당신은 주제를 찾고 있습니까 “pn 87 b 02151 02 – BI50000 87L“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 DOSECO. vn 이(가) 작성한 기사에는 조회수 15회 및 좋아요 없음 개의 좋아요가 있습니다.
pn 87 b 02151 02 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 BI50000 87L – pn 87 b 02151 02 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
►Fanpage: https://www.facebook.com/hungdoseco/?…
►Subscribe Youtube chanel : https://www.youtube.com/c/DoSeCovn?su…
► Địa chỉ: số 236A Lê Trọng Tấn, P. Khương Mai , Q. Thanh Xuân, Tp. Hà Nội
► Hotline: 0888.211.322
►Website: http://doseco.vn/
pn 87 b 02151 02 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
PN-B-02151-02:1987 – wersja polska – Sklep PKN
Numer, PN-B-02151-02:1987 – wersja polska. Tytuł, Akustyka budowlana — Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach — Dopuszczalne …
Source: sklep.pkn.pl
Date Published: 5/12/2022
View: 1449
Dopuszczalny poziom hałasu wg PN-B-02151-2:2018-01
Norma hałasu PN-B-02151-2:2018-01 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem. Dopuszczalny poziom hałasu w pomieszczeniach – wymagania.
Source: sonarch.pl
Date Published: 3/13/2022
View: 7886
Badania hałasu – Urząd Dozoru Technicznego
PN-87/B-02151/02 to norma, która określa dopuszczalne poziomy hałasu przenikającego do pomieszczeń przeznaczonych do przebywania ludzi w budynkach …
Source: www.udt.gov.pl
Date Published: 7/3/2021
View: 1998
dopuszczalne poziomy hałasu – NTL-M.Kirpluk
PN-87/B-02151/02- “Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach.”) Norma …
Source: www.ntlmk.com
Date Published: 1/12/2021
View: 1787
Hałas w instalacjach wentylacji i klimatyzacji Cz. 2. Metody …
Wymagania zawarte w PN-87/B-02156 i PN- 87/B-02151/02. Z punktu wzenia zagadnień wentylacyjnych, interesującym parametrem jest hałas …
Source: www.chlodnictwoiklimatyzacja.pl
Date Published: 8/25/2022
View: 9415
Dopuszczalne poziomy dźwięku w pomieszczeniach …
Dopuszczalne poziomy dźwięku w pomieszczeniach przeznaczonych do przebywania ludzi określone są w normie PN-87/B-02151/02 Akustyka budowlana …
Source: ekosonika.pl
Date Published: 9/2/2021
View: 8091
Polska Norma PN-B-02151-2:2018-01, zastępuje normę PN-B …
Polska Norma PN-B-02151-2:2018-01, zastępuje normę PN-B-02151-02:1987 (wycofana) · Hałas pochodzący od urządzeń stanowiących wyposażenie techniczne budynków (np.
Source: komfortciszy.pl
Date Published: 12/9/2021
View: 5237
PN-87/B-02151/02. Akustyka budowlana. Ochrona przed …
PN-87/B-02151/02. Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach.
Source: docplayer.pl
Date Published: 3/16/2022
View: 983
Akt prawny – European Commission
PN-B-02151-02:1987/Ap1:2015-05, Building acoustics – Noise protection of apartments in buildings – Permissible values of sound level in apartments.
Source: ec.europa.eu
Date Published: 11/23/2021
View: 3046
주제와 관련된 이미지 pn 87 b 02151 02
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 BI50000 87L. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 pn 87 b 02151 02
- Author: DOSECO. vn
- Views: 조회수 15회
- Likes: 좋아요 없음
- Date Published: 2022. 3. 8.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=M0N7W3EFxwA
PN-B-02151-02:1987 – wersja polska
Bez VAT: 38,10 PLN Z VAT: 46,86 PLN
Zakres
Przedmiotem niniejszego arkusza normy są dopuszczalne poziomy dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczeń przeznaczonych do przebywania ludzi w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej oraz dopuszczalne poziomy dźwięku A hałasu wytwarzanego przez urządzenia zainstalowane w pomieszczeniach technicznych stałego wyposażenia instalacyjnego budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego.
Dopuszczalny poziom hałasu PN-B-02151-2:2018-01
Dopuszczalny poziom hałasu
PN-B-02151-2:2018-01 Akustyka budowlana — Ochrona przed hałasem w budynkach — Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach
Zakres normy
Hałas pochodzący od urządzeń stanowiących wyposażenie techniczne budynków:
Przenikający z pomieszczeń technicznych budynku – wytwarzane przez np. pompy oraz piece c.w. i c.o., wentylatory, stacje transformatorowe, urządzenia dźwigów zainstalowane w maszynowniach i szybach dźwigowych.
Pochodzący od urządzeń instalacyjnych na zewnątrz budynku np. klimatyzatory, czerpnie lub wyrzutnie powietrza, urządzenia wentylacyjne, transformatory.
Pochodzący od wentylacji mechanicznej, instalacji grzewczej i/lub klimatyzacji i innych urządzeń z nim związanych.
Wywołany użytkowaniem urządzeń instalacyjnych w innych pomieszczeniach np. instalacja wodociągowa, sanitarna, wentylacyjna czy klimatyzacyjna.
Innych niż urządzenia instalacyjne np. otwieranie i zamykanie bram garażowych oraz drzwi do budynku, użytkowania wjazdów garaży, sygnały dźwiękowe domofonów.
Hałas spowodowany działalnością i eksploatacją:
Lokali usługowych, w tym wywołany działaniem znajdujących się tam urządzeń.
Lokali z muzyką i/lub tańcem w pomieszczeniach usługowych.
Hałas pochodzący od nowych urządzeń wymienionych w pkt. 1 i 2, które nie były uwzględnione na etapie odbioru budynku.
Dopuszczalny poziom dźwięku w pomieszczeniach chronionych
Dopuszczalny poziom hałasu w nowelizacji normyKażdy z nas czy to w domu, pracy czy na wakacjach doświadczył problemów związanych z przekroczeniem hałasu. Norma PN-B-02151 część 2 mówi nam jaki jest dopuszczalny poziom hałasu w pomieszczeniach, w których przebywają ludzie. Chodzi przede wszystkim o hałas wytworzony przez urządzenia wyposażenia technicznego budynku oraz przez źródła hałasu w lokalach usługowych. W nowelizacji tej normy z 2018 roku znacznie zaostrzono wymagania dla pory dziennej.W normie określono dopuszczalne poziomy hałasu w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi. Mowa tutaj głównie o budynkach mieszkalnych, budynkach zamieszkania zbiorowego i budynkach użyteczności publicznej. Natomiast mowa o hałasie wytworzonym przez urządzenia wyposażenia technicznego oraz spowodowanych działalnością lokali usługowych. Już te sformułowania pokazują nam, że nowelizacja normy skupia się głównie na mieszkaniach w naszych domach. Następnie norma wskazuje nam główne grupy źródła hałasu a są to przede wszystkim:Z tego względu zapisy tej normy stosujemy przede wszystkim przy projektowaniu, wznoszeniu, nadbudowie, rozbudowie, przebudowie, zmianie sposobów użytkowania i eksploatacji budynków mieszkalnych wielorodzinnych i jednorodzinnych, budynków zamieszkania zbiorowego i budynków użyteczności publicznej.Dopuszczalne wartości równoważnego i wzorcowego maksymalnego poziomu hałasu przedstawiamy w poniższej tabeli.
Urząd Dozoru Technicznego
Badania hałasu emitowanego przez dźwigi osobowe (windy)
Podstawą prawną, która określa ochronę przez hałasem są zapisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz norma PN-87/B-02151/02.
Według rozporządzenia, budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby poziom hałasu, na który będą narażeni użytkownicy nie stanowił zagrożenia dla ich zdrowia, a także umożliwiał im pracę, odpoczynek i sen w zadowalających warunkach. Poziom hałasu przenikającego do pomieszczeń w budynkach mieszkalnych nie może przekraczać wartości dopuszczalnych, określonych w Polskich Normach dotyczących ochrony przed hałasem pomieszczeń w budynkach.
PN-87/B-02151/02 to norma, która określa dopuszczalne poziomy hałasu przenikającego do pomieszczeń przeznaczonych do przebywania ludzi w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Norma określa także dopuszczalne poziomy hałasu wytwarzanego przez urządzenia zainstalowane w pomieszczeniach technicznych stałego wyposażenia instalacyjnego budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego.
Przepisy te powinno się stosować zarówno przy projektowaniu, jak i użytkowaniu oraz modernizacji budynków oraz urządzeń technicznych będących na ich wyposażeniu, takich jak np. dźwigi osobowe czy towarowe. Ograniczenie poziomu dźwięku w budynku błędnie wykonanym pod względem akustycznym lub takim, w którym zainstalowano wyposażenie generujące hałas o wartościach przekraczających wartości dopuszczalne może okazać się trudne technicznie i kosztowne. Zgłoszenia nadmiernie hałasującego dźwigu osobowego czy towarowego (windy) przez mieszkańca budynku może spowodować interwencję uprawnionej jednostki. W wyniku kontroli właściciel będzie musiał doprowadzić budynek do stanu zgodności z wymaganiami przepisów budowlanych. Czynności naprawcze mogą obejmować prace konserwatorskie przy dźwigu, instalację izolacji akustycznej lub też uciążliwe prace budowlane zwiększające izolacyjność akustyczną przegród budowlanych. Koszty takich modyfikacji mogą być bardzo wysokie. Dlatego lepiej mieć pewność, że poziom dźwięku w pomieszczeniach budynku wynikający z pracy dźwigu spełnia wymagania odpowiednich przepisów.
Jedynym miarodajnym sposobem takiego potwierdzenia jest uzyskanie pozytywnych wyników pomiarów akustycznych zgodnie z metodą opisaną w normie PN-87/B-02156 Akustyka budowlana – Metody pomiaru poziomu dźwięku A w budynkach. Wykonanie badań już na etapie realizacji dostawy i instalacji dźwigu zapewnia sprawdzenie spełnienia wymienionych wymagań.
Centralne Laboratorium Dozoru Technicznego oferuje: inwestorom, dostawcom wyposażenia technicznego – zwłaszcza dźwigów osobowych i towarowych, użytkownikom i administratorom budynków przeprowadzenie profesjonalnych pomiarów hałasu w budynkach w celu określenia zgodności z wymaganiami normy PN-87/B-02151/02.
Centralne Laboratorium Dozoru Technicznego jest niezależnym, akredytowanym laboratorium badawczym w zakresie pomiarów poziomu dźwięku w budynkach wg normy PN-87/B-02156. Ponadto Laboratorium posiada akredytację w zakresie badania dźwigów, co ułatwia interpretację wyników pomiarów poziomu dźwięku emitowanego przez elementy i układy dźwigowe.
Równocześnie zwracamy uwagę na istotne zmiany normalizacyjne. W styczniu 2018 roku Polski Komitet Normalizacyjny opublikował normę PN-B-02151-2:2018-01 Akustyka budowlana – Ochrona przed hałasem w budynkach – Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach. Umieszczenie nowej normy PN-B-02151-2:2018-01 w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, spowoduje obowiązek stosowania jej wymagań w odniesieniu do dźwigów w budynkach.
Pobierz ulotkę
Dodatkowe informacje:
mgr inż. Jarosław Kubacki, tel.: (+48) 61 62 80 306, tel. kom.: +48 694 454 461, e-mail: [email protected]
Hałas w instalacjach wentylacji i klimatyzacji Cz. 2. Metody pomiaru
Hałas utrudnia nam porozumiewanie się, przeszkadza w pracy, zwiększa ryzyko wypadkowe, ale także przebywanie w hałasie o zbyt dużej intensywności jest szkodliwe dla zdrowia, gdyż przyśpiesza zmęczenie, oddziałuje ujemnie na cały organizm, może spowodować uszkodzenie, a nawet utratę słuchu. Zasady wykonywania pomiaru hałasu w miejscu przebywania ludzi zamieszczone są w przepisach i normach krajowych oraz europejskich: PN-87/B-02156 [9], PN-EN ISO 16032:2006 [13], PN-EN ISO 10052:2007/A1: 2010 [12]. Natomiast do oceny i prognozowania warunków akustycznych w mieszkaniach i w obiektach użyteczności publicznej znajduje zastosowanie norma PN-87/B-02151/02 [8]. Do oceny mocy akustycznej wentylatorów kanałowych i innych urządzeń do przesyłania powietrza emitowanej do tłumików zainstalowanych na wlocie i/lub wylocie układów wentylacyjnych służy metoda przedstawiona w normie PN-EN ISO 5136:2009 (oryg) [14]. Ma ona zastosowanie do wentylatorów o średnicach od 0,15 do 2 m, emitujących ciągły lub nieciągły dźwięk w szerokim i wąskim paśmie częstotliwości, w temperaturze powietrza od -50 do +70ºC. Wymagania zawarte w PN-87/B-02156 i PN- 87/B-02151/02 Z punktu widzenia zagadnień wentylacyjnych, interesującym parametrem jest hałas ustalony, pochodzący od urządzeń wentylacyjnych i klimatyzacyjnych (wymagania takie same jak dla centralnego ogrzewania, stacji transformatorowych), który mierzy się, używając równoważnego poziomu dźwięku A – L Aeq . (…) Rys. 1. Montaż urządzeń klimatyzacyjnych, czy też wentylacyjnych o dużej mocy w bezpośrednim otoczeniu przebywania osób lub też przy oknach może być uciążliwy dla mieszkańców W przypadku pomiaru hałasu nieustalonego (np. hałas windy, drzwi garażowych) określa się maksymalny poziom dźwięku A. Wartości dopuszczalne poziomu dźwięku A w pomieszczeniach do przebywania ludzi, przenikające do danego pomieszczenia od wyposażenia technicznego budynku oraz innych urządzeń w budynku i poza budynkiem, w dzień i w nocy, pogrupowane ze względu na przeznaczenie pomieszczenia, zamieszczone są w tabeli w normie [8]. Obowiązują one przy następujących warunkach: dopuszczalny poziom dźwięku A określony jest dla wnętrza pomieszczenia przy zamkniętych drzwiach i oknach, lecz przy zapewnieniu wymiany powietrza w pomieszczeniu, zgodnie z wymogami określonymi przez odrębne przepisy;
dopuszczalny poziom dźwięku A dotyczy pomieszczeń umeblowanych i wyposażonych zgodnie z ich przeznaczeniem. Przy projektowaniu chłonność akustyczną umeblowanych pomieszczeń należy przyjmować zgodnie z zapisami w PN-87/B- 02151/02;
dopuszczalny poziom dźwięku A dotyczy przedziału czasowego równego czasowi oceny T. W pomieszczeniach budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego oraz szpitalach i sanatoriach jako czas oceny T należy przyjąć nieprzerwane 8 najniekorzystniejszych godzin w ciągu dnia między godziną 6.00 a 22.00 i nieprzerwane 30 minut w ciągu nocy, między godziną 22.00 a 6.00. W pomieszczeniach użyteczności publicznej jako czas oceny T należy przyjąć czas, w którym pomieszczenie użytkowane jest przez daną grupę ludzi zgodnie z jego przeznaczeniem. Jeżeli pomieszczenie wykorzystywane jest w czasie dłuższym niż 8 godzin, jako czas oceny T należy przyjąć nieprzerwane 8 najniekorzystniejszych godzin niezależnie od pory doby. Zgodnie z zasadami wymienionymi w PN-87/B-02156 [9] punkty pomiarowe umieszcza się w następujący sposób: wysokość pomiaru około 1,2 m nad podłogą, z zachowaniem dokładności do 0,1 m;
minimalna odległość od ścian: 1 m;
minimalna odległość od okien: 1,5 m;
minimalna odległość od osoby obsługującej miernik: 0,5 m;
membrana mikrofonu powinna być skierowana w kierunku sufitu (w pomieszczeniach przeznaczonych do przebywania ludzi) lub w kierunku źródła hałasu (w pomieszczeniach technicznych). Liczba punktów pomiarowych nie powinna być mniejsza od 3, ale w małych pomieszczeniach do przebywania ludzi może być tylko jeden punkt pomiarowy w środku pomieszczenia, a w małych pomieszczeniach technicznych – w odległości 1,0 m od najgłośniejszego źródła hałasu. W przypadku pomieszczeń użyteczności publicznej lub mieszkalnych o kubaturze większej od 60 m3, liczba punktów pomiarowych powinna być większa od 3. Podczas pomiaru w pomieszczeniu do przebywania ludzi muszą być zamknięte okna, ale w przypadku, gdy w pomieszczeniu zamontowane są nawiewniki okienne lub ścienne, należy je ustawić w pozycji otwartej. W pomieszczeniu mogą być tylko przedmioty, meble i urządzenia itd., stanowiące jego normalne wyposażenie. W uzasadnionych sytuacjach pomiary można przeprowadzić w pomieszczeniu nieumeblowanym. Podczas pomiaru należy wyłączyć wszystkie źródła hałasu (takie jak np. radio, TV, lodówka, pralka, tykające zegarki [5]). W przypadku oceny poziomu dźwięku A pochodzącego od konkretnego źródła hałasu, np. instalacji technicznych, należy określić poziom tła akustycznego. Pomiar ten wykonuje się w tych samych punktach pomiarowych, w których mierzony był poziom dźwięku źródła, w takim samym czasie oceny, bezpośrednio przed lub po właściwym pomiarze, po wyłączeniu kontrolowanego źródła hałasu. W oparciu o wyniki pomiarów określa się poziom dźwięku A w pomieszczeniu, skorygowany o wartość tła akustycznego i chłonność akustyczną pomieszczenia. Rys. 2. Sonometr KIMO DB 300/2 – całkująco-uśredniający miernik poziomu dźwięku z funkcją pamięci Wymagania zawarte w PN-EN ISO 10052:2007 i PN-EN ISO 16032:2006 (…) Procedura przeprowadzenia pomiarów: wybór jednego punktu pomiarowego w narożniku pomieszczenia, wybór dwóch punktów pomiarowych w polu rozproszonym, określenie liczby pomiarów w każdym punkcie pomiarowym. Do pomiarów powinien być zastosowany analizator w czasie rzeczywistym, z filtrem oktawowym, umożliwiający pomiar i zapamiętanie poziomów ciśnienia akustycznego z dłuższego odcinka czasowego, odpowiadającego cyklom pracy urządzeń, których hałas będzie mierzony. We wszystkich trzech punktach pomiarowych, w których był mierzony hałas, mierzy się również poziom ciśnienia akustycznego w pasmach oktawowych dla tła akustycznego (równoważny dla odcinków około 30 s) i wyznacza się średni poziom tła (uśrednianie energetyczne). Jeśli różnica między poziomem ciśnienia akustycznego hałasu a tłem akustycznym jest mniejsza niż 10 dB, wówczas od poziomu ciśnienia akustycznego hałasu należy odjąć odpowiednią poprawkę uwzględniającą wpływ tła akustycznego [7]. Jest to bardzo czasochłonna metoda, wymagająca użycia analizatorów w czasie rzeczywistym o niskich poziomach szumów własnych, z dużym „buforem” pamięci. Badania przeprowadza się dla znacznie większej liczby cykli pomiarowych, należy również zmierzyć czas pogłosu w ocenianym pomieszczeniu [7]. Jak stwierdzono w [7], ponieważ omawiane nowe polskie normy PN-EN ISO 10052:2007 i PN-EN ISO 16032:2006 wprowadzają nowe metody pomiaru i oceny hałasu, uznanie ich jako obowiązujących wymaga nowelizacji normy określającej dopuszczalne poziomy hałasu, tj. PN-87/B-02151/02 [8]. LITERATURA: [1] Chłonność akustyczna – sposób obliczania poziomu dźwięku w pomieszczeniu od wentylacji na podstawie PN 87 02151/02, WWW.aereco.co.pl
[2] ENGEL Z., AUGUSTYŃSKA D., MAKAREWICZ G., ZAWIESKA W.M.: Hałas, w: Bezpieczeństwo pracy i ergonomia, tom 1, Redaktor naukowy: KORADECKA D., Centralny Instytut Ochrony Pracy, Warszawa 1999 [3] ENGEL Z.: Ochrona środowiska przed drganiami i hałasem, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2001 [4] HOGG R.: Understanding Acoustic Performance Data, A BSRIA Guide, BG 41/2012, BSRIA, july 2012 [5] KIRPLUK M.: Pytanie do eksperta, Cyrkulacje 12, listopad 2012, s. 36 [6] LIPOWCZAN A.: Hałas a środowisko, Biblioteczka fundacji Ekologicznej „Silesia”, Katowice 1995 [7] MIROWSKA M.: Hałas w budynkach – aktualizacja polskich norm, Bezpieczeństwo Pracy, 7-8/2007, s. 16-19 [8] PN-87/B-02151/02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach [9] PN-87/B-02156 Akustyka budowlana. Metody pomiaru poziomu dźwięku A w budynkach. [10] PN-B- 02153: 2002, Akustyka budowlana. Terminologia, symbole literowe i jednostki [11] PN-EN 15251: 2012, Parametry wejściowe środowiska wewnętrznego dotyczące projektowania i oceny charakterystyki energetycznej budynków, obejmujące jakość powietrza wewnętrznego, środowisko cieplne, oświetlenie i akustykę [12] PN-EN ISO 10052:2007/A1: 2010 (oryg.). Akustyka. Pomiary terenowe izolacyjności od dźwięków powietrznych i uderzeniowych oraz hałasu od urządzeń wyposażenia technicznego. Metoda uproszczona. [13] PN-EN ISO 16032:2006 Akustyka. Pomiar poziomu ciśnienia akustycznego od urządzeń wyposażenia technicznego w budynkach. Metoda dokładna. [14] PN-EN ISO 5136:2009, Akustyka. Określanie mocy akustycznej emitowanej do kanału przez wentylatory oraz inne urządzenia do przetłaczania powietrza. Metoda kanałowa (oryg.) [15] Podstawowe pojęcia związane z hałasem w środowisku pracy [16] Teoria. Swegon [17] Wybrane źródła hałasu niskoczęstotliwościowego, WWW.ciop.pl [18] PN-87/B-02156, Akustyka budowlana. Metody pomiaru poziomu dźwięku A w budynkach. dr inż. Anna CHARKOWSKAZakład Klimatyzacji i Ogrzewnictwa
Politechnika Warszawska Więcej na ten temat przeczytają Państwo w Chłodnictwie i Klimatyzacji nr 12/2013
Dopuszczalne poziomy dźwięku w pomieszczeniach przeznaczonych do przebywania ludzi • Ekosonika
Dopuszczalne poziomy dźwięku w pomieszczeniach przeznaczonych do przebywania ludzi określone są w normie PN-87/B-02151/02 Akustyka budowlana – Ochrona przed hałasem w budynkach – Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach. Normowane poziomy dźwięku A są zróżnicowane w zależności od przeznaczenia pomieszczenia, źródła hałasu oraz charakteru hałasu.
Przeznaczenie pomieszczenia Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia od wszystkich źródeł hałasu łącznie
L Aeq , dB Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia od wyposażenia technicznego budynku oraz innych urządzeń w budynku i poza budynkiem Średni poziom dźwięku A (L Am ‘) – prz hałasie ustalonym1) lub Równoważny poziom dźwięku A (L Aeq ) – przy hałasie nieustalonym2), dB Maksymalny poziom dźwięku A (L Amax ) – przy hałasie nieustalonym2), dB w dzień w nocy w dzień w nocy w dzień w nocy Pomieszczenia mieszkalne w budynkach mieszkalnych, internatach, domach rencistów, domach dziecka, hotelach kategorii S i I, hotelach robotniczych 40 30 35 25 40 30 Kuchnie i pomieszczenia sanitarne w mieszkaniach 45 40 40 40 45 45 Pokoje w hotelach kategorii II i niższych 45 35 40 30 45 35 Pokoje w domach wczasowych 40 – 453) 30 – 353) 35 – 40 25 – 30 40 – 453) 30 – 353) Pokoje chorych w szpitalach i sanatoriach za wyjątkiem pokoi w oddziałach intensywnej opieki medycznej 35 30 30 25 35 30 Pomieszczenia łóżkowe w oddziałach intensywnej opieki medycznej 30 30 25 25 30 30 Sale operacyjne, pokoje przygotowania chorych do operacji 35 – 30 – 35 – Gabinety badań lekarskich w przychodniach i szpitalach, pomieszczenia psychoterapii 35 – 30 – 35 – Pokoje lekarskie, pielęgniarskie oraz inne pomieszczenia szpitalne (za wyjątkiem działów technicznych i gospodarczych) 40 30 35 25 40 35 Laboratoria medyczne, pokoje recepturowe w aptekach 40 – 35 – 40 – Pokoje dla dzieci w żłobkach, klasy w przedszkolach 35 – 30 – 35 – Klasy i pracownie szkolne (za wyjątkiem pracowni zajęć technicznych), sale wykładowe, audytoria 40 – 35 – 40 – Sale konferencyjne 40 – 35 – 40 – Pomieszczenia do pracy umysłowej wymagającej silnej koncentracji uwagi 35 – 30 – 35 – Pomieszczenia administracyjne bez wewnętrznych źródeł hałasu 40 – 35 – 40 – Pomieszczenia administracyjne z wewnętrznymi źródłami hałasu, pomieszczenia administracyjne w obiektach tymczasowych 45 – 40 – 45 – Sale zajęć w domach kultury 35 – 454) – 30 – 40 – 40 – 504) Sale kawiarniane i restauracyjne 50 – 45 – -5) – Sale sklepowe 50 – 45 – -5) –
1) Np. pochodzącymi od centralnego ogrzewania, wentylacji, stacji transformatorowych.
2) Np. pochodzącymi od urządzeń dźwigowych, zsypów śmieciowych.
3) Należy przyjmować indywidualnie w podanych granicach w zależności od kategorii obiektu.
4) Należy przyjmować indywidualnie w podanych granicach w zależności od rodzaju zajęć.
5) Nie normalizuje się wartości maksymalnych.
Polska Norma PN-B-02151-2:2018-01, zastępuje normę PN-B-02151-02:1987 (wycofana)
Polska Norma PN-B-02151-2:2018-01 Akustyka budowlana – Ochrona przed hałasem w budynkach – Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach określa najwyższe dopuszczalne poziomy dźwięku A hałasu w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi – w budynkach mieszkalnych, budynkach zamieszkania zbiorowego i budynkach użyteczności publicznej, wytwarzanego przez urządzenia wyposażenia technicznego budynków, mieszkań i pomieszczeń usługowych oraz spowodowanego działalnością lokali usługowych.
Norma dotyczy oceny hałasu w budynku pochodzącego od źródeł zlokalizowanych w tym samym budynku lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie.
Zakres ochrony przed hałasem według normy obejmuje następujące główne grupy hałasu:
Hałas pochodzący od urządzeń stanowiących wyposażenie techniczne budynków (np. przez pompy oraz piece c.w. i c.o., wentylatory, powstający podczas otwierania i zamykania bram garaży oraz drzwi wejściowych do budynku itp.) Hałas spowodowany działalnością i eksploatacją: a) lokali usługowych, w tym wywołany działaniem znajdujących się tam urządzeń, b) lokali z muzyką i/lub tańcem w pomieszczeniach usługowych.
III. Hałas pochodzący od nowych urządzeń, które nie były uwzględnione w projekcie budowlanym.
Normę stosuje się przy projektowaniu, wznoszeniu, przebudowie i eksploatacji budynków mieszkalnych wielorodzinnych i jednorodzinnych, budynków zamieszkania zbiorowego i budynków użyteczności publicznej.
W normie nie uwzględniono pomieszczeń, dla których wymagania dotyczące ochrony przed hałasem są podyktowane specjalnymi względami użytkowymi, np.: rozgłośnie radiowe i telewizyjne, laboratoria do badań akustycznych.
PN-87/B-02151/02. Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach.
Transkrypt
1 1.2. Prędkość przepływu Do wymiarowania przewodów pod ciśnieniem, wykonanych z elementów systemów instalacyjnych Wavin, zaleca się przyjmować następujące maksymalne prędkości przepływu: instalacje wodne: a) w połączeniach od pionu do punktów czerpalnych 2,0 m/s, b) w pionach 2,0 m/s, c) w przewodach rozdzielczych 1,5 m/s, d) w połączeniach wodociągowych (domowych) 1,5 m/s, instalacje c.o. dla instalacji centralnego ogrzewania, ze względu na opory przepływu, zalecany zakres prędkości wynosi od 0,2 do 1,0 m/s. W określonych przypadkach dopuszcza się przyjmowanie wyższych wartości prędkości przepływu pod warunkiem zabezpieczenia instalacji przed możliwością powstawania hałasów i drgań. Poziom dźwięków generowanych przez instalację nie powinien przekraczać dopuszczalnych wartości określonych w normie PN-87/B02151/0261 [2]. Należy pamiętać, że zwiększając prędkość w instalacjach, zwiększają się również liniowe opory jednostkowe, które należy uwzględnić w obliczeniach Opory liniowe Obliczenie liniowych strat ciśnienia dla poszczególnych odcinków obliczeniowych należy wykonać, korzystając ze wzoru Darcy-Weisbacha: gdzie: h 1 wysokość liniowych strat ciśnienia [m H 2 0] 1), R jednostkowa wysokość liniowych strat ciśnienia [hpa/m], [%] 2), współczynnik oporów liniowych [-], L długość odcinka obliczeniowego [m], Dw średnica wewnętrzna przewodu [m], v średnia prędkość przepływu na odcinku [m/s], g przyśpieszenie ziemskie [m/s²]. Wartość współczynnika należy obliczyć, posługując się wzorem Colebrooka-White a, przyjmując wartość współczynnika chropowatości bezwzględnej k dla odpowiednich typów rur systemów Wavin. W celu ułatwienia obliczania liniowych strat ciśnienia wartości współczynników chropowatości k należy przyjmować dla rur PP-R, PP-RCT, PE-X/Al/PE, PE-RT/Al/PE czy PB na poziomie 0,007 mm. W Załączniku 2 (Tablice od 1 do 7) zestawiono jednostkowe straty ciśnienia R dla różnych przepływów i średnic przewodów oraz typowych temperatur obliczeniowych w części poświęconej danemu systemowi instalacyjnemu Opory miejscowe Obliczenie miejscowych strat ciśnienia wywołanych obecnością w projektowanej instalacji kształtek, łączników i armatury należy wykonać, korzystając ze wzoru Darcy-Weisbacha: gdzie: h m wysokość miejscowych strat ciśnienia [m H 2 0] 1), współczynnik oporów miejscowych [-], Wartość współczynnika dla kształtek i łączników należy odczytać z odpowiednich tabel danego systemu. Wartości współczynników oporów miejscowych zostały opracowane na podstawie literatury technicznej oraz własnych badań i obliczeń. Wartości dla armatury i innego uzbrojenia wodociągowego są podawane przez producentów odpowiednich urządzeń lub znajdują się w normie PN-M v g średnia prędkość przepływu na odcinku [m/s], przyśpieszenie ziemskie [m/s²] Całkowity spadek ciśnienia. Przepływ masowy strumień masy Spadki przewodów powinny być dobrane w sposób zapewniający możliwość odpowietrzenia i opróżnienia instalacji. [2] PN-87/B-02151/02. Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach. 1) Wysokość straty ciśnienia wyrażona w metrach słupa H 2 0 (patrz Załącznik 1. Pomoce do obliczeń). 2) Jednostkowa wysokość straty ciśnienia równej 1 hpa/m jest równoważna spadkowi hydraulicznemu wyrażonemu w %. Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów 9
2 Całkowity spadek ciśnienia Δpcałk = R l + Z + Δpv [Pa] R = jednostkowy, liniowy spadek ciśnienia w rurociągu (Pa/m) l = długość rury (m) Z = suma oporów miejscowych (Pa) Δpv = spadek ciśnienia na zaworze grzejnika (Pa) Przepływ masowy strumień masy m = Q HK Δt c Q HK = moc cieplna (W) Δt = różnica temperatur zasilanie/powrót (K) C = pojemność cieplna wody = (1,163 Wh/kg K) Do ustalenia strat spowodowanych oporami w rurach wielowarstwowych Wavin Tigris można użyć tabel zamieszczonych na następnych stronach. W przypadku wyboru różnicy temperatur zasilanie/powrót wynoszącej 10, 15 lub 20 K można tu bezpośrednio ustalić odpowiednio spadek ciśnienia w Pa/m oraz prędkość przy wybranej średnicy rury Spadki przewodów Spadki przewodów powinny być dobrane w sposób zapewniający możliwość odpowietrzenia i opróżnienia instalacji Rury w konstrukcji podłogi Ponieważ w obrębie izolacji rury mogą przemieszczać się osiowo bez dużych oporów, zmiany długości zostają skompensowane. Zmiany kierunku pod kątem prostym w warstwie izolacyjnej należy rozmieścić tak, aby występujące zmiany długości danych odcinków cząstkowych były kompensowane przez grubość izolacji na łuku. Systemy rur instalacyjnych Wavin, ułożone już w podłodze, niejednokrotnie narażone są w fazie budowy na oddziaływania rusztowań, drabin i innych przedmiotów. Należy bezwzględnie unikać uszkodzenia rur i złączek, jak i izolacji. Z tego względu przed ułożeniem dalszej konstrukcji podłogi należy dokonać sprawdzenia całego systemu pod kątem ewentualnych uszkodzeń. Ewentualne uszkodzenia izolacji rur powinny zostać bezwzględnie naprawione, aby uniknąć zmniejszenia izolacji termicznej i dźwiękowej. Uszkodzona izolacja Izolacja Jastrych Przenoszenie dźwięku materiałowego i straty ciepła na skutek uszkodzonej izolacji rury. Szkody w jastrychu wywołane są często przez kilka ciągów rur ułożonych pod płytą jastrychową. Dlatego podczas układania ciągów rur w konstrukcji podłogi należy przestrzegać następujących zasad: przewody rurowe należy izolować cieplnie i akustycznie, należy izolować akustycznie mocowania rur, nie zaleca się krzyżowania rur, rury najlepiej układać równolegle do ścian, do przyległych ścian rury należy wprowadzać pod kątem prostym, maksymalna szerokość ciągów rur powinna wynosić 120 mm, minimalny odstęp pomiędzy przewodami rurowymi i ścianami w korytarzach powinien wynosić 200 mm, a w strefie mieszkalnej 500 mm, przez szczeliny dylatacyjne jastrychu rury powinno się prowadzić w rurach typu peszel lub stosować izolację rury o grubości 6 mm Przewody rurowe ułożone podtynkowo W zależności od konstrukcji ściany i wytrzymałości muru istnieje niebezpieczeństwo, że siły rozszerzalności bezpośrednio zatynkowanej rury uszkodzą ścianę. Z tego względu rury pod tynkiem powinny być instalowane z izolacją. Izolacja rury musi być w stanie przejąć oczekiwane zmiany długości uwarunkowane termicznie i być zgodna z obowiązującymi przepisami dotyczącymi izolacji termicznej instalacji. Zasadniczo należy odpowiednimi środkami, takimi jak izolacja, zapobiegać bezpośredniemu zetknięciu ułożonych pod tynkiem instalacji, a zwłaszcza złączek, z bryłą budynku (murem, gipsem, cementem, jastrychem, klejem do płytek). 10 Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów Tel Fax
3 1.9. Swobodnie ułożone przewody rurowe Swobodnie ułożone przewody rurowe (np. przewody piwniczne, piony instalacyjne itd.) mocowane są w zależności od warunków budowlanych oraz uznanych zasad technicznych. Termiczne zmiany długości należy uwzględnić w razie potrzeby poprzez rozmieszczenie ramion kompensacyjnych w połączeniu z punktami stałymi i przesuwnymi Przykładowe rozwiązania instalacji ciepłej i zimnej wody Przykład 1. Układ tradycyjny z zastosowaniem szerokiego zakresu kształtek Wavin. Przykład 2. Układ rozdzielaczowy, brak połączeń w podłodze. Przykład 3. Instalacja ciepłej i zimnej wody użytkowej wraz z cyrkulacją Rozwiązania instalacji grzewczej Klasyczna instalacja dwururowa Wariant standardowy znany i sprawdzony Ze względu na całkowitą długość rur w instalacji występują straty ciśnienia. Dlatego podczas liczenia strat ciśnienia, które nie powinny wynosić więcej niż Pa/m, należy uwzględniać dodatkowe opory, np. na armaturze. Zalety: komfort cieplny jednakowa temperatura we wszystkich grzejnikach, uznany pod względem kosztów ogrzewania, idealny do stosowania w budynkach remontowanych, nadaje się do prowadzenia w maskujących listwach przypodłogowych Ogrzewanie dwururowe rozdzielaczowe System bezpośrednich połączeń grzejnika z rozdzielaczem optymalny montaż i komfort. Zalety: brak połączeń w obszarze podłogi, każdy przewód doprowadzający do grzejnika jest niezależny, brak cyrkulacji wody w rurach (strat energii) w przypadku niepracującego grzejnika Ogrzewanie jednorurowe Wariant oszczędny szybko i niedrogo Ze względu na całkowitą długość rur w instalacji występują straty ciśnienia. Dlatego podczas liczenia strat ciśnienia, które nie powinny wynosić więcej niż Pa/m, należy uwzględniać dodatkowe opory (odgałęzienia bądź wartości współczynników oporów miejscowych z zaworów). Zalety: brak połączeń w obszarze podłogi, możliwość bardzo szybkiego ułożenia, rura o jednej średnicy w całej instalacji. Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów 11
4 1.12. Przykładowe sposoby podłączeń grzejników Systemy Wavin oferują różnorodne możliwości podłączenia dostępnych grzejników kompaktowych i zaworowych w systemie jedno- i dwururowym. Poniższe rysunki przedstawiają najczęściej stosowane warianty podłączenia. Grzejniki zasilane bocznie Grzejniki zasilane od dołu Rys. 4. Podłączenia rur ze ściany przy grzejniku z podłączeniem bocznym. Rys. 5. Podłączenie rur ze ściany przy grzejniku z podłączeniem dolnym. Rys. 6. Podłączenie rur z podłogi przy grzejniku z zasilaniem dolnym Parametry robocze instalacji Wavin Jako parametry robocze przyjmuje się maksymalne ciśnienie robocze, temperaturę i żywotność oraz powiązania między nimi. Parametry robocze wynikają z izotermy wytrzymałości materiału, która przedstawia zależność temperatury medium, żywotność rury oraz naprężenia w rurze. Dla poszczególnych typów rur wartości naprężenia zostały przeliczone na ciśnienia robocze. W celu oceny rur pod względem żywotności można odczytać wartości z tabel lub wykorzystać dostępne izotermy (w zależności od typu rury) Ocena żywotności rur Do oceny konieczna jest znajomość: maksymalnej temperatury wody [ C], maksymalnego ciśnienia roboczego [MPa], zewnętrznej średnicy zastosowanej rury, grubości ścianki zastosowanej rury, współczynnika bezpieczeństwa k=1,5, długości sezonu grzewczego w roku [miesiące] okres ogrzewania. Do obliczenia żywotności z izotermy należy stwierdzić obliczeniowe naprężenie w ścianie rury: p (D – s) v = k [MPa] 2 s Symbol Parametr v obliczeniowe naprężenie [MPa] D zewnętrzna średnica rury s grubość ścianki rury p maksymalne ciśnienie [MPa] k współczynnik bezpieczeństwa 1,5 Przeliczenie: 1 MPa = 10 barów Uzyskaną wartość obliczeniowego naprężenia znajdujemy na osi pionowej wykresu. Określamy punkt przecięcia tej wartości (pozioma linia prosta) z izotermą maksymalnej temperatury wody (skośna linia). Z punktu przecięcia prowadzimy linię prostopadłą w kierunku osi poziomej, na której odczytamy minimalną żywotność rurociągu przy ciągłej eksploatacji. Jeśli chodzi o układ grzewczy, żywotność należy przeliczyć, uwzględniając długość sezonu grzewczego. Obliczanie maksymalnego ciśnienia dla danej średnicy rury z wykorzystaniem izoterm: v 2 s p = [MPa] (D – s) k Przykładowe izotermy dla systemów znajdują się w rozdziale 3 Trwałość instalacji (s. 22). 12 Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów Tel Fax
5 1.14. Przykład określenia żywotności rur PP-R/PP-RCT w systemie Wavin Ekoplastik i BOR plus Dane wejściowe ogrzewanie Parametr Wartość Zastosowane rury PPR S 2,5 (PN 20) Maks. temperatura wody 80 o C Maks. ciśnienie robocze 0,22 MPa Długość sezonu grzewczego 7 miesięcy Współczynnik bezpieczeństwa 1,5 Minimalna żywotność przy ciągłym ogrzewaniu (odczytano z wykresu PP-R dla izotermy 80ºC) wynosi 25 lat. 0,22 (20-3,4) v = 2 3,4 1,5 = 0,80 MPa Zmiany w instalacji grzewczej wpływające na żywotność instalacji Jeśli wynik otrzymany po dokonaniu szacunku jest nieodpowiedni, można wprowadzić następujące zmiany: 1/ obniżyć maksymalne ciśnienie robocze należy przeprowadzić nowe obliczenie dla instalacji grzewczej oraz nową ocenę żywotności; żywotność się wydłuży, 2/ obniżyć maksymalną temperaturę roboczą wody grzewczej należy przeprowadzić nowe obliczenie dla instalacji grzewczej oraz nową ocenę żywotności; żywotność znacząco się wydłuży. Końcowa zakładana żywotność przy uwzględnieniu długości sezonu grzewczego: 12 miesięcy 25 lat = 43 lat 7 miesięcy Kompensacja wydłużeń termicznych Rozszerzalność liniowa przewodów Podczas montażu instalacji należy brać pod uwagę wydłużenia termiczne rur, będące konsekwencją zmieniającej się temperatury czynnika płynącego w instalacji. Zjawisko to należy uwzględniać w czasie montażu instalacji poprzez budowę kompensatorów lub wykorzystanie innych metod rozwiązujących w sposób alternatywny ten problem Podstawowe pojęcia dotyczące wydłużeń Wielkość wydłużenia przewodu Można ją określić z następującego wzoru: L = L T gdzie: L wydłużenie odcinka przewodu, Podpora stała ciasno pasowany układ dwóch złączek blokujących uchwyt mocujący, ograniczający ruchy osiowe przewodu, służy odpowiedniemu podziałowi instalacji na odcinki podlegające osobnym wydłużeniom (wydłużenie termiczne nie przenosi się poza podporę stałą). Rozstaw podpór stałych wynika z potrzeb umożliwienia odpowiedniej kompensacji przewodów. Ponadto montaż podpór stałych jest obowiązkowy w następujących wypadkach: przy punktach czerpalnych, przed i za instalowaną na przewodzie armaturą lub dodatkowym uzbrojeniem (filtry, wodomierze, osadniki itp.). Podpora stała może być wykonana jako zestaw 2 obejm znajdujących się przy kształtce. To rozwiązanie zalecane jest dla większych średnic instalacji, np powyżej rurociągów o średnicy 50 mm. współczynnik rozszerzalności liniowej [mm/m K], L początkowa długość przewodu [m], T różnica temperatur początkowej i końcowej [ C]. Mocowanie przewodów Instalacje powinny być kotwione do przegród budowlanych z zastosowaniem obejm zapewniających możliwość swobodnego przesuwania się rury w ich wnętrzu. Zasady mocowania przewodów do konstrukcji budowlanych, wraz z wymaganymi rozstawami podpór na odcinkach poziomych, podano w tablicach dla poszczególnych systemów. Dla pionów instalacyjnych odległości pomiędzy podporami można zwiększyć o około 30%. Złączka Uchwyt mocujący Podpora stała z wykorzystaniem 1 obejmy przykład mocowania. Trójnik Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów 13
6 Podpora przesuwna uchwyt mocujący, służący kotwieniu instalacji do elementów konstrukcyjnych budynku oraz zabezpieczający rury przed nadmiernym wyboczeniem. Ich rozstaw zależy od temperatury czynnika oraz średnicy zewnętrznej przewodu. Zestawienie maksymalnych dopuszczalnych odległości dla przewodów podane jest w tablicach znajdujących się w części katalogu poświęconej konkretnemu systemowi instalacyjnemu Wavin. Uchwyt mocujący Podpora stała z wykorzystaniem 2 obejm przykład mocowania. Uchwyt mocujący Złączka Podpora przesuwna Mocowanie rur Przy prowadzeniu instalacji rurowej należy uwzględnić materiał, z jakiego jest wykonana instalacja, tzn. przede wszystkim jego wydłużalność liniową, konieczność kompensacji, określone warunki robocze (kombinacja temperatury i ciśnienia) oraz sposób łączenia. Instalację mocuje się tak, aby rozróżnione były punkty stałe oraz punkty przesuwne dla zakładanej zmiany długości instalacji. Sposób mocowania rur za pomocą silnie ściśniętych obejm (jedynie w instalacji poziomej) obejmą między kształtkami 1. Przykładowy montaż punktów stałych (PS) przy zmianie kierunku instalacji mocowanie kształtki w miejscu rozgałęzienia w miejscu montażu armatury na instalacji 14 Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów Tel Fax
7 2. Przykładowy montaż punktów przesuwnych (PP) Zastosowanie obejm z tworzywa sztucznego Jest to takie mocowanie, które zapobiega przesunięciom instalacji z osi trasy, jednak nie blokuje jej ruchów wzdłuż osi (wydłużenie, kurczenie). Punkt przesuwny może być realizowany np.: luźną obejmą Odpowiednie do instalacji zimnej wody. Dla ciepłej wody stosuje się obejmę na izolację, która musi być odpowiednio większa. 3. Inne sposoby mocowania rur z tworzywa sztucznego obejmą zawieszoną na lince ułożenie rur w luźnym korytku prowadzenie instalacji w izolacji pod tynkiem Kompensacja tradycyjna budowa i wykorzystanie kompensatorów Najbardziej znaną metodą kompensacji wydłużeń termicznych jest budowa kompensatorów, czyli odcinków instalacji wytrasowanych w sposób umożliwiający jej pracę termiczną, a więc swobodną zmianę długości pod wpływem zmieniającej się temperatury czynnika. 3. y kompensatorów 1. Idea działania Działanie kompensatora polega na stworzeniu warunków do pracy termicznej instalacji na załamaniu trasy przewodu. W tym celu montujemy w odpowiedniej odległości za załamaniem podporę stałą. Odległość tę określa się jako długość ramienia elastycznego. Im dłuższe jest ramię elastyczne, tym większe wydłużenia mogą być skompensowane. 2. Obliczenie długości ramienia elastycznego L s L s = K Dz L gdzie: L s K wymagana długość odcinka giętkiego, stała materiału*, Kompensacja w postaci odcinka giętkiego ramię elastyczne. Oznaczenia: PP podpora przesuwna, PS podpora stała, L s długość odcinka giętkiego, L wydłużenie odcinka przewodu. Dz L średnica zewnętrzna rury, wydłużenie odcinka przewodu obliczone dla danej różnicy temperatur. * Wg normy PN-EN Wymagania dotyczące wewnętrznych instalacji wodociągowych do przepływu wody przeznaczonej do spożycia dla ludzi część 4. Instalacja. Jak widać im większa średnica rury tym więcej będziemy potrzebowali miejsca na kompensator. Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów 15
8 Ramię elastyczne przy konstruowaniu tego typu kompensatorów wykorzystujemy każde naturalne załamanie przewodów wynikające z układu ścian działowych, nośnych lub specyfiki konstrukcji stropu. 4. Rozstaw kompensatorów tradycyjnych Rozstaw kompensatorów w przypadku odcinków poziomych wynika z potrzeb niwelowania wydłużeń termicznych instalacji. Ramiona elastyczne są szczególnie przydatne przy prowadzeniu instalacji w suficie podwieszanym lub pod stropem. W wypadku istnienia dostatecznej ilości wolnego miejsca wydłużenia termiczne tych długich poziomych odcinków mogą być kompensowane przez meandrowanie, a więc cykliczne załamywanie trasy rury o kąt 90. Na pionach kompensatory powinno się montować w ilości jeden U-kształt na kondygnację. Kompensator U-kształtowy. Oznaczenia: PP podpora przesuwna, PS podpora stała, L wydłużenie odcinka przewodu, SA odstęp bezpieczeństwa, L s długość ramion kompensatora, W u szerokość kompensatora. U-kształt tworzony w sposób sztuczny, dubluje efekt ramienia elastycznego. Kompensatory U-kształtowe stosujemy pośrodku odcinka ograniczonego dwoma punktami stałymi. Dopuszczalne jest mocowane instalacji w tzw. mocowaniu sztywnym, z wykorzystaniem punktów stałych. W rozwiązaniu tym należy bezwzględnie policzyć siły występujące w punktach stałych i na te siły dobrać odpowiednie mocowanie rurociągu. Takie rozwiązanie jest szczególnie często praktykowane na pionach instalacyjnych, gdzie zazwyczaj nie ma miejsca na typowy kompensator. Przykład kompensacji realizowanej przez zmianę trasy dostosowanej do konstrukcji budowli W przypadku kompensatora U-kształtowego należy oprócz wymiaru L s dodatkowo określić szerokość kompensatora, czyli odstęp pomiędzy jego pionowymi ramionami. Wyznaczamy go z następującej zależności: W u = 2 L + SA gdzie: W u SA D odległość pomiędzy ramionami kompensatora W u 10 D, odstęp bezpieczeństwa; stały, niezależny od średnicy; min. 150, średnica zewnętrzna rury. Przez zmianę wysokości instalacji U-kształt z naciągiem wstępnym długości ramion kompensatorów U-kształtowych można zmniejszyć, stosując tzw. naciąg wstępny, polegający na wydłużeniu przez odpowiedni montaż odległości pomiędzy ramionami kompensatora o wielkość L/2 po obu stronach. Kompensator U-kształtowy Kompensacja z naciągiem wstępnym. 16 Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów Tel Fax
9 1.18. Kompensacja za pomocą użycia podpór stałych Punkty stałe służą podziałowi instalacji na odcinki podlegające osobnym wydłużeniom. Stosując odpowiedni rozstaw punktów stałych, można częściowo pominąć kompensatory. Na pionach punkty stałe powinny być montowane pod/nad trójnikiem, przy każdym odejściu, a więc w rozstawie ok. 2,7 m, co dodatkowo zabezpiecza odcinek poziomy instalacji przed ścięciem wynikającym z pracy termicznej pionu oraz innych czynników, takich jak choćby uderzenia hydrauliczne. Tego typu sposób kompensowania wydłużeń termicznych może spowodować nieznaczne wyboczenie osiowe przewodu w wypadku stosowania rur bez wkładki aluminiowej, co jednak poza względami estetycznymi nie jest w żadnym stopniu niebezpieczne dla prawidłowego funkcjonowania instalacji. PP PS Jednak możliwości zastosowania powyższego rozwiązania do kompensacji zarówno pionów, jak i odcinków poziomych, są ograniczone, albowiem zależą od parametrów pracy instalacji (temperatura, ciśnienie), wielkości wydłużenia termicznego i średnic rur. Dlatego wybór tego wariantu kompensacji powinien być poprzedzony dokładnymi obliczeniami wartości spodziewanego wydłużenia oraz oceną wytrzymałościową możliwości zastosowania, obejmującą wpływ pracy termicznej na miejsca połączeń odcinków rur i trwałość mocowań do konstrukcji budowlanych (wielkości naprężeń). Pion wodociągowy w szachcie instalacyjnym z podporą stałą usytuowaną przy odgałęzieniu. Oznaczenia: PS podpora stała, PP podpora przesuwna. PS PP PS PP Przykład prowadzenia pionu instalacyjnego bez kompensatorów, z uwzględnieniem wyboczenia (przerywaną, pomarańczową linią oznaczono przykładowy przewidywany kształt pionu po osiągnięciu temperatury czynnika roboczego). Oznaczenia: PP podpora przesuwna, PS podpora stała. Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów 17
10 1.19. Kompensacja z wykorzystaniem rur stabilizowanych wkładką aluminiową Szczególnie poleca się użycie rur stabilizowanych aluminium do budowy odcinków instalacji zasilających piony, prowadzonych na poziomie piwnic oraz do prowadzenia instalacji w suficie podwieszanym lub pod stropem. Rura polipropylenowa stabilizowana. Rury stabilizowane aluminium mają wielokrotnie mniejszy współczynnik wydłużalności termicznej od rur jednorodnych. Podpory przesuwne montujemy w rozstawie zgodnym z danymi odpowiednimi dla konkretnego systemu instalacyjnego Wavin. Punkty stałe należy montować maksymalnie co 6 m. Piony budowane z rur typu Stabi należy traktować w sposób identyczny do pionów budowanych z rur jednorodnych, a więc stosować w celu kompensacji wydłużeń punkty stałe przy każdym odejściu, lokowane pod trójnikiem, w rozstawie ok. 2,7 m. Stosowanie rur stabilizowanych jest optymalnym rozwiązaniemproblemu wydłużeń termicznych rur, znacznie skracającym czas potrzebny na montaż instalacji oraz podnoszącym walory estetyczne odkrytych jej odcinków, prowadzonych natynkowo. Prowadzenie instalacji doprowadzającej rury STABI i ULTRA BOR PLUS Rury stabilizowane aluminium czy włóknem bazaltowym mają 5x mniejszą rozszerzalność, a rury stabilizowane aluminium większą sztywność od rur, które w całości są wykonane z tworzywa sztucznego. Rury można montować w taki sam sposób, jak opisano to powyżej dla rur w całości wykonanych z tworzywa sztucznego, czyli z klasycznym sposobem rozwiązywania kompensacji, przy czym można stosować większe odległości mocowania podpór, a odcinki kompensacyjne będą znacząco krótsze. Można również przy prowadzeniu instalacji w rynnie instalacyjnej zastosować tzw. sztywny montaż. Oznacza to, że rury montuje się za pomocą stałych mocowań, w taki sposób, że rozszerzalność cieplna przenoszona jest do materiału rur. Podstawą takiego montażu jest zastosowanie obejm, które będą w stanie faktycznie utrzymać instalację i będą odpowiednio mocno zakotwione Kompensacja odcinków podtynkowych i podposadzkowych Przy układaniu podtynkowym i podposadzkowym nie uwzględnia się wydłużenia termicznego przewodów pod warunkiem stworzenia rurom warunków do pracy termicznej Kompensacje pionów Przykładowe prowadzenie pionów instalacyjnych W tym celu przewody należy prowadzić w izolacji termicznej, zabezpieczonej na końcach, gwarantujących brak możliwości zamontowania rur na sztywno poprzez zalanie szlichtą betonową lub zarzucanie tynkiem. Kształtki powinny być izolowane termicznie i zabezpieczone przed bezpośrednim działaniem betonu. Minimalna warstwa betonu nad rurą powinna ze względów wytrzymałościowych wynosić 4 cm. W przypadku tynku wymagana grubość mieści się w zakresie 3-4 cm, zależnie od średnicy rury, przy czym zaleca się tu stosowanie siatki tynkarskiej. Montaż podtynkowy wymaga konieczności stosowania uchwytów (podpór przesuwnych) kotwiących instalacje do ścian budynku. Natomiast przy montażu podposadzkowym zachowanie wymaganych odstępów między podporami przesuwnymi nie jest wymagane. u podstawy pionu z mocowaniem przesuwnym przy wykorzystaniu pętli kompensacyjnej 18 Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów Tel Fax
11 Punkty stałe na pionach instaluje się pod i nad trójnikami przy rozgałęzieniach lub przy króćcach w miejscu łączenia instalacji, dzięki czemu zapobiega się podtrzymywaniu pionu. Między punktami stałymi musi istnieć możliwość kompensacji instalacji. W przypadku odgałęzienia instalacji doprowadzającej należy uwzględnić kompensację pionu Prowadzenie instalacji układanych na wspornikach W instalacjach układanych na wspornikach należy szczegółowo zapewnić ich kompensację oraz dbać o właściwy sposób ułożenia instalacji. Najczęstsze jest ułożenie w korytkach z blachy ocynkowanej lub tworzywa sztucznego, ew. w rynnie instalacyjnej, która musi umożliwiać luźne ułożenie rury. a) poprzez zachowanie odpowiedniej odległości pionu od przejścia przez ścianę b) możliwość ruchu instalacji doprowadzającej w miejscu przejścia przez otwór w ścianie Kompensację wykonuje się najczęściej przez zmianę trasy instalacji lub zastosowanie kompensatora w kształcie U. Można też zastosować pętlice kompensacyjne. Kompensacja może być wykonana w pionie i poziomie równolegle do konstrukcji przegrody. W wariancie a) rury są izolowane łącznie z rynną instalacyjną, a w wariancie b) w rynnie instalacyjnej układa się już zaizolowane rury. utworzenie odcinka kompensacyjnego Siły występujące w punktach stałych Zastosowanie w instalacji kompensacji ma na celu również wyeliminowanie lub ograniczenie do minimum naprężeń występujących w rurociągach i przeniesienie ich na kompensator czy punkt stały instalacji. W przypadku zastosowania (poprawnie dobranego) zarówno ramienia elastycznego, jak również U-kształtu siły występujące w punktach stałych (ograniczających długość kompensowanego odcinka) są niewielkie i dążą do zera. Dla wyznaczenia sił w punktach stałych dla układu z kompensacją można posłużyć się opisanym obok wzorem. Podczas pracy rurociągu pod wpływem różnic temperatur powstaje siła podłużna, która obciąża punkt stały (PS) w wielkości F PS. F PS = (0,03 E J ΔL)/Ls 3 [kn] gdzie: F PS siła działająca na punkt stały [kn], E moduł sprężystości [MPa], J moment bezwładności pola przekroju rury [cm 4 ], ΔL wydłużenie przewodu, Ls długość ramienia kompensacyjnego (zarówno dla ramienia elastycznego, jak i dla U-kształtu). Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów 19
12 Moment bezwładności pola przekroju rury wyznacza się za pomocą następującego wzoru: J = π (Dz 4 Dw 4 )/64 [cm 4 ] gdzie: Dz średnica zewnętrzna rury [cm], Dw średnica wewnętrzna rury [cm]. W praktyce często bardzo trudno zastosować poprawnie dobrany kompensator (głównie U-kształt) ze względu na ich znaczne rozmiary. Szczególnie ma to miejsce przy dużych średnicach i występujących innych rurociągach (kolizje rurociągów). Dlatego podstawiając do powyższego wzoru możliwą do zastosowania wielkość L s, możemy określić F PS występujące w punktach stałych. Pozwoli to na określenie, czy dobrany wcześniej pręt do punktu stałego jest odpowiedni, czy musi być zwiększona jego średnica (pręta) ze względu na występujące siły w PS. W przypadku sztywnego mocowania przewodu bez kompensacji siły podłużne powstające w rurociągu nie są przenoszone przez kompensator, tylko bezpośrednio na punkty stałe PS. Siły tam występujące są znacznie większe niż siły podłużne przenoszone na PS w układzie z kompensatorem. Siła podłużna przeniesiona na punkt stały dla sztywnego mocowania przewodu obliczana może być ze wzoru: F PSsz = A E dt [kn] gdzie: A powierzchnia przekroju poprzecznego rury [m 2 ], E moduł sprężystości [MPa], dt różnica temperatur [K], współczynnik rozszerzalności liniowej [mm/m K] Przykłady obliczeniowe dla instalacji z rur w całości wykonanych z tworzyw sztucznych 1) Wyznaczyć zmianę długości rurociągu wydłużenie przewodu PP-R Wielkość Oznaczenie Wartość Jednostka Zmiana długości Δl? mm Współczynnik rozszerzalności liniowej 0,12 mm/m o C Długość instalacji L 10 m Temperatura robocza w instalacji t p 60 o C Temperatura przy montażu t m 20 o C Różnica temperatur przy montażu i eksploatacji (Δt = t p -t m ) rozwiązanie: l = L t Δt 40 o C 2) Wyznaczyć wielkość ramienia kompensacyjnego dla rurociągu PP-R Wielkość Oznaczenie Wartość Jednostka Ramię kompensacyjne L s? mm Stała materiałowa PP-R k 20 Zewnętrzna średnica rury D 40 mm Zmiana długości z poprzedniego obliczenia l = 0, = 48 mm rozwiązanie: L s = k (D l) Δl 48 mm L s = 20 (40 48) = 876 mm 3) Wyznaczyć szerokości kompensatora U-kształtowego dla rur PP-R Wielkość Oznaczenie Wartość Jednostka Szerokość kompensatora U-kształtowego Wielkość Oznaczenie Wartość Jednostka Ramię kompensacyjne przy naciągu wstępnym L sp? mm Stała materiałowa PP-R k 20 – Zewnętrzna średnica rury D 40 mm Zmiana długości z poprzedniego obliczenia L K? mm Zewnętrzna średnica rury D 40 mm Zmiana długości z poprzedniego obliczenia rozwiązanie: L k = 2 l L k = = 246 mm L k 10 D Δl 48 mm 246 mm < L k = 400 mm Przy kompensacji wydłużalności liniowej można też wykorzystać naciąg wstępny instalacji, który umożliwia skrócenie długości kompensacyjnej. Kierunek naprężenia jest przeciwny niż zakładana zmiana długości, a wielkość naprężenia równa się połowie zakładanej zmiany. 4) Wyznaczyć wielkość ramienia kompensacyjnego dla rur PP-R przy naciągu wstępnym Δl 48 mm rozwiązanie: L sp = k (D l /2) L sp = 20 (40 24) = 620 mm 20 Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów Tel Fax 13 1.24. Izolacje termiczne rurociągów Rury z ciepłą wodą oraz centralnego ogrzewania izoluje się w celu zmniejszenia strat ciepła, rury z zimną wodą są izolowane w celu zabezpieczenia przed nagrzewaniem oraz w celu ochrony przed skraplaniem się wody na rurach. Izolowanie instalacji zimnej wody jest istotne z punktu widzenia zapewniania jej maksymalnej temperatury do 20 C, co ma znaczenie pod względem zachowania odpowiednich właściwości wody pitnej. Tak samo izolowanie instalacji ciepłej wody pozwala na utrzymywanie temperatury wody w górnej granicy, którą dopuszcza norma ze względu na ochronę przed poparzeniem i ma na celu ograniczenie możliwości rozwoju bakterii. Utrzymywanie odpowiedniej temperatury wody oraz jej cyrkulacja, obok rozwiązań technicznych stosowanych w miejscu podgrzewania wody (np. dezynfekcja termiczna), jest ważnym elementem ochrony przed bakteriami, np. typu Legionella pneumophila. Grubość i rodzaj izolacji określa się na podstawie oporu cieplnego izolacji, którą chcemy zastosować, ponadto uwzględniając wilgotność powietrza w pomieszczeniach, w których będzie prowadzona instalacja oraz różnice temperatury powietrza w pomieszczeniu oraz temperatury przepływającej wody. Instalację należy izolować na całej trasie łącznie z kształtkami i armaturą. Należy zapewnić, aby założona minimalna grubość izolacji była na całym obwodzie rur i na całej ich długości (oznacza to, że izolacja, którą nawleka się na rury w stanie rozciętym, po zamontowaniu musi być ponownie połączona np. przez sklejenie, zaciski, taśmą). Minimalna grubość izolacji cieplnej instalacji zimnej wody przykład Przy transporcie ciepłej wody należy sobie uświadomić, że rura z tworzywa sztucznego ma lepsze właściwości izolacyjne niż metalowa. Wykonanie instalacji z tworzywa sztucznego pozwala na znaczące obniżenie kosztów jej eksploatacji! Przy znacznym poborze wody (np. łazienki, wanny, pralki itp.) podczas jej przepływu w nieizolowanej rurze z tworzywa sztucznego straty ciepła są aż o 20% mniejsze niż w przypadku rury metalowej. Poprzez zaizolowanie instalacji można dodatkowo oszczędzić 15% ciepła. Przy małych i krótkotrwałych odbiorach, kiedy instalacja nie zdąży się rozgrzać do temperatury roboczej, straty ciepła dla rur z tworzywa sztucznego są o ok. 10% mniejsze niż dla rur metalowych, przy większych przepływach oszczędność wzrasta do 20%. Instalacje powinno się izolować z następujących powodów: ze względu na skraplanie pary wodnej (roszenie) i podwyższanie temperatury przesyłanej wody dotyczy przewodów instalacji wody zimnej, ze względu na obniżenie temperatury przesyłanej wody dotyczy przewodów instalacji wody ciepłej i grzewczych. Niezależnie od wymienionych powodów instalacja wodociągowa wraz z wbudowaną armaturą powinna zostać zabezpieczona przed możliwością powstawania i rozprzestrzeniania się hałasów i drgań. Poziom dźwięku nie powinien przekraczać dopuszczalnych wartości określonych w normie PN-B-02151/02*. Izolacja cieplna przewodów rozdzielczych i komponentów w instalacjach centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej (w tym przewodów cyrkulacyjnych) oraz instalacji chłodu i ogrzewania powietrznego powinna spełniać następujące wymagania minimalne, określone w poniższej tabeli. * PN-B-02151/02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach. Wymagania izolacji cieplnej przewodów Lp. Rodzaj przewodu lub komponentu Minimalna grubość izolacji cieplnej (materiał 0,035 W/(m K) 1 Średnica wewnętrzna do 22 mm 20 mm 2 Średnica wewnętrzna od 22 do 35 mm 30 mm 3 Średnica wewnętrzna od 35 do 100 mm Równa średnicy wewnętrznej rury 4 Średnica wewnętrzna ponad 100 mm 100 mm 5 6 Przewody i armatura wg poz. 1-4, przechodzące przez ściany lub stropy, skrzyżowania przewodów Przewody ogrzewań centralnych wg poz. 1-4, ułożone w komponentach budowlanych między ogrzewanymi pomieszczeniami różnych użytkowników 50% wymagań z poz % wymagań z poz Przewody wg poz. 6 ułożone w podłodze 6 mm 8 9 Przewody ogrzewania powietrznego (ułożone wewnątrz izolacji cieplnej budynku) Przewody ogrzewania powietrznego (ułożone na zewnątrz izolacji cieplnej budynku) 40 mm 80 mm 10 Przewody instalacji wody lodowej prowadzone wewnątrz budynku 50% wymagań z poz Przewody instalacji wody lodowej prowadzone na zewnątrz budynku 100% wymagań z poz Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów 21 14 Minimalna grubość izolacji dla przewodów wody zimnej (wg DIN 1988 TeiI 2). Lokalizacja przewodu Grubość izolacji o współczynniku przewodności cieplnej równej 0,04 W/(m K)* Przewody montowane swobodnie w pomieszczeniach nieogrzewanych 4 Przewody montowane swobodnie w pomieszczeniach ogrzewanych 9 Przewody montowane w kanałach instalacyjnych, bez przewodów wody ciepłej lub c.o. 4 Przewody montowane w kanałach instalacyjnych razem z przewodami wody ciepłej lub c.o. 13 Przewody montowane w bruzdach ściennych 4 Przewody montowane w zagłębieniach ścian, obok przewodów wody ciepłej lub c.o. 13 Przewody montowane w stropie betonowym 4 * Dla współczynników przewodności cieplnej o innych wartościach należy przeliczyć grubość izolacji w odniesieniu do średnicy zewnętrznej przewodu Dz = 20 mm Przejścia przez ściany i przegrody budowlane W celu ochrony przed siłami tnącymi oraz zabezpieczenia przed niekontrolowanym powstaniem punktu stałego zaleca się wykonywanie przejść przez przegrody budowlane w rurach osłonowych z PVC, PP, PE lub stali o średnicy dwukrotnie większej od nominalnej średnicy przewodu. Wolną przestrzeń wypełniamy materiałami nieagresywnymi, elastycznymi lub pozostawiamy pustą. Rura ochronna powinna być dłuższa od grubości ściany lub stropu o minimum 2 cm Ochrona przeciwpożarowa W celu zabezpieczenia budynku przed możliwością przenoszenia ognia na przejściach rur przez przegrody budowlane powinny być stosowane izolacje przeciwpożarowe o klasie odporności ogniowej zbieżnej z klasą odporności ogniowej przegrody. W szczególności do izolowania rur na tego typu przejściach stosować należy produkty o klasie odporności ogniowej A1 lub A Wpływ promieniowania UV na trwałość instalacji Promieniowanie UV ma szkodliwy wpływ na tworzywowe instalacje, pogarszając ich właściwości użytkowe w sytuacji wystawienia instalacji lub jej komponentów na bezpośrednie długotrwałe działanie promieni słonecznych. Dotyczy to przede wszystkim magazynowania na placach oraz montażu naściennego na zewnątrz budynków. W obu przypadkach rury i kształtki powinny być zabezpieczone odpowiednio przez przeniesienie do zadaszonego magazynu lub zastosowanie izolacji. W sytuacji montażu instalacji wewnątrz budynku przy drzwiach balkonowych, oknach lub pod świetlikami wpływ promieniowania UV nie ma większego znaczenia na trwałość rur i systemów instalacyjnych Wavin Wpływ niskich temperatur na trwałość instalacji Rury i kształtki tworzywowe powinny być w wypadku instalowania w pomieszczeniach, w których może wystąpić temperatura poniżej 0 C lub na zewnątrz budynków bezwzględnie izolowane termicznie, ponieważ w temperaturach ujemnych tworzywa stają się mniej elastyczne i bardziej wrażliwe na uszkodzenia mechaniczne. 22 Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów Tel Fax 15 2. Normy i wytyczne 2.1. Wartości graniczne parametrów wody pitnej Przewody wody pitnej w budynkach muszą sprostać dziś znacznie bardziej rygorystycznym wymaganiom niż kiedykolwiek wcześniej, zwłaszcza w zakresie wartości granicznych dla skażeń metalami ciężkimi (ołów, miedź, nikiel). Wartości graniczne, np. dla niklu, obniżone zostały z 50 do 20 μg/l, dla miedzi z 3 do 2 mg/l. Przewody miedziane powinny być stosowane jeszcze tylko wówczas, gdy wartość ph wynosi 7,4 lub więcej bądź jeśli przy niższych wartościach ph wartość TOC (ogólny węgiel organiczny, sumaryczny parametr określający zawartość substancji organicznych w wodzie) jest mniejsza od 1,5 mg/l. Jeżeli spełniony jest jeden z tych warunków, zaleca się konsultację z firmą dostarczającą wodę. Właściciele budynków, projektanci i instalatorzy, którzy stosują systemy rur instalacyjnych zapobiegające skażeniom metalami ciężkimi, dokonali właściwego wyboru Wybór materiału Żadne elementy konstrukcyjne i materiały, które mają kontakt z wodą pitną, nie mogą negatywnie wpływać na jej jakość. Tworzywa sztuczne mogą być stosowane do tego celu bez ograniczeń. Materiały te dysponują dopuszczeniem, które jednoznacznie stwierdza ich przydatność do stosowania w instalacjach wody pitnej (atest PZH). Ponadto spełniają one wymagania instrukcji roboczej DVGW W 270 (w zakresie rozwoju mikroorganizmów). Wielowarstwowe rury Wavin Tigris posiadają atest DVGW i spełniają wymagania badań KTW oraz instrukcji W Wymagania i środki w celu ograniczenia rozwoju bakterii legionelli Legionella to bakterie w kształcie pałeczek występujące w słodkiej wodzie, a także w wilgotnej ziemi. W zakresie temperatur od 25 C do 45 C rozmnażają się one wykładniczo, poniżej 25 C populacja przeżywa zastój, przy temperaturach powyżej 45 C rozpoczyna się ich zamieranie. Taka rozpiętość temperatury odnosi się do bakterii legionelli w postaci dojrzałej. W młodym stadium wykazują one nadzwyczajną odporność na wodę o stałej wysokiej temperaturze, jak również na wodę zamarzniętą. Bakterie legionelli występują z jednej strony w postaci planktonu, tzn. pływając w strumieniu wody, ale również w tak zwanych błonach biologicznych, które składają się z licznych mikroorganizmów, które w zależności od ilości pokarmu zasiedlają powierzchnie przewodów rurowych, zaworów, zasobniki ciepłej wody itd. Błony biologiczne osiedlają się na wielu materiałach, np. na stali, miedzi, tworzywach sztucznych, ceramice lub szkle. Zakażenia bakteriami legionelli mogą prowadzić do poważnych zagrożeń zdrowotnych. Przeniesienie zakażenia następuje poprzez wdychanie mikroskopijnych kropelek wody (skażonych aerozoli) np. w natryskach, jacuzzi lub urządzeniach klimatyzacyjnych. W sieciach wody pitnej z przewodami zimnej/ciepłej wody i ewentualnie przewodami cyrkulacyjnymi istnieje ponadto niebezpieczeństwo, że dłuższa stagnacja, tzn. woda stojąca w przewodach, w wymienionych warunkach sprzyja zwiększonemu rozmnażaniu się bakterii legionelli. Źródłami zakażenia mogą być np.: mało lub w ogóle nieużywane przewody instalacyjne, podgrzewacze wody użytkowej, membranowe naczynia zbiorcze. Decydującą rolę odgrywają przy tym warunki eksploatacji, wielkość sieci rurociągów oraz rodzaj użytkowania. Podstawowym zabezpieczeniem projektowanej instalacji wody ciepłej przed rozwojem bakterii legionelli jest zaprojektowanie i wykonanie jej zgodnie z wymaganiami obowiązującego prawa, norm i wytycznych. W Polsce obowiązują w tym przypadku: Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75 poz. 690 z 2002 r.) z późniejszymi zmianami oraz norma PN-92/B-01706/Az1:1999 Instalacje wodociągowe. Wymagania w projektowaniu. Warto również zapoznać się z wytycznymi wymagań technicznych Cobrti Instal (ITB) Zabezpieczenie wody przed wtórnym zanieczyszczeniem. Dla nowo projektowanych instalacji wodociągowych szczegółowe wymagania dotyczą głównie: podgrzewaczy wody ciepłej, materiałów instalacyjnych, układów instalacji, armatury. Problematyka bakterii legionelli to rozległy temat, którego szczegółowe omówienie w ramach niniejszego podręcznika instalacji nie jest możliwe. Poniżej zamieszczamy jednak kilka podstawowych wymagań dla zapobiegania rozwojowi bakterii legionelli. przewody wentylacyjne i wyciągi powietrza, Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów 23 16 Instalacje przewodów Instalować możliwie krótkie przewody pionowe i poziome. W przewodach opróżniających przewidzieć armatury odcinające bezpośrednio przy przewodzie głównym. Miejsca poboru wody w obszarach potencjalnie zagrożonych bakteriami wyposażyć w odbiorniki na końcu przewodu. Przewody niewykorzystywane powinny być opróżnione z wody lub zamknięte. Przewody instalacji wody zimnej chronić przed ogrzewaniem. Instalacja ciepłej wody powinna zapewniać uzyskanie w punktach czerpalnych temperatury wody nie niższej niż 55 C i nie wyższej niż 60 C, przy czym instalacja ta powinna umożliwiać przeprowadzenie dezynfekcji chemicznej lub fizycznej, w tym termicznej przy temperaturze wody nie niższej niż 70 C, dostosowanej do materiałów zastosowanych w instalacjach Podgrzewacze cwu Należy utrzymywać temperaturę ciepłej wody 60 C. Podgrzewacze powinny posiadać odpowiednio duże otwory do ich czyszczenia i konserwacji. Ustalić wielkości zasobnika według obowiązujących w Polsce przepisów. Odciąć przepływ wody przez nieużywane zasobniki. Miejscowe przepływowe podgrzewacze wody ciepłej o objętości do 3 dm 3 mogą być stosowane bez dodatkowych środków zapobiegających wzrostowi bakterii legionelli. Wypływ ciepłej wody z podgrzewacza musi umożliwiać utrzymanie przepisowej temperatury min. 60 C. Można to osiągnąć, zapewniając w obiegu minimalną temperaturę wody powrotnej powyżej 55 C poprzez odpowiednie ustawienie różnicy włączeń regulatora temperatury wody ciepłej. W podgrzewaczach objętościowych o pojemności powyżej 400 litrów woda we wszystkich miejscach zbiornika musi być podgrzewana równomiernie. Można to osiągnąć, stosując taką konstrukcję podgrzewacza, która pozwala na ogrzanie wody nie bezpośrednio przez element grzejny, ale poprzez płaszcz zbiornika. Ponadto konstrukcja i sterowanie pracą podgrzewaczy cwu powinno zapewniać podgrzewanie całkowitej objętości podgrzewacza przynajmniej raz na dzień do temperatury 60 C. ( Instalacje Wodociągowe projektowanie, wykonanie, eksploatacja, Jarosław Chudzicki, Stanisław Sosnowski, Seidel- -Przywecki, Warszawa 2009) Przewody cyrkulacyjne Konfiguracja systemów podgrzewania, rozdzielania i cyrkulacji wody pitnej powinna odbywać się nie tylko według aspektów ekonomicznych i funkcjonalnych. Należy uwzględnić zwłaszcza wymagania higieniczne. Przewody cyrkulacyjne dla sieci ciepłej wody należy przewidzieć we wszystkich instalacjach o pojemności przewodów rurowych >3 dm 3 między odprowadzeniem podgrzewacza wody pitnej i miejscem poboru. Podstawowym warunkiem prawidłowej pracy cyrkulacji instalacji jest ich właściwe zrównoważenie hydrauliczne, tak aby temperatura wody w każdym punkcie nie obniżyła się poniżej 5 C w stosunku do temperatury wody wypływającej z podgrzewacza. Równoważenie hydrauliczne powinno być uzyskiwane za pomocą termostatycznych zaworów cyrkulacyjnych. W ten sposób uwzględnione są rzeczywiste straty ciepła przewodów zależnie od stopnia ich zaizolowania i temperatury otoczenia, ale również uwzględnione są zmieniające się rozbiory wody. W efekcie straty ciepła są ograniczone, zapewniony możliwie najszybszy dostęp do cieplej wody, ale także zmniejszone ryzyko pojawienia się bakterii Armatura Armatura czerpalna w sieci wody pitnej może być narażona na niebezpieczeństwo tak zwanego peryferyjnego skażenia bakteriami legionelli, które ogranicza się do obszaru armatury. Skutecznymi środkami przeciw temu są usuwanie złogów wapnia, czyszczenie, dezynfekcja perlatorów, słuchawek i węży natryskowych. Armaturę czerpalną i głowice natrysków należy dobierać tak, aby rodzaj ich konstrukcji uniemożliwiał tworzenie się rozległych, szybko rozprzestrzeniających się aerozoli, a także aby nie miały skłonności do wytrącania się osadów i były łatwe do czyszczenia. W obszarach wrażliwych, jak szpitale i domy starców, celowe może być zastosowanie bakterioszczelnych filtrów na wylocie armatury Zawory mieszające i regulacyjne Zawory mieszające i regulacyjne często zaopatrują całe grupy natrysków lub inne miejsca poboru. Ponieważ w dołączonej sieci przewodów temperatura jest obniżona, pojemność wodna do miejsca poboru powinna wynosić maksymalnie 3 litry. 24 Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów Tel Fax
17 2.4. Izolacja dźwiękowa w budownictwie nadziemnym według normy DIN Podstawowe pojęcia i minimalne wymagania w zakresie techniki izolacji dźwiękowej Zgodnie z normą DIN 4109, w tak zwanych pomieszczeniach wymagających ochrony, człowiek powinien być chroniony przed trzema rodzajami hałasu: hałas z zewnątrz, hałas z obcych pomieszczeń (mowa, muzyka, kroki, odkurzanie itd.), hałas z instalacji technicznych budynku i z zakładów zlokalizowanych w tym samym budynku lub w budynkach konstrukcyjnie z nim połączonych. Pomieszczenia wymagające ochrony to: pomieszczenia mieszkalne, łącznie z pokojem wypoczynkowym, sypialnie, łącznie z pomieszczeniami noclegowymi w schroniskach i pomieszczeniami z łóżkami w szpitalach i sanatoriach, pomieszczenia nauczania w szkołach, uczelniach wyższych i w podobnych instytucjach, pomieszczenia biurowe (z wyjątkiem biur o otwartej przestrzeni), gabinety, sale narad i podobne pomieszczenia robocze. Norma nie obowiązuje dla ochrony pomieszczeń pobytowych przed szumami z instalacji technicznych budynku we własnej strefie mieszkalnej. Wymagania i potwierdzenia budowlanej izolacji dźwiękowej uregulowane są w następujących normach: DIN 4109: Izolacja dźwiękowa w budownictwie nadziemnym Wymagania i potwierdzenia, DIN 4109 dodatek A1: Izolacja dźwiękowa w budownictwie nadziemnym Przykłady realizacji i metody obliczeń, DIN 4109/A1: : Izolacja dźwiękowa w budownictwie nadziemnym Wymagania i potwierdzenia Zmiana A1, DIN 4109 dodatek 2: Izolacja dźwiękowa w budownictwie nadziemnym Wskazówki dotyczące projektowania i realizacji; Propozycje zwiększonej izolacji dźwiękowej; Zalecenia dla izolacji dźwiękowej we własnej strefie mieszkalnej i roboczej. PN-87/B-02151/02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach. Dopuszczalny poziom dźwięku dla przykładowych pomieszczeń wg PN-87/B-02151/02 Przeznaczenie pomieszczenia Dopuszczalny poziom dźwięku db (A) hałasu od wyposażenia technicznego budynku W dzień W nocy Pomieszczenia mieszkalne Kuchnie i pomieszczenia sanitarne w mieszkaniach Pokoje w hotelach kat. II i wyższych Pokoje chorych w szpitalach i sanatoriach Dopuszczalny poziom dźwięku dla przykładowych pomieszczeń wg DIN 4109/A1 Dla ochrony przed hałasami w instalacjach budowlanych według normy DIN 4109/A1 charakterystyczny poziom ciśnienia akustycznego w obcych pomieszczeniach wymagających ochrony z powodu szumów instalacyjnych z instalacji wodociągowych i ściekowych nie może przekraczać 30 db (A) dla pomieszczeń mieszkalnych i sypialni, 35 db (A) dla pomieszczeń nauczania i pracowni (patrz tabela poniżej). Minimalne wymagania akustyczne wg DIN 4109/A1: 2001 Źródło hałasu Instalacje wodociągowe (instalacje wodociągowe i ściekowe razem) Pozostałe techniczne instalacje budynku Zakłady w dzień godz Rodzaj pomieszczeń wymagających ochrony Pomieszczenia mieszkalne i sypialnie Pomieszczenia nauczania i pracownie Dopuszczalny poziom ciśnienia akustycznego db(a) 30 a) b) 35 a) b) 30 c) 35 c) c) Zakłady w nocy godz c) Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów 25
18 a) W chwili obecnej nie należy uwzględniać pojedynczych, krótkotrwałych wartości szczytowych hałasu, jaki powstaje przy uruchamianiu armatur i urządzeń według tabeli 6, DIN 4109/A1 (otwieranie, zamykanie, przestawianie, przerywanie itp.). b) W przypadku technicznych instalacji wentylacyjnych dopuszczalne są wartości wyższe o 5 db (A), o ile dotyczy to odgłosów ciągłych, bez zwracających uwagę pojedynczych tonów Zwiększona izolacja dźwiękowa Podczas projektowania budynków mieszkalnych o wysokich wymaganiach w zakresie izolacji dźwiękowej konieczne jest ścisłe uzgodnienie wszystkich występujących zakresów robót branżowych. Ponadto zaleca się zasięgnięcie opinii akustyka budowlanego Źródła hałasów w instalacjach technicznych budynku Źródła hałasu w technicznych instalacjach budynku dzieli się na: odgłosy napełniania, odgłosy armatur, odgłosy wlotowe, odgłosy wylotowe, odgłosy uderzeniowe. Środki technicznej izolacji dźwiękowej Hałasy wywoływane są przez poruszające się części lub przepływające media. Przenoszenie dźwięków materiałowych stanowi największy problem w dziedzinie zamocowań i w przypadku przepustów ściennych oraz stropowych. Planowanie przewodów Aby uniknąć dźwięku materiałowego lub zmniejszyć go, należy zamocować izolowane przewody rurowe z izolacją dźwięku materiałowego, np. używając obejm rurowych z miękką wkładką. W celu osiągnięcia optymalnego poziomu akustycznego należy zwrócić uwagę na to, aby wszystkie wrażliwe części składowe instalacji, jak armatury i należące do nich podkładki ścienne, mocowane były z akustycznym izolatorem od bryły budynku. Wszystkie wyżej wymienione środki pozostaną jednak nieskuteczne, jeśli przenoszenie dźwięku na bryłę budynku następuje przez inne mostki dźwiękowe, jak np. resztki zaprawy między przewodem rurowym i ścianą lub połączenia jastrychowe przez uszkodzone izolacje. Z tego względu dla dobrej izolacji dźwiękowej należy dążyć do możliwie całkowitego odizolowania elementów instalacji. Ścian, które wykazują mniejszą masę w odniesieniu do powierzchni, wolno użyć, jeśli badaniem przydatności potwierdzono, że w odniesieniu do przenoszenia hałasów instalacyjnych nie zachowują się bardziej niekorzystnie. Dla określenia masy ściany w odniesieniu do powierzchni ważne są: grubość ściany, gęstość materiału budowlanego ściany, rodzaj użytej zaprawy, grubość oraz masa tynku w odniesieniu do powierzchni. Podsumowując, jako najważniejsze środki aktywnej izolacji dźwiękowej można wymienić: zabudowa przedścienna (brak mostków dźwiękowych do sąsiednich pomieszczeń), zastosowanie cichobieżnych armatur grupy I o poziomie hałasu zdefiniowanym według normy DIN wynoszącym Lap 20 db (A). Armatury czerpalne grupy II powinny być stosowane tylko w ograniczonym zakresie, zastosowanie ścian odpowiednich dla instalacji wodnych (duża masa, np. 220 kg/m 2 ), użycie zamocowań rur tłumiących dźwięk materiałowy (np. z wkładką gumową), w przypadku przepustu przez ściany i stropy należy zabezpieczyć przewody zasilające materiałami izolacyjnymi dla zapewnienia ochrony przeciwpożarowej, izolacji dźwiękowej i izolacji cieplnej, nie należy przekraczać dopuszczalnego ciśnienia wynoszącego 5 barów przed punktami poboru wody, nie należy przekraczać dopuszczalnego przepływu dla armatury (klasy natężenia przepływu). 26 Systemy instalacji sanitarnych i grzewczych Katalog produktów Tel Fax
키워드에 대한 정보 pn 87 b 02151 02
다음은 Bing에서 pn 87 b 02151 02 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 BI50000 87L
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
BI50000 #87L
YouTube에서 pn 87 b 02151 02 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 BI50000 87L | pn 87 b 02151 02, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
