać odszkodowanie za uszkodzenie nerwu łokciowego?
Uszkodzenie nerwu łokciowego jest dość powszechną dolegliwością w dzisiejszych czasach. Przebiega on w bliskim sąsiedztwie kości łokciowej, dlatego często do jego uszkodzeń dochodzi w wyniku nadmiernego ucisku. Najbardziej narażone na tego typu urazy są osoby, które często opierają się na zgiętym łokciu. Mogą być to na przykład osoby pracujące przed komputerem lub na przykład w call center. Do uszkodzenia nerwu łokciowego może dojść także w wyniku bezpośredniego urazu lub złamania kości.
Nerw łokciowy jest nerwem, który odpowiada za czuciowe i ruchowe unerwienie części kończyny górnej. Unerwia on ruchowo oraz czuciowo palce: mały, serdeczny i część środkowego.
Objawami uszkodzenia tego właśnie nerwu, jest przede wszystkim osłabienie siły mięśniowej wyżej wymienionych palców, ich drętwienie oraz mrowienie. Występują trudności w zaciskaniu dłoni w pięść, a także w wykonywaniu ruchów trzema ostatnimi palcami oraz przykurcze mięśniowe. Mogą występować też problemy w ruszaniu kciukiem. Objawem porażenia nerwu łokciowego jest także wystąpienie tak zwanej „ręki szponiastej”.
Nieleczone porażenie nerwu łokciowego może prowadzić do zaniku mięśni dłoni, co będzie skutkowało znacznym ograniczeniem ruchów dłoni pacjenta. Z tego powodu nie należy lekceważyć niepokojących objawów, gdyż wcześnie rozpoznane uszkodzenia nerwu łokciowego są możliwe do wyleczenia, a ich skutki są w pełni odwracalne.
W wypadku porażenia nerwu łokciowego warto złożyć wniosek o odszkodowanie. Firma ubezpieczeniowa będzie wymagała kilku niezbędnych dokumentów oraz dokumentacji medycznej. Jeśli potrzebujesz pomocy w procesie ubiegania się o odszkodowanie za uszkodzenie nerwu łokciowego, z chęcią pomogą Ci w tym wykwalifikowani prawnicy z Ubi ius. Zapraszamy do kontaktu z nami.
Odszkodowania pomoc prawna
Masz pytania w sprawie odszkodowań? Skontaktuj się z nami!
TELEFON
600 096 744
Uszkodzenie nerwu łokciowego odszkodowanie w jakiej kwocie od PZU?
Operatorem Serwisu jest DirectInfo sp. z o.o., z siedzibą w Ostrowie Wielkopolskim przy ul. Staroprzygodzkiej 117, 63-400 Ostrów Wielkopolski, NIP 622-276-35-69, Regon 3017358303, wpisaną do rejestru przedsiębiorców prowadzonym przez Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, IX Wydział Gospodarczy KRS pod numerem 0000385405. Operator jest jednocześnie Administratorem zbioru danych osobowych Użytkowników Serwisu.
Korzystanie z Serwisu https://forum.helpfind.pl może się wiązać z koniecznością podania danych osobowych w celu prawidłowego wykonania umowy o świadczenie usług drogą elektroniczną. Operator Serwisu zbiera tylko te dane, które są niezbędne do należytego świadczenia oferowanych usług. Podstawą do przetwarzania Państwa danych osobowych jest zawsze Państwa dobrowolna zgoda lub stosowny przepis prawa. Państwa dane są w szczególności przetwarzane, gdy jest to konieczne do realizacji umowy, której są Państwo stroną lub gdy jest to niezbędne do podjęcia działań przed zawarciem umowy na Państwa żądanie. Operator Serwisu pełni obowiązki administratora danych i przetwarza dane zgodnie z przepisami Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) – RODO oraz innych powszechnie obowiązujących przepisów prawa.
Zamknij
Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach
Sygn. akt VIII Ua 18/14
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 24 lipca 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., po rozpoznaniu wniosku A. N. z dnia 17 marca 2012r., przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 3 listopada 2011r.
Ubezpieczony A. N. wniósł odwołanie od powyższej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z..
W uzasadnieniu podniósł, że w następstwie wypadku przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku doznał urazu złamania prawej ręki. Pomimo wielomiesięcznej rehabilitacji ubezpieczony odczuwa ból ręki, pozostał przykurcz w stawie łokciowym, ręka jest wyraźnie słabsza. W konsekwencji dolegliwości te utrudniają mu wykonywanie pracy mechanika samochodowego i czynności życia codziennego. Na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2014 roku ubezpieczony wskazał, że domaga się prawa do jednorazowego odszkodowania za dalsze 12% uszczerbku na zdrowiu – zgodnie z opinią biegłych sądowych R. H. i M. W..
W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy ZUS/O w Z. wniósł o oddalenie odwołania.
W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że zdarzenie jakiemu ubezpieczony uległ w dniu 3 listopada 2011 roku było wypadkiem przy pracy, natomiast zaskarżona decyzja została wydana na podstawie orzeczenia z dnia 17 lipca 2012 roku komisji lekarskiej ZUS, która ustaliła u ubezpieczonego 10% stałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku.
Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2014r. Sąd Rejonowy w Gliwicach zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Z. w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do jednorazowego odszkodowania za dalsze 12 % (dwanaście procent) uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku i ustala, że łączny uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu wynosi 22 %.
Sąd ten ustalił, że ubezpieczony A. N. jest zatrudniony w P.P.H.U (…) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na stanowisku mechanika samochodowego. W dniu 3 listopada 2011 roku podczas wykonywania codziennych czynności pracowniczych ubezpieczony potknął się i upadł na ziemię uderzając o nią prawym łokciem. W wyniku tego zdarzenia ubezpieczony doznał urazu złamania kości głowy promieniowej prawej ręki. Zespół powypadkowy powołany celem ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku uznał to zdarzenie jako wypadek przy pracy.
Ubezpieczony wskutek powstałego urazu korzystał z usług poradni urazowo-ortopedycznej. Przed wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku ubezpieczony nie skarżył się na żadne dolegliwości bólowe prawego łokcia, które pojawiły się dopiero po tym wypadku. Po wypadku z dnia 3 listopada 2011 roku ubezpieczony nie miał żadnego innego zdarzenia, które mogłoby neurologicznie uszkodzić prawą rękę ubezpieczonego. Ubezpieczony stopniowo po wypadku z 3 listopada 2011 roku zaczął tracić stopniowo siłę w prawej ręce. Jak pracował to czuł, że traci siłę w prawej ręce i przełożony z tego powodu nawet przenosił go do innych prac.
Orzeczeniem z dnia 17 lipca 2012 roku komisja lekarka ZUS ustaliła u ubezpieczonego 10% stały uszczerbek na zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku.
Przy ustalania uszczerbku na zdrowiu zastosowano załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. z 2002 roku, Nr 234, poz. 1974). Komisja Lekarska ZUS 10% uszczerbek na zdrowiu ustaliła na podstawie poz. 119b tabeli.
Zaskarżoną decyzją z dnia 24 lipca 2012 roku organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania za 10% uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku.
Celem ustalenia wysokości uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku, Sąd Rejonowy, dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych ortopedy, traumatologa w zespole z neurologiem.
Biegli po przeprowadzeniu szczegółowego badania, zapoznaniu się z dokumentacją medyczną oraz jej uzupełnieniem o badanie (…) i RTG rozpoznali u ubezpieczonego:
1. stan po urazie stawu łokciowego prawego ze złamaniem głowy kości promieniowej z rozwałkowaniem, wygojone, ze znaczną deformacją, dużym ograniczeniem nieruchomości,
2. pourazowe uszkodzenie nerwu łokciowego prawego.
Zdaniem biegłych dostarczone badanie (…) potwierdza uszkodzenie nerwu łokciowego prawego na wysokości łokcia. Dysfunkcja prawej dłoni i zaburzenia czucia pojawiły się po wypadku przy pracy. Biegli wyjaśnili, że mechanizm urazu, jego siła i powstałe zmiany strukturalne okolicy stawu łokciowego tłumaczą mechanizm uszkodzenia nerwu. Łączny uszczerbek na zdrowiu biegli ocenili na 22%, w tym 10% uszczerbku według poz. 119b, dalszy 12% uszczerbek według poz. 181k.
Pismem z dnia 8 grudnia 2012 roku organ rentowy podał, że wynik badania (…) stanowi nową okoliczność, nie znaną wcześniej komisji lekarskiej ZUS, co zdaniem ZUS uzasadnia przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez pozwany organ rentowy.
Orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 4 marca 2013 roku ustalono ponownie 10% stałego uszczerbku na zdrowiu według poz. 119b, a tym samym pozwany uznał, że nie ma podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 22 marca 2013 roku Sąd dopuścił dowód z opinii innych biegłych ortopedy w zespole z neurologiem na okoliczność wysokości uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku.
W opinii z dnia 12 maja 2013 roku biegli sądowi ortopeda D. N. i neurolog P. W. na podstawie przeprowadzonej analizy dokumentacji medycznej i badania fizykalnego rozpoznali u ubezpieczonego:
1. stan po urazie stawu łokciowego prawego,
2. stan po złamaniu głowy kości promieniowej prawej,
3. pourazowy zespół rowka nerwu łokciowego prawego.
Biegli wskazali, że w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku ubezpieczony doznał trwałego 25% uszczerbku na zdrowiu, w tym 10% uszczerbku według poz. 119b, natomiast według poz. 181k. 15% uszczerbek na zdrowiu.
Organ rentowy nie zgodził się z opinią biegłych podnosząc, że wynik badania (…) nie potwierdza uszkodzenia nerwu łokciowego na poziomie łokcia a jedynie powyżej stawu łokciowego. Zdaniem ZUS brak jest jakichkolwiek podstaw medycznych, żeby uznać powstanie urazu nerwu w okolicy powyżej łokcia wskutek wypadku przy pracy wywołującego uraz łokcia. Tym samym pozwany wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurologa.
W związku zarzutami organu rentowego do opinii biegłych sądowych D. N. i P. W. Sąd dopuścił dowód z opinii innego biegłego neurologa na okoliczność wysokości uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku.
Opinię na piśmie z dnia 23 sierpnia 2013 roku sporządził biegły sądowy z zakresu neurologii A. M..
Biegły sądowy wskazał na podstawie przeprowadzonego badania neurologicznego, analizy akt sprawy oraz dostępnej dokumentacji medycznej, że u ubezpieczonego aktualnie nie stwierdził objawów uszkodzenia pourazowego prawego nerwu łokciowego. Zdaniem biegłego brak jest u ubezpieczonego zmian ogniskowych i ubytkowych, występuje jedynie osłabienie siły mięśniowej. Biegły dodał, że badanie (…) wykonywane było przed rokiem i nie jest jednoznaczne a aktualny wynik (…) mógłby być inny. Tym samym w ocenie biegłego u ubezpieczonego nie występuje jakikolwiek uszczerbek na zdrowiu w związku z objawami uszkodzenia pourazowego nerwu łokciowego.
Ubezpieczony zakwestionował opinię biegłego wnosząc jednocześnie o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego A. M. lub z opinii innego biegłego z zakresu neurologii.
Sąd Rejonowy dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego neurologa, którą sporządził biegły sądowy A. P..
W opinii z dnia 20 lutego 2014 roku biegły po przeprowadzeniu badania i zapoznaniu się z aktami sprawy rozpoznał u ubezpieczonego:
1. ograniczenie ruchomości stawu łokciowego po złamaniu kości promieniowej podczas wypadku przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku,
2. cechy uszkodzenia nerwu łokciowego prawego.
Biegły podał, że z punktu widzenia urazu nerwu łokciowego uszczerbek na zdrowiu wynosi 10% według poz. 181k. Jednakże biegły wskazał, że brak jest podstaw do twierdzenia, że uszczerbek ten związany jest z przebytym urazem łokcia w dniu 3 listopada 2011 roku. W konsekwencji brak jest przesłanek wskazujących, że do urazu nerwu łokciowego doszło wskutek wypadku przy pracy i dlatego nie można ustalić uszczerbku na zdrowiu z tego tytułu.
Ubezpieczony nie zgodził się z opinią biegłego i podał, że konieczność przeprowadzenia badania neurologicznego powstała dopiero podczas badania przeprowadzonego przez biegłego M. W.. Zatem brak jest wcześniejszej dokumentacji w zakresie schorzeń neurologicznych, które powstały dopiero po wypadku przy pracy. Pozwany nie kwestionował opinii biegłego.
W powyższym zakresie Sąd I instancji uznał okoliczności sprawy za bezsporne i wszechstronnie wyjaśnione w oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe.
Sąd Rejonowy w pełni podzielił opinię biegłych sądowych R. H. i M. W., bowiem w ocenie Sądu opinia ta została sporządzona rzetelnie, zgodnie z tezą dowodową, na podstawie dokumentacji medycznej ubezpieczonego i po przeprowadzeniu dodatkowych badań zleconych przez biegłych, a to w szczególności badania neurologicznego ( (…)). Tym samym, w ocenie Sądu I instancji, brak podstaw do kwestionowania tej opinii. Sąd Rejonowy podzielił również opinię biegłych sądowych D. N. i P. W. w tej części, w której biegli ustalili, iż w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku ubezpieczony doznał uszczerbku na zdrowiu według pozycji 119b i 181k tabeli. W tym zakresie opinia ta pokrywa się z opinią biegłych sądowych R. H. i M. W.. W obydwu opiniach biegli rozpoznali u ubezpieczonego te same dolegliwości, a opinie te różnią się jedynie w kwestii ustalenia wysokości uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego. Sąd Rejonowy w całości odrzucił opinię biegłego sądowego A. M., bowiem opinia ta jest odosobniona, a jej wnioski końcowe są całkowicie sprzeczne z ustaleniami wszystkich pozostałych biegłych, którzy wydawali opinie w sprawie. Biegły sądowy A. P. wprawdzie rozpoznał u ubezpieczonego podobne dolegliwości neurologiczne co biegli neurolodzy M. W. i P. W., to jednak biegły ten nie łączył powstałego urazu z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku. Z uwagi na fakt, że ubezpieczony zarówno przed wypadkiem przy pracy, jak również po tym wypadku nie doznał żadnego urazu prawej ręki, należy uznać, że wszelkie dolegliwości ubezpieczonego związane z prawą ręką pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku, a tym samym opinia biegłego A. P. jedynie częściowo zasługuje na uwzględnienie.
Opinia biegłego podlega ocenie Sądu I instancji z uwzględnieniem kryteriów oceny tego rodzaju dowodu, takich jak poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii sposób motywowania sformułowanego stanowiska, stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (tak Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 25 czerwca 2009 roku, V ACa 139/09, LEX nr 551993). Sąd Orzekający w sprawie dokonał wszechstronnej oceny wszystkich opinii wydanych na potrzeby niniejszego postępowania z uwzględnieniem ww. kryteriów.
W oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe Sąd Rejonowy uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U.2009.167.1322 ze zm.) ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. W świetle art. 12 powołanej ustawy wysokość jednorazowego odszkodowania uzależniona jest od wysokości doznanego uszczerbku na zdrowiu.
W myśl art. 16 powołanej ustawy stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ustala lekarz orzecznik.
W przedmiotowej sprawie okoliczność, że zdarzenie z dnia 3 listopada 2011 roku, któremu uległ ubezpieczony, było wypadkiem przy pracy nie była przez strony kwestionowana. Nie było również kwestionowane, że ubezpieczony w wyniku tego zdarzenia doznał uszczerbku na zdrowiu. Sporny był jedynie rozmiar uszczerbku na zdrowiu, którego doznał ubezpieczony wskutek wypadku przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku. Sąd I instancji przy ustaleniu wysokości uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego wypadkiem przy pracy przyjął ustalenia co do wysokości tego uszczerbku poczynione przez biegłych sądowych R. H. i M. W.. Opinia ta została sporządzona jako pierwsza w sprawie, a zatem w okresie najkrótszym od wypadku przy pracy ubezpieczonego z dnia 3 listopada 2011 roku stąd Sąd doszedł do przekonania, że to ustalenia tych biegłych co do wysokości procentowej uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego jako winny stanowić podstawę rozstrzygnięcia w sprawie.
W związku z powyższym, Sąd w oparciu o art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania za dalsze 12% uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011 roku i ustalił, że łączny uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu wynosi 22%.
Apelację od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 11 kwietnia 2014r. wywiódł organ rentowy i wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu przy uwzględnieniu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym. Apelujący wyrokowi zarzucił przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów – art. 233 § 1 k.p.c. – poprzez niesłuszne danie wiary opinii biegłych R. H. i M. W. oraz P. W. i D. N., których opinie były podważane przez organ rentowy i przyjęcie, że u ubezpieczonego występuje dalsze 10 % uszczerbek na zdrowiu spowodowany wypadkiem przy pracy z dnia 3 listopada 2011r.
Sąd Okręgowy – Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. zważył, co następuje:
Przyjmując ustalenia poczynione przez Sąd I instancji jako własne, Sąd Okręgowy uznał, że apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie rozważań należy podnieść, że zgodnie z art. 6 ust.1 pkt. 4 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych [tekst jednolity Dz.U. z 2009r. Nr 167, poz. 1322] z tytułu wypadku przy pracy przysługuje “jednorazowe odszkodowanie” – dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Po myśli art. 12 ust. 2 jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, który był podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o 20 % przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 2.
Art. 15 i 16 powołanej ustawy reguluje zasady przyznawania jednorazowego odszkodowania. Zgodnie z nimi przyznanie lub odmowa przyznania jednorazowego odszkodowania oraz ustalenie jego wysokości następuje w drodze decyzji ZUS. Stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ustala lekarz orzecznik w oparciu o rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. z 2002 roku Nr 234 poz. 1974).
Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął ustalenia co do wysokości uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w związku wypadkiem przy pracy poczynione przez biegłych sądowych R. H. i M. W..
Sąd I instancji uznał opinia sporządzona przez powyższych biegłych jako pierwsza w sprawie, a zatem w najkrótszym okresie od wypadku przy pracy z dnia 3 listopada 2011r. powinna stanowić podstawę rozstrzygnięcia w sprawie, a Sąd Okręgowy podziela tę ocenę.
Odpowiadając na zarzut apelacji dotyczący naruszenia art. art. 233 § 1 k.p.c. należy podkreślić, że sąd II instancji ma nie tylko uprawnienie, ale i obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz jego własnej, samodzielnej i swobodnej oceny, w tym oceny zgromadzonych w postępowaniu przed sądami obu instancji dowodów.
W ocenie Sądu Okręgowego podkreślić należy, iż swobodna ocena dowodów odnosi się zarówno do wyboru określonych środków dowodowych jak i do sposobu ich przeprowadzenia. Ramy swobodnej oceny dowodów wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według swego przekonania na podstawie rozważenia zebranego materiału. Dając lub omawiając wiary zeznaniom dowodowym kieruje się wyłącznie własnym przekonaniem (por. wyrok SN z dn. 10 czerwca 1999r. II UKN 685/98 OSNP 2000/17/655, wyrok SN z dn. 29 września 2000r. V CKN 94/00, LEX 52589, wyrok SN z dn. 14 grudnia 2001r. V CKN 561/00, LEX 52713)
Należy powtórzyć za Sądem Najwyższym, iż samo przytoczenie w skardze apelacyjnej odmiennej własnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego nie może być uznane za wystarczające do podważenia dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych oraz ich oceny i znaczenia jako przesłanek rozstrzygnięcia sprawy, i nie uzasadnia zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. (por. wyrok SN z dn. 3 września 1969 r., PR 228/69, nie publikowany, wyrok SN z dn. 7 stycznia 2005r., IV CK 387/04, LEX nr 177263, wyrok SN z dn. 15 kwietnia 2004r., IV CK 274/03, LEX nr 164852).
Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku dokonał szczegółowej i wszechstronnej oceny zebranego materiału dowodowego w sprawie, wyciągając przy tym właściwe wnioski i nie przekraczając ram swobodnej oceny dowodów. Natomiast polemika ze stanowiskiem Sądu Rejonowego nie znajduje oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym sprawy.
Sąd Rejonowy wyczerpująco przedstawił argumenty, przyjęte za podstawę swego rozstrzygnięcia. Zdaniem Sądu Okręgowego argumentacja ta jest trafna i logiczna.
Reasumując Sąd Okręgowy uznał, iż zarzuty apelacji nie znajdują potwierdzenia.
Wyrok Sądu I instancji jest prawidłowy i znajduje potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.
Wobec powyższego, Sąd Okręgowy na mocy art. 385 K.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.
(-) SSO P. B. – P. (-) SSO M. S. (-) SSO M. G.
– Sędzia – – Przewodniczący – – Sędzia (spr.) –
Za takie choroby zawodowe można dostać wysokie odszkodowania. Oto aktualne kwoty!
Przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego wywołane
sposobem wykonywania pracy:
1) zespół cieśni w obrębie nadgarstka
2) zespół rowka nerwu łokciowego
3) zespół kanału de Guyona
4) uszkodzenie nerwu strzałkowego wspólnego u osób wykonujących
pracę w pozycji kucznej
IV U 196/20 Szczegóły orzeczenia
Sygnatura akt IV U 196/20
UZASADNIENIE
Powódka B. S. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. wydanych w dniach: 30 marca 2020 roku( dwie decyzje), 2 kwietnia 2020r. oraz w dniu 9 kwietnia 2020r. w części odmawiającej jej przyznania odszkodowania powyżej należności za 5% uszczerbku na zdrowiu w każdej z decyzji. W uzasadnieniu wskazała, że organ rentowy ustalił, że długotrwały uszczerbek na zdrowiu powódki w związku będący następstwem każdej z chorób zawodowych wynosi 5% dla każdej z rąk i na tej podstawie określił wysokość odszkodowania. Powódka wskazała, że cierpi na przewlekłe zapalenie ścięgna i jego pochewki prostownika oraz odwoziciela kciuka lewego, przewlekłe zapalenie ścięgna i jego pochewki prostownika i odwoziciela kciuka prawego, zespół cieśni nadgarstka prawego i lewego. Wszystkie te schorzenia zostały zaliczone do chorób zawodowych. B. S. podniosła, że stany chorobowe wywołane chorobą zawodową są na tyle zaawansowane, że uniemożliwiają jej codzienne funkcjonowanie a także powrót do pracy zawodowej. W ocenie powódki ustalony trwały uszczerbek jest zaniżony, jednak nie jest ona w stanie samodzielnie określić prawidłowego stopnia uszczerbku, wobec czego wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych lekarzy.
W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział W. wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powołano podstawę prawną wydanych decyzji, tj. przepisy ustawy z dnia 30 października 2020 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz wskazano, że wydane decyzje oparte zostały na orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19 marca 2020 roku, w którym ustalono, że procentowy uszczerbek na zdrowiu powódki w związku ze skutkami chorób zawodowych wynosi 5%.
. Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Decyzjami Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w Ś. z dnia 16 września 2019 roku, 26 września 2019 roku, 11 października 2019 oraz 17 października 2019 roku stwierdzono u powódki choroby zawodowe : przewlekłe zapalenie ścięgna i jego pochewki prostownika i odwodziciela kciuka lewego, przewlekłe zapalenie ścięgna i jego pochewki prostownika i odwodziciela kciuka prawego, zespół cieśni w obrębie nadgarstka prawego, zespół cieśni w obrębie nadgarstka lewego.
Dowód:
-akta ZUS w załączeniu
Od 2001 roku powódka odczuwa dolegliwości bólowe prawej ręki z drętwieniem palców, w 2003 r. przeszła operację zespołu cieśni nadgarstka prawego. W 2009r., stwierdzono rozpoznanie choroby de Q. , w 2018r. przeszła operację zespołu cieśni nadgarstka lewego, a także operację kręgosłupa szyjnego na poziomie C5/6/7. W badaniu (…) z 2019r., wykazano uszkodzenie po lewej stronie nerwu półśrodkowego w odcinku dystalnym mogące odpowiadać zespołowi cieśni nadgarstka w stopniu średniozaawansowanym, ponadto uszkodzenie nerwu łokciowego w okolicy rowka nerwu łokciowego ; po prawej stronie łagodne uszkodzenie tylko włókien ruchowych nerwu pośrodkowego prawego mogące wskazywać na zmiany po przebytym zespole cieśni nadgarstka prawego lub zmiany korzeniowe szyjne. W póżniejszym badaniu (…) z 2020roku wskazano neuropatię prawego i lewego nerwu półśrodkowego w odcinku dystalnym odpowiadającym zespołowi cieśni nadgarstka ( obustronnie umiarkowany wg klasyfikacji P.) z przewagą zmian po prawej oraz neuropatię obu nerwów łokciowych. Obecnie powódka uskarża się na dolegliwości dotyczące obu rąk: ból i drętwienie palców I-III, bóle kręgosłupa lędźwiowego promieniujące do lewej nogi, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę.
W obecnym stanie zdrowia powódki stwierdzono niewielką dysfunkcję nerwów półśrodkowych: masa kłębów prawidłowa, osłabione czucie w okolicy kłębów, objaw T. obecny, objaw P. nieobecny, prawidłowa opozycja kciuków. Poza deklarowanymi schorzeniami powódki, nie są obecne inne istotne ubytki funkcji obu rąk w zakresie kciuków.
Dowód:
-opinia biegłego chirurga D. R. oraz biegłego sądowego M. W. z dnia 12.10.2020 k. 372-373, opinia uzupełniająca k. 401-402
-akta ZUS, w szczególności orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 23.01.20r., Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19.03.20r. ( w załączeniu)
– dokumentacja medyczna powódki ( w aktach sprawy i aktach ZUS)
Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, w tym z akt organu rentowego i dokumentacji medycznej powódki, gdyż żadna ze stron nie podważyła skutecznie ich prawdziwości i autentyczności. Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie świadków oraz dopuszczenie dowodu z opinii Instytutu (…) w K., bowiem zarówno opinia podstawowa jak i uzupełniająca w sposób wyczerpujący odpowiedziała na wszystkie postawione pytania, zatem powołanie nowych biegłych byłoby niecelowe i przedłużało czas postępowania. Oddalając tenże wniosek o powołanie kolejnego dowodu na okoliczność wysokości uszczerbku na zdrowiu powódki sąd wziął pod uwagę argumenty trafnego orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 16 września 2009 roku wydanego w sprawie I PK 97/09, gdzie wskazano, że potrzeba powołania innych biegłych powinna wynikać z okoliczności sprawy , a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii, która w niniejszej sprawie – wobec zastrzeżeń powódki -była uzupełniana przez biegłych w sposób wystarczający do pełnego ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Co do oddalenia wniosku o przesłuchanie świadków wskazać należy, iż w zakresie okoliczności codziennego funkcjonowania ubezpieczonego, dolegliwości i trudności w życiu codziennym najlepszym materiałem dowodowym jest wywiad przeprowadzony przez biegłych, którzy posiadając wiedzę medyczną kierunkują wypowiedzi w odpowiedni aspekt stanu zdrowia, potrafią ocenić i odróżnić oświadczenia strony w zakresie subiektywnych doświadczeń od tych popartych dokumentacja i badaniem stanowiących rzeczywisty obraz stanu zdrowia i uszczerbku na zdrowiu.
W tak ustalonym stanie faktycznym
Sąd zważył:
Odwołania nie zasługiwały na uwzględnienie.
Bezspornym w sprawie było, że u powódki w 2019 roku stwierdzono chorobę zawodową przewlekłe zapalenie ścięgna i jego pochewki prostownika i odwodziciela kciuka lewego, przewlekłe zapalenie ścięgna i jego pochewki prostownika i odwodziciela kciuka prawego, zespół cieśni w obrębie nadgarstka prawego, zespół cieśni w obrębie nadgarstka lewego. Istota sporu sprowadzała się do kwestii ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu, bowiem w przekonaniu powódki ustalony przez organ rentowy uszczerbek w wysokości po 5% był znacznie zaniżony.
Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie. Zaś oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji.
Jak wynika z opinii biegłych sądowych długotrwały uszczerbek na zdrowiu powódki wynosi 5% dla każdej z chorób zawodowych i dla każdej z rąk . W ustaleniu uszczerbku na zdrowiu biegli uwzględniali zapisy załącznika do rozporządzenia (…) z dnia 18.12.2020r. Biegli w sposób wyczerpujący w opiniach uzupełniających odnieśli się do zarzutów powódki i podtrzymali wcześniej sporządzone opinie (zarówno biegły chirurg jak i neurolog). Opinia biegłych zgodna była z opinią zarówno lekarza orzecznika jak i komisji lekarskiej ZUS, co pozwala uznać, iż szerokie grono specjalistów posiadających wiedzę medyczną było zgodnych w ocenie uszczerbku na zdrowiu powódki w kontekście skutków chorób zawodowych.
Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do negowania powyżej przedstawionego stanowiska biegłych. Tym bardziej, że wydane opinie zawierają pełne i jasne uzasadnienie, uwzględniające stan zdrowia powódki. Biegły sądowy obowiązany jest orzekać zgodnie z wiedzą medyczną, posiadanymi kwalifikacjami i obowiązującymi przepisami. Dlatego, zdaniem Sądu, sporządzonej przez biegłego opinii nie można odmówić rzetelności i fachowości co do medycznej oceny stanu zdrowia powoda. Podkreślić należy, że Sąd nie dysponuje wiadomościami specjalnymi, które posiada biegły. Zgodnie zaś z utrwalonym w tej mierze poglądem Sądu Najwyższego – opinie biegłych lekarzy mogą być oceniane przez Sąd wyłącznie przez pryzmat ich zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego oraz wiedzy powszechnej, wystarczające dla uznania bądź nie uznania opinii biegłego za przekonywującą (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2005r., II CK 572/04, Lex nr 151656). Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotów kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków.
Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 477 14 § 1 k.p.c. odwołanie oddalono (punkt I wyroku).
Orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego (punkt II wyroku) znajduje oparcie w art. 98 k.p.c w zw. z §9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, przy czym należy pamiętać, iż w niniejszej sprawie były 4 odrębne odwołania- cztery sprawy, jedynie technicznie połączone do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia, a zatem kwota stawki minimalnej 180 zł. przyznana była w każdej ze spraw.
Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lubinie
Sygn. akt: I C 3979/18
UZASADNIENIE
Powódka J. A. w pozwie z dnia 30 października 2018 r. przeciwko stronie pozwanej (…) S.A. z siedzibą w S. wniosła o zapłatę łącznej kwoty 10.290,00 zł, na którą składały się: kwota 10.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz kwota 290,00 zł tytułem kosztów leczenia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 23 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że w dniu 7 stycznia 2017 r. poruszała się chodnikiem położonym przy ul. (…) w L.. Na skutek jego oblodzenia powódka przewróciła się i doznała urazu kończyny górnej prawej. Powódka pierwszą pomoc medyczną uzyskała w Chirurgicznej Izbie Przyjęć w (…) Sp. z o.o. w L., gdzie rozpoznano mnogie złamanie przedramienia oraz zastosowano szynę gipsową. W wyniku nieustępującego bólu, powódka ponownie zgłosiła się do w/w placówki medycznej, w której rozpoznano złamanie wyrostka łokciowego prawego i w dniu 17 stycznia 2017 r. przeprowadzono zabieg operacyjny polegający na zespoleniu złamania. Po opuszczeniu szpitala powódka rozpoczęła proces leczenia w poradni ortopedycznej. W dniu 14 stycznia 2018 r. powódka została poddana zabiegowi usunięcia płyty z kości łokciowej prawej. Powódce zaczęły drętwieć palce więc udała się do poradni neurologicznej, gdzie podczas wizyty w dniu 18 maja 2018 r. stwierdzono zniekształcony staw łokciowy z deficytem wyprostu i upośledzoną dłoń prawą, z osłabieniem czucia nerwu łokciowego z jego zanikiem. Z uwagi na w/w obrażenia powódka w dniu 14 sierpnia 2018 r. przeszła zabieg operacyjny neurolizy nerwu łokciowego. Po wszystkich zabiegach operacyjnych powódka rozpoczęła proces rehabilitacji, który do dnia wniesienia pozwu nie został zakończony a ponadto u powódki koniecznym jest również wykonanie zabiegu operacyjnego nerwu łokciowego.
Właścicielem posesji na której doszło do zdarzenia są A. i T. P.. Pismem z dnia 11 września 2017 r. powódka za pośrednictwem Kancelarii (…) w L. wezwała Państwa P. do zapłaty kwoty 80.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia. W odpowiedzi na niniejsze pismo A. i T. P. oświadczyli, że posiadają ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym w (…) S.A. z siedziba w S.. W związku z powyższym powódka w dniu 13 listopada 2017 r. wezwała ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 80.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia. W toku likwidacji szkody ubezpieczyciel przyjął odpowiedzialność odszkodowawczą za zdarzenie z dnia 7 stycznia 2017 r. i wypłacił na rzecz powódki łączną kwotę 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 3.507,68 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.
W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Strona pozwana przyznała, że co do zasady ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 7 stycznia 2017 r., w wyniku którego powódka doznała obrażeń ciała. Ubezpieczyciel podał, że wypłacił na rzecz J. A. łączną kwotę 33.507,68 zł wobec czego spełnił swoje świadczenie odszkodowawcze a dalsza kwota dochodzona pozwem jest nieuzasadniona i nieadekwatna do rozmiaru doznanej przez powódkę krzywdy. Ponadto strona pozwana zakwestionowała również roszczenie powódki o odszkodowanie związane z kosztami leczenia.
Pismem procesowym z dnia 24 lutego 2020 r. powódka rozszerzyła żądanie pozwu o kwotę 15.560,00 zł, domagając się tym samym zasądzenia na jej rzecz kwoty 28.850,00 zł, na którą to kwotę złożyły się: kwota 24.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, kwota 290,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwota 1.560,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osoby trzeciej.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Powódka J. A. w dniu 7 stycznia 2017 r. idąc do Kancelarii (…) przy K. pw. św. M. K. w L. upadła na oblodzonym chodniku przy ul. (…). Po załatwieniu sprawy w Parafii udała się na izbę przyjęć by uzyskać fachową pomoc. Po wykonaniu zdjęcia rtg w (…) Sp. z o.o. w L. u powódki rozpoznano mnogie złamanie przedramienia w związku z czym założono szynę gipsową oraz podano środki przeciwbólowe. Powódce zalecono zachowanie unieruchomienia kończyny do kontroli w poradni urazowo-ortopedycznej. Z uwagi na silny ból ręki, powódka w dniu 16 stycznia 2017 r. w trybie ostrym została przyjęta na Oddział (…) Sp. z o.o. w L.. Podczas badania rtg wskazano na stan po repozycji stabilizacji złamania nasady bliższej kości łokciowej prawej płytą przykostną, złamanie brzegu głowy kości promieniowej. W dniu 17 stycznia 2017 r. u powódki przeprowadzono leczenie operacyjne polegające na otwartej repozycji złamania końca bliższego kości łokciowej prawej ze stabilizacją odłamów płytą stabilną kątowo M. system 3,5, otwarte nastawienie złamania z wewnętrzną stabilizacją – kość promieniowa/łokciowa. W dniu 19 stycznia 2017 r. powódka została wypisana do domu z zaleceniem utrzymania unieruchomienia – stabilizatorem barku przez okres 2-3 tygodni, zmian opatrunku co 1-2 dni, usunięcia szwów operacyjnych po 14 dniach od zabiegu oraz kontroli w poradni ortopedycznej. W dniu 1 lutego 2017 r. w poradni ortopedycznej usunięto powódce szwy i założono szynę gipsową na dalsze 6 tygodni. Podczas następnej kontroli w dniu 1 marca 2017 r. u powódki stwierdzono wygojenie złamania i zalecono rehabilitację. Podczas następnych wizyt kontrolnych powódka skarżyła się na bóle barku prawego, zastosowano leczenie farmakologiczne. W dniu 15 stycznia 2018 r. powódka została przyjęta do Oddziału (…) Sp. z o.o. w L. celem usunięcia łączników z kości łokciowej prawej, po leczeniu operacyjnym złamania nasady bliższej kości łokciowej prawej w styczniu 2017 r. W dniu 15 stycznia 2018 r. usunięto łączniki, przebieg pooperacyjny bez powikłań. Podczas kontroli w Poradni (…) Urazowo-Ortopedycznej w dniu 29 stycznia 2018 r. usunięto szwy po w/w zabiegu oraz zalecono ćwiczenia łokcia. Rana pooperacyjna została prawidłowo wygojona. Podczas kolejnej wizyty lekarskiej w dniu 23 lutego 2018 r. powódka w badaniu zgłaszała ból przy rotacjach, ból w przebiegu rany pooperacyjnej, dolegliwości bólowe palców ręki prawej zwłaszcza 4 i 5. Zalecono rehabilitację. Z uwagi na drętwienie palców, w dniu 18 maja 2018 r. podczas wizyty w poradni neurologicznej u powódki stwierdzono zniekształcony staw łokciowy z deficytem wyprostu i upośledzoną dłoń prawą, z osłabieniem czucia nerwu łokciowego z jego zanikiem. Podczas wizyty powódka została skierowana na badanie (…). W dniu 21 maja 2018 r. powódka wykonała badanie (…), które wykazało cechy neurograficzne zespołu cieśni kanału nadgarstka z aksonalnym uszkodzeniem włókien czuciowych nerwu pośrodkowego. We włóknach ruchowych nerwu łokciowego prawego aksonalne uszkodzenie ze zwolnieniem szybkości przewodzenia na wysokości rowka tego nerwu. W związku z powyższym powódka otrzymała skierowanie do szpitala z rozpoznaniem uszkodzenia nerwu łokciowego. W dniu 14 sierpnia 2018 r. powódka została poddana leczeniu operacyjnemu polegającemu na neurolizie nerwu łokciowego w rowku i unieruchomieniu kończyny we (…) Centrum (…) we W.. Powódka w następstwie wykonanych zabiegów operacyjnych była kilkukrotnie kierowana na rehabilitację, która nie została jeszcze zakończona.
Życie powódki na skutek zdarzenia z dnia 7 stycznia 2017 r. bardzo się zmieniło i na pewno nie będzie już takie jak wcześniej. Powódka od wypadku ma problemy z ubieraniem się, poranną toaletą, gdyż nie może podnieść prawej ręki (jest praworęczna) aby się ubrać czy uczesać. Powódka nie może samodzielnie robić zakupów, dźwigać toreb z zakupami, gdyż ma osłabiony chwyt, a lewa ręka nie jest na tyle silna aby wykonywać takie czynności. Powódka nie może np. kroić warzyw, chleba i ma problemy z podniesieniem garnków a także odczuwa ból przy myciu okien. Powódka od dnia wypadku nie uprawia działki ogrodowej, gdyż nie może wykonywać żadnych prac tj. plewienia, sadzenia, koszenia trawy, zbierania owoców z uwagi na ból ręki i ograniczenie jej ruchomości. Powódka odczuwa również ból podczas odkurzania a od momentu wypadku trudności sprawia jej spanie na prawej ręce. Uciśnięcie bolącej ręki jest tak duże, że często z tego powodu budzi się z płaczem. Z uwagi na swoje dolegliwości bólowe powódka ograniczyła kontakt z koleżankami, z którymi przed wypadkiem chodziła “na kijki” tzw. nordic walking. Ponadto powódka przy zakupach czy sprzątaniu wymaga pomocy swoich dzieci. Z uwagi na ból i ograniczenie ruchowe nie może w pełni zajmować się swoimi wnukami, nie może się z nimi swobodnie bawić czy gotować im jedzenia. Z tego powodu powódka czuje się gorsza, niepotrzebna. Ponadto ciągły ból ręki powoduje u powódki kłopoty ze snem a regeneracja w tym czasie jest niemożliwa, przez co w ciągu dnia powódka jest niewyspana i zmęczona. Powódka próbuje łagodzić ból środkami farmakologicznymi, których ze względu na chory żołądek też nie może za dużo przyjmować.
Powódka w maju 2018 r. korzystała z wizyt prywatnych u ortopedy i neurologa, których łączny koszt wyniósł 290,00 zł.
Dowód:
– pismo z Urzędu Miejskiego w L. z dnia 10.02.2017 r., k. 15;
– odpis zwykły księgi wieczystej, k. 16-18;
– zaświadczenie z Parafii Rzymskokatolickiej pw. św. M. K. w L., k. 19;
– zdjęcia chodnika, k. 20;
– dokumentacja medyczna powódki, k. 21-45v;
– badania powódki zamieszczone na płycie CD, k. 60;
– faktury VAT z dnia 17.05.2018 r. i z dnia 23.05.2018 r., k. 57-58;
– akta szkody zamieszczone na płycie CD, k. 71;
– zeznania powódki J. A. złożone na piśmie w dniu 26.10.2020 r., k. 153-154;
Pismem z dnia 11 września 2017 r. powódka J. A. za pośrednictwem Kancelarii (…) w L. wezwała A. i T. P. (jako właścicieli lokalu przy ul. (…) w L., gdzie doszło do wypadku) do zapłaty kwoty 80.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia. W odpowiedzi na wezwanie, A. i T. P. poinformowali powódkę, że posiadają ubezpieczenie OC w życiu prywatnym u strony pozwanej tj. w (…) S.A. z siedzibą w S.. W związku z powyższym, powódka pismem z dnia 13 listopada 2017 r. wezwała ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 80.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku ze zdarzeniem z dnia 7 stycznia 2017 r. W odpowiedzi z dnia 21 listopada 2017 r. strona pozwana przyjęła zgłoszenie szkody i rozpoczęła proces likwidacji. W decyzji z dnia 1 lutego 2018 r. strona pozwana przyznała na rzecz powódki kwotę 3.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia. Pismem z dnia 18 kwietnia 2018 r. powódka zgłosiła ubezpieczycielowi fakturę VAT za poniesione przez nią koszty leczenia na kwotę 627,19 zł. Strona pozwana w decyzji z dnia 15 maja 2018 r. przyznała na rzecz powódki dalszą kwotę zadośćuczynienia w wysokości 21.000,00 zł oraz zwrot kosztów leczenia w wysokości 533,27 zł. Pismem z dnia 24 maja 2018 r. powódka wezwała ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 667,11 zł tytułem zawrotu kosztów leczenia. W odpowiedzi z dnia 22 czerwca 2018 r. strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 6.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 367,11 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Powódka pismem z dnia 7 września 2018 r. wezwała stroną pozwaną do zapłaty kwoty 2.607,30 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia a strona pozwana decyzją z dnia 21 września 2018 r. przychyliła się do żądania powódki i przyznała na jej rzecz kwotę 2.607,30 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.
Łącznie w toku likwidacji szkody strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę w związku ze zdarzeniem z dnia 7 stycznia 2017 r. oraz pokryła koszty leczenia powódki w wysokości 3.507,68 zł.
Dowód:
– wezwanie do zapłaty z dnia 11.09.2017 r., k. 46-47;
– odpowiedź na wezwanie do zapłaty, k. 48;
– wezwanie do zapłaty z dnia 13.11.2017 r., k. 49-50;
– decyzja strony pozwanej z dnia 21.11.2017 r., k. 51;
– decyzja strony pozwanej z dnia 01.02.2018 r., k. 52;
– pismo powódki z dnia 18.04.2018 r., k. 53;
– decyzja strony pozwanej z dnia 15.05.2018 r., k. 53;
– pismo powódki z dnia 24.05.2018 r., k. 54;
– decyzja strony pozwanej z dnia 22.06.2018 r., k. 54;
– pismo powódki, k. 55;
– decyzja strony pozwanej z dnia 21.09.2018 r., k. 56;
– akta szkody zamieszczone na płycie CD, k. 71;
W wyniku upadku w dniu 7 stycznia 2017 r. na oblodzonym chodniku przy ul. (…) w L., u powódki doszło do obrażeń ciała z zakresu ortopedii i traumatologii w postaci stanu po złamaniu wyrostka łokciowego prawego leczonego operacyjnie oraz pourazowego zespołu rowka nerwu łokciowego prawego leczonego operacyjnie oraz pourazowego zespołu bólowego łokcia prawego z ograniczeniem ruchomości. Neurologicznie powódka doznała złamania kości przedramienia prawego części bliższej oraz uszkodzenia nerwu łokciowego prawego. Najbardziej intensywne dolegliwości bólowe powódka odczuwała przez około miesiąc od dnia wypadku. Następnie dolegliwości mogły mieć charakter umiarkowany, zwiększający się jednak po zabiegach naprawczych kości i nerwu. Z uwagi na fakt, że powódka jest osobą praworęczną, to po urazie wymagała pomocy i opieki osoby drugiej w wymiarze około 4 godzin dziennie przez okres 1 miesiąca. Na skutek upadku z dnia 7 stycznia 2017 r. powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 6% z punktu 117a oraz 12% z punktu 181k tabeli uszczerbkowej. Łączny trwały uszczerbek na zdrowiu powódki wyniósł 18%. Rokowania co do poprawy zdrowia powódki w przyszłości są niepewne. Po urazie, którego doznała powódka zawsze dochodzi do powstania wcześniejszych zmian zwyrodnieniowych pourazowych.
Dowód:
– opinia łączna biegłych sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu lek. med. A. K. oraz z zakresu neurologii dr n. med. P. W. z dnia 29.10.2019 r., k. 94-103.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.
Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia czy powódka zasadnie żąda zasądzenia od strony pozwanej (…) S.A. z siedzibą w S. kwoty 24.000,00 zł z tytułu dalszego zadośćuczynienia za krzywdę w wyniku zdarzenia z dnia 7 stycznia 2017 r. oraz kwoty 1.560,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich i kwoty 290,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Strona pozwana w toku likwidacji szkody przyjęła odpowiedzialność za szkodę i wypłaciła powódce częściowe świadczenie pieniężne, jednak w odpowiedzi na pozew zakwestionowała żądanie odszkodowawcze powódki co do wysokości, podnosząc, że wysokość roszczenia powódki jest nieadekwatna do rozmiaru doznanej przez nią krzywdy.
Powództwo podlegało uwzględnieniu w części co do wysokości zadośćuczynienia, natomiast w całości co do pozostałych roszczeń związanych z opieką osób bliskich i zwrotem kosztów leczenia.
Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia lub jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Zadośćuczynienie przysługuje bowiem za krzywdę, a więc za szkodę o charakterze niemajątkowym, która nie przedstawia jakiejś wartości ekonomicznej. Podkreślić w tym miejscu należy, że art. 445 § 1 k.c. nie wskazuje żadnych kryteriów, jakie należy uwzględnić przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego, pozostawiając to do oceny Sądu. Jednakże zarówno doktryna jak i judykatura wypracowały w tym względzie szeroko akceptowane stanowisko, wskazując, iż wielkość zadośćuczynienia zależy od oceny całokształtu okoliczności, a zwłaszcza stopnia i czasu trwania cierpień fizycznych i psychicznych (pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje, leczenie sanatoryjne), trwałości skutków czynu niedozwolonego (kalectwo, oszpecenie, bezradność życiową, poczucie nieprzydatności), prognozy na przyszłość (polepszenie lub pogorszenie stanu zdrowia), wieku poszkodowanego (zwykle większą krzywdą jest kalectwo dla osoby młodszej), niemożności wykonywania ulubionego zawodu, uprawiania sportów, pracy twórczej, utratę kontaktów towarzyskich itp. (por. m.in. wyrok SN z dnia 10 czerwca 1999r., II UKN 681/98, OSNP 2000, poz. 626). W judykaturze podkreśla się, że zadośćuczynienie pełni funkcję kompensacyjną, co oznacza, iż ma złagodzić odczuwalność doznanej krzywdy z jednej strony, z drugiej zaś jednak nie może ono być źródłem wzbogacenia (Wyrok SN z dnia 9 lutego 2000r., III CKN 582/98, niepubl.). Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości.
Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a przede wszystkim opinii biegłych sądowych specjalisty ortopedy i traumatologa narządu ruchu lek. med. A. K. i specjalisty neurologa dr n. med. P. W., Sąd doszedł do przekonania, że krzywda po stronie powódki wystąpiła i była ona ściśle związana ze zdarzeniem z dnia 7 stycznia 2017 r. Konsekwencją tego wypadku był doznany przez powódkę uraz łokcia prawego, a także odczuwane w związku z tym dolegliwości bólowe, konieczność rehabilitacji oraz ograniczenia w samodzielnym ubieraniu się, przygotowywaniu posiłków, zakupach, sprzątaniu etc. oraz codziennym funkcjonowaniu.
Zdaniem Sądu krzywda powódki rzeczywiście występuje, na co powódka wskazywała w treści pozwu jak i składając zeznania na piśmie a tym samym doznane przez nią cierpienia uzasadniają przyznanie zadośćuczynienia. Sporządzona w niniejszym postępowaniu opinia biegłych sądowych ortopedy i neurologa również potwierdziła rozstrój zdrowia powódki na skutek wypadku z dnia 7 stycznia 2017 r. Biegli sądowi po analizie akt sprawy oraz przebadaniu J. A., w sposób jednoznaczny, rzetelny i spójny zgodnie stwierdzili, że u powódki doszło do trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 18% w postaci złamania obwodowej nasady kości ramiennej – w zależności od zaburzeń osi i ograniczenia ruchów w stawie łokciowym bez większych przemieszczeń, zniekształceń i ograniczeń w wysokości 6% (pkt 117a tabeli uszczerbkowej dot. stawu łokciowego) oraz w postaci uszkodzenia częściowego lub całkowitego – w zależności od stopnia zaburzeń nerwu łokciowego prawego w wysokości 12% (pkt 181k tabeli uszczerbkowej dot. porażenia lub niedowładu poszczególnych nerwów obwodowych). W ocenie biegłych sądowych powódka w wyniku wypadku z dnia 7 stycznia 2017 r. doznała urazu w obrębie kończyny górnej prawej okolicy stawu łokciowego. Przeszła trzykrotnie leczenie operacyjne. Dwa razy wykonano leczenie ortopedyczne związane ze złamanym w obrębie stawu łokciowego wyrostkiem łokciowym oraz odbarczenie nerwu łokciowego w obrębie rowka. Zdaniem biegłych sądowych u powódki nadal utrzymuje się pourazowy zespół bólowy z ograniczeniem ruchomości stawu łokciowego, co ich zdaniem kwalifikuje powódkę do przyznania procentowego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 18%. Rokowanie stanu zdrowia powódki na przyszłość jest niepewne, gdyż po tego typu urazach często dochodzi do powstania wcześniejszych zmian zwyrodnieniowych pourazowych. Ponadto strony do sporządzonej opinii nie wniosły zarzutów, a zatem twierdzenia biegłych sądowych okazały się słuszne.
Zdaniem Sądu niewątpliwie krzywda po stronie powódki wynikająca z wypadku z dnia 7 stycznia 2017 r. występuje i w dalszym ciągu objawia się dolegliwościami bólowymi, ograniczeniem ruchowym, a przede wszystkim powstaniem trwałego uszczerbku na zdrowiu. W ocenie Sądu dochodzona przez powódkę w niniejszym procesie kwota 24.000,00 zł zadośćuczynienia jest jednak zbyt wygórowana. Sąd za odpowiednią i adekwatną do krzywdy J. A. uznał dalszą kwotę 15.000,00 zł, która w pełni zrekompensuje poniesione przez nią cierpienia. Sąd miał na uwadze, że w toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce świadczenie w wysokości 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, a zatem łączna kwota 45.000,00 zł jest adekwatna do urazu doznanego przez powódkę, zakresu jej cierpienia jak i wymuszonej zmiany stylu życia na skutek ograniczeń związanych z urazem prawej ręki.
Na wysokość zasądzonej kwoty miały wpływ okoliczności wykazane i udowodnione w przedmiotowym procesie. Sąd w pełni podzielił stanowisko powódki, że do upadku i urazu doszło na skutek niezachowania przez właścicieli posesji przy ul. (…) w L. należytej staranności co do warunków technicznych chodnika i jego bezpieczeństwa. Gdyby bowiem A. i T. P. zadbali o prawidłową nawierzchnię chodnika w zimie (tj. brak oblodzenia, odśnieżanie chodnika, posypywanie solą lub piaskiem) do zdarzenia z udziałem powódki prawdopodobnie by nie doszło. Sąd miał również na uwadze, że wypadek powódki wiązał się z koniecznością przeprowadzenia aż trzech operacji, a mimo tego jej stan zdrowia może już nigdy nie ulec poprawie. Zabiegi operacyjne, unieruchomienie kończyny oraz ciągły ból w ocenie Sądu w znaczny sposób przyczyniły się do doznanej przez powódkę krzywdy. Przez upadek na śliskim chodnika powódka do dnia dzisiejszego musi mierzyć się z bólem prawej ręki, brakiem pełnej ruchomości kończyny czy pewnym chwytem. Jak zeznała powódka, jest ona w pewnym zakresie swojego życia zależna od pomocy innych osób. Nie może robić cięższych zakupów i dźwigać toreb, nie może sprzątać czy myć okien bo taka aktywność sprawia jej ból. Powódka zaprzestała uprawiania działki ogrodowej oraz chodzenia na aktywne spacery z koleżankami tzw. nordic walking.
W związku z powyższym Sąd uznał roszczenie powódki z tytułu zadośćuczynienia w wysokości 15.000,00 zł oddalając powództwo w pozostałym zakresie.
Sąd w całości przychylił się do roszczeń powódki co do kwoty 290,00 zł z tytułu poniesionych kosztów leczenia, tj. wizyt lekarskich u ortopedy i neurologa w maju 2018 r., które to kontrole były niezbędne w celu zachowania prawidłowego toku leczenia. Przedłożone przez powódkę faktury nie budziły żadnych wątpliwości Sądu.
Usprawiedliwione zarówno co do zasady jak i co do wysokości było również żądanie powódki w zakresie kosztów opieki wykonywanej przez osoby trzecie, co również potwierdziła opinia biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii.
Zgodnie z art. 444 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Niewątpliwie w przypadku powódki doszło – na skutek upadku, za który strona pozwana ponosi odpowiedzialność – do uszkodzenia ciała, jak i wywołania rozstroju zdrowia.
Odszkodowanie to obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała i rozstrojem zdrowia, jeżeli są one konieczne i celowe. Takimi wydatkami są m.in. koszty leczenia, specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych koniecznych aparatów, wydatki związane z przewozem chorego do szpitala i na zabiegi, przejazdami osób bliskich w celu odwiedzin chorego w szpitalu, koniecznością specjalnej opieki i pielęgnacji, koszty zabiegów rehabilitacyjnych, a także inne koszty np. opłaty za kursy mające na celu przekwalifikowanie zawodowe poszkodowanego. Przyjmuje się nadto, że korzystanie z pomocy innej osoby i związane z tym koszty stanowią koszty leczenia w rozumieniu art. 444 § 1 k.c., a legitymacja czynna w zakresie żądania zwrotu tych kosztów przysługuje poszkodowanemu niezależnie od tego, kto sprawuje opiekę nad nim.
W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, iż poszkodowany może domagać się także zwrotu kosztów opieki nad nim i kosztów rehabilitacji poniesionych przez członków jego najbliższej rodziny (por. np. wyrok SN z 15 lutego 2007 r., II CSK 474/06, LEX nr 274155). Obowiązek kompensaty kosztów obejmuje wszelkie koszty wywołane uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, a więc wszystkie niezbędne i celowe wydatki: w szczególności będą to oczywiście koszty leczenia, konsultacji i rehabilitacji, ale też i koszty transportu, odwiedzin osób bliskich (por. wyrok SN z 7 października 1971 r., II CR 427/71, OSP 1972, z. 6, poz. 108), szczególnego odżywiania i pielęgnacji w okresie rekonwalescencji (por. uchwała SN (7) z 19 czerwca 1975 r., PRN 2/75, OSNC 1976, nr 4, poz. 70; wyrok SN z 21 maja 1973 r., II CR 194/73, OSP 1974, z. 4, poz. 83); takie szerokie ujęcie obowiązku odszkodowawczego spotkało się z aprobatą zarówno judykatury, jak i przedstawicieli nauki prawa. Nadto, jeżeli w wyniku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia poszkodowanemu potrzebna jest opieka (stała, tymczasowa) odszkodowanie obejmuje także koszty tej opieki. Nie jest konieczne, aby poszkodowany rzeczywiście opłacił koszty takiej opieki, bowiem stanowią one element należnego mu odszkodowania nawet wtedy jeśli opieka była sprawowana przez członków rodziny poszkodowanego nieodpłatnie (tak Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z 4.03.1969 r., I PR 28/69,OSNCPiUS 1969, Nr 12, poz.229, w wyroku z 4.10.1973 r., II CR 365/73, OSNCPiUS 1974, Nr 9, poz.147). Szkodą jest już bowiem konieczność zapewnienia opieki, natomiast zapewnienie sobie przez poszkodowanego taniej lub nawet nieodpłatnej opieki nie zmniejsza szkody. Zaprezentowane stanowisko jest zgodne z ogólnymi zasadami szacowania odszkodowania i naprawienia szkody – samodzielne usunięcie skutków zdarzenia szkodzącego przez poszkodowanego nie zmniejsza należnego poszkodowanemu odszkodowania.
Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego, zdaniem Sądu, uzasadnia ocenę, że po przebytym urazie powódka wymagała opieki i pomocy ze strony osób trzecich (członków rodziny). Jak wynika z opinii biegłych sądowych, powódka wymagała pomocy i opieki osób trzecich w wymiarze około 4 godzin dziennie przez okres 1 miesiąca.
Sąd w pełni zgodził się ze stanowiskiem powódki, która rzeczowo i zasadnie wskazała na wyliczenia związane z opieką. Powódka przy wyliczeniu kosztów opieki przyjęła koszty świadczenia opieki przez pracownika MOPS w L., które wynoszą za rok 2017 kwotę 13,00 zł za godzinę. Powódka wskazała, że pomoc osób trzecich była niezbędna przez 4 godziny dziennie w ciągu miesiąca, co dało łączną kwotę 1.560,00 zł, co zasługiwało na uwzględnienie przez Sąd.
Zasadne było również roszczenie powódki w zakresie dotyczącym odsetek ustawowych od zasądzonej łącznej kwoty zadośćuczynienia i w/w kosztów. Wymagalność roszczenia o zadośćuczynienie za krzywdę, a tym samym i początkowy termin naliczania odsetek za opóźnienie w zapłacie należnego zadośćuczynienia, może się różnie kształtować w zależności od okoliczności sprawy. Rozstrzygnięcie o odsetkach zostało wydane na postawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Sąd zasądził odsetki od kwoty 15.000,00 zł od dnia 22 grudnia 2017 r., zgodnie z żądaniem pozwu tj. 30 dni od dnia wydania ostatecznej decyzji przez ubezpieczyciela. Odsetki od kwoty 290,00 zł Sąd przyznał od dnia 5 lipca 2018 r. (tj. 31 dni od dnia doręczenia 4 czerwca 2018 r. stronie pozwanej wezwania do zapłaty w/w kwoty). Odsetki od kwoty 1.560,00 zł zostały przyznane od dnia 9 kwietnia 2020 r. (tj. 31 dni od dnia doręczenia 9 marca 2020 r. pisma rozszerzającego powództwo o powyższą kwotę).
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie na koszty procesu poniesione przez powódkę złożyły się: opłata od pozwu w wysokości 515,00 zł oraz opłata od rozszerzonego powództwa w wysokości 778,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, kwota 3.600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych a także 300,00 zł uiszczonej zaliczki na poczet wynagrodzenia powołanych w sprawie biegłych sądowych a także koszty dojazdu powódki do G. w związku z badaniem przez biegłych sądowych tj. łącznie 5.627,90 zł.
Na koszty strony pozwanej w niniejszym postępowaniu składała się opłata za wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa 3.617,00 zł (zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz uiszczona zaliczka na poczet wynagrodzenia powołanych w sprawie biegłych sądowych, tj. łącznie 3.917,00 zł.
Łącznie koszty procesu wyniosły 9.544,90 zł.
Sporządzona w sprawie opinia biegłego sądowego wyniosła 1.406,95 zł.
Jako że strona pozwana przegrała niniejszy proces w 65%, Sąd w punkcie III sentencji wyroku zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.287,18 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Na podstawie art. 83 ust. 2 w związku z art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594) zobowiązano stronę pozwaną w stosunku do jej wygrania/przegrania sprawy do pokrycia wydatku w postaci wynagrodzenia biegłych, tymczasowo uiszczonego ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie w wysokości 1.846,33 zł oraz zobowiązano powódkę w stosunku do jej wygrania/przegrania sprawy do pokrycia wydatku w postaci wynagrodzenia biegłych, tymczasowo uiszczonego ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie w wysokości 994,19 zł.
Przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego
Przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego
RODZAJE SCHOREZŃ
Na takie choroby muszą być gotowe osoby, które w pracy narażone są na nadmierny wysiłek fizyczny, wykonują powtarzalne czynności lub też pracują w nienaturalnych pozycjach. Inne czynniki to nieergonomiczne stanowisko pracy i długotrwały stres. U takich osób najczęściej diagnozuje się:
Zespół cieśni w obrębie nadgarstka – osoby chore odczuwają ból w obrębie nadgarstka, uczucie drętwienia lub sztywnienia. Czasami dochodzi do zaniku mięśni oraz zaburzeń czucia, co prowadzi do upośledzenia sprawności manualnej;
– osoby chore odczuwają ból w obrębie nadgarstka, uczucie drętwienia lub sztywnienia. Czasami dochodzi do zaniku mięśni oraz zaburzeń czucia, co prowadzi do upośledzenia sprawności manualnej; Zespół rowka nerwu łokciowego – częstymi objawami są: uczucie drętwienia, mrowienia lub palenia serdecznego i małego palca, ale też łokciowe, osłabienie mięśni ręki i ograniczenie ruchów chwytnych;
– częstymi objawami są: uczucie drętwienia, mrowienia lub palenia serdecznego i małego palca, ale też łokciowe, osłabienie mięśni ręki i ograniczenie ruchów chwytnych; Zespół kanału de Guyona – występują tu objawy podobne do wyżej wymienionych;
– występują tu objawy podobne do wyżej wymienionych; Uszkodzenie nerwu strzałkowego – najczęściej poszkodowany cierpi na zaburzenia czucia i powtarzające się bóle, nieco rzadziej pojawiają się zaburzenia ruchu, a w skrajnych przypadkach dochodzi do zaniku mięśni stopy.
Kto jest narażony na powstanie przewlekłej choroby neurologicznej? Będą to wszystkie osoby, których stanowiska pracy są nieprzystosowane do ich indywidualnych potrzeb ergonomicznych oraz takie, które wykonują wciąż te same czynności. Zagrożeni są więc wszyscy pracownicy biurowi, urzędnicy, ale też pracownicy magazynowi i pracownicy zakładów produkcyjnych.
Kiedy możesz ubiegać się o odszkodowanie? Pierwszym warunkiem jest to, że objawy zdiagnozowanej choroby zawodowej muszą utrzymywać się przez określony czas. Po drugie, musisz udowodnić, że Twój pracodawca nie dotrzymał któregoś ze swoich obowiązków z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Czy pracowałeś we właściwych warunkach i czy Twoje stanowisko było odpowiednio przygotowane? Czy zostałeś przeszkolony do wykonywanych czynności i czy otrzymałeś potrzebne środki ochrony osobistej? Niedopełnienie tych obowiązków przez pracodawcę jest wystarczającym powodem, aby wnioskować o stosowną rekompensatę.
Pamiętaj, że kiedy jesteś poszkodowany na skutek choroby zawodowej w UK (Anglia, Walia, Szkocja) to masz prawo starać sie o odszkodowanie zdrowotne i o zwrot utraconych kosztów finansowych. Wysokość odszkodowania powypadkowego jest uzależniona od kilku czynników. Głównie od rodzaju poniesionych obrażeń fizycznych ciała oraz od długości okresu rekonwalescencji, który ma bezpośredni wpływ na utratę zarobków. Procedurę starania się o odszkodowanie możesz rozpocząć od razu. Nie trzeba czekać do momentu zakończenia leczenia. Jeśli zastanawiasz się czy przysługuje Ci odszkodowanie, to skorzystaj z naszej darmowej analizy sprawy.
Działamy zgodnie z zasadą „No Win No Fee”, która oznacza tyle, że płacisz wtedy i tylko wtedy, gdy już wywalczymy Twoje odszkodowanie. Umowa zakłada płacenie za usługi prawnika tylko w przypadku wygrania sprawy, nie ponosząc kosztów w przypadku przegrania sprawy. Jeśli sprawa zostanie wygrana to prawnicy pobiorą nie więcej niż 25% z wywalczonego odszkodowania. Taki sposób prowadzenia spraw o odszkodowanie zdrowotne, daje możliwość dostępu do usług prawniczych bez żadnych opłat wstępnych. Podsumowując, jeśli współpracujesz z prawnikiem prowadzącym Twoją sprawę, to nie możesz nic stracić, a jedynie możesz potencjalnie zyskać.
키워드에 대한 정보 zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie
다음은 Bing에서 zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Guyon’s Canal , Ulnar tunnel syndrome .Everything You Need To Know – Dr. Nabil Ebraheim
- Guyon's canal
- Ulnar Nerve (Nerve)
- Ulnar Nerve Entrapment (Disease Or Medical Condition)
- Guyon's canal syndrome
- high
- low
- ulnar nerve palsy
- wrist
- flexor retinaculum
- volar
- retinaculum
- palm
- flexor digitorum profundus
- intrinsic muscle
- hand
- Dr. Nabil Ebraheim
- Nathan Elkins
- UTMC
- orthopaedics
- UT
- miranda
- Ulnar Tunnel Syndrome
- simple
- easy
- treatment
- managment
- signs
- symptoms
Guyon’s #Canal #, #Ulnar #tunnel #syndrome #.Everything #You #Need #To #Know #- #Dr. #Nabil #Ebraheim
YouTube에서 zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Guyon’s Canal , Ulnar tunnel syndrome .Everything You Need To Know – Dr. Nabil Ebraheim | zespół rowka nerwu łokciowego odszkodowanie, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
