당신은 주제를 찾고 있습니까 “nękanie kodeks karny wzór – Oglądamy Kodeks karny – Ćwiczenia #26“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Pole Karne 이(가) 작성한 기사에는 조회수 1,978회 및 좋아요 81개 개의 좋아요가 있습니다.
nękanie kodeks karny wzór 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Oglądamy Kodeks karny – Ćwiczenia #26 – nękanie kodeks karny wzór 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
LIVE co tydzień w ŚRODĘ o 9 rano. Analizujemy krok po kroku polskie prawo karne. To pierwsze spotkanie w nowym sezonie 2021/2022. Na początek warto przyjrzeć się Kodeksowi karnemu. Będziemy go oglądać i poznawać podstawowe wiadomości o budowie przepisów oraz ich normatywnym znaczeniu.
Kodeks karny mówi nie tylko o \”karalności\
nękanie kodeks karny wzór 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Nowe znamiona nękania z art. 190a § 1 Kodeksu karnego
Ustawa z 31.03.2020 r. zmieniła treść przepisu art. 190a § 1 Kodeksu karnego. Opis typu czynu zabronionego nękania został wzbogacony o dwa znamiona …
Source: palestra.pl
Date Published: 12/24/2021
View: 2033
20117,Stalking.pdf – Policja Dolnośląska
Podstawy prawne: Artykuł 1-2 ustawy z 25 lutego 2011 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny. Artykuł 190a kodeksu karnego. § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej …
Source: dolnoslaska.policja.gov.pl
Date Published: 4/3/2022
View: 9924
Art. 190a. – [Uporczywe nękanie. Kradzież tożsamości] – Lex
Dziennik Ustaw Dz.U.2022.1138 t.j. Akt obowiązujący Wersja od: 30 maja 2022 r. Art. 190a. – [Uporczywe nękanie. Kradzież tożsamości] – Kodeks karny.
Source: sip.lex.pl
Date Published: 4/17/2021
View: 4409
Stalking – art.190a kk – tłumaczy adwokat Iwo Klisz z Wrocławia
stalking, a dokładnie mówiąc – przestępstwo stalkingu – może być popełnione na dwa sposoby. Poprzez uporczywe nękanie innej osobę (art. 190a §1 kodeksu karnego) …
Source: sprawy-karne.biz.pl
Date Published: 8/19/2022
View: 425
Art. 107 kw -czym się różni złośliwe niepokojenie od nękania …
190a kodeksu karnego. Jednocześnie prokurator stwierdził, że doszło do wykroczenia z art. 107 kodeksu wykroczeń. Uzasadnienie, jak to zwykle …
Source: stalking.com.pl
Date Published: 2/13/2022
View: 3025
Nękanie, kiedy staje się przestępstwem? Art.190a. KK
Art. 190a. KK. kiedy można oskarżyć o nękanie? Małgorzata Durlej-Piotrowska – Doświadczony Adwokat od Spraw Karnych.
Source: adwokatmdp.pl
Date Published: 5/16/2022
View: 8321
Druk nr 3553 – o zmianie ustawy – Kodeks karny. – Sejm
Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione. Page 3. 2 okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza …
Source: orka.sejm.gov.pl
Date Published: 4/20/2022
View: 3762
Uporczywe nękanie i wykorzystanie wizerunku (art. 190a)
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do …
Source: statystyka.policja.pl
Date Published: 4/4/2021
View: 345
Stalking w rozumieniu Kodeksu karnego – Infor.pl
W ostatnim czasie coraz częściej mówi się o stalkingu i uporczywym nękaniu, chociaż tak naprawdę oba pojęcia są tożsame i stanowią jedno …
Source: www.infor.pl
Date Published: 10/12/2022
View: 2198
주제와 관련된 이미지 nękanie kodeks karny wzór
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Oglądamy Kodeks karny – Ćwiczenia #26. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 nękanie kodeks karny wzór
- Author: Pole Karne
- Views: 조회수 1,978회
- Likes: 좋아요 81개
- Date Published: 실시간 스트리밍 시작일: 2021. 10. 6.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=93vBcWBhjmU
Co można uznać za nękanie?
Przez nękanie należy rozumieć, powtarzające się prześladowanie poprzez wykonywanie różnych czynności, których celem jest utrapienie, dokuczenie, udręczenie lub niepokojenie danej osoby lub jej osoby najbliższej. Co ciekawe pojedyncze zachowania sprawcy nie muszą stanowić przestępstwa.
Ile telefonów dziennie to nękanie?
więcej niż 10 telefonów. Ustawa kodeks karny nie określa precyzyjnie liczby, po ilu telefonach można zgłosić nękanie. Nie ma sprecyzowanego ściśle, ile połączeń musi wykonać sprawca do ofiary, aby pociągnąć go do odpowiedzialności za czyn z art. 190a kk.
Jak zgłosić sprawę o nękanie?
Zawiadomienie o przestępstwie należy złożyć ustnie lub pisemnie w komisariacie policji albo prokuraturze rejonowej. Do protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie powinien zostać dołączony wniosek o ściganie w formie pisemnej. Zwróć uwagę, czy policjant dopilnował wszystkich formalności.
Ile kosztuje sprawa o nękanie?
Ile kosztuje ofiarę sprawa karna o nękanie? Po pierwsze powinieneś wiedzieć, że jako pokrzywdzony przestępstwem nękania, nie ponosisz kosztów postępowania karnego. Tzn. nie płacisz nic na rzecz prokuratury czy policji, kiedy składasz zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.
Jak długo musi trwać nękanie?
Chodzi o owe 3 miesiące jako okres wyznaczający uporczywość. Innymi słowy – minimalny upływ czasu po jakim można stwierdzić, że mamy do czynienia z przestępstwem uporczywego nękania, to trzy miesiące.
Kiedy zaczyna się nękanie?
Można więc uznać, że co przestępstwa stalkingu dochodzi wtedy, gdy de facto zachowanie sprawcy, u każdego spowodowałoby stan zagrożenia i poczucia niebezpieczeństwa. Stalking, ma miejsce również wtedy, gdy sprawca dopuszcza się istotnego naruszenia prywatności ofiary.
Co podchodzi pod nękanie?
w polskim systemie prawnym pojawiło się nowe przestępstwo: tzw. stalking, definiowane jako uporczywe nękanie lub wzbudzanie uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub istotne naruszenie prywatności innej osoby lub osoby jej najbliższej.
Co zrobić gdy ktoś mnie nęka?
Pierwsze co powinnaś zrobić to zwrócić się do osoby, która Cię nęka z wyraźnym komunikatem, że nie życzysz sobie z nią żadnych kontaktów i prosisz o zaprzestanie tego typu działań. Poinformuj również delikwenta, że to, co robi, jest przestępstwem ściganym z Art.
Co grozi za nękanie przez smsy?
Artykuł 190a kodeksu karnego. § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Co to jest nękanie kogoś?
Uporczywe nękanie to wielokrotne, powtarzające się prześladowanie, wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających sięczynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej.
Co zrobić gdy ktoś Cię zastrasza?
Gdy znajdziemy się w sytuacji adresata groźby, należy zawiadomić Policję bądź Prokuraturę. Organy te zajmą się przeprowadzeniem niezbędnego postępowania, zebraniem dowodów oraz pomogą sporządzić wniosek o ściganie.
Jak bronić się przed nękaniem?
Jeśli więc zachowania stalkera wywołują u osoby nękanej poczucie zagrożenia, strachu to może złożyć na policji lub w prokuraturze rejonowej zawiadomienie o popełnieniu jednego z przytoczonych powyżej przestępstw. Warto jest również zbierać dowody na takie zabronione zachowania. Mogą nimi być np.
Kiedy można kogoś oskarżyć o nękanie?
Otóż sprawca musi wzbudzić u pokrzywdzonego uzasadnione poczucie zagrożenia, obawy o życie lub zdrowie pokrzywdzonego lub osoby jemu najbliższej. Poczucie zagrożenia musi być obiektywne, co oznacza, że nie może być np. powodem zaburzeń psychicznych pokrzywdzonego lub subiektywnej wrażliwości.
Co grozi za podszywanie się pod inną osobę?
Kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek, inne jej dane osobowe lub inne dane, za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Co to jest złośliwe niepokojenie?
Zachowania „mniejszej wagi” mogą zostać zakwalifikowane jako złośliwe niepokojenie, tj. wykroczenie z art. 107 kodeksu wykroczeń. Zgodnie z tym przepisem karze podlega każdy, kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi.
Co podchodzi pod nękanie?
w polskim systemie prawnym pojawiło się nowe przestępstwo: tzw. stalking, definiowane jako uporczywe nękanie lub wzbudzanie uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub istotne naruszenie prywatności innej osoby lub osoby jej najbliższej.
Co to jest nękanie kogoś?
Uporczywe nękanie to wielokrotne, powtarzające się prześladowanie, wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających sięczynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej.
Co grozi za nękanie drugiej osoby?
Uporczywe nękanie grozi pozbawieniem wolności do lat trzech. Jeśli jednak jego następstwem jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Co zrobić gdy ktoś mnie nęka?
Zadzwoń pod numer 112 lub 997, opowiedz co się dzieje i gdzie jesteś. Nie bój się tego zrobić. Twoje bezpieczeństwo jest najważniejsze.
Nowe znamiona nękania z art. 190a § 1 Kodeksu karnego
Ustawa z 31.03.2020 r. zmieniła treść przepisu art. 190a § 1 Kodeksu karnego. Opis typu czynu zabronionego nękania został wzbogacony o dwa znamiona dotyczące skutku – wzbudzenie u pokrzywdzonego uzasadnionego okolicznościami poczucia poniżenia lub udręczenia. Wprowadzone do art. 190a § 1 k.k. zmiany należy ocenić krytycznie. Przepis ten niewątpliwie wymaga modyfikacji, jednak te wprowadzone w najnowszej nowelizacji przez ustawodawcę nie tylko nie niwelują istniejących dotychczas problemów, lecz stwarzają nowe.
Ustawa z 31.03.2020 zmieniła treść przepisu art. 190a k.k. Przepis ten stosunkowo niedawno znalazł się w Kodeksie karnym. Wprowadziła go ustawa z 25.02.2011 Od samego początku sposób umieszczenia tego przepisu w systematyce Kodeksu karnego, ujęcia znamion, zawarcie w poszczególnych jednostkach redakcyjnych jednego przepisu dwóch zupełnie różnych typów czynów zabronionych (nękanie z § 1 i kradzież tożsamości z § 2), a także ustawowe zagrożenie za przestępstwo z art. 190a § 3 k. , budziło wiele wątpliwości i generowało .
Opis typu czynu zabronionego nękania z paragrafu pierwszego został wzbogacony o dwa nowe znamiona dotyczące skutku. Nękanie jest przestępstwem materialnym. W pierwotnym brzmieniu przepisu ustawodawca wprowadził alternatywnie skutek w postaci wzbudzenia u pokrzywdzonego uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia oraz spowodowania istotnego naruszenia prywatności pokrzywdzonego. W licznych wypowiedziach przedstawiciele doktryny krytykowali ujęcie . Obecnie ustawodawca zdecydował się dodać dwa nowe, również stanowiące alternatywę: wzbudzenie u pokrzywdzonego uzasadnionego okolicznościami poczucia poniżenia lub udręczenia.
Wydaje się, że ustawodawca chciał włączyć do opisu typu zachowania odpowiadające zjawisku tzw. hejtu. Przyjęte rozwiązanie należy uznać za niezbyt szczęśliwe. Umieszczenie typu czynu zabronionego nękania, który przecież nie istniał w pierwotnej wersji Kodeksu karnego, w rozdziale przestępstw przeciwko wolności od początku budziło wątpliwości. Konstrukcja tego przepisu, w którym ustawodawca zawarł kilka typów o różnym charakterze, m.in. tzw. kradzież tożsamości, nie ułatwiała jego wykładni, zwłaszcza w kontekście dobra .
Najnowsza nowelizacja jeszcze bardziej rozmywa charakter czynu zabronionego z art. 190a k.k. Jeżeli zdaniem ustawodawcy zachowania polegające na nieuzasadnionej, niemającej oparcia w faktach krytyce innej osoby w celu jej poniżenia, czy dręczenia jej, powinny zostać ujęte w ramy typu, należało stworzyć odrębny typ czynu zabronionego i w zależności od sposobu ujęcia znamion znaleźć dla niego odpowiednie miejsce w Kodeksie karnym. Wydaje się, że takie zachowanie bliskie jest znieważeniu lub zniesławieniu i być może właśnie rozdział XXVII byłby odpowiedniejszy.
Znamię skutku w pierwotnym brzmieniu art. 190a § 1 k.k.
Wprowadzenie nowych znamion do opisu typu nękania nie było potrzebne. Jak wynika z prowadzonych , można wyróżnić dwa podstawowe rodzaje nękania ze względu na intencję sprawcy. Jest to nękanie wrogie, polegające na zastraszaniu pokrzywdzonego przez oddziaływanie bezpośrednie lub pośrednie, w kontakcie osobistym lub przez techniczne środki komunikowania się oraz nękanie przyjazne, czyli narzucanie się z dowodami sympatii przez sprawcę, który żywi pozytywne emocje wobec pokrzywdzonego i dąży do nawiązania lub zacieśnienia kontaktu z . Ustawodawca w pierwotnym brzmieniu art. 190a § 1 k.k. próbował uwzględnić te dwa rodzaje zachowań przy określaniu znamion typu.
Nękanie wrogie zazwyczaj powoduje wzbudzenie u pokrzywdzonego poczucia zagrożenia, a na tym właśnie polega pierwszy ze skutków wskazanych w art. 190a § 1 k.k. To znamię zatem dość dokładnie odpowiada wyróżnionemu rodzajowi nękania. Ustawodawca, chcąc wystandaryzować niejako zasady odpowiedzialności w tej mierze, obwarował ten skutek warunkiem, aby owo poczucie zagrożenia było „uzasadnione . Na etapie wprowadzania tego przepisu do Kodeksu karnego wskazano, że ów skutek należy oceniać w sposób obiektywny, stosując wzorzec przeciętnego racjonalnie myślącego obywatela, którego reakcja byłaby w takich samych okolicznościach naturalna i nie budziła żadnych . Ujęcie to było przedmiotem krytyki, przed wszystkim ze względu na to, że istotą nękania jest doprowadzenie pokrzywdzonego do stanu pewnego rozchwiania emocjonalnego, w którym nie kieruje się on intelektem, a zatem nie zachowuje się racjonalnie i w sytuacji, w której się znalazł, trudno byłoby od niego takiego racjonalnego zachowania .
Drugi skutek, stanowiący pierwotne znamię czynu zabronionego z art. 190a § 1 k.k., polega na spowodowaniu istotnego naruszenia prywatności . Wydaje się, że w ten sposób ustawodawca chciał kryminalizować te zachowania sprawcy, które nie mieszczą się w nękaniu wrogim. W tym przypadku próba znalezienia uniwersalnej formuły w celu abstrakcyjnego (ogólnego) ujęcia skutku nękania przyjaznego nie powiodła się jednak. Wiele charakterystycznych dla nękania przyjaznego zachowań pozostaje poza nadal zakresem . Chodziłoby tu raczej o stworzenie pewnego poczucia dyskomfortu. Na obronę ustawodawcy należy podkreślić, że nie jest łatwo określić ten skutek tak, aby „wtłoczyć” w ramy prawa karnego zjawisko przyjaznego nękania.
Przy pewnych mankamentach i zastrzeżeniach sposób określenia skutków zachowania sprawcy należy ocenić jako próbę jego syntetycznego ujęcia. Niestety ustawodawca nie oparł się pokusie uzupełnienia opisu typu.
Wzajemna relacja znęcania (art. 207 k.k.) i nękania (art. 190a § 1 k.k.)
Po wprowadzeniu do Kodeksu karnego nowego czynu zabronionego – nękania, powstał problem, w jakiej relacji pozostaje przepis zawierający ten typ do przepisu typizującego . Oba czyny, odpowiednio w art. 207 k.k. i art. 190a k.k., polegają mniej więcej na podobnym zachowaniu – wyrządzeniu pewnej mniej lub bardziej poważnej dolegliwości, stworzenia stanu pewnego dyskomfortu (psychicznego i/lub fizycznego dla pokrzywdzonego). Nie jest jednak jasne, w jakiej relacji pozostają względem siebie te przepisy – czy ich zakresy krzyżują się, czy też może jeden stanowi lex specialis dla ; a jeżeli tak, który przepis – art. 190a § 1 k.k. czy art. 207 § 1 k.k. ma charakter szczególny, a który – . Znęcanie jest przestępstwem indywidualnym w pewnym zakresie, gdy przedmiotem czynności wykonawczej jest osoba , nękanie ma charakter powszechny. Charakter materialny/formalny przestępstwa znęcania budzi wątpliwości. Niektórzy autorzy uważają je za . Pojawił się pogląd, że wprawdzie skutek nie został wyraźnie włączony do znamion czynu zabronionego, ale jest on dorozumiany, tkwiąc niejako w czynności . Natomiast w przypadku nękania nie ma wątpliwości co do jego materialnego charakteru, a skutki – pierwotnie dwa, obecnie cztery, zostały wyraźnie wskazane przez ustawodawcę w treści przepisu. Oczywiście także w odniesieniu do tego czynu zabronionego możliwe jest spowodowanie skutku „fizycznego”, ale nie jest to niezbędne do realizacji znamion .
Od początku wprowadzenia art. 190a do Kodeksu karnego nie było jasne, czy wskazany w nim skutek w postaci wzbudzenia poczucia zagrożenia lub istotnego naruszenia prywatności mieści się w znamionach typów znęcania się. Wydaje się, że pierwszy ze skutków zawiera się w znamionach czynu zabronionego z art. 207 § 1 k.k. Natomiast odnośnie do drugiego sytuacja jest bardziej skomplikowana i odpowiedź zależy od przedmiotu czynności wykonawczej. Na gruncie pierwotnego brzmienia art. 207 § 1 k.k. istotne naruszenie prywatności „wystawało” poza znamiona znęcania się w przypadku pokrzywdzonego niebędącego osobą najbliższą dla sprawcy i niezamieszkującą z nim (małoletni, osoba nieporadna lub pozostająca w stosunku zależności od sprawcy); między przepisami art. 207 § 1 i art. 190a § 1 zachodził wówczas zbieg rzeczywisty właściwy. W pozostałych przypadkach (osoba nie najbliższa lub wspólnie zamieszkująca) między tymi przepisami zachodził zbieg rzeczywisty . Wydaje się, że taka relacja tych przepisów pozostaje aktualna po zmianie art. 207 k.k.
W sytuacji gdy przedmiotem czynności wykonawczej była osoba najbliższa, skutek w postaci istotnego naruszenia prywatności mieścił się w znamionach znęcania, a przepis art. 207 § 1 k.k. zdawał się stanowić lex specialis dla przepisu art. 190a § 1 k. Rzecz skomplikowała się po zmianie art. 190a § 1 k.k. ze względu na modyfikację ustawowego zagrożenia przewidzianego za popełnienie przestępstwa nękania. Po nowelizacji powstała nieco paradoksalna sytuacja w tej mierze – znęcanie zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Nękanie, typ pomyślany pierwotnie jako zawierający mniej społecznie szkodliwe zachowanie, zagrożony był w związku z tym niższą karą niż znęcanie w typie podstawowym – karą do 3 lat pozbawienia wolności. Obecnie sytuacja diametralnie się zmieniła, przestępstwo nękania zagrożone jest karą surowszą niż znęcanie – od 6 miesięcy do 8 . Powstaje pytanie, czy w takiej sytuacji można nadal uznawać art. 207 § 1 lub 1a k.k. za lex specialis w stosunku do art. 190a § 1 k.k. Z perspektywy znamion – zapewne tak, ale taka wykładnia prowadziłaby do rezultatów sprzecznych z ratio legis obu przepisów, zwłaszcza tego typizującego przestępstwo znęcania się. Gdyby uznać, że art. 207 § 1 lub 1a k.k. stanowi lex specialis, oznaczałoby to, że opisuje on typ zmodyfikowany w stosunku do typizowanego w art. 190a § 1 k.k. Ze względu na zagrożenie karą musiałby to być typ uprzywilejowany w stosunku do typu podstawowego z art. 190a § 1 k.k. Dochodziłoby wówczas do niczym nieuzasadnionego uprzywilejowania sprawcy przemocy w rodzinie, który, jak wynika z wykładni systemowej, powinien raczej ponieść surowsze konsekwencje swego postępowania niż sprawca, który dopuszcza się jej poza rodziną. Wprowadzenie nowych znamion do opisu czynu z art. 190a § 1 k.k. jeszcze bardziej komplikuje stosunek tego przepisu do art. 207 k.k.
Znamię poczucia poniżenia
Wykładnia nowych znamion na gruncie samego typu nękania budzi pewne wątpliwości. Znamię poniżenia występuje w Kodeksie karnym w kilku przepisach. Jako znamię czasownikowe pojawia się w art. 226 § 3 k.k. i art. 350 k.k. W innych przepisach użyte jest do scharakteryzowania pewnych zachowań, np. w art. 115 § 22 k.k. (definicja handlu ludźmi) mowa jest o formach wykorzystania poniżających godność człowieka, a w art. 124 § 1 k.k. – o dopuszczeniu się poniżającego traktowania. W art. 212 § 1 k.k. natomiast mowa jest o pomówieniu innej osoby o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w oczach opinii publicznej. Dotychczas ustawodawca nie posługiwał się znamieniem „odczucie poniżenia”.
Słownik języka polskiego wyjaśnia znaczenie słowa „poniżać” w sposób następujący: powodować, że ktoś czuje się głęboko dotknięty, zawstydzony lub . Poniżanie oznacza upokarzanie, hańbienie, lżenie, wyraz . Jako synonimy tego słowa podaje się: upokarzanie, .
Już w warstwie językowej widać podobieństwo tego pojęcia do słowa „znieważa”. Jest ono definiowane jako wyraz pogardy dla innego człowieka według ocen przyjmowanych społecznie i . Według słownika języka polskiego „znieważać” znaczy naruszać czyjąś . Jego synonimami są: lżyć, obrażać, obrzucać obelgami, wymyślać, znieważać ; a także hańbić, obrażać, uwłaczać, kompromitować; bezcześcić, kalać, . Pojęcia „poniżanie” i „znieważanie” nie są dokładnie synonimiczne; ich zakresy krzyżują . Istnieją zachowania, które jednocześnie poniżają i , ale są również przypadki poniżenia bez elementu znieważenia oraz znieważenia pozbawione elementu . Trudno jest wskazać wyraźną granicę między poniżaniem i znieważaniem. Tym, co jak się wydaje odróżnia takie zachowania, jest relacja między sprawcą i pokrzywdzonym. Pozycja sprawcy (np. społeczna, służbowa, wynikająca ze stosunku faktycznej zależności etc.) musi przewyższać pozycję pokrzywdzonego lub w pewnych sytuacjach być taka sama. Poniżanie jest zachowaniem skierowanym z góry na dół; można określić je jako wektorowo zstępujące. Brak takiej relacji między pokrzywdzonym i sprawcą sprawia, że można mówić co najwyżej o znieważeniu, ale nie o .
Włączenie odczucia poniżenia do znamion skutku przestępstwa nękania wydaje się nie najlepszym pomysłem. Jest to skutek występujący raczej w przypadku znęcania się. W odniesieniu do większości osób, stanowiących przedmiot czynności wykonawczej znęcania, wyraźnie widać nierównorzędność relacji ze sprawcą – osoba pozostająca w stałym lub przemijającym stosunku zależności, osoba nieporadna. Takie jest przecież ratio legis tego przepisu – ochrona osób potencjalnie słabszych w określonych układach ról społecznych lub/i ze względu na posiadane właściwości osobiste. Istnienie tego typu racji mogłoby budzić wątpliwości w odniesieniu do osoby najbliższej, w szczególności małżonka lub partnera (niezależnie od płci), ponieważ pozostałe rodzaje osób najbliższych mogą się mieścić w grupie osób zależnych i/lub nieporadnych (dziecko, rodzic w podeszłym wieku). Expressis verbis z treści przepisu nie wynika zatem owa nierówność statusu w relacji. Jednak ani doktryna prawa karnego, ani orzecznictwo nie miały właściwie wątpliwości w tej . W licznych orzeczeniach wielokrotnie podkreślano, że w pojęciu „znęcania” zawiera się istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, której nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić tylko w niewielkim . W praktyce, jak wynika z badań, taki brak równości stron jest typowy dla zjawiska przemocy w rodzinie i w większości przypadków można tu mówić o stosunku zależności (faktycznej, emocjonalnej, finansowej, .
Sprawca nękania mógłby zatem ewentualnie pokrzywdzonego znieważyć, ale nie wywołać u niego poczucia poniżenia, sprawca znęcania może i znieważyć, i poniżyć pokrzywdzonego.
Zauważyć również należy, że słownikowo „nękać” znaczy ustawicznie dręczyć ; niepokoić (czymś) kogoś; dokuczać komuś, nie dawać chwili , czy bezustannie niepokoić, gnębić, prześladować kogoś; nie dawać wytchnienia, spokoju; . Nie mieści się zatem w zakresie tego pojęcia poniżanie. Wprawdzie ustawodawca już w pierwotnej wersji przepisu art. 190a § 1 k.k. nie uwzględnił ściśle znaczenia słownikowego słowa „nękanie” (choćby przez niepotrzebne wprowadzenia znamienia „uporczywe”), jednak wydaje się, że dodanie skutku w postaci wzbudzenia poczucia poniżenia wychodzi stanowczo zbyt daleko poza zakres tego pojęcia.
Włączenie znamienia w postaci wzbudzenia poczucia poniżenia nie jest również zasadne z perspektywy kryminologicznej. Jak wskazano wcześniej, zachowanie sprawcy nękania wpisuje się zazwyczaj w jeden z dwóch modeli: nękania wrogiego lub . Ustawodawca zauważył, że nie objął dotychczasowym znamieniem w postaci istotnego naruszenia prywatności wielu typowych zachowań, charakterystycznych dla nękania, zwłaszcza przyjaznego. Jednak sprawca tego rodzaju nękania zazwyczaj nie dąży do poniżenia pokrzywdzonego i nie podejmuje zachowań obiektywnie prowadzących do takiego skutku. Przeciwko dodaniu znamienia w postaci wzbudzenia poczucia poniżenia przemawiają również wyniki badań. Wynika z nich, że typowe zachowania sprawcy nękania rzadko mogą spowodować skutek w postaci poczucia poniżenia. Sprawca bowiem najczęściej na różne sposoby niepokoi pokrzywdzonego (telefonicznie, pocztą elektroniczną, nachodząc go). Jedynie niecałe 3% czynów sprawców polega na znieważaniu . Pamiętać należy, że znieważanie stanowi samodzielny czyn zabroniony z art. 216 k.k., który zapewnia w tej mierze szerszą, skuteczniejszą i szybszą ochronę (nie ma tu wymogu powtarzalności zachowań, a zatem już pojedyncze znieważenie może prowadzić do pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej).
Kryminalizacja wzbudzenia poczucia poniżenia stanowi prawdopodobnie potrzebę reakcji na nasilające się zjawisko zjadliwej krytyki, często nieuzasadnionej lub niewspółmiernej do przyczyny – tzw. hejtu. Wydaje się jednak, że lepszym miejscem na wprowadzenie takiego przepisu byłby Rozdział XXVII. Wzbudzenie poczucia poniżenia mogłoby stanowić znamię kwalifikujące przestępstwa zniesławienia lub/i znieważenia. Wymagałoby to oczywiście starannego rozważenia i przeanalizowania wielowymiarowych konsekwencji takiego zabiegu np. na płaszczyźnie zbiegu przepisów ustawy.
Kolejną kwestią budzącą wątpliwości jest to, czy użyte w przepisie określenie „wzbudza (…) uzasadnione okolicznościami poczucie” odnosi się również do poczucia poniżenia i udręczenia, czy tylko zagrożenia. Wykładnia językowa prowadzi do wniosku, że także owo poczucie poniżenia musi być zobiektywizowane. Ustawodawca wylicza kolejno pewne stany, należy zatem traktować je jako równoważne człony alternatywy rozłącznej.
Przyjęcie takiej wykładni rodzi jednak pewien dysonans w postrzeganiu charakteru tego znamienia. Odczuwanie poniżenia jest stanem czysto subiektywnym, podobnie zresztą jak poczucie zagrożenia. Tymczasem ustawodawca wymaga, żeby owo poczucie było uzasadnione okolicznościami, obiektywizując je. Jeżeli ustawodawca bardzo chciał włączyć znamię poniżenia do opisu czynu z art. 190a § 1 k.k., lepszym rozwiązaniem byłoby uczynienie z niego znamienia czynnościowego – „poniża”. Oczywiście, zdaniem piszącej te słowa, optymalnym rozwiązaniem byłoby niedodawanie tego znamienia w ogóle.
Pewną pomocą w interpretacji znamienia w postaci poczucia poniżenia uzasadnionego okolicznościami może być analiza pojęć poniżenia (w kontekście zniesławienia) i znieważenia. W literaturze prawa karnego rozróżnia się cześć zewnętrzną, w znaczeniu przedmiotowym (dobre imię) oraz wewnętrzną, w znaczeniu podmiotowym ( . Cześć zewnętrzna chroniona jest w art. 212 k.k. (zniesławienie), a cześć wewnętrzna – w art. 216 k.k. ( .
W przepisie dotyczącym zniesławienia pojawia się znamię poniżenia (pomówienie o postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć daną osobę w oczach opinii publicznej). Zniesławienie ma zatem charakter niejako zobiektywizowany, nie chodzi tu o subiektywne odczucie pokrzywdzonego, czy poczuł się poniżony, lecz czy mogło obiektywnie dojść do jego poniżenia w przestrzeni publicznej. Specyfika tego czynu polega zatem na tym, że sprawca odwołuje się do tworu zbiorowego (opinii publicznej), górującego nad jednostkami tworzącymi go, a nie wykorzystuje własnej przewagi nad . Nieco odbiegający od zdroworozsądkowej i mającej uzasadnienie w znaczeniu językowym słowa „poniżenie” wykładni art. 212 § 1 k.k. jest brak intencjonalności sprawcy w osiągnięciu skutku poniżenia. Przepis ten został sformułowany w taki sposób, że sama informacja o postępowaniu lub właściwościach pokrzywdzonego mogąca go poniżyć nie musi do niego . Skoro tak, to nietrafne jest chyba stwierdzenie, że poniżenie dotyczy raczej czci wewnętrznej. Gdyby czyn ten godził w cześć wewnętrzną, nie można byłoby mówić o powstaniu pewnego obiektywnie istniejącego następstwa zachowania sprawcy u innych osób („w oczach opinii . Znamię poniżenia zostało tu zatem zobiektywizowane. Z użytego przez ustawodawcę sformułowania wynika, że to nie sprawca poniża pokrzywdzonego, lecz właściwości lub postępowanie tego ostatniego. Poniżanie zostaje tu więc pozbawione subiektywnego, podmiotowego .
Natomiast znieważenie ma charakter niejako zsubiektywizowany. Ustawodawca nie wymaga bowiem, aby zaistniały jakiekolwiek okoliczności zewnętrzne uzasadniające uznanie, że doszło do znieważenia. To sam pokrzywdzony decyduje o tym, czy czuje się znieważony i daje temu wyraz przez spowodowanie wszczęcia postępowania karnego (tryb prywatnoskargowy). Można zatem mówić o poczuciu znieważenia, które jest czysto .
Ustawodawca stworzył już pewien stan chaosu związany z interpretacją znamienia „poniżenie”. Wprowadzając poczucie poniżenia do opisu z art. 190a § 2 k.k., jeszcze go pogłębia. Wydaje się, że ze względu na pewne podobieństwo rodzajowe czynów z art. 190a k.k., art. 212 k.k. i art. 216 k.k., należałoby przyjąć, że poniżenie samo w sobie jest zobiektywizowane. Zdaje się to zresztą potwierdzać wymóg, aby poczucie poniżenia było uzasadnione okolicznościami. Z drugiej strony jednak ustawodawca mówi nie o poniżeniu (znamię obiektywne), lecz o jego poczuciu (znamię subiektywne). Innymi słowy, użyte zostaje znamię z natury zobiektywizowane (poniżenie), które następnie ustawodawca subiektywizuje (poczucie poniżenia), by znowu je zobiektywizować (uzasadnione okolicznościami).
Znamię poczucia udręczenia
Drugim z nowo wprowadzonych znamion jest wzbudzenie w pokrzywdzonym uzasadnionego okolicznościami poczucia udręczenia. Na marginesie trzeba zauważyć, że o ile sformułowanie „poczucie poniżenia” jest poprawne, o tyle „poczucie udręczenia” nie ma większego sensu. Słownik języka polskiego wyjaśnia znaczenie słowa „udręczyć” jako sprawić komuś cierpienie fizyczne lub . „Poczucie udręczenia” należałoby zatem rozumieć jako poczucie sprawienia cierpienia, co z językowego punktu widzenia nie jest właściwe.
Wprowadzając to znamię, ustawodawca zatarł zupełnie nieliczne różnice wskazywane w literaturze między zachowaniem charakterystycznym dla znęcania się i nękania. Podkreślano mocno, że istotą znęcania się jest wyrządzenie krzywdy – fizycznej lub moralnej (psychicznej), rozumianej jako kategoria zobiektywizowana, czyli zależnej od zamiaru sprawcy, a nie subiektywnego odczuwania . Do znamion tego przestępstwa należy także skutek w postaci poczucia pokrzywdzenia. Nie stanowi jednakże skutku spowodowanie np. określonych obrażeń ciała, a wywołanie bólu fizycznego lub cierpienia . Natomiast do znamion przestępstwa nękania nie wchodził pierwotnie skutek w postaci spowodowania krzywdy fizycznej, a co za tym idzie bólu fizycznego, gdyż w zamyśle ustawodawcy zachowanie sprawcy miało powodować pewne zakłócenia funkcjonowania pokrzywdzonego w sferze emocjonalnej, psychicznej, chociaż z samego określenia sposobu zachowania sprawcy („nękanie”) nie wynikało bezwzględne wykluczenie spowodowania takich fizycznych .
Znamię udręczenia pojawia się w wielu przepisach Kodeksu karnego. Zwykle jest to udręczenie szczególne. Stanowi ono znamię masowego zamachu (art. 118a § 2 pkt 2 k.k.), pozbawienia wolności (art. 189 § 3 k.k.) oraz wzięcia zakładnika (art. 252 § 2 k.k.). We wszystkich tych przypadkach jego wprowadzenie decyduje o zaostrzeniu zagrożenia karą, czyli tworzy typ kwalifikowany. Ponieważ pierwszym synonimem słowa „nękać” podawanym przez słownik języka polskiego jest „dręczyć”, dodanie do znamion przestępstwa nękania skutku w postaci „wzbudzenia poczucia udręczenia” nie ma większego sensu. Jest ono bowiem niejako wpisane w istotę nękania. Szukając ratio legis poczynań ustawodawcy, można by przyjąć, że chodziło mu o wyraźne dodanie skutku w postaci wyrządzenia krzywdy fizycznej. Nie jest jednak wtedy jasne, czym miałby się różnić zakres przedmiotowy przestępstwa znęcania i nękania. Różnica między nimi sprowadzałaby się niemal wyłącznie do przedmiotu czynności wykonawczej, który w art. 207 k.k. jest dokładnie określony, ograniczony do pewnych grup osób, a w przypadku art. 190a k.k. – nie. Dodanie tego znamienia w takim kształcie wydaje się niepotrzebne. Jeżeli ustawodawca chciał włączyć udręczenie do znamion przestępstwa nękania, to miałoby to sens, gdyby uczynił z niego – konsekwentnie – znamię kwalifikujące (szczególne udręczenie), jak w przypadku innych typów już istniejących w Kodeksie karnym, konstruując typ kwalifikowany.
Poczucie udręczenia, podobnie jak poczucie zagrożenia i poniżenia, ma być uzasadnione okolicznościami. I podobnie jak w tamtych dwóch sytuacjach, ta obiektywizacja wydaje się nie być właściwym rozwiązaniem. Poczucie jest czymś subiektywnym. Jeżeli ustawodawca „nalegał” na obiektywizację tego znamienia, tym bardziej powinien rozważyć wprowadzenie znamienia „szczególnego udręczenia”. Ma ono bowiem charakter czysto .
Podsumowanie i wnioski
Na podstawie analizy przypadków w przeprowadzonych badaniach można pokusić się o stwierdzenie, że wywołanie u pokrzywdzonego poczucia poniżenia czy udręczenia nie jest typową konsekwencją nękania i nie taka jest zazwyczaj intencja sprawcy. Wprowadzone do art. 190a § 1 k.k. zmiany należy ocenić krytycznie. Przepis ten niewątpliwie wymaga modyfikacji, jednak te wprowadzone w najnowszej nowelizacji przez ustawodawcę nie tylko nie niwelują istniejących dotychczas problemów, lecz stwarzają nowe.
[Uporczywe nękanie. Kradzież tożsamości]
Art. 190a. [Uporczywe nękanie. Kradzież tożsamości]
§ 1.
Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
tłumaczy adwokat Iwo Klisz z Wrocławia
Stalking jako przestępstwo w kodeksie karnym – dwa rodzaje czynu
Tzw. stalking, a dokładnie mówiąc – przestępstwo stalkingu – może być popełnione na dwa sposoby. Poprzez uporczywe nękanie innej osobę (art. 190a §1 kodeksu karnego) lub poprzez podszywanie się pod nią (art. 190a §2 kodeksu karnego).
Zakwalifikowanie konkretnego zachowania jako stalking zależy od spełnienia przez sprawcę kilku warunków.
Kiedy mamy do czynienia ze stalkingiem?
Po pierwsze podstawową cechą stalkingu jest uporczywość działania sprawcy. Oznacza to, że dopiero kilka czynów, które naruszają wolność psychiczną człowieka możemy uznać za stalking. W uproszczeniu można powiedzieć, że stalking w swojej pierwszej postaci (§1) polega na co najmniej kilkukrotnym nękaniu innej osoby.
Zachowania, które kwalifikują się jako nękanie mogą być różne np. : dokuczanie, nachodzenie, wysyłanie listów czy dzwonienie.
Konieczność stwierdzenia uporczywości działania sprawcy oznacza, że pojedyncze czynności są w zasadzie działaniami niezakazanymi przez prawo, a nawet jak najbardziej powszechnymi w naszym codziennym życiu. W niektórych przypadkach mogą być one kwalifikowane jako wykroczenie złośliwego niepokojenia.
Dopiero zwielokrotnione i długotrwałe zachowanie sprawcy, który nie ma zamiaru zaprzestać swoich działań mimo próśb pokrzywdzonego można uznać za stalking.
Wpływ działania stalkera na psychikę pokrzywdzonego
Po drugie uporczywe działanie sprawcy musi wpływać na psychikę pokrzywdzonego. Co to dokładnie znaczy? Otóż sprawca musi wzbudzić u pokrzywdzonego uzasadnione poczucie zagrożenia, obawy o życie lub zdrowie pokrzywdzonego lub osoby jemu najbliższej. Poczucie zagrożenia musi być obiektywne, co oznacza, że nie może być np. powodem zaburzeń psychicznych pokrzywdzonego lub subiektywnej wrażliwości. Czyli, zachowanie sprawcy może być zakwalifikowane jako stalking tylko wtedy, jeśli można stwierdzić, że w zasadzie w każdym powinno ono spowodować poczucie zagrożenia.
Do stalkingu dochodzi również wtedy, gdy pomimo braku uzasadnionego poczucia zagrożenia u pokrzywdzonego sprawca dopuszcza się „istotnego naruszenia prywatności” osoby nękanej. Ciężko jednoznacznie stwierdzić, która informacja na temat pokrzywdzonego jest tylko prywatna, a która w sposób istotny narusza jego prywatność. A. Sakowicz tak definiuje to zagadnienie: „Prywatność w pewnym sensie wyznacza granice miedzy życiem indywidualnym i społecznym człowieka.”[1] Z całą pewnością można przyjąć, że prywatność dotyczy ochrony naszych listów, tego co dzieje się w naszym domu, naszej rodziny. Jeżeli, sprawca wyjawia publicznie taką informację, którą nie chcieliśmy się dzielić z szerszym gronem osób, a narusza ona istotnie naszą prywatność to taka osoba popełnia przestępstwo opisane wyżej.
Podszywanie się to też stalking
Drugi typ przestępstwa stalkingu, dotyczy sytuacji, w której sprawca podszywa się pod inną osobę. Jest to przestępstwo bardzo często występujące w obecnych czasach, w których „świat wirtualny” w Internecie jest niezwykle rozbudowany. Ten typ stalkingu dotyczy m.in. podszywania się pod inna osobę, wykorzystania jej wizerunku lub danych osobowych, wykorzystując portale społecznościowe, pocztę elektroniczną oraz wiadomości SMS. Oznacza to, że nikt nie może tworzyć kont na popularnych portalach, wykorzystując nasze imię i nazwisko oraz np. nasze zdjęcie.
Tak jak w przypadku nękania przy przestępstwie podszycia się pod inną osobę musi zostać spełniony bardzo ważny warunek. Ze stalkingiem mamy do czynienia tylko wtedy, gdy działanie sprawcy to ma na celu wyrządzenie szkody majątkowej lub osobistej pokrzywdzonemu.
Co to oznacza ?
Po pierwsze osoba, która się pod nas podszywa musi chcieć spowodować u nas jakieś straty. I teraz te straty mogą być albo majątkowe albo osobiste. Straty majątkowe będą powodowały u nas powstanie długów albo zmniejszenie jakichś oczekiwanych zysków. Natomiast strata osobista to każda inna, która nie ma związku z pieniędzmi ( np. utrata zaufania, dobrego imienia, narażenie na lęk, hańbę, smutek itp).”
Istotne jest to, że nie musi dojść do faktycznego powstania długu czy utraty zysku lub innej straty osobistej, wystarczy już sama chęć osiągnięcia tego skutku przez sprawcę.
Zarówno stalking w postaci uporczywego nękania jak i realizowany poprzez podszywanie się pod inna osobę zagrożone są karą pozbawienia wolności do 3 lat.
Art.190a Kodeks karny
„§ 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.”
Co jeszcze powinieneś wiedzieć o stalkingu?
Zostałeś oskarżony o przestępstwo? Koniecznie przeczytaj poniższe artykuły:
Jesteś osobą pokrzywdzoną przestępstwem? Koniecznie przeczytaj:
Art. 107 kw -czym się różni złośliwe niepokojenie od nękania (stalkingu)
Ostatnio, w jednej z prowadzonych przeze mnie spraw zdarzyło się, że prokuratura umorzyła postępowanie o czyn z art. 190a kodeksu karnego. Jednocześnie prokurator stwierdził, że doszło do wykroczenia z art. 107 kodeksu wykroczeń. Uzasadnienie, jak to zwykle bywa w tego typu przypadkach, było bardzo lakoniczne. Trudno więc nawet wywnioskować dlaczego akurat prokurator stwierdził, że nie mamy tu do czynienia z przestępstwem uporczywego nękania, a jedynie wykroczeniem w postaci złośliwego niepokojenia. Oczywiście wnieśliśmy zażalenie, które będzie rozpatrywane przez sąd. Po tej sprawie widzę jednak, że wciąż istnieje potrzeba wyjaśnienia klientom na czym polegają różnice pomiędzy art. 190a kk a art. 107 kw. Dlatego dziś właśnie próba odpowiedzi na pytanie, jakie są różnice między złośliwym niepokojeniem a uporczywym nękaniem.
Art. 107 kodeksu wykroczeń – złośliwe niepokojenie
Art. 107 kodeksu wykroczeń stanowi, że kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany.
Złośliwe niepokojenie w rozumieniu tego art. 107 kw to wzbudzanie niepokoju, obawy, lęku, polegające na zakłóceniu spokoju lub innych zachowaniach wyprowadzających pokrzywdzonego z równowagi psychicznej. Tak stwierdził Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. III KK 213/12.
Przykłady złośliwego niepokojenie to wysyłanie przykrych listów, głuche telefony, pukanie do drzwi i uciekanie. Innymi słowy, istotą tego wykroczenia jest, że zachowanie sprawcy jest ukierunkowane na dokuczenie innej osobie i charakteryzuje się złośliwością.
Art. 190a kodeksu karnego – uporczywe nękanie
Natomiast art. 190a § 1 kodeksu karnego, jak już wiele razy wskazywałam na tym blogu, mówi, że kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. (Uwaga! ten przepis uległ zmianie w marcu 2020 roku i teraz brzmi troszeczkę inaczej. O tych zmianach pisałam tutaj: Wpływ COVID-19 na postępowania o uporczywe nękanie)
Nie ma tu więc ani słowa o złośliwości, niepokojeniu czy wprowadzaniu w błąd ofiary.
Różnice między art. 107 kodeksu wykroczeń a art. 190a kodeksu karnego
Jak wynika zatem z powyższego, pierwszą i najważniejszą różnicą pomiędzy wykroczeniem z art. 107 kw, a przestępstwem z art. 190a kk, jest zachowanie sprawcy, które – przy wykroczeniu – zmierza do dokuczenia ofierze. Przy stalkingu zaś – zamiary sprawcy mogą być zgoła odmienne np. chęć okazania adoracji, admiracji, czy wręcz miłości.
Przytoczę tu zdanie mojego profesora Marka Mozgawy, który opiniował projekt ustawy o zmianie kodeksu karnego kilka lat temu kiedy stalking był wprowadzany do polskiego porządku prawnego. „Słusznie zatem wskazuje się, że o ile można rozważać zastosowanie art. 107 kw przy zachowaniach sprawcy prześladującego swoją ofiarę z powodu zemsty, niechęci czy wręcz nienawiści, to nie będzie takiej możliwości, w przypadku gdy sprawca motywowany był np. głębokim (choć być może patologicznym i nieodwzajemnionym) uczuciem do ofiary”.
Różnice między złośliwym niepokojeniem a uporczywym nękaniem
Drugą najważniejszą różnicą pomiędzy wykroczeniem z art. 107 kw, a przestępstwem z art. 190a kodeksu karnego, jest skutek, jakie zachowanie sprawcy ma wywołać. Przy stalkingu konieczne jest wzbudzenie u ofiary poczucia zagrożenia lub istotne naruszenie jej prywatności. Natomiast wykroczenie z art. 107 kw jest formalne (bezskutkowe). Oznacza to, że przepis ten nie wymaga, żeby sprawca poprzez swoje zachowanie wzbudził u pokrzywdzonego uczucie przykrości, zdenerwowania, rozdrażnienia i w ten sposób zakłócił jego spokój psychiczny (równowagę psychiczną).
Art. 107 kw a art. 190a kk
Trzecia różnica pomiędzy złośliwym niepokojeniem a uporczywym nękaniem (przestępstwem z art. 190a kk) polega na tym, że przy uporczywym nękaniu, jak sama nazwa wskazuje, koniecznie musi występować uporczywość działania sprawcy. Przy wykroczeniu z art. 107 kw zaś nie ma tego znamienia.
O tym, kiedy mam do czynienia z uporczywością nękania, pisałam m.in. tutaj: Uporczywe nękanie- ile musi trwać, aby uznać je za przestępstwo.
Stalking trudniej udowodnić
Składając zawiadomienie o popełnieniu czy to przestępstwa z art. 190a kk, czy to wykroczenia z art. 107 kw, musimy się zatem liczyć z faktem, że podstawową kwestią jaka będzie badania w postępowaniu przygotowawczym, to zamiar sprawcy. To znaczy koniecznym będzie ustalenie co chciał osiągnąć sprawca, co chciał spowodować, czy jego celem było tylko niepokojenie, czy też chciał wzbudzić zagrożenie w swojej ofierze lub naruszyć jej prywatność.
Poza tym należy pamiętać, że przy przestępstwie stalkingu jest trochę trudniej niż przy wykroczeniu. Bowiem przy nękaniu koniecznym jest wykazanie powtarzalności działania sprawcy, że jego zachowanie jest rozciągnięte w czasie (czyli uporczywości). Jeśli chcesz wiedzieć, co może być dowodem na nękanie, przeczytaj ten artykuł: Jak udowodnić nękanie?
Nękanie jest groźniejsze od złośliwego niepokojenia
O tym, jak bardzo uporczywe nękanie jest groźnym przestępstwem przekonał się pewien młody mężczyzna- Pan Adam z Łodzi. Pan Adam padł ofiarą stalkera, który nie tylko do niego pisał, obrażał, ale również zniszczył mu drzwi mieszkania oraz auto. Nawet kiedy stalker trafił do tymczasowego aresztu, nadal pisał listy do pana Adama.
O tej sprawie wypowiadałam się dla telewizji TVN. Zachęcam do obejrzenia całego reportażu w Uwadze! TVN: Obraźliwe plakaty, śledzenie i groźby. Kto stalkuje pana Adama?
Złośliwe niepokojenie – sprawa w sądzie
Pamiętaj, że nawet jeśli twoja sprawa była prowadzona przez prokuratora pod kątem stalkingu, a potem znajdzie się w sądzie jako zakwalifikowana z art. 190a kk, czyli jako uporczywe nękanie, sąd może tę kwalifikację zmienić. Na przykład sąd może dojść do wniosku, że nękania nie było,a jedynie było wykroczenie- złośliwe niepokojenie. O jednej z takich spraw pisałam tutaj: Złośliwe niepokojenie – wykroczenie z art. 107 kw.
Różnice pomiędzy złośliwym niepokojeniem a uporczywym nękaniem wyjaśniłam również w innym wpisie na blogu, a mianowicie w sprawie nękania przez sąsiada. Tutaj znajdziesz ten artykuł: Nękanie przez sąsiada.
Nękanie, kiedy staje się przestępstwem? Art.190a. KK
Art. 190a. przestępstwo stalkingu
§ 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność,podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Nękanie telefonami
Kiedy można oskarżyć o nękanie?
Jedną z najczęstszych form stalkingu jest nękanie telefonami, uporczywe wydzwanianie do ofiary, „głuche” telefony, wysyłanie SMS-ów. (o innych częstych formach nękania przeczytasz tutaj: Nękanie – najczęstsze formy stalkingu). I tu pojawia się pytanie. Ile razy musi zadzwonić stalker, ile wiadomości musi wysłać, aby można było uznać to za przestępstwo? Kiedy ofiara powinna zawiadomić organy ścigania o stalkingu – po pięciu połączeniach, czy może dopiero po stu?
Nękanie telefonami – kiedy można pociągnąć do odpowiedzialności ?
Niestety zmartwię wszystkich, którzy oczekują konkretnej odpowiedzi na powyższe pytanie, wskazania liczy, np. więcej niż 10 telefonów. Ustawa kodeks karny nie określa precyzyjnie liczby, po ilu telefonach można zgłosić nękanie. Nie ma sprecyzowanego ściśle, ile połączeń musi wykonać sprawca do ofiary, aby pociągnąć go do odpowiedzialności za czyn z art. 190a kk.
Ustaleń w tym zakresie należy dokonywać każdorazowo na podstawie okoliczności konkretnego przypadku.
Nękanie telefonami – ile połączeń?
Co prawda niektórzy autorzy opracowań dotyczących przestępstwa z art. 190a kodeksu karnego uważają, że dane zachowania można określać jako stalking jeśli występują przez co najmniej 30 dni i ma miejsce co najmniej 10 czynów w ciągu 30 dni. (Tak np. Waldemar Woźniak w: „Stalking jako zjawisko patologiczne – definicje, zakres, charakterystyka stalkera i radzenie sobie ze stalkingiem”). Jest to jednak tylko propozycja.
W związku z tym jeszcze raz podkreślę – ustaleń w tym zakresie należy dokonywać każdorazowo na tle okoliczności konkretnej sprawy.
Uporczywe telefonowanie – kiedy można oskarżyć o stalking?
Kodeks karny podaje, że nękanie ma charakteryzować się powtarzalnością zachowań sprawy. Że sprawca ma zachowywać się w sposób uporczywy. Co to oznacza w praktyce?
Jeżeli sprawa dzwoni kilka razy w ciągu dnia przez tydzień, dwa lub więcej, albo też wykonuje „głuche” telefony kilka razy w tygodniu, ale proceder taki trwa miesiącami, to z cała pewnością można stwierdzić, iż mamy do czynienia z powtarzalnością zachowań. Jeżeli stalker wysyła ofierze wiadomości tekstowe raz na jakiś czas, nieregularnie, czasem kilka w ciągu jednego dnia, potem raz na kilka tygodni, to również zachowanie takie ma charakter powtarzalny.
O uporczywym zachowaniu się sprawcy świadczyć będą:
po pierwsze – dłuższy upływ czasu, przez który sprawca je podejmuje.
Po drugie – nastawienie psychiczne sprawcy. Czyli nieustępliwość nękania, tj. trwanie w swego rodzaju uporze, mimo próśb i upomnień ofiary lub innych osób o zaprzestanie zachowań.
Odczuwanie strachu przez ofiarę stalkingu
Drugi elementu, który musi zaistnieć aby można było mówić o przestępstwie stalkingu, który powinniśmy wziąć również pod uwagę, to odczuwanie strachu, obawy przez ofiarę. Jeżeli zachowania stalkera, bez względu na to jaką formę przybierają, nie doprowadzają do uzasadnionego odczuwania strachu, nie powodują poczucia zagrożenia i lęku, to nie możemy mówić o przestępstwie.
Na szczęście dla bytu przestępstwa z art. 190a kodeksu karnego wystarczy, że nękanie subiektywnie wywołało strach i obawą u ofiary. Innymi słowy, jeżeli pokrzywdzony czuje się zagrożony, obawia się o własne bezpieczeństwo, uważa, że jego prywatność została naruszona i rzeczywiście pokrzywdzony mógł w danych okolicznościach w ten sposób uporczywe nękanie odczuwać, to mamy do czynienie z przestępstwem.
Nękanie telefonami – przybywa spraw o stalking
O nękaniu, w tym nękaniu telefonami, wypowiadałam się dla „Rzeczpospolitej”, tutaj znajdziesz cały artykuł: Stalkerzy stają się coraz bardziej przebiegli Przestępstw uporczywego nękania przybywa. Ich najczęstszą przyczyną są nieodwzajemnione uczucia.
Ile kosztuje sprawa o nękanie?
Ile kosztuje sprawa o nękanie? (radziejewski.eu)
Na pytanie, ile kosztuje sprawa o nękanie, trzeba odpowiedzieć mając na uwadze takie kwestie jak to, czy mamy do czynienia z postępowaniem karnym o nękanie? A może mowa tu o postępowaniu cywilnym dotyczącym zadośćuczynienia za stalking? Bo wiedz, że jest możliwe dochodzenie od stalkera tzw. odszkodowania za nękanie poprzez pozew, właśnie na drodze cywilnej. Pisałam o tym tutaj: Pozew za nękanie- jak uzyskać zadośćuczynienie w sądzie cywilnym?
Poza tym, na koszty w sprawach o nękanie trzeba patrzeć jeszcze z kilu innych stron. Pierwsza perspektywa to perspektywa pokrzywdzonego, ewentualnie potem oskarżyciela posiłkowego. Druga- podejrzanego, ewentualnie potem oskarżonego. Zanim zapoznasz się z tym artykułem, zachęcam cię do przeczytania o tym, jak wygląda postępowanie karne dotyczące czynów z art. 190a kk. Jak przebiega sprawa o stalking?
Ile kosztuje ofiarę sprawa karna o nękanie?
Po pierwsze powinieneś wiedzieć, że jako pokrzywdzony przestępstwem nękania, nie ponosisz kosztów postępowania karnego. Tzn. nie płacisz nic na rzecz prokuratury czy policji, kiedy składasz zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Jak również nie płacisz nic na rzecz Skarbu Państwa, jeśli twoja sprawa trafi potem do sądu.
Innymi słowy, wniesienie aktu oskarżenia przez prokuratora do sądu w sprawach o uporczywe nękanie, a potem toczące się postępowanie w sądzie, nie jest obarczone obowiązkiem uiszczenia jakichkolwiek kwot przez ofiarę na rzecz sądu czy prokuratury.
Tak samo w przypadku zażalenia na decyzję prokuratora o umorzeniu śledztwa o nękanie czy na postanowienie o odmowie wszczęcie śledztwa. Tu również pokrzywdzony nie ponosi opłat sądowych za rozpoznanie jego zażalenia.
Koszty sprawy karnej w przypadku uniewinnienia stalkera
No dobrze, ktoś zapyta, a co jeśli oskarżony o czyn z art. 190a kk zostanie potem w takim postępowaniu uniewinniony? Co jeśli jako pokrzywdzony występowałeś w postępowaniu sądowym jako oskarżyciel posiłkowy, a stalker został uznany niewinnym? (O wyrokach za stalking przeczytasz tu: Wyroki za nękanie).
W takim przypadku, uniewinnienia od zarzutu nękania, pokrzywdzony ( w tym jako oskarżyciel posiłkowy) również nie ponosi kosztów. Trzeba pamiętać bowiem, że sprawy o stalking, mimo, że wszczynane na wniosek, toczą się z oskarżenia publicznego. Więc ewentualne koszty na rzecz oskarżonego, który potem został uniewinniony, na przykład koszty jego obrońcy, co do zasady ponosi Skarb Państwa.
Są wyjątki od tej zasady, tzn. może się też zdarzyć, że jako oskarżyciel posiłkowy, będziesz musiał ponieść koszty obrońcy stalkera, ale to są sytuacje naprawdę rzadkie. Przykład? Oskarżony zostaje uniewinniony w 1szej instancji. Ty, jako oskarżyciel posiłkowy nie zgadasz się z tą decyzją i wnosisz apelację od wyroku uniewinniającego. Natomiast prokurator, oskarżyciel publiczny, takiej apelacji nie wnosi. Wtedy, w przypadku gdyby decyzja sądu 2giej instancji, była taka sama jak pierwszy wyrok, tzn. sąd odwoławczy utrzymał w mocy wyroku sądu meriti, to możesz zostać obarczony obowiązkiem zwrotu oskarżonemu kosztów, jakie poniósł na swojego obrońcę.
Ile kosztuje sprawa cywilna o nękanie?
Inaczej ma się rzecz z postępowaniem cywilnym, jeśli pokrzywdzony będzie dochodził na drodze cywilnej np. zadośćuczynienia za nękanie. Wówczas, jako powód, czyli osoba inicjująca postępowanie, ma obowiązek uiszczenia różnych opłat na rzecz Skarbu Państwa. Reguluje to ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
Przykładem takiej opłaty jest opłata od pozwu. I tak, za pozew o ochronę dóbr osobistych pobiera się opłatę stałą w kwocie 600 złotych. Jeśli dochodzimy pieniędzy od stalkera – zadośćuczynienia, to opłatę za pozew poniesiemy w zależności od wysokości żądanej kwoty. Np. jeśli chcemy uzyskać kwotę 500 zł, to opłata na rzecz sądu wyniesie 30 zł. Im wyższe kwoty żądanego zadośćuczynienia, tym wyższa opłata. (Jakiej kwoty zadośćuczynienia za nękanie żądać, dowiesz się stąd: Zadośćuczynienie za uporczywe nękanie).
Nie będę szczegółowo opisywać zasad wnoszenia opłat. Po prostu zachęcam cię do lektury artykułu na stronie Sądu okręgowego w Warszawie: Opłaty sądowe.
Ile wynosi wynagrodzenie adwokata w sprawach o nękanie?
Jak już zdążyłeś się zorientować, koszty sądowe wnoszone na rzecz konkretnego sądu, to nie to samo co wynagrodzenie adwokata za reprezentowanie cię w sprawie o nękanie. Honorarium adwokata może być różne, uzależnione od wielu czynników. Nie będę się wypowiadać o wysokości wynagrodzenia innych adwokatów, bo ich nie znam, podam ci jednak moje ceny.
No dobra, nie podam konkretnych cen, tylko ogólniki. Bo nie mogę. Zabrania mi tego tzw. etyka adwokacka. Możesz nie dowierzać, ale naprawdę – za podanie konkretów do ogólnej wiadomości, do wielu osób, np. w internecie, że za sporządzenie takiego a innego pisma pobieram 500 czy 800 zł, grozi „dyscyplinarka”. To dlatego nie znajdziesz raczej w internecie konkretnych cen za usługi adwokata.
Wynagrodzenie adwokata – cennik
Mogę natomiast poinformować, że koszt prowadzenia sprawy o nękanie, w mojej kancelarii uzależnione jest m.in od stanu faktycznego sprawy. Im bardziej sprawa o stalking jest skomplikowana, im więcej zarzutów dla stalkera, im więcej świadków, tym drożej. Po prostu przy skomplikowanych sprawach, mój nakład pracy jest większy. Im więcej czynności, przesłuchań, rozpraw, pism, wniosków (np. o zastosowanie zakazu zbliżania czy kontaktowania – Zakaz kontaktowania się w sprawach o nękanie), tym wynagrodzenie jest większe.
Zawsze zaczynam od konsultacji, od ustnej porady, podczas której klient podaje stan faktyczny – co się zdarzyło, daty, miejsca, kto był obecny, itd. Ja zaś, na podstawie tych informacji, jestem w stanie wycenić koszt reprezentowania w sprawach o uporczywe nękanie, ale także innych sprawach. Generalnie zakres cen waha się od kilkuset złotych do nawet kilkunastu tysięcy. Dlatego po szczegóły, zapraszam do kancelarii, tu moje dane kontaktowe: Adwokat Barbara Szopa- telefon, adres, e-mail.
Wychodząc naprzeciw moim klientom, proponuję płatność za usługi w ratach. Innymi słowy, nie wymagam, aby pokrzywdzony w sprawie o uporczywe nękanie, wykładał całość wynagrodzenia już na początku.
Na koniec pamiętaj, że może być i tak, że wszystko co wydałeś na sprawę o stalking, zostanie ci zwrócone. Na przykład przez stalkera, jeśli zostanie skazany. Ewentualnie można zawrzeć takie obowiązki pokrycia przez niego kosztów postępowania w ugodzie. (Więcej o ugodzie ze stalkerem tutaj: Sprawa o nękanie – ugoda).
Nękanie, kiedy staje się przestępstwem? Art.190a. KK
Art. 190a. przestępstwo stalkingu
§ 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność,podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Uporczywe nękanie i wykorzystanie wizerunku (art. 190a)
Uporczywe nękanie i wykorzystanie wizerunku (art. 190a) Powrót Generuj PDF Drukuj
Art. 190a *
§ 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istonie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inna osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Uporczywe nękanie i wykorzystanie wizerunku (art. 190a) * Rok liczba postępowań wszczętych liczba przestępstw stwierdzonych przestępstwa wykryte wskaźnik wykrycia (w %) 2017 8 078 4 204 2 853 67,7 2016 7 536 3 990 2 582 64,7 2015 6 703 3 243 2 075 63,7 2014 6 209 3 202 2 266 70,6 2013 5 327 2 925 2 104 71,7 2012 4 455 2 690 2 020 75,0
* statystycznie wyróżniany od 2012 r.
Stalking w rozumieniu Kodeksu karnego
W ostatnim czasie coraz częściej mówi się o stalkingu i uporczywym nękaniu, chociaż tak naprawdę oba pojęcia są tożsame i stanowią jedno przestępstwo. Jednak największą trudność sprawia nam prawidłowe rozumowanie tego pojęcia jak również forma jego ścigania, a co za tym idzie bezkarność stalkera.
Podstawa prawna
Zagadnienie stalkingu zostało spenalizowane w art. 190a Kodeksu karnego (dalej: k.k.). Zgodnie z treścią § 1 przestępstwo to polega na uporczywym nękaniu innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudzając u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie naruszając jej prywatność lub w myśl § 2 polega na podszywaniu się pod inną osobę, wykorzystywaniu jej wizerunku lub innych jej danych osobowych w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. Niezależnie od tego czy sprawca wypełnia znamiona określone w § 1 czy § 2 podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Karalność omawianego przestępstwa wzrasta w przypadku, gdy następstwem czynu określonego w § 1 lub § 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, wówczas sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Polecamy: Przewodnik po zmianach przepisów
W tym miejscu celem doprecyzowania należy przytoczyć postanowienie SN o sygn. III K 417/13 z dnia 12 grudnia 2013 roku, z którego wynika, iż “w świetle obowiązującej regulacji, by zachowanie mogło być uznane za stalking, nękanie przez sprawcę musi być uporczywe, a zatem polegać na nieustannym oraz istotnym naruszaniu prywatności innej osoby oraz na wzbudzeniu w pokrzywdzonym uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia. Ustawodawca nie wymaga przy tym, aby zachowanie stalkera niosło ze sobą element agresji. Nadto prawnie irrelewantne jest w kontekście strony podmiotowej tego przestępstwa czy czyn sprawcy powodowany jest żywionym do pokrzywdzonego uczuciem miłości, nienawiści, chęcią dokuczenia mu, złośliwością czy chęcią zemsty”.
Stalking, który został uregulowany w § 1 lub § 2 jest przestępstwem ściganym na wniosek pokrzywdzonego.
Stalking w rozumieniu art. 190a § 1 k.k.
W pierwszym przypadku mamy do czynienia z nękaniem własnej osoby lub osób nam najbliższych i nękanie to odbieramy jako zagrożenie lub naruszenie prywatności. Dodatkowo należy zwrócić uwagę na fakt, kto jest dla nas osobą najbliższą w myśl Kodeksu karnego, otóż zgodnie z art. 115§ 11 k.k. osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu
W tym miejscu należy przywołać również wyrok SN o sygn. IV KK 196/15 z dnia 12 stycznia 2016 roku, który pozwala nam zrozumieć omawianą problematykę. Zgodnie z jego treścią “o istotności naruszenia prawa do prywatności nie decyduje sama treść materiałów powstała w wyniku nieuprawnionego wkroczenia w sferę prywatności pokrzywdzonego, ale przede wszystkim to, w jaki sposób do naruszenia doszło i ewentualnie jak często dochodziło do tych naruszeń. Nieistotne dla znamienia istotności naruszenia prawa do prywatności jest to, że oskarżony nie rozpowszechnił utrwalonych materiałów. To, czy i ewentualnie, w jaki sposób sprawca rozporządził uzyskanymi nagraniami lub zdjęciami, ma znaczenie dla oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, nie może natomiast rzutować na kwestię wypełnienia znamion przestępstwa z art. 190a § 1 k.k.” W dalszej części wyroku została poruszona problematyka liczby pokrzywdzony, i wynika z niej, że “błędny w świetle art. 190a § 1 k.k. w zw. z art. 115 § 11 k.k. jest pogląd, zgodnie z którym ocena uporczywości działania sprawcy powinna być odnoszona oddzielnie do każdej z osób pokrzywdzonych, mimo że pomiędzy nimi zachodziły relacje, o których mowa w art. 115 § 11 k.k., skoro w art. 190a §1 k.k. w zakresie redakcji znamion przedmiotu czynności wykonawczej, użyto alternatywy łącznej: „Kto (…) przez nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej”. O istotności do naruszenia prawa do prywatności nie decyduje sama treść materiałów powstała w wyniku nieuprawnionego wkroczenia w sferę prywatności pokrzywdzonego, ale przede wszystkim to, w jaki sposób do naruszenia doszło i ewentualnie jak często dochodziło do tych naruszeń.”
W innym wyroku SN o sygn. akt IV KK 413/16 z dnia 29 marca 2017 roku, wskazano z kolei, jak należy rozumieć przesłanki zagrożenia bądź prywatności, otóż zgodnie z treścią przywołanego wyroku “działania sprowadzające się do obserwacji, filmowania i fotografowania pokrzywdzonych spoza ich posesji, zamykające się w sferze tylko prywatnego dokumentowania, nieużywane do ściągnięcia na pokrzywdzonych jakiegokolwiek wymiernego zagrożenia, nie wypełniają znamienia poczucia zagrożenia z art. 190a §1 k.k. Mogą jednak stanowić istotne naruszenie prywatności. Nadto subiektywne odczuwanie zagrożenia przez daną osobę należy konfrontować z wiedzą, doświadczeniem i psychologią reakcji ogółu społeczeństwa, Obiektywizować poprzez poczucie zagrożenia w danych okolicznościach, jakie towarzyszyłoby przeciętnemu człowiekowi”.
Stalking w rozumieniu art. 190a § 2 k.k.
Problematyka stalkingu uregulowana w § 2 dotyczy z kolei wykorzystania naszego wizerunku lub naszych danych osobowych. Forma tego typu jest wykorzystywana głównie w sieci, gdzie bez większego problemu stalker może założyć konto swojej ofierze i np. pisać wiadomości w cudzym imieniu, czym godzi w nasze dobre imię. W tym przypadku należy zwrócić uwagę na wyrok SN o sygn. akt V KK 347/16 z dnia 27 stycznia 2017 roku, w myśl którego taka forma stalkingu “może być popełniona wyłącznie w zamiarze bezpośrednim, tak więc dla realizacji jego znamion nie jest wystarczające, aby sprawca jedynie godził się na wyrządzenie swoim działaniem szkody osobie, pod którą się podszywa, wykorzystując jej wizerunek lub dane osobowe”.
Polecamy serwis: Prawo karne
키워드에 대한 정보 nękanie kodeks karny wzór
다음은 Bing에서 nękanie kodeks karny wzór 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Oglądamy Kodeks karny – Ćwiczenia #26
- prawo karne
- pole karne
- przestępstwo
- UJ
- prawnicy
- prawo
- dogmaty karnisty
- kara
- mikołaj małecki
Oglądamy #Kodeks #karny #- #Ćwiczenia ##26
YouTube에서 nękanie kodeks karny wzór 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Oglądamy Kodeks karny – Ćwiczenia #26 | nękanie kodeks karny wzór, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
