당신은 주제를 찾고 있습니까 “stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki – Pożyczanie od rodziny – czy trzeba zgłaszać i płacić podatek?“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://ppa.charoenmotorcycles.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://ppa.charoenmotorcycles.com/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 GoPożyczka 이(가) 작성한 기사에는 조회수 571회 및 좋아요 4개 개의 좋아요가 있습니다.
stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Pożyczanie od rodziny – czy trzeba zgłaszać i płacić podatek? – stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Rodzina nie sprawdza zdolności i historii kredytowej. Teoretycznie więc, najłatwiej pożyczyć pieniądze od rodziców, siostry czy szwagra. Czy pożyczki rodzinne powinny zostać zgłoszone do Urzędu Skarbowego i powinniśmy od nich zapłacić podatek. Nie zawsze jest to konieczne. Wszystko zależy od tego jaką kwotę pożyczyliśmy i jaki jest stopień pokrewieństwa pomiędzy osobą pożyczającą nam gotówkę.
Więcej przeczytacie w dalszej części artykułu: https://www.gopozyczka.pl/pozyczka-rodzinna-kiedy-zglaszac-wysokosc-podatku-pcc/
stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
1.Podaj nazwy papierów wartościowych na podstawie …
a)Są potwierdzeniem uczestnictwa ich właściciela w kapitale spółki akcyjnej . … c)Stanowią potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki, podlegającej zwrotowi w …
Source: brainly.pl
Date Published: 8/19/2021
View: 519
Potwierdzenie zawarcia Umowy pożyczki nr ……………
Potwierdzenie zawarcia Umowy pożyczki nr … … potwierdza, że w dniu …………. za pośrednictwem Serwisu zawarta została umowa … w skali roku, co stanowi …
Source: www.finansowo.pl
Date Published: 3/6/2022
View: 3548
Jak udowodnić fakt zawarcia umowy pożyczki w formie ustnej?
Umowa pożyczki może być zawarta w dowolnej formie, a więc także i w formie ustnej. Niestety forma ustna nie … Wyrok SA – stan faktyczny.
Source: www.infor.pl
Date Published: 4/25/2021
View: 3604
Treść orzeczenia I C 1425/19
Pozwana twierdziła, iż skuteczność zawarcia umowy pożyczki wymaga … a sam wydruk umowy pożyczki i załączników nie stanowi dowodu, …
Source: www.orzeczenia.ms.gov.pl
Date Published: 2/4/2021
View: 9575
III C 1379/20 Szczegóły orzeczenia – SAOS
Sąd ustalił następujący stan faktyczny: … 1 umowy pkt 17 potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki przesyłamy pożyczkobiorcy przez pośrednika …
Source: www.saos.org.pl
Date Published: 7/25/2021
View: 2784
UZASADNIENIE
W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że powództwo, którego podstawę prawną … powódkę potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki wskazuje, …
Source: orzeczenia.szczecin.so.gov.pl
Date Published: 1/19/2021
View: 5925
wzor-umowy-mpozyczki.pdf – mBank
1Dokument ten stanowi Potwierdzenie zawarcia umowy mPożyczki nr #nr umowy#. … ① Dyspozycję wypłaty pożyczki składasz razem z wnioskiem o pożyczkę.
Source: www.mbank.pl
Date Published: 2/22/2022
View: 4186
Treść orzeczenia I C 333/19
( dowód: potwierdzenie przelewu k. 45) … Umowa pożyczki została zawarta na okres 31 dni, tj. do dnia 5 września 2015 r.
Source: orzeczenia.mokotow.warszawa.so.gov.pl
Date Published: 11/11/2022
View: 8980
주제와 관련된 이미지 stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Pożyczanie od rodziny – czy trzeba zgłaszać i płacić podatek?. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki
- Author: GoPożyczka
- Views: 조회수 571회
- Likes: 좋아요 4개
- Date Published: 2021. 12. 8.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=P_wiPaz6QZ4
Jak udowodnić fakt zawarcia umowy pożyczki w formie ustnej?
Umowa pożyczki może być zawarta w dowolnej formie, a więc także i w formie ustnej. Niestety forma ustna nie zapewnia dostatecznej ochrony ponieważ trudno jest udowodnić fakt jej zawarcia, nie jest to jednak niemożliwe – pomocne mogą być przelewy bankowe na co wskazuje wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie.
Umowa pożyczki została uregulowana w kodeksie cywilnym w art. 720 – 724. Zgodnie z tymi przepisami przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Zobacz również: Długi a przedawnienie roszczeń
Umowa pożyczki, której wartość przekracza 1000 zł powinna zostać zawarta w formie dokumentowej (np. na piśmie, akt notarialny) dla celów dowodowych.
Wyrok SA – stan faktyczny
Sprawa, w której orzekł Sąd Apelacyjny w Warszawie wyglądała następująco: Powódka M.C. zażądała zasądzenia od pozwanego A.A kwoty 130 000 tys. zł z tytułu zwrotu pożyczki. Pozwany zakwestionował istnienie zobowiązania i zażądała oddalenia pozwu. Sąd Apelacyjny podtrzymał wyrok I instancji czego konsekwencją było uznanie żądania powódki za zasadne ale tylko w kwocie 114 000 zł – w pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone.
M.C. zawarła z A.A. umowę pożyczki w formie ustnej na kwotę 130 000 zł. Powódka miała przekazać pozwanemu kwotę pożyczki w ratach. Do zawarcia umowy doszło w mieszkaniu powódki. Strony nie sporządziły umowy w formie pisemnej ponieważ powódka miała zaufanie do pozwanego i nie widziała konieczności spisywania umowy. Pożyczki udzielono pozwanemu z przeznaczeniem na jego prywatne cele.
Zobacz również: Działalność gospodarcza
Powódka w ciągu kilku miesięcy dokonała wielu przelewów na rachunek bankowy A.A. na kwotę 91 400 zł. Większość tych przelewów opatrzono tytułem ,,pożyczka”. Powódka zleciła także inne przelewy na rzecz pozwanego jednakże wynikały one z innych zobowiązań i zostały opatrzone innymi tytułami. Ponadto powódka przekazała pozwanemu 22 600 zł w gotówce. Pozwany nigdy nie zwrócił powódce uwagi, że przelewy na jego konto z tytułu pożyczki są niezgodne z prawdą.
Po pewnym czasie strony założyły razem firmę zajmującą się usługami doradczymi w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Powódka zaczęła domagać się zwrotu pożyczonych pieniędzy – kierowała wezwania do zapłaty w osobistych kontaktach, drogą mailową, a także w formie listownych wezwań do zapłaty, jednakże pozwany nie odbierał tej korespondencji. Powódka postanowiła o zaprzestaniu prowadzenia interesu wraz z pozwanym, jednakże żądanie zwrotu pieniędzy dalej było aktualne.
Sąd: pożyczka w dowolnej formie
Sądy w obu instancjach wskazały, że umowa pożyczki może zostać zawarta w dowolnej formie. Jednakże w przypadku gdy wartość pożyczki przekracza 500 zł (taka kwota obowiązywała gdy umowę pożyczki zawarto) to umowa powinna zostać spisana. Niedochowanie formy pisemnej nie oznacza nieważności umowy, a wywołuje ograniczenia dowodowe z art. 74 § 2 tj. okoliczność zawarcia umowy może zostać udowodniona poprzez dowód z zeznań świadków lub z przesłuchania stron jeżeli (…) fakt dokonania czynności prawnej jest uprawdopodobniony za pomocą dokumentu.
Przelewy mogą być dowodem
Powódka uprawdopodobniła fakt zawarcia umowy pożyczki oraz przeniesienia na pozwanego określonej kwoty pieniędzy przez pisemne dowody z przelewów bankowych dokonanych przez powódkę na konto pozwanego, a także załączoną do akt korespondencję mailową. Sądy uznały, że powyższe dowody wystarczają do uznania za prawdziwą wersji powódki i że w stopniu wystarczającym uprawdopodobniają fakt udzielenia pożyczki pozwanemu, co po uogólnieniu oznacza, że dokumenty bankowe potwierdzające dokonywanie przelewów mogą posłużyć do udowodnienia faktu zawarcia umowy pożyczki w formie ustnej.
Zobacz również: Upadłość konsumencka i płynące z niej korzyści
Sąd ponadto zawierzył powódce i wydał korzystne dla niej orzeczenie ponieważ podejrzany wydawał się brak reakcji pozwanego nie tylko na przelewy na jego konto, które opatrzone były tytułem ,,pożyczka” ale także na wysyłane do niego przez powódkę wiadomości, w których domagała się zwrotu pożyczonych kwot.
Opracowano na podstawie:
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j.t. Dz.U. z 2017 r. 459 z późn. zm.)
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2017 r. (sygn. akt I ACa 1377/16)
Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych
Sygn. akt I C 1425/19 upr.
UZASADNIENIE
wyroku z dnia 27 sierpnia 2020 r.
Powód (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. w pozwie wniesionym w dniu 20 sierpnia 2019 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko A. W. domagał się zasądzenia kwoty 2.681,88 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.
W uzasadnieniu pozwu twierdził, że strony łączyła ramowa umowa pożyczki nr (…), której integralną część (w myśl postanowień § 1 pkt 31 Ramowej Umowy P.) stanowi szczegółowa umowa pożyczki nr (…) z dnia 29 kwietnia 2019 r. Przedmiotowa wierzytelność stała się wymagalna w dniu 19 czerwca 2019 r. Strona pozwana nie wywiązała się z postanowień umownych i nie spłaciła należności w ustawowym terminie. Powód wskazał, iż na kwotę dochodzoną w niniejszym postępowaniu składają się: 2.500 złotych tytułem niespłaconego kapitału, 120,57 złotych tytułem prowizji za udzielenie pożyczki zgodnie z umową (…) z dnia 29 kwietnia 2019 r. oraz 61,31 złotych tytułem skapitalizowanej kwoty odsetek maksymalnych za opóźnienie w zapłacie pożyczki, liczonych od dnia 20 czerwca 2019 roku do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu tj. 19 sierpnia 2019 roku.
Powód w dniu 14 listopada 2019 roku złożył w tutejszym Sądzie pismo procesowe, do którego załączył m.in. umowę ramową pożyczki nr (…) wraz z załącznikami. W uzasadnieniu pisma twierdził, iż prowadzi działalność polegającą na udzielaniu pożyczek w systemie on line za pośrednictwem platformy internetowej credilo.com. Przed zawarciem umowy pożyczki pozwana zapoznała się z wzorcami dokumentacji regulującej treść niniejszej umowy pożyczki, co potwierdziła przez oznaczenie odpowiedniego okienka – check boxu w formularzu elektronicznym na stronie internetowej w celu przejścia do kolejnego etapu składania wniosku o udzielenie pożyczki. Ponadto powód twierdził, że pożyczka została udzielona, a środki przekazane na rachunek bankowy pozwanej.
Pozwana w dniu 10 stycznia 2020 roku wniosła odpowiedź na pozew, w której wnosiła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu kwestionowała istnienie roszczenia i skuteczność zawarcia umowy pożyczki, na którą powoływał się powód. Pozwana twierdziła, iż skuteczność zawarcia umowy pożyczki wymaga wyraźnego oświadczenia woli biorącego pożyczkę, a sam wydruk umowy pożyczki i załączników nie stanowi dowodu, że doszło do skutecznego zawarcia umowy pożyczki. Wskazała, że na żadnym z załączonych od pozwu dowodów nie ma jej podpisu. Pozwana kwestionowała fakt doręczenia umowy pożyczki. Nadto twierdziła, że nie złożyła wniosku o pożyczkę, a powód nie przedstawił dowodu tej okoliczności.
Podstawa faktyczna rozstrzygnięcia:
Powód (…) Sp. z o.o. z siedzibą w K. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. udzielania kredytów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej współpracuje z (…) Sp. z o.o. z siedzibą w W..
(…) Sp. z o.o. jako pożyczkodawca sporządził dokumenty w postaci wydruków komputerowych, określonych jako – ramowa umowa pożyczki nr (…) z dnia 8 lutego 2019 roku, umowa pożyczki nr (…) z dnia 29 kwietnia 2019 roku, formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego z dnia 29 kwietnia 2019 roku, potwierdzenie transakcji. W wydrukach tych widnieją dane osobowe pozwanej A. W. jako pożyczkobiorcy. W wydruku ramowej umowy pożyczki zostały określone zasady na jakich pożyczkodawca i pożyczkobiorca zawierać będą umowy pożyczki. Warunkiem udzielenia pożyczki było złożenie u pośrednika wniosku o udzielenie pożyczki, przyjęcie wniosku o udzielenie pożyczki przez pośrednika po uprzednim dokonaniu przez niego weryfikacji wniosku o udzielenie pożyczki oraz zawarcie umowy pożyczki. W wydruku zaznaczono, że celem weryfikacji tożsamości pożyczkobiorcy pobiera się opłatę weryfikacyjną w postaci jednorazowego przelewu w kwocie 1 zł dokonywanego przez pożyczkobiorcę z jego rachunku bankowego. Zaznaczono też, że pożyczkę przyznaje się po otrzymaniu wniosku o udzieleniu pożyczki, a także po dokonaniu weryfikacji danych podanych przez pożyczkobiorcę.
(dowód: ramowa umowa pożyczki k. 20-24, umowa pożyczki nr (…) k. 28, formularz informacyjny dot. kredytu konsumenckiego k.29-31)
W dniu 29 kwietnia 2019 roku pożyczkodawca dokonał przelewu na rachunek bankowy (…) kwoty 2.500 złotych, tytułem pożyczki z umowy nr (…).
(dowód: potwierdzenie transakcji k. 34)
W dniu 5 czerwca 2019 roku powód wystosował do pozwanej ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty 3.050 złotych.
(dowód: wezwanie do zapłaty k. 32)
Wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku:
Powództwo podlega oddaleniu w całości.
Stosownie do art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Powód swoje roszczenie wywodzi z umowy pożyczki nr (…), która miała zostać zawarta między stronami w dniu 29 kwietnia 2019 roku, za pośrednictwem internetu. Opisał sposób, w jaki miało dojść do zweryfikowania danych pożyczkodawcy, oraz do samego zawarcia umowy.
Powyższy materiał dowodowy – w ocenie Sądu, przy uwzględnieniu zarzutów formułowanych przez pozwaną – nie potwierdza, aby dokonała ona akceptacji treści zawartych w załączonych wydrukach, a tym samym aby doszło do zawarcia umowy pożyczki. Przeprowadzone w sprawie dowody nie pozwoliły na wykazanie tego faktu.
Zgodnie z generalną dyrektywą wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem art. 6 k.c. jest przepis art. 232 k.p.c., zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne . W myśl przytoczonych przepisów, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Powód winien zatem wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu, w tym fakt złożenia przez pozwaną w dniu 29 kwietnia 2019 r. wniosku o udzielenie pożyczki. W ocenie Sądu powód obowiązkowi temu nie sprostał.
Niewątpliwie zawieranie umów za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość jest dozwolone w obrocie prawnym. Nie jest ono wyłączone przez art. 29 ustawy o kredycie konsumenckim i art. 10 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki. Jednakże strona będąca profesjonalistą, obowiązanym do podwyższonej staranności w obrocie prawnym, powinna być świadoma ograniczeń dowodowych wiążących się z taką formą zawarcia umowy i uzyskać, a następnie przedstawić dowody złożenia oświadczenia woli przez pożyczkobiorcę. Tego powód w niniejszym procesie nie uczynił. Sąd nie jest też zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów, zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązek taki spoczywa na stronach.
Powód na potwierdzenie faktu zawarcia umowy pożyczki i jej wykonaniu przez powoda przedstawił dowody w postaci wydruków komputerowych. Pozwana zakwestionowała moc dowodową przedstawionych przez powoda wydruków, nieuwierzytelnionych za zgodność z oryginałem. Wydruki komputerowe mogą stanowić dowód w postępowaniu cywilnym, co wynika z przyjętej powszechnie wykładni przepisów art. 308 k.p.c., wydruk komputerowy stanowi bowiem inny środek dowodowy, o którym mowa w art. 308 k.p.c., 309 k.p.c., gdyż wymieniony tam katalog ma charakter otwarty. Tym niemniej, Sąd uznał te dowody za niewystarczające do przyjęcia, że pozwana zawarła w dniu 29 kwietnia 2019 roku umowę pożyczki. W tym zakresie wskazanym dokumentom należało odmówić wiarygodności.
Należy zauważyć, że wydruki załączone przez powoda pochodzą wyłącznie od niego, a zawarte w nich treści nie zostały w żaden sposób akceptowane przez pozwaną. Brak potwierdzenia, że zostało złożone jakiekolwiek oświadczenie woli przez pozwaną, co skutkuje przyjęciem, że wydruki te mogą być poczytywane jedynie za projekt umowy, które same w sobie nie wywołują skutków prawnych.
Żaden ze złożonych przez powoda dowodów nie potwierdza, że pozwana dokonała rejestracji na stronie internetowej pożyczkodawcy i złożyła wniosek na interaktywnym formularzu, a następnie uiściła opłatę weryfikacyjną, co skutkowałoby przyjęciem akceptacji przez pozwaną warunków wynikających z treści umowy pożyczki. W wydruku ramowej umowy pożyczki dołączonej do pozwu w § 1 ust. 20 wskazano, iż pożyczkobiorca zobowiązany jest dokonać jednorazowego przelewu w kwocie 1 zł, tytułem opłaty weryfikacyjnej celem potwierdzenia danych oraz potwierdzenia numeru rachunku bankowego pożyczkobiorcy.
Powód przedłożył potwierdzenie transakcji przekazania kwoty 2.500 złotych z rachunku bankowego o numerze (…) na rachunek bankowy o numerze (…). Z opisu potwierdzenie transakcji wynika, że kwota ta została przekazana tytułem pożyczki z umowy nr (…). Wydruk potwierdzenia transakcji pochodzi z wewnętrznego sytemu firmy, świadczącej usługi płatnicze, niespełniający jednak wymogów określonych w art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. Tym bardziej, że wskazanego w tym potwierdzeniu numeru rachunku bankowego odbiorcy nie sposób powiązać z rachunkiem bankowym pozwanej. Brak jest dowodu, by taki numer rachunku wskazywała ona do wypłaty środków lub aby z tego rachunku bankowego uiściła opłatę weryfikacyjną.
Kodeksowa definicja pożyczki wskazuje, że świadczeniem dającego pożyczkę jest przeniesienie na własność biorącego pożyczkę określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku i wykonanie tego świadczenia powód powinien udowodnić w procesie cywilnym. Dopiero wówczas zasadne staje się oczekiwanie od biorącego pożyczkę, że udowodni on spełnienie swego świadczenia umownego w postaci zwrotu pożyczki (wyrok SA we Wrocławiu z dnia 17 kwietnia 2012 r., I ACa 285/12).
Powód złożył do akt sprawy ramową umowę pożyczki, umowę pożyczki, formularz informacyjny oraz wydruk zawierającego dane przelewu na kwotę 2.500 złotych. Z dokumentów tych nie wynika, aby pozwana dokonała czynności związanych z rejestracją na portalu pośrednika powoda i weryfikacją swojej tożsamości, a następnie złożyła wniosek o pożyczkę, która została jej udzielona. Powód nie załączył wniosku o pożyczkę ani potwierdzenia uiszczenia przez pozwaną opłaty weryfikacyjnej, która była elementem niezbędnym do zawarcia umowy pożyczki. Z analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego płynie zatem jednoznaczny wniosek, iż brak jest dowodów na to, aby pozwana dokonała wyżej wymienionych czynności.
Sam fakt dokonania przelewu, wobec braku dowodu złożenia wniosku o pożyczkę, wobec braku jakiegokolwiek potwierdzenia, że rachunek bankowy wskazany jako rachunek odbiorcy przelewu został wskazany przez pozwaną, nie stanowi o zawarciu i wykonaniu umowy pożyczki.
Mając powyższe na uwadze, powództwo należało oddalić w całości.
III C 1379/20 Szczegóły orzeczenia
Sygn. akt III C 1379/20
UZASADNIENIE
W dniu 10 października 2019 roku (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła pozew do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie, którym żądała zasądzenia od K. S. kwoty 3 794,45 złotych wraz z odsetkami:
– umownymi, liczonymi w stosunku rocznym, w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 3 000 dnia 9 października 2019 roku do dnia zapłaty,
– umownymi, liczonymi w stosunku rocznym, w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 650,70 dnia 9 października 2019 roku do dnia zapłaty,
– ustawowymi za opóźnienie od kwoty 143,75 złotych od dnia 10 października 2019 roku do dnia zapłaty
i kosztami procesu według norm przepisanych.
W uzasadnieniu żądania pozwu powódka wskazała, że 4 maja 2019 roku strony zawarły, za pośrednictwem pośrednika kredytowego (…) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, ramową umowę pożyczki nr (…)_1 oraz szczegółową umowę pożyczki numer (…), na podstawie której pożyczono K. S. kwotę 3 000 złotych. Umowa została zawarta na okres od 4 maja 2019 roku do 3 czerwca 2019 roku. Pozwana nie wywiązała się z postanowień umownych i nie zwróciła pożyczki wraz z prowizją i odsetkami w ustalonym terminie. Roszczenie z ww. umów stało się wymagalne 3 czerwca 2019 roku. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się należności z następujących tytułów: kapitał w kwocie 3 000 złotych, prowizja w kwocie 650,70 złotych oraz odsetki za opóźnienie w spłacie pożyczki naliczone od niespłaconego kapitału pożyczki, w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, od dnia 4 czerwca 2019 roku do dnia 8 października 2019 roku, w kwocie 143,75 złotych. Pozwana, pomimo wezwania do zapłaty, nie zaspokoiła roszczenia z ww. umowy.
Postanowieniem z dnia 20 listopada 2019 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty, przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Szczecin – Centrum w Szczecinie (ówczesna sygn. akt VI Nc – e (…)).
W odpowiedzi na pozew pozwana K. S. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.
Pozwana podniosła, że strona powodowa nie udowodniła, aby pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy pożyczki, z której wywodzi roszczenie, i tym samym aby przysługiwała jej legitymacja procesowa czynna, a także nie udowodniła zasadności żądania pozwu co do zasady i co do wysokości.
Pozwana zaprzeczyła, aby złożyła wniosek o zawarcie umowy, a także aby przedmiotową umowę zawarła. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepisy przewidują inną szczególną formę. Ustawa ta dopuszcza możliwość zawierania umów o kredyt konsumencki za pomocą środków porozumiewania się na odległość, jednakże i w tym wypadku powinna zostać zachowana forma równoważna dla formy pisemnej. Tymczasem strona powodowa nie udowodniła, aby doszło do skutecznego złożenia przez obydwie strony oświadczeń woli w przedmiocie zawarcia umowy pożyczki. Zgodnie z przepisem art. 61 par. 2 k.c. oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią. Oświadczenie woli wyrażone w tej formie zostaje złożone z chwilą jego przejścia do systemu informatycznego prowadzonego i kontrolowanego przez odbiorcę, tj. w momencie przyjęcia oświadczenia przez serwer odbiorcy i zarejestrowana na nim odpowiednich danych. Pozwana zaprzeczyła, aby dokonała rejestracji na stronie HaloPożyczka i aby złożyła wniosek o udzielenie pożyczki. Nie wykazano również, aby jakiekolwiek jej dane, które służyły rejestracji i zawarciu umowy były prawdziwe. Strona powodowa nie wykazała również, aby była właścicielem lub użytkownikiem serwera, na którym znajdowała się strona internetowa, za pośrednictwem której miało dojść do zawarcia umowy. Tym samym strona powodowa nie udowodniła, aby zawarła z pozwaną umowę, z której wywodzi roszczenie. Pozwana zaprzeczyła również, aby została jej wypłacona przez stronę powodową jakkolwiek kwota tytułem pożyczki. Złożone natomiast przez stronę powodową wydruki odnoszące się do wypłaty pożyczki są sprzeczne. W umowie wskazano, że będąca przedmiotem umowy kwota 3 000 złotych, w zakresie kwoty 2 000 złotych zostanie przelana na poczet finansowania innego zobowiązania, a w części co do kwoty 1 000 złotych przelana na rachunek pozwanej. Złożono natomiast wydruk potwierdzenia przelewu na kwotę 3 000 złotych. Nie wykazano przy tym, aby rachunek, na który dokonano przelewu tej kwoty, należał do pozwanej. Pozwanej nie złożono również żadnego oświadczenia w przedmiocie wezwania do zapłaty, czy to w formie pisemnej czy to elektronicznej.
Pozwana wskazała nadto, że postanowienia umowy przewidujące obowiązek zapłaty pozaodsetkowych kosztów kredytu w kwocie przewyższającej równowartość pożyczonej kwoty stanowią niedozwoloną klauzulę umowną w rozumieniu przepisu art. 385 1 k.c.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Warunki, na jakich (…) Finanse Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. udostępnia nieodpłatnie możliwość korzystania z serweru (…).PL, określa Regulamin Serwisu (…).PL.
Zgodnie z postanowieniem par. 2 pkt 3 Regulaminu Serwisu (…).PL, zawarcie ramowej umowy pożyczki z jednym z partnerów serwisu, uzależnione jest od rejestracji użytkownika w systemie serwisu i posiadania przez użytkownika indywidualnej nazwy użytkownika (loginu) oraz przyporządkowanego jej hasła, przy pomocy których następuje logowanie do konta użytkownika utworzonego w serwisie.
Zgodnie z postanowieniem par. 3 pkt 1 rejestracja użytkownika następuje w drodze wypełnienia formularza rejestracyjnego udostępnionego na stronie (…) pl . (…) formularza rejestracyjnego oraz kliknięcie przycisku „Zarejestruj się” jest równoznaczne z akceptacją przez użytkownika postanowień niniejszego regulaminu. Do wysłania formularza rejestracyjnego i zakończenia rejestracji użytkownika w serwisie niezbędna jest akceptacja regulaminu oraz polityki prywatności. Założenie konta w serwisie następuje niezależnie od ewentualnego zawarcia ramowej umowy pożyczki. W celu skorzystania z odpłatnych usług dostępnych w serwisie, a także umożliwienia przedstawienia oferty partnerów serwisu, użytkownik zobowiązany jest do zawarcia ramowej umowy pożyczki, regulującej zasady ewentualnego udzielania pożyczek przez partnerów serwisu, przy czym zawarcie ramowej umowy pożyczki nie skutkuje automatycznym zawarciem umowy pożyczki, a jedynie umożliwia użytkownikowi aplikowanie za pośrednictwem serwisu o pożyczkę u partnerów serwisu.
Zgodnie z postanowieniem par. 4 ust. 1 umowa o świadczenie usług drogą elektroniczną zostaje zawarta z chwilą rozpoczęcia korzystania przez użytkownika z usług dostępnych w serwisie. Rozpoczęciem korzystania z usług, w przypadku usług dostępnych po rejestracji lub zalogowaniu, jest wysłanie wypełnionego formularza rejestracyjnego lub zalogowanie. Do usług dostępnych bez konieczności rejestrowania lub zalogowania rozpoczęciem korzystania z nich jest wejście na stronę serwisu.
Dowód:
– Regulamin Serwisu (…).PL. k. 23.
Sporządzono formularz ramowej umowy pożyczki nr (…)_1, w którym jako pożyczkodawca wskazana została (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., dla której usługi pośrednictwa świadczy (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., a jako pożyczkobiorczyni – K. S..
Przedmiotem umowy jest określenie zasad na jakich pożyczkodawca (reprezentowany przez pośrednika) oraz pożyczkobiorca zawierać będą umowy pożyczki.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 18 pośrednik oznacza (…) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W., która świadczy usługi pośrednictwa finansowego na rzecz pożyczkodawcy i jest uprawniona do wykonywania w imieniu pożyczkodawcy czynności wskazanych w niniejszej umowie.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 22 pożyczkodawca oznacza (…) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W..
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 23 pożyczkobiorca oznacza osobę fizyczną spełniającą warunki wskazane w umowie, która zawiera umowę pożyczki z pożyczkodawcą.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 21 pożyczka refinansująca oznacza pożyczkę udzieloną pożyczkobiorcy przez pożyczkodawcę za pośrednictwem pośrednika z przeznaczeniem na spłatę zobowiązań pożyczkobiorcy względem podmiotów trzecich, stosownie do dyspozycji pożyczkobiorcy.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 8 konto klienta oznacza indywidualne konto użytkownika założone przez pożyczkobiorcę na platformie pożyczkowej, udostępnione pożyczkobiorcy po zalogowaniu w celu składania wniosków o zawarcie umowy pożyczki oraz komunikowania się z pożyczkodawcą oraz pośrednikiem w zakresie spraw regulowanych umową.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 7 formularz rejestracyjny to elektroniczny formularz znajdujący się na platformie pożyczkowej służący do rejestracji pożyczkobiorców, jak również składania wniosków o zawarcie umowy pożyczki.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 36 wniosek o zawarcie umowy pożyczki oznacza wniosek złożony przez pożyczkobiorcę w sposób określony w niniejszej umowie, którego złożenia ma na celu zawarcie umowy pożyczki.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 24 przelew weryfikacyjny to jednorazowy przelew w kwocie 1 złotych dokonywany przez pożyczkobiorcę z jego rachunku bankowego na rachunek bankowy wskazany przez pośrednika działającego w imieniu pożyczkodawcy, dokonywany w celu weryfikacji tożsamości pożyczkobiorcy po dokonaniu przez pośrednika działającego w imieniu pożyczkodawcy czynności weryfikacyjnych.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 35 weryfikacja pożyczkobiorcy oznacza czynności kontrolne dokonywane przez upoważnionych do tych czynności pracowników administracyjnych pożyczkodawcy lub pośrednika działających w imieniu i na rzecz pożyczkodawcy, polegające na zweryfikowaniu pod względem zgodności informacji oraz danych podanych przez pożyczkobiorcę w trakcie rejestracji na platformie pożyczkowej.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 6 formularz informacyjny oznacza formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumpcyjnego w rozumieniu art. 13 i 14 ustawy o kredycie konsumenckim, dostępny dla pożyczkobiorcy oraz niezalogowanych użytkowników na platformie pożyczkowej w wersji elektronicznej i każdorazowo udostępniany pożyczkobiorcy przed zawarciem umowy oraz przed każdorazowym złożeniem wniosku o udzielenie pożyczki, na trwałym nośniku pozwalającym na jego zapisanie i wydrukowanie.
Zgodnie z postanowieniem par. 1 umowy pkt 17 potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki przesyłamy pożyczkobiorcy przez pośrednika działającego w imieniu pożyczkodawcy (na trwałym nośniku) dokument potwierdzający zawarcie każdej poszczególnej umowy pożyczki oraz zawierający informacje, o których mowa w art. 30 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim.
Zgodnie z postanowieniem par. 2 pkt 2 pożyczkę uważa się za udzieloną w momencie zaksięgowania przelewu na rachunku bankowym pożyczkobiorcy. Pożyczkę uważa się za udzieloną również w momencie zaksięgowania przelewu na rachunkach wskazanych przez pożyczkobiorcę podmiotów uprawnionych względem pożyczkobiorcy lub innego rozliczenia, skutkującego wykonaniem wszelkich zobowiązań pożyczkobiorcy względem pożyczkodawcy wskazanego przez pożyczkobiorcę we wniosku o zawarcie umowy pożyczki refinansującej.
Zgodnie z postanowieniem par. 3 warunkiem zawarcia umowy jest uprzednia rejestracja i utworzenie przez pożyczkobiorcę konta klienta na platformie pożyczkowej oraz posiadanie przez pożyczkobiorcę aktywnego konta klienta. Rejestracja następuje poprzez wypełnienie formularza rejestracyjnego znajdującego się na platformie pożyczkowej. Składając wniosek o zawarcie ramowej umowy pożyczki pożyczkobiorca zobowiązuje się podać między innymi dane identyfikujące takie jak: numer PESEL, serię i numer dowodu osobistego, stan cywilny, wykształcenie, obywatelstwo i kraj pochodzenia, dane kontaktowe: adres zamieszkania, adres zameldowania oraz telefonu komórkowego oraz adres poczty elektronicznej oraz dane dotyczące jego dochodów i wydatków, które to dane służą rejestracji na platformie pożyczkowej oraz ocenie zdolności i wiarygodności kredytowej pożyczkodawcy. Rejestrując się na platformie pożyczkobiorca oświadcza między innymi, że przed złożeniem wniosku zapoznał się z ramową umową pożyczki zamieszczoną na platformie pożyczkowej, jego zamiarem jest zawarcie ramowej umowy pożyczki na odległość w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim, wyraża zgodę na telefoniczną weryfikację informacji dotyczących źródła i wysokości uzyskiwanego dochodu.
Po poprawnym wypełnieniu formularza rejestracyjnego pożyczkobiorca zobowiązany jest do dokonania weryfikacji rachunku bankowego pożyczkobiorcy, przy czym dokonanie weryfikacji rachunku bankowego możliwe jest w jeden z poniższych sposobów:
– poprzez dokonanie przelewu weryfikacyjnego na podstawie danych oraz instrukcji przekazanych przez pożyczkodawcę za pośrednictwem platformy pożyczkowej lub
– poprzez skorzystanie przez pożyczkobiorcę z usługi szybka identyfikacja, której zasady działania zostały wyjaśnione na platformie pożyczkowej.
Niezwłocznie po dokonaniu rejestracji przez pożyczkobiorcę, pośrednik działający w imieniu pożyczkodawcy udostępni pożyczkobiorcy na trwałym nośniku ramową umowę pożyczki oraz wzór oświadczenia o odstąpieniu od umowy, a dodatkowo dokumenty te będą widoczne po zalogowaniu się przez pożyczkobiorcę na koncie klienta na platformie pożyczkowej.
Zgodnie z postanowieniem par. 5 wniosek o zawarcie umowy pożyczki pożyczkobiorca może złożyć po uprzedniej rejestracji na platformie pożyczkowej za pośrednictwem konta klienta utworzonego na platformie pożyczkowej. Składając wniosek o zawarcie umowy pożyczki pożyczkobiorca zobowiązany jest podać propozycję indywidualnych warunków umowy, tj. kwoty pożyczki oraz terminu spłaty pożyczki, z uwzględnieniem oferty pożyczkowej pożyczkodawcy dostępnej na platformie pożyczkowej. W przypadku składania wniosku o zawarcie umowy pożyczki refinansującej pożyczkobiorca jest ponadto zobowiązany podać opis zobowiązania, które ma zostać spłacone w wykonaniu przez pożyczkobiorcę umowy pożyczki refinansującej (dyspozycja spłaty). W przypadku, gdy zobowiązanie, o którym mowa w zdaniu poprzednim stanowi zobowiązanie względem innego pożyczkodawcy, z którym współpracuje pośrednik, wypełnienie danych we wniosku o zawarcie pożyczki refinansującej nastąpi automatycznie, a następnie dane te zostaną potwierdzone przez pożyczkobiorcę.
Niezwłocznie po złożeniu wniosku o zawarcie umowy pożyczki – przed zawarciem umowy pożyczki – pożyczkodawca udostępni pożyczkobiorcy za pośrednictwem pośrednika formularz informacyjny dotyczący pożyczki objętej wnioskiem pożyczkobiorcy, przy czym udostępnienie nastąpi poprzez platformę pożyczkową w formie pliku (…), a dodatkowo formularz ten zostanie przesłany na adres poczty elektronicznej pożyczkobiorcy podany w formularzu rejestracyjnym.
Przyznanie pożyczki jest uzależnione od pozytywnej weryfikacji wniosku pożyczkobiorcy oraz oceny ryzyka kredytowego pożyczkobiorcy przez pożyczkodawcę i zależy od wyłącznej decyzji pożyczkodawcy.
Pożyczkodawca za pośrednictwem pośrednika poinformuje pożyczkobiorcę o przyznaniu lub odmowie przyznania pożyczki za pomocą komunikatu zamieszczonego na platformie pożyczkowej, droga elektroniczną (e – mail) lub telefonicznie (wysyłając wiadomość sms).
Po zaakceptowaniu przez pożyczkodawcę wniosku o zawarcie umowy pożyczki, pożyczkodawca, za pośrednictwem pośrednika, udostępni pożyczkobiorcy ramowa umowę pożyczki, potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki, formularz informacyjny oraz formularz odstąpienia jako dokumenty widoczne po zalogowaniu się przez pożyczkobiorcę na koncie klienta. Dodatkowo dokumenty te wyśle na adres poczty elektronicznej wskazany w formularzu rejestracyjnym.
Pożyczkodawca wypłaca pożyczkę pożyczkobiorcy za pośrednictwem pośrednika, przelewając pożyczkę na rachunek bankowy pożyczkobiorcy lub wskazanych przez pożyczkobiorcę podmiotów uprawnionych względem pożyczkobiorcy, w terminie nie dłuższym niż 1 dzień roboczy po wejściu w życie umowy pożyczki. Wraz z dokonaniem wspomnianego przelewu uznaje się, że pożyczkobiorca otrzymał pożyczkę zgodnie z warunkami umowy.
W przypadku udzielenia pożyczki refinansującej, pożyczkodawca wypłaci pożyczkę za pośrednictwem pośrednika na rachunki podmiotów uprawnionych względem pożyczkobiorcy, wskazanych przez pożyczkobiorcę we wniosku o zawarcie pożyczki refinansującej lub dokona innego rozliczenia z tymi podmiotami w celu spłaty refinansowanych zobowiązań pożyczkobiorcy wymienionych we wniosku o zawarcie umowy pożyczki refinansującej. W przypadku, gdy kwota udzielonej pożyczki refinansującej jest wyższa niż kwota refinansowanych zobowiązań pożyczkobiorcy wymienionych we wniosku o zawarcie umowy pożyczki, nadwyżka kwoty pożyczki zostanie przelana na rachunek bankowy pożyczkobiorcy.
Jeżeli kwota do spłaty lub jej część nie zostanie uiszczona w terminie, pożyczkobiorca zobowiązany jest do zapłaty, oprócz kwoty do spłaty , odsetek za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, za okres od dnia spłaty pożyczki do dnia zaksięgowania kwoty na rachunku bankowym wskazanym przez pożyczkobiorcę.
Dowód:
– ramowa umowa pożyczki k. 19 – 21.
Wygenerowano formularz informacyjny kredytu konsumpcyjnego, w którym jako pożyczkodawcę wskazano (…) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Kwotę pożyczki oznaczono na 3 000 złotych. Prowizję oznaczono na kwotę 823 złotych, odsetki na kwotę 24,60 złotych. Oprocentowanie pożyczki wynosiło 10% w stosunku rocznym. Całkowita kwota do spłaty wynosiła 3 848,40 złotych. Termin zwrotu pożyczki: 30 dni.
Dowód:
– formularz informacyjny kredytu konsumpcyjnego k. 22.
Wygenerowano druk zatytułowany „umowa pożyczki nr (…) (potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki)” , w którym jako pożyczkobiorcę wskazano K. S., nr PESEL (…). Warunki umowy: całkowita kwota pożyczki: 3 000 złotych; kwota wypłacona pożyczkobiorcy: 1 000 złotych, kwota refinansowana: 2 000 złotych; prowizja 823,80 złotych; odsetki: 24,60 złotych; całkowity koszt pożyczki: 848,40 złotych; całkowita kwota do spłaty: 3 848,40 złotych; roczna stopa oprocentowania pożyczki: 10%; termin spłaty pożyczki: 3 czerwca 2019 roku; nr rachunku bankowego pożyczkobiorcy: (…); numer rachunku na który pożyczkobiorca dokonuje spłaty: (…).
Zgodnie z dyspozycją pożyczkobiorcy wypłata pożyczki miała nastąpić:
– kwota 2 000 złotych na rachunek bankowy należący do (…) Spółki z o.o. o numerze (…),
– kwota 1 000 złotych na rachunek bankowy pożyczkobiorcy.
Dowód:
– umowa pożyczki nr (…) (potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki) k. 18.
(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wygenerowała potwierdzenie wykonania transakcji wypłaty środków, w którym odnotowano dokonanie przelewu na rachunek bankowy numer (…) kwoty 3 000 złotych tytułem wypłaty środków umowa numer (…). Jako odbiorcę wskazano K. S..
Dowód:
– potwierdzenie wykonania transakcji wypłaty środków wraz z pełnomocnictwem k. 24, 29.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo okazało się nieuzasadnione.
Na wstępie wskazać należy, że sprawa podlega rozpoznaniu na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego w brzemieniu sprzed zmiany dokonanej ustawą z dnia z 4 lipca 2019r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1469), zgodnie z art. 11 ust. 3 tej ustawy albowiem sprawa przed dniem 7 listopada 2019 roku rozpoznawana była w elektronicznym postępowaniu upominawczym.
Powódka wywodzi roszczenie z umowy pożyczki z dnia 4 maja 2019 roku, zawartej za pośrednictwem pośrednika kredytowego (…) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, na podstawie której pożyczono pozwanej K. S. kwotę 3 000 złotych i domaga się zwrotu pożyczonej kwoty wraz z prowizją i odsetkami za opóźnienie w spłacie pożyczki.
Zgodnie z treścią przepisu art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Zgodnie natomiast z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 993) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Zgodnie z przepisem ust. 2 za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki.
Pozwana zaprzeczyła zasadności żądania pozwu tak co do zasady jak i wysokości, podnosząc, że strona powodową nie wykazała zarówno faktu związania stron umową, jak i jej wykonania przez powódkę, a nadto podniosła, że umowa zawiera postanowienia, która stanowią klauzule abuzywne.
W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Uregulowanie przepisu art. 6 k.c. stanowi o ciężarze dowodu w sensie materialnoprawnym i wskazuje, kogo obciążają skutki nieudowodnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, spoczywa on na stronie powodowej. Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu, wynikającym z przywołanego przepisu, powód jest zobowiązany do wykazania wszystkich okoliczności uzasadniających jego roszczenie tak co do zasady jak i wysokości. Pozwany zaś, który odmawia uczynienia zadość żądaniu powoda, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje. Spoczywający na pozwanym obowiązek dowiedzenia okoliczności wskazujących na wygaśnięcie zobowiązania nie może wyprzedzać ciążącego na powodzie obowiązku udowodnienia powództwa. Podkreślić jednakże należy, że art. 6 k.c. rozumiany być musi przede wszystkim w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał. (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2006 r., IV CSK 299/06). Obowiązek przedstawienia dowodów, zgodnie z przepisem art. 3 k.p.c. spoczywa na stronach, zaś ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne ( art. 6 k.c.). Nie wymagają jednak dowodu – stosownie do przepisu art. 229 k.p.c. – fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości co do swej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Nadto zgodnie z zasadą kontradyktoryjności, rządzącą procesem cywilnym, rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). To strona powodowa, która domaga się zapłaty pewnej należności na drodze sądowej, winna co do zasady wykazać, iż należność ta – oznaczona co do wysokości, tytułu i daty płatności – nie została przez jej przeciwnika procesowego uiszczona.
W procesie związanym z wykonaniem umowy pożyczki powód jest zobowiązany udowodnić, stosownie do treści przepisu art. 6 k.c., że strony zawarły umowę tej kategorii, a także, że przeniósł na własność biorącego pożyczkę określoną w umowie ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku. Biorący pożyczkę natomiast winien wykazać wykonanie swego świadczenia w postaci zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości, przy czym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 k.p.c.).
Z uwagi na podniesione przez pozwaną zarzuty, na powódce – zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w art. 6 k.c. – spoczywał zatem obowiązek wykazania, że pomiędzy stronami doszło do skutecznego zawarcia umowy pożyczki i że na jej podstawie na własność pozwanej została przeniesiona wskazana w umowie kwota pożyczki, tj. 3.000 złotych.
W ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała faktu związania stron umową pożyczki, z której wywodzi roszczenie, jak również i faktu przeniesienia na własność pozwanej kwoty 3 000 złotych.
Do skutecznego zawarcia umowy pożyczki konieczne jest ustalenie, że doszło do złożenia skutecznych oświadczeń woli dwóch stron: Pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy. Tymczasem ze złożonych przez stronę powodową wydruków i dokumentów nie wynika, aby pozwana złożyła oświadczenie woli skutkujące zawarciem umowy pożyczki w jakiejkolwiek formie.
Zgodnie z treścią przepisu art. 60 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). Zgodnie zaś z art. 61 §1 i § 2 oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej (§1). Oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią (§2). Przepis ten wyraża zasadę swobody formy, wedle której wola osoby skierowana na wywołanie zamierzonego skutku prawnego związanego z dokonywaną czynnością prawną, może być uzewnętrzniona w każdy dowolny sposób, ujawniający ją tak, że staje się dostatecznie zrozumiała dla adresata. W konsekwencji ujawnienie woli osoby dokonującej czynności prawnej może nastąpić także w sposób dorozumiany, przez jakiekolwiek zachowanie się, uzewnętrzniające tę wolę w sposób obiektywnie zrozumiały, które wyraża wolę wywołania skutków prawnych, objętych treścią czynności prawnej. Złożenie oświadczenia może być zarówno jednostkową czynnością, jak i całym procesem zachowań podmiotu składającego to oświadczenie, o ile w oparciu o całokształt okoliczności można podmiotowi składającemu oświadczenie przypisać zamiar wywołania określonych skutków prawnych, czyli gdy zachowanie to niesie za sobą określony komunikat mający wywołać skutki prawne ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2017r., sygn. akt IV CSK 179/16, Legalis 1587604). Przepis ten umożliwia zatem składanie oświadczeń woli skutkujących np. zawarciem umowy w formie elektronicznej. Aby jednak mówić, że doszło do czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, że doszło do złożenia dwóch zgodnych oświadczeń woli, a następnie, że oświadczenia te były skuteczne. Czym innym jest bowiem ustalenie, że doszło do faktu złożenia oświadczenia woli, a czym innym ustalenie, że oświadczenie to było skuteczne. O fakcie złożenia oświadczenia woli decydują w szczególności okoliczności, czy składający oświadczenie w ogóle wyraził swoją wolę – w zasadzie w dowolnej formie, o ile forma ta w wystarczający sposób wolę tę ujawniła oraz czy oświadczenie to doszło do adresata w rozumieniu art. 61 § 2 k.c. Natomiast o skuteczności złożonego oświadczenia decydują w szczególności takie okoliczności, jak zdolność do czynności prawnych, forma czy należyte umocowanie.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że zaoferowany przez stronę powodową materiał dowodowy sprawy nie daje podstaw do przyjęcia, aby pozwana złożyła oświadczenie woli w jakiejkolwiek formie, skutkujące zawarciem umowy pożyczki, z której powód wywodził swoje roszczenie. Powód dołączył do pozwu wydruki regulaminu serwisu (…).PL , określającego zasady regulujące zawarcie ramowej umowy pożyczki z jednym z partnerów serwisu prowadzonego przez pośrednika finansowego (…) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., ramową umowę pożyczki numer (…)_1, określającą zasady zawarcia umowy pożyczki i jej wykonania, wydruk formularza informacyjnego dotyczącego kredytu konsumpcyjnego, wydruk umowy pożyczki nr (…) (potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki), w którym wskazano warunki umowy pożyczki oraz potwierdzenie wykonania transakcji wypłaty środków. Zgodnie z zasadami określonymi w ww. wydrukach, zawarcie ramowej umowy pożyczki z jednym z partnerów serwisu – powodem (…) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W., uzależnione jest od rejestracji użytkownika w systemie serwisu i posiadania przez użytkownika indywidualnej nazwy użytkownika (loginu) oraz przyporządkowanego jej hasła, przy pomocy których następuje logowanie do konta użytkownika utworzonego w serwisie. Warunkiem natomiast zawarcia umowy jest uprzednia rejestracja i utworzenie przez pożyczkobiorcę konta klienta na platformie pożyczkowej oraz posiadanie przez pożyczkobiorcę aktywnego konta klienta. Rejestracja następuje poprzez wypełnienie formularza rejestracyjnego znajdującego się na platformie pożyczkowej. Strona powodowa nie udowodniła, aby pozwana K. S. dokonała rejestracji i utworzyła konto klienta. Ze złożonych wydruków nie wynika również, aby złożyła wniosek o udzielenie pożyczki i zapoznała się z formularzem informacyjnym kredytu konsumenckiego oraz ramową umową pożyczki. Podkreślenia wymaga również, że etapem poprzedzającym udzielenie pożyczki było również zweryfikowanie tożsamości pożyczkobiorcy przy wykorzystaniu przelewu weryfikacyjnego w wysokości 1 złotych. Powódka nie przedstawiła przy tym tego przelewu, co uniemożliwia ustalenie, że proces rejestracji i złożenia wniosku przebiegał w sposób prawidłowy, zgodnie z umową, ani też aby rejestracji tej faktycznie miała dokonać pozwana, nie zaś np. osoba, która jedynie posiada jej dane osobowe. Powódka nie wykazała również pozytywnej weryfikacji osoby składającej wniosek oraz złożenia dwóch zgodnych oświadczeń woli, choćby w sposób dorozumiany, na zawarcie umowy odpowiadającej treści umowy ramowej i złożonego wniosku. Sąd doszedł zatem do przekonania, że w sprawie brak jest dowodu, aby pozwana w ogóle wyraziła swoją wolę i aby oświadczenie to zostało złożone powodowi w rozumieniu art. 61 § 2 k.c. Dla oceny doręczenia oświadczenia elektronicznego stosuje się te same reguły, które odnoszą się do oświadczeń woli składanych w innej postaci, a wprowadzone modyfikacje związane są jedynie ze specyfiką tego oświadczenia. Jak wynika z treści art. 61 § 2 k.c., ustalenie chwili doręczenia oświadczenia w formie elektronicznej także odbywa się przy uwzględnieniu zasady doręczenia. Złożenie oświadczenia woli wyrażonego w postaci elektronicznej, w rozumieniu art. 61 § 2 k.c., polega na tym, że oświadczenie jest prawidłowo wprowadzone do urządzenia elektronicznego (komputera) nadawcy i – przekazane przez Internet za pomocą narzędzi programowych umożliwiających indywidualne wysyłanie i odbieranie danych na odległość – trafia do operatora usług telekomunikacyjnych (serwera dostawcy usług internetowych), po czym od razu jest dostępne dla adresata oświadczenia. ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 kwietnia 2018r., sygn. akt V Aga 259/18, Legalis 1775546, Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 24 listopada 2016r., sygn. akt III APa 1/16, Legalis 1564441). Środek komunikacji elektronicznej musi należeć do adresata lub być przez niego kontrolowany, tak aby mógł zapoznać się z treścią wprowadzanych oświadczeń.
Nadto złożone przez stronę powodową potwierdzenie wykonania transakcji wypłaty środków nie dowodzi faktu wykonania przez powoda umowy, tj. przeniesienia na własność pozwanej kwoty 3 000 złotych, pozostaje bowiem w sprzeczności z treścią potwierdzenia zawarcia umowy pożyczki nr (…). Zgodnie z tą umową, zgodnie z dyspozycją pożyczkobiorcy wypłata pożyczki miała nastąpić:
– kwota 2 000 złotych na rachunek bankowy należący do (…) Spółki z o.o. o numerze (…),
– kwota 1 000 złotych na rachunek bankowy pożyczkobiorcy.
Tymczasem z potwierdzenia wykonania transakcji wynika natomiast, że na wskazany w nim rachunek bankowy została przelana kwota 3 000 złotych. Nadto wobec zaprzeczenia przez pozwaną, aby wskazany rachunek bankowy należał do niej, strona powodowa winna udowodnić, że przelew nastąpił na rachunek bankowy prowadzony dla pozwanej. Okoliczności tej natomiast nie sposób zweryfikować w oparciu o zaoferowane przez powoda wydruki. Potwierdzenie to nie jest dokumentem bankowym, a jedynie dokumentem prywatnym podpisanym przez pełnomocnika w osobie P. N.. Dokument ten jest zatem jednie dowodem na to, że osoba, która go podpisała, złożyła odwiecznie o treści zawartej w tym dokumencie. Przedmiotowe potwierdzenie nie udowadnia zatem w żaden sposób faktu przekazania kwoty 3.000 zł na rzecz pozwanej.
Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił powództwo.
O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Przepis art. 98 § 1 k.p.c. stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te, zgodnie z treścią art. 98 § 3 k.p.c., składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej, którego wysokość ustalono na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804 ze zm.) na kwotę 900 złotych oraz opłata skarbowa od złożonego dokumentu pełnomocnictwa procesowego.
Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie
Sygn. akt I C 333/19
UZASADNIENIE
Pozwem z 2 lipca 2018 r. powód Kancelaria (…) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wniosła o zasądzenie od pozwanego R. L. kwoty 1072,30 zł tytułem niespłaconej pożyczki, jej oprocentowania i dodatkowych opłat wraz z odsetkami ustawowymi od 6 września 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.
Powód wskazał, że nabył wierzytelność wobec pozwanego od (…) sp. z o.o. wynikającą z umowy pożyczki z 5 sierpnia 2015 r. na kwotę 3000 zł. Tego samego dnia pozwanemu wypłacono kwotę pożyczki. Pozwany spłacił jedynie jej część w wysokości 2744,56 zł. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się zaś kwota 255,44 zł tytułem niespłaconego kapitału, kwota 731,86 zł tytułem oprocentowania oraz kwota 85 zł tytułem dodatkowych monitów telefonicznych i pisemnych.
( pozew k. 2-6)
Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 30 sierpnia 2018 r. Referendarz Sądowy w Sadzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.
( nakaz zapłaty k. 7)
Pozwany zakwestionował powyższy nakaz zapłaty oraz wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany podniósł, że nie zawierał umowy w dniu 5 sierpnia 2018 r. wskazanej w pozwie. Zakwestionował też umowę cesji.
( sprzeciw k. 9-12)
1. Ustalenia faktyczne
24 października 2014 r. R. L. dokonał przelewu kwoty 0,01 zł na rachunek bankowy (…) sp. z o.o. z siedzibą w W..
( dowód: potwierdzenie przelewu k. 45)
29 czerwca 2015 r. (…) sp. z o.o. z siedzibą w W. dokonał przelewu kwoty 3000 zł na rachunek bankowy R. L..
( dowód: potwierdzenie przelewu k. 46)
6 sierpnia 2015 r. w W. pomiędzy R. L. (pożyczkobiorca), a (…) sp. z o.o. z siedzibą w W. (pożyczkodawca) została zawarta umowa o udzielanie pożyczek. Na podstawie umowy (…) sp. z o.o. udzieliła R. L. pożyczkę gotówkową w wysokości 3000 zł. Całkowita kwota pożyczki wyniosła 3731,86 zł, na która składała się kwota pożyczki w wysokości 3000 zł oraz prowizja w wysokości 731,86 zł. Umowa pożyczki została zawarta na okres 31 dni, tj. do dnia 5 września 2015 r.
( dowód: umowa pożyczki k. 36-40v., tabela opłat i prowizji k. 41-42, formularz informacyjny k. 43-44v.)
30 listopada 2017 r. pomiędzy (…) sp. z o.o. z siedzibą w W. (cedent), a Kancelarią (…) Spółką Akcyjną z siedzibą w K. (cesjonariusz) zawarta została umowa cesji wierzytelności. Przedmiotem umowy były wymagalne wierzytelności pieniężne wynikające z umów pożyczek zawartych przez cedenta z dłużnikami. Wierzytelności zostały szczegółowo określone w Załączniku nr 3 do umowy. Przedmiotem umowy była m.in. wierzytelność w stosunku do R. L. z tytułu umowy nr (…) z dnia 5 sierpnia 2015 r. na łączną kwotę 1072,30 zł.
( dowód: umowa wraz z wyciągiem z załącznika nr 1 k. 28-33)
Pismem z 19 lutego 2018 r. powód i (…) sp. z o.o. zawiadomili pozwanego o dokonaniu cesji wierzytelności z tytułu umowy nr (…) z dnia 5 sierpnia 2015 r. Powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 1256,77 zł wynikającej z w/w umowy w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania.
( dowód: zawiadomienie i wezwanie k. 34-34v., potwierdzenie nadania k. 35)
2. Ocena dowodów
Sąd ustalił fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy na podstawie powołanych wyżej dokumentów. Nie budziły one wątpliwości Sądu zarówno co do formy jak i treści. Z tej przyczyny Sąd uznał wskazane wyżej dokumenty za wiarygodny dowód w sprawie.
3. Ocena prawna
Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew) chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast zgodnie z § 2 tego przepisu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.
Powód opierał żądanie pozwu na fakcie nabycia wierzytelności z umowy pożyczki zawartej 5 sierpnia 2015 r. przez pozwanego z (…) sp. z o.o. Powód nie przedłożył jednak żadnych dowodów, które wykazywałyby okoliczność zawarcia takiej umowy. Pozwany zaś twierdzenie zawarcia takiej umowy stanowczo kwestionował. Ani umowa przelewu wierzytelności z 30 listopada 2017 r. ani kierowane do pozwanego pisma z 19 lutego 2018 r. nie stanowiły dowodu zawarcia umowy pożyczki z 5 sierpnia 2015 r. ani dowodu przelewu wierzytelności wynikającej z takiej umowy. Zgodnie z umową cesji lista wierzytelności stanowiła załącznik nr 3 do tej umowy, załącznik ten nie został jednak złożony do akt sprawy. Powód załączył co prawda wyciąg z załącznika, ale o nr 1 do tej umowy (k. 33).
Odnosząc się zaś do zarzutu pozwanego, że nie zawierał z powodem umowy pożyczki z 5 sierpnia 2015 r. opisanej w pozwie, wskazać należy, że okazał się on uzasadniony.
Proces cywilny jest procesem kontradyktoryjnym, a co za tym idzie to strony zobowiązane są do przedstawiania okoliczności faktycznych oraz dowodów na ich poparcie. W razie nie sprostania ciężarowi dowodu na stronę spadają zatem negatywne tego konsekwencje. Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu wywodzi skutki prawne. Reguła ta została również powtórzona w art. 232 k.p.c., który stanowi, iż strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.
Biorąc pod uwagę stanowisko pozwanego wyrażone w sprzeciwie od nakazu zapłaty to na powodzie spoczywał ciężar przedstawienia dowodów na skuteczne zawarcie przez pozwanego umowy pożyczki z pierwotnym wierzycielem oraz na fakt nabycia wierzytelności wynikającej z tej umowy.
W ocenie Sądu powód, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, nie wywiązał z powyższego obowiązku. Z dokumentów złożonych przez powoda nie wynikały ani fakt zawarcia umowy pożyczki opisywanej w pozwie, ani jej treść ani też wysokość świadczenia pozwanego. Trzeba w tym miejscu powtórzyć, że jako podstawę dochodzonego roszczenia powód wskazywał umowę pożyczki z 5 sierpnia 2015 r. na kwotę 3000 zł zawartą na odległość. Powód wskazywał, że pozwany zaakceptował warunki pożyczki poprzez dokonanie na rachunek bankowy powoda przelewu weryfikacyjnego.
Zgodnie z treścią art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki, której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona pismem. Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, przy czym za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności między innymi umowę pożyczki. W niniejszym postępowaniu umowa pożyczki była umową zawieraną na odległość w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.
Zgodnie z prezentowanym w doktrynie stanowiskiem umowę o kredyt konsumencki można zawrzeć zarówno w formie pisemnej (z własnoręcznymi podpisami) jak i na innym trwałym nośniku (Tomasz Czech, Komentarz do art. 29 ustawy o kredycie konsumenckim, LEX, podobnie B. Kobyliński, Uwagi dotyczące wymogów formy jako czynnika determinującego możliwość zawarcia umowy kredytu konsumenckiego na odległość, Młody Jurysta, grudzień 2013 r., s. 5 i n.; D. Rogoń, Uprawnienia…, s. 14; por. też G. Kott, [w:] M. Chruściak i in., Ustawa…, s. 122–124; Z. Ofiarski, Ustawa…, s. 239; J. Pisuliński, [w:] System Prawa Prywatnego…, t. 8, s. 443).
Obowiązek doręczenia umowy o kredyt konsumencki zostaje spełniony poprzez doręczenie umowy za pośrednictwem internetu np. poprzez przechowywanie oświadczeń wymienianych pomiędzy pożyczkodawcą i konsumentem w systemie i udostępnienie wersji elektronicznej konsumentowi m.in. poprzez możliwość wydruku. Jak każda umowa, tak i umowa zawarta na odległość dla swego istnienia wymaga wymiany zgodnych oświadczeń woli obu stron, co w przypadku umowy pożyczki wymaga oświadczenia biorącego pożyczkę, że zobowiązuje się on zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub rzeczy (art. 720 k.c.).
Takiego oświadczenia woli pozwanego nie da się natomiast wywieść z przedłożonych przez powoda dokumentów.
Jak już wskazano wyżej, pozwany konsekwentnie negował zawarcie pożyczki z 5 sierpnia 2015 r. Powód zaś nie przedstawił żadnego dowodu na tę okoliczność. Złożył co prawda umowę pożyczki, ale zawartą w innej dacie, bo 6 sierpnia 2015 r. Dowodem na okoliczność zawarcia umowy pożyczki z 5 sierpnia 2015 r. nie mogło być także potwierdzenie przelewu kwoty 0,01 zł na rachunek pożyczkodawcy, skoro wpłata tej kwoty nastąpiła dużo wcześniej, bo 24 października 2014 r. Co więcej, w tytule przelewu tej kwoty wskazano numer (…). W dowodach przedstawionych przez powoda brak jest takiego numeru pożyczki. Inny, niż wskazany na umowie z 6 sierpnia 2015 r., jest także adres osoby dokonującej w dniu 24 października 2014 r. przelewu kwoty 0,01 zł. Dołączony dowód przelewu 0,01 zł z dnia 24 października 2014 r. nie może zatem stanowić przelewu potwierdzającego rejestrację i akceptację warunków umowy z 5 sierpnia 2015 r. Tym samym powód nie udowodnił, że pozwany zaakceptował warunki tej umowy i że ostatecznie doszło do skutecznego zawarcia umowy pożyczki. Powód nie udowodnił również że kwota pożyczki w wysokości 3000 zł została pozwanemu wydana, a to niewątpliwie na powodzie spoczywał obowiązek wykazania tego faktu. Mimo twierdzeń w pozwie, że pozwanemu przekazano 5 sierpnia 2015 r. kwotę 3000 zł powód tego faktu nie udowodnił. Do akt sprawy przedłożono co prawda dokument potwierdzający przekazanie takiej kwoty, lecz z dnia 29 czerwca 2015 r., a zatem dwa miesiące wcześniej niż zawarto rzekomą umowę pożyczki. Niewątpliwie ustalenie czy doszło do przekazania kwoty pożyczki przesądzałoby czy pozwany ma obowiązek jej zwrotu. Obowiązek oddania pożyczki przez biorącego powstaje bowiem tylko wtedy, gdy jej przedmiot został wydany przez dającego pożyczkę. Powód nie przedłożył żadnego dowodu, który potwierdzałby fakt wydania pożyczki. Wobec zatem nie wykazania, że doszło do wydania przedmiotu pożyczki nie można było uznać, że po stronie pozwanego powstał obowiązek jej zwrotu.
Reasumując, brak przedstawienia umowy pożyczki wskazanej w pozwie uniemożliwiało ustalenie kto był stroną umowy, w szczególności czy byli to pozwany i pierwotny wierzyciel. Brak umowy pożyczki uniemożliwia także weryfikację wysokości roszczenia dochodzonego pozwem, a co za tym idzie także roszczenia odsetkowego. Brak jest także możliwości weryfikacji według jakiej stopy procentowej, za jaki okres i od jakiej podstawy zostały obliczone skapitalizowane odsetki dochodzone pozwem. Niemożliwa jest również weryfikacja twierdzenia powoda o wymagalności roszczenia dochodzonego pozwem, w tym ustalenie terminu w jakim kwota pożyczki miała zostać zwrócona. Niemożliwe jest również ustalenie czy upłynęły terminy zapłaty ustalone przez strony umowy, ewentualnie czy pożyczka została skutecznie wypowiedziana przez wierzyciela pierwotnego w sposób zgodny z umową.
Reasumując, jaskrawe sprzeczności pomiędzy twierdzeniami wskazanymi w pozwie, a przedłożonymi dokumentami nie pozwoliły Sądowi uznać zasadności żądania pozwu. Mając na uwadze powyższe powództwo należało oddalić jako nieudowodnione co do zasady i co do wysokości.
키워드에 대한 정보 stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki
다음은 Bing에서 stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Pożyczanie od rodziny – czy trzeba zgłaszać i płacić podatek?
- pożyczki od rodziny
- pożyczka od rodziny
- kredyt od rodziny
- pożyczanie pieniędzy od rodziny
- podatek od pożyczki rodzinnej
Pożyczanie #od #rodziny #- #czy #trzeba #zgłaszać #i #płacić #podatek?
YouTube에서 stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Pożyczanie od rodziny – czy trzeba zgłaszać i płacić podatek? | stanowi potwierdzenie zawarcia umowy pozyczki, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
