당신은 주제를 찾고 있습니까 “opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli – FORTECA – \”Elegia o… (chłopcu polskim)\” sł. K.K. Baczyński, muz. Siano – (Official Music)“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 TheFORTECAband 이(가) 작성한 기사에는 조회수 161,950회 및 좋아요 903개 개의 좋아요가 있습니다.
opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 FORTECA – \”Elegia o… (chłopcu polskim)\” sł. K.K. Baczyński, muz. Siano – (Official Music) – opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Oficjalny utwór z promocyjnej płyty zespołu FORTECA. \r
Zespół historyczno – patriotyczny grający rock’a. \r
www.forteca.net.pl
opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Wierszn “Byłeś jak wielkie ,stare drzewo” Krzystof Kamil …
by wydrzeć Boga z żywej duszy.“ 4. o pracy cieśli naród polski jest umęczony “na pół cierpiący, a półmartwy, /poryty ogniem, batem, łzami”
Source: brainly.pl
Date Published: 11/18/2022
View: 9072
“Byłeś jak wielkie, stare drzewo…” K. K. Baczyńskiego – analiza.
Krzysztof Kamil Baczyński napisał wiersz Byłeś jak wielkie stare drzewo w … Szara, bezmyślna masa, przygotowana tylko na wykonywanie prostych prac, …
Source: sciaga.pl
Date Published: 9/17/2021
View: 5151
Nasz naród jest jak drzewo – analiza wiersza K. K. … – Bryk.pl
… tekst rozpoczynający się od słów “Byłeś jak wielkie, stare drzewo. … Mówi, że “cieśle” (symbol przeciwników Polski) starają się za wszelką cenę …
Source: www.bryk.pl
Date Published: 10/9/2021
View: 6653
Polski. Pomoże ktoś? Zadnia do wiersza – Zapytaj – Onet
Byłeś jak wielkie, stare drzewo, … I jęli ciebie cieśle orać … Dlaczego akurat mowa jest o dębie, a nie innym drzewie?
Source: zapytaj.onet.pl
Date Published: 3/5/2021
View: 2701
Where is Missouri’s largest nuclear power plant located?
Opisz wygląd starego drzewa ,,po pracy cieśli ” 2.jak kończy się wiersz optymistycznie czy pesymistycznie? Where is Missouri’s largest …
Source: studysto.com
Date Published: 10/30/2021
View: 9083
j. polski – Zespół Szkół w Długosiodle
Kogo podmiot liryczny określa mianem “cieśli”? 5. Opisz wygląd starego drzewa “po pracy cieśli”. 6. Na czym polega siła wewnętrzna drzewa?
Source: zsdlo.superszkolna.pl
Date Published: 7/13/2021
View: 1462
METODY SUSZENIA DREWNA I ICH CHARAKTERYSTYKA
W celu uzyskania odpowiedniej temperatury drewno należy umieścić w środowisku wody lub pary wodnej (właściwa praca jest funkcją temp drewna).
Source: fachowydekarz.pl
Date Published: 11/7/2021
View: 3031
주제와 관련된 이미지 opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 FORTECA – \”Elegia o… (chłopcu polskim)\” sł. K.K. Baczyński, muz. Siano – (Official Music). 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli
- Author: TheFORTECAband
- Views: 조회수 161,950회
- Likes: 좋아요 903개
- Date Published: 2010. 1. 17.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=8f_1cXsNu0I
“Byłeś jak wielkie, stare drzewo…” K. K. Baczyńskiego – analiza.
Krzysztof Kamil Baczyński napisał wiersz „Byłeś jak wielkie, stare drzewo…” w kwietniu 1943 roku, w miesiącu, w którym wybuchło powstanie w getcie warszawskim. Utwór składa się z sześciu strof cztero- i trzech dwuwersowych. Rymy w większości niedokładne, w pierwszych dwóch zwrotkach okalające – abba, w trzech kolejnych ab i w czterech ostatnich krzyżowe – abab. Układ ten nadaje wierszowi regularności, a krótsze strofy pozwalają na wyróżnienie wybranych przez poetę myśli. Pierwsze dwa wersy to apostrofa, wezwanie do narodu polskiego. Przeważające środki stylistyczne to porównania:
„Byłeś jak wielkie, stare drzewo,
narodzie mój jak dąb zuchwały,
(..)
jak drzewo wiary, mocy, gniewu…”
„(…) I oto stanął sam, odarty,
jak martwa chmura za kratami…”
„(…)w miłości swojej – jak pień twardy…”
„(…)I zmartwychwstaniesz jak Bóg z grobu…”
oraz powtórzenia (w drugiej, trzeciej, czwartej i piątej strofie znajdują się słowa „jęli ci”).
Baczyński porównuje naród polski do starego dębu, który od wieków stoi nieugięty, który przetrwał mimo wszelkich przeciwności losu. Dęby to najstarsze drzewa w Polsce są symbolem siły i długowieczności. Najstarsze z nich pamiętają czasy powstania naszej ojczyzny, czasy jej świetności, wielkie bitwy, które stoczyli Polacy, a także partyzantów, którzy lasy na czas walki ustanowili swoim domem. Jednak historia wystawia Polskę na kolejne próby. Pojawiły się istoty, które chcą ją za wszelką cenę unicestwić. Swoje dzieło zniszczenia zaczynają od korzeni „żeby twój głos, twój kształt odmienić, żeby cię zmienić w sen upiora”.
Można to rozumieć jako metaforę próby wynarodowienia i pozbawienia własnej woli polskich dzieci przeprowadzonej przez Niemców. Okupant pozbawił młodzież polską możliwości nauki, gdyż ludzie niewykształceni stają się bezwolni, jak marionetki, którymi można poruszać według własnej woli i wyrzucić, gdy nie będą już potrzebne. Odbierając Polakom dostęp do kultury i nauki, wydzierając im wszystkie ich osiągnięcia, odcinając od korzeni i przeszłości, chcą ich zasymilować z Rzeszą. Szara, bezmyślna masa, przygotowana tylko na wykonywanie prostych prac, byłaby łatwa do kontrolowania i tania jako siła robocza. Niewolnicy rasy panów, bez żadnych praw, nawet do życia.
Następnie „jęli liście drzeć i ścinać” i „oczy z ognia łupić”, by pozbawić naród ludzi wykształconych, młodych, silnych, którzy mają w sobie żar pozwalający na wzniecenie ogniska, które ogarniając całą Polskę, zniszczyłoby okupanta.
„Jęli ci ciało w popiół kruszyć,
By wydrzeć Boga z żywej duszy.” „Podludzi” zamyka się w obozach koncentracyjnych, by ich zniszczyć. Prześladuje się ich za wiarę, przekonania i przynależność narodową. Pobyt w obozie, jeśli nie odbierze im życia, to zmieni ich w istoty podobne bardziej zwierzętom, walczącym o przetrwanie, niż ludziom. Naród jawi się Baczyńskiemu jako umęczony,
„na pół cierpiący, a pół martwy,
poryty ogniem, batem, łzami…”, mimo to nadal kochający i twardy jak pień dębu, niezmienny
i niezłomny, oczekujący chwili, która pozwoli odwrócić bieg historii,
gdyż „(…)kręci się niebiosów zegar
i czas o tarczę mieczem bije”, nadejdzie moment, gdy naród będzie mógł „zmartwychwstać jak Bóg z grobu”. Jego serce żyje. Poeta nawołuje do wszczęcia walki, gdyż tylko ona może doprowadzić do upragnionej wolności. Wzywa do wykorzystania szansy, jaką stało się powstanie w getcie i pomocy narodowi, który tak jak i polski długo nie miał swojej ojczyzny, a mimo to jego historia wciąż żyje w sercach wszystkich jego członków.
Wiersz ten pokazuje próby, jakie okupant podjął, aby ze społeczeństwa polskiego zrobić nację niewolników, pozbawionych korzeni, historii, wykształcenia. Pokazał zniszczenia, jakie wyrządziła wojna, jednocześnie nawołuje do zachowania nadziei, gdyż człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać. Poeta krzyczy „(…)Ludu mój! Do broni!”, chce, by Polacy zaczęli walczyć z okupantem i pomogli Żydom mieszkającym w Warszawie, którzy też są przecież Polakami.
Nasz naród jest jak drzewo – analiza wiersza K. K. Baczyńskiego
Nasz naród jest jak drzewo – analiza wiersza K. K. Baczyńskiego
K. K. Baczyński zapisał tekst rozpoczynający się od słów “Byłeś jak wielkie, stare drzewo…”, jak mówi informacja umieszczona pod wierszem w 1943 roku, a dokładniej w kwietniu, kiedy trwało powstanie w getcie warszawskim. Wtedy jako mieszkaniec stolicy z pewnością był świadkiem walk ulicznych, ataków oddziałów niemieckich. Następowała eskalacja przemocy, stąd też drastyczne słownictwo w przywołanym tekście, np. : “Jęli ci oczy z ognia łupić”. Zdanie to może oznaczać, że dym z płonących budynków wdzierał się do oczu.
Jednak w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że najważniejszym, kluczowym motywem wiersza jest porównanie narodu polskiego do drzewa:
“Byłeś jak wielkie, stare drzewo,
narodzie mój jak dąb zuchwały,
W ten prosty sposób Baczyński próbuje opisać trudną sytuację Polaków pod okupacją niemiecką. Przywołanie dębu nie jest przypadkowe, bo to jedno z najstarszych drzew, które może żyć nawet 1500 lat. Niektóre mogą więc pamiętać czas powstania naszego państwa, a więc także okresy jego świetności jak i upadku. W czasie II wojny wspomniane drzewa mogły być świadkami rozmów partyzantów, którzy ukrywali się w lasach. Nic więc dziwnego, że dąb w wierszu jest symbolem siły, potęgi i długowieczności. Może bowiem przetrwać różne przeciwności losu. Podobnie jest z narodem polskim. Chociaż historia wystawia go na ciężką próbę, jednak wszyscy mają nadzieję, że on zdoła pokonać przeciwności i wytrwać.
Poeta w dalszych fragmentach tekstu wykorzystuje przywołaną analogię. Mówi, że “cieśle” (symbol przeciwników Polski) starają się za wszelką cenę unicestwić dąb (naród). Metodycznie podchodzą do swojej pracy. Dzieło zniszczenia zaczynają od korzeni:
“żeby twój głos, twój kształt odmienić,
żeby cię zmienić w sen upiora”.
Można to rozumieć jako metaforę procesu wynaradawiania i pozbawiania własnej tożsamości. Takie działania prowadzili Niemcy na szeroka skalę. Okupant dołożył starań, aby pozbawić polską młodzież możliwości nauki. Chciał w ten sposób łatwiej nią sterować. Wszak ludzie niewykształceni są podatni na manipulacje. Szara masa, zdolna tylko do wykonywania prostych prac, z całą pewnością byłaby tanią siłą roboczą, którą kierowaliby przedstawiciele rasy panów – tak jak chciał Hitler. Takie były plany nazistów. Kiedy odbierali Polakom możliwość korzystania z dóbr kultury, a zwłaszcza dostęp do nauki ojczystej historii, tym samym odcięli ich od korzeni i sposobności poznania przeszłości. Bez tych fundamentów istnienie narodu jest zagrożone.
Następnie z całą premedytacją “jęli liście drzeć i ścinać”, aby pozbawić kraj ludzi młodych, silnych, którzy mogli przecież się zbuntować i wpłynąć na ostateczną zmianę biegu historii. Tylko oni mają bowiem w sobie wystarczający żar, aby wzniecić ognisko walki, które ogarnie cały kraj. Okupanci chcieli temu zapobiec i dlatego z taką determinacją:
“Jęli ci ciało w popiół kruszyć,
by wydrzeć Boga z żywej duszy.”
Zamykają ludzi w przerażających obozach koncentracyjnych, gdzie z uwięzionych pozostaje po jakimś czasie garstka popiołu pod krematoryjnym piecem. Prześladują ich za przekonania, przynależność narodową, a przede wszystkim wiarę. Starają się zniszczyć ducha w Polakach, odrzeć ich z ufności w trwałość prawd moralnych, oderwać od Boga. Wojna bowiem pozostawiała wszelkie wartości pod znakiem zapytania. Ludzie przede wszystkim starali się walczyć o przetrwanie, a inne kwestię schodziły na plan dalszy.
Nic więc dziwnego, że naród ukazuje się w wizji Baczyńskiego jako umęczony “na pół cierpiący, a półmartwy, /poryty ogniem, batem, łzami”. Jednakże trudna sytuacja nie oznacza całkowitego unicestwienia. Naród nadal pragnie trwać, na przekór tragicznym wydarzeniom, które rozgrywają się wokół. Ogień go nie zdołał zniszczyć, więc inne przeciwności także będą w tym względzie bezsilne. Niezłomny oczekuje chwili, kiedy odwróci się bieg historii, a jego nadzieja nie jest bezpodstawna, gdyż w dalszym ciągu znajduje się w ruchu “niebiosów zegar”. Nadejdzie chwila, gdy będzie mógł powstać z grobu jak Bóg, zmartwychwstać. Najważniejsze, że chociaż walka nadal trwa głośno bije serce narodu. Poeta nawołuje, aby nie tracić nadziei i wiary, gdyż tylko silna wola samostanowienia o sobie może przybliżyć upragnioną wolność. Wzywa więc do wykorzystania nadążającej się okazji, jaką jest powstanie w warszawskim getcie i ofiarna pomoc przedstawicielom narodu, którzy podobnie jak Polacy nie mieli swojego miejsca na ziemi. Mimo to wciąż żyje i jest obecny w sercach swoich członków. W związku z tym, poeta z determinacją nawołuje: “Ludu mój! Do broni!”. Być może chce, aby wszyscy Polacy czynnie włączyli się do walki z okupantem i udzielili pomocy Żydom przebywającym w warszawskim getcie. Tylko wspólne działanie może doprowadzić do zwycięstwa. Nie czas na rozpatrywanie różnic, potrzeba zjednoczenia i woli walki.
Utwór Baczyńskiego składa się z czterowersowych i dwuwersowych strof. Dominują rymy niedokładne, okalające – abba, lub krzyżowe – abab. Wszystko to sprawia, że wiersz jest regularny. Początek tekstu nosi znamię apostrofy, wezwania skierowanego do polskiego narodu. Do głównych środków stylistycznych należy zaliczyć powtórzenia i porównania: “w miłości swojej – jak pień twardy…”; “I zmartwychwstaniesz jak Bóg z grobu…”. Dominuje symbol dębu, który jest w różnoraki sposób wykorzystywany.
W wierszu tym Baczyński ukazał dramatyczna sytuację narodu. Oto bowiem okupant podjął różne działania, aby ze społeczeństwa polskiego zrobić nację niewolników, pozbawionych korzeni, własnej historii. Pokazał zniszczenia, jakie wyrządziła wojna. Akcentuje spustoszenia dokonane w ludzkich duszach. Jednocześnie nawołuje do zachowania nadziei, gdyż człowiek, a wraz z nim i naród, zawsze może powstać.
REKLAMA
Polski. Pomoże ktoś? Zadnia do wiersza 🙂 – zadania, ściągi i testy – Zapytaj.onet.pl
Polski. Pomoże ktoś? Zadnia do wiersza 🙂
Byłeś jak wielkie, stare drzewo,
narodzie mój jak dąb zuchwały,
wezbrany ogniem soków źrałych
jak drzewo wiary, mocy, gniewu.
I jęli ciebie cieśle orać
i ryć cię rylcem u korzeni,
żeby twój głos, twój kształt odmienić,
żeby cię zmienić w sen upiora.
Jęli ci liście drzeć i ścinać,
byś nagi stał i głowę zginał.
Jęli ci oczy z ognia łupić,
byś ich nie zmienił wzrokiem w trupy.
Jęli ci ciało w popiół kruszyć,
by wydrzeć Boga z żywej duszy.
I otoś stanął sam, odarty,
jak martwa chmura za kratami,
na pół cierpiący, a pół martwy,
poryty ogniem, batem, łzami.
W wielości swojej – rozegnany,
w miłości swojej – jak pień twardy,
haki pazurów wbiłeś w rany
swej ziemi. I śnisz sen pogardy.
Lecz kręci się niebiosów zegar
i czas o tarczę mieczem bije,
i wstrząśniesz się z poblaskiem nieba,
posłuchasz serca: serce żyje.
I zmartwychwstaniesz jak Bóg z grobu
z huraganowym tchem u skroni,
ramiona ziemi się przed tobą
otworzą. Ludu mój, Do broni!
zad.1 W pierwszych dwóch strofach podkreśl wszystkie epitety
zad.2 Wypisz z wiersza 3 pełne porównania (wskaż oba człony porównania)
zad.3 Wypisz z wiersza 3 metafory
zad.4 Napisz jednym zdaniem. kto jest podmiotem lirycznym.
zad.5 Wypisz z wiersza apostrofę.
zad.6 Wskaż w której strofie i w których wersach występuje średniówka.
zad.7 Wypisz z wiersza jedna przerzutnię.
zad.8 Czego symbolem jest dąb? Dlaczego akurat mowa jest o dębie, a nie innym drzewie?
zad.9 Napisz, jaka jest sytuacja liryczna (kto, do kogo się zwraca, o czym mówi, do kogo porównuje i kogo, jak postrzega rzeczywistość, o co apeluje w ostatnich strofach. (ok. 10 zdań)
zad.10 Czy zauważasz w wierszu inne środki poetyckie? Jeśli tak, wypisz je i nazwij.
To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać
Where is Missouri’s largest nuclear power plant located?
Physics, 22.06.2019 15:00
You hang a book bag on a spring scale and place the bag on a platform scale so that the platform scale reads 23.7n and the spring scale reads 13.8n. what is the magnitude of the force that earth exerts on the bag?
Answers: 1
Zespół Szkół w Długosiodle
20 października 2020 r. – zajęcia nie odbyły się – nauczyciel na zwolnieniu lekarskim
27 października 2020 r. – zajęcia nie odbyły się – nauczyciel na zwolnieniu lekarskim.
3 listopada 2020 r. – zajęcia nie odbyły się – nauczyciel na zwolnieniu lekarskim.
10 listopada 2020 r. – lekcja nie odbyła się – nauczyciel na zwolnieniu lekarskim.
16 listopada 2020 r.
Temat: “A to Polska właśnie…”: bohaterowie “Wesela” S Wyspiańskiego.
Proszę wypisać bohaterów dramatu S.Wyspiańskiego: realistycznych i fantastycznych.
Temat: Zryw czy zwidy? – kto zaprosił na wesele Wernyhorę?
Proszę zapisać informacje dotyczące następujących zagadnień:
Wrnyhora –
Złoty róg –
Chochoł –
Zdjęcie osoby chętne mogą przesłać na [email protected]
Od następnych zajęć korzystamy już z podręcznika j. polski część 2.
24 listopada 2020 r.
Temat: Czas wolności znów nam dany – Antoni Słonimski “Niepodległość”.
Podręcznik do j. polskiego, część 2 – strona 11.
https://poezja.org/wz/S%C5%82onimski_Antoni/29762/Niepodleg%C5%82o%C5%9B%C4%87
W zeszycie:
1. Krótki życiorys Antoniego Słonimskiego
2. Wypisz z wiersza fragmenty, w których Polacy wyrażają swoją radość z odzyskania niepodległości.
3. Wypisz z wiersza epitety (przymiotniki z rzeczownikami) opisujące tło zdarzeń
4. Zapisz najistotniejsze informacje dotyczące odzyskania przez Polskę niepodległości.
Wysyłamy prace na adres [email protected]
Temat: Mit szklanych domów – S. Żeromski „Przedwiośnie”.
Obejrzyj film pt. Przedwiośnie” w reżyserii Filipa Bajona. Przeczytaj fragmenty dotyczące historii ojca głównego bohatera – opowieść o szklanych domach.
W zeszycie:
Krótka notka biograficzna Stefana Żeromskiego. Opisz szklana wieś wskazując innowacje zastosowane przez konstruktorów i inżynierów. Co symbolizuje mit szklanych domów?
Prace wysyłamy na [email protected]
1 grudnia 2020 r.
Temat: Spór Baryki z komunistami – S Żeromski – “Przedwiośnie”
Przeczytaj fragment z podręcznika – strona 18 lub obejrzy ponownie fragment filmu, opowiadający o tym, jak bohater uczestniczy w zebraniach polskich komunistów. W zeszycie zapisz spostrzeżenia:
Jakie niesprawiedliwości w powojennej Polsce dostrzegają rewolucjoniści? (zapisz w punktach) Co oburzyło zebranych po wystąpieniu Cezarego? Dlaczego Twoim zdaniem zabrał głos w sprawie? (zestaw to, z doświadczeniami bohatera z Baku).
Temat: Ideologiczny spór – “Kłótnia z Gajowcem”.
Przeczytaj odpowiedni fragment powieści z podręcznika – strona 22, lub obejrzyj ponownie film. W zeszycie zanotuj spostrzeżenia:
Jakich reform chce dokonać Gajowiec? – przedstawiciel polskiego rządu? Jakie słabości władzy dostrzega Cezary? – spostrzeżenia przedstaw w postaci tabelki:
kierunki reform słabości władzy
Prace przesyłamy na [email protected]
8 grudnia 2020
Temat: Kariera dziennikarska Zenona Ziembiewicza – bohatera “Granicy” Zofii Nałkowskiej
W zeszycie:
1.Zofia Nałkowska – (krótka notka biograficzna)
Po przeczytaniu fragmentów z podręcznika – strona 31-33, zapisz w zeszycie:
2. Na czym polegała praca Z. Ziembiewicza?
3. Co bohater sądził o swoim pracodawcy?
4. Jak Zenon rozumiał swoją “prostą” zasadę życiową: “żyć uczciwie”?
Temat: Kariera polityczna? – „Granica” Z. Nałkowskiej.
Na podstawie przeczytanych fragmentów powieści – podręcznik strona 36 – 40, zapisz notatkę w zeszycie:
Podaj argumenty świadczące o tym, że Ziembiewicz był dobrym prezydentem. Dlaczego Ziembiewicz podpisał dokument zezwalający na otworzenie ognia do demonstrujących robotników? Czy Zenon czuł się odpowiedzialny za krwawe zajścia pod magistratem?
Notatkę z zeszytu prześlij na [email protected]
15 grudnia 2020 r.
Temat: Zachwyt wolnością i życiem – K. Wierzyński “Zielono mam w głowie”.
Podręcznik strona 53 / lub wyszukać tekst w internecie (krótki wiersz) W zeszycie: Krótka notka biograficzna Kazimierza Wierzyńskiego. Wyszukaj, nazwij i potwierdź cytatami cechy osobowości osoby mówiącej w wierszu. Można wykonać w postaci tabelki – tak jak proponuje książka lub w podpunktach) Co to znaczy “mieć zielono w głowie”? Wyjaśnij frazeologizm i odpowiedz pisemnie: czy podmiot liryczny zasługuje na takie miano.
15 grudnia 2020 r.
Temat: “Chwilo trwaj, jesteś piękna!” – L. Staff “Wysokie drzewa”.
Podręcznik – str. 54 W zeszycie: 1.Krótka notka biograficzna L. Staffa. 2. Wymienić elementy krajobrazu, jakie “namalował słowami” poeta. 3. Odpowiedz na pytanie: – kto jest “rzeźbiarzem”, – jakim posługuje się narzędziem – w jakim materiale pracuje. 4. Odpowiedz na pytania: – jakie dźwięki natury “słychać” w tekście – co “pachnie” w wierszu
Notatkę z zeszytu prześlij na [email protected] lub zgłoś się do opowiedzi na lekcji na Teamsach.
22 grudnia 2020 r
Temat: O miłości poważnie i żartobliwie – Julian Tuwim Colloquium niedzielne na ulicy.
Proszę przeczytać notatkę biograficzną poety Juliana Tuwima (podręcznik str.55) oraz jego wiersz Colloquium niedzielne na ulicy (podręcznik str. 56).
Wysłuchaj recytacji utworu w wykonaniu Arkadiusza Rabiegi: https://www.youtube.com/watch?v=L1yiPpncHe0
Podmiot liryczny (Julian Tuwim) rozmawia z kobietą. Zwróć uwagę na fakt, że tekst jest pozornym dialogiem, gdyż czytelnik może się tylko domyślać, jak brzmią odpowiedzi kobiety.
Zadania do wykonania:
1. Opisz sytuację przedstawioną w wierszu (miejsce, czas, osoby).
2. Czego o adresatce wiersza można się dowiedzieć z wypowiedzi autora?
3. W jaki sposób mężczyzna próbuje zrobić wrażenie na pięknej nieznajomej? Czy osiągnął cel?
4. Które z określeń miłości (flirt, miłostka, romans) byłoby najlepsze dla nazwania uczucia przedstawionego w wierszu? Uzasadnij krótko.
26 stycznia 2021
Temat: Obrazy krzyczą… – wojna i okupacja.
Zapissz w zeszycie
Ramy czasowe II wojny światowej. Przyczyny wybuchu II wojny. Konsekwencje II wojny. Bronisław Linke – (krótka notka biograficzna) Obraz Bronisława Linke „Powrót” z cyklu „Kamienie krzyczą”. Przyjrzyj się obrazowi. Jak rozumiesz jego tytuł. Czy kamienie mogą krzyczeć?
Napisz notatkę biorąc pod uwagę poniższe pytania pomocnicze.
Kogo lub co przedstawia autor na pierwszym planie?
Kto i komu podaje dłonie? Co wyraża ta symboliczna scena?
Kim jest klęczący człowiek?
W jaki sposób kolorystyka obrazu nawiązuje do jego tematyki
Jakie uczucia wywołuje w Tobie obraz?
26 stycznia 2021r.
Temat: Obrońcy Westerplatte.
Przeczytaj tekst Eweliny Pestki “Westerplatte” – podrecznik, strona 76-80.
Na podstawie tekstu wykonaj notatkę w zeszycie:
Wypisz z tekstu nazwiska polskich żołnierzy broniących Westerplatte. Wyjasnij, kim byli Sucharski, Dąbrowski, Gryczman, możesz skorzystać z dostepnych Ci źródeł informacji. Dlaczego obrońcy Westerplatte czuli się osamotnieni, na czyje wsparcie liczyli? Jak żołnierze zinterpretowali ocalałe godło Polski widniejące na budynku koszar?
Zdjęcie notatki prześlij na [email protected]
2 lutego 2021r.
Temat: Ocalmy pamięć o ofiarach Katynia. (2 godziny)
Informacje na poniższe punkty wyszukaj w dostepnych Ci źródłach.
1.Co to jest tzw. lista katyńska? -podaj dokładną liczbę ofiar.
2. Co zawierał dokument z 5 marca 1940 roku? Kto go podpisał, kiedy został odkryty i przez kogo?
3. Kto szerzył tzw. “kłamstwo katyńskie”? Jakie chwyty propagandowe w nim stosowano?
4. Opisz “techniki” zabijania, warunki i trasę transportu więźniów.
5. Jakie instytucje i organizacje dbają o zachowanie zbiorowej pamięci o ofiarach zbrodni?
9 lutego 2021r.
Temat: Refleksje po obejrzeniu filmu “Katyń” A. Wajdy. (2 godziny) Obejrzyj film w internecie i zanotuj w zeszycie swoje spostrzeżenia: Wymień głównych bohaterów i przedstaw ich losy. W jaki sposób uwięzieni oficerowie próbowali zachować godność i honor? Przedstaw historię bezprawnego uwięzienia profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przedstaw postać Rosjanina, który pomógł Annie. Dlaczego taka postać została ukazana w filmie? Jak rozumiesz samobójczą śmierć oficera, który przypadkowo uniknął śmierci w Katyniu? Czy warto było obejrzeć ten film?
Notatkę prześlij na [email protected] lub zgoś sie do odpowiedzi na Teamsach.
16 lutego 2021 r.
Temat: Tworzenie tekstu pisanego. Recenzja. (2 godziny)
Wyznaczniki recenzji:
tytuł oraz dane osobowe autora (reżyser, aktorzy, scenarzysta, itp.)
czas i miejsce produkcji
sposób przedstawienia tematu, czyli opowiedzenia historii, losów bohaterów
scenografia – oprawa filmu, np. oświetlenie, dekoracje, rekwizyty. Zgodność z faktami historycznymi.
kostiumy, charakteryzacja aktorów.
muzyka i jej rola w budowaniu nastroju i ilustracji tematu.
trafność doboru aktorów i poziomu gry (kto był najlepszy, ko zawiódł twoje oczekiwania)
wrażenia estetyczne (jakość zdjęć, praca operatorów kamer)
efekty specjalne.
Recenzja powinna zawierać również informacje o osobistych wrażeniach i refleksjach, jakie wywołał film.
Napisz recenzję filmu pt. “Katyń” A Wajdy. Prześlij na [email protected]
23 lutego 2021 r.
Temat: Pokolenie Kolumbów – K. K. Baczyński “Byłeś jak wielkie stare drzewo…”
W zeszycie:
1.K. K. Baczyński – krótka notatka biograficzna
2. Pokolenie Kolumbów –
3. Do kogo zwraca się podmiot liryczny? Koto jest bohaterem wiersza?
4. Kogo podmiot liryczny określa mianem “cieśli”?
5. Opisz wygląd starego drzewa “po pracy cieśli”.
6. Na czym polega siła wewnętrzna drzewa? Jaka czeka go przyszłość?
Temat: Ćwiczenia ortograficzne. Kłopotliwe przedrostki: s- czy z-.
Ćwiczenia z podręcznika – str 89-90.
2 marca 2021 r.
Temat: Człowiek człowiekowi zgotował ten los – Tadeusz Borowski “Proszę państwa do gazu”. (temat na 2 godziny)
Napisz w zeszycie notatkę na poszczególne zagadnienia:
1. Co oznacza słowo holocaust?
2. Jaka była polityka Hitlera w kwestii żydowskiej? (co to tzw. Ustawy Norymberskie z 1935 roku – jakie dawały prawa, na co pozwalały)
Przeczytaj fragment z książki (str.94) opowiadania Tadeusza Borowskiego “Proszę państwa do gazu” (lub wyszukaj w internecie)
Przedstaw w formie notatki punktowej:
1. “Metody organizacji” pracy opracowane przez esesmanów przyjmowania do obozu nowego transportu więźniów.
2. Opisz wygląd i zachowanie ludzi po otworzeniu wagonów.
3. Co robiono z zawartością bagaży?
4. Jak pracowali więźniowie “Kanady”?
5. Co należało do zadań esesmanów? Opisz ich wygląd, zachowanie i emocje.
6. Jaką formę litości stosowano w obozie? Jak ją oceniasz.
9 marca 2021 r.
Temat: Dokument nazistowskich zbrodni – Zofia Nałkowska “Profesor Spanner” (2 godziny)
Przeczytaj tekst z podręcznika (strona 97) lub wyszukaj w internecie. Następnie napisz w zeszycie w formie notatki:
1. Co znajdowało się w podziemiach instytutu?
2. Co członkowie Komisji znaleźli w tzw. czerwonym domku?
3. W jaki sposób pracownicy instytutu “produkowali” mydło?
4. Kim jest młody gdańszczanin, który pracował u profesora Spannera? Przedstaw i oceń zachowanie młodego pracownika.
5. Czy niemieccy profesorowie potępili Spannera?
16 marca 2021 r.
Temat: “Żałuję tylko jednej rzeczy – mogłam zrobić więcej” – działalność Ireny Sendlerowej. (2 godziny)
Dziś spotkanie z wielką Polką. Wielu Polaków w czasie wojny niosło pomoc Żydom. Narażali życie swoje i swoich bliskich. Nie pozostawali jednak obojętni na krzywdę i cierpienie niewinnych ludzi. Irena Sendlerowa to skromna i przez wiele lat nieznana bohaterka, która ratowała życie żydowskich dzieci.
Notatka w zeszycie:
1. Przedstaw krótki życiorys Ireny Sendlerowej – najważniejsze fakty.
2. Wyjaśnij pojęcia:
getto
Żegota
Obejrzyj w internecie film z 2009 roku pt. “Dzieci Ireny Sendlerowej” w reżyserii Johna Kenta Harrisona. I na tej podstawie opisz swoje spostrzeżenia i wrażenia dotyczące sposobu prezentacji bohaterki filmu i warszawskiego getta.
13 kwietnia 2021 r.
Temat: Zwątpienie – Leopold Staff “Człowiek”.
Staff Leopold
Człowiek
Czytam historię
I widzę, coś robił
Przez tysiąclecia, Człowiecze!
Zabijałeś, mordowałeś,
I wciąż przemyśliwasz,
Jakby to robić lepiej.
Zastanawiam się, czyś godzien,
Aby się pisać przez wielkie C.
Jakich czynów powinien wstydzić się człowiek? Do jakich nikczemnych celów wykorzystywał człowiek swoją inteligencję i wiedzę? – potwierdź cytatami. Czy użycie wielkiej litery w rzeczowniku pospolitym “człowiek” zmienia znaczenie wyrazu?
13 kwietnia 2021 r.
Temat: ” W poszukiwaniu utraconych wartości – Tadeusz Różewicz “Ocalony”.
Mam dwadzieścia cztery lata
Ocalałem
Prowadzony na rzeź.
To są nazwy puste i jednoznaczne:
Człowiek i zwierzę
Miłość i nienawiść
Wróg i przyjaciel
Ciemność i światło.
Człowieka tak się zabija jak zwierzę
Widziałem:
Furgony porąbanych ludzi
Którzy nie zostaną zbawieni.
Pojęcia są tylko wyrazami:
Cnota i występek
Prawda i kłamstwo
Piękno i brzydota
Męstwo i tchórzostwo.
Jednako waży cnota i występek
Widziałem:
Człowieka który był jeden
Występny i cnotliwy.
Szukam nauczyciela i mistrza
Niech przywróci mi wzrok słuch i mowę
Niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia
Niech oddzieli światło od ciemności.
Mam dwadzieścia cztery lata
Ocalałem
Prowadzony na rzeź. Kim jest osoba mówiąca w wierszu? Ile ma lat? O jakich przeżyciach z wojny mówi? Czego oczekuje od “nauczyciela i mistrza”? Co symbolizują “światło i ciemność”?
20 kwietnia 2021 r.
Temat: Wszystko może się znowu wydarzyć? – K. Wierzyński “Dialog przy fajce”.
W zeszycie:
1.Co możemy powiedzieć o osobie mówiącej w wierszu? – zwrócić uwagę na czasowniki (czas, liczbę i osobę), w czyim imieniu wypowiada się podmiot liryczny, wskaż epitety (przymiotniki) opisujące podmiot liryczny.
2. Zacytuj wersy, które odnoszą się do II wojny światowej.
3. Jak rozumiesz tytuł wiersza.
4. Przed czym ostrzega nas poeta? O czym powinniśmy zawsze pamiętać?
20 kwietnia 2021 r.
Temat: Herosi i zbrodniarze – A. Szczypiorski “O Kazimierzu Moczarskim”
Podręcznik – str. 123.
W zeszycie:
METODY SUSZENIA DREWNA I ICH CHARAKTERYSTYKA
METODY SUSZENIA DREWNA I ICH CHARAKTERYSTYKA
suszenie drewna metody
Metody suszenia konwekcyjnego wykorzystują zjawisko konwekcji, czyli unoszenia ciepła. Wymiana ciepła przez konwekcję polega na tym, że cząsteczki gazu lub cieczy, będące w nieustannym ruchu, są nośnikami ciepła, ponieważ przyjmują je od źródeł ciepła i przenoszą oraz przekazują suszonemu materiałowi, a następnie mieszają się z cząsteczkami wydalanej wilgoci, odprowadzając ja na zewnątrz.
Do konwekcyjnych metod suszenia drewna należy:
– suszenie na wolnym powietrzu
– w suszarniach powietrznych i spalinowych bezgrzejnikowych
– suszenie przy zastosowaniu przegrzanej pary wodnej lub innych par
– oraz suszenie w cieczach.
Metody stykowe suszenia drewna wykorzystują zjawisko wymiany ciepła pomiędzy drewnem a nagrzewającym je ciepłem stałym, przez przewodzenie, to znaczy na drodze przekazywania energii kinetycznej drgań przez cząsteczki o wyższej temperaturze cząsteczkom o niższej temperaturze. Metody suszenia za pomocą promieniowania wykorzystują zdolność ciał do przekazywania energii cieplnej na drodze promieniowania. Praktyczne zastosowanie znajduje suszenie drewna za pomocą promieni podczerwonych, podczas którego promienie zmieniają się po wejściu w drewno w energie cieplną. Metody suszenia prądem elektrycznym wykorzystują zjawisko strat dielektrycznych w izolatorach i półprzewodnikach pod wpływem pola elektrycznego, których następstwem jest efekt cieplny. Metody suszenia kombinowanego polegają na wykorzystywaniu i łączeniu w procesie suszenia zjawisk właściwych różnym, wcześniej omówionym metodom.
Sposoby regulacji temperatury i wilgotności względnej powietrza
Rozróżniamy trzy sposoby regulacji czynników suszenia. Są to:
– temperatura stała, malejąca, stała szybkość obiegu powietrza
– temperatura wzrastająca, malejąca, stała szybkość ruchu powietrza
– oraz temperatura wzrastająca, stała, stała szybkość obiegu powietrza .
Zmiany temperatury regulowane są według jednego z następujących sposobów:
według upływu czasu od początku zaplanowanego procesu suszenia, podczas którego w określonych odstępach czasu zmienia się temperatura powietrza tak jak to zaplanowano na tę godzinę
według zmniejszającej się stopniowo wilgotności drewna. Wówczas w określonych odstępach czasu bada się wilgotność suszonego drewna i dostosowuje się parametry temperatury i do planowanych dla tej właśnie wilgotności drewna
według zaobserwowanych w suszonym drewnie naprężeń. W takim przypadku okresowo sprawdza się stan suszonego materiału według objawów wskazujących na istnienie lub brak nadmiernych naprężeń (pęknięcia, spaczenia, deformacja próbek widełkowych) i dostosowuje się parametry suszonego powietrza do tych obserwacji, uzyskując znacznie lepszą regulację parametrów powietrza suszącego według aktualnej wilgotności drewna.
Zjawiska fizyczne towarzyszące suszenia drewna w powietrzu
Wyróżniamy dwie grupy zjawisk towarzyszących suszeniu drewna na powietrzu. Są to:
Zmiany zachodzące na powierzchni – przejmowanie ciepła. Gdy temperatura powierzchni jest niższa od temperatury otaczającego powietrza, część ciepła idzie na parę, odparowanie wody M=C(Pd-Pp)10,333/Pb [kg/m2h] gdzie: M oznacza ilość wody, C – współczynnik proporcji, Pd – ciśnienie cząstkowe pary nad powierzchnią, Pp – ciśnienie cząstkowe w powietrzu. Zmiany zachodzące wewnątrz drewna – przemieszczanie wilgoci – dyfuzja, czyli przenikanie jednego ciała do drugiego bez udziału sił zewnętrznych. Szybkość dyfuzji wzrasta wraz ze wzrostem temperatury Q=k (w-w’)/l [kg/m2h] gdzie k – wsp dyfuzji, w – w’ wilgotność warstw drewna, l odległość warstw. Termodyfuzja występuje, gdy woda (ciecz i para) przemieszcza się z warstw o temperaturze wyższej do warstw o temperaturze niższej, jednak przy zbyt dużej różnicy temperatur drewno zasycha i zjawiska dyfuzji i termodyfuzji ustają. Osmoza to jednostronna dyfuzja rozpuszczalnika przez błonę półprzepuszczalną (dąży do wyrównania stężenia roztworu).
Zabiegi technologiczne stosowane podczas suszenia tarcicy na wolnym powietrzu
Przechowywanie różnego rodzaju materiałów tartych na wolnym powietrzu powinno się przeprowadzać w taki sposób, aby zabezpieczyć je przed deprecjacją oraz szkodliwymi czynnikami atmosferycznymi i szkodnikami biologicznymi (grzyby, owady). Suszenie na wolnym powietrzu charakteryzuje się brakiem możliwości regulacji wilgotności końcowej drewna, która latem wynosi do 12%, a dla ochrony drewna przed grzybami i zsinieniem stosuje się kąpiele antyseptyczne.
Zasady składowania
Tarcicę do 25 mm układa się od strony wietrznej, 26-49 mm od strony zawietrznej, 50 mm i więcej w środku stosu, a tarcica powinna być zwrócona bokami do kierunku wiatru (by nie pękały czoła), część zawietrzna i środkowa stosu powinna być przeznaczona na tarcicę liściastą. Skład tarcicy powinien być wyznaczany na suchym gruncie, nieosłoniętym i równym bądź z minimalnym spadkiem, a szerokość kwater powinna wynosić 12–14 m, długość 45-55 m (4 lub 5 sztapli w kwaterze), odstępy między bokami sztapli 2 m, natomiast między czołami 2,5 m. Grubość przekładek zależy od grubości tarcicy i gatunku drewna (w przypadku większych grubości to 25-32 mm dla iglastych i 19-35 mm dla liściastych). W celu ochrony przed czynnikami atmosferycznymi suszoną tarcicę można zabezpieczyć dachem jednospadowym lub dwuspadowym z okapem 30-50 cm – dachy stanowią regulację przepływu powietrza w stosie. Dodatkowo zabezpiecza się czoła przed wysychaniem przez nabijanie listew o grubości 8-12 mm, powlekanie gorącymi bitumami, pastami, smołą albo farbami.
Suszenie przy użyciu chemikaliów
W suszeniu konwekcyjnym zewnętrzne warstwy drewna oddają wodę szybciej, co powoduje pęknięcia i wydłuża się czas suszenia. Aby tego uniknąć należy dodać do wody wolnej w drewnie związki chemiczne opóźniające parowanie wody i wzmagające intensywność dyfuzji. Najlepsze efekty uzyskuje się przy stosowaniu mocznika dla wilgotności drewna powyżej 85%, a dla zachowania barwy drewno zadaje się odbarwiaczem w postaci wody utlenionej. Stosowane są także gliceryna i roztwory glikolu.
Suszenie konwekcyjne w spalinach, tj. mieszaninie powietrza CO 2 H 2 O i O 2, umożliwia bardziej intensywny przebieg suszenia, ponieważ spaliny mają większe ciepło właściwe i entalpię. Podczas suszenia konwekcyjnego w parach cieczy organicznych – ksylen i toluen –ciepło właściwe tych par jest dużo większe niż powietrza, a temperatura suszenia wyższa niż 100oC, co przyspiesza czas suszenia, wadą jest pękanie drewna. Do suszenie konwekcyjnego w cieczach stosuje się olej kreozotowy i petrolatum. Olej kreozotowy zapewnia jednoczesną impregnację i podsuszanie drewna, petrolatum ma właściwości hydrofobowe, ogranicza prędkość odparowania wody, dobre rezultaty przy suszeniu powyżej PNW, dziesięciokrotne przyspieszenie procesu suszenia.
Suszenie tarcicy w cieczach
Przy suszeniu tarcicy w cieczach najczęściej stosowane są olej kreozolowy i petrolatum. Suszenie drewna w oleju kreozotowym wykorzystuje się jako część składową procesu nasycania drewna impregnatem. Drewno przeznaczone do nasycania ładowane jest do autoklawu, po czym wprowadza się do niego gorący olej. Po nagrzaniu się drewna w autoklawie wytwarza się podciśnienie i w zależności od czasu nagrzewania następuje odparowanie mniejszej lub większej ilości wody, czyli podsuszanie drewna. W ten sposób suszenie wilgotnego drewna i nasycanie go impregnatem powiązane zostaje w jeden proces technologiczny, który obejmuje dwa następujące po sobie etapy. Niektóre ciecze wykorzystuje się jako nośniki ciepła w procesach suszenia, mających na celu jedynie wysuszenie drewna, na przykład petrolatum. Związek ten stanowi produkt uboczny przy pozyskiwaniu olejów ciężkich z nafty i w stanie ciekłym wykazuje stosunkowo wysoką lepkość. Właściwość ta tłumaczy znikome wnikanie petrolatum do drewna większości gatunków, a istotą metody jest konwekcyjne przenoszeniu ciepła od grzejników do drewna za pomocą cieczy. Zastosowanie ciekłego petrolatum jako czynnika suszącego uzasadnić można tym, że ciecz ta posiada wysoką temperaturę wrzenia i własności hydrofobowe. Ten ostatni czynnik sprawia, że wilgoć z powierzchni drewna jest odprowadzana mniej intensywnie niż w przypadku użycia powietrza lub spalin. Odprowadzanie wilgoci z powierzchni zachodzi głównie dzięki nadciśnieniu, powstającemu w drewnie w wyniku jego ogrzania, a nie dzięki suszącym własnościom środowiska. Ze względu na zmniejszające się w ten sposób niebezpieczeństwo zaschnięcia drewna, przy suszeniu można stosować wyższe temperatury dochodzące do 150oC. Z uwagi na hydrofobowe własności cieczy temperatura stanowi jedyny parametr suszenia. Wadami i ograniczeniami metody są: przenikanie petrolatum w głąb niektórych gatunków (brzoza, buk), obniżona wytrzymałość suszonego drewna o 10-20%, po suszeniu duży gradient wilgotności oraz pogorszenie warunków dla obróbki mechanicznej i klejenia.
Suszenie w prądach o wysokiej częstotliwości
Metody suszenia prądem elektrycznym wykorzystują zjawisko powstawania strat dielektrycznych w izolatorach i w półprzewodnikach pod wpływem pola elektrycznego, których następstwem jest efekt cieplny. Im większa częstotliwość pola, tym większa ilość powstałego ciepła. Drewno poddane działaniu pola elektrycznego o wysokiej częstotliwości nagrzewa się na skutek strat dielektrycznych, a zjawisko to wykorzystuje się do dielektrycznego suszenia i klejenia drewna na gorąco. Dzięki temu, że wszystkie cząstki drewna nagrzewają się równomiernie, temperatura jest jednakowa na całym przekroju poprzecznym, bez względu na grubość drewna. Na powierzchni suszonego drewna temperatura obniża się na skutek odparowania wody, w związku z czym warstwy środkowe osiągają wyższą temperaturę niż warstwy przypowierzchniowe, a istniejący dzięki temu gradient temperatury od środka ku powierzchni wpływa dodatnio na przebieg dyfuzji i przemieszczanie wody od bardziej wilgotnych i cieplejszych warstw wewnętrznych do bardziej suchych i chłodniejszych warstw zewnętrznych. Jedną z zalet suszenia tą metodą jest możliwość uzyskania krótkich czasów suszenia. Suszenie twardych gatunków liściastych, takich jak buk, przebiega 200-250 razy szybciej, drewna sosnowego 20-krotnie szybciej niż w suszarniach powietrznych. Pękanie drewna występuje zwłaszcza w przypadku grubych sortymentów, których nie można suszyć w sposób zbyt intensywny. Drewno suszone ostrożnie charakteryzuje się mniejszym naprężeniem wewnętrznym niż drewno suszone w powietrzu. Zastosowanie wysokiej częstotliwości pola elektrycznego wpływa na fizyczne i mechaniczne własności drewna. Ze względu na wysokie koszty inwestycyjne oraz duże zużycie energii elektrycznej ten rodzaj suszenia stosowany jest rzadko.
Suszenie w parach cieczy organicznych
Do suszenia w parach cieczy organicznych najczęściej wykorzystuje się pary ksylenu lub toluenu. Związki te występują jako pochodne w procesie suchej destylacji węgla i posiadają wysoki ciężar cząsteczkowy, w normalnych warunkach występują w postaci cieczy wrzących w temp 110oC, są palne i praktycznie nierozpuszczalne, nie mieszają się z wodą, są silnie toksyczne. Mieszanina par ksylenu lub toluenu z powietrzem ma właściwości wybuchowe. Celowość stosowania par tych cieczy lub niektórych innych związków szeregu aromatycznego i alifatycznego tłumaczy się tym, że ciepło właściwe tych par jest wielokrotnie wyższe od ciepła właściwego powietrza – na przykład 1 m3 par toluenu przekazuje drewnu około 50 razy więcej ciepła niż 1m3 powietrza. Związki tego rodzaju są chemicznie obojętne w stosunku do drewna, co zabezpiecza przed działaniem hydrolizującym, zachodzącym w środowisku powietrza i pary wodnej. W związku z wysoką temperaturą wrzenia ksylenu i toluenu proces suszenia odbywa się w temperaturze powyżej 100 m3, a wszystkie te czynniki sprawiają, że wydzielanie wilgoci z drewna zachodzi znacznie intensywniej niż przy suszeniu naturalnym lub sztucznym. Suszenie w parach toluenu można stosować także do podsuszania drewna, przy czym wilgotność końcowa nie powinna być niższa od punktu nasycenia włókien. To dzięki temu mimo intensywnego odparowywania wilgoci nie występują naprężenia, które powodowały by jego spękanie. Przy suszeniu drewna poniżej punktu NW występuje nierównomierność suszenia, zeschnięcie, odkształcenia i pękanie, dlatego też metoda ta nadaje się do podsuszania oraz do suszenia sortymentów o małych wymiarach przekroju poprzecznego, a duża toksyczność tych związków wymaga dużej szczelności aparatury, doboru odpowiedniej instalacji elektrycznej i wentylatorów ze względu na wybuchowość mieszaniny.
Zasady suszenia tarcicy w wysokich temperaturach
Suszenie tarcicy w temperaturach powyżej temperatury wrzenia wody obejmuje:
a) suszenie w parze przegrzanej z dodatkiem powietrza – w procesie tym do osiągnięcia przez drewno temperatury wrzenia wody utrzymuje się wysoką wilgotność względną powietrza w suszarce przez zamknięcie kominków wlotowych i wylotowych, a po przekroczeniu 100oC suszenie przeprowadza się przy otwartych kominkach. Zabiegi te umożliwiają uzyskanie bardzo niskiej wilgotności równoważnej powietrza i wysokiego gradientu suszenia, obecność powietrza w medium suszącym powoduje bowiem znaczne zmniejszenie wilgotności równoważnej drewna w temperaturach nieznacznie przekraczających 100oC, a powyżej ma już niewielki wpływ. W ten sposób czasy suszenia są krótsze niż czasy suszenia tylko parą przegrzaną.
b) suszenie w parze przegrzanej – w procesie tym całkowicie szczelną suszarkę ogrzewa się baz dostępu powietrza (fi = 100% przez parowanie) do temperatury wrzenia wody i utrzymuje temperaturę tak długo aż drewno uzyska temperaturę 95-98o Po nagrzaniu drewna ogrzewa się suszarkę do temperatury powyżej 100oC, z drewna odparowuje wówczas woda, która po przegrzaniu na grzejniki suszarki uchodzi klapą wylotową, aby odprowadzić powstającą parę z powierzchni drewna prędkość w=4-6,5 m/s.
Parzenie w autoklawie
Autoklawy to metalowe zbiorniki ciśnieniowe o średnicy 1200-2000 mm i ciśnieniu roboczym do 2 atm, które ustawia się z lekkim spadkiem dla ułatwienia spływu kondensatu do odwadniacza. Na zewnątrz autoklaw posiada izolację termiczną o grubości 150 mm, zaś wnętrze pokryte jest powłoką antykorozyjną odporną na kwasy i temp do 130oC. Autoklaw wyposażony jest w szyny do wprowadzania ładunku, rurę perforowaną do pary wodnej, reduktor ciśnienia pary, zawór odcinający, zawór bezpieczeństwa, zawór odpowietrzający, manometr, termometr. Autoklawy ze stopów metali lekkich – średnica 2700 mm, długość 8500 mm, mieszczą około 10 m3 drewna.
1. wstępne nagrzewanie – czas 8 godzin, zimą 14 godzin, powoduje usunięcie powietrza z autoklawu, stopniowe ogrzewanie drewna, równomierny wzrost temperatury do 100 oC
2. właściwe parzenie – czas zależy od ciśnienia pary nasyconej i średnicy wyrzynków bądź wymiarów pryzm
3. studzenie – zamknięcie dopływu pary, otwarcie zaworu bezpieczeństwa, powolny spadek temperatury – 8 godzin
Komory warzelniane
Komory warzelniane budową zbliżone są do komór suszarnianych. Wykonywane są z betonu lub cegły klinkierowej, ściana zewnętrzna z warstwy cegieł o grubości 12 cm, izolacja o grubości 5 cm, ściana wewnętrzna izolowana termicznie i wilgotnościowo (5 warstw). Podłoga powinna posiadać spad, umożliwiający odprowadzenie kondensatu do osadnika oraz szyny do wózków, strop podwójnie izolowany termicznie. Para wodna doprowadzana jest do komór przewodami ślepo zakończonymi w parzelni, część końcowa rur w komorze jest perforowana, drzwi o grubości 55-60 mm. Podczas wprowadzania pary wodnej należy ją odpowietrzać, aby zapobiec zmieszaniu się pary z powietrzem w komorze. Komory parzelniane najlepiej wykorzystywać do drobnych półfabrykatów.
nagrzewanie właściwe parzenie chłodzenie i wyrównywanie temperatury
Czas parzenia zależy od gęstości i średnicy drewna, dla dębu wynosi 8-37 godzin, czas skracamy dzięki nawilżaniu, leżakowanie 1/5-1/6 czasu parzenia.
Do konwekcyjnych metod suszenia drewna należy:
– suszenie na wolnym powietrzu
– suszenie w suszarniach powietrznych i spalinowych bezgrzejnikowych
– suszenie przy zastosowaniu przegrzanej pary wodnej lub innych par
– oraz suszenie w cieczach.
Metody stykowe suszenia drewna wykorzystują zjawisko wymiany ciepła pomiędzy drewnem a nagrzewającym je ciepłem stałym, przez przewodzenie, to znaczy na drodze przekazywania energii kinetycznej drgań przez cząsteczki o wyższej temperaturze cząsteczkom o niższej temperaturze. Metody suszenia za pomocą promieniowania wykorzystują zdolność ciał do przekazywania energii cieplnej na drodze promieniowania. Praktyczne zastosowanie znajduje suszenie drewna za pomocą promieni podczerwonych, podczas którego promienie zmieniają się po wejściu w drewno w energie cieplną. Metody suszenia prądem elektrycznym wykorzystują zjawisko strat dielektrycznych w izolatorach i półprzewodnikach pod wpływem pola elektrycznego, których następstwem jest efekt cieplny. Metody suszenia kombinowanego polegają na wykorzystywaniu i łączeniu w procesie suszenia zjawisk właściwych różnym, wcześniej omówionym metodom.
Sposoby regulacji temperatury i wilgotności względnej powietrza
Rozróżniamy trzy sposoby regulacji czynników suszenia. Są to:
– temperatura stała, j malejąca, szybkość obiegu powietrza stała
– temperatura wzrastająca, j malejąca, szybkość ruchu powietrza stała
– oraz temperatura wzrastająca, j stała, szybkość obiegu powietrza stała.
Zmiany temperatury i j regulowane są według jednego z następujących sposobów:
– według upływu czasu od początku zaplanowanego procesu suszenia, podczas którego w określonych odstępach czasu zmienia się temperatura powietrza i jego j, tak jak to zaplanowano na tę godzinę
– według zmniejszającej się stopniowo wilgotności drewna. Wówczas w określonych odstępach czasu bada się wilgotność suszonego drewna i dostosowuje się parametry temperatury ij do planowanych dla tej właśnie wilgotności drewna
– według zaobserwowanych w suszonym drewnie naprężeń. W takim przypadku okresowo sprawdza się stan suszonego materiału według objawów wskazujących na istnienie lub brak nadmiernych naprężeń (pęknięcia, spaczenia, deformacja próbek widełkowych) i dostosowuje się parametry suszonego powietrza do tych obserwacji, uzyskując znacznie lepszą regulację parametrów powietrza suszącego według aktualnej wilgotności drewna.
Zjawiska fizyczne towarzyszące suszenia drewna w powietrzu
Wyróżniamy dwie grupy zjawisk towarzyszących suszeniu drewna na powietrzu. Są to:
Zmiany zachodzące na powierzchni – przejmowanie ciepła. Gdy temperatura powierzchni jest niższa od temperatury otaczającego powietrza, część ciepła idzie na parę, odparowanie wody M=C(Pd-Pp)10,333/Pb [kg/m2h] gdzie: M oznacza ilość wody, C – współczynnik proporcji, Pd – ciśnienie cząstkowe pary nad powierzchnią, Pp – ciśnienie cząstkowe w powietrzu. Zmiany zachodzące wewnątrz drewna – przemieszczanie wilgoci – dyfuzja, czyli przenikanie jednego ciała do drugiego bez udziału sił zewnętrznych. Szybkość dyfuzji wzrasta wraz ze wzrostem temperatury Q=k (w-w’)/l [kg/m2h] gdzie k – wsp dyfuzji, w – w’ wilgotność warstw drewna, l odległość warstw. Termodyfuzja występuje, gdy woda (ciecz i para) przemieszcza się z warstw o temperaturze wyższej do warstw o temperaturze niższej, jednak przy zbyt dużej różnicy temperatur drewno zasycha i zjawiska dyfuzji i termodyfuzji ustają. Osmoza to jednostronna dyfuzja rozpuszczalnika przez błonę półprzepuszczalną (dąży do wyrównania stężenia roztworu).
Zabiegi technologiczne stosowane podczas suszenia tarcicy na wolnym powietrzu
Przechowywanie różnego rodzaju materiałów tartych na wolnym powietrzu powinno się przeprowadzać w taki sposób, aby zabezpieczyć je przed deprecjacją oraz szkodliwymi czynnikami atmosferycznymi i szkodnikami biologicznymi (grzyby, owady). Suszenie na wolnym powietrzu charakteryzuje się brakiem możliwości regulacji wilgotności końcowej drewna, która latem wynosi do 12%, a dla ochrony drewna przed grzybami i zsinieniem stosuje się kąpiele antyseptyczne.
Zasady składowania
Tarcicę do 25 mm układa się od strony wietrznej, 26-49 mm od strony zawietrznej, 50 mm i więcej w środku stosu, a tarcica powinna być zwrócona bokami do kierunku wiatru (by nie pękały czoła), część zawietrzna i środkowa stosu powinna być przeznaczona na tarcicę liściastą. Skład tarcicy powinien być wyznaczany na suchym gruncie, nieosłoniętym i równym bądź z minimalnym spadkiem, a szerokość kwater powinna wynosić 12–14 m, długość 45-55 m (4 lub 5 sztapli w kwaterze), odstępy między bokami sztapli 2 m, natomiast między czołami 2,5 m. Grubość przekładek zależy od grubości tarcicy i gatunku drewna (w przypadku większych grubości to 25-32 mm dla iglastych i 19-35 mm dla liściastych). W celu ochrony przed czynnikami atmosferycznymi suszoną tarcicę można zabezpieczyć dachem jednospadowym lub dwuspadowym z okapem 30-50 cm – dachy stanowią regulację przepływu powietrza w stosie. Dodatkowo zabezpiecza się czoła przed wysychaniem przez nabijanie listew o grubości 8-12 mm, powlekanie gorącymi bitumami, pastami, smołą albo farbami.
Suszenie przy użyciu chemikaliów
W suszeniu konwekcyjnym zewnętrzne warstwy drewna oddają wodę szybciej, co powoduje pęknięcia i wydłuża się czas suszenia. Aby tego uniknąć należy dodać do wody wolnej w drewnie związki chemiczne opóźniające parowanie wody i wzmagające intensywność dyfuzji. Najlepsze efekty uzyskuje się przy stosowaniu mocznika dla wilgotności drewna powyżej 85%, a dla zachowania barwy drewno zadaje się odbarwiaczem w postaci wody utlenionej. Stosowane są także gliceryna i roztwory glikolu.
Suszenie konwekcyjne w spalinach, tj. mieszaninie powietrza CO 2 H 2 O i O 2, umożliwia bardziej intensywny przebieg suszenia, ponieważ spaliny mają większe ciepło właściwe i entalpię. Podczas suszenia konwekcyjnego w parach cieczy organicznych – ksylen i toluen –ciepło właściwe tych par jest dużo większe niż powietrza, a temperatura suszenia wyższa niż 100oC, co przyspiesza czas suszenia, wadą jest pękanie drewna. Do suszenie konwekcyjnego w cieczach stosuje się olej kreozotowy i petrolatum. Olej kreozotowy zapewnia jednoczesną impregnację i podsuszanie drewna, petrolatum ma właściwości hydrofobowe, ogranicza prędkość odparowania wody, dobre rezultaty przy suszeniu powyżej PNW, dziesięciokrotne przyspieszenie procesu suszenia.
Suszenie tarcicy w cieczach
Przy suszeniu tarcicy w cieczach najczęściej stosowane są olej kreozolowy i petrolatum. Suszenie drewna w oleju kreozotowym wykorzystuje się jako część składową procesu nasycania drewna impregnatem. Drewno przeznaczone do nasycania ładowane jest do autoklawu, po czym wprowadza się do niego gorący olej. Po nagrzaniu się drewna w autoklawie wytwarza się podciśnienie i w zależności od czasu nagrzewania następuje odparowanie mniejszej lub większej ilości wody, czyli podsuszanie drewna. W ten sposób suszenie wilgotnego drewna i nasycanie go impregnatem powiązane zostaje w jeden proces technologiczny, który obejmuje dwa następujące po sobie etapy. Niektóre ciecze wykorzystuje się jako nośniki ciepła w procesach suszenia, mających na celu jedynie wysuszenie drewna, na przykład petrolatum. Związek ten stanowi produkt uboczny przy pozyskiwaniu olejów ciężkich z nafty i w stanie ciekłym wykazuje stosunkowo wysoką lepkość. Właściwość ta tłumaczy znikome wnikanie petrolatum do drewna większości gatunków, a istotą metody jest konwekcyjne przenoszeniu ciepła od grzejników do drewna za pomocą cieczy. Zastosowanie ciekłego petrolatum jako czynnika suszącego uzasadnić można tym, że ciecz ta posiada wysoką temperaturę wrzenia i własności hydrofobowe. Ten ostatni czynnik sprawia, że wilgoć z powierzchni drewna jest odprowadzana mniej intensywnie niż w przypadku użycia powietrza lub spalin. Odprowadzanie wilgoci z powierzchni zachodzi głównie dzięki nadciśnieniu, powstającemu w drewnie w wyniku jego ogrzania, a nie dzięki suszącym własnościom środowiska. Ze względu na zmniejszające się w ten sposób niebezpieczeństwo zaschnięcia drewna, przy suszeniu można stosować wyższe temperatury dochodzące do 150oC. Z uwagi na hydrofobowe własności cieczy temperatura stanowi jedyny parametr suszenia. Wadami i ograniczeniami metody są: przenikanie petrolatum w głąb niektórych gatunków (brzoza, buk), obniżona wytrzymałość suszonego drewna o 10-20%, po suszeniu duży gradient wilgotności oraz pogorszenie warunków dla obróbki mechanicznej i klejenia.
Suszenie w prądach o wysokiej częstotliwości
Metody suszenia prądem elektrycznym wykorzystują zjawisko powstawania strat dielektrycznych w izolatorach i w półprzewodnikach pod wpływem pola elektrycznego, których następstwem jest efekt cieplny. Im większa częstotliwość pola, tym większa ilość powstałego ciepła. Drewno poddane działaniu pola elektrycznego o wysokiej częstotliwości nagrzewa się na skutek strat dielektrycznych, a zjawisko to wykorzystuje się do dielektrycznego suszenia i klejenia drewna na gorąco. Dzięki temu, że wszystkie cząstki drewna nagrzewają się równomiernie, temperatura jest jednakowa na całym przekroju poprzecznym, bez względu na grubość drewna. Na powierzchni suszonego drewna temperatura obniża się na skutek odparowania wody, w związku z czym warstwy środkowe osiągają wyższą temperaturę niż warstwy przypowierzchniowe, a istniejący dzięki temu gradient temperatury od środka ku powierzchni wpływa dodatnio na przebieg dyfuzji i przemieszczanie wody od bardziej wilgotnych i cieplejszych warstw wewnętrznych do bardziej suchych i chłodniejszych warstw zewnętrznych. Jedną z zalet suszenia tą metodą jest możliwość uzyskania krótkich czasów suszenia. Suszenie twardych gatunków liściastych, takich jak buk, przebiega 200-250 razy szybciej, drewna sosnowego 20-krotnie szybciej niż w suszarniach powietrznych. Pękanie drewna występuje zwłaszcza w przypadku grubych sortymentów, których nie można suszyć w sposób zbyt intensywny. Drewno suszone ostrożnie charakteryzuje się mniejszym naprężeniem wewnętrznym niż drewno suszone w powietrzu. Zastosowanie wysokiej częstotliwości pola elektrycznego wpływa na fizyczne i mechaniczne własności drewna. Ze względu na wysokie koszty inwestycyjne oraz duże zużycie energii elektrycznej ten rodzaj suszenia stosowany jest rzadko.
Suszenie w parach cieczy organicznych
Do suszenia w parach cieczy organicznych najczęściej wykorzystuje się pary ksylenu lub toluenu. Związki te występują jako pochodne w procesie suchej destylacji węgla i posiadają wysoki ciężar cząsteczkowy, w normalnych warunkach występują w postaci cieczy wrzących w temp 110oC, są palne i praktycznie nierozpuszczalne, nie mieszają się z wodą, są silnie toksyczne. Mieszanina par ksylenu lub toluenu z powietrzem ma właściwości wybuchowe. Celowość stosowania par tych cieczy lub niektórych innych związków szeregu aromatycznego i alifatycznego tłumaczy się tym, że ciepło właściwe tych par jest wielokrotnie wyższe od ciepła właściwego powietrza – na przykład 1 m3 par toluenu przekazuje drewnu około 50 razy więcej ciepła niż 1m3 powietrza. Związki tego rodzaju są chemicznie obojętne w stosunku do drewna, co zabezpiecza przed działaniem hydrolizującym, zachodzącym w środowisku powietrza i pary wodnej. W związku z wysoką temperaturą wrzenia ksylenu i toluenu proces suszenia odbywa się w temperaturze powyżej 100 m3, a wszystkie te czynniki sprawiają, że wydzielanie wilgoci z drewna zachodzi znacznie intensywniej niż przy suszeniu naturalnym lub sztucznym. Suszenie w parach toluenu można stosować także do podsuszania drewna, przy czym wilgotność końcowa nie powinna być niższa od punktu nasycenia włókien. To dzięki temu mimo intensywnego odparowywania wilgoci nie występują naprężenia, które powodowały by jego spękanie. Przy suszeniu drewna poniżej punktu NW występuje nierównomierność suszenia, zeschnięcie, odkształcenia i pękanie, dlatego też metoda ta nadaje się do podsuszania oraz do suszenia sortymentów o małych wymiarach przekroju poprzecznego, a duża toksyczność tych związków wymaga dużej szczelności aparatury, doboru odpowiedniej instalacji elektrycznej i wentylatorów ze względu na wybuchowość mieszaniny.
Zasady suszenia tarcicy w wysokich temperaturach
Suszenie tarcicy w temperaturach powyżej temperatury wrzenia wody obejmuje:a) suszenie w parze przegrzanej z dodatkiem powietrza – w procesie tym do osiągnięcia przez drewno temperatury wrzenia wody utrzymuje się wysoką wilgotność względną powietrza w suszarce przez zamknięcie kominków wlotowych i wylotowych, a po przekroczeniu 100oC suszenie przeprowadza się przy otwartych kominkach. Zabiegi te umożliwiają uzyskanie bardzo niskiej wilgotności równoważnej powietrza i wysokiego gradientu suszenia, obecność powietrza w medium suszącym powoduje bowiem znaczne zmniejszenie wilgotności równoważnej drewna w temperaturach nieznacznie przekraczających 100oC, a powyżej ma już niewielki wpływ. W ten sposób czasy suszenia są krótsze niż czasy suszenia tylko parą przegrzaną.
a) suszenie w parze przegrzanej z dodatkiem powietrza – w procesie tym do osiągnięcia przez drewno temperatury wrzenia wody utrzymuje się wysoką wilgotność względną powietrza w suszarce przez zamknięcie kominków wlotowych i wylotowych, a po przekroczeniu 100oC suszenie przeprowadza się przy otwartych kominkach. Zabiegi te umożliwiają uzyskanie bardzo niskiej wilgotności równoważnej powietrza i wysokiego gradientu suszenia, obecność powietrza w medium suszącym powoduje bowiem znaczne zmniejszenie wilgotności równoważnej drewna w temperaturach nieznacznie przekraczających 100oC, a powyżej ma już niewielki wpływ. W ten sposób czasy suszenia są krótsze niż czasy suszenia tylko parą przegrzaną.b) suszenie w parze przegrzanej – w procesie tym całkowicie szczelną suszarkę ogrzewa się baz dostępu powietrza (fi = 100% przez parowanie) do temperatury wrzenia wody i utrzymuje temperaturę tak długo aż drewno uzyska temperaturę 95-98o Po nagrzaniu drewna ogrzewa się suszarkę do temperatury powyżej 100oC, z drewna odparowuje wówczas woda, która po przegrzaniu na grzejniki suszarki uchodzi klapą wylotową, aby odprowadzić powstającą parę z powierzchni drewna prędkość w=4-6,5 m/s.
Parzenie w autoklawie
Autoklawy to metalowe zbiorniki ciśnieniowe o średnicy 1200-2000 mm i ciśnieniu roboczym do 2 atm, które ustawia się z lekkim spadkiem dla ułatwienia spływu kondensatu do odwadniacza. Na zewnątrz autoklaw posiada izolację termiczną o grubości 150 mm, zaś wnętrze pokryte jest powłoką antykorozyjną odporną na kwasy i temp do 130oC. Autoklaw wyposażony jest w szyny do wprowadzania ładunku, rurę perforowaną do pary wodnej, reduktor ciśnienia pary, zawór odcinający, zawór bezpieczeństwa, zawór odpowietrzający, manometr, termometr. Autoklawy ze stopów metali lekkich – średnica 2700 mm, długość 8500 mm, mieszczą około 10 m3 drewna.
wstępne nagrzewanie – czas 8 godzin, zimą 14 godzin, powoduje usunięcie powietrza z autoklawu, stopniowe ogrzewanie drewna, równomierny wzrost temperatury do 100 oC właściwe parzenie – czas zależy od ciśnienia pary nasyconej i średnicy wyrzynków bądź wymiarów pryzm studzenie – zamknięcie dopływu pary, otwarcie zaworu bezpieczeństwa, powolny spadek temperatury – 8 godzin
Komory warzelniane
Komory warzelniane budową zbliżone są do komór suszarnianych. Wykonywane są z betonu lub cegły klinkierowej, ściana zewnętrzna z warstwy cegieł o grubości 12 cm, izolacja o grubości 5 cm, ściana wewnętrzna izolowana termicznie i wilgotnościowo (5 warstw). Podłoga powinna posiadać spad, umożliwiający odprowadzenie kondensatu do osadnika oraz szyny do wózków, strop podwójnie izolowany termicznie. Para wodna doprowadzana jest do komór przewodami ślepo zakończonymi w parzelni, część końcowa rur w komorze jest perforowana, drzwi o grubości 55-60 mm. Podczas wprowadzania pary wodnej należy ją odpowietrzać, aby zapobiec zmieszaniu się pary z powietrzem w komorze. Komory parzelniane najlepiej wykorzystywać do drobnych półfabrykatów.
nagrzewanie właściwe parzenie chłodzenie i wyrównywanie temperatury
Czas parzenia zależy od gęstości i średnicy drewna, dla dębu wynosi 8-37 godzin, czas skracamy dzięki nawilżaniu, leżakowanie 1/5-1/6 czasu parzenia.
GIĘCIE DREWNA
W giętym elemencie powstają trzy strefy odkształceń: rozciągania, ściskania i obojętna, a zmiany długości poszczególnych warstw drewna są tym większe im większa jest ich odległość od osi obojętnej. Poszczególne warstwy drewna przesuwają się względem siebie i zachodzi zjawisko plastycznego płynięcia: siły zewnętrzne, wywołujące gięcie powoduje powstanie naprężeń ściskających i rozciągających, które mogą doprowadzić do rozerwania włókien drzewnych (pękanie elementu). Dzieje się tak w przypadku, gdy wartości naprężeń przekraczają siły spójności między błonami komórkowymi. Nie wszystkie gatunki drewna wykazują jednakową giętkość – zależy ona od plastyczności (po parzeniu drewno ma lepsze właściwości plastyczne).
Miarą wytrzymałości na zginanie jest wytrzymałość drewna na rozciąganie i ściskanie. Dla drewna położenie strefy obojętnej określa tak zwany minimalny promień gięcia: obróbka hydrotermiczna przed gięciem nie powoduje zmiany wytrzymałości na rozciąganie, ale zmniejsza dwukrotnie wytrzymałość na ściskanie. W drewnie parzonym wytrzymałość na rozciąganie jest pięciokrotnie większa niż wytrzymałość na ściskanie, co powoduje przesunięcie osi obojętnej w elemencie w kierunku warstw rozciąganych.
Taśma stalowa – gięcie drewna bez uszkodzenia można przeprowadzić, gdy stosunek grubości elementu h do promienia łuku gięcia r -h/r < 1/30. Łuki o mniejszych promieniach można uzyskać, gdy strefa rozciągania włókien osiągnie możliwie jak najmniejszą grubość, a strefa obojętna przesunie się w kierunku zewnętrznej strony łuku, co uzyskuje się przez nałożenie taśmy stalowej na warstwę zewnętrzną strefy rozciągania elementu. Taśma ogranicza rozciąganie drewna, a największa wartość h/r podczas gięcia z taśmą stalową zależy od maksymalnych wartości względnego wydłużania i skracania drewna, jakie można uzyskać bez jego uszkodzenia. Drewno nieuplastycznione h/r = 1/67 Drewno uplastycznione h/r = 1/30 Gięcie z taśmą Thoneta h/r = 1/2,5 -3 Siły, naprężenia i odkształcenia przy gięciu drewna Meble gięte mają wiele zalet, między innymi walory estetyczne i stosunkowo małe zużycie surowca oraz wysoką wytrzymałość mechaniczną, i zaliczane są do wyrobów o wysokiej jakości. Proces plastycznej obróbki łat drewnianych napotyka na wiele trudności związanych ze stosowaniem drewna gorszych klas niż by to wynikało z procesu technologicznego (niedokładnym przestrzeganiem warunków obróbki hydrotermicznej przed gięciem, niedoskonałością wykorzystywanych metod gięcia). Efektem są straty materiałowe spowodowane głównie dużą ilością powstałych braków. Szczegółowe rozpoznanie czynników, wpływających na gięcie, jest podstawą jego prawidłowego przeprowadzenia. Siły działające na łatę podczas gięcia Najkorzystniejszym i jednocześnie najtrudniejszym sposobem gięcia jest gięcie na giętarce z formą obrotową. Metoda ta daje możliwość gięcia łat o zamkniętym obwodzie, skomplikowanych kształtach i dużym zakresie promieni gięcia. Obrotowa forma może być zamocowana w płaszczyźnie pionowej lub poziomej, a łatę dociska się do formy za pomocą taśmy stalowej. Na czoło łaty wywierany jest nacisk, przeważnie hydrauliczny, który może być regulowany podczas pracy giętarki. Przy nawijaniu łata zabezpieczana jest przed wyboczeniem specjalną prowadnicą z zaciskami. Siła zginająca przyłożona jest bezpośrednio w miejscu przylegania łaty do formy, gięcie zachodzi więc jedynie na formie i tylko na tej części łaty która jest na nią nawinięta. Docisk łaty do formy spowodowany jest przez specjalną rolkę. Istotnym zagadnieniem jest wartość nacisku wstępnego, wywieranego na taśmę (a za jej pośrednictwem również na drewno), a także zmiana siły docisku przyosiowego w czasie trwania gięcia. Wartość wielkości nacisku wstępnego jest ograniczona – przy jej zwiększeniu następuje nie tylko wydłużanie ale również poprzeczne ściśnięcie łaty oraz możliwość zgniecenia drewna na powierzchni przylegania do taśmy i formy. Naprężenia i odkształcenia występujące przy gięciu drewna Obecnie w przemyśle meblarskim łaty drewniane poddawane są gięciu w maszynach giętarskich przy użyciu taśmy, obejmującej zginany element od strony zewnętrznej, dzięki wstępnemu naprężeniu taśmy za pomocą dwóch czołowych oporów (utrudnione staje się przez to rozerwanie włókien na wypukłej powierzchni elementu). Oś obojętna zostaje przesunięta w kierunku taśmy i wyginanie łaty zachodzi głównie w skutek ściskania, a największe naprężenia i odkształcenia po stronie wypukłej przenoszone są przez taśmę – powierzchnie przekroju poprzecznego wyginanego elementu w postaci łaty i taśmy pierwotnie płaskie pozostają płaskie także podczas wyginania elementu. Łata i metalowa taśma mają możliwość swobodnego przesuwania się względem siebie i taki sam rozkład naprężeń powstaje w każdym przekroju łaty i taśmy (tarcie między łatą i taśmą oraz łatą i formą może być dla ułatwienia rozważań pominięte). Warzenie i parzenie drewna przeznaczonego do skrawania Celem parzenia i warzenia drewna przeznaczonego do skrawania jest zwiększenie jego podatności na skrawanie – w efekcie podczas skrawania drewna zmiękczonego, ostrze noża łatwiej przecina tkankę drzewną, dając gładką powierzchnię forniru, który wykazuje zdolność do odkształceń nie niszczących strukturę drewna. Ponadto zmniejsza się zużycie narzędzi skrawających. Podatność drewna na skrawanie jest zależna od następujących czynników: a) czynniki obiektywne (rodzaj, struktura, wiek drewna) b) czynniki subiektywne (parametry i sposób obróbki hydrotermicznej) – zasadniczymi parametrami obróbki hydrotermicznej drewna sklejkowego o okleinowego są temperatura i wilgotność Temperatura drewna Wzrost temperatury drewna zwiększa jego plastyczność, a tym samym zmniejsza właściwy opór skrawania. W celu uzyskania odpowiedniej temperatury drewno należy umieścić w środowisku wody lub pary wodnej (właściwa praca jest funkcją temp drewna). Podczas ogrzewania w wodzie, spadek właściwej pracy skrawania jest tym większy, im wyższa jest temperatura wody grzewczej. Optymalna temperatura drewna w momencie skrawania powinna być dostosowana do gęstości drewna (im większa gęstość drewna tym wyższą temperaturę powinno mieć drewno poddawane skrawaniu). Skrawanie drewna o podwyższonej temperaturze zapewnia uzyskanie forniru gładkiego o minimalnych głębieniach i pęknięciach, charakteryzującego się dobrymi właściwościami mechanicznymi. Fornir pozyskany z drewna niedostatecznie zmiękczonego charakteryzują powierzchnie chropowate i szorstkie, a z drewna iglastego nawet pęknięcia na granicy przyrostów rocznych. Wilgotność drewna Obok temperatury w istotny sposób na miękkość i podatność drewna na obróbkę mechaniczną wpływa jego wilgotność. Nie może ona być niższa od PNW. Wzrost wilgotności drewna o 1% powoduje spadek modułu sprężystości o 2%, jednak tylko w zakresie przedziału wilgotności do 30% – dalszy wzrost wilgotności nie wpływa na zwiększenie plastyczności drewna ani właściwą pracę skrawania. Wilgotność drewna wpływa ponadto na wielkość współczynnika przewodnictwa cieplnego (im wyższa wilgotność drewna tym szybciej następuje proces ogrzania) – przyjmuje się, że wilgotność drewna okleinowego i sklejkowego powinna wynosić co najmniej 30-35%. Drewno przesuszone (importowane drewno tropikalne) należy przed procesem ogrzewania poddać nawilżaniu w celu skrócenia czasu nagrzewania drewna, a tym samym zwiększa się wydajność urządzeń służących do cieplnej obróbki drewna. Warzenie drewna przeznaczonego do skrawania (urządzenia do warzenia) Podczas warzenia drewno zanurza się całkowicie w wodzie o podwyższonej temperaturze, nie przekraczającej 90oC. Służą do tego baseny warzelniane budowane z betonu lub cegły klinkierowej pod gołym niebem. Wyróżnia się baseny długie, przeznaczone do warzenia dłużyc oraz krótkie, przeznaczone do warzenia wyrzynków. Wymiary basenów uzależnione są od długości i średnicy drewna przeznaczonego do obróbki. Długość basenu krótkiego powinna być większa od długości wyrzynków o 60-120 cm – nadmiar ten jest konieczny w celu umożliwienia przepływu wody między ściankami basenu a warzonym drewnem oraz w celu ochrony ścian przed uszkodzeniem w czasie za i wyładunku, szerokość basenu powinna wynosić 2,75 m, a wysokość użytkowa 2,5 m. Cieplno-wodna obróbka w postaci wyrzynków umożliwia ich klasyfikację według średnic i jakości, a także odpowiednie dostosowanie temperatury i czasu warzenia w zależności od średnicy wyrzynków i grubości pozyskiwanego forniru. Wewnętrzne ściany basenów pokrywane są warstwą zaprawy odpornej na działanie wody i kwasów organicznych, z zewnętrznych ścian basenów nie pokrywa się tynkiem. Instalacja grzewcza i wodna powinny wykazywać odporność na korozję – wszelkie elementy stalowe należy pokryć emalią silikonowo aluminiową odporną na działanie wilgoci i wysokiej temperatury. Technologia procesu warzenia Proces warzenia drewna polega na działaniu ciepłej lub gorącej wody, jednak zawsze o temperaturze niższej od temperatury wrzenia (ogólnie przyjmuje się, że temperatura w basenach parzelnianych powinna wynosić 70-80oC zimą, a latem 40-65oC). Drewno iglaste korowane można warzyć przez czas około 20% krótszy niż drewno nie korowane. Parzenie drewna przeznaczonego do skrawania (urządzenia do parzenia) Cieplna obróbka drewna polega na ogrzewaniu drewna nasyconą parą wodną i przeprowadzana jest w trzech typach urządzeń: – w basenach – w komorach parzelnianych – w autoklawach. Parę wodną można dostarczać do tych urządzeń bezpośrednio lub pośrednio. Bezpośrednie doprowadzanie polega na doprowadzaniu pary bezpośrednio do ogrzewanego drewna. Przewody posiadają otwory o średnicy 4-5 mm, a wyloty są tak ustawione, aby wypływ pary odoliwionej pod ciśnieniem 0,108-0,11 MPa nie był skierowany w górę, lecz pod katem na ścianę basenu bądź bezpośrednio na blachy ochronne a następnie na drewno. W ten sposób drewno chronione jest przed miejscowym przegrzaniem. W przypadku pośredniego doprowadzania pary – na spodzie urządzenia parzelnianego znajduje się zbiornik z wodą. Baseny parzelniane budową i wymiarami zbliżone są do basenów warzelnianych, do których doprowadza się drewno od góry za pomocą dźwigów, a następnie zamyka się pokrywą. Komory warzelniane budową zbliżone do komór suszarnianych, do których drewno wprowadza się na wózkach przez drzwi umieszczone w bocznej ścianie komory. Aby zapobiec nadmiernym stratom cieplnym, komory parzelniane buduje się jako nieprzelotowe. Ściany komór parzelnianych wykonuje się, podobnie jak doły warzelniane, z betony lub cegły klinkierowej. Autoklawy warzelniane to zbiorniki metalowe o ciśnieniu roboczym do 2 atm. Autoklawy starego typu, przeznaczone do parzenia drewna, wykonuje się ze stali o wykładzinie wewnętrznej z miedzi lub drewna, a średnica wewnętrzna autoklawu wynosi 1200-2000 mm. Autoklawy ustawiane są w halach fabrycznych na fund i studzenia, oraz spływ kondensatu do odwadniacza pływakowego, który w miarę nagromadzenia odpowiedniej ilości kondensatu, odprowadza na zewnątrz autoklawu. Technologia procesu parzenia Parzenie drewna w nasyconej parze wodnej to proces znacznie bardziej skomplikowany niż warzenie. Para używana do parzenia ma ciśnienie do 0,2 MPa i doprowadzana jest dwoma sposobami: bezpośrednio lub pośrednio. Bezpośrednio – gdy parę wodną wprowadza się bezpośrednio do komory, w której trafia bezpośrednio na drewno. Para musi mieć wówczas wysokie ciśnienie 0,13 MPa i nie może być przegrzana u wlotu do komory. Należy podkreślić, że wytwarzana w kotle para wodna nasycona może w przewodach parowych na skutek dławienia albo u samego wlotu do parzelni, wskutek rozprężania, zmienić swoje parametry aż do pary przegrzanej. W takim przypadku zamiast procesu ogrzewania wystąpi dodatkowo suszenie, które w procesie parzenia drewna jest niedopuszczalne. Sposób pośredni zapewnia doprowadzenie pary w stanie nasycenia, gdy para po wyjściu z rur musi przejść przez warstwę wody, powodując oddanie ciepła i parowanie wody. Podczas parzenia należy dążyć do uzyskania wilgotności drewna zbliżonej do PNW i jeśli drewno wykazuje niższą wilgotność, należy je wstępnie nawilżyć przez kąpiel lub natrysk ciepłą wodą. Wymagania odnośnie temperatury drewna parzonego są podobne do wymagań, jakie stawia się drewnu poddawanemu warzeniu w wodzie. Data utworzenia: 23.11.2012
키워드에 대한 정보 opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli
다음은 Bing에서 opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 FORTECA – \”Elegia o… (chłopcu polskim)\” sł. K.K. Baczyński, muz. Siano – (Official Music)
- elegia
- baczyński
- historia
- patriotyzm
- powstanie
- wojna
- rekonstrukcje
- wizna
- forteca
- poeta
- poeci
FORTECA #- #\”Elegia #o… #(chłopcu #polskim)\” #sł. #K.K. #Baczyński, #muz. #Siano #- #(Official #Music)
YouTube에서 opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 FORTECA – \”Elegia o… (chłopcu polskim)\” sł. K.K. Baczyński, muz. Siano – (Official Music) | opisz wygląd starego drzewa po pracy cieśli, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
