Zatrudnienie Pracownika Na Stanowisku Kierowcy | Kurs Z Kpir (Odc. 11) – Zatrudnienie Pracownika 15641 투표 이 답변

당신은 주제를 찾고 있습니까 “zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy – Kurs z KPiR (odc. 11) – Zatrudnienie pracownika“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 inFakt.pl 이(가) 작성한 기사에는 조회수 7,834회 및 좋아요 78개 개의 좋아요가 있습니다.

zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy 주제에 대한 동영상 보기

여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!

d여기에서 Kurs z KPiR (odc. 11) – Zatrudnienie pracownika – zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

Dzień dobry, nazywam się Aneta Socha, jestem Specjalistką ds. kadr i płac w inFakt. Serdecznie zapraszam do udziału w kompleksowym wideo kursie z księgowości (KPiR) dla średniozaawansowanych.
Transkrypcja: https://www.infakt.pl/blog-ksiegowy/zatrudnienie-pracownika-szkolenie-z-ksiegowosci-odc-11-wideo/
► Dziś odcinek nr 11 z bloku tematycznego nr II: Dokumentacja księgowa KPiR i inne ewidencje, temat: Zatrudnienie pracownika.
Materiał do szkolenia:
https://www.slideshare.net/infakt/szkolenie-z-ksigowoci-dla-redniozaawansowanych-odc-11-zatrudnianie-pracownika.
Zachęcam do subskrypcji naszego kanału, aby otrzymywać powiadomienia o nowych odcinkach kursu: https://www.youtube.com/user/infaktpl?sub_confirmation=1
► Test z I części Kursu KPiR dla średniozaawansowanych – zdobądź certyfikat!
https://www.infakt.pl/blog-ksiegowy/test-z-i-czesci-kursu-kpir-dla-sredniozaawansowanych/
► Notka o Prelegentce
Aneta Socha
Jako ekspert w dziedzinie kadr i płac, w inFakt doradza księgowym w tej tematyce. Prowadzi webinary i szkolenia oraz przygotowuje specjalistyczne artykuły, w których dzieli się z księgowymi i przedsiębiorcami swoją wiedzą, a także informuje o zmianach prawnych.
► Bądźcie na bieżąco!
https://www.youtube.com/user/infaktpl?sub_confirmation=1
Strona dla księgowych: https://www.infakt.pl/dla-ksiegowych
Blog dla księgowych: https://www.infakt.pl/blog-ksiegowy/
https://www.facebook.com/Ksiegomosc/
https://www.facebook.com/infakt/

zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy – GOFIN.pl

Zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy · prowadzenie pojazdu, · załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem,

+ 여기에 자세히 보기

Source: www.gofin.pl

Date Published: 2/24/2022

View: 4569

Zatrudnianie kierowców – jak wygląda kwalifikacja wstępna?

Zatrudnianie kierowców – co należy wiedzieć? Jakie badania muszą odbyć kierowcy przed wykonywaną pracą na tym stanowisku?

+ 여기를 클릭

Source: poradnikprzedsiebiorcy.pl

Date Published: 8/7/2021

View: 3485

10 ważnych punktów przy zatrudnieniu kierowcy

Zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy wymaga zapisu kilku istotnych kwestii w umowie o prace i zwrócenia uwagi na specyfikę wykonywanej pracy.

+ 여기를 클릭

Source: poradnikprzewoznika.pl

Date Published: 1/14/2022

View: 4985

Zatrudnienie kierowców – informacje, artykuły, porady ekspertów

Zatrudnienie kierowcy w oparciu o „Umowę o Świadczenie Usług Kierowania Pojazdem” … Pytanie: Pracownik jest zatrudniony na stanowisku kierowcy w jednostce …

+ 여기에 자세히 보기

Source: www.portalkadrowy.pl

Date Published: 4/30/2021

View: 1627

Zatrudnienie kierowcy – na co uważać – euroPiM

Decyzja o zatrudnieniu nowego pracownika związana jest niewątpliwie z rozwojem firmy. … Zawód kierowcy jest szczególnym stanowiskiem pracy.

+ 더 읽기

Source: europim.pl

Date Published: 4/25/2021

View: 5295

Zatrudnienie na łączonym stanowisku pracy – Umowy o pracę

Jak skonstruować umowę o pracę w przypadku gdy pracownik w ramach jednego stanowiska będzie wykonywać obowiązki kierowcy oraz magazyniera?

+ 여기에 보기

Source: www.umowyoprace.pl

Date Published: 10/9/2022

View: 915

Zatrudnianie kierowców w Polsce – Blog Transportowy

Potencjalną wadą takiej formy zatrudnienia kierowcy może być … na stanowisku kierowcy, pracownik musi spełniać następujące warunki:.

+ 여기에 표시

Source: blogtransportowy.pl

Date Published: 4/7/2021

View: 7529

Czas pracy kierowcy – e-prawnik.pl

Firma zatrudnia pracownika na umowę o pracę na stanowisku kierowcy w podstawowym systemie czasu pracy. W ramach stosunku pracy świadczy przewozy na potrzeby …

+ 여기에 표시

Source: e-prawnik.pl

Date Published: 1/22/2022

View: 6648

주제와 관련된 이미지 zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy

주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Kurs z KPiR (odc. 11) – Zatrudnienie pracownika. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.

---

주제에 대한 기사 평가 zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy

• Author: inFakt.pl
• Views: 조회수 7,834회
• Likes: 좋아요 78개
• Date Published: 2018. 5. 16.
• Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=FUCF7n2GZzc

Czy kierowcą zawodowy może podjac dodatkową pracę?

Pracodawca zatrudniający pracownika na stanowisku kierowcy jest zobowiązany odebrać od niego oświadczenie o dodatkowym zatrudnieniu. Wymóg ten nakłada na pracodawcę art. 24 pkt 2 ustawy o czasie pracy kierowców (Dz.

Czy kierowcą musi być zatrudniony na umowę o pracę?

Podstawową formą zatrudnienia jest umowa o pracę, najczęściej wybierana przez pracodawcę. Jest ona przede wszystkim korzystna dla kierowcy, gdyż najlepiej chroni go w razie choroby lub wypadku.

Jakie dokumenty do pracy jako kierowcą?

Podstawowym dokumentem jest prawo jazdy, które określa kategorie pojazdów, do prowadzenia których pracownik nabył uprawnienia. Kierowca posiadający kategorię C lub D ma obowiązek przedstawić pracodawcy dokument potwierdzający odbycie kwalifikacji wstępnej lub szkolenia okresowego (świadectwo kwalifikacji zawodowej).

Czy kierowcą może pracować 6 dni w tygodniu?

Cykl tygodniowy – odpoczynek kierowcy

Kierowca może pracować przez maksymalnie 6 cykli dobowych (jazda + praca + odpoczynek) w ciągu jednego tygodnia. Z uwagi na to odpoczynek tygodniowy musi rozpocząć się najpóźniej na koniec 6 dnia pracy (licząc od poprzedniego odpoczynku tygodniowego).

Czy kierowca może mieć dwie umowy o pracę?

Powszechnie obowiązujące przepisy nie zabraniają pracownikowi pracy na dwie umowy o pracę. Nie ma on też obowiązku informowania o tym swojego pracodawcy. Czynnikiem, który może uniemożliwić podjęcie dodatkowej pracy, jest podpisanie umowy o zakazie konkurencji.

Czy kierowca może jechać bez umowy?

Tak, musisz być zatrudniony. Musisz jeszcze zrobić badania u lekarza medycyny pracy, a potem tata na podstawie tych papierów wystawi ci zaświadczenie że jesteś u niego zatrudniony. Z tym, że nie musi być to umowa o pracę, a może być umowa cywilno-prawna (zlecenie, o dzieło).

Czy kierowca może być zatrudniony na pół etatu?

Zatrudnienie kierowcy w zadaniowym czasie pracy

godzić pracę z życiem osobistym. Praca w zadaniowym czasie pracy może odbywać się także w niepełnym wymiarze czasu pracy. Jeśli w umowie o pracę ustalono, że pracownik będzie zatrudniony na część etatu, to wymiar zadań musi być proporcjonalny do rozmiaru etatu.

Czy kierowca może być zatrudniony na umowę zlecenie 2022?

Umowa zlecenie dla kierowcy – zanim wypełnisz

Kierowcy-zleceniobiorcy nie przysługuje dodatkowe wynagrodzenie przewidziane w ustawie o czasie pracy kierowców, typu rekompensata za dyżur. Wiążący jest natomiast wymóg zapewnienia Zleceniobiorcy przynajmniej minimalnej stawki godzinowej (19,70 zł w 2022 r.)

Jaka umowa reguluje czas pracy kierowcy?

Podstawowym dokumentem normującym czas pracy kierowców jest ROZPORZĄDZENIE (WE) nr 561/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 15 marca 2006 r.

Jak powinny wyglądać akta osobowe kierowcy?

Jak zatrudnić cudzoziemca w firmie transportowej?

Zatrudnienie to musi odbyć się według Ustawy o cudzoziemcach, z godnie z którą obcokrajowiec musi otrzymać zezwolenie na pobyt czasowy. Może być ono udzielone do 3 lat. Zezwolenie wydaje urzędnik wydziału ds. cudzoziemców urzędu wojewódzkiego ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca.

Co trzeba zrobić żeby zostać kierowca zawodowym?

Czy pauza 45 wlicza się do czasu pracy?

W praktyce 15-minutowa część przerwy 30 lub 45-minutowej, którą kierowcy odbierają po 4,5 godzinach jazdy lub do 6 godzinach pracy, jest właśnie przerwą śniadaniową, którą zaliczamy do czasu pracy.

Czy sobota i niedziela wlicza się do urlopu kierowcy?

Również do końca okresu pracodawca powinien wyznaczyć kierowcy dzień wolny za pracę wykonywaną w święto. Także i w tej sytuacji dzień wolny należy się niezależnie od liczby godzin przepracowanych w niedzielę lub święto, czyli również gdy jest ona krótsza od 8-godzinnej dobowej normy czasu pracy.

Czy kierowca musi zrobić pauzę po 6 godzinach pracy?

Po 6 kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze: nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin, nie krótszym niż 45 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin.

Czy kierowca może być zatrudniony na pół etatu?

Zatrudnienie kierowcy w zadaniowym czasie pracy

godzić pracę z życiem osobistym. Praca w zadaniowym czasie pracy może odbywać się także w niepełnym wymiarze czasu pracy. Jeśli w umowie o pracę ustalono, że pracownik będzie zatrudniony na część etatu, to wymiar zadań musi być proporcjonalny do rozmiaru etatu.

Czy kierowca może być zatrudniony na umowę zlecenie?

Można zatrudnić kierowcę na podstawie umowy cywilnoprawnej, a nie umowy o pracę, jednak o charakterze zawartej umowy decyduje jej treść, a nie nazwa – pisze dr Magdalena Rycak, radca prawny.

Czy czasem pracy kierowcy są czynności związane z utrzymaniem pojazdu w czystości?

obsługę codzienną pojazdów i przyczep, inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy, niezbędne formalności administracyjne, utrzymanie pojazdu w czystości.

Ile godzin trwa szkolenie okresowe dla kierowców wykonujących transport drogowy?

Szkolenie okresowe dla kierowców zawodowych trwa 35 godzin zajęć teoretycznych, w tym 21 godzin zajęć z części podstawowej oraz 14 godzin zajęć z części, której tematy zajęć można wymienić w zależności od zakresu obowiązków kierowcy.

Zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy

2.1. Ustalenie posiadanych kwalifikacji

Wykonywanie pracy kierowcy wiąże się z koniecznością posiadania przez pracownika określonych kwalifikacji. Podstawowym dokumentem jest prawo jazdy, które potwierdza możliwość powierzenia pracownikowi wykonywania zadań kierowcy. Określa również kategorie pojazdów, do prowadzenia których pracownik posiada uprawnienia. Od tego zależy z kolei katalog innych dokumentów, których pracodawca może i powinien wymagać od osoby zatrudnianej na danym stanowisku.

Jeśli kierowca posiada prawo jazdy kategorii B, a do jego obowiązków należy prowadzenie pojazdu osobowego lub lekkiego auta dostawczego, ten dokument wystarcza aby stwierdzić, że pracownik może podjąć pracę określonego rodzaju. Odmiennie w przypadku kierowców dysponujących uprawnieniami kategorii C lub D, którym pracodawca zamierza polecić przewóz osób lub rzeczy pojazdami przystosowanymi do przewozu więcej niż 9 osób lub pojazdami dostawczymi o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony. W takim przypadku pracodawca powinien żądać od kandydata na pracownika przedstawienia dodatkowego dokumentu potwierdzającego odbycie kwalifikacji wstępnej lub szkolenia okresowego. Będzie nim świadectwo kwalifikacji zawodowej, wydawane kierowcy, który odbył kwalifikację wstępną lub szkolenie okresowe dla danego bloku programowego, uzależnionego od posiadanej kategorii prawa jazdy.

Kwalifikacja wstępna jest odbywana przez osoby zamierzające wykonywać pracę na stanowisku zawodowego kierowcy. Dzieli się ona na część podstawową, wspólną dla wszystkich kategorii praw jazdy oraz część specjalistyczną, obejmującą odrębne zajęcia dla przewozów osób oraz przewozów towarowych. Co istotne przeprowadzenie części specjalistycznej kursu jest uzależnione od wcześniejszego zakończenia części podstawowej. Szczegóły dotyczące odbywania kwalifikacji wstępnej przez kandydatów na kierowców reguluje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 1 kwietnia 2010 r. w sprawie szkolenia kierowców wykonujących przewóz drogowy (Dz. U. nr 53, poz. 314 z późn. zm.). Określa ono program zajęć, z podziałem na zajęcia teoretyczne i praktyczne oraz liczbę godzin, które należy poświęcić na realizację poszczególnych modułów.

To samo rozporządzenie reguluje kwestię szkoleń okresowych kierowców, które podobnie jak kwalifikację wstępną prowadzi się odrębnie dla kierowców wykonujących przewóz rzeczy, oraz przewozy osobowe.

Pierwsze szkolenie okresowe kierowca musi odbyć w ciągu 5 lat od uzyskania kwalifikacji wstępnej, a w dalszym okresie szkolenia okresowe muszą odbywać się z tą samą częstotliwością. Fakt odbycia kwalifikacji wstępnej lub szkolenia okresowego jest rejestrowany w centralnej ewidencji kierowców, którą podmiot wystawiający świadectwo kwalifikacji musi poinformować w ciągu 21 dni od dnia wydania tego dokumentu kierowcy. Ukończenie kwalifikacji wstępnej i szkolenia okresowego jest również odnotowywane w krajowym prawie jazdy, wydawanym kierowcy na 5-letnie okresy.

2.2. Badania kierowców zawodowych

Podobnie jak ma to miejsce w przypadku dokumentów potwierdzających uprawnienia do wykonywania pracy określonego rodzaju, zakres badań lekarskich kierowców jest uzależniony od rodzaju pojazdu, którym kierowca będzie się posługiwał podczas wykonywania obowiązków służbowych. W konsekwencji kierowcy, którzy będą prowadzić w ramach zatrudnienia samochody osobowe lub inne pojazdy, do kierowania którymi wymagane jest prawo jazdy kategorii A1, A2, AM, B1, B lub B+E, podlegają pod ogólny przepis art. 229 K.p. W praktyce oznacza to, że przed zawarciem umowy o pracę pracodawca powinien skierować kandydata do pracy na badania wstępne, po przeprowadzeniu których lekarz medycyny pracy orzeknie czy jest on zdolny do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy. W takim przypadku do lekarza będzie również należało wyznaczenie terminu najbliższych badań okresowych.

Ważne: W przypadku kierowców pojazdów osobowych i lekkich pojazdów dostawczych fakt prowadzenia pojazdu w ramach obowiązków służbowych musi być oznaczony w skierowaniu na badania profilaktyczne.

Na tej podstawie lekarz medycyny pracy rozszerzy zakres badań o konsultację okulistyczną oraz badania zjawiska olśnienia i widzenia zmierzchowego. Tak wynika z § 4 ust. 4 pkt 5 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. nr 2, poz. 15 z późn. zm.).

Odmienne zasady obowiązują kierowców prowadzących w ramach obowiązków służbowych pojazdy, do kierowania którymi wymagane jest prawo jazdy kategorii C lub D. W takim przypadku badania lekarskie przeprowadzane są przy okazji odbywania kwalifikacji wstępnej lub szkoleń okresowych, w regularnych odstępach czasu. Co więcej zakres badań kierowców wykonujących przewóz drogowy różni się od omawianych wcześniej badań pracowniczych, gdyż jest od nich znacznie szerszy. Warto jednak pamiętać, że zgodnie z art. 39j ust. 2 ustawy o transporcie drogowym wykonuje się je w zakresie i na zasadach określonych w K.p. Ponadto, zgodnie z art. 39l ust. 3 ustawy o transporcie drogowym wykonanie badań lekarskich na zasadach wynikających z ustawy o transporcie drogowym jest równoznaczne ze spełnieniem obowiązków pracodawcy w zakresie wykonywania wstępnych i okresowych badań lekarskich, wynikających z art. 229 K.p., a zatem nie ma potrzeby ich dublować, wysyłając kierowców dodatkowo na kodeksowe badania profilaktyczne. W efekcie kierowcy, którzy nie osiągnęli jeszcze 60 roku życia poddają się badaniom lekarskim z art. 39j ustawy o transporcie drogowym oraz badaniom psychologicznym z art. 39k tej regulacji nie rzadziej niż co 5 lat. W przypadku kierowców, którzy ukończyli 60 rok życia okres pomiędzy badaniami skraca się do 30 miesięcy, nie zmienia się jednak ich zakres.

Podobnie jak w przypadku wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej, fakt odbycia badań lekarskich i psychologicznych jest wpisywany do krajowego prawa jazdy na pisemny wniosek kierowcy. Polega to na wymianie prawa jazdy na nowe, przy czym 5-letni okres jego ważności liczy się od dnia wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej, nie może być on jednak dłuższy, niż okres ważności badań lekarskich i psychologicznych.

2.3. Informacja o przepisach z zakresu czasu pracy

Pracodawca jest obowiązany poinformować zatrudnianych kierowców o obowiązujących ich przepisach dotyczących czasu pracy. Zakres tej informacji również zależy od rodzaju pojazdu, którym kierowca wykonuje swoje obowiązki służbowe. Jeśli jest to pojazd osobowy lub lekki samochód dostawczy, a kierowca posiada jedynie prawo jazdy kat. B, informacja z art. 24 pkt 1 ustawy o czasie pracy kierowców musi obejmować jedynie zasady wynikające z ustawy o czasie pracy kierowców. Oznacza to, że można ją ograniczyć do zdefiniowania pojęć czasu pracy, dyżurów, doby i tygodnia, omówienia przerw z art. 13 ustawy, ograniczeń czasu pracy w dobie, tygodniu i okresie rozliczeniowym, odpoczynków dobowych i tygodniowych, przypadków dopuszczalności pracy w nadgodzinach oraz ograniczeń występujących w przypadku wykonywania pracy w 4-godzinnej porze nocnej.

Wzór informacji dla kierowcy samochodu poniżej 3,5 tony (do 9 osób z kierowcą) zatrudnionego w równoważnym czasie pracy zamieszczamy poniżej.

Informacja dla kierowcy samochodu

poniżej 3,5 tony (do 9 osób z kierowcą) Na podstawie art. 24 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2012 r. poz. 1155) informuję, że: Do czasu pracy kierowców zalicza się: prowadzenie pojazdu,

załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem,

nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym,

czynności spedycyjne,

obsługę codzienną pojazdów i przyczep,

inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy,

niezbędne formalności administracyjne,

utrzymanie pojazdu w czystości,

15-minutową przerwę, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi minimum 6 godzin,

czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu. Do czasu pracy kierowców nie wlicza się: czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy,

nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu,

dobowego odpoczynku. Praca kierowcy odbywa się w równoważnym systemie czasu pracy w 1-miesięcznym okresie rozliczeniowym, a maksymalnie wymiar czasu pracy w ciągu doby może być wydłużony do 12 godzin.

Tydzień na potrzeby rozliczania czasu pracy kierowcy to okres pomiędzy godziną 0000 w poniedziałek, a godziną 2400 w niedzielę.

Doba na potrzeby rozliczania pracy kierowcy to 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której kierowca rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.

Czasem dyżuru kierowcy jest: czas, w którym kierowca pozostaje poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę; za czas takiego dyżuru, z wyjątkiem dyżuru pełnionego w domu, kierowcy przysługuje czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru, a w razie braku możliwości udzielenia czasu wolnego – wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną,

czas przerw przeznaczonych na odpoczynek, z wyjątkiem 15 minut wliczanych do czasu pracy; za czas takiego dyżuru kierowcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości 50% wynagrodzenia wynikającego z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną. Kierowcy przysługuje po 6 godzinach pracy przerwa trwająca: minimum 30 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin,

minimum 45 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie. Tygodniowy czas pracy kierowcy: łącznie z godzinami nadliczbowymi, nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym,

może być przedłużony do 60 godzin, jeżeli średni tygodniowy czas pracy nie przekroczy 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym. Odpoczynek dobowy i tygodniowy: w każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku,

w każdym tygodniu kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku; tygodniowy nieprzerwany odpoczynek obejmuje odpoczynek dobowy przypadający w dniu, w którym kierowca rozpoczął odpoczynek tygodniowy,

odpoczynek tygodniowy może zostać skrócony do 24 godzin w przypadku zdarzeń wymagających od kierowcy podjęcia działań dla ochrony życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia lub usunięcia awarii, a także w sytuacji zmiany pory wykonywania pracy przez kierowcę w związku z jego przejściem na inną zmianę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczalna w razie: sytuacji i zdarzeń wymagających od kierowcy podjęcia działań dla ochrony życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia albo usunięcia awarii,

szczególnych potrzeb pracodawcy. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych przez kierowcę w związku ze szczególnymi potrzebami pracodawcy nie może przekroczyć 260 godzin w roku kalendarzowym. Praca w nocy występuje w przypadku, gdy praca jest wykonywana w porze nocnej (od 000 do 400) przez nawet kilka minut, czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin w danej dobie.

Informacja ta ulega rozszerzeniu w przypadku kierowców podlegających pod regulacje rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego… (Dz. Urz. UE L 102/1) lub Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) sporządzonej w Genewie, dnia 1 lipca 1970 r., co powoduje konieczność poinformowania ich o ograniczeniach czasu jazdy wynikających z tych aktów. Wiąże się to z koniecznością wprowadzenia do informacji dodatkowej rubryki, w której zostaną omówione zasady rządzące czasem prowadzenia pojazdu, korzystaniem z przerw w jeździe, dziennymi okresami odpoczynku oraz odpoczynkami tygodniowymi.

Poniżej przedstawiamy wzór informacji, o które należy rozszerzyć informację przedstawioną na str. 63-64, w przypadku kierowcy samochodu powyżej 3,5 tony (powyżej 9 osób z kierowcą).

Informacje szczególne dla kierowcy samochodu

powyżej 3,5 tony (powyżej 9 osób z kierowcą)

Na podstawie art. 24 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2012 r. poz. 1155) informuję, że: Czas prowadzenia pojazdu: dzienny nie powinien przekraczać 9 godzin, a tylko 2 razy w tygodniu może wynosić 10 godzin,

tygodniowy nie może przekraczać 56 godzin w 6-ciu dniach prowadzenia pojazdu, a taki czas jazdy nie może spowodować naruszenia maksymalnego czasu pracy, o którym mowa w pkt 8 (pierwszej części) niniejszej informacji,

dwutygodniowy nie może przekraczać 90 godzin. Przerwy w jeździe: po 4,5 godzinach czasu prowadzenia pojazdu powinna nastąpić przerwa w jeździe trwająca minimum 45 minut,

przerwa ta może być podzielona na 2 części trwające odpowiednio: minimum 15 minut i minimum 30 minut (koniecznie w takiej kolejności). Odpoczynek dzienny: w każdym 24-godzinnym okresie kierowca powinien skorzystać z odpoczynku dziennego,

regularny okres odpoczynku dziennego wynosi nieprzerwanie 11 godzin lub 12 godzin udzielanych w dwóch odcinkach w następującej kolejności: minimum 3 godziny + minimum 9 godzin,

w jednym tygodniu kierowca może wykorzystać 3 skrócone dzienne okresy odpoczynku trwające nie mniej niż po 9 godzin. Odpoczynek tygodniowy: w każdym tygodniu kierowca powinien wykorzystać odpoczynek tygodniowy,

regularny odpoczynek tygodniowy powinien trwać 45 godzin,

raz na 2 tygodnie kierowca może wykorzystać skrócony okres odpoczynku trwający minimum 24 godziny,

skrócenie odpoczynku tygodniowego powinno być zrównoważone odpoczynkiem wykorzystanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po tygodniu, w którym skrócono odpoczynek; odpoczynek rekompensujący skrócenie powinien być dołączony do okresu odpoczynku trwającego co najmniej 9 godzin.

Zwracamy uwagę! Inną informację należy przygotować dla kierowców wykonujących przewozy regularne osób na trasach do 50 km. Jest to przewóz wyłączony spod regulacji omawianych aktów prawa międzynarodowego, w związku z czym stosuje się do niego zasady określone w rozdziale 4a ustawy o czasie pracy kierowców (art. 31a-31e ustawy).

jak wygląda kwalifikacja wstępna?

Zatrudnianie kierowców zostało uregulowane w szczególności w Kodeksie pracy, w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. 2017 poz. 2200) oraz ustawie z dnia 6 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. 2012 poz. 1155). Zatrudnianie kierowców pociąga za sobą ryzyko zawodowe – w dzisiejszym artykule przybliżymy ten temat.

Zatrudnianie kierowców – podstawowe obowiązki pracodawcy

Zgodnie z Kodeksem pracy pracodawca, który planuje zatrudnianie kierowców, powinien skierować go na badania lekarskie, przygotować i podpisać z nim umowę o pracę, założyć i prowadzić teczkę osobową pracownika związaną ze stosunkiem pracy. Ponadto kierowca powinien zapoznać się z obowiązującym regulaminem pracy u danego przedsiębiorcy (regulamin pracy należy wprowadzić, jeśli w firmie zatrudnionych jest co najmniej 20 osób). Pracodawca obowiązkowo organizuje szkolenie wstępne BHP dla kierowcy, jeszcze zanim przystąpi on do świadczenia pracy. Poza tym zapoznaje go z informacjami o ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną pracą oraz przedkłada mu kartę oceny ryzyka zawodowego stosowną dla zajmowanego stanowiska. Warto pamiętać, że pracownik powinien złożyć stosowne oświadczenie o zapoznaniu się z informacjami dotyczącymi ryzyka zawodowego przed dopuszczeniem do pracy.

Zatrudnianie kierowców co do zasady nie zmienia zawierania umowy o pracę zawieranej z innym pracownikiem. Należy jednak pamiętać, że w umowie o pracę kierowcy miejsce pracy wskazuje się odmiennie, ponieważ będzie to często określone terytorium, obszar geograficzny odnoszący się np. do danego kraju.

Przykład 1.

Pracodawca, który prowadzi firmę zajmującą się transportem drogowym na terenie Polski i poza jej granicami, powinien w umowie o pracę swoich kierowców określić miejsce pracy na przykład jako obszar Unii Europejskiej lub obszar województwa dolnośląskiego. Przy czym obszar Unii Europejskiej będzie dotyczył kierowców, którzy świadczą przewóz drogowy poza granicami Polski. Natomiast miejsce wskazane jako obszar danego województwa będzie dotyczyło kierowców, którzy wykonują przewóz drogowy na tym wskazanym terenie Polski.

Jeśli chodzi o warunki wynagradzania kierowców to pracodawcy nie mogą uwzględniać składników wynagrodzenia, których wysokość jest uzależniona od liczby przejechanych kilometrów lub ilości przewiezionego ładunku, jeżeli ich stosowanie mogłoby zagrażać bezpieczeństwu na drogach lub zachęcać do naruszania przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 (art. 26 ustawy o czasie pracy kierowców).

Pracodawca przygotowuje informację o warunkach przy zatrudnianiu kierowców w pierwszym dniu jego pracy. Warto dodać, że pracownicy powinni otrzymać dwie informacje dotyczące czasu pracy:

1) w zakresie czasu jazdy, przewidywanych przerw i odpoczynków kierowcy oraz

2) obowiązujących podstawowych warunków zatrudnienia.

Czas pracy kierowców

Zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. 2012 poz. 1155) pracodawca jest obowiązany:

poinformować kierowców o obowiązujących ich przepisach z zakresu czasu pracy, w sposób przyjęty u danego pracodawcy oraz uzyskać od kierowcy oświadczenie na piśmie: o wymiarze zatrudniania kierowców albo o niepozostawaniu w zatrudnianiu u innego pracodawcy, o przeciętnej tygodniowej liczbie godzin wykonywanych przewozów drogowych lub innych czynności, na innej podstawie niż stosunek pracy, albo o ich niewykonywaniu.

Zgodnie z art. 25 ustawy o czasie pracy kierowców pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy kierowców w formie:

zapisów na wykresówkach;

wydruków danych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego;

plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego;

innych dokumentów potwierdzających czas pracy i rodzaj wykonywanej czynności, lub rejestrów opracowanych na podstawie dokumentów, o których mowa powyżej.

W stosunku do pracowników objętych zadaniowym czasem pracy oraz pracowników otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub ryczałt za porę nocną, nie ewidencjonuje się godzin pracy. Pracodawcy, którzy prowadzą ewidencję w formie wskazanej powyżej, zobowiązani są do prowadzenia indywidualnych kart ewidencji nieobecności pracownika w pracy z podziałem na rodzaj i wymiar. Ewidencję czasu pracy pracodawca udostępnia kierowcy na jego wniosek i powinien przechowywać przez okres 3 lat po zakończeniu okresu nią objętego (por. art. 25 ustawy o czasie pracy kierowców).

Pracodawca powinien poinformować kierowcę o czasie pracy, dyżurach, normach dobowych i tygodniowych, przerwach wskazanych w art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców, okresie rozliczeniowym (nieprzekraczającym 4 miesięcy), odpoczynku dobowym i tygodniowym, możliwości pracy w nadgodzinach.

Pracodawca powinien poinformować kierowcę, którego zatrudnia, że zgodnie z art. 6 ustawy o czasie pracy kierowców, czas pracy obejmuje w szczególności:

prowadzenie pojazdu;

załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem;

nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym;

czynności spedycyjne;

obsługę codzienną pojazdów i przyczep;

inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy;

niezbędne formalności administracyjne;

utrzymanie pojazdu w czystości;

15-minutową przerwę, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin.

Czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym pozostaje on na stanowisku pracy w gotowości do jej wykonywania, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu.

Natomiast zgodnie z art. 7 ustawy o czasie pracy kierowcy, do czasu jego pracy nie wlicza się:

czasu dyżuru, jeżeli w jego czasie kierowca nie wykonywał pracy;

nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu;

dobowego nieprzerwanego odpoczynku.

Szczególne obowiązki pracodawcy wobec zatrudnianych kierowców

W art. 39a ustawy o transporcie zawarto informacje dotyczące warunków, które muszą zostać spełnione przez kierowców zatrudnianych przez przedsiębiorców lub inne podmioty zajmujące się przewozem osób. Zatrudnianie kierowców wiąże się z kryteriami branymi pod uwagę jednym z nich jest jego wiek, zgodnie z którym może nabyć uprawnienia do kierowania odpowiednim pojazdem oraz do rodzaju kwalifikacji wstępnej, którą powinien ukończyć kierowca. Zatem osoba, która ukończyła:

18 lat – w przypadku kierowcy prowadzącego pojazd samochodowy wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii: C lub C+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną lub C1+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną;

21 lat – w przypadku kierowcy prowadzącego pojazd samochodowy, dla którego wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii: C lub C+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną, D lub D+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną, D1 lub D1+E, o ile przewóz wykonywany jest na liniach regularnych, których trasa nie przekracza 50 km i o ile kierowca uzyskał odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną;

23 lata – w przypadku kierowcy prowadzącego pojazd samochodowy, dla którego wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii D lub D+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną. Warto dodać, że w tym przypadku kierowca może być zatrudniony tylko przy prowadzeniu regularnego transportu ludzi na liniach komunikacyjnych na trasie do 50 km.

Należy wskazać, że limity wiekowe kierowcy zajmującego się przewozami drogowymi zostały narzucone dyrektywą 2003/59/WE, dyrektywą 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy (Dz. Urz. UE L 403 z 30.12.2006, s. 18 z późn. zm.).

Warto przypomnieć, iż kierowca musi mieć odpowiednie uprawnienia do prowadzenia pojazdu samochodowego, tak jak wskazano w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami. Ponadto powinien wyróżniać się:

bardzo dobrym stanem zdrowia, odpowiednim do pracy na stanowisku kierowcy;

bardzo dobrym stanem psychologicznym, niezbędnym do pracy na stanowisku kierowcy;

posiadaniem kwalifikacji wstępnej lub kwalifikacji wstępnej przyspieszonej (zwanej kwalifikacją);

ukończonym szkoleniem okresowym.

Kierowca powinien być uprawniony do prowadzenia pojazdów danej kategorii i posiadać odpowiednie prawo jazdy. Ponadto jeśli dysponuje prawem jazdy kategorii C lub D powinien przedłożyć pracodawcy kwalifikację wstępną i poświadczenie odbycia szkolenia okresowego, świadectwo kwalifikacji zawodowej. Kierowcy przedkładają również pracodawcy z częstotliwością co 5 lat poświadczenie odbycia szkoleń okresowych dotyczących przewozu rzeczy i osób.

Jeśli chodzi o badania lekarskie, to w przypadku posiadania przez kierowcę uprawnień kategorii A1, A2, AM, B1, B, B+E kierowca wykonuje jedynie badania profilaktyczne, potwierdzające zdolność do pracy w charakterze kierowcy. Natomiast zgodnie z art. 39j ustawy o transporcie drogowym kierowca posiadający uprawnienia do prowadzenia pojazdów kategorii C lub D przechodzi badania lekarskie i badania psychologiczne z częstotliwością co 5 lat (por. art. 39k powyższej ustawy).

Kwalifikacja wstępna kierowców

Jednym z podstawowych warunków uprawniających pracowników do wykonywania zawodu kierowcy, jest posiadanie stosownej kwalifikacji wstępnej, która stanowi profesjonalne przygotowanie do zawodu. Ponadto w powyższej ustawie wskazano wstępną kwalifikację uzupełniającą. Obie kwalifikacje dzielą się na dwa typy z uwagi na czas potrzebny na ich ukończenie, tj. zwykła kwalifikacja wstępna i kwalifikacja wstępna uzupełniająca oraz kwalifikacja wstępna przyśpieszona i kwalifikacja wstępna uzupełniająca przyśpieszona. W dyrektywie 2003/59/WE wskazano, jakie warunki kierowca powinien spełnić, by zdobyć przyspieszoną kwalifikację wstępną. Zgodnie z nią pracownik, który stara się o uprawnienia do przewozu osób lub rzeczy, może przejść prostszą i szybszą procedurę, umożliwiającą mu łatwiejszy dostęp do zawodu kierowcy.

Zatrudnianie kierowców wiąże się z cyklicznym odbywaniem przez nich szkoleń. Terminy wspomnianych szkoleń odbywają się zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 17 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 235, poz. 1701). Przed dniem otrzymania wpisu do prawa jazdy, osoby starające się o pracę w charakterze kierowcy do przewozu drogowego muszą przejść stosowne badania lekarskie i psychologiczne po odbyciu pierwszego szkolenia okresowego. Warto dodać, że do momentu uzyskania wpisu do prawa jazdy potwierdzającego odbycie szkolenia okresowego, kierowca pracujący na rzecz przewoźnika drogowego lub świadczący osobiście przewozy jako przewoźnik, powinien posiadać przy sobie w razie wylegitymowania przez stosowne organy, zaświadczenie potwierdzające zatrudnianie kierowców i spełnianie wymagań określonych w wyżej wskazanej ustawie.

Wymóg uzyskania kwalifikacji wstępnej lub ukończenia szkolenia okresowego dotyczy każdego kierowcy wykonującego przewozy drogowe rzeczy lub przewozy osób w transporcie drogowym. Warto wskazać, że kierowcy zajmujący się przewozami na potrzeby własne muszą spełniać wymogi określone w przepisach ustawy o transporcie drogowym (art. 39a ust. 1), natomiast podmiot ich zatrudniający nie ma obowiązku wystawienia i wyposażenia kierowcy w zaświadczenie potwierdzające spełnienie tych obowiązków, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 17 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym (komentarz do ustawy o transporcie drogowym, wyd. III Strachowska Renata).

Podsumowując, pracodawca, który ma za zadanie zatrudnianie kierowców, powinien sprawdzić posiadanie przez pracownika określonych kwalifikacji. W szczególności prawo jazdy potwierdza możliwość powierzenia pracownikowi wykonywania zadań kierowcy w odpowiedniej kategorii pojazdów. Ponadto należy sprawdzić katalog innych dokumentów, których pracodawca powinien wymagać od osoby zatrudnianej na danym stanowisku zgodnie z ustawą o transporcie drogowym i Kodeksem pracy oraz przepisami ustawy o czasie pracy kierowców.

Warto pamiętać, że zatrudnianie kierowców w celu przewozu osób lub rzeczy powinni mieć odbyte badania potwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych i psychologicznych do wykonywania pracy na danym stanowisku. Zatrudnianie kierowców wprowadza pełen szereg wymogów, które musi spełnić pracodawca. Należy wiedzieć kiedy zatrudnianie kierowców nie jest wskazane.

10 ważnych punktów przy zatrudnieniu kierowcy

Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.

Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.

Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.

Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.

Statystyka Statystyka

Oświadczenie o dodatkowym zatrudnieniu kierowcy – www.czas-pracy.pl

Gazeta Podatkowa nr 27 (1798) z dnia 6.04.2021

Oświadczenie o dodatkowym zatrudnieniu kierowcy

Zatrudniliśmy na część etatu pracownika na stanowisko kierowcy. Dodatkowo wykonuje on pracę w charakterze kierowcy w drugiej firmie na podstawie umowy zlecenia. Jesteśmy obowiązani do odebrania od niego oświadczenia o tego rodzaju pracy w innym podmiocie. Jakie informacje powinno ono zawierać?

Pracodawca zatrudniający pracownika na stanowisku kierowcy jest zobowiązany odebrać od niego oświadczenie o dodatkowym zatrudnieniu. Wymóg ten nakłada na pracodawcę ustawy o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1412 ze zm.). Przepis ten przewiduje, że pracodawca jest obowiązany uzyskać od kierowcy oświadczenie na piśmie:

o wymiarze zatrudnienia albo o niepozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy,

o przeciętnej tygodniowej liczbie godzin wykonywanych przewozów drogowych lub innych czynności, na innej podstawie niż stosunek pracy, albo o ich niewykonywaniu.

Przy czym w oświadczeniu o dodatkowym zatrudnieniu lub wykonywaniu czynności na podstawie umów cywilnoprawnych bądź w ramach własnej działalności kierowca ma podać wszystkie swoje aktywności zawodowe, a nie tylko te, gdy pracuje jako kierowca. Jednak nie musi wskazywać nazwy firmy, w której jest zatrudniony lub wykonuje zlecenie. W przypadku gdy jest zatrudniony u innego pracodawcy na podstawie stosunku pracy, wskazuje wymiar czasu pracy, w jakim jest zatrudniony. Podaje też, czy świadczy dodatkowo pracę w ramach umów cywilnoprawnych albo prowadzi działalność gospodarczą niezwiązaną z transportem drogowym.

Ponadto jest obowiązany poinformować pracodawcę o przeciętnej tygodniowej liczbie godzin wykonywanych przewozów drogowych lub innych czynności, na innej podstawie niż stosunek pracy.

Jak zatrudnić kierowcę (formy zatrudnienia)?

2/5 – (3 votes)

Czy znasz możliwości zatrudnienia kierowcy? Wybierz opcję najbardziej korzystną dla Ciebie i Twojego pracownika?

Umowa o pracę

Podstawową formą zatrudnienia jest umowa o pracę, najczęściej wybierana przez pracodawcę. Jest ona przede wszystkim korzystna dla kierowcy, gdyż najlepiej chroni go w razie choroby lub wypadku. Przedsiębiorca musi mieć na uwadze, że podpisując umowę o prace ze swoim kierowcą, ten ma prawo do urlopu i wynagrodzenia za nadgodziny. Ponadto pracownikowi wypłacane są diety za podróż i ryczałt za noclegi spędzone w podróży. Umowa o pracę to także ograniczona odpowiedzialność kierowcy w przypadku wyrządzenia przez niego szkody, np. uszkodzenia pojazdu. Dla pracownika taka forma zatrudnienia ma też minusy, jak chociażby obowiązek wykonywania poleceń pracodawcy (np. nieprzewidziany wyjazd). Kierowca podpisując umowę o pracę nie może także podjąć zatrudnienia, które mogłoby stanowić konkurencje dla jego pracodawcy.

Umowa zlecenie

Zlecenie to taka forma zatrudnienia, gdzie kierowca nie jest ściśle związany z pracodawcą. Ma on możliwość podejmowania pracy u różnych przedsiębiorców. Niestety umowa ta często nakłada na pracownika pełną dyspozycyjność, a zawarte w niej klauzule mogą mówić o wyłączności pracy dla danej firmy. Ze strony pracodawcy umowa zlecenie powinna zawierać jasno określone obowiązki kierowcy (np. kontrola stanu technicznego i wyposażenia pojazdu, zgłaszanie awarii, zabezpieczenie pojazdu i ładunku przed kradzieżą). Poza tym dla pracodawcy bardzo ważne jest umieszczenie w umowie zapisu o powierzeniu mienia, który nakłada na kierowcę odpowiedzialność za przekazany pojazd i ładunek.. Umowa zlecenie daje kierowcy możliwość nawiązania kontaktów z innymi firmami, dlatego też należy rozważyć zapis w umowie zakazujący współpracy z konkurencją, a także nakaz poufności dotyczący informacji na temat przedsiębiorstwa obostrzony nawet karą finansową. Umowa zlecenie może kierować się zasadą kompromisu, w której zarówno kierowca jak i pracodawca mogą negocjować satysfakcjonujące obie strony warunki.

Samozatrudnienie

Prowadzenie działalności gospodarczej przez kierowcę to przede wszystkim dla pracodawcy zwolnienie z formalności, nie martwi się on urlopami, składkami ZUS, czy nadgodzinami. Jeśli kierowca posiada swój pojazd i chce świadczyć usługi transportowe jako podwykonawca przewoźnika, jest to dla niego bardzo dobra forma współpracy. Nie ogranicza go do pracy tylko z jednym przedsiębiorstwem, a w przypadku braku płatność bądź innego rodzaju konfliktu, kierowca zawsze ma możliwość nawiązania współpracy z inną firmą. Własna działalność kierowcy ma swoje plusy i minusy ? z jednej strony niezależność od pracodawcy, z drugiej obsługę formalną. W tym przypadku strony muszą rozważyć, czy samozatrudnienie będzie dla nich intratną formą współpracy.

Jak widać, kierowca może być zatrudniony na podstawie różnych umów. To po stronie pracodawcy po uzgodnieniu z ewentualnym pracownikiem leży wybór najwłaściwszego dla prowadzonej działalności zatrudnienia.

Co jest potrzebne aby zatrudnić zawodowego kierowcę?

3.9/5 – (8 votes)

Aby zatrudnić w firmie osobę na stanowisko kierowcy pracodawca musi dopełnić wobec niego szeregu obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Także sam kierowca musi posiadać określone kwalifikacje i badania lekarskie wymagane do wykonywania tego zawodu.

Ogólne obowiązki pracodawcy w transporcie

Powinności pracodawcy zatrudniającego pracownika na stanowisko kierowcy są uregulowane Kodeksem pracy, ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców oraz ustawą z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Pracodawca zatrudniający nowego kierowcę jest zobowiązany założyć teczkę pracownika i przede wszystkim zawrzeć z nim umowę o pracę.

Teczka pracownika

Każdy pracodawca jest zobowiązany do prowadzenia akt osobowych, związanych ze stosunkiem pracy pracownika. W dokumentacji muszą znaleźć się załączniki dotyczące ubiegania się i przyjęcia kandydata do pracy tzw. część A (kwestionariusz osobowy, świadectwa pracy z poprzednich miejsc zatrudnienia, dokumenty potwierdzające kwalifikacje zawodowe, orzeczenia lekarskie i psychologiczne, potwierdzenie niekaralności), część B, czyli informacje o zatrudnieniu i przebiegu stażu pracowniczego oraz część C, czyli dokumenty związane z ewentualnym zakończeniem stosunku pracy.

W teczce pracownika musi obowiązkowo znaleźć się umowa o pracę, określająca rodzaj pracy, miejsce jej wykonywania (w przypadku kierowcy określając miejsce jego pracy należy dostosować obszar geograficzny, na którym kierowca będzie realizował swoje obowiązki), wymiar czasu pracy i wynagrodzenie za pracę. Do umowy można dołączyć rodzaj i zakres czynności pracownika na danym stanowisku pracy.

Jeśli pracodawca nie ma obowiązku ustalenia regulaminu pracy (firma zatrudniająca do 20 osób), powinien poinformować pracownika na piśmie o normie czasu pracy (systemie i rozkładzie czasu pracy oraz przyjętym okresie rozliczeniowym czasu pracy), przepisach związanych z zakresem czasu jazdy, przerw i odpoczynku, częstotliwości wypłat wynagrodzenia, wymiarze urlopu wypoczynkowego, okresie wypowiedzenia umowy itp. Pisemne potwierdzenie zapoznania się z treścią regulaminu pracy dołącza się do teczki pracownika.

Wymaganym dokumentem jest także zaświadczenie o ukończeniu szkolenia BHP. Szkolenie wstępne powinno odbyć się przed dopuszczeniem pracownika do pracy. Pracownik na stanowisko kierowcy powinien odbywać takie szkolenie co trzy lata (w przypadku kierowcy ADR raz w roku).

Pracodawca powinien również poinformować kierowcę o ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną pracą, udostępniając mu kartę oceny ryzyka zawodowego.

Ponadto wymagane jest oświadczenie pracownika będącego rodzicem lub opiekunem dziecka do lat 4 i 14 lub dziecka niepełnosprawnego o zamiarze lub braku zamiaru korzystania z uprawnień wynikających z rodzicielstwa.

Do dokumentów tych mogą zostać także dołączone inne nieobowiązkowe, których jednak pracodawca może w pewnych sytuacjach wymagać.

Kwalifikacje kierowcy zawodowego

Kierowcy muszą spełnić szczególne obowiązki, dotyczące charakteru wykonywanego przez nich zawodu. Przede wszystkim muszą posiadać wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami. Podstawowym dokumentem jest prawo jazdy, które określa kategorie pojazdów, do prowadzenia których pracownik nabył uprawnienia. Kierowca posiadający kategorię C lub D ma obowiązek przedstawić pracodawcy dokument potwierdzający odbycie kwalifikacji wstępnej lub szkolenia okresowego (świadectwo kwalifikacji zawodowej).

Ponadto kierowcy zawodowi są zobowiązani do odbycia szkoleń okresowych (odrębnie dla kierowców wykonujących przewóz rzeczy oraz przewozy osobowe). Pierwsze szkolenie kierowca musi odbyć w ciągu pięciu lat od uzyskania kwalifikacji wstępnej i powtarzać je następnie co pięć lat.

Przed zawarciem umowy o pracę pracodawca powinien skierować kandydata na badania lekarskie. W przypadku posiadania przez kierowcę kategorii A1, A2, AM, B1, B lub B+E wystarczą badania profilaktyczne, podczas których lekarz medycyny pracy może orzec czy kandydat jest zdolny do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy. W przypadku kierowców prowadzących pojazdy, dla których wymaga na jest kategoria C lub D muszą poddać się badaniom lekarskim z art. 39j ustawy o transporcie drogowym oraz badaniom psychologicznym z art. 39k nie rzadziej niż co pięć lat.

Kierowca powinien także złożyć w formie pisemnej oświadczenie o dodatkowym zatrudnieniu. Musi z niego wynikać wymiar zatrudnienia u innego pracodawcy albo informacja o nie pozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy oraz liczba godzin wykonywanych przewozów drogowych na podstawie innej niż stosunek pracy. Pracodawca musi odebrać od każdego z kierowców stosowne oświadczenie i przechowywać je w aktach osobowych pracownika.

Podsumowując

Każdy pracodawca powinien pamiętać o tym, że przyjmując nowego kierowcę do firmy nie może kierować się wyłącznie jego kwalifikacjami i predyspozycjami, ale musi przede wszystkim zadbać o wymagane dokumenty. Przepisy prawa określają jakie dokumenty należy włączyć do akt pracowniczych już na etapie przyjęcia kandydata do pracy.

Zatrudnienie na łączonym stanowisku pracy – www.umowyoprace.pl

W jaki sposób zatrudnić pracownika, do obowiązków którego będzie należało wykonywanie zadań magazyniera i jednocześnie kierowcy pojazdu dostawczego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony? W ramach każdej dniówki roboczej będą wykonywane obydwa rodzaje pracy, a obowiązki realizowane w systemie podstawowym. Jak skonstruować umowę o pracę?

W przypadku wskazania w umowie o pracę dwóch rodzajów pracy mamy do czynienia z zatrudnieniem na łączonym stanowisku pracy. W takich okolicznościach do kompetencji pracodawcy należy określenie, jaki rodzaj pracy ma charakter przeważający. Dokonane w tym zakresie ustalenia przesądzają o tym, które przepisy prawa pracy regulują prawa i obowiązki pracownika oraz zasady planowania jego czasu pracy. Wniosek ten płynie ze stanowiska Głównego Inspektoratu Pracy z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie odbywania podróży służbowych przez zatrudnionych na łączonych stanowiskach pracy (znak: GPP-364-4560-96-1/10/PE/RP).

Rozstrzygnięcie wątpliwości dotyczących przeważającego rodzaju pracy nabiera znaczenia w przypadku pracowników zatrudnionych na stanowiskach łączących w sobie rodzaje prac podlegających różnym reżimom prawnym. Taki przypadek wystąpi, gdy pracownik w ramach jednego stanowiska będzie wykonywać obowiązki kierowcy oraz np. mechanika czy magazyniera. W zakresie pracy kierowcy zastosowanie do jego zatrudnienia powinny znaleźć szczególne regulacje ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 ze zm.). Z kolei zadania magazyniera podlegają normom Kodeksu pracy.

W ocenie Głównego Inspektoratu Pracy, wyrażonej w przywołanym wyżej stanowisku, jeśli wśród obowiązków takiego pracownika przeważają zadania kierowcy, do jego zatrudnienia stosuje się przepisy ustawy o czasie pracy kierowców. Jeżeli jednak w zakresie obowiązków pracownika dominują zadania związane z wykonywaniem pracy magazyniera, to jego stosunek pracy podlega pod ogólne normy Kodeksu pracy. Co istotne, gdy pracownik nie zgadza się z decyzją podjętą przez pracodawcę w tym zakresie, właściwym do rozstrzygnięcia sporu jest sąd pracy. Państwowa Inspekcja Pracy nie będzie ingerować w przyjęte przez pracodawcę zasady rozliczania pracy tego pracownika, o ile odpowiadają wymogom stawianym odpowiednio przez regulacje Kodeksu pracy albo ustawy szczególnej.

Jak skonstruować umowę?

Umowa o pracę określa m.in. rodzaj pracy, która będzie wykonywana przez pracownika. Ustalenie rodzaju pracy może nastąpić poprzez wskazanie stanowiska pracy np. kierowcy-magazyniera, a szczegółowe obowiązki przypisane do tych stanowisk mogą być przekazane pracownikowi jako odrębny dokument – zakres obowiązków. Takie działanie jest korzystne dla pracodawcy, gdyż zakres obowiązków niebędący elementem umowy o pracę można zmienić bez konieczności stosowania trybu porozumienia zmieniającego (czy nawet wypowiedzenia zmieniającego). Z uwagi na wykładnię prezentowaną przez Państwową Inspekcję Pracy oraz w celu uniknięcia późniejszych sporów pracodawca może zawrzeć w umowie postanowienie przewidujące, że w zatrudnieniu pracownika przeważają np. obowiązki kierowcy. Przy zawieraniu takich umów można wskazać ułamki etatu przypisane do poszczególnych stanowisk.

Wzór umowy o pracę dostępny jest w serwisie

www.druki.gofin.pl.

Obowiązki związane z zatrudnieniem kierowcy

Pracownik, o którym mowa w pytaniu, ma wykonywać zadania kierowcy pojazdem dostawczym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Przewóz ten jest wyłączony spod stosowania rozporządzenia WE nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych… (Dz. U. UE L 06.102.1) – art. 2 ust. 1 lit. a tego rozporządzenia. Oznacza to, że do kierowcy nie znajdą zastosowania ograniczenia dotyczące czasu prowadzenia pojazdu, obowiązkowych przerw i okresów odpoczynku wynikające z rozporządzenia WE nr 561/2006, lecz będzie on podlegał wyłącznie pod przepisy ustawy o czasie pracy kierowców oraz w zakresie w niej nieuregulowanym pod normy kodeksowe. Mimo to obowiązki pracodawcy związane z zatrudnieniem przeważającym jako kierowcy różnią się od wymogów wynikających z Kodeksu pracy.

Specyficznym obowiązkiem związanym z zatrudnieniem kierowcy jest konieczność poinformowania go o obowiązujących przepisach z zakresu czasu pracy, w sposób przyjęty u danego pracodawcy. Informacja ta w przypadku kierowców wykonujących przewóz wyłączony spod przepisów rozporządzenia WE nr 561/2006 będzie opierać się wyłącznie o ustawę o czasie pracy kierowców. Musi ona obejmować definicje pojęć: czasu pracy, dyżurów, doby i tygodnia, omówienie przerw, ograniczeń czasu pracy w dobie, tygodniu i okresie rozliczeniowym, odpoczynków dobowych i tygodniowych oraz przypadków dopuszczalności pracy w nadgodzinach. W celach dowodowych wskazanym jest uzyskanie od kierowcy pisemnego potwierdzenia zapoznania się z omawianą informacją i przechowywanie tego dokumentu wraz z pozostałą dokumentacją kierowcy.

Wątpliwości co do stosowania niektórych przepisów ustawy o czasie pracy kierowców

Stosowanie wobec kierowców samochodów osobowych oraz lekkich pojazdów dostawczych (do 3,5 tony) rozwiązań ustawy o czasie pracy kierowców regulujących 48-godzinną przeciętną normę tygodniową oraz ograniczenie czasu pracy do maksymalnie 60 godzin w tygodniu ( ustawy), przerw w pracy ( ustawy), ograniczenia czasu pracy w nocy ( ustawy) oraz konieczności odbierania od nich oświadczeń o dodatkowym zatrudnieniu ( ustawy) budzi kontrowersje. Wynikają one z tego aktu, wyłączającego stosowanie wymienionych regulacji wobec kierowców prowadzących pojazdy wyszczególnione w ustawy, w art. 3 rozporządzenia WE nr 561/2006 oraz w art. 2 ust. 2 lit. b Umowy europejskiej sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. dotyczącej pracy załóg pojazdów… (AETR) – Dz. U. z 1999 r. nr 94, poz. 1086 i 1087. W praktyce oznacza to bowiem, że w zakresie przewozów odbywających się w całości po terytorium Unii Europejskiej zastosowanie tego przepisu ograniczono do wszystkich wyłączeń fakultatywnych z rozporządzenia WE nr 561/2006, nie odnosząc się do art. 2 tego aktu, określającego zakres podmiotowy jego stosowania do kierowców prowadzących samochody o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz skonstruowane do przewozu nie więcej niż 9 osób, licząc z kierowcą.

Problem pogłębia to, że w przypadku przewozów realizowanych choćby w części poza Unią Europejską zastosowanie znajduje art. 2 ust. 2 lit. b Umowy AETR, który w pierwszym punkcie wymienia pojazdy ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. W praktyce najczęściej przyjmuje się jednak, że powyższe wyłączenia dotyczą wszystkich kierowców pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 3,5 tony bez względu na to, czy wykonują przewozy unijne, czy pozaunijne.

Przykład

Pracodawca zamierza zatrudnić pracownika, który w ciągu tego samego dnia będzie wykonywał pracę magazyniera i kierowcy samochodu dostawczego o DMC nieprzekraczającej 3,5 tony. Plan zakłada zatrudnienie w systemie podstawowym, w wymiarze 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo. Konstruując umowę z pracownikiem, należy rozstrzygnąć, który rodzaj pracy będzie przeważający. Jeśli będą to obowiązki kierowcy, warto zaznaczyć ten fakt w treści umowy, co wpłynie na obowiązki pracodawcy zatrudniającego kierowcę, zwłaszcza informacyjne. Pozostałe obowiązki związane z zatrudnieniem kierowcy nie różnią się od zatrudniania innych pracowników. W tym przypadku badania lekarskie odbywają się w oparciu o K.p., przy czym w skierowaniu należy wskazać wszystkie zagrożenia, związane z pracą kierowcy i zadaniami magazyniera. Kierowca musi ponadto przejść szkolenie wstępne z dziedziny bhp z podziałem na instruktaż ogólny oraz szkolenia stanowiskowe dla obu rodzajów pracy, które będzie wykonywał. W okresie roku od podjęcia zatrudnienia musi on odbyć szkolenie okresowe z zakresu bhp, a w ciągu 7 dni od zawarcia umowy otrzymać od pracodawcy informację o warunkach zatrudnienia z K.p.

Zatrudnianie kierowców w Polsce

Jest wiele modeli współpracy z kierowcami, ale tak naprawdę kierowca chce po prostu wiedzieć ile zarobi i jeżeli rozlicza się według jakichś wskaźników, to czy są one do zrealizowania.

Trudna sytuacja na rynku transportowym w Polsce

Dla kierowcy kluczowa jest kwestia finansowa, kilka tygodni temu pisaliśmy o sytuacji, w której części kierowców nie wypłacono wynagrodzeń. Wielu kierowców wyjeżdża do pracy za granicę, mogąc zarobić 2 razy więcej w Wielkiej Brytanii lub Norwegii. Kłopotliwy jest także brak ustandaryzowanego procesu zatrudniania kierowców w Polsce oraz systemu rozliczania czasu pracy kierowców. W krajach Europy Zachodniej obowiązują określone procedury.

Formy zatrudniania kierowców w Polsce

W Polsce nie ma określonych wytycznych dotyczących zatrudniania kierowców. Powszechne są następujące formy zatrudnienia:

Umowa cywilno-prawna o świadczeniu usług kierowania pojazdem – samozatrudnienie

Gdy kierowca prowadzi własną działalność gospodarczą, pracodawca nie musi martwić się formalnościami takimi jak urlopy, składki ZUS, nadgodziny i czas pracy w porze nocnej. Jeśli kierowca posiada swój pojazd i chce świadczyć usługi transportowe jako podwykonawca przewoźnika, jest to dla niego bardzo dobra forma współpracy. Nie ogranicza go do pracy tylko z jednym przedsiębiorstwem – może pracować “na fakturę”, a w przypadku braku płatności bądź innego rodzaju konfliktu, kierowca zawsze ma możliwość nawiązania współpracy z inną firmą.

Potencjalną wadą takiej formy zatrudnienia kierowcy może być konieczność obsługi formalnej we własnym zakresie, tak jak płacenie podatków.

Ta forma zatrudnienia jest dozwolona tylko pod warunkiem, że czas pracy kierowcy jest skrupulatnie rozliczany i prowadzenie pojazdu jest w pełni bezpieczne. Więcej szczegółów tutaj.

Umowa o pracę

Umowa o pracę składa się najczęściej z dwóch części: płacy minimalnej oraz dodatków wyrównujących wynagrodzenie. To podstawowa forma zatrudnienia, najczęściej wybierana przez pracodawcę. Jest ona przede wszystkim korzystna dla kierowcy, gdyż najlepiej chroni go w razie choroby lub wypadku. Przedsiębiorca musi mieć na uwadze, że podpisując umowę o prace ze swoim kierowcą, ten ma prawo do urlopu i wynagrodzenia za nadgodziny. Ponadto pracownikowi wypłacane są diety za podróż i ryczałt za noclegi spędzone w podróży. Dostaje także zapłatę za dyżury, za godziny nadliczbowe oraz pracę w porze nocnej.

Umowa o pracę to także ograniczona odpowiedzialność kierowcy w przypadku wyrządzenia przez niego szkody, np. uszkodzenia pojazdu. Dla pracownika taka forma zatrudnienia ma też minusy, jak chociażby obowiązek wykonywania poleceń pracodawcy (np. nieprzewidziany wyjazd). Kierowca podpisując umowę o pracę nie może także podjąć zatrudnienia, które mogłoby stanowić konkurencje dla jego pracodawcy.

Należy także pamiętać o tym, że w wynagrodzeniu należy uwzględnić płacę minimalną dla kraju, w którym dany kierowca będzie jeździł. Dowiedz się więcej o MILoG.

Umowa zlecenie

Zlecenie to taka forma zatrudnienia, gdzie kierowca nie jest ściśle związany z pracodawcą. Ma on możliwość podejmowania pracy u różnych przedsiębiorców. Niestety umowa ta często nakłada na pracownika pełną dyspozycyjność, a zawarte w niej klauzule mogą mówić o wyłączności pracy dla danej firmy. Ze strony pracodawcy umowa zlecenie powinna zawierać jasno określone obowiązki kierowcy (np. kontrola stanu technicznego i wyposażenia pojazdu, zgłaszanie awarii, zabezpieczenie pojazdu i ładunku przed kradzieżą). Poza tym dla pracodawcy bardzo ważne jest umieszczenie w umowie zapisu o powierzeniu mienia, który nakłada na kierowcę odpowiedzialność za przekazany pojazd i ładunek. Umowa zlecenie daje kierowcy możliwość nawiązania kontaktów z innymi firmami, dlatego też należy rozważyć zapis w umowie zakazujący współpracy z konkurencją, a także nakaz poufności dotyczący informacji na temat przedsiębiorstwa obostrzony nawet karą finansową. Umowa zlecenie może kierować się zasadą kompromisu, w której zarówno kierowca jak i pracodawca mogą negocjować satysfakcjonujące obie strony warunki.

Jakie wymagania musi spełniać kandydat na kierowcę?

Aby zostać zatrudnionym w firmie transportowej na stanowisku kierowcy, pracownik musi spełniać następujące warunki:

1. Posiadać aktualne prawo jazdy (dotyczy to nie tylko kandydatów do pracy na etapie rekrutacji, ale także każdego dnia zatrudnienia. Utrata prawa jazdy przez pracownika jest podstawą do natychmiastowego rozwiązania umowy o pracę, bez zachowania okresu wypowiedzenia.)

2. Przejść specjalistyczne badania lekarskie dla kierowców wraz z testami psychologicznymi

Skierowanie na badania wstępne lub okresowe, wystawione przez pracodawcę, powinno zawierać nie tylko nazwę stanowiska, ale również informację, jakiej kategorii pojazdami pracownik będzie kierował.

UWAGA!

Należy pamiętać o tym, że informacja o kierowaniu pojazdami powinna się znaleźć również na skierowaniach na badania lekarskie tych pracowników, którzy nie są zatrudnieni stricte na stanowisku kierowców, lecz w zakresie ich obowiązków jest kierowanie pojazdami do celów służbowych lub w trakcie pracy nawet sporadycznie wsiadają za kierownicę.

3. Posiadać zaświadczenie o ukończeniu kursu na przewóz rzeczy

4. Posiadać zaświadczenie o niekaralności w zakresie transportu

5. Posiadać kartę kierowcy

6. Przestrzegać czasu pracy kierowcy

Co więcej, przepisy te dotyczą nie tylko pracowników zatrudnionych na stanowisku „kierowca”, ale wszystkich, którzy spełniają definicję pracy w charakterze kierowcy. Kierowcą jest osoba, która prowadzi pojazd w celu przewozu rzeczy lub osób. Jeżeli pracownik pracuje na stanowisku tzw. łączonym, wykonując różne prace, np. zaopatrzeniowiec, który często wyjeżdża po zakupy firmowe, należy zdecydować, który rodzaj pracy: kierowca czy handlowiec – jest przeważający, aby stosować odpowiednie przepisy.

Należy pamiętać, że czas pracy kierowcy obejmuje nie tylko czas przejazdu, ale również czynności dodatkowe, takie jak załadunek, zadania związane ze spedycją czy obsługą pasażerów, formalności związane z transportem, nadzór i dbanie o pojazd. Więcej na ten temat dowiesz się tutaj.

7. Oświadczenie informujące o wykonywaniu (bądź niewykonywaniu) przewozów innych niż u danego pracodawcy.

Jak kierowca szuka pracy?

Statystycznie rzecz ujmując przy wyborze pracodawcy kluczowe znaczenie mają zarobki – aż 87% kierowców stawia to kryterium na pierwszym miejscu. 47% kieruje się opiniami na temat firmy, sprawdzając ogłoszenia na pracuj.pl i innych portalach rekrutacyjnych. Co więcej, wielu z nich jest użytkownikami forów transportowych, gdzie wymieniają się opiniami.

Dla kierowcy ważna są także warunki współpracy z pracodawcą, tj. określona kwota wynagrodzenia w określonych warunkach. Interesuje ich także zaplecze techniczne firmy, tj. czy pracodawca zapewnia sprzęt wysokiej jakości gwarantujący komfort jazdy oraz zapewnia pomoc w razie kłopotów (sprawny kontakt ze spedytorami). Liczy się dla nich także dogodny system pracy, dopasowany do ich potrzeb, taki jak dwa lub trzy tygodnie jazdy i tydzień wolny czy też system jazdy w kółkach, na określonych trasach.

Wielu kierowców zwraca także uwagę na kierunek jazdy, według osobistych preferencji wybierając np. Skandynawię lub Rumunię zamiast Niemiec czy Anglii, ze względu na np. mniejsze zatłoczenie dróg.

Co więcej, istotny jest także pakiet socjalny, do którego należeć mogą:

benefity dla rodziny, np. wczasy

pakiet medyczny

ubezpieczenie grupowe od sytuacji, których nie pokrywa NFZ

programy lojalnościowe

karty sportowe – wg statystyk otrzymuje je 3% kierowców.

możliwość korzystania z telefonu służbowego w celach prywatnych

bony świąteczne

dofinansowanie kursów i szkoleń

Niektórzy pracodawcy, aby przyciągnąć uwagę kierowców stosują dodatkowe udogodnienia, takie jak bonus za bezpieczną i bezwypadkową jazdę, bonus za przejechane kilometry, ryczałt urlopowy oraz dodatkowe ubezpieczenie. Zależy im także na wykształceniu młodych kierowców i proponują im dofinansowanie nauki zawodu. Kurs na prawo jazdy kategorii C i E można zdobyć w pół roku, włącznie z uprawnieniami na trasy międzynarodowe, więc taka inwestycja wydaje się korzystna.

Jak skutecznie szukać kierowców?

Pracodawcy chcąc pozyskać wartościowych kierowców (podobnie jak innych pracowników) powinni dbać o obecnych pracowników i swój wizerunek wewnątrz firmy. Poza umieszczeniem profesjonalnego ogłoszenia o pracę w renomowanych źródłach należy zwrócić uwagę na jego treść oraz przebieg rozmów kwalifikacyjnych. Wymagania dla kandydata powinny być określone precyzyjnie, a rozmowa przeprowadzona rzetelnie – zamiast standardowych pytań powinny pojawić się te nastawione na weryfikację kompetencji oraz rozwiązywanie problemów.

Renomowane firmy przyznają finansowe gratyfikacje za polecenie rzetelnego pracownika, jeśli jego kandydatura sprosta oczekiwaniom pracodawcy. Zapewniają także możliwości szkoleń oraz dofinansowania kursów.

Ważny jest także spójny przekaz i wizerunek firmy na zewnątrz. Rzetelne przedsiębiorstwo powinno wypracować model identyfikacji wizualnej, tj. logo, oznakowanie siedziby firmy. wizytówki, stopki mailowe oraz oznakowanie floty. Niezbędna jest także aktywność w mediach społecznościowych. Warto korzystać z YouTube i/lub prowadzić branżowego bloga, a także prosić o rekomendacje swoich byłych i obecnych pracowników.

Sprawdź także, jak wygląda praca w logistyce oraz praca spedytora.

Na podstawie: trans.eu, jazdaprawna.pl, espedytor.pl , gofin.pl

Czas pracy kierowcy

Zapytaj prawnika:

Dodaj załącznik

Oświadczenia i zgody RODO:

*Akceptuje regulamin serwisu e-prawnik.pl i politykę prywatności.

*Wyrażam zgodę na otrzymywanie od legalsupport sp. z o.o. drogą elektroniczną na wskazany przeze mnie adres e-mail informacji handlowej w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2002 roku o świadczeniu usług drogą elektroniczną

*Wyrażam zgodę na przetwarzanie szczególnych kategorii danych osobowych wskazanych w art. 9 ust.1 RODO , w celu wyceny i realizacji usługi

Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez administratora Legalsupport sp. z o.o. w celach marketingowych

Wyrażam zgodę na kontakt telefoniczny lub smsowy przez Legalsupport sp. z o.o. w celu przekazania informacji dotyczących złożonego zamówienia

Wyślij pytanie

키워드에 대한 정보 zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy

다음은 Bing에서 zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.

이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!

사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Kurs z KPiR (odc. 11) – Zatrudnienie pracownika

• biurorachunkowe
• księgowość
• księgowy
• fakturowanie
• faktura
• firma
• infakt
• ZUS
• bitcoin
• VAT
• PIT
• zus
• kurs KPiR
• KPiR
• kurs księgowy
• kurs dla księgowych
• szkolenie dla księgowych
• zatrudnianie pracownika
• formy zatrudnienia
• BHP
• akta osobowe
• ubezpieczenie pracownika
• ZUS ZUA

Kurs #z #KPiR #(odc. #11) #- #Zatrudnienie #pracownika

---

YouTube에서 zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy 주제의 다른 동영상 보기

주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Kurs z KPiR (odc. 11) – Zatrudnienie pracownika | zatrudnienie pracownika na stanowisku kierowcy, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.