당신은 주제를 찾고 있습니까 “wywiad kliniczny psychologia wzór – Wywiad psychologiczny Kazimiera B. Część pierwsza“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Łukasz Ruciński 이(가) 작성한 기사에는 조회수 614회 및 좋아요 5개 개의 좋아요가 있습니다.
wywiad kliniczny psychologia wzór 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Wywiad psychologiczny Kazimiera B. Część pierwsza – wywiad kliniczny psychologia wzór 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
wywiad kliniczny psychologia wzór 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Przykładowy wywiad psychologiczny – Blog Poznaj Siebie
Poniżej znajdziesz wzór wywiadu psychologicznego z dorosłym. Z rozmowy dowiesz się jak przeprowadzić wywiad psychologiczny oraz poznasz przykładowe pytania do …
Source: poznaj-siebie.pl
Date Published: 10/11/2021
View: 5423
Wywiad psychologiczny by Marta Olborska – Prezi
Wywiad psychologiczny. Number of times this content has been viewed 674 Button to like this content Button to share … Problemy poruszane w wywiadzie …
Source: prezi.com
Date Published: 1/2/2021
View: 5898
PYTANIA I INNE INSTRUMENTY KONWERSACYJNE
W rozdziale zostaną przedstawione i omówione różne rodzaje interwencji, z których może korzystać psycholog podczas wywiadu diagnostycznego – opisane zostaną ich …
Source: salusprodomo.pl
Date Published: 11/22/2022
View: 3389
Przykłady narzędzi konwersacyjnych – Pytania 1. 2. 3. 4. Czym …
pytania powtórkowe czym jest diagnoza psychologiczna? wymień niewerbalne … Jakie elementy powinien zawierać dobrze zaplanowany wywiad psychologiczny?
Source: www.studocu.com
Date Published: 8/9/2021
View: 1049
Wywiad psychologiczny – kanonpojecpsychologicznych.pl
Wywiad psychologiczny – jest to forma rozmowy pomiędzy osobą diagnozowaną, a specjalistą diagnostą (np. psychologiem klinicznym), połączona z obserwacją.
Source: kanonpojecpsychologicznych.pl
Date Published: 2/8/2022
View: 8372
Struktura wywiadu psychologicznego – psychologia i ty
WYWIAD PSYCHOLOGICZNY – jedna z propozycji · czy chodziło na jakieś zajęcia wyrównawcze, · czy uczestniczyło w terapii – jakiej, z jakiego powodu, …
Source: psychologiaity.com
Date Published: 9/6/2021
View: 102
WYWIAD PSYCHOLOGICZNY – ppt pobierz – SlidePlayer.pl
Wywiad psychologiczny Metoda badawcza mająca na celu zebranie danych o faktach związanych z ludzką aktywnością i wzmacniającymi ją czynnikami.
Source: slideplayer.pl
Date Published: 5/11/2021
View: 5396
WYWIAD PSYCHOLOGICZNY I OBSERWACJA – Zanotowane.pl
Wywiad – jest rozmową prowadzoną w celu uzyskania określonego rodzaju informacji. Wywiad psychologiczny jest zarazem postępowaniem badawczym i profesjonalnym …
Source: zanotowane.pl
Date Published: 12/3/2021
View: 9758
Wywiad i rozmowa psychologiczna 2500-PL-PS-OB3Z-4
Sposoby prowadzenia rozmowy psychologicznej: pytania, parafrazy, klaryfikacje, … Wywiad psychologiczny 2, Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP.
Source: informatorects.uw.edu.pl
Date Published: 10/11/2021
View: 4835
주제와 관련된 이미지 wywiad kliniczny psychologia wzór
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Wywiad psychologiczny Kazimiera B. Część pierwsza. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 wywiad kliniczny psychologia wzór
- Author: Łukasz Ruciński
- Views: 조회수 614회
- Likes: 좋아요 5개
- Date Published: 2020. 7. 22.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=EP27MSPTAcE
Jak prowadzić wywiad psychologiczny?
Podczas przeprowadzenia wywiadu psychologicznego, należy zadawać na raz tylko jedno pytanie. Jeżeli pytamy o jedną sprawę, nie zadajemy kolejnych pytań. Pytania w wywiadzie powinny odnosić się do jednej sprawy. Jeżeli chcemy uzyskać więcej informacji, zadajemy pytanie ogólne.
Jakie mogą być pytania do wywiadu?
Pytania do wywiadu ze sławną osobą mogą być następujące:
– czy nie przeszkadza Pani tak znacząca rozpoznawalność podczas normalnego funkcjonowania w mieście? – czy zawrotna kariera nie utrudniła Pani poznania obecnej miłości życia? Z jakimi trudnościami musiała się Pani zetknąć? – kim chciała Pani być w dzieciństwie?
Na czym polega wywiad psychologiczny?
Wywiad psychologiczny – jest to forma rozmowy pomiędzy osobą diagnozowaną, a specjalistą diagnostą (np. psychologiem klinicznym), połączona z obserwacją.
Ile trwa wywiad psychologiczny?
Zależy również od aktualnego stanu zdrowia, samopoczucia oraz wieku osoby badanej. Badanie psychotechniczne składa się z wywiadu z osobą oraz odpowiednich kwestionariuszy i testów. Następnie odbywa się badanie aparaturowe. Badanie psychologiczne trwa zwykle od 30 minut do 1,5 godziny.
Od czego zacząć wywiad?
Jeszcze przed wywiadem, kiedy już mamy ustalony temat i pytania, dobrze jest uprzedzić o nich rozmówcę. Da mu to szansę na ich przemyślenie, przypomnienie różnych faktów związanych z okolicznościami, o które pytamy, uporządkowanie myślenia o problemach, na temat których chcemy rozmawiać.
Jak się pisze wywiad przykład?
- Określ dokładnie cel i temat wywiadu.
- Pamiętaj, że ważna jest kolejność i układ pytań (od prostych do bardziej złożonych itp.) …
- Zadbaj o to, żeby pytania były ciekawe i niebanalne. …
- Przygotuj się do przeprowadzenia wywiadu – zapoznaj się z sylwetką rozmówcy i sprawami, które będziesz poruszać.
Jak dobrze udzielić wywiadu?
Podczas udzielania wywiadu trzeba zwracać uwagę nie tylko na to, co się mówi, ale także w jaki sposób się mówi. Dlatego np. należy stosować krótkie, zwięzłe zdania, mówić powoli i pamiętać o utrzymywaniu kontaktu wzrokowego z rozmówcą.
Jakie są cechy wywiadu?
Wywiad – rozmowa ma strukturę, w której naprzemiennie zadaje się pytania (lub wypowiada zdania mające funkcję pytań) i uzyskuje na nie odpowiedzi. Wywiad jako gatunek prasowy cechuje się tym, że ma za zadanie zbieranie informacji pozostających w kręgu zainteresowania opinii publicznej.
W jaki sposób zakończyć wywiad?
Odpowiedź Sprawdzona przez Eksperta
Zwykle dziennikarz kończy rozmowe ze swoim rozmówcą słowami: Dziekuje za rozmowe, mozna jeszcze powiedziec, nie mam juz wiecej pytań albo pytania moje się już wyczerpały i później dodaje sie właśnie dziekuje za rozmowe. Najczęściej wywiad przeprowadza jeden dziennikarz.
O co pyta psycholog?
- Od kiedy trwa problem?
- Jakich objawów doświadczasz?
- Co się działo w Twoim życiu tuż przed wystąpieniem danego problemu?
- Jak problem wpływa na Twoje obecne życie?
- Jak sobie z tym radzisz?
- Czy problem wystąpił po raz pierwszy, czy pojawiał się już wcześniej?
Na co zwraca uwagę psycholog?
Psycholog zwraca uwagę na reakcje
Jest to również źródło informacji o świadomych i nieświadomych komunikatach pacjenta. Podsumowując, psycholog słucha nie tylko słów i treści wnoszonych przez pacjenta. Obserwuje również jego zachowanie oraz śledzi własne emocje we wzajemnej relacji.
O czym można porozmawiać z psychologiem?
Porozmawiaj z psychologiem o swoich uczuciach i zadaj mu tyle pytań, ile chcesz. Porozmawiaj z psychologiem o swoich uczuciach. Jeśli nie podoba Ci się coś, co Ci odpowiedział, powiedz mu to! Nie ukrywaj, że nie podoba Ci się coś, co mówi Twój psycholog, ponieważ zakłóci to Waszą więź.
Czego nie mówić u psychologa?
Tajemnicą objęte są wszelkie informacje, które psycholog uzyska w związku z wykonywaniem zawodu, dane wrażliwe, dokumentacja, a nawet sam fakt tego, że rozmowa miała miejsce. Co ciekawe, spotykając psychologa poza gabinetem w codziennej sytuacji, może on nawet pierwszy nie przywitać się ani nie inicjować rozmowy.
Jakie pytania na psychoterapii?
Podczas pierwszego spotkania psychoterapeuta może zadać Ci kilka pytań, np. o powód umówienia wizyty, o to, co sprawia Ci trudność, dlaczego chciałbyś podjąć leczenie, czym się zajmujesz, jak wygląda Twoja sytuacja rodzinna. Może również zapytać o cele, jakie chciałbyś osiągnąć.
Ile kosztuje godzina terapii u psychologa?
Niektórzy specjaliści proponują spotkania trwające 50–80 minut w cenie utrzymującej się na średnim poziomie 120–260 zł. Specyficzną formą pracy z pacjentami jest terapia prowadzona przez dwóch psychoterapeutów. Najczęściej wizyta trwa od 80 do 90 minut, a jej koszt sięga 300–400 zł.
O co pyta psycholog?
- Od kiedy trwa problem?
- Jakich objawów doświadczasz?
- Co się działo w Twoim życiu tuż przed wystąpieniem danego problemu?
- Jak problem wpływa na Twoje obecne życie?
- Jak sobie z tym radzisz?
- Czy problem wystąpił po raz pierwszy, czy pojawiał się już wcześniej?
Na co zwraca uwagę psycholog?
Psycholog zwraca uwagę na reakcje
Jest to również źródło informacji o świadomych i nieświadomych komunikatach pacjenta. Podsumowując, psycholog słucha nie tylko słów i treści wnoszonych przez pacjenta. Obserwuje również jego zachowanie oraz śledzi własne emocje we wzajemnej relacji.
O czym można porozmawiać z psychologiem?
Porozmawiaj z psychologiem o swoich uczuciach i zadaj mu tyle pytań, ile chcesz. Porozmawiaj z psychologiem o swoich uczuciach. Jeśli nie podoba Ci się coś, co Ci odpowiedział, powiedz mu to! Nie ukrywaj, że nie podoba Ci się coś, co mówi Twój psycholog, ponieważ zakłóci to Waszą więź.
Co to jest wywiad terapeutyczny?
Wywiad terapeutyczny ma na celu zmianę postawy respondenta przez emocjonalną interakcję niż dzięki silnej argumentacji. Celem wywiadu terapeutycznego jest pomoc pacjentowi w przezwyciężaniu cierpienia, a jego ubocznym rezultatem jest budowa wiedzy na temat kondycji ludzkiej.
Przykładowy wywiad psychologiczny
Czas czytania: 9 minut
Jeśli zastanawiasz się jak przeprowadzić wywiad psychologiczny i potrzebujesz przykładowego wywiadu z psychologiem lub wzoru wywiadu z pacjentem, to znajdziesz go poniżej.
Zamieszczona poniżej przykładowa rozmowa — wywiad z psychologiem, został nagrany wcześniej na nośnik audio i przepisany.
Poniżej znajdziesz wzór wywiadu psychologicznego z dorosłym. Z rozmowy dowiesz się jak przeprowadzić wywiad psychologiczny oraz poznasz przykładowe pytania do wywiadu psychologicznego.
Zanim jednak przystąpisz do rozmowy z klientem, uzyskaj od niego zgodę na nagranie lub zapisanie treści wywiadu. Najlepszym wyborem, jest uzyskanie zgody klienta na zarejestrowanie przebiegu naszej rozmowy. Pozwala to na lepsze skupienie się na swoim osobie badanej i płynne przechodzenie do kolejnych etapów wywiadu.
Przykładowy wywiad psychologiczny z dorosłym
– Dzień dobry, nazywam się (…). Jestem studentem psychologii na (…) i zaprosiłem Pana do wykonania pięciu testów osobowości, którymi są NEO PI-R – Inwentarz osobowości, SOC-29 – Kwestionariusz Orientacji Życiowej, Kwestionariusz Poczucia Stresu, INTE – Kwestionariusz Inteligencji Emocjonalnej i Kwestionariusz Temperamentu.
– Dzień dobry, nazywam się Marek (…), mam (..) lat i bardzo mi miło, że spotkaliśmy się.
– Dziękuje bardzo. Proszę mi powiedzieć gdzie się Pan urodził?
– Urodziłem się w województwie lubuskim, w miejscowości (…) to jest takie miasteczko niedaleko (…), blisko granicy zachodniej polski.
– Dobrze, a teraz mieszka Pan w (…). Co się stało, że przeprowadził się Pan tutaj?
– Przeprowadziłem się z tego powodu, że moi rodzice zmienili pracę i miejsce zamieszkania jednocześnie.
– Dziękuje. Jaki jest Pana stan cywilny?
– Jestem żonaty.
– Dziękuje. Czy korzystał Pan kiedyś z pomocy psychologa?
– W sumie to kiedyś korzystałem z pomocy psychologa tylko po to, żeby uzyskać zawodowe prawo jazdy.
– Dziękuje. Czy przyjmuje Pan jakieś leki?
– Nie. Na chwilę obecną nie przyjmuje żadnych leków.
– Czy występują u Pana jakieś choroby przewlekłe?
– Nie.
– Dziękuje.
– Jaką Pan skończył szkołę?
– Skończyłem (…). Technikum Samochodowe.
– Jak Pan wspomina czasy szkoły?
– Jako okres hmm (zastanawia się), nauki, koleżeństwa, fajnych momentów, które do dzisiaj można wspominać z okresu, kiedy mieszkałem w internacie przy szkole samochodowej. Myślę, że to okres miły i warty zapamiętania.
– Czy ma Pan jakieś przyjemne wspomnienia związane ze szkołą? Jeśli tak to jakie?
– Myślę, że dużo znalazłoby się takich fragmentów z życia, które można by było ciekawie i mile powspominać. Jakieś wypady z całą klasą na np. góry czy wspólne wycieczki.
Samo to, że mieszkałem w internacie było powodem tego, że musieliśmy dostosować się do siebie, przyjaźniliśmy się w gronie takich osób, które zamieszkiwały w internacie dość blisko. Stanowiliśmy taką zgraną paczkę.
– Czy miał Pan dużo przyjaciół w trakcie nauki w szkole średniej?
– Można by to tak nazwać, że byli to przyjaciele, bardzie może dobrzy koledzy. Nie każdego można nazwać przyjacielem, ale przyjaciółmi mogę nazwać tych, z którymi mieszkałem w internacie przez parę lat.
– Czy z którąś z tych osób utrzymuje Pan kontakt do dzisiaj?
– W tej chwili zważając na to, że każdy z tych chłopaków, z którymi mieszkałem pracuje, albo był z innej miejscowości poza Sączem to kontakt jest raczej taki utrudniony. Nie widzimy się, ale w miarę możliwości jeśli jest taka możliwość, żeby się spotkać, porozmawiać to zdarza się to.
– Dziękuje. Jakie stopnie otrzymywał Pan w szkole?
– W sumie byłem uczniem nie o wybitnych zdolnościach, ale otrzymywałem oceny dobre. Nie miałem większych problemów z nauką mimo, że za bardzo się do niej nie przykładałem.
– Lubił Pan się uczyć czy bardziej traktował to jako swój obowiązek?
– To znaczy, uczyliśmy się wspólnie po zajęciach. W miarę możliwości wykorzystywaliśmy czas na to, żeby się dokształcić w internacie. Myślę, że był to czas, który wykorzystywaliśmy do maksimum, żeby zdobyć jakąś konkretną wiedzę.
– Jaki przedmiot najbardziej Pana interesował?
– Myślę, że z przedmiotów zawodowych to budowa silników, podwozi, nadwozi samochodowych.
– Czy był przedmiot, który sprawiał Panu trudności?
– Przedmiotem, który sprawiał mi trudności, aż tak wielkie, żebym pamiętał o tym nie było raczej. Raczej było tak, że dawałem sobie radę w miarę możliwości z każdym przedmiotem.
– Czy pracuje Pan?
– Tak.
– Czym się Pan obecnie zajmuje?
– W tej chwili jestem serwisantem w firmie, która zajmuje się (…).
– A kiedy rozpoczął Pan pierwszą pracę?
– Pierwszą pracę rozpocząłem zaraz po wojsku w wieku 21 lat.
– Kiedy poszedł Pan do wojska?
– Do wojska poszedłem zaraz po ukończeniu szkoły w wieku 19 lat.
– Czy na stałe zajmował się Pan tym samym czy zmieniał Pan pracę?
– Zmieniałem pracę w sumie trzykrotnie. Zaraz po wojsku pracowałem jako mechanik pojazdów samochodowych, przez około rok w (…), później pracowałem w firmie, która na przestrzeni kilkudziesięciu lat bodajże zmieniała swoją nazwę i właścicieli, miejsca swojego działania, ale wszystko odbywało się na terenie (..). A w chwili obecnej pracuje w tej firmie, o której wspomniałem na początku, że pracuje w serwisie, który zajmuje się (…).
– Czy obecna praca spełnia Pana oczekiwania?
– W sumie robię to co mnie interesuje i interesowało. Jest to praca, może nie ciężka, ale wymagająca takiego sprytu manualnego, myślenia podczas wykonywania jakichś tam napraw. Poza tym nie jest to praca nudna, bo co chwilę jest coś nowego.
– Proszę trochę opowiedzieć o osobach, z którymi Pan mieszka.
– Mieszkam w chwili obecnej tylko z żoną. Synowie są dorośli. Mam dwóch synów. Obydwaj obrali własne kierunki, z którymi wiążą przyszłość, są samodzielni, nie bez tego, że odwiedzają nas co jakiś czas.
Także od czasu do czasu jesteśmy w komplecie i chyba to sprawia nam największą frajdę, że możemy się widzieć w nie długich okresach czasu, jesteśmy po prostu w komplecie.
– Jakie są Pana relacje z rodzicami?
– Uważam, że bardzo dobre. Moi rodzice są osobami bardzo wyrozumiałymi, mimo, że są w podeszłym wieku rozumieją dużo problemów z bieżącego życia. Są osobami wrażliwymi, chętnie pomagają nie tylko mi, ale i wnukom swoim. Także myślę, że sposób nawet pamiętania o tym, że zawsze działają jakby patrząc się na mnie jako na swoje dziecko i na moje dzieci jako na swoje wnuki w sposób życzliwy i pomocny, są warci tego, żeby o nich zawsze pamiętać i w jakiś sposób też im odwdzięczyć, chociażby samą życzliwością.
– Czy ma Pan rodzeństwo?
– Mam rodzeństwo. Mam starszego brata.
– Jakie są Pana relacje z bratem?
– Bardzo dobre pomimo, że się nie widzimy często to myślę, że się rozumiemy.
– Kiedy opuścił Pan dom rodzinny?
– Dom rodzinny opuściłem po ukończeniu szkoły podstawowej i zamieszkałem w internacie w wieku 14 lat, no i później samo życie tak pokierowało, że po skończeniu szkoły i zdaniu matury poszedłem od razu do wojska. Po wojsku już nie wróciłem jakby do rodzinnego domu na stałe, tylko mieszkałem już praktycznie cały czas poza domem.
– Czy Pańska sytuacja życiowa, jest dla Pana satysfakcjonująca?
– Tak do końca myślę, że żaden człowiek nie jest do końca usatysfakcjonowany tym co na chwilę obecną ma. Może wyobraźnia zawsze podpowiada, że można mieć większy komfort życiowy, czuć się lepiej, coś poprawić w swoim życiu. Zawsze można taki krok podjąć, który da większą satysfakcje człowiekowi, pomimo tego, że już przeżył ileś tam lat.
– Czy ma Pan jakieś marzenia?
– Mam marzenia. Na pewno chciałbym, żeby życie moje czy moich najbliższych, znajomych układało się jak najbardziej pomyślnie. Żeby to miało jakiś wpływ na to co ja mógłbym robić później, bo jeżeli byłbym spokojny o swoich najbliższych to mógłbym się poświęcić nie wiem, na przykład dalekim podróżom.
– Czy interesuje się Pan podróżowaniem?
– W sumie nie tak do końca. Może nie, aż tak dalekimi odległymi, ale myślę, że taka swoboda podróżowania nawet po kraju, byłaby fajnym zajęciem odprężającym, sposobem na zobaczenie czegoś nowego, spotkanie z innymi ludźmi, z innych rejonów Polski. Już nie mówię nawet o wyjazdach zagranicznych, bo to jeszcze na pewno coś ciekawszego jest i coś co jeszcze bardziej wpływa na człowieka tak budująco.
– Co Pan lubi robić w wolnym czasie?
– W wolnym czasie? W wolnym czasie ostatnio bardzo zajmuje mnie oglądanie filmów, które naprawdę mają ciekawą tematykę, chociaż lubię filmy mniej poważne, bardziej bardziej fantastyczne, bardziej trącające taką tematyką nie z tego świata.
– Jakie są Pana zainteresowania?
– Interesuje mnie to w jakim zawodzie działam. Czyli bardziej mechaniką, takie sprawy mnie interesują.
– Proszę mi powiedzieć coś o swoich znajomych. Jakie relacje Pan z nimi utrzymuje?
– Mam dużo znajomych. Relacje są raczej takie bardziej koleżeńskie, niż przyjacielskie, chociaż powiem tak, że wśród tak dużej ilości znajomych znalazłbym takich bardzo bardzo bliskich znajomych, których nie bałbym się określić mianem przyjaciela.
– Którzy z najbliższych osób są dla Pana najważniejsze i dlaczego?
– Mam takiego dobrego kolegę, praktycznie przyjaciela, który pracował ze mną w jednej firmie dość długo. Poza tym okazał się człowiekiem naprawde szczerym i pogodnym. Poza tym bardzo pomocnym.
Ja też staram się odwdzięczyć mu w podobny sposób i myślę, że na tym rzecz polega pomimo, że nie w tej chwili pracujemy razem to jednak pamiętamy o sobie i wymieniamy pewne uwagi.
Czy spotykamy się ze sobą co jakiś czas i nie widać różnicy czy to jest spotkanie po roku czy po 20 latach. Zawsze jesteśmy tacy sami w stosunku do siebie i myślę, że to jest recepta na długą przyjaźń.
– Co daje Panu szczęście?
– Co mi daje szczęście? Daje mi szczęście to, że moje dzieci, mój związek małżeński jest (…) moje życie toczy się w taki sposób, że jestem zadowolony z tego, że moje dzieci potrafią się wykształcić, ogarnąć się w życiu, że potrafią zadbać o siebie, że wiedzą czego chcą od życia i to mi sprawia dużą satysfakcję i to jest powodem myślę powodem mojego szczęścia.
– Co Pan robi kiedy czuje szczęście? Co Pan robi kiedy czuje tą emocję?
– No na pewno nie podskakuje co chwilę z radości do góry, ale wewnętrznie się czuje wspaniale.
– A co Pana smuci?
– Co mnie smuci hmm… Smuci mnie to może, że szybko przemijają chwile, które są godne zapamiętania. Mogłyby dłużej potrwać.
– Co Pan najbardziej lubi w sobie?
– W sobie? To jest trudne pytanie, bo musiałbym być pozbawione samokrytycyzmu. Nie wiem trudno odpowiedzieć mi na to pytanie. Myślę, że nie mogę dać w 100% odpowiedzi na to pytanie.
– Co lubi Pan w sobie najmniej?
– Najmniej? Najmniej lubię u siebie takiego zdecydowania w podejmowaniu decyzji.
– Czy są jakieś cechy charakteru, które chciałby Pan zmienić?
– Wiąże się to z tym, że to co powiedziałem wcześniej, mógłbym być bardziej na przykład stanowczy. Mógłbym bardziej uparcie i konsekwentnie dążyć do celu jaki sobie postawiłem.
– Czy robi Pan coś w tym kierunku żeby to zmienić?
– No staram się jakby wpływać na swoją osobowość, w taki sposób żeby to ulegało jakiejś zmianie i to właśnie w taki sposób, żeby były odczuwalne tego efekty.
– Jak opisałby Pan siebie?
– Nie wiem, jestem człowiekiem, który nie stara się być osobą, która jest dla innych jakaś przykra, czy z którą trudno wytrzymać, z którą trudno żyć. Jestem osobą raczej o stabilnym charakterze. Pomimo tego, że na pewno jakieś tam wady ktoś u mnie zauważa.
– Jaką rzecz z dzieciństwa Pan najczęściej wspomina?
– Święta Bożego Narodzenia, to mi najbardziej utkwiło w pamięci. Zima śnieżna, mroźna, ciepło w domu dla odmiany, choinka. Zawsze jakiś drobny prezent (śmiech). Myślę, że to miło wspominam.
– Czy lubi Pan zwierzęta?
– Lubię.
– Czy ma Pan jakieś zwierzęta?
– Mam zwierzęta. Mam w tej chwili psa, kanarka i rybkę bojownika.
– Gdyby mógł znaleźć Pan się w tym momencie w innym miejscu, to gdzie by to było?
– Nie wiem, może bym wylądował na bezludnej wyspie. Przekonałbym się jak żyje się człowiekowi, który jest z dala od cywilizacji.
– Co by Pan ze sobą zabrał na bezludną wyspę?
– Tak myślałem, że najpewniej chyba pudełko zapałek. (śmiech).
– Czy coś jeszcze?
– Hmm, nie wiem co najbardziej byłoby przydatne ale myślę, że zasób jakiejś wiedzy by się przydał. Jak przetrwać.
– O czym Pan marzy?
– O czym marzę? Marzę o tym, żeby pewne rzeczy, które wydają się stabilne raczej tak zostały jak w tej chwili lub nawet uległy pewnej poprawie, żeby nie odczuwać takiego dyskomfortu dnia codziennego.
– Co Pan robi żeby spełnić swoje marzenia?
– Raczej staram się dążyć do tego, żeby poprawić swój byt. Myślę, że dobra praca na obecną chwilę daje takie możliwości, żeby człowiek spełniał swoje jakieś marzenia, jakieś zachcianki.
– Jaka jest pierwsza zachcianka, która przychodzi Panu do głowy?
– Myślę może, że taka swoboda finansowa, która w tej chwili, może jest czymś normalnym albo takim snobistycznym trochę. Pieniądze szczęścia nie dają, ale sprzyjają właśnie jakby działaniu w tym kierunku.
– Jakie działania by Pan podjął ,gdyby miał Pan wystarczającą ilość pieniędzy?
– Jakie działania bym podjął? No na pewno bym starał się działać tak, żeby zobaczyć więcej w swoim życiu niż do tej pory widziałem, żeby ułatwić życie czy start w życie swoim najbliższym. Myślę, że to by było głównym takim celem.
– Czy jest Pan osobą wierzącą?
– Jestem.
– Jaką religię Pan wyznaje?
– Jestem katolikiem.
– Jaki wpływ ma religia na Pana życie?
– Myślę, że pewne zachowania moralne, że pewne nauki kościoła, które wyniosło się z domu, z lekcji religii mają wpływ jakiś tam niekoniecznie na każdy aspekt życia, ale na całokształt życia, że człowiek ma jakieś hamulce moralne. W jakiś sposób określony i akceptowalny przez społeczeństwo występuje.
– I co jest dla Pana ważne w życiu?
– Moi najbliżsi.
– Czy oprócz tego są jeszcze inne rzeczy? Jest coś dla Pana jeszcze ważne?
– Jest ważne… Myślę, że ważnym jest to, że zwraca się uwagę na to w jaki sposób się postępuje w życiu codziennym. Nie tylko postępowanie z modą, że trzeba działać na rzecz środowiska i tak dalej. Myślę, że to powinno być ważne dla każdego człowieka i to dla mnie też jest ważne.
– Co Pana najbardziej denerwuje?
– Denerwuje mnie? Szczególnie nic takiego mnie nie denerwuje. Może tylko to, że ludzie stają się nie wszyscy, ale pojawiają się jednostki bardziej hmm… naświetlane jest to nawet w mediach, czy w telewizji, które okazują się takimi dwulicowymi stworzeniami. Z jednej strony pokazują się jako ludzie, którzy na przykład są postrzegani jako fajni koledzy, a z drugiej strony okazują się ludźmi, którzy nie szanują na przykład zwierząt, środowiska, nie mają szacunku do stworzeń niższego szczebla, niż ludzie.
– Gdyby mógł Pan mieć trzy życzenia to jakie one by były?
– Trzy życzenia od złotej rybki na przykład?
– Tak.
– Na pewno żeby dopisywało zdrowie, mnie i moim najbliższym, żeby szczęśliwie się układały związki pomiędzy nami, żeby te więzi się nie rozluźniały tylko zacieśniały. Myślę, że to jest ważniejsze nawet od wygranej w totolotka.
– Dziękuję, myślę, że nasz wywiad dobiegł końca, bardzo dziękuję za rozmowę.
– Dziękuję.
Pytania do wywiadu psychologicznego
Czas czytania: 8 minut
Jakie są rodzaje pytań do wywiadu psychologicznego? Jak skonstruować pytanie do wywiadu? Dowiedz się o tych i innych tematach w tym artykule.
Głównym celem prowadzenia wywiadu psychologicznego jest zdobywanie informacji. Pytania sformułowane przez badającego oraz ich układ, mają podstawowe znaczenie dla uzyskania wartościowych informacji.
Poznaj strukturę wywiadu oraz rodzaje stosowanych pytań w wywiadzie psychologicznym z wykorzystaniem technik przeprowadzania wywiadu.
Pytania w wywiadzie psychologicznym
Pytania wywiadzie służą zdobywanie informacji od osoby badanej. Podstawowe pytania wywiadzie psychologicznym dotyczą faktów obiektywnych takich jak wiek, wykształcenie, status rodzinny itd.
Wywiady nastawione są jednak na poszukiwanie informacji bardziej subiektywnych, takich, które dotyczyły ważnych obszarów z punktu widzenia psychologicznego funkcjonowania osoby badanej.
Pytania subiektywne wywiadzie dotyczą przeżyć osobie badanej, sposobu postrzegania rzeczywistości, własnych emocji, dążeń, postaw i opinii.
Stawianie pytań subiektywnych przez osobę badaną wymaga dużo większego wysiłku, aniżeli zdobywanie informacji obiektywnych.
Pytania w wywiadzie psychologicznym, należy formułować w sposób jasny i przejrzysty, tak aby osoba badana mogła „odszukać” potrzebne informacje lub uświadomić sobie i przekazać badającemu swoje subiektywne spojrzenie na rzeczywistość.
Badający powinien umiejętnie wpłynąć na motywację osoby badanej tak, aby osoba badana chciała przekazać wartościowe informacje w trakcie wywiadu psychologicznego.
Funkcje pytań w wywiadzie psychologicznym
Pytania w wywiadzie pełnią funkcję informacyjną i motywującą. Pytania wywiadzie informują badanego o obszarze poszukiwań diagnosty oraz zainteresowaniu danymi w tym obszarze.
Jeżeli pytania wywiadzie są nie właściwie sformułowane, mogą być źle zrozumiane przez osobę badaną. Osoba badana, będzie miała w tym momencie trudności ze zrozumieniem o jaki rodzaj danych badającemu chodzi.
Należy stawiać pytanie na tyle szczegółowe, aby osoba badana nie miała wątpliwości o co ją pytamy. Warto umożliwić osobie badanej wybranie z jakiego obszaru będzie czerpać informacje.
Diagnosta powinien zaproponować osobie badanej na tyle szeroki zakres poszukiwań, aby osoba badana była w stanie udzielić na nie odpowiedzi.
Inną istotną kwestią wywiadzie psychologicznym jest dbałość o odpowiednią motywację i zaangażowanie osoby badanej. Dla motywacji osoby badanej wpływają:
pytania zagrażające
pytania nie wynikające z kontekstu
pytania niezrozumiałe
Właściwie sformułowanie pytania w wywiadzie psychologicznym nie powinny zagrażać motywacji osobie badanej. Reguła jasnego stawiania pytań obowiązuje również w przypadku motywacyjnych funkcji pytań. Proste i czytelnie sformułowane pytania, zmniejszają niebezpieczeństwo obniżenia motywacji u osoby badanej.
Konstrukcje pytań w wywiadzie psychologicznym
Pytanie w wywiadzie niekoniecznie musi mieć właściwą strukturę pod względem gramatycznym. Często jest to dłuższa, rozwinięta wypowiedź, której celem jest zdefiniowanie dla badanego kontekstu jego wypowiedzi i celu badającego.
W pytania wywiadzie mogą pełnić funkcję zmniejszające napięcie podczas wywiadu lub orzekające, ze wskazaniem na kontekst wypowiedzi osoby badanej.
Pytania otwarte i zamknięte w wywiadzie
Pytania wywiadzie przybierają formę otwartą lub zamkniętą. Pytanie otwarte pozostawiają swobodę wypowiedzi osoby badanej. Natomiast pytania zamknięte pozostawiaj osobie badanej wybór spośród możliwych odpowiedzi. Warunkami użyteczności pytań otwartych lub zamkniętych w wywiadzie są:
cel wywiadu
poziom wiedzy osoby badanej
stopień zrozumienia tematu przez osobę badaną
łatwość przekazywania informacji przez osobę badaną
poziom motywacji osoby badanej
Pytania otwarte zalecane są w przypadku gdy chcemy uzyskać więcej informacji na temat osoby badanej lub ją odpowiednio skategoryzować. Pytanie otwarte w wywiadzie służą do poznania postaw i światopoglądu osoby badanej.
Pytania otwarte umożliwiają osobie badanej rozwinięcie swoich myśli. Przykładowe pytanie otwarte brzmi np. “Co sądzisz o swojej relacji z partnerem?”.
Jeśli chcemy skonstruować pytanie otwarte, należy posiłkować się zaimkami pytającymi jak na przykład: co, jak, gdzie, kiedy, który itd.
Pytania zamknięte stosujemy w przypadku, gdy jesteśmy w stanie założyć, że osoba badana posiada dostateczną wiedzę, aby udzielić odpowiedzi na nasze pytanie. Możemy stosować pytania zamknięte, również gdy osoba badana posiada wypracowane i gotowe opinię na jakiś temat.
Pytania zamknięte to takie, na które rozmówca może odpowiedzieć “tak” lub “nie”.
Podczas doboru pytań otwartych i zamkniętych, istotnym kryterium jest siła motywująca pytania. Przy niskim poziom motywacji, łatwiej stosować pytania zamknięte, ponieważ nie są one, aż tak zagrażające.
Pytania zamknięte nie wymagają generowania i strukturalizowania własnych opinii. Są dla osoby badanej mniej ingerujące.
Ostatnim kryterium przy doborze pytań otwartych i zamkniętych jest znajomość przez badanego sytuacji osoby badanej. Stosowanie pytań zamkniętych o wiele lepiej sprawdza się przy badaniu tematyki mało złożonej i jasno zdefiniowanej w postaci obiektywnych faktów.
Pytanie otwarte lepiej sprawdzają się przy badaniu tematów złożonych, gdzie dużą rolę odgrywa subiektywne spojrzenie osoby badanej.
Pytania wprost i nie wprost wywiadzie
Niemal wszystkie pytania zadawane osobie badanej wywiadzie psychologicznym to pytania nie wprost. Dzieje się tak dlatego, że konstrukcja pytań psychologicznych ma na celu dostarczenie informacji istotnych pod względem diagnozy psychologicznej.
Natomiast to, o czym mówi osoba badana wyrażone jest na podstawie faktów obiektywnych, bądź subiektywnych form zachowania.
Pytania nie wprost dotyczą złożoności poznawczej, poczucia tożsamości, poziomu ręku oraz innych rzeczy, o które nie możemy zapytać wprost.
Zadawanie pytań nie wprost w innym tłumaczeniu oznacza, stosowanie technik i konstrukcji pytań, która w sposób niezagrażający osobie badanej, uzyskuje informacje potrzebne do diagnozy.
Pytania nie wprost stosowane są również, gdy osoba badana nie jest w stanie udzielić odpowiedzi na pytanie wprost np. z powodu braku świadomości na dany temat.
W tym przypadku stosowane są tak zwane pytania uwikłane. Jest to pytanie typu wprost. Zostaje natomiast ukryte pośród szeregu innych pytań, tak by maskowały ono ukierunkowanie na tę właściwą informacje.
Pytania uwikłane redukują opór osoby badanej, przez co wiele łatwiej uzyskujemy informacje.
Pytania projekcyjne
Kolejną formą pytań wprost są pytania projekcyjne. Ta forma pytań w wywiadzie psychologicznym jest skonstruowana na bazie wieloznacznego materiału rzutującego na postawy i własne potrzeby osoby badanej.
Podczas interpretowania danych z pytań projekcyjnych, musimy brać pod uwagę czynniki z przeprowadzonych testów projekcyjnych.
Pytania projekcyjne powinny stanowić wstęp do pytań bezpośrednich, które służą do weryfikacji i odpowiedniej konkretyzacji materiału projekcyjnego.
Pytania sugerujące
W wywiadzie psychologicznym stosujemy również pytania naprowadzające. Narzucają one osobie badanej określoną odpowiedź. Ten rodzaj pytań w wywiadzie psychologicznym nie powinien być zbyt często stosowany, ponieważ odbiera on swobodę wyrażania się osobie badanej.
Pytania sugerujące mogą być stosowane, jeśli chcemy zweryfikować niezależność osoby badanej i umiejętność przeciwstawiania się sugestii.
Ten rodzaj pytań stosujemy, gdy posiadamy obiektywne informacje na temat osoby badanej, jednak nie chce nam ona ich z jakiegoś powodu ujawnić.
Pytania odroczone
Inną formą pytań stosowanych psychologii są pytania odroczone. Jest to podobna technika formułowania pytań co pytania uwikłane. Pytanie odroczone jest przez badanego odłożone w czasie dla bardziej odpowiedniego momentu.
Wykorzystanie pytań odroczonych wywiadzie psychologicznym, może być stosowane w przypadku, gdy badany nie chce przerywać toku myślowego osoby badanej lub pytanie w danym momencie może być zagrażające.
Innym rodzajem pytań wywiadzie są pytania przejściowe. Są wykorzystywane do łagodnej zmiany tematu rozmowy. Celem pytań przejściowych jest utrzymanie odpowiedniej motywacji osoby badanej w trakcie wywiadu.
Sekwencje pytań w wywiadzie
Pytania w wywiadzie psychologicznym charakteryzują się określoną organizacją. Pierwszą kluczową kwestią w prawidłowej organizacji wywiadu jest prawidłowa budowa ciągów pytań.
Konstrukcja lejkowa w wywiadzie
Rozpoczynanie wywiadu w konstrukcji lejkowej, zaczynamy od pytań ogólnych. Pytanie ogólne mają szerokie ramy odpowiedzi i nie są zagrażające dla osoby badanej.
Taka organizacja wywiadu nie wskazuje na problematykę, a pozwala osobie badanej samodzielnie wypowiedzieć się w dogodnym dla siebie zakresie.
W przypadku konstrukcji lejka osoba badana może poruszyć problematykę wywiadu lub jej unikać. Po wysłuchaniu osoby badanej, badający dąży do konkretyzacji faktów, zadawania pytań i bardziej szczegółowych.
Przy końcowej organizacji wywiadu ze strukturą lejka, pytania mogą przybierać formę pytań zamkniętych.
Konstrukcja odwróconego lejka
Innym sposobem organizacji wywiadu psychologicznego jest konstrukcja odwróconego lejka. Jest ona odwrotna do opisanej wcześniej, więc badający najpierw zaczyna od pytań konkretnych i szczegółowych. Kolejno struktura pytań staje się coraz bardziej ogólna.
W tego typu rozwiązanie jest stosowane w przypadku, gdy podejrzewamy, że osoba badana nie posiada własnych przemyśleń dotyczących problematyki wywiadów.
Konstrukcja odwróconego lejka zalecana jest u osób mało inteligentnych, z trudnościami do myślenia abstrakcyjnego i tworzenia własnych opinii.
Stosowanie pytań szczegółowych ułatwia dochodzenie do osądów i zapobiega zmyśleniu informacji przez osobę badaną.
Inne powody stosowania odwróconego lejka to lepsza koncentracja osób silnie pobudzonych oraz utrzymanie odpowiedniego poziomu motywacji.
Metoda badania progresją
Zasada progresji wywiadzie psychologicznym nie jest tak uniwersalna jak dwie poprzednie, bowiem może odnosić się tylko do kilku tematów. Metodę badania progresję stosujemy wtedy, gdy podejrzewamy, że dany temat może być zagrażające dla osoby badanej.
Zasada progresji wywiadzie psychologicznym polega na poruszaniu spraw zbliżonych do tych, które chcemy poznać. Metoda badania progresją to przechodzenie od tematów mniej zagrażających do właściwych.
Stopniowe zbliżenie się od pytania mniej zagrażającego do właściwego, pozwala zredukować opór osoby badanej. Zasada progresji jest bardzo podobna do stawiania pytań uwikłanych.
W obydwu przypadkach właściwe pytanie jest ukryte. Przy czym pytanie uwikłane jest umiejscowione pośród pytań mniej zagrażających.
Natomiast w metodzie progresji następuje stopniowe przechodzenie do pytania właściwego.
Zasady zadawania pytań w wywiadzie
Podczas przeprowadzenia wywiadu psychologicznego, należy zadawać na raz tylko jedno pytanie. Jeżeli pytamy o jedną sprawę, nie zadajemy kolejnych pytań. Pytania w wywiadzie powinny odnosić się do jednej sprawy.
Jeżeli chcemy uzyskać więcej informacji, zadajemy pytanie ogólne.
Podczas przeprowadzania wywiadu psychologicznego, należy dążyć do pełnego zrozumienia wypowiedzi osoby badanej.
Nie zadajemy pytań powierzchownych trzymając się ustalonego wcześniej planu. Badający powinien przejść do kolejnych pytań dopiero jak uzyska pewność, że zrozumiał co osoba badana chciała przekazać.
Budowa wywiadu
Strategia budowania wywiadu opiera się na logice badającego i osoby badanej. Pytający stara się osiągnąć swój cel przez konkretyzację tematów i pytań.
Badany natomiast postępuje według własnej logiki i zwykle nie zaczyna od rzeczy najważniejszych.
Rozpoczynanie wywiadu
Na samym początku budujemy kontakt z osobą badaną. Wywiad psychologiczny zaczynamy od pytań łatwych i nie zagrażających.
W skrajnych przypadkach rozpoczynamy od pytań zagrażających, zazwyczaj gdy osoba jest w stanie silnego napięcia.
Tematyka wywiadu
Prowadzenie wywiadu psychologicznego rozpoczynamy od tematów najbardziej neutralnych i ogólnych, do coraz trudniejszych w miarę rozwijania kontaktu klinicznego.
Omawianie tematów trudnych emocjonalnie jest wyczerpujące, w związku z tym nie należy omawiać ich zaraz po sobie. Wywiad powinien być spójny i logiczny. W przypadku zmiany tematu, należy stosować pytania przejściowe.
Zakończenie wywiadu
Wywiad psychologiczny nie powinien się nagle kończyć. Odpowiednio wcześniej należy zasygnalizować osobie badanej, że wywiad dobiega końca tak, aby osoba badana mogła jeszcze przekazać istotne według siebie informacje. Często okazują się one ważne dla wywiadu.
Nie należy kończyć wywiadu, kiedy osoba badana jest w stanie silnego pobudzenia emocjonalnego. Dlatego nie omawiamy trudnych tematów na koniec.
Jeżeli osoba badana pyta badającego, o to jak wypadła podczas wywiadu, badający może udzielić informacji na temat przebiegu wywiadu.
Badacz może udzielić informacji o obszarach prawidłowego i problematycznego funkcjonowania na podstawie informacji poruszonych w wywiadzie.
Wywiad psychologiczny – przykładowe pytania
Przykładowe pytania do wywiadu z dzieckiem to:
Czym się interesujesz?
Czy podoba ci się w szkole?
Czy lubisz się uczyć?
Jak lubisz spędzać czas?
Masz dużo znajomych?
Do której klasy chodzisz?
Jaki jest Twój ulubiony przedmiot?
Pytania do wywiadu z dzieckiem powinny być proste i jednoznaczne. Podczas wywiadu psychologicznego z dzieckiem budujemy poczucie bezpieczeństwa i relację z dzieckiem.
Podczas wywiadu psychologicznego pytamy o wszystko co dotyczy szkoły, zainteresowań, zajęć pozaszkolnych, relacji z rodzeństwem i rówieśnikami, internetu czy muzyki.
Przykładowe pytania podczas wywiadu z rodzicami to:
Jakim dzieckiem jest syn/córka?
Czy słucha się rodziców?
Czy dziecko ma swoje obowiązki?
Jak się uczy w szkole?
Czy sprawia trudności wychowawcze?
Czy jest samodzielne?
Choruje przewlekle lub się leczy?
Jakie ma relacje z rodzeństwem/rówieśnikami?
Jak przebiegał poród i rozwój dziecka?
Czy uczęszcza na zajęcia dodatkowe?
Przed rozpoczęciem wywiadu z rodzicami należy przede wszystkim uzyskać zgodę na przeprowadzenie badania oraz nagrywanie wywiadu.
W przypadku wywiadu z rodzicami jak i dzieckiem informujemy, że obowiązuje nas tajemnica zawodowa, w jakim celu będziemy przeprowadzać badanie, ile spotkań przewidujemy oraz jaki będzie czas badania.
Wywiad psychologiczny – pytania i odpowiedzi
Zanim przeprowadziłem swój pierwszy wywiad psychologiczny, zastanawiałem się jak rozpocząć wywiad, dopiero znalezienie przykładowych pytań do wywiadu psychologicznego dało rozjaśniło mi głowę.
Był to dla mnie stresujący temat, który odkładałem na później. Okazało się jednak, że wywiad psychologiczny wcale nie jest taki straszny.
Wywiad możesz nagrywać lub zapisywać, a jego przebieg i pytania możesz wydrukować na kartce.
Zatem nie ma potrzeby stresować się tym jak przeprowadzić wywiad, tylko myśleć o tym jak zrobić to dobrze. Wczuj się w rolę swojego pacjenta i wyobraź sobie jakich informacji potrzebujesz z wywiadu, aby postawić diagnozę psychologiczną.
To powinien być cel. Jeśli masz opór, zawsze możesz zobaczyć wzór wywiadu psychologicznego i dowiedzieć się jak przebiega wywiad z psychologiem.
Ile czasu trwa wywiad?
Czas trwania wywiadu jest zależny od jest celu, możliwości badającego i osoby badanej. Wywiad psychologiczny powinien trwać około godzinę.
Jakiego języka używać podczas wywiadu?
Język badającego musi być zrozumiały dla osoby badanej. Osoba badana musi rozumieć sens stawianych pytań. Badający powinien dostosować swój język na poziomie intelektualnym w stosunku do osoby badanej.
Nie jest wskazane upodabnianie się do osoby badanej pod względem intonacji, slangu czy elementów gwary.
Jeżeli osoba badana używa niezrozumiałego języka
Jak aktywny powinien być badający w trakcie wywiadu?
, możemy sparafrazować jej wypowiedź lub zapytać oznaczenie danych słów.
W wywiadzie wypowiada się przede wszystkim osoba badana. Aktywność badającego powinna być ograniczona do minimum, tak by utrzymać kontakt z osobą badaną i uzyskać niezbędne informacje.
Psycholog powinien kierować przebiegiem wywiadu, tak aby uzyskać istotne dane.
Rola diagnosty polega na wysłuchaniu osoby badanej, kontroli jej motywacji i pomocy w zwerbalizowaniu problemu.
W przypadku osób, które zostały przeprowadzone do psychologa wbrew woli, rola badającego sprowadza się również do pomocy w przełamaniu oporu.
Jak głęboki powinien być wywiad?
Głębokość wywiadu zależy przede wszystkim od jego celów i teoretycznej orientacji diagnosty np. psychoanalityk, behawiorysta, humanista etc.
Głębokość wywiadu psychologicznego powinna być optymalna, jednak można i warto dociekać do głębokich pokładów doświadczenia osoby badanej.
Czy można rejestrować przebieg wywiadu?
Można rejestrować wywiad psychologiczne. Należy wcześniej jednak uzyskać zgodę osoby badanej.
Zapis magnetofonowy wywiadu to cenne źródło nie tylko wypowiedzi, ale też sposobu zachowania osoby badanej. Ponadto umożliwia lepsze skoncentrowanie się na wywiadzie przez badającego.
Czy należy robić notatki w trakcie wywiadu?
Jeżeli nie możesz skorzystać z zapisu magnetofonowego to skorzystaj z notatek. Bardziej doświadczeni badacze są w stanie sporządzić notatki po zakończeniu wywiadu.
Różnica polega na większym zniekształceniu danych z wywiadu. Natomiast notowanie utrudnia kontakt z osobą badaną. Należy dostosować sposób zbierania danych indywidualnie do każdego pacjenta.
O czym należy poinformować osobę badaną przed wywiadem?
Konieczne jest poinformowanie pacjenta o celach badania, oczekiwaniach wobec niego i sposobie wykorzystania uzyskanych wyników.
Należy również jasno określić swoją rolę i kompetencje oraz uzyskać zgodę pacjenta na przeprowadzenie wywiadu.
Czy należy nakłaniać osobę badaną do ujawniania intymnych informacji?
Wywiad powinien być przeprowadzone zgodnie z zasadami poszanowania drugiego człowieka. Samo przeprowadzenie wywiadu wiąże się z dużym napięciem emocjonalnym u osoby badanej.
Ponadto, ujawnienie na siłę informacji intymnych, nawet w dobrej wierze, może powodować u osoby badanej poczucie zdrady wobec siebie.
kanonpojecpsychologicznych.pl
Wywiad psychologiczny
Wywiad psychologiczny – jest to forma rozmowy pomiędzy osobą diagnozowaną, a specjalistą diagnostą (np. psychologiem klinicznym), połączona z obserwacją. Wywiad psychologiczny, od nieprofesjonalnej formy rozmowy i obserwacji odróżnia przede wszystkim systematyczne zbieranie danych o pacjencie, które następnie są interpretowane na podłożu teoretycznym z uwzględnieniem wpływu diagnosty na proces powstawania zebranych informacji. Kompetencje, jakich wymaga od specjalisty wywiad psychologiczny to m.in. dbanie o odpowiednią relację z pacjentem, o warunki przeprowadzania wywiadu, czy zdolności do umiejętnego słuchania i obserwacji. Trzy najczęstsze sytuacje, w których stosuje się wywiad psychologiczny to ocena stanu psychicznego, wywiad wstępny w sytuacji zgłoszenia się do leczenia i wywiad w sytuacji kryzysowej. Wywiady mogą przybierać formę ustrukturalizowaną, częściowo ustrukturalizowaną bądź swobodną. Wybór odpowiedniego podłoża teoretycznego (np. behawioralne lub systemowe) do wywiadu ma znaczący wpływ na możliwość zastosowania narzędzi, przebieg zbierania informacji, jak i ich interpretację. Użycie odpowiednich narzędzi diagnostycznych, (np. wypełniany przez diagnostę podczas wywiadu test psychologiczny SWAP-200) ułatwia proces agregacji danych i wnioskowania na podstawie metod analitycznych i statystycznych. Chcesz dowiedzieć się czegoś więcej? Odwiedź blog o psychologii naszego kolegi.
Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 237-243
Jak długo trwa badanie psychotechniczne?
Jak długo trwa badanie psychologiczne?
Czas badania psychotechnicznego jest uzależniony przede wszystkim od stanowiska, na które wykonuje się badanie. Zależy również od aktualnego stanu zdrowia, samopoczucia oraz wieku osoby badanej.
Badanie psychotechniczne składa się z wywiadu z osobą oraz odpowiednich kwestionariuszy i testów. Następnie odbywa się badanie aparaturowe.
Badanie psychologiczne trwa zwykle od 30 minut do 1,5 godziny.
Zobacz również:
Przykłady narzędzi konwersacyjnych
Przykłady narzędzi konwersacyjnych
Pomocny? 22 0
Udostępnij
Komentarze Aby publikować komentarze, zaloguj się lub zarejestruj się .
Powiązane Studylist Psychologia Psychologia
kanonpojecpsychologicznych.pl
Wywiad psychologiczny
Wywiad psychologiczny – jest to forma rozmowy pomiędzy osobą diagnozowaną, a specjalistą diagnostą (np. psychologiem klinicznym), połączona z obserwacją. Wywiad psychologiczny, od nieprofesjonalnej formy rozmowy i obserwacji odróżnia przede wszystkim systematyczne zbieranie danych o pacjencie, które następnie są interpretowane na podłożu teoretycznym z uwzględnieniem wpływu diagnosty na proces powstawania zebranych informacji. Kompetencje, jakich wymaga od specjalisty wywiad psychologiczny to m.in. dbanie o odpowiednią relację z pacjentem, o warunki przeprowadzania wywiadu, czy zdolności do umiejętnego słuchania i obserwacji. Trzy najczęstsze sytuacje, w których stosuje się wywiad psychologiczny to ocena stanu psychicznego, wywiad wstępny w sytuacji zgłoszenia się do leczenia i wywiad w sytuacji kryzysowej. Wywiady mogą przybierać formę ustrukturalizowaną, częściowo ustrukturalizowaną bądź swobodną. Wybór odpowiedniego podłoża teoretycznego (np. behawioralne lub systemowe) do wywiadu ma znaczący wpływ na możliwość zastosowania narzędzi, przebieg zbierania informacji, jak i ich interpretację. Użycie odpowiednich narzędzi diagnostycznych, (np. wypełniany przez diagnostę podczas wywiadu test psychologiczny SWAP-200) ułatwia proces agregacji danych i wnioskowania na podstawie metod analitycznych i statystycznych. Chcesz dowiedzieć się czegoś więcej? Odwiedź blog o psychologii naszego kolegi.
Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 237-243
WYWIAD PSYCHOLOGICZNY
Prezentacja na temat: “WYWIAD PSYCHOLOGICZNY”— Zapis prezentacji:
1 WYWIAD PSYCHOLOGICZNY
2 Wywiad psychologiczny
Metoda badawcza mająca na celu zebranie danych o faktach związanych z ludzką aktywnością i wzmacniającymi ją czynnikami. Wywiad psychologiczny opiera się na swobodnej rozmowie odbywającej się podczas spotkania psychologa z osobą dostarczającą informacji o badanym
3 Rodzaje wywiadów podział ze względu na strukturę
Wywiady ustrukturalizowane Wywiady swobodne (nieustrukturalizowane) Wywiady częściowo ustrukturalizowane
4 Wywiad ustrukturowany
Treść i kolejność pytań są z góry określone Kodowanie danych przez badającego w trakcie trwania wywiadu Płytki kontakt diagnostyczny Wynik: arkusz z zaznaczonymi odpowiedziami Możliwa analiza ilościowa i jakościowa Osoba badająca została przeszkolona w zakresie procedury, nie musi być psychologiem
5 Wywiad ustrukturowany zalety
Wysoka rzetelność i trafność Możliwe porównywanie wyników Możliwe powtórzenie badań Niewielkie koszty badania
6 Wywiad ustrukturowany – wady
Wysokie koszty przygotowania procedury i błędów badacza Ignorowanie różnic indywidualnych Utrudniony kontakt ze względu na ograniczoną spontaniczność Brak możliwości dokładnego zgłębienia tematu Brak możliwości wykorzystania danych, których zbieranie nie było planowane
7 Wywiad nieustrukturowany
Standaryzacja dotyczy tylko pojedynczych elementów Określone tylko pytania podstawowe, nieokreślona dosłowna forma pytań, kolejność pytań nie jest z góry określona, podstawą rozmowy są pytania otwarte Możliwy głęboki kontakt diagnostyczny Wynik wywiadu: dosłowny zapis wszystkich wypowiedzi badanego i diagnosty (zgoda na nagrywanie)
8 Wywiad nieustrukturowany – zalety
Pozwala na lepsze i pełniejsze poznanie indywidualności osoby badanej Umożliwia zebranie różnorodnych danych, dotarcie do specyficznych i głębszych treści Nie ogranicza poznania do puli z góry wyznaczonych kategorii, pozwala na otwartą ekspresję Analizie może zostać poddany cały materiał zebrany w trakcie rozmowy, możliwe są różnorodne, zaawansowane analizy danych
9 Wywiad nieustrukturowany – wady
Niska rzetelność i trafność Subiektywizm badacza Nie jest możliwe porównanie wyników uzyskanych od różnych badanych Nie jest możliwa replikacja badania Pracochłonne opracowanie i analiza wyników
10 Wywiad częściowo ustrukturowany
Z góry określone tylko podstawowe pytania Kolejność pytań jest ustalona, ale możliwe są odstępstwa, obok pytań zamkniętych zadawane są pytania otwarte Odpowiedzi badanego nie są z góry określone, istnieje możliwość rozwinięcia odpowiedzi Możliwy kontakt pogłębiony
11 Kodowanie danych przez badającego w trakcie wywiadu
Możliwa analiza ilościowa i jakościowa, dostępne dane obserwacyjne, notatki Niezbędne wykształcenie psychologiczne i umiejętność prowadzenia wywiadu
12 Wywiad częściowo ustrukturowany – zalety
Wysoka rzetelność i trafność Możliwe porównywanie wyników różnych osób Możliwe replikacje badań Pogłębiony kontakt umożliwia dotarcie do specyficznych, głębszych treści Możliwość uwzględniania i kompensowania różnic indywidualnych w reagowaniu
13 Wywiad częściowo ustrukturowany – wady
Wysokie koszty przygotowania procedury Subiektywizm badacza
14 Kontakt diagnostyczny
15 Kontakt diagnostyczny
Taka relacja między osobą badaną a diagnostą (osobą prowadzącą wywiad), która wyzwala u osoby badanej gotowość do współpracy i umożliwia szczere udzielenie informacji
16 Cechy kontaktu diagnostycznego
Asymetria komunikacji (koncentracja uwagi na osobie badanej) Asymetria ról (osoba prowadząca wywiad kontroluje jego przebieg)
17 Introspekcyjne wskaźniki kontaktu diagnostycznego
Osoba przeprowadzająca wywiad: Jest autentycznie zainteresowana wypowiedziami osoby badanej Chce ją zrozumieć a nie ocenić Jest w stanie zaakceptować treść każdej wypowiedzi Ma poczucie, że rozumie osobę badaną
18 Introspekcyjne wskaźniki kontaktu diagnostycznego
Osoba badana ma poczucie, że: każda jej wypowiedź, niezależnie od treści spotyka się z akceptacją diagnosta jest zainteresowany poruszanymi przez nią tematami Nie wykorzysta udzielonych mu informacji niezgodnie z jej interesami w sposób nie zniekształcony rozumie treść oraz poznawczo – emocjonalne konsekwencje jej wypowiedzi ma prawo ujawnić nawet najbardziej kontrowersyjne fakty i postawy
19 Behawioralne wskaźniki kontaktu diagnostycznego
Badany udziela odpowiedzi na pytania Jego reakcje emocjonalne są adekwatne do treści przekazywanych informacji Proporcja informacji udzielanych przez badanego i informacji, o które pyta przeprowadzający wywiad
20 Ćwiczenie 1 w grupach 3- osobowych
Osoba A jest osobą mówiącą Osoba B jest słuchaczem Osoba C jest obserwatorem A: przez 5 minut opowiada osobie B „co mi pomaga a co przeszkadza mi w kontakcie z innymi ludźmi” B: tak słucha osoby A, aby miała najlepsze warunki do przekazania tego co chce przekazać . Może też zadawać pytania C: obserwuje osobę B. Jak słucha? Jak zachowuje się ? co robi słuchając? W jakim momencie i jakie pytania zadaje? Jakie emocje budzi?
21 Po 5 minutach B: powtarza osobie A własnymi słowami, jak zrozumiała jej wypowiedź. Parafrazuje jej wypowiedź unikając interpretacji A: mówi osobie B co zostało prawidłowo zapamiętane i zrozumiane a co nie C: udziela osobie B jak najdokładniejszej informacji zwrotnej na temat jej zachowania w roli słuchacza A: udziela osobie B jak najdokładniejszej informacji zwrotnej na temat jej zachowania w roli słuchacza. Co jej pomagało a co przeszkadzało w zachowaniu i wypowiedziach B
22 Rola kontaktu diagnostycznego (dla osoby badanej)
Zainteresowanie diagnosty: Motywuje osobę badaną do koncentrowania się na sobie Zwiększa poczucie własnej wartości badanego, nadaje rangę jego przeżyciom i faktom z jej życia
23 Rola kontaktu diagnostycznego (dla diagnosty)
Nawiązanie dobrego kontaktu z badanym Umożliwia postawienie trafnej diagnozy Zwiększa zainteresowanie osobą badaną Chroni przed stawianiem zbyt daleko idących hipotez Wyzwala reakcje emocjonalne diagnosty – umożliwia ocenę reakcji otoczenia na osobę badaną
24 Czynniki wpływające na głębokość kontaktu interpersonalnego
Poziom intymności informacji Potrzeba spójności zachowania Czas trwania kontaktu
25 Nawiązywanie kontaktu
Pierwsze wrażenie Osoba badana powinna mieć poczucie, że jest w centrum zainteresowania: nie spóźniać się, przedstawić się Pierwsze pytania: ogólne, otwarte, nie zagrażające Zapewnienie o pełnej dyskrecji (jeśli to możliwe) lub o niewykorzystaniu informacji niezgodnie z interesem badanego
26 Czynniki utrudniające nawiązanie kontaktu
Zachowania ignorujące prawa dynamiki kontaktu: zadawanie zagrażających pytań zbyt wcześnie, formułowanie ocen, wypowiedzi sugerujące dezaprobatę Nadmierna, nienaturalna ekspresja pozytywnego ustosunkowania do badanego Cechy osoby prowadzącej wywiad: nawyk oceniania, nadmierne poczucie odpowiedzialności, tendencja do dominacji, lęk
27 Techniki podtrzymywania kontaktu
Okazywanie akceptacji, zrozumienia i zainteresowania Niewerbalnie Werbalnie Prośba o rozwinięcie tematu lub parafraza Akceptacja i odzwierciedlanie uczuć osoby badanej Wykorzystywanie ciszy
28 Kontakt pozorny Informacje, które podaje badany są konwencjonalne i w niewielkim stopniu odróżniają ją od innych osób (powierzchowność, stereotypowość informacji) Forma wypowiedzi jest nieadekwatna do omawianych treści
29 Nadmierna rola diagnosty (lakoniczne wypowiedzi badanego, brak informacji udzielanych spontanicznie)
We wszystkich wypowiedziach osoby badanej można wykryć jeden wspólny mianownik (dążenie do przedstawienia się w korzystnym świetle, dostarczenie informacji układających się w logiczny system)
30 Introspekcyjne wskaźniki kontaktu pozornego
Osoba prowadząca wywiad czuje się znudzona i nie zainteresowana badanym Lub ma wrażenie, że nie dowiaduje się niczego istotnego Prowadzący wywiad wie, co osoba badana za chwilę powie Prowadzący wywiad nie jest w stanie utworzyć całościowego obrazu osoby badanej, choć rozumie wszystkie informacje
31 Przyczyny kontaktu pozornego
Dostosowywanie wypowiedzi do oczekiwań prowadzącego wywiad Przyjęcie przez badanego i badającego roli nieadekwatnej do sytuacji (kolegów, rodzica i dziecka, nauczyciela i ucznia) Brak kompetencji diagnosty, obawa badającego przed zbyt osobistymi zwierzeniami, zbyt sztywne przywiązanie do jednej teorii i hipotez Dążenie badanego do zatajenia niektórych informacji, chęć kierowania wrażeniem diagnosty, próba wpłynięcia na diagnozę
32 Opór osoby badanej Świadome lub nieświadome unikanie omawiania pewnego obszaru treściowego
33 Przejawy oporu Milczenie po zadaniu nowego pytania
Zmiana treści pytania przez osobę badaną w trakcie udzielania odpowiedzi Intelektualizacja Nagłe zmniejszenie głębokości i konkretności wypowiedzi Zmiana sposobu mówienia Objawy somatyczne (duszności, pogorszenie samopoczucia, ból głowy) Atakowanie pytającego, kwestionowanie słuszności pytania Przenoszenie uwagi na diagnostę
34 Źródła oporu Lęk Przed uświadomieniem sobie pewnych treści
Przed ich ujawnieniem Przed tym, że informacje mogą zostać wykorzystane przeciwko badanemu Wstyd Poczucie winy Postępowanie badającego (zadawanie zagrażających pytań zbyt wcześnie, ocenianie, wykazywanie sprzeczności w wypowiedziach itd.)
35 Techniki przełamywania oporu
Wybranie z danego obszaru tematu, o którym najłatwiej mówić Milczenie Zmiana lub przeformułowanie tematu Komunikowanie badanemu, że dostrzegamy i rozumiemy jego trudności Parafrazowanie dotychczasowej wypowiedzi Prośba o konkretyzację wypowiedzi po odpowiedziach zbyt ogólnikowych Przy próbach atakowania osoby prowadzącej wywiad koncentrowanie uwagi badanego na jego osobie i temacie wypowiedzi
36 Prośba o konkretyzację wypowiedzi po odpowiedziach zbyt ogólnikowych
Przy próbach atakowania osoby prowadzącej wywiad koncentrowanie uwagi badanego na jego osobie i temacie wypowiedzi
WYWIAD PSYCHOLOGICZNY I OBSERWACJA
WYWIAD PSYCHOLOGICZNY I OBSERWACJA
WYWIAD PSYCHOLOGICZNY
Stemplewska-Żakowicz K. (2009). Diagnoza psychologiczna. Gdańsk, GWP (s. s. 62-89)
Wywiad – jest rozmową prowadzoną w celu uzyskania określonego rodzaju informacji. Wywiad psychologiczny jest zarazem postępowaniem badawczym i profesjonalnym kontaktem z klientem.
Szacuje się, ze wywiad jest stosowany w około 90% badań z dziedziny nauk społecznych.
Wywiad diagnostyczny z reguły poprzedza wszelką interwencję psychologiczną i terapię , potem służy do monitorowania zmian pod jej wpływem, a na zakończenie bywa używany do oceny jej efektów.
LICZBA I ROLE UCZESTNIKÓW WYWIADU
Interwencja badaczy i dostępność nowoczesnych środków komunikacji sprawiły , że dziś, planując wywiady, mamy do wyboru zarówno klasyczny indywidualny wywiad twarzą w twarz, określany czasem skrótem FTF, jak i mniej typowe rozwiązania, które przedstawia powyższa tabela.
WYWIAD USTRUKTURALIZOWANY
Określenie struktury mówi o wywiadzie jak i o stanowisku teoretyczno-metodologicznym autorów badania.
Wywiady silnie ustrukturalizowane przeprowadzają bowiem zwykle zwolennicy pozytywistycznego, neobehawiorystycznego rygoru w badaniach, a wywiadu swobodne przedstawiciele podejść idiograficznych, nastawionych na poznawanie indywidualności osoby/grupy – bez chęci porównywania jej z innymi.
Wywiad ustrukturalizowany stworzono w trosce o spełnienie klasycznych wymagań psychometrycznych (obiektywności i standaryzacji). Chodzi tu również o porównywanie wyników badań przeprowadzanych również przez różne osoby.
Szczególnie intensywne badania, zwłaszcza na temat strukturyzacji jako czynnika podwyższania psychometrycznych parametrów wywiadu, przeprowadzono w kontekście selekcji i rekrutacji pracowników.
Co to znaczy że wywiad jest ustrukturalizowany? Oznacza to przede wszystkim, że istnieje z góry ustalony, drobiazgowy schemat postępowania, którego osoba badająca nie może dowolnie modyfikować w trakcie rozmowy. Poszczególne pytania i ich kolejność są z góry określone i należy je zadawać tak jak zaplanowano, włącznie z sformułowaniem. W góry przewidziane są też możliwe kategorie odpowiedzi i sposoby ich kodowania przez badającego w arkuszu odpowiedzi.
Wskazówki dla prowadzących wywiad ustrukturalizowany
Nie wdawaj się w długie wyjaśnienia celu badania, używaj standardowej formuły dostarczonej przez autora badania
Nie zmieniaj ustalonego wprowadzenia do badania, kolejności pytań, słów, które zostały w nich zastosowane
Nie pozwalaj aby osoby trzecie zakłócały przebieg wywiadu, w szczególności nie pozwalaj , aby odpowiadały w imieniu respondenta lub proponowały mu swoje odpowiedzi, lub też wygłaszały swoje opinie na temat pytań
Nie sugeruj odpowiedzi, nie wyrażaj własnej zgody lub niezgody z opiniami respondenta, nie dawaj w żaden sposób poznać respondentowi twoich osobistych poglądów na kwestie, których dotyczą pytania
Nie interpretuj pytań, nie wyjaśniaj ich znaczenia własnymi słowami, w razie potrzeby po prostu powtórz pytanie i podaj wskazówkę lub wyjaśnienie, które otrzymałeś podczas szkolenia lub od autora badania
Nigdy nie improwizuj , w szczególności nie zmieniaj słów zastosowanych w pytaniach ani nie dodawaj nowych kategorii odpowiedzi,
Osoba przeprowadzająca wywiad nie ma praktycznie żadnego pola do przejawiania własnej inicjatywy czy indywidualności , jej aktywność jest silnie ograniczona przez z góry ustalone reguły, a repertuar swoich możliwych wypowiedzi powinna być opanowany na pamięć, aby uniknąć pomyłek.
Za zaletę można uznać fakt, że wywiad taki może w zasadzie przeprowadzić przeszkolony pomocnik badacza, nie mający wykształcenia psychologicznego, co pozwala obniżyć koszty i zaoszczędzić czas.
Podstawową zaletą wywiadu takiego jest znacząco wyższa trafność i rzetelność.
Prawdziwym problemem stają się w tych warunkach pomyłki badających, które mogą przekreślić cały wysiłek na rzecz obiektywizacji i nierzadko powodują konieczność wykluczenia sporej liczby danych ze zbioru ostatecznie poddawanego analizom.
Ponad to takie ograniczenia bywają dla badającego frustrujące, zwłaszcza w wypadku doświadczanych diagnostów, którzy mają własne poglądy.
SCID – Schemat Wywiadu Diagnostycznego dla DSM
DIS- Schemat Wywiadu Diagnostycznego
WYWIAD CZĘŚCIOWO USTRUKTURALIZOWANY
Campion i inni – na nowo zdefiniował pojęcie struktury wywiadu jako dowolne wzmocnienie, obliczone na podwyższenie parametrów psychometrycznych wywiadu – nie tylko przez zwiększenie stopnia standaryzacji, ale też dzięki innym zabiegom, które starczają badającemu wskazówek, jakie pytania zadać lub jak oceniać odpowiedzi.
Strukturalizacja może dotyczyć treści wywiadu, ale może przejawiać się jedynie w sposobie kodowania uzyskanych wypowiedzi .
Strukturę nadaje wywiadowi właściwe osadzenie go w jakiejś konkretnej koncepcji teoretycznej opisującej badane zjawisko czy zmienną.
Ogólnie wywiad częściowo ustrukturalizowany można scharakteryzować jako taki w którym z góry określono jego zasadniczy cel oraz główne poruszane w nim problemy, jednak zarówno osoba badana, jak i badająca mają swobodę formułowania swoich wypowiedzi w dowolny sposób.
W planie wywiadu mogą się znaleźć pytania zamknięte , ale i otwarte,.
Badający ma tu swobodę samodzielnego formułowania pytań w reakcji na wypowiedzi osoby badanej. Sprzyja to nawiązaniu lepszego kontaktu.
Również osoba badana może rozwinąć swoją wypowiedź. Nie ma jednak absolutnej dowolności mówienia o czym chce – badający cały czas czuwa nad strukturą i w razie potrzeby kieruje na odpowiednie tematy.
Różnice indywidualne między osobami badanymi powodują, że pewna plastyczność ostatecznej formy wywiadu jest często niezbędna by uzyskać zadowalającą trafność i rzetelność.
DISCO- standardowa procedura wywiadu z rodzicem, służąca do klinicznej diagnozy autyzmu u dziecka
W konstrukcji współczesnych takich wywiadów nadal ważną rolę odgrywa struktura wywiadu, ale rozumiana inaczej niż w ujęciu behawiorystycznym, które zaowocowało sztywnymi scenariuszami.
Strukturę wywiadu mogą tworzyć takie elementy jak specyficzne określenie rodzaju pytań, specyficzne określenie kryteriów ewolucji odpowiedzi, ścisły empiryczny związek pytań i kryteriów z celem badania, ustalenie puli pytań i kryteriów z celem badania, ustalenie puli pytań powtarzalnych w przypadku każdej osoby badanej, zastosowanie skal szacunkowych.
Przykład: wywiad sytuacyjny – jego istotą jest prezentowanie kandydatowi opisów różnych konkretnych sytuacji, z jakimi może się on zetknąć w pracy o którą się ubiega i pytanie o jego prawdopodobne zachowanie w takich sytuacjach. Często sytuacje mają formę dylematów.
WYWIAD SWOBODNY, CZYLU USTRUKTURALIZOWANY W SPOSÓB ZEWNĘTRZNIE NIEWIDOCZNY
Wbrew nazwie taki wywiad też ma strukturę, ale jest ona zdefiniowana na poziomie abstrakcyjnym i może być z zewnątrz niewidoczna.
Diagnosta nie posługuje się tutaj żadnym arkuszem do kodowania odpowiedzi. Jest on w całości nagrywany wiec nie trzeba zapisywać odpowiedzi.
Konsekwencje badawcze: wszystkie rozległe wypowiedzi są utrwalone w każdym szczególe i po badaniu można je poddać dalszym analizom. Możliwe stają się skomplikowane analizy.
Bogate dane utrwalane są i dopiero po zakończeniu rozmowy zaczyna się obróbka jako odrębny proces.
Trzy zadania:
Transkrypcja – przekształcenie dźwiękowego zapisu rozmowy w tekst na papierze lub w komputerze
Kodowanie wyników – polega na przyporządkowaniu elementów wypowiedzi do określonych kategorii, które interesują badacza.
Analiza – po uzyskaniu zakodowanych wyników rozpoczyna się ich właściwa analiza.
Wywiad swobodny nie oznacza braku reguł i dowolności w analizach.
WYWIAD AKTYWNY HOLSTEINA I GUBRIUMA
Każda praktyka badawcza ma sens jedynie wewnątrz szerszego systemu założeń – na przykład standaryzacja jako warunek obiektywności badania zyskuje znaczenie w ramach neopozytywistycznego układu założeń.
Poświęcenie czasu i energii po to by nadać wywiadowi standaryzowaną formę wymaga wiary w to że jego podmiot istniał już przed badaniem i miał określone właściwości, które w badaniu mogą być jedynie zmierzone i opisane.
Przedmiot badania powstaje dopiero w chwili pomiaru, w wyniku spotkania osoby badanej i badającej.
Nie jest tak, że informacje są od osoby badanej uzyskiwane, ale są wówczas aktywnie współkonstruowane przez obie strony spotykające się podczas badania.
Skoro tak to wielkiego znaczenia nabiera jakość tej relacji.
W tym podejściu respondent jest uważany za szczególnego typu pojemnik z wiedzą, a rozmowa jawi się jako rodzaj rurociągu, poprzez który tłoczy się wiedzę z owego pojemnika do badawczych urządzeń rejestrujących. Badany jednak w współpracy aktywnie konstruuje wiedzę, która będzie stanowiła efekt wywiadu.
Zamiast wydłużać listę metodologicznych zakazów i ograniczeń, których należy przestrzegać podczas prowadzenia wywiadu, aby wyeliminować zakłócający wpływ reakcji należy przyjąć podejście pozytywne. Należy zaakceptować fakt że badający i jak i badany aktywnie kształtują treść i formę rozmowy i świadomie odpowiedzialnie uwzględnić go w sposobie prowadzenia wywiadu oraz w anszlusie wyników.
Uproszczeniem jest przyjmowanie że osoba badana jest spójnym jednolitym i zintegrowanym podmiotem wypowiadającym się zawsze z tej samej własnej perspektywy.
Sprawię komplikuje fakt ze tez badający może przyjmować różne pozycje podmiotowe i zmieniać je w trakcie rozmowy.
Każdy z rozmówców przyczynia się do nakreślenia ogólnych ram rozmowy – horyzontu znaczenia.
Praktyka aktywnego wywiadu
Rozpoznawanie różnych perspektyw : kto to mówi i do kogo?
Zachęcanie uczestnika badania do przybierania konkretnych, istotnych dla celu badania perspektyw: powiedz mi jak oceniasz ten szpital jako jego pracownik?
Zachęcanie uczestnika badania do zmiany perspektywy: spójrz na te sprawy jako matka
Świadomość własnej perspektywy i roli, czynienie ich jawnymi, także dla badanego: nie mam własnych dzieci, nie znam problemów, jakie mają rodzice z dziecięcą służbą zdrowia, ale biorę udział w tym badaniu jako wolontariuszka, ponieważ interesuje mnie wdrażanie zmian w organizacjach
Świadomość interakcji perspektywy badacza i uczestnika badania
Uwzględnienie wszystkich tych elementów w interpretacji wyników badania
WYWIAD PSYCHOLOGICZNY
Stemplewska-Żakowicz K. (2005) W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Krejtz (red.). Wywiad psychologiczny (t. 1, s. 31-117)
METODA WYWIADU W PSYCHOLOGII
Metodologiczne kłopoty z wywiadem
Ponieważ wywiad jest postępowaniem badawczym obowiązują go te same zasady metodologiczne: logiczne reguły wnioskowania, zasady empirycznej weryfikacji hipotez, wymóg trafności i rzetelności obranej techniki badawczej.
Mechaniczność diagnozy oznacza , że mnogość danych diagnostycznych nie jest oceniana przez klinicystę osobiście, lecz poddana analizie przez sformułowane algorytmy. Jednak te wszystkie informacje, zanim zostaną wprowadzone do komputera, muszą najpierw zostać zebrane, a zbiera się je zwyczajnie, nie mechanicznie.
Trafność diagnozy opartej na danych z wywiadu, uzyskuje się kosztem znacznej redukcji ich złożoności. + czynnik podmiotowy (elementy subiektywne, nieświadome).
Zjawiska podzielanej rzeczywistości – zniekształcenia intersubiektywne, wynikające z przekonań, wartości, uprzedzeń stereotypów podzielanych przez całe grupy społeczne, formacje kulturowe czy nawet paradygmaty naukowe.
Procesy społecznej weryfikacji jednostkowego doświadczenia.
Doświadczenie nieuzgodnione jest zmienne nieokreślone, jednak gdy zostanie ujęte w słowa i pojęcia, podchodzące ze wspólnego systemu przekonań, wartości i znaczeń, wówczas zyskuje społeczne potwierdzenie i nie jest już przez jednostkę przeżywane jako jedynie jej doświadczenie, lecz staje się prawda o świecie – w ten sposób jednostkowe subiektywne doświadczenie przekształca się w intersubiektywną obiektywną rzeczywistość.
STRUTKURA WYNIKAJĄCA Z TEORII: DANA MCADAMSA WYWIAD NA TEMAT HISTORII ŻYCIA
Jest to pogłębiona rozmowa, trwająca zwykle dość długo, a jej schemat zaplanowano tak, aby zachęcić osobę badaną do ułożenia swoich doświadczeń życiowych w całościową opowieść.
Uzyskuje się w nim szerokie, spontaniczne wypowiedzi osoby nadanej, których całość jest wnikliwie analizowana i interpretowana po zakończeniu rozmowy, w osobnym temacie postępowania badawczego.
Główne tematy do poruczenia w Wywiadzie na Temat Historii Życia:
Rozdziały życia
Wydarzenia krytyczne
Doświadczenie szczytowe
Doświadczenie nadiru
Punkt zwrotny
Najwcześniejsze wspomnienie
Ważna scena z dzieciństwa
Ważna scena z okresu dorastania
Ważna scena z okresu dorosłego życia
Jeszcze jedna ważna scena (dowolna)
Wyzwanie życiowe
Czynniki wpływające na historie życia
Negatywne
Pozytywne
Historie wpływające na historie życia
Telewizja, film, teatr, historie obejrzane
Książki, pisma, historie przeczytane
Rodzina przyjaciele, historie usłyszane
Alternatywne przyszłości dla historii życia
Pozytywna przyszłość
Negatywna przyszłość
Osobista ideologia
Temat życia
W efekcie wywiadu otrzymuje długie nagranie zawierające różnorodne, swobodne wypowiedzi badanego.
STRUKTURA WYNIKAJĄCA Z METODY: PODEJŚCIE UGRUNTOWANEJ TEORII
Popularne we współczesnych badaniach jakościowych podejście ugruntowanej teorii wykorzystuje wywiad swobodny do uzyskania danych, które pozwolą wstępnie zrozumieć badane zjawisko i dopiero na tej podstawie zbudować jego teorię. Struktura takiego wywiadu jest dobrze określona przez metodę. (wyraziste reguły wyznaczające strukturę)
POZA STRUKTURALIZACJĘ:
POSTMODERNISTYCZNY ZWROT W METODOLOGII BADAŃ JAKOŚCIOWYCH
WYWIAD W KONTEKŚCIE : WSPÓŁKONSTRUOWANIE WIEDZY W ROZMOWIE
Wywiad psychologiczny ma kontekst lokalny i globalny.
Kontekst globalny – usytuowanie rozmowy i rozmówców w makrorzeczywistości społecznej. Badany i badacz sa ludźmi o określonej płci, orientacji, narodowości, statusie przekonaniach.
Kontekst lokalny- wszystko to, co bezpośrednio definiuje sytuację rozmowy i role jej uczestników. Wywiad odbywa się w konkretnym czasie i miejscu, ma różne okoliczności.+ nastrój .
Dostrzeżenie roli kontekstu doprowadziło do rozróżnienia dwóch sposobów myślenia o tym, czego można się dowiedzieć z wywiadu i ja należy traktować uzyskane dane.
Seale wyróżnia:
Traktowania danych z wywiadu jako źródła wiedzy – zebrane dane są mniej lub bardziej doskonałym opisem rzeczywistości, istniejącej poza wywiadem.
Traktowanie danych jako przedmiotu badań samego siebie
Rapley – postulaty
Badacze powinni uwzględniać procesy wypracowywania sprawozdania przez osobę badaną
Wypracowywanie sprawozdania powinno się analizować w bezpośrednim związku z jego kontekstem
Główną troską badaczy, bez względu na ich orientację teoretyczną i podejście metodologiczne, powinna stać się analiza wypływu osoby prowadzącej wywiad na formę i treść wywiadu.
DIAGNOSTA I OSOBY DIAGNOZOWANA W TEATRRZE BADANIA PSYCHOLOGICZNEGO: SKRYPTY SPOŁECZNE WYTUACJI WYWIADU
Można powiedzieć że posiadamy skrypt społeczne „wywiad”, dzięki któremu rozumiemy znaczenie sytuacji i intencje pytającego, możemy sobie wyobrazić, co w ogóle może się zdarzyć w trakcie wywiadu, jakie sa typowe role jego uczestników i jak wszystko się zakończy.
Holstein i Gubrium opisują ten oczywisty scenariusz poprzez wskazanie na asymetrie ról.
(odgrywanie swoich ról, zadawanie pytań, podmiotowość jednostek)
Rapley demonstruje poprzez drobiazgową analizę przykładowego tran skryptu w jaki sposób prowadzący wywiad praktykuje bycie prowadzącym wywiad otwarty. Jest to bowiem rola w świetle obowiązujących zaleceń pożądana i moralnie adekwatna, toteż badający konstruuje swoją tożsamość podczas rozmowy w taki sposób, aby przedstawić się jako neutralny badacz, ułatwiający osobie badanej wypowiedzenie jej prawdziwych, choć nie łatwych do zwerbalizowania myśli. Ten skutek zostaje osiągnięty poprzez m,.in. umiejętne zastosowanie sekwencji pytań wprowadzających nowy temat i pytań ukierunkowanych na rozwinięcie wypowiedzi.
NOWA EPISTEMOLOGIA
JEŚLI NIE OBIEKTYWNOŚĆ, TO CO? NOWE KRYTERIA OCENY METODY
Przy rozumieniu klasycznym procesu badawczego kryteria jakości metody nie mogą zostac utrzymane.
Lincoln i Guby proponują zastąpić tradycyjne szacowanie trafności i rzetelności procedury badawczej ocenianiem stopnia w jaki ogólnie zasługuje ona na zaufanie. To całościowe kryterium nazywane jest stopniem ufności. Opisują oni go dla danej procedury jako sumaryczny efekt spełnienia przez nią 4 kryteriów szczegółowych, stanowiących a badaniach jakościowych odpowiedniki klasycznych kryteriów metodologii ilościowych .
Obiektywność- jest iluzją, wiec powinno się dbać by wyniki mogly być potwierdzone przez innych badaczy. Zwiększenie tak rozumianej potwierdzalności:
Dokładna dokumentacja swojej procedury
Aktywne poszukiwanie i pieczołowite opisywanie wszystkich przypadków negatywnych czyli danych, które przeczą początkowych założeniom
Rzetelność – powtarzalność wyników też jest iluzją, bo niepowtarzalny kontekst.
Zastępuje spolegliwość – rozpoznanie i dokładne opisanie wszystkich czynników kontekstowych , które złożyły się na tę niepowtarzalną sytuacją badawczą.
Trafność zewnętrzna – możliwości generalizowania wyników badania zastąpiona przeniesienie wniosków. Taki przenoszenie może dokonać się jedynie na odpowiedzialność tego, kto tego dokonuje, a nie autora oryginalnego badania. Autor natomiast jest odpowiedzialny za to by dostarczyć wszelkich info o kontekście swojego badania, które mogą być w przyszłości potrzebne do oceny możliwości zastosowania wyników w innej sytuacji.
Trafność wewnętrzna – zastąpiona wiarygodnością wyników, które oznacza ich adekwatność wobec subiektywnej rzeczywistości uczestników badania. Działania w celu zmaksymalizowania wiarygodności”
Zwiększenie prawdopodobieństwa że w efekcie badania zostaną wyprodukowane wiarygodne dane. Wskazuje się tu na potrzebę dostatecznego zaangażowania badacza.
Zewnętrzna kontrola procesu badawczego w trakcie jego trwania: koleżeńska krytyka
Dopracowanie wniosków lub hipotez roboczych: analiza wszystkich przypadków negatywnych czyli danych nie pasujących do wniosków
Ocena adekwatności wstępnych interpretacji i danych kodowanych wobec danych surowych – dokonana przez niezależnych sędziów
Ocena zebranych danych, interpretacji, kategorii analizy i wniosków przez uczestników badania
JAK STOSOWAĆ WYWIAD? PODSUMOWANIE PRAKTYCZNE
Struktura jest niezbędna – jednak sama struktura nie czyni wywiadu trafnym i rzetelnym. W każdym przypadku potrzebna jest odrębna procedura walidacji zestawu pytań, odpowiedzi i instrukcji, z których składa się wywiad z strukturą
Nawet jeśli dysponujemy dobrym narzędziem to mimo tego może być sensowne posłużenie się wywiadem
Istotne jest rozstrzygnięcie wątpliwości czy mam do czynienia z cechą czy z stanem?
Struktura wcale nie musi być widoczna
Wśród innych źródeł trafności i rzetelności warto zwrócić uwagę na te które są wymieniane wśród standardów nieklasycznych
Trafność metody nie zależy od rodzaju uzyskiwanych danych, lecz tego co czyni z nimi diagnosta, jakie dostrzega przesłanki diagnostyczne i jakie stąd wyciąga wnioski\
Struktura wywiadu jest lekarstwem na problem subiektywizmu badacza
Subiektywność to nie słabość metody, ale nieodłączny atrybut poznania, więc nie da się go usunąć tylko należy zaakceptować i poddać kontroli
JAK ZROBIĆ DOBRY WYWIAD?
RECEPTA METODOLOGICZNA
Kolejne kroki w planowaniu i analizie wywiadu wg Szustowskiej
Cel wywiadu – przede wszystkim określimy problem badawczy. Nie miej ważne jest to czemu będą służyć zebrane info a także do czego jest nam potrzebny wywiad. Określając cel dobrze jest ogarnąć refleksją czego po nas i naszym wywiadzie oczekują różne inne osoby.
Orientacja teoretyczna- formułując nasze pytania i wnioski, używamy pewnych pojęć psychologicznych, które pochodzą z jakiejś określonej tradycji psychologicznej. Ważne jest abyśmy czynili to świadomie i mieli jasność, jakie jest znaczenie tych pojęć.
Pytania i hipotezy diagnostyczne- pytania stawiamy kiedy nie mamy żadnej specyficznej wiedzy na dany temat a hipotezy formułujemy gdy już coś konkretnego wiemy. Pytania ś bardziej szczegółowe niż cel wywiadu. Hipotezy formułujemy w języku wybranej koncepcji teoretycznej.
Wskaźniki – są one tym, po czym poznamy, że odpowiedź na nasze pytanie diagnostyczne jest taka a nie inna. Określamy jakie dalsze informacje są nam potrzebne abyśmy mogli udzielić sobie odpowiedzi napytania. Najwcześniej nasza orientacja teoretyczna zaopatruje nas w te wskaźniki.
Wskaźniki to informacje, które sa nam potrzebne do sformułowania odpowiedzi na nasze pytania diagnostyczne.
Operacjonalizacja – zastanawiamy się jak konkretnie uzyskać w wywiadzie potrzebne nam informacje. Operacjonalizacja wskaźników to w tym przypadku obmyślenie konkretnych sposobów zdobycia w wywiadzie potrzebnych nam informacji.
Dokonując operacjonalizacji wykorzystujemy swoje różne umiejętności praktyczne.
PO CO NAM PLAN WYWIADU? Metodologiczna jakość badania
Czujemy się w tej sytuacji pewniej – brak chaosu, mamy jasność, ni grozi nam pustka w głowie
Dzięki określeniu jakie info jest nam potrzebne zadbaliśmy o zdyscyplinowaną, logiczną i przejrzystą formę naszego wnioskowania – nie gubimy się w analizie
Poprzez nadanie struktury budujemy podstawy rzetelności i trafności
Rzeczywistą trafność i rzetelność wywiadu można ustalić jedynie empirycznie
Kryteria poprawności metodologicznej badania opartego na wywiadzie:
Sformułowanie problemu badawczego, hipotez i wniosków w terminach psychologicznych, umieszczenie ich w kontekście wiedzy psychologicznej
Budowanie poprawnych hipotez czyli takich, które mają wyraźnie określone znaczenia, ograniczony zakres i sa sprawdzalne
Przeprowadzenie spójnej operacjonalizacji hipotez: trafny dobór wskaźników i szczegółowych operacji ich pomiaru
Odróżnienie danych od interpretacji
Odróżnienie interpretacji od recypatii (subiektywnych wrażeń diagnosty)
Wnioskowanie tylko w obszarze posiadanych info, czyli danych z badania i wiedzy psychologicznej
Uzasadnienie wniosków diagnostycznych poprzez odwołanie się do posiadanych info
Dystans badacza wobec osobistych emocji, ocen, systemu wartości
Przestrzeganie standardów profesjonalnych i etycznych
HIPOTEZY ZMIENIAJĄCE SIĘ PO BADANIU W TWIERDZENIA
Dobra hipoteza to taka, którą można sprawdzić i przekonać się czy jest trafna czy nie. A dokładniej poddać ją próbie sfalsyfikowania poprzez znalezienie przypadków z nią niezgodnych
Hipoteza musi mieć jako określone znaczenie i wyraźnie ograniczony zakres, żeby było wiadomo, jakie konkretnie stany rzeczy sa z nią niezgodne, a jakie jej przeczą
Zamiana hipotez w twierdzenia odbywa się dzięki wnioskowaniu na podstawie zgromadzonych w badaniu danych. Pośredniczą w tym wskaźniki i operacjonalizacje.
Hipotezy ukierunkowują wnioskowanie diagnostyczne
WSKAŹNIKI
Planując wskaźniki na potrzeby wywiadu, warto uwzględnić charakter danych, które w ogóle w wywiadze mogą być uzyskane. Najogólniej sa to dane należące do pięciu kategorii:
Treść wypowiedzi osoby badanej (udzielone informacje)
Forma wypowiedzi (poprawność, płynność wypowiedzi, kategorie pojęciowe, środki językowe, środki dyskursywne)
Dane obserwacyjne (odnotowane przez diagnostę zachowania osoby badanej podczas wywiadu)
Dane z recypatii (subiektywne wrażenia diagnosty podczas rozmowy)
Dane kontekstowe )związki powyższych kategorii danych ze sobą oraz z innymi elementami sytuacji wywiadu.
Wskaźniki bezposrednie- czyli takie, w których po prostu polegamy na informacjach udzielonych przez osobę badaną. Wskaźnikiem faktów jest słowna deklaracja osoby badanej, ze tak jest. Tego typu wskaźników używamy w tych rodzajach zadań diagnostycznych
Ustelenie obiektywnego stan rzeczy, poznanie określonych faktów lubokoliczności z życia osoby badanej (dane personalne i biograficzne, przebieg edukacji, relacji, wspomnienia zdarzeń, styl życia
Poznanie jawnych świadomych poglądów , wartości i ocen osoby badanej
Wskaźniki pośrednie- gdy w wypowiedzi osoby badanej szukamy czegość innego, niż jej jawna treść. Wartościami wskaźników pośrednich mogą być dane każdego z pięciu opisanych wyżej typów. Służą one do:
Określenia stanu rzeczy, którego osoba badana sama nie srelacjonuje, ponieważ nie jest tego świadomo lub nie mysli w tych kategoriach
Poznania utajonych postaw, przekonań, potrzeb i doświadczeń osoby badanej
Zrozumienie znaczenia emocjonalnego, jakie mają dla osoby badanej fakty, o których mówi
Rekonstruowanie przebiegu procesów wewnętrznych, z których osoba może nie zdawać sobie sprawy lub nie umieć ich zerbalizować
Rekonstriwania przypuszczalnych okoliczności i zdarzeń, których osoba nie pamieta dokładnie
OPERACJONALIZACJA W WYWIADZIE
OBSERWACJA
Obserwacja – szeroka i różnorodna klasa procedur diagnostycznych. Najogólniej można ją określić, jako przyglądanie się zachowaniu diagnozowanej osoby lub grupy i rejestrowanie wybranych aspektów tego zachowania.
RODZAJE OBSERWACJI
Obserwacja bezpośrednia – mówimy, gdy obserwator jest obecny podczas zachodzenia obserwowanych zjawisk i osobiście stwierdza ich wystąpienie
Obserwacja pośrednia – zakłada wnioskowanie o występujących interesujących nas zachowaniach na podstawie wskaźników, na przykład ich skutków czy spostrzeżeń innych osób.
Obserwacja jawna- obserwator jest obecny w pomieszczeniu gdzie badani
Obserwacja ukryta – zachodzi, gdy obserwator nie jest widoczny dla uczestników badania
Obserwacja laboratoryjna –zachodzi, gdy z góry przygotowujemy pewną sztuczną sytuację i zapraszamy do niej uczestników badania, aby następnie obserwować ich zachowania w tej sytuacji
Obserwacja naturalna – badacz rejestruje zachowania uczestników badania w ich naturalnym środowisku, podczas wykonywania zwykłych zajęć.
Obserwacja uczestnicząca- w niej badacz na pewien czas staje się członkiem obserwowanej grupy czy społeczności.
Obserwacja ambulatoryjna – polega na monitorowaniu zachowań
jednostki przez 24h na dobe w toku jej codziennych czynności i
w jej zwykłym środowisku
Obserwacja ustrukturalizowana- bardzo szeroka klasa procedur diagnostycznych, ponieważ jest wiele sposobów na to by nadać obserwacji strukturę
Obserwacja niestrukturalizowana/narracyjna- diagnosta w formie przypominającej historię opowiada co się zdarzyło – kiedy nie mamy wiele info o diagnozowanej osobie i chcemy wstępnie rozpoznać problem, aby sformułować wyjściowe hipotezy i nadać kierunek dalszemu postępowaniu
SPOSOBY NADAWANIA STRUKTURY PROCESOWI OBSERWACJI
Zbieranie próbek czasowych
Polega na rejestrowaniu zachowań diagnozowanej osoby lub grupy w jej naturalnym środowisku w określonych odcinkach czasu. (5-15minut). Sensem jest metody jest zebranie reprezentatywnej próby zachowań typowych dla danej osoby lub grupy.
Zbieranie próbek zdarzeń
Jest to metoda obserwacji , w której diagnosta skupia się na jednym, konkretnym rodzaju zachowania. Jest oto metoda w przypadkach, gdy obserwowane zachowanie zdarza się rzadko lub jedynie w specyficznych kontekstach.
Ocena zachowania na skalach – kodowanie zachowania
Kodowanie zachowania – odnotowywanie wystąpienia zachowań określonego rodzaju podczas obserwacji .
Metoda oceny zachowania na skalach – wyszkolony obserwator formułuje tu ocenę całości zaobserwowanego zachowania ze względu na wybrane kryteria. Dla ułatwienia i wystandaryzowania tej oceny kryteria ujęte są w postaci skal szacunkowych, które obserwator ma do dyspozycji w arkuszu obserwacyjnym. Skale obserwacyjne pozwalają na ocenę globalnych cech zachowania , które ujawniają się nie tylko w konkretnych epizodach czy pojedynczych aktach, ale w całości zaobserwowanych działań osoby lub grupy.
Wykorzystywanie specjalistycznej aparatury do rejestracji wybranych paramentów zachowania
Specjalistyczną aparaturę stosuje się do rejestrowania całości zachowania podlegającego obserwacji bądź tylko wybranych parametrów, przede wszystkim psychofizjologicznych.
WyszukiwarkaPodobne podstrony:
Wywiad i rozmowa psychologiczna
1. Przedstawienie problematyki zajęć. Przedstawienie zasad zaliczenia seminarium. Rozmowa codzienna a rozmowa psychologiczna. Zasady przeprowadzania wywiadu.
Dowolny podręcznik: Co to jest rozmowa psychologiczna? Rozmowa a wywiad.
2. Kontakt indywidualny. Cel, zasady. Czynniki utrudniające i sprzyjające optymalnemu powstawaniu w kontakcie. Motywacja osoby. Decentracja interpersonalna. Rozmowa psychologiczna jako metoda diagnozy osoby oraz metoda pozostawania w kontakcie
S. Geller, M. Król (2005). Kontakt interpersonalny w wywiadzie diagnostycznym. W : Szustrowa T. (red.) Swobodne techniki diagnostyczne: wywiad i obserwacja. Warszawa: Wydawnictwa UW (7-24).
E. Trzebińska (2005). Przygotowania do rozpoczęcia psychoterapii. W: L. Grzesiuk (red.) Psychoterapia. Warszawa: PWN. ( 272-285; 299-308).
K. Stemplewska Żakowicz (2009). Diagnoza psychologiczna. Gdańsk, GWP (150-159).
3. Umiejętności psychologiczne a rozmowa: podążanie za klientem, empatia; otwartość, akceptacja,konkretność.
W. Sztander (1999) Rozmowy, które pomagają. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości.
4. Sposoby prowadzenia rozmowy psychologicznej: pytania, parafrazy, klaryfikacje, interpretacje.
D. Ustjan (2005). Instrumenty konwersacyjne. Rozróżnienia, klasyfikacje i badania. W: K.Stemplewska Żakowicz, K.Krejtz (red.) Wywiad psychologiczny 2, Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP. (131-151).
D. Ustjan (2005). Instrumenty konwersacyjne. Zastosowania praktyczne podczas wywiadu diagnostycznego. W: K.Stemplewska Żakowicz, K.Krejtz (red.) Wywiad psychologiczny 2, Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP. (152-187).
5. Opór. Pojęcie, funkcje. Metody radzenia sobie z problemem oporu w kontakcie.
S. Geller, M. Król (2005). Kontakt interpersonalny w wywiadzie diagnostycznym. W : Szustrowa T. (red.) Swobodne techniki diagnostyczne: wywiad i obserwacja. Warszawa: Wydawnictwa UW (24-40)
K. Romanowska (2005). Opór, praca z oporem. W: K.Stemplewska Żakowicz, K.Krejtz (red.) Wywiad psychologiczny 2, Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP. (188-214).
6. Rola informacji zwrotnych. Formułowanie informacji zwrotnych. Zasady etyczne.
B. Zalewski(2005). Informacje zwrotne. W: K.Stemplewska Żakowicz, K.Krejtz (red.) Wywiad psychologiczny 2, Warszawa, Pracownia Testów Psychologicznych PTP. (215-239).
7. Kolokwium
8-14. Prezentacja materiału nagranego przez Studentów ( instrukcja sposobu przeprowadzenia wywiadu oraz jego analizy znajduje się w załącznikach). Celem prezentacji jest ćwiczenie umiejętności wykorzystania wiedzy zdobytej podczas zajęć w praktyce psychologicznej.
15. Podsumowanie zajęć
키워드에 대한 정보 wywiad kliniczny psychologia wzór
다음은 Bing에서 wywiad kliniczny psychologia wzór 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Wywiad psychologiczny Kazimiera B. Część pierwsza
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
Wywiad #psychologiczny #Kazimiera #B. #Część #pierwsza
YouTube에서 wywiad kliniczny psychologia wzór 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Wywiad psychologiczny Kazimiera B. Część pierwsza | wywiad kliniczny psychologia wzór, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
