당신은 주제를 찾고 있습니까 “przepisy z ziemi dobrzyńskiej – Przepisy tradycyjnej kuchni dobrzyńskiej – Mirosława Wilk“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 ZST Lipno – R.KOWALSKI 이(가) 작성한 기사에는 조회수 196,606회 및 188295 Like 개의 좋아요가 있습니다.
przepisy z ziemi dobrzyńskiej 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Przepisy tradycyjnej kuchni dobrzyńskiej – Mirosława Wilk – przepisy z ziemi dobrzyńskiej 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
przepisy z ziemi dobrzyńskiej 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
przepisy z ziemi dobrzyńskiej Przepisy, jak zrobić – Smaker.pl
Dżdżownice w ziemi. zelki dżdżownice, kilka sztuk; budyn czekoladowy, 1 opakowanie; ciastka czekoladowe, 2-3 sztuki. Zobacz przepis.
Source: smaker.pl
Date Published: 3/1/2022
View: 9919
Najlepsze dania kuchni dobrzyńskiej – ziemiadobrzynska.pl
Kuchnia dobrzyńska to tradycyjna polska kuchnia regionalna. Znana jest również jako najbardziej znana polska kuchnia regionalna, ze względu na swoją długą …
Source: www.ziemiadobrzynska.pl
Date Published: 12/5/2021
View: 903
Dobrzyńskie smaki – Portal – Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej
W tym dziale znajdą Państwo tradycyjne przepisy na potrawy z dobrzyńskich kuchni. Poprzez akcję Obiady czwartkowe. Dobrzyńskie smaki …
Source: www.muzeum.rypin.eu
Date Published: 12/25/2021
View: 5776
Przepisy tradycyjnej kuchni dobrzyńskiej – Mirosława Wilk
Potrawy ziemi Dobrzyńskiej · Mielone w cieście ziemniaczanym – YouTube Przepisy Kulinarne, Jedzenie, Ziemniaki. Mielone w cieście ziemniaczanym.
Source: pl.pinterest.com
Date Published: 11/11/2022
View: 4103
20 Potrawy ziemi Dobrzyńskiej-Ideen in 2022 – Pinterest
17.01.2022 – Erkunde Gerhard Scharfenbergs Pinnwand „Potrawy ziemi Dobrzyńskiej“ auf Pinterest. Weitere Ideen zu fleischrezepte, polnische rezepte, rezepte.
Source: www.pinterest.de
Date Published: 4/27/2021
View: 9649
dobrzyńskich – potraw kulinarnych
jakości życia na Ziemi Dobrzyńskiej” realizowanego przez Stowarzyszenie … tradycję, dania i potrawy, których przepisy przygotowania przekazywane były.
Source: www.elgd.pl
Date Published: 6/27/2021
View: 4247
Ziemia Dobrzyńska gęsim piórem pisana – PrzyslijPrzepis.pl
Ziemia Dobrzyńska – historyczny obszar zamknięty w trzech naturalnych granicach rzek Wisły, Drwęcy i Skrwy. Ziemia targana wojnami, powstaniami, …
Source: www.przyslijprzepis.pl
Date Published: 12/5/2022
View: 5168
Kuchnia ludowa ziemi dobrzyńskiej – bogactwo smaków i …
Stare przepisy są skarbnicą wiedzy na temat dań jadanych przez naszych przodków. A jak to było na tradycyjnej wsi dobrzyńskiej? Tradycyjne …
Source: dobrzynskiesmaki.pl
Date Published: 12/30/2021
View: 1995
주제와 관련된 이미지 przepisy z ziemi dobrzyńskiej
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Przepisy tradycyjnej kuchni dobrzyńskiej – Mirosława Wilk. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 przepisy z ziemi dobrzyńskiej
- Author: ZST Lipno – R.KOWALSKI
- Views: 조회수 196,606회
- Likes: 188295 Like
- Date Published: 2019. 2. 8.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=9PeeeuvwjKM
Najlepsze dania kuchni dobrzyńskiej
Kuchnia dobrzyńska – zwyczaje kulinarne
Polska kuchnia charakteryzuje się prostotą i wykorzystaniem naturalnych składników. Wpływ na to miało zarówno chłopstwo, jak i szlachta zamieszkująca Polskę w średniowieczu. Polska żywność jest również znana z tego, że jest wykorzystywana na spotkaniach towarzyskich, a nie jest serwowana w domu, jak miałoby to miejsce w innych krajach Europy.
Bigos dobrzyński
Kuchnia dobrzyńska to tradycyjna polska kuchnia regionalna. Znana jest również jako najbardziej znana polska kuchnia regionalna, ze względu na swoją długą historię i popularność.
Bigos to rodzaj gulaszu, na który najczęściej składa się kapusta kiszona, wieprzowina, boczek i kiełbasa. Danie często podaje się z gotowanymi ziemniakami i chlebem żytnim.
Kapusta z grochem dobrzyńska
Kapusta z grochem po dobrzyńsku to tradycyjna danie regionalne z północy Polski. To danie tradycyjnie przyrządzane z kapusty, groszku, boczku i wieprzowiny.
To danie jest zwykle spożywane w sylwestra, aby przywitać nowy rok i przynieść szczęście w nadchodzącym roku.
Pasztet dobrzyński
Pasztet to tradycyjne danie w Polsce. Jest zrobiony z gotowanego mięsa, które zostało drobno posiekane i zmieszane z jajkami, bułką tartą i przyprawami.
Pasztet to bogata mieszanka mięsa, ziół i przypraw, którą zwykle podaje się na zimno jako przystawkę lub dodatek. Można go jeść samodzielnie lub z chlebem do kanapek.
W polskiej kuchni jest wiele dań, których głównym składnikiem jest pasztet.
Krokiety dobrzyńskie
Krokiet to smażony, mięsny kotlet zrobiony z mielonego mięsa, najczęściej wieprzowiny lub cielęciny. Zazwyczaj podaje się go z sosem i puree ziemniaczanym.
Jest to tradycyjna polska potrawa znana od wieków. Istnieje wiele różnych wariacji tego dania, ale zazwyczaj składa się ono z mielonej wieprzowiny lub cielęciny zmieszanej z bułką tartą i jajkami. Mieszanka jest następnie formowana w kulkę i smażona na głębokim oleju na złoty kolor.
Kuchnia dobrzyńska – historia potraw
Kuchnia dobrzyńska to staropolska kuchnia regionalna, uważana za jeden z najważniejszych skarbów kulinarnych Polski. Jest to kuchnia tradycyjna, przekazywana z pokolenia na pokolenie, o długiej historii.
Region należał niegdyś do Królestwa Polskiego, ale w 1335 został wcielony do Zakonu Krzyżackiego. Doprowadziło to do wielu zmian w kulturze i tradycjach kulinarnych. Kuchnia stała się bardziej niemiecka wraz z wprowadzeniem kiełbasy, pieczywa i piwa. Zmieniono również naczynia ze względu na różnice religijne między katolikami a protestantami.
Kuchnia dobrzyńska – przepisy na dania
Kuchnia dobrzyńska to tradycyjna kuchnia polska przekazywana z pokolenia na pokolenie. Receptury oparte są głównie na mięsie i ziemniakach.
Dobrzyń słynie z pierogów, czyli gotowanych pierogów nadziewanych wołowiną, grzybami lub serem. Ciasto powstaje z mąki i jajek wymieszanych z gorącym mlekiem i solą.
Region Dobrzyński w Polsce znany jest również z czarnego chleba, który powstaje ze zmieszania mąki pszennej z mąką żytnią, drożdżami, cukrem i solą.
Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej w Rypinie
We współczesnej kuchni mieszkańców ziemi dobrzyńskiej coraz rzadziej przygotowuje się tradycyjne dania, naszych babć i mam. W tym dziale znajdą Państwo tradycyjne przepisy na potrawy z dobrzyńskich kuchni.
Poprzez akcję Obiady czwartkowe. Dobrzyńskie smaki, polegającą na zamieszczaniu co czwartek na muzealnym profilu na Facebook’u, a także archiwizowaniu na stronie www.muzeum.rypin.eu przepisu tradycyjnego dania dobrzyńskiego chcieliśmy Państwa zaprosić do powrotu do dawnych smaków, wspólnego gotowania, a następnie dzielenia się wrażeniami smakowymi i zdjęciami potraw. Jeżeli u Państwa w rodzinie zachowały się dawne przepisy, receptury, to również prosimy o przesyłanie ich na nasz muzealny adres e-mail ([email protected]).
Tradycyjna kuchnia dobrzyńska była prosta i smaczna. Zapraszamy do wspólnej, być może wielopokoleniowej zabawy i gotowania.
20 Potrawy ziemi Dobrzyńskiej-Ideen in 2022
When autocomplete results are available use up and down arrows to review and enter to select. Touch device users, explore by touch or with swipe gestures.
Ziemia Dobrzyńska gęsim piórem pisana
Ziemia Dobrzyńska – historyczny obszar zamknięty w trzech naturalnych granicach rzek Wisły, Drwęcy i Skrwy. Ziemia targana wojnami, powstaniami, zaborami.
I choć przez wieki niszczona, palona, równana z ziemią nadal pozostała piękną i dumną. To tutaj niezwykłe ukształtowanie terenu zwane Wysoczyzną Dobrzyńską, otacza niezliczone ilości jezior, rzek, strumieni Pojezierza Dobrzyńskiego.
Żyzne pola, kwietne łąki i gęste, grzybne lasy to krajobraz typowy dla tych terenów. Do tego dochodzi rezerwat przyrody (okolice Tomkowa i Górzna), rzadkie w obecnych czasach siedliska żółwia błotnego (okolice Rypina) czy największe w Europie skupisko Drumlinów Zbójeńskich.
Ziemia Dobrzyńska oprócz przepięknych krajobrazów i walorów naturalnych ma także bogatą historię, której fragmenty kryją mury zabytkowych dworków i pałaców. To kraina pełna legend, tajemnic (to właśnie tutaj odnaleziono w 1961 r. słynny Skarb Skrwileński), ale też męczeństwa i cierpienia jej mieszkańców (w okresie okupacji Gestapo i członkowie Selbstschutzu dokonywali masowych egzekucji ziemiaństwa i miejscowej inteligencji).
Ziemia Dobrzyńska urzeka swym pięknem każdego, kto choć raz do niej zawita, dlatego coraz liczniej wypoczywają tu mieszkańcy dużych aglomeracji. Powstaje coraz więcej gospodarstw agroturystycznych, które zachęcają swoich gości nie tylko walorami przyrodniczymi, ale też regionalnym jedzeniem – naturalnym, zdrowym i pysznym.
Tradycja kulinarna Ziemi Dobrzyńskiej jest tak wiekowa jak jej historia. Istotnym dla pożywienia jej mieszkańców było naturalne położenie oraz dostępność wód i lasów, a także rozwinięta uprawa roślin i hodowla zwierząt.
W kuchni dobrzyńskiej jadano prosto, ale smacznie. Bardzo charakterystyczna była także gościnność mieszkańców tej ziemi, którzy zgodnie z przysłowiem „Gość w dom, Bóg w dom” – na stole trzymali zawsze chleb, sól i nóż – aby nikt z odwiedzających nie odszedł głodny. „Gości zazwyczaj podejmowano chlebem, serem, jajecznicą, kawą, herbatą, mlekiem, a nierzadko też i wódką. Jeżeli nocował, dawano mu kolację i śniadanie, a na drogę zaopatrywano w chleb z serem lub owoce”. (cyt. za „Zbiór dobrzyńskich potraw kulinarnych” opr. D. Wiśniewska).
W drugiej połowie XIX w., Aleksander Petrów w opracowaniu „Lud ziemi dobrzyńskiej” charakteryzując życie mieszkańców tego regionu pisał:
„Jedzenie zwykle składa się zupy: kartoflanej, barszczu, krupniku, kapuśniaku, rosołu, zacierek i sztuki mięsa, tudzież klusek, łazanek, pierogów z sera. W święto biją gęsi i kaczki i smażą jajecznice. […] Czasami podają naleśniki na leguminę. Grzyby jedzą smażone lub gotowane prawe (borowiki), rydze, pępki, serowiatki, sowy, kurzajki. Bez wódki nie ma obiadu. Gospodarze z czeladzią jedzą”.
W kuchni dobrzyńskiej bardzo popularne było kruszone ciasto rzucane na wrzącą wodę lub mleko zwane zacierkami, obecnie już prawie zapomniane. Wśród zup dominowały zupy owocowe (często z suszonych owoców), pospółka, kapuśniaki ze słodkiej kapusty, fasolowa, grochowa, słynna „czarna polewka” Jacka Soplicy – czyli zupa kartoflana z natką pietruszki, zupa z bani na słodko czy wreszcie westchnienie wielu łasuchów czarnina (tudzież zwana czerniną) – podawana oczywiście z kluskami ziemniaczanymi.
Bardzo często jadano ziemniaki w postaci: placków ziemniaczanych z tartych ziemniaków, klusków ziemniaczanych (przecieruchy) podawanych z kapustą, twarogiem, boczkiem czy też bugaja (babki ziemniaczanej). Także brukiew, rzepę, buraki wykorzystywano w przygotowywaniu potraw codziennych i odświętnych. Na przednówku spożywano dość często lebiodę. Przyrządzano z niej jarmuż, gęstą potrawę z kaszą jaglaną lub jęczmienną, albo w formie zupy, nazywanej tu faćka.
Do codziennych potraw zaliczyć należy tzw. sodziaki – placki z mąki i zsiadłego mleka z dodatkiem sody, podawane z powidłami lub dżemem. Na terenach graniczących z Kujawami popularny był i jest żur, nazywany tu barszczem, jedzony z kartoflami i chlebem. Dosyć częstym składnikiem w kuchni wschodnich obszarów ziemi dobrzyńskiej była dynia (bania), ciesząca się dużym powodzeniem również obecnie. Rzadko już jada się tu zupę dyniową z zacierkami, ale nadal robione są marynaty i konfitury z dyni.
Pisząc o kuchni ziemi dobrzyńskiej, nie można zapomnieć o gęsi, która była dla tego regionu ważnym elementem nie tylko kulinarnym. Hodowla gęsi w tym regionie była słynna na całą Polskę, a gęś rypińska „jest rodzimą, lokalną odmianą gęsi, sklasyfikowaną na początku XX wieku. Nigdy nie była poddawana żadnej selekcji czy hodowli kierowanej genetycznie, dlatego jej mięso ma bardzo dobre właściwości jeśli chodzi o smak i delikatność włókien. Z regionalnych potraw z rypińskiej gęsiny najbardziej znana jest zupa na „gęsich pipkach”. Jeszcze babcie dzisiejszych rypińskich gospodyń gęsim smalcem leczyły choroby płucne swoich dzieci. Także puch i pierze rypinianki mają wzorowe właściwości użytkowe.” (cyt. za: http://www.kujawsko-pomorskie.pl ).
We współczesnej kuchni mieszkańców ziemi dobrzyńskiej zachowało się niewiele potraw z przeszłości, a szkoda, bo hołdując kuchniom innych regionów zapominamy o własnej tożsamości kulinarnej, smacznej choć prostej. Ale własnej.
Dziękuję Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej w Rypinie za udostępnienie wszelkich materiałów i książek.
Przepisy na wybrane potrawy regionu:
Pospółka
Przecieruchy
Sodziaki
Gęsina na Św. Marcina
Gulasz z brukwi
zapraszam również na mój blog Smacznie z Joanną
Autorka otrzyma od partnera cyklu, wydawnictwa Pascal, książkę:
Kuchnia ludowa ziemi dobrzyńskiej – bogactwo smaków i tradycji – Dobrzyńskie smaki
By admin 1 December 2021 Dobrzyńskie smaki
Całokształt zjawisk historycznych związanych z ziemią dobrzyńską składa się na wspólne dziedzictwo kulturowe. Dziedzictwem może być budynek, przedmiot, wartość historyczna, kulturowa lub duchowa, język, a także kuchnia. Pamięć o dziedzictwie kulturowym i duchowym kształtuje tożsamość narodową. Dlatego tak istotne jest przybliżanie i przedstawianie jego bogactwa. Bez znajomości przeszłości – w jej różnorodnych przejawach – trudno jest budować przyszłość, nie tylko w jej aspektach kulturowych, ale także w tych najgłębszych – duchowych.
Kuchnia polska jest ważnym składnikiem dziedzictwa narodowego. Wiąże się to z faktem, że jadano zawsze, przede wszystkim dla zapewnienia istnienia i podtrzymania gatunku, ale również z okazji ważnych wydarzeń w życiu człowieka. Nasze kulinarne dziedzictwo zapoznaje ze specyficznym nazewnictwem potraw, sposobami ich przygotowania, narzędziami i urządzeniami użytymi w procesie technologicznym, historią, obrzędowym charakterem kuchni. Z drugiej strony pozwala zgłębić i rozwijać kuchnię charakterystyczną dla „małej ojczyzny”. Stare przepisy są skarbnicą wiedzy na temat dań jadanych przez naszych przodków.
A jak to było na tradycyjnej wsi dobrzyńskiej?
Tradycyjne pożywienie z lat przed I wojną światową składało się przede wszystkim z pokarmów ziemniaczanych i zbożowych.
Dawniej powszechne było pieczenie chleba w domu. Przed 1914 rokiem pieczono niemal wyłącznie na kwasie. W latach międzywojennych używano już obok kwasu drożdży. Kwas sporządzano w ten sposób, że z poprzedniego pieczenia przechowywano kawałek surowego ciasta wysuszonego, które następnie rozczyniano w specjalnym garneczku. Czasem zostawiano trochę starego zaczynu na dnie garnka do następnego pieczenia. Do rośnięcia wkładano ciasto do koszyków ze słomy (Karwicka 1979, s. 127).
Przed I wojną światową w biedniejszych rodzinach chleb nie był codziennym pokarmem. Tylko z okazji świąt przed I wojną światową pieczono ciasto drożdżowe z bielszej mąki z dodatkiem cukru, na Wielkanoc w kamiennych formach babki lukrowane z rodzynkami. Do wypieków odświętnych należało także ciasto z tartych, surowych kartofli z dodatkiem jaj, cukru, zapachów, pieczone w brytfance po chlebie (Karwicka 1979, s. 128).
Najczęstszym pożywieniem codziennym były pieczone na blasze placki z surowych kartofli, tartych z dodatkiem mąki, tzw. chlapaki, chlapacze, bugaje. Z gotowanych potraw kartoflano-mącznych bardzo popularne były kluski kartoflane z tartych surowych ziemniaków. Stanowiły one często dodatek do czerniny. Potrawą codzienną były także zacierki, robione z mąki żarnowej, ale odsianej. Jedzono je z mlekiem słodkim lub zsiadłym. Niekiedy z okrasą lub kapustą (Karwicka 1979, s. 128-129). Często jadano zupę zwaną „zagraj” lub „dziad”.
Z warzyw niegdyś spożywano najwięcej kapusty, tak świeżej, jak kiszonej. Robiono z niej zupy, gołąbki z mięsem, jedzono z kluskami ziemniaczanymi. Drugą często jadaną jarzyna był groch. Pozostałe to fasola, bób, brukiew, marchew, buraki, dynie tzw. banie, cebula, seler, por. Nie znano natomiast długo szpinaku i pomidorów (Karwicka 1979, s. 130). Spożywano również komosę i lebiodę, szczególnie w rodzinach biednych. Gotowano je na gęsto lub smażono drobno posiekaną, robiąc tzw. jarmuż albo też zupę zwaną faćką. Do pokarmów ludzi biednych należały też pokrzywy „żagawki”. Zbierano też szczaw polny, głównie na zupę.
Z owoców przygotowywano zupy, w tym na przykład zupę z jagód, z wiśni. Ze śliwek robiono powidła. Owoce takie jak śliwki, jabłka, gruszki powszechnie suszono. Do tego celu służyły specjalne suszarnie w ogrodach. Były to wykopane doły, w których palił się ogień, a na wierzchu kładziono plecionki z wikliny, tzw. dary, czasem czterokondygnacyjne, na które sypano owoc (Karwicka 1979, s. 132).
Ważnym składnikiem spożywczym był olej, głównie robiony z rzepaku, rzadziej z lnu. Po wioskach i miasteczkach znajdowały się prywatne olejarnie kieratowe (Karwicka 1979, s. 133).
Powszechnie jedzono nabiał. Mleko i śmietana używane były do zaprawiania zup i potraw. Gotowano na mleku zacierki. Mleko zsiadłe jedzono z ziemiankami. Pierwsze mleko po ocieleniu krowy tzw. siara, było niekiedy używane do wyrobu placków lub dodawane do ciasta chlebowego. Z mleka wyrabiano sery (twaróg i tzw. gomółkę – ser podsuszany, z dodatkiem pieprzu, cebuli i soli), masło (głównie na sprzedaż) (Karwicka 1979, s. 133-134).
Mięso jadano przed I wojną światową rzadko. Więcej spożywano w sezonie letnim, kiedy w zamożniejszych domach zabijano na niedzielę przeważnie kurę lub kaczkę. Chętnie przyrządzano z krwi, zwłaszcza kaczej czerninę. W okresie żniw podawano sporządzoną wcześniej kiełbasę lub żeberka, czy kotlety. W zimie tylko podczas świąt Bożego Narodzenia i w okresie zakończenie karnawału jedzono więcej mięsa. Na ostatki zabijano najczęściej wieprzka. Spożywano mięso z własnych zabitych zwierząt, głównie świń, które zabijano prawie wyłącznie z okazji świąt dorocznych i rodzinnych (Karwicka 1979, s. 135). W niedzielę i święta jedzono niekiedy rosół z mięsa wołowego, tzw. reńtowiny, które kupowano u rzeźnika. Rosół z kluskami podawano również na weselach i na stypach pogrzebowych. Mięso wołowe gotowano w rosole, potem opiekano. Wywar ten czasami jedzono po zabieleniu i dodaniu kwasu z kapusty jako „biała zupę”. Z mięsa wołowego przygotowywano na weselach zrazy, które jak podała respondentka z Radomic, nazywano „zgniłe kartofle” (Karwicka 1979, s. 136). Z mięsa cielęcego na Wielkanoc robiono pieczeń, naszpikowaną słoniną i obłożoną cebulą. Mięso cielęce dodawano niekiedy do kiełbas. Zabijano zwykle jałówkę lub byczka z okazji wesela na rosół, nóżki w galarecie, kotlety i do wędlin. Galaretę z nóżek podawano też na stypach (Karwicka 1979, s. 136). Gęsinę po zasoleniu przechowywano w piwnicach. Wytapiano i przechowywano również gęsi smalec (Karwicka 1979, s. 137).
Tradycyjna kuchnia dobrzyńska była prosta i smaczna. Zapraszamy do wspólnej, być może wielopokoleniowej zabawy w odkrywanie dawnych smaków i wspólnego gotowania.
Opracowała: Jadwiga Lewandowska
M. Łozińska, Historia polskiego smaku: kuchnia, stół, obyczaje, Warszawa 2013.
P. Michalik, Śladami polskich tradycji kulinarnych, cz. 1, Wieś Mazowiecka, 2015, nr 1.
T. Karwicka, Kultura ludowa ziemi dobrzyńskiej, Warszawa-Poznań-Toruń 1979.
Tradycyjna kuchnia polska. Najstarsza polska marka najlepszy produkt, Program Promocji Produktu Narodowego, www.pot.gov.pl
A. Petrow, Lud ziemi Dobrzyńskiej, jego charakter, mowa, zwyczaje, obrzędy, pieśni, przysłowia, zagadki itp., Zbiór Wiadomości do Antropologii Krajowej, t. 2, Kraków 1878.
키워드에 대한 정보 przepisy z ziemi dobrzyńskiej
다음은 Bing에서 przepisy z ziemi dobrzyńskiej 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Przepisy tradycyjnej kuchni dobrzyńskiej – Mirosława Wilk
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
Przepisy #tradycyjnej #kuchni #dobrzyńskiej #- #Mirosława #Wilk
YouTube에서 przepisy z ziemi dobrzyńskiej 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Przepisy tradycyjnej kuchni dobrzyńskiej – Mirosława Wilk | przepisy z ziemi dobrzyńskiej, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
